Toegdaten door de krijgsoverheid N. 368 9-3-18 iVTa.ari-A.pr ; 1 1Ç18. N° Î1 - .3 De Dorpsklok Maandelijks fi-ontblad voor soldaten Zwevezeete, Ardooie, Beveren Ijîj van Me«Iebeke, Ruddervoorde, Roeselaere, Coolscamp, Eeghem Van ons Jonjfens, Voor ons Jongens, Ons, zone n van midden Vlaanderland, Ons foind» een warm© broederband ! Uitgever : L. VERCRUYSSE, Z. n5 - 4 Jongens, vergeet uw paaschplicht niet. Paaschtiid voor soldaten : tôt 26 Mei Zendt aanstonds uw nieuw adres naar uw ûestuur. Dit flumm er was ter peis m t beoin van Maart. Môar aançez en de aanhoudeGde bombardementen heeit de drukfeer zijn weik met Kunnen voortzetteu. fluide aan onze doodeo. De lijken liggen als zaad in 7 s and, Heb hoop op den oogst, 0 Vlaanderland. We staan in de drie en veertigste oor-logsmaand ; drie en veertig maanden dat we, ais het wiakvaneen versplinterd sch p in de stormende golven, rondbodderen in dien vreeseJij ken reuzenkolk. Ailes wat ons, naar lichaain en ziel. kon treffen om te doen Jijden hebben we gekregen, hebben we ge-leden, en tôt heden doorworsteld en door-staan. Vaak als we 's avonds op onzen strooizak iiggen, vecht onze geest een ein-de aan dtenij sehjfcen werelddv arrel,toovert hy, met de gebrûken tafereelen van zalige verleden tijden, een huis en dorp op vol liefde en leven, vernieuwd en versterkt, gesmeed in het heete vuur van ons bitter afscheid en harde lyden ; en gaat de ziel, gcpr'kkeld m haar machtige verlangen, aan het er naar smachten en hygen in een heel het wez n omrœrend en medevoerend ge-weld. Wanneer die droom zal werke ijk-heid worden weten we niet — in deze laat-ste tijden loopt het woord «vrede» veel in den mond ; 't is of we ginder ver aan den eiader een dageraad zien stijtzen die reeds zijn warme lichtende stralen door den we-reldhellenacht schiet. Wat we weten : eens trekken orizestrijdersdrommen dansend en zingend het land weer in ; eens komen we thuis en prangen we onze geliefden te p!et-ter op onze van liefde glociende borst ; en dan als we onze dorpsg-nooten in rij- en zullen beschikken zullen ve'en van hei, helaas, afwezig zijnop h t «appél.» Hulde aan die dooden die vielen voor 't vaderland ! ! Allen hebben we gekend : toen we in ons dorp naar school liep^n enmet hen joeiden en woelden als rakkers ; als wegrooter waren en met hen uitvlogen naar hier, naar daar. Met ons zijn ze vertrokken, vol vuur, vol moed, toen de dorpsklokken den land-nood huilden in dien benauwden nacht ; of later zijn ze vol geestdnit onze sirijdben-den komen ve,rsteik--n. Samt-n hebben we het moordend lood, dat vlammend uit den loop sprong, afge/ondenop def:rijzezands-horden. Samtnhehb>n wehet zware ïij-denskruis ge 1 ept langs de steile calvarie-baan van ons oorlogsbannèlingschap.Toen we van allefl, die on^ konden laven en lus ten, werden verlaten en verstoken, hebben we onze hand warm en vast in de hunne geslegeri. en met hen hebben we gevazeld en gedroomd over hetverie liave huisje en dorp over de loekomst, elkander voedend en sttrkend. Maar een kogel is komen gefloten,... een obus is aktlig zoe-rend door't geluchte gekomen... en heeft hen neergeveid. Hun doodsmare is in ons ooren geklonken als een donderslrig in den stillen nacht, en heeft ons hart ^escheurd, | duen volloopen met pijn en wee ; heete dikke tranen uit ons oogen doen droppen ; j of verh <rd reeds onder 't slaan van de o< r logswreedheid, uns kijkfersstalig<loen bltk-ken... verre weg... Vertrappetid de opgud-sende smart. Nu ligt hun lijf te rusten langs den bloe-digen ijzerdijk onder het kleme groeneterp-je ; of hier of daar op eenkeikhof—j^root, | imrr er-gapend en gemeen?a.im graf der helden, — onder het kleine zwarte kruisj % Hulde aan h ;n! Thuis lag< n ze nauw rond ons hart als vrienden : m dezen dieppijgl'ijken oorlogs-tijd droegen wij ze inonshari als broeders; met hun dood mjg ons n fie voor hen niet zijn gestorven. Ailes zouden we geven om hen te doen herleven ; herleven om hen zelf ; herleven om ons, om door hua bijzijn de dcugdelij-ke warmte in ons ziele te doen hervonken. Dat hun graf een levenswekker we>e on-z^r liefde ; die ons liefde sterker make en g'oediger : sterker en afgeîijnder zullen ze dan herkomen bij ons, en dieper zal de vreugdeslag gaan in ons ziele, om hun krarhtie; herboren worden. Maar een graf zonder hulde blijft steeds stom en doodsch. Huldigen wij hen dan op hun graf ! In die hulde zullen we e zien leven; machtiger zal de lu-fdegloedworden in ons wezen en sterker zullen we ze zien herrijtfen om hen en om ons. M landen, jaren langwellicht, hebben ze hun schoone jonge lijf —, zwellend van uit duwende sterke krachten, waaruit een toe-komst moest losbio«men, z liz en zoet, hun huisje met een lachende vrouwensna-terende b'onde kinderkoppen, gedoken in e. n veld van ruischend ^ouien haren ; die ze in stilte h;e.r reeds beredderden en van droomder, hun tegenlachte enio lonkte — als borst-' eer gesteld tegen de driestig -oprennende vijandsdrommen, tegen dei wreedneerslaanden ijzerregen ; a/s kracht die met helsche wapens diezelfde vijands-benden dunde, deed bloeden en uitec nsloeg; als versterking waarin het vaandeldervrij-j heid en de vreugdewagens der verlossing werden verdedigd en bewaard. Hun lijf er zoo stellend hebben ze het er zoo houden staan tôt den doo 1 ; en met hun dood zijn al die beloften, waaraan ze zwaar gingen en gebukt, uiteengestort verloren ; is heel hun droom vergruisd neergestoken. Strxjdend tôt den dood en hun blije toe-komst doodend m<rt hen, hebben zij gestre-den voor ons leven, hebben zij ons toe-komst beschermd ; en eens zullen we, le-vi-.nd door hun dood, dansend op dien wa-gen en onder dat vaandel dat zij handhaaf-den, den triomf huldigen van onzen droom. Aan hen onzen grooten dank ! Strijdend voor ons hebben zij ons lief gehad ; vech-tend voor ons tôt aan hun graf hebben zij ons bemind tôt in hun ziele. Zulken danl;,.zulkewederliefdebetoonen we met hen te doen herleven, met hen te doen huldigen op hun graf. Hier aan den Y^er staande metbeide voeten, in dat breede veld van bitteren, diepgrievenden toestand is in hun hoofd een id>- aal en in ziel een wil opgeschoten van verrijzen aan hun geliefde volk ; of heeft wellicht aan den Yzer dat ideaal dieper en breedr.r wortels geschoten en die wil meer sterkte en kracht gekregen. De la.ndman,in 't najaar, strooit metfor-sche zwier en milde hand het zaad over zijn verschgekeerden grond. De winden komen en de vorsten, de sneeuw en de regens en vieren erop hun wilde, botte zege; en doen het ?.aad rott°n in den grond. Maar nauwelijks loopt, in 'r. nieuwe jaar, de eerste lentelach o er de landen of uit het gerotte zaad schiet krachtig het çroene leven op, en in den zomer staan de halmen gebogen onder den dracht van hondervou-dige nieuwe vruchten. Als zaad van hun ide'aal liggen ook de lijken van ons broeders kwisûg gestrooid in den vett- r> grond van de Yzervelden. Voort slaat de gruweltijd zijn helsche woe-de en botheid over hun graven. Fens hup-pelt dejonga zomerlonk belevend over die akkers ; eens komt de zomer, en ruischt in machtig-breed ^gegolf op die landen, die, groote rijke vrucht : de herbaring van ons volk. Hun ideaal dat ze verbetensterkhielden staan in hun hoofd ; hun wil die ze dage-lijks nijdig opschroefden in hun ziele, is ons ideaal, is ons wil. Eens leeft ons ideaal door hun dood en maakt het ons levensblij. Aan hen weer onzen gi ooten dank. Dien dankbcuwen wij hem op, op hun graf door

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.