Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZONDAGSBLAD ZONDAG 13 «JANUARI 1918 Bgblad vaa - VOORUIT „ Derde Jaargang — N1 38 Pi'ijs : 5 centiemen Stekelbaggetjes Scheisen uit het Oost-VIaaodersche Buitenleven door Mozes STEKELBACH. II. Dorpshanen. (Slot.) De storin brak los, toen zij met haar man allceti was ; niet in brutale, gemeene verwijtingen — madame Klip-steen ging hare levenswijsbegeerte nooit te buiten maar in sarcastisch-spottende vermaningen en berispm-gen over zijn onstichtelijke raadgevingen als vader en als bestuurlid' der gemeente. Klipsteen sprak haar niet tegen. Kalm en bedaard, ontdeed hij zich van zijn spannend, doorweekt halsboordje, trok de slip-frak en de schoenen uit en wenschte zijne wijsgeerende vrouw « goeden nacht ». Madame Klipsteen stond verslagen, onthutst voor de onverschilligheid van den anders zoo vreesachtigen lum-mel. Hoe ket drankmisbruik 'n mensch toch veranderen kan ! Maar was het wel de drank... die zoo'n bteroering in zijn schaapkop had verwekt? De honorabelen, zijne medereizigers, waren te fijn opgevoed om haar m an tôt overdaad aan te zetten... Eilasie, het reisje naar Antwer-pen, in stede zijn educatie te volmaken... had hem in een briitalen opstahdeling tegen hare wetten veranderd !... Madame Klipsteen brak hare overwegingen af met het besluit, haren man vooralsdan met vrede te laten en den volgenden dag een bezoek te brengfen aan meneer Léon om het procès grondig te onderzoeken. Klipsteen hàd zijne slip-frak onhandig op een stoel ge-worpen, met het spijtig gevolg voor hem, dat het doosje met het geschenk, 't welk hij in z'n beroering vergeten had aan zijne vrouw af te geven, uit den binnenzak op het vloer-kleed was gevallen. Madame Klipsteen zag het: witte ding flikkeren in 't ge-straal van het gaslicht. Zij nain bel op, keerde en draaide het om en rond... Nieuwsgierige verbazing vertrok de spieren van haar gepoederd gelaat. Zij opende het doosje... God-almachtig ! Een geweldige zenuwschok doorpriemde hare leden ; de gelaatshuid werd melk-wit onder de laag reukpoeder, hare hand zocht beschermenden steun aan de stoelleuning... Hare onzalige oogen beschouwden eene zilveren vrou-wen-doekspeld, met het ondcrschrift « A ma bien aimée ». 't Had den schijn, alsof de grond onder de voeten der oude kokette wegdraaide, meevoerend hare fierheid en haar huiselijk geluk. O, die oude vliegenpikker ! Die schijnheilige bedrieger! Reeds met 'n voet in 't graf en er nog een lief op na hou-den. Cadeautjes uit de groote stad voor dat lief meebren-gen, Jerwijl de wettige vrouw met verachtelijke onverschilligheid werd bejegend! Wie weet hoeveel jaren zij door dien dommen droomer werd bedrogen ! Stille waters hebben diepe gronden. Maar ze zou hem tôt bekentenis dwingen en Tervvijl madame Klipsteen, met het corpus delecti"\\\ de bevende hand, den stormloop gereedmaakte tegen haren schijnbaar overspehgen bedgenoot, tierde en lawaaide 't roort-hossende feestvolk in de straat, het onverkwikke- lijk kermislied : « Wie heeft dat varken » enz. -* * * De kermis was voorbij en het dorp had zijne kalme rust hernomen. In « La fleur d'or » waren de avondpartijtjes wederoni aan gang : de dorpshanen, gezapig rookend hunne stee-nen pijpen en luisterend naar de potsierlijke Vlaamsch-fransche rapsodien van meneer Léon ; de billardspelers, doende manœuvreeren de ivorerï ballen over het groene laken ; de kaartspelers, nijdig kibbelend over de kansen van het spel ; de bakvischjes met lachend mondje en licht voetengetrappel ronddragcnd den schuimenden gersten en de parelende cognacjes. Een enkel habitué was na de kermis aan de ronde tafel niet meer verschenen : Bonifaas Klipsteen. Maar meneer Léon had de vragende nienwsgierigheid over het wegblij-ven van den beer-boer voldaan, 'met de mededeeling, dat vader Klipsteen gedurende de reis naar Antwerpen eene kwaal had opgedaan, die hem verplichtte zich goed te toigneeren. De honorabele jonkman kende die kwaal, maar hij wachtte zich wel, ze aan het avondgezelschap te spe-cifieeren, om zijne eigene verantwoordelijkheid in de zaak buiten kijf te houden. Madame Klipsteen had hem mderdaad een bezoek ge-bracht en twee tr'anen van wanhoop geschreid over de zonderlinge gemoedsverandering en schandige echtbrenk van haar man. Toen meneer Léon het bewijsstuk harer klacht de zilveren doekspeld - in handen kreeg, be-greep hij dadelijk hoe de vork in clen steel za't. Hij had veel kwaad kunrien voorkomen, door eenvoudig de waar-he'.d te zeggen : « Troost u, rnadameke, ïk heb zoo'n ca-deautje gekocht voor een mijner liefjes ; uw man bestelde een eegalig doosje, zonder te weten wat het bevatte. » Maar, meneer Léon zei de waarheid niet; zijn prestige van geacht en ontzien dorpsbestuurder had er gevaar kun-nen door lijden. Met zeemzoete woorden en een bescher-mend lachje op 't bleeke gelaat stuurde hij de onde ex-boerin met een kluitje in 't riet — » Toe, toe, rnadameke » — had hij gezegd — « stoor u niet om eene bagatelle ; uw man heeft u dat ding willen offreeren voor de farce ; simplement pour la. farce. » Die valsche verontschuldiging had de verdenking der jaloersche vrouw nog verstërkt. Te huis gekomen had zij haren echtgenoot in streng ver-hoor genomen. Klipsteen stond als aan den grond genageld van verbazing:.. Was zijne vrouw nu stapelgek geworden? Hij zou op zijn ouden dag de meisjes nog verleiden! De beschuldiging was al te dwaas om er veel woorden aan te verspillen. En hij was te naïef-eerlijk, te onv^rdorven om van de honorabele heeren — in den publieken omgang toonbeelden van deugd en deftigheid —- kwaad te zeggen. Hij zweeg. Van dien dag was de vrede in het huisgezin verbroken. Wel vertoonde madame Klipsteen zich nog als eene

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.