Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZONDAOSBLAD Bffeiad v«n " VOORUIT „ ZONDAG 20 JANUARÎ Î9<8 Derde Jaargeng — Nr 39 PHjs : S «entiemen Vox Hatris Den ganachcn zwoelen raorgcn hadden ze de zalen e* cellen van 't zinneloozenhuis doorloopen en zaten nu uit t< rusten, verschillend-gestemd in de blauw-frissche studeer kamer. De bestuurder ontkurkte flegraatisch een goud gemutste Champagne frappé-flesch en schonk de aan slaande glazen vol, terwijl de bezoeker in koelen, lederei clubstoel weggezakt, de zot-weeïge miseries herdacht di< onder de gele solferluchten van den waanzin als vlammen rood-sinister, hadden gelaaid. Een kort, electrisch belgerinkel schelde gebiedend op — Verschooning, mijnheer, dat ik U even alleen laat. E rnoet iets gebeurd zijn met nummer zeven. — Als U som lust hebt?... Zijn fijn-witte, uitnoodigende hand wees met een gratir vol gebaar de eiken boekenkast, die hare vele, doorbui gende schabben rijde naast den diepen, raolligen fauteuil waar kussens de mozaïeken van Bulgaarsch borduurwerk schril-grillig, deden schateren. Onderzoekend gluurde de schrijver rond. Zijn met schri en meelij nog gevulde oogen stonden dwaas-ontzet e keken over de dingen met doode blikken heen, tôt plot de rijke bibliotheek hen trof en ze uit hun loome droome: wakker schoten. Hij vermande zich, stapte over 't krakend tapijt naar de boekenrekken en stond er, wijdbeens, met d handen op den rug te kijken. Achter de geslepen ruite met regenboogkleurende boorden rugden zwaar en pol> chromisch vele banden : psychiatrisch werk en volume van psycho-therapeutisch weten. Met den vinger, sne' wijzend, overliep hij de bonté groep en de veelal onbe kende namen, tôt ineens, bij 't ontdekken van Edgar Poë: « Contes étranges » een blijde schok hem door het lichaai voer. De schrijver nam het boek uit de kast : 't viel van zel open op « Le système du docteur Goudron et du profe: seur Plume » en belangstellend las hij de vele potlooc nota's die het burleske verhaal in een lijst van weten de e voelende aandacht plaatsten. Toen leek het of de kamer allengskens-aan te spreke begon. Met duizend frazelende stemmen van waardevol] bibelots, die hier en daar den emst van meubel met de glimlach van hun broosheid braken of de donker-bruir schaduw kleurden met een innig 3pel van glans, vertelc zij van de harmonieën, welke in dezen artistiek-onderlef den man der wetenschap hunne dagelijksche bruiloftsfee: ten vierden. Met haar vrouwelijk-weeke pastels, die i duistere hoeken raamkens van licht openwierpen, met de rustig-vromen gloor der kopervazen waar de zomerblcx men rood in brandden en het levend ronkelen van wate: klaar kristal was dit « home » het stemmig adequate mic den voor dees supérieur-verfijnden mensch, die de schadi wen van 't licht-begeerend Weten met wat schoonhei zonnig overgoot. Erg-benieuwd doorbladerde de schrijver 't boek, dacl cr terloops benijdend over na wat diepe ontroering Poe fantastisch werk moest wekken bij iemand, die als dag lijksche waarheid zag, wat nauwverwant bleek aan h duivelsch zinsbedrog dat in het schfeppend brein of in d( opium-droom van Poe moest huiverend een verhaal ont spinnèn, toen, simpel, met een bleeken glimlach, de be stuurder in de deur stond en beleefd veront-ïchu!digen< noteerde op een velletje papier. — Hebt U wat naar uw gading grvond-~n, Menheer Veel letterkundig werk bezit ik niet. — Toch Poe, — viel de schrijver tusschen in. —- Ja, die wel. Zeker bent U op « Le système » gevallen — Inderdaad. Kostelijk van vondst en verwikkeîing Hoe de auteur fijntjes moet geglimlacht hebben, toen h: aan den argeloozen lezer dacht, die voor het eerst 't verhaa zou smaken. Maar, à propos, mag ik vragen wat U voorà in den begaafden Amerikaan waardeert? De andere kleurde licht, streek met de hand door h« zwarte haar. — Daargelaten zijn bondige, vloeiende verhaaltrant e de volmaakte beelding der perverse levens die hij copieei of schept, boezemt hij me dubbel belang in : eerstens or de geniale schoonheid zijner diabolische onderwerpcn e tweedens om het belang dat de studieman stelt in iede eerlijk werk, dat uit de diepten van geduldige, scrupuleuz zelf-ontleding omhoog rijst en als bij hem nog grootc waarde erlangt door de vreemd-troublante bekoring di sfinxachtig uit de supra-terrestische wetenschappen teger lacht. De bestuurder zweeg, voelde de echo van zijn zwaren zi tegen de brooze bevalligheid der bibelots aanstooten. A] man van smaak en evenwicht zocht hij naar wat schuimer den gefist. Hij bood eene sigaar aan. — Ik hoop, Mijnheer, dat U me niet, zelfs niet gedachte lijk, zult vergelijken aan Dr. Maillard van het verhaal. Ze lachten, dronken en ontstaken de sigaren. Gezelli| heid zat aan. — Wçet U, waarvoor ze me riepen, menheer? De directeur verontschuldigde zich met een schucht< lachje over 't weinig belangrijke dat hij zeggen ging, ma; het vragend opzien van den schrijver was nieuwsgierig uitnoodiging om te vervolgen. Vrijdags dan wordt den patiënten kamemelkpap voo gezet. Voor velen onzer zieken — inzonderheid bedoel i buitenjongens — is dat ware feestkost. Hoe het verstan bij hen nog naglimt in den vorm van list bewijst 't g beurde. Twee zaten naasteen : de eerste lepelt snel zij bord leeg en loert met gretige gulzigheid naar den ander die zinneloos geworden door geldverlies bij spel — r voorzichtig en profijtelijk met kleine slokjes proeft. Ineen brusk als weerlicht, slaat nummer éen zijn houten lepel -de lepels zijn voorzichtigheidshalve uit niet-kwetsbare stc — in de teil van nummer twee, zoodat de warme pap spri send in de ronde spat. V6ôr het slachtoffer van zijn verb zing bekomt en kinderlijk-dreinend zich het natte gela droog wrijft, heeft de listigaard de teljoor leeggeslokt. en het lach-wekkende drama op dit zonnig middaguur ve toond, voleindigt zijn tragieke vijfde akt in de duiste hersenen van den wrokkigen gefopte. Ik bestudeer d twee : daarom werd ik onmiddellijk opgebeld en moest U verlaten. Onder het praten was de schrijver rustiger geworden. t

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.