Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZONDAGSBLAD BQblad vaa " V0OKW4T „ ZONUAC 13 MEI 1938 Vierde Jaargang — Nr 2 Prijs : S centiemen De Hannekenuit De sneeuw lag vuisten dik in de straten van 't dorp ; de menschen, die 's avonds naar huis gingen, hadden er een baantje in getrapt, dat nu bij het fletse licht der maan op een zwart streepken geleek, van 't eene eind naar 't ander, 't halverwege de straat getrokken... en zoo heel het dorp rond, waar huizen stonden. • Wie 's nachts no g buiten moest zijn, volgde dat wege-lingsken om niet tôt over de knoesels in de sneeuw te zakken ; maar t was zoo griezelig koud, dat geen levende ziel zijn deurken opendeed. Het sloeg negen van den avond : het uur van den han-nekenuit.Aan 't einde van het dorp dook hij op ; de frak tôt aan den hais dichtgeknoopt, de haren muts over de ooren getrokken, de handen in dikke, wollen wanten. Hij boorde de punt van zijne zware piek in 't sneeuw-bed, keek-eens naar de lucht om aan den gang van de wolken te zien, hoelang die verwenschte kou nog zou aan-houden en ging dan verder. Hij was een lange, magere vent van 't halven de zestig, die zijnen dienst met onwrikbare hondentrouw vervulde. Zijn voorganger was afgezet geworden, omdat hij halve nachten in de kroegen zat en dieven en kwaaddoeners volop kermis liet vieren. In den nieuwe had men meer ver-trouwen : deze kwam van onder dienst, waar men naar zijn gedrag had gehengeld en ailes in regel be.vonden. Ruim veertig jaren was hij nu hannekenuit en de over-heid had nog de eerste klacht over zijnen dienst in te bren-gen.De eerste nachten had hij het erg kwaad gehad : hij kende de negen roepen nog niet van buiten, en dan, dat alleenloopen en waken op uren als de anderen sliepen... 't Was hard en afmattend. Na een jaar was hij het nieuw leven gewoon en onder zijne hoede sliepen de menschen als gelukzaligen. Toen hij 's morgens te huis kwam bleef hij in 't bed tôt tegen den noen en gebruikte 't overige van den dag aan veldarbeid. 's Zondags~ namiddags dronk hij eenige pintjes in de herbergen waar de boeren kaartspeelden. In de week bleef zijn mond meesttijds gesloten, maar met het bierdrinken werd hij spraakzaam. Dan vertelde hij de ongelooflijkste dingen, die hij tijdens ziine nachte-lijke ronden had beleefd... De boeren luisterden gretig toe en vergaten daarbij soms het kaartspel. Was de hannekenuit, wanneer hij een half stuk in den kraag hâd een grootspreker, toch was hij gelijk de meeste babbelaars geen lafaard en menig afdoende feit was in 't dorp bekend, waarbij hij de grootste stoutmoedigheid had aan den dag gelegd. In zijne « fleur » was hij voor hel noch duivel benauwd ; maar nu werd hij oud, zijne krachten namen zichtbaar af en hij gevoelde, dat het niet lang meer duren zou. Den schepter neerleggen, dien hij veertig jar*n ha«l g«-xwierd, dat kw»ldr hem ^ag nacht. Hij was aan zijnen post verkleefd als aan het leven * hij was er fier op de waakhond der slapende zielèn te zijn ; gelijk de buldog het erf zijns meesters, zoo bewaak-te hij de eigendommen. Zijne trouw was met geen goud om te koopen ; waar hij onraad vreesde snuffelde hij, de piek stekens gereed, met ingehouden adem rond. Zijn titel vàn hannekenuit zou hij met geene konings-kroon hebben geruild... en die titel zou hem eerlang ont-vallen ! Dat maakte hem verdrietig... moedeloos. Langs het vastgetrapte wegelingsken ging hij het dorp in. 't Was zoo stille, dat men het oude horloge in den kerk-toren hoorde tikken. Hier en daar piepte nog een licht-straal door dep glazen waaier van een huizeken. De hannekenuit wist wat daar binnen gebeurde. Hij kende zijn volk tôt in 't merg van de beenderen. Hij kon al de hutten aanwijzen, waar de vrouw tôt laat in den nacht op 't kaùtkussen zat te wroeten om de huis-huur te verdienen ; hij wist u te zeggen onder welke daken liefde en vrede ademden, en waar de bewoners vloèkend en krakeelend te bed gingen ; — van elke herberg kende hij de avondzitters en de gewone nachtraven kon hij u elk uur van den nacht aanwijzen. Zijn kop was een boek, waarin levenswijze en karakter van aile levende zielen waren aangeteekend. Eerst volgde hij de breede baan, die dwars door het dorp liep, draaide vervolgens de kerk rond en tastte eens aan de groote deur om zich te overtuigen of het huis Gods wel met slot en sleutel vast was. Dan zette hij koers naar de markt. Te midden van 't plein bleef hij staan, plantte de piek in de sneeuw en wachtte... Hij haalde eene pruim tabak boven. stak die in den mond en begon er gulzig op te kauwen. Zijne oogen keken van onder de muts naar de slapende huizen : — bij den dokter was nog licht ; de hannekenuit wist, dat de man op dit uur zijn slaapmutsken pakte in « De Zon » ; -— achter het bovenvènster der burgemeesters-woning danste de vlam van een kaarsje ; de burgemeester was op 't gewone uur in zijne slaapkamer ; — op de neer-gelaten gordijn van eene vitrien maakte de schim van den dorpskleermaker de zonderlingste figuren ; — in « Den Ploeg # was het nog vol licht en leven, 't kwartier van de nachtraven ; — in de andere huizen lagen de zielen in zalige rust. - — « Ailes in orde » — zei de hannekenuit met voldo«~ ning en... hij wachttfc.' De dorpsklok kondigde het tiende uur aan. Hij telde de slagen, spoog de pruim in de hand, kuchtt# een paar keeren om de keel goed vrij te hebben en dan... met .wijdgeopenden mond en de oogen toe om geene silbe t# verliezen, zong hij met zware, slepende st®m : « Blaast-uit, 't keerslicht ende vier! • Bidt voor de zielen in 't vagevuur! Tié« ure* heeft «le kl*k!..,

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.