Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZOBJDAGSBLAD Bflblad van " YOORUIT „ ZONDAG 25 OOGST 1918 Vierde Jaargan N' 17 Prijs : S centiemei Wraak <( 't Zaantje » had ne slechte, name bij de dorpelingen. Al deze die er in- of uitgmgen, werden door de komeeren bestempeld voor dieven, moordeneers, brandstichters en wat vveet ik ook al ! 't Is daaromme dat de treffelijke burgers d'herberge ont-weken, en — al vvas 't te middel de zomer, en ze bijkans dood waren van den dorst, — nog en haddcn z'er geene pinte bier gedronken, maar liever 'n halve ure \ etder geloo-pen om lafenisse... Dat vvas nu zoo... d'Herberge had heuren name. Wat was er aan te doen? De komeeren waren daar meester, lijk z'overal rlders meester zijn met... hunne tonge. En stillekes aan dan, begon d'herberge dien name te ver-dienen waarmeê ze gedoopt vvas. Aangezien bet treffelijk volk er niet meer verteeren en ging, en waren 't nu maar al slenlereers en landloopers rlie ze gingen bezoeken. En de bazinne? Ja ze was wel gerust in 't volk dat naar heur' herberge kwam, achter dat ze geld opslrijken en kon!... Dien avend en zaten er maar drie mannen in de gelagzale ; drie, even kloek gebouwd, even wild-stuur van uitzichte, in cen woord, kerels die niet zonder handschoenen te pakken en waren. Ze zaten er stille onder mekaar te kout-fluisteren en 'n plan te beramen om 's nachts Poortere's hof te gaan plunde-ren; want 't was slechten tijd, en ailes was tegenwoordig toegelaten. - Hadden de groote mannen geenen oorloge gemaakt, en hadden we wiilder niet moeten gaan stelen! meende Soote Lerberghe. 't Was nu oorlog, wreed-harde, onverbiddelijk-moorden-de oorlog. En 't en was nu nog maar dat 't de menschen langzamer-hand geware werden. Geen werk, geen geld en daarbij nog korteresse aan eten, in een woord : den hongersnood te wege.. En hij naderde met rasse schreden, wreed-grijnsend, en onverbiddelijk meêslepend gheel 't menschdom, gheel de wereld bijkans. En met den hongersnood kwam ook de strijd om het leven op bij de menschen, d'afgunst tegen al deze die nog eten hadden; tegen de rijken met hunne voile kclders; maar bijzonderlijk tegen de boeren. Die boeren die hunne geld-kisten vulden met 'nen evenmensch zijne ziturgewonnen centen, die 't eten onmenschelik duur verkochten, en 't maar afstaan en wilden als 't ten toppunt van dierte gestegen was. —- Wachte tôt achter den oorloge, ze gaan 't wel boeten ! Die smeerlappen ! dreigden de menschen ; maar boven al dit razen en geweld bleven ze toch zegevierend lachen met hunne medeburgers. Poortere was dus veroordeeld. Hij was veroordeeld om bestolen te worden, en ze beraam-den hun plan. Z' hadden elk het hunne te doen in d'onderneminge en ze wachtten nu nog achter ne konfrater om de zake tôt ten-den te bespreken. Kijk! hij kwam daar juiste op 't oogenblik binnen ! — Ha j'is daar! 't Zou tijd worden ook zulle Sarel ! riep Waste Verlinde. — 'k Geloove 't, maar als we niet eorder en kunnen ko-men ! verontschuldigde hij zich. — Hij en kost weere niet tieliker komen! trcitte Warte Verbrugge. — Nu, nu, zet u maar, kerel ; w' hebbon al uw werk greed gemaakt, weerzei Warte: Horkt maar: Gij en Koote, g'houdt de wacht binst dai we wijlder, Soot en ikke, ons spel spelen al binnen; we dragen ailes meê wat we kunnen, brengen 't buiten en sleuren 't dan al te gâre naar mijn huis, waar we 't seffens verdeelen —- 't Is mij goed ! stemde Sarel toe. En alzoo bleef het afgesproken. — 't Avond vergaren we aan Poortere zijn vijver. — Goed. Ze waren nu overeengekomen en gingen elk naar huis om de laatste gereedschappen te doen voor de nachttocht. II. 't. Was nacht. Niet te warm en niet te koele. Goed weêre om te werken. 'n Licht-koel windje woei gezapig blazend over de d'eerde. Boven pinkelden de sterren heel flauwkes en moedeloos lijk. Poortere zijn hof stak af in de verte in 'n loom zware blok-massa tegen de met gouden stippels bezaaide lucht. Het stond er, fier en rotsvaste, reeds vele jaren en ge-slachten trotseerend, en krachtig genoeg om er nog een tijdje te stane. Het stond er, — met zijne breede, geeldige muren en eeuwenoude grondvesten, met zijne huizen en dakingen, schuren en stallen, bijeengekrompen en tegare geschaard, lijk verschillende hofsteden die tezamen werken voor de sterkte. Het vvas gekend voor d'oudste hofsteê van 't dorp en van vele dorpen derbij. De breede vijver slingerde er zich rondheen, in wente-1 en den cirkeldraai en kabbelend watergeklots; en der rond groeiden heesters en struiken met in- en uitspringend tak kenwerk. Schilderachtig lag het er. Prachtig ! En langs den vijver sloop nu 'n sombere gedaante voort, stille zwevend, geruischloos. Ailes was stille in den nacht. Warte Verlinde, die den eerste was, sloop naar den boom, en stond er nu tegen gekund te wachten.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.