DE LEGERBODE den Dinsdag Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij onlvangt tien ol vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. HET BELGISCHE ANTWOORD op het Duitsche Witboek (00! don " Franktireursoorlog" i» Selsië (Verçolg.) T5a T.ecrfinrîftt» O De franktireursoorlog dien men aanliaalt om al deze misdaden te rechtvaardigen is in werke-' lijkheid slechts eene legende. De Belgiscke On-derzoekscommissie verklaart van geen geval van onregelmatigen weerstand kennis te hebben. De waarheid is dat het Duitsche leger, met voorbedachten rade, in België een stelsel van terrorisme héeft toegepast, dat in vredestijd reeds vastgesteld was en volgens de meening der oversten bestemd was om de bevolking in ontzag te houden en de kracht van regelmatige verdediging van het Belgisch leger te verlam-men.Zijn insgelijks legende, de beschuldigingen van aanvallen op het personeel van het Roode-Kruis en op de Duitsche gewonden, die in België steeds liefderijk verzorgd werden. Nog steeds legende de verminkingen van gewonden, ten laste gelegd van de Belgische vrouwen (een enkel geval wordt in het Witboek •rechtstreeks aangehaald, en nog durft de getuige het praatje niet stellig bevestigen) en de geschie-denissen van uitgestoken oogen, die zoo hatelijk en zoo bespottelijk zijn dat een gedeelte van de Duitsche pers, na onderzoek, verplicht is ge-weest ze zelf te logenstraffen, en de romantieke uitvinding van priesters-franktireurs. die van 'hoven op de torens schoten en de bevolking ophitsten, die eveneens, na Duitsche onderzoe-ken, gelogenstraft werden door het geestelijke Pax-Informationbureau. Nog wel het ergste, is dat het Witboek tal van deze legenden herneemt, zonder zelfs te zinspelen op de Duitsche logenstraffingen waarvan velen het voorwerp waren. Het herneemt eveneens de algemeene beschul-diging tegen de geestelijkheid, vroeger uitge-bracht door keizer Wilheim, in zijn telegram aan voorzitter Wilson. terwijl eene officieele Duitsche memorie van 22 Januari 1915, dit soort beschuldigingen had laten varen om nog slechts enkele gevallen (zestien) van individueele be-schuldiging staande te houden, op vijftig gedoode priesters en verscheidene honderdtallen die af-schuwelijk mishandeld werden ; wat eene on-rechtstreeksche bekentenis was van de plichtig-heid van het Duitsche leger in de meeste gevallen. fHetis eene kenteekenende bijzonderheid dater in het Witboek geen enkel woord over deze memorie werd gerept. Het Duitsche leger totvooi'beeîd gesteld. Duitscliland weigert aile kontrool. Mon begrijpt lioe gemakkelijk het is met der-gelijke handelwijze het Duitsche leger als onbe-rispelijk voor te stellen. Er valt inderdaad geene schaduw te ontdekken op het beeld dat hier van het gedrag van dat onvergelijkelijke leger ge-trokken is. Majoor von Klevitz, een van de brandstichters van Leuven, heeft in zijne getui-genis de onbeschaamdheid te verklaren dat de houding van het Duitsche leger waardig is om als voorbeeld gesteld te worden ! Vaak werd er eene opwerping gedaan tegen de Duitsche beschuldigingen : Zoo Duitscliland werlcelijk licht op de zaak had willen doen vallen, waarom heeft het niet een der t.alrijke voorstellen tôt tegenstrijdig onderzoek aange-nomen, die langs Belgische zijde gedaan werden ? Het Belgisch Antwoord vermeldt niet minder dan 8 verschillende pogingen in dezen zin, uitgaande van verschillende officieele en ";partikuliere Belgische autoriteiten, sedert Au-gustus 1914 tôt November 1915, behalve twee Kollandsche pogingen. Duitscliland heeft bijna altijd geweigerd te antwoorden en aan geene enkele gevolg gegeven. Men mag dus wel zcggen dat het terug deinst voor de kans om voor het openbare geweten de eerherstelling van zijn eigen « recht » te beplei-»en, of zich iu de onmogelijkheid ziet die eerlier-fitellins te bekomea. Welsprekende Cijfers. Als men bovendien kennis neemt van de bewijsstukken die in het Belgisch Antwoord verzameld zijn, wordt de overtuiging gevestigd ook zonder onderzoek tôt kontrole. Tegenover de Duitsche dokumenten, legt het Belgisch Antwoord stelselmatig de Belgische dokumenten, zoodat deneutralelezerin ieder geval het pro en contra onder oogen krijgt. Zoo ziet men, met verschrikkelijke helderheid, het tafereel ontrollen van de gruwelen waar België het tooneel van was ; zoo kan men een gedacht krij gen van het belang der leemten en van de vrijwillige veranderingen, die door het Duitsche Witboek, aan de relazen van sommige feiten werden toegebracht. Men kan de kwade trouw — er is geene andere uitdrukking moge-lijk — vast stellen, waarmede het Witboek werd opgemaakt. Enkele cijfers betrekkelijk de Duitsche gruwelen. Te Aerschot (8,000 inwoners), 155 lijken van burgers ontgraven, waarbij 7 vrouwen en verscheidene kinderen; 300 inwoners, waarvan een dertigtal priesters, naar Duitschland gedepor-teerd; verscheidene dagen lang braspartijen, verkrachtingen, plunderingen, brandstichlingen. In den omtrek, zelfde gruwelen : Otloo- Gede- Ver- Geplun-Gemeenten Bevolking Jen Porteer" brande derde den huizen huizen Gelrode.. ; 997 18 99 23 131 Wezemael.. 1.988 13 324 46 147 "Werehter.. 2.676 15 32 267 162 ) Betecom.. 2.756 — 11 7 25 Langdorp.. 2.990 3 1 4 20 Rillaer 3.033 7 - 34 300 Nieuwrode.. 1.779 1 27 1 200 TeAndenneSeilles (8,000 inwoners), 300 slaclit-ofifers ongeveer 200 huizen geplunderd ; bvas-partij en brandstichting van 36 uur lang. Te Dinant (7,700 inwoners, waarvan er toen slechts 4,000 op den rechteroever aanwezig waren), 606 geïdentifieerde dooden, waaronder 71 vrouwen, 34 grijzaards van meer dan 70 jaar en 66 kinderen of onvolwassenen van minder dan 18 jaar, waarvan het jongste nauwelijks drie weken oud was; bovendien. op 1,650 huizen, 1,263 in brand gestoken en ten slotte 416 inwoners ge-deporteerd ; daar ook braspartij en plundering, na koelbloedig bevolen moord op de gijzelaars (80 op eene enkele plaats). Te Dinant vooral hebben de Saksische solda-ten zich in de moorderij onderscheiden. Het Belgisch Antwoord publiceert uitlreksels van een onderzoek door de Fransche militaire overheden gedaan bij soldaten van het Ie Saksische korps, die na den slag aan de Marne ge-vangen genomen werden (luitenant Loustalot alleen heeft er 414 ondervraagd); dezegetuigenis-sen bevestigen volstrekt het Belgisch onderzoek en geven eigenaardige bijzonderheden over de mentaliteit van de, Duitsche troepen die de kollektieve plundering en al die wreedheden lieel natuuriijK vmuen : « Wij deden het gelrjn. de exercitie, op bevel en onder de leiding van onze officieren en onder-ofjîcieren »,zegt een sol-daatvan het 108e infanterieregiment. Te Leuven en in de voorsteden • 210 geïdentifieerde slachtoffers, 9 niet geïdentifieerde lijken, 7 verdwenen personen ; op de lijst 186 mannên, 24 vrouwen; te Leuven zelf 1,120 verbrandehuizen en ongeveer 100 burgers gedood ; daar ook nog de georganizeerde plundering, van 26cn Au-gustus tôt 2cn Septeniber. Men moet oDmerken dat er aile reden ziin om DS NACHT De naclit is goed en helder als een menseh. De frissche naclit is goed voor wie, uit lijden, Een schoouen drooin voelt komen en verlïlijden Zijn sterken wil, zijn kracht, zijn stil gewensch. De nacht brengt kalm en zeker in het hart Den vromen droom waar dood-zijn schoon en blank is, D'herinnering' aan al wat liet' en rank is, De kracht om voort te di-ageu de onde smart. De nacht is hoog en zalig aïs een bede ; De strijd is blij en helder aïs een biaud.., Mijn vader in het arme yaderiand, Miju goede vader, in die oude stede, te veronderstellen, ja dat er reeds bewijzen zijn, dat de zoogezegde « wraakmaatregelen » te Andenne, te Leuven en Dinant, met voorbe* dachtheid werden gepleegd. Twee verpletterende memorieschrlîten van de Bischoppen van Namen en Luik. Over wat er gebeurde in het bisdom Namen (provinciën Namen en Luxemburg), bijzonder over de feiten van Dinant, en over het bisdom Luik (provinciën Luik en Limburg), publiceert het Belgisch Antwoord twee onuitgegeven dokumenten van het hoogste belang. Het zijn twee memorieschriften, opgesteld door de bisschoppen van Namen en van Luik, Mgr Heylen en Mgr Rutten, volgens hunne per-soonlijketegenenkwesten, en openlijk gezonden aan goeverneur-generaal von Bissing, aan den Paus en aan de diplomatische vertegenwoordi-gers van de neutrale staten te Brussel. Het zijn bewonderenswaardige protesten, die door hunne kracht en eerlijkheid aan de schoonste voorbeelden van apostolische wel' sprekendheid herinneren. Het is onmogelijk ze behoorlijk op bondlge wijze samen te vatten ; men moet ze in het ge-heel lezen. Men weet niet wat men meest be-wonderen moet, den moed van de bisschoppen, die met zoo krachti^ stem, en onder de bezetting, de onvervreemdbare rechten van Waarheid en Rechtvaardigheid wisten te eischen, of de waar-digheid van toon en nauwgezette zorg voor de onpartijdigheid van de wederlegging. België mag inderdaad fier zijn over deburger-zielen die deze oorlog bij zijne kinderen heeft doen ontstaan, in al de klassen van de maat-schappij : Burgemeesters, geestelijken, magis-traten, professoren, dagbladschrijvers, ambte-naars, werklieden, overal in het geheele land is de bezetter op eene vaderlandsliefde gestuit, die niets kon verzwakken, en die nimmer boog \oor de bedi*eigingen van het geweld. Een laatst® Leugen. Het Belgisch Antwoord eindigt met eene bijlage waarin al de bewijsstukken gegroepeerd zijn waarover wij gesproken hebben. Het voégt er eene reelcs dokumenten bij, medegedeeld door den Franschen legerstaf en die de valschheid van eene laatste, bijzonder hatelijke legende bewijzen : die van de intrede der Fransche troepen in het Zuiden van de provincie Luxemburg, op 31 Juli 1914, met de toestemming van de Belgische regeering. Om er in te gelukken deze uitvinding te bewijzen, heeft een zekere Grasshoff, een Duitsch propaganda-agent, niets beters gevonden dan zich te bedienen van de leugenachtige of onnauwkeurige verklaringen van 3 of 4 Fransche gevangenen. De officieele Fransche stukken bewijzen ofwel dat deze getuigen gelogen hebben, ofwel dat zij zich van dalum hebben vergist. Eerst op 5ea Augustus, niet vroeger, zijn de Fransche troepen België binnen gerukt. *** Dat is liet Antwoord. van de Belgische regeering aan liare beschuldigers. Als men het gelt-zen lieeft, kan men niet nalaten dit besluit, van de twee ministers die het onderteekend hebben, zeer gematigd te vinden : « Sterk doorhaar goed recht en de nauwgezette eerlijkheid waarvan de leden der Onderzoeks-commissie die zij heeft ingesteld, zich steeds eene strenge wet hebben gemaakt, wacht de regeering van den Koning met voile vertrouwea de uitspraak van het openbaar geweten. oc Reeds breekt het recht zich baan. De zeld-zaamheid van de Duitsche bewijzen en hunne vaagheid, lieeft aile vrije geesten reeds getrof-fen.' De overvloedigheid en de helderheid van de Belgische bewijzen, zullen iedereen verder over-tuigen. Zij zullen het gevoel begrijpen en deelen dat de Belgische regeering, in aile oprechtheid, voor God en voor de menschen, niet aarzelt uit te druklten over het gedrag van de keizerlijke regeeringjegens de Belgische natie : hij is dubbel schuldig, die na andermans recht te hebben ge» schonden, met ongewone stoutmoedigheid, nog tracht zich te rechtvaardigen door zijne siacht-ofiers misdaden aan te wrijven die zij nimmer hebben bedreven. » Fernand Passelecq, aO Mei 1916 Nnmmer 267

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.