De legerbode

1097 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1916, 27 Januar. De legerbode. Konsultiert 18 Juni 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/jw86h4df72/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

den Dinsdag, Dondêrdag en Zaterdag verschijnende Pil blad is VOOR DE BELGISCHE SOFjDATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvang't Lien of vijfllen Fraasclie en NederiandscLie exemplaren. Militair Praatje In den laatsten tijd hebben de Duitschers op het Westelijk front weer eenige bedrijvigheid getoond die, gezien de voorwaarden waarin zij plaats greep, niet anders dan als schijnbeweging kan bestempeld worden. Deze pla'atsèliike aanvallen. die met min of meer groote tusschenpoo-zen, nu eens op het eene. dan op het andere punt plaats grepen, kurm.en niets gemeens hobben met liet beruehte oiFeusief in iiel Westen dat sommige persberichten, waarschij'nlijk volgens Duitsche inblazingen, schenen aan te kondigcn. Welk is het eigenlijke doel van deze stooten die toch geen don miristen uitslag opiéveren en den vijand ten slotte op zwaré verliezen te staan komen ? De bondgenooten in een verkeerden ■waan brengen. zeggen de éénen ; lien voortdu-rcnd bezig houden oui ben te bèletten, zoo zij er lust toe mocbten gevoelen, troe'pen aan bun front in België en in Frnnkrijk te onttrekken om ze naar elders te sturen. Den olîensieven geést van de Duilsclie troepen wakker h.ouden, beweren 'andercn, en ter zelfder tijd indruk maken op het raoreel van de Duitsche bevplking, stemming maken bij de néutralen, door bun te docn geloo-ven dat Duitschland zijn hoop om de liniëfi der bonJgenooten omver te werpen, nog niet opge-gegeven heeft. în andere woorden, zou-.len deze periodieke poozen van onsamcnliangende bedrijvigheid deel uitmaken van de s moreele aetie », die door kolonel Feyler zoo meesterlijk werd uiteengezet in zijne studie : Avant-propos stratégiques.Wij willen hierover geene nitspraak doen. Welk ook het doel nioge zijn dat de vijand zich voorstelt, wij zijn er van verzekerd dat de aan-Toerjers van de legers der bondgenooten weten aan wat zich te bouden en zich niet laten veront-rusten door min of meer plotse en geweldige aanvallen zonder merkbaren samenhang en die tôt nog toe tôt op enkele punten bëperkt bleven. ïn afwaehting, vergenoegen zij zich den vijand zijne aanvallen zwaar te doen betalen. Wat de uitslagen betreft, is het klaarblijkend dat deze gedeeltelijke olfensieven den vijand hoegenaantd geen voordeel aanbrengen en dat de schade die zij den bondgenooten veroorzaken, over het geheel, slechts onbeduidend is. Steeds gaan zij op dezelfde wijze te werk : Na een geweldig bombardement van betrekkelijken duur, soms voorafgegaan door mijnontploffin-gen, ua het gebrnik van stikgassen, grijpt er een Duitsche stormloop plaats over een front dat van enkele honderden meters tôt verseheidene iilometers afwisselt. Het artillerievuur heeft in de aangevallen loopgraven natuurlijk schade aangericbt en er de bezetting van bemoeilijkt. Ook gelukt de vijand er gewoonlijk bij een eersten stormloop in, zonder al te groote verliezen, zich van een zeker getal eiementen van <3e verdediging ineester te maken. Maar het is niet genoeg teveroveren.menmoet ook riog weten te behouden. En hierin hebben de Moffen uooit veel geluk. Nauwelijks hebben zij in de meest vooruitgeschoven loopgraven voet verkregen, of bij de bondgenooten gaat er een storm van ijzer en vùur los, gevolgd door een tegenaanvai en gewoonlijk duurt het niet langof de vijand heeft reeds al de punten moeten ont-ruimen die bij zoo triomfantelijk had bezet, en dat niet zonder hoopen dooden en gewonden op ietterrein achter te laten. Zijn voorbijgaand yoordeel heeft hem zeer veel gekost, zonders iets ^estendigs op te leveren. Als het heel goed voor «en afloopt. gelukken zij er in, en datnog slechts voorloopig, in enkele vooruitspringende eiementen, waar zij tijd hadden zich in te richten en fflachinegeweren aan te voeren, stand tehouden. Vergelijk deze uitslagen, die zoo pover zijn «at zelfs het beruehte Wolff-bureau ze niet durit °pi>lazen, met wat de Fransch-Engelsche often-sieven van verleden jaar in Artesië, in Champa-SRe. te Eparges en op den Hartmannswillerkopf ?ebben opgeleverd. Allen eindigden met het W'ûemen, niet van enkele eiementen der vijande-"jke verdedigingswerken, maar van eene of ^eeliniën loopgVaven over fronten die dikwijls ^^^çhgidene kiiometers uitgestrektheid bezaten. Maar — en het is hierin vooral dat raen het ver-schil merkt tusschen de veroveringen van de bondgenooten en die van de Mollen —liet aldus veroverde terrein werd onmiddellijk ingericht en versterkt, en ondanks al zijne pogingen is de vijand er niet in gelukt het terug te verovereu. Dat is ailes nogniet. Dezebré'ôde, en min of meer diepe terreinwinsten, gingen vergezeld van een aanzienlijken huit, met het maken vanduizenden gevangenen. De Duitsche aanvallen die het best gelukt zijn, — als raen ten minste deze uitdruk-king zonder ironie gebruiken ma g, — hebben a-an den vijand nimmer zedelijke of stolï'elijke voor-deelen bezorgd die konden opwegen tegen de zware verliezen die bij daarbij lecd. Bewijst deze eenvoudige vergelijking niet klaarblijkend dat de bondgenooten eene on-betwistbare mecrderlfeid over de Duitschers bezitten? Hun moest'érschap is in aile olfensieven, zoowel piaatselijke als van grooteren omvang, stcllig gebleken. Eu hunne wijze van doen is zeker wei wat'voordeeliger geweest dan. die van de Moll'en. Zeker, het is waar dat, hoe aanzienlijk en van hoeveel beteekeni.; ook, du voordeeleu van de bondgenooten clen algeineenen toesland in het Westen niet gewijzigd hebben. Zij die zieh al le ongeduidig. toonen, die droomen van eëne door-braak der vijandelijk-i liniën, van hreede golven aanvaliers dit: langs île bres zouden bin-nenstormeu om de D::itscliers in het dreigendste gevaar te stellen, beslt^lçn daaruit dat de beko-men uitslagen onvaldocndo zijn. Missehien. Maar is het jiiet logisch te veroudersteilen dat, zoo deze uitslagen niet beslissend konden :;ijn-, het komt doordat sommige middelen nog in gebreke bleven? ledereen kan wel denken-dat de opgedane ervaringen ten nutte zulleii gebraçht zijn, en dat al de krachten van de bondgi-nooten met aile mogelijke bedrijvigheid heden zijn inge-spannen tôt liet verkrijgen van die niiddéjen, die men onontbeei'lijk weet. In ieder geval,hetbewijs er van wordt g'elevcrd door het feit dat de legers van de bondgenooten, als de aanvoerders het geseliikt oordeelen, de vijandelijke loopgraven kunneu overhoop sciiie-ten, ze stormenderhand kunnen innemen, er zich inrichten, ze tegen den vijand aanwenden en er voor goed stand bouden om al de vijande-lijkfe tegenaanvallen te breken. De middelen waarover zij tôt nu toe besehikten hebben bun toegelaten deze resultaten in min of meer uitgestrekte seetoren te bekomen, hetzij ze gelijktijdig of afzonderlijk werden aangevallen. Hoe meer deze middelen aangroeieh, — en het is geen geheim meer dat; deze dagelijks ontzaglijker worden, — zooveel te meer zal het mogefijk zijn de uitgestrektheid van de aangevallen seetoren te vergrooten, en deze aanvallen gelijktijdig, niet slechts op het Westelijk Iront, maar op de verschillende tooneelen van den ooilog aan te vatten. Alsdan, wanneer het, dankaonhet reusachtig voorbereidend werk, mogelijk zal zijn een bijna algemeen en voortdurend offensief op al de fronten te doen losstormen, dat de vijanden als in een. stalen kring omknellen moet, dan mag mon ver-onderstellen, dat het niet lang meer met lien duren zal. Langs aile kanten bedreigd, ovei'al tôt het defensief gedwongen, zullen zij geen tijd meer hebben om hunne binnenste liniën op het schaakbord te zetten en hunne reserves opeen-volgentlijk van het eene front naar het andere te verplaatsen. Langs aile kanten zullen zij door eene ijzeren vuist worden aangegrepen, waarvan de omknelling zich dagelijks heviger zal doen gevoelen om lien ten slotte geheel te verwurgen. De Duitschers weten het, wij hoeven er niet aan te twijfelen, en de toekomst ziet er voor ben dan ook niet rooskleurig uit. Op een gegeven dag, die misschien nabij is, zal de ontzaglijke donder van de artillerie in België en in Frankrijk weerklinken ; in Koerland, in Polen en in Ga-lieië ; in Trentino zoowel als inFrioul, zonder de Balkans te vergeten. Dat zal het signaal zijn voor de gelijktijdige drukking op al de fronten, de stelseimatige, onophoudelijke en onweerstaan-bare drukking, waaronder vroeg of laat eene macht zal ineenstorten die zekc^nog wel aan-zienlijk, maar toch reeds dieper in hare grond-vesten ondermijnd is, dan men dit aan het uitzicht vermoedeu zou. \Y, ' Eene ldylle in Oorlogstijd Pax Aitsndi. Het gebeurt niet dikwijls dat een volksverte-genwoordiger — vooral wanneer bij daarbij nog het ambl van notaris uitoefent •— zich aan liet romanschrijven zet ; als hij liet dan doet, zooals. de lieer Victor Van de Walle, volksvertegen-woordiger van Meclietew, komt het doordat hij inderdaad île behoefte gevoelt zijn talent te beproeveu aan de episoden die bij heeft doorleefd en die hem het meest ter harte gaan. Bij het sehrijvea van Pax Maiuli heeftde heer Va:i de Walle. in teere en liehte kleuren, ei)kele tafcreeleti sviilen sclietsen die samoneene vader-landslievende idylle vongieu. lu zijn boek komt de heer Van- de Walle ons voor onder de Irekken vaft een vurig vaderlaridér, ee:: waar B"lg, een VerstaTidig,. geleerd Belg. vok liefde voor de leUer«n, die, niet iong genoeg meer om naar het fro^zijn land te gaan verd©-' digen. naar de peu gigrepen heeft, dat andere? wapen, even gedueht als de degen wanneer hef ten dienst vau hpt Recht en van het Yqderlaïwlr gebruikt wordt. Bij het lezon van <len beminnelijken romaa van den heer Van de Walle, heb ik in iederei# regel den heer vol'ksvertegenwoordiger van' Mcchelen herkend; ik heb er zijne heldere ge-daehten. zijr.e sobere taal in lerog gevondeii,. waar natuiiî'lijkheid, eenvoud en gezond verstand zic'u telkens doen gevoelen. i In Pax Jluncli (') vinden wij de cigcnaardigef pittighoid. die zoo zelden in een roman wonff? aangatroffen, dat mon er menschen, plaatsen en dingen aantreft, waarv au wij meer dan vau-andere menschen, andere dingen en andere . plaatsen houdon. Het was in Fcbraari 11)14 te Mcchelen ; Pauî Everhart, een talentvoljongadvokaat nit BrusselV g ifeene voordracht over den vredo, onder de beseherrning van het Roode Ki-uis. Een jong ineisje, mçjuITer Lena Goffin, moest een onuit-, gegeven stuk, « De Inval », zingen, waarvan zij, de muziek had geccmponeerd, en waarvoor hij de woorden had goschrevon. Dat is het uitgang-punt van eene diepe, wederkeerige liéfde. Maar raejuffer Goflli), die wees is, staat onder dé voogdij van een oom die priester is en wicits principes zeer streng zijn. Hij is weinig geiiegeis om de hand van zijne nicht toe te slaan aan hem dien zij gekozt-n heeft. Maar de oorlog breekt los. Paul Everhart, die de Kamerzitting van 4 Augus-tus bijwoont, hoort de stem van zijn Vorst, dieu praehtige, eerlijke en overtuigde stem. En de, edele vvelsprekendheid vau het staatshoofd heel'é' hem overtuigd. Hij neemt dienst als vrijwilliger, voor den duur van den oorlog. Een woordje daf hij in aile haast geschreveu heeft verwittigt me-ï juffer Golïïn van het heldhaftige besluit. "Bij de lezing van het brie (je « straalde er eene via m van hoogmoed in hare praehtige oogen » ; zwij-gend legt zij onder het oog van haàr voogd dei*-' brief dien zij ontvangen heeft. De priester, die insgelijks de kamerzittingf ; heeft bijgewoond. neemt met bevende hand zijn! bril om den brief te lezen. De lezing heeft hem ; getroffen en met ontroering omheist hij zijne! nicht. De woorden van den Koning komen henv weer voor den geest : « Er bestaat nog slechts, eene enkele partij in België, die van het vader* land. » Paul Everhart heeft de epauletten veroverd r hij heeft overigens meer dan eene heldendaad' verricht ; hij heeft namelijk den ouden priester,, den oom van zijne ver,loofde, aan de Duitschers < ontrukt, en is in een gevecht licht gewond geworden. Hij gaat naar het front terugkeeréi*' en vraagt aan Lena, die ziekenverpleegster geworden is, hem een dienst te bewijzen ; bij bailp! terugkeer in het vaderland zal zij een bezoekj' afleggen bij de ouders van zijne makkers die opi het veld van eer gevallen zijn. « Zoo gij een dezer dagen mocht vernemen dat hetzelfde lot mij getroffen heeft, s zegt hij, « weert, tl) Uit?ever Brunton, Junction strçet,Burri!ey.; in lieS Engelsch vertaalcl dpax.Mevr. Gonway, bij dènzelfden, 27 Jantiari 1916 Nummer- 21S

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De legerbode gehört zu der Kategorie Oorlogspers, veröffentlicht in Antwerpen von 1914 bis 1940.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Themen

Zeiträume