DE LEGERBODE den Dinsdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvang-t tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. Ds 4e Verjaring van d@n Brand van leuven (26 OOGST 1914) Waarom Leuven moest worden vernield. Duitsche bekentenïssen die moetea onthouden worden. Iftet is van nu af een bewezen geschiedkundig fcit dat de afschuwelijke wreedheden, in België door de Duitsche troepen gepleegd, gedurende de twee eerste maanden van den inval (Oogst en September 1914), het gevolg waren van een koud berekend stelsel om schrik aan te jagen. De Duitschers poogden deze gruwelen te veront-schuldigen, a!» zijnde daden van weerwraak. Maar het blijft niet min waar dat de weerwraak geen reden van bestaan had, aangezien de Bel-, gisehe bevoîking zich steeds behoorlijk heeft gedrag<în. In de bedoeling der militaire overheden welke deze hebben bevolen, zijn de gruwelen eene soOrt verfoeilijke voorzorg, gesteund op de vrees van eenen voïksopstand die nooit bestond, tenzij in hunne verbeelding. De brand van Leuven, in 't bijzonder, schijnt het karakter te hebben van eene daad van voorbehoedend schrikaanjagen en van vooraf beraarade vernieling, met het doel het Duitsch leger te vrij waren tegen het ondersteld gevaar van eene volksmuiterij in de groote steden, zooals Brussel. Dit is ten minste eene uitlegging, waarop de Duitschers zelf bijzonder wezen, na de misdaad, zonder in te zien hoe deze rechtvaardiging het hatelijke van de euveldaad nog vermeerderde. Deze bekentenissen hoeven in het geheugen der menschen gehouden te worden. Het te binnen brengen van enkele dezer — die hierna zullen gevonden worden, —zal klaar-blijkelijk doen uitschijnen, hoe onmenschelijk, barbaarsch en anti-maatschappelijk de opvat- tiDgen zijn van het Pruisisch militarisme. # * # « Het eenige middel om de verrassingsaan- • vallen van wege de bevoîking te voorkomen, was het aanwenden van meedoogenlooze streng-heid en het daarstellen van voorbeelden, die, door hunne algrijselijkheid, eene waarschuwing zouden zijn voor gansch het land. » (Officieele Duitsche boodschap, verspreid door de draadlooze telegrafie, den 37 Oogst 1914.) * * * « ... Deze verwoesting was eene noodzake-îijkheid, want het leven der Duitsche soldaten is ook een kostbaar goed, dat ten allen koste hoeft Leschermd te worden tegen de sluwheid en de valschheid der Belgen, en tegen de snoodheid en de laaghçid der Franschen. « De schuld ervan valt neer op dezen die de bevoîking aanhitsen en nu liegen en lclagen. « Wanneer men de verhalen hoort van dezen die aan den strijd deelnamen, krijgt irien de geruststellende verzekeringdatelk schrikbarend voorbeeld volstrekt noodzakelijk was, dat deze waarden der beschaving moesten vernield worden, ten einde andere steden en dorpen tegen de Herwoesting te beschermen. » (.Deutsch.es Journal, van New-York, 9 Oktober 1914, volgens de Dilsseldorfer Zeitung.) . * * # « Een beginsel bezielde ons allen : Door de tchuid van eenen enkelen persoon, moet de çemeenschap, tôt deweike hij behoort, boeten. det dorp, waar de buvgeriijke bevcrlking op onze soldaten schiet, moet verbrand worden. Indien de plichtige niet wordt gevonden, worden eenige vertegenwoordigers der bevoîking gekczen en op staanden voet terechtgesteld. Vrouwen en kinderen worden geëerbiedigd, tenaij men ze vinde met de wapens in de hand. « Dit beginsel moge hai'd en wreed schijnen ; het is het gevolg van de gebrmken van den mo-«iernen oorlog, opgevat zooals de oorlog der vroegere tijden, en dit beginsel is « aangeno- DK'tl ». « Daarbij vindt het zijne rechtvaardiging in de théorie van de bedreiging. De onschuldigen &oelen Uidan voor de glichtigen en, indien men Het Nationaal Feest in bezet Belgie Wij hebben bijzonderheden ontvangen aan-gaande de manier waarop onze in het land geble-ven landgenooten de verjaring vierden van België's onafbankelijkheid. Ten einde aile openbare betooging te beletten, hadden de Duitsche overheden, te Brussel ên in al de steden, de strengste maatregelen genomen, namelijk het verbod van goddelijke diensten te doen plaats grijpen, het sluiten van vergaderings-zalen ; het verbod van met meer dan o personen samen te komen ; verbod van de nationale kleu-ren te dragen, enz. Daarenboven mocht men den 21 Juli, in de groote steden, geen plaats nemen op de terrassen der koffiehuizen. Om den ordedienst (?) te verzekeren, bleven al de soldaten op wacht in de kazernen. Al deze ergerende maatregelen werden door de bevoîking stipt geëerbiedigd, maar overal staakte men het werk en de 21 Juli was voor aile Belgen een feestdag; elkeen droeg op zichtbare wijze eene karakteristieke bloem in het knoops-gat en 's avonds, in den familieltring, vierde men met vaderlandslievende liederen, dezen datum» die dicht bij aller harten ligt. Volgens het schijnt, viel de wijsheid onzer bewonderenswaardige landgenooten den moffen erg tegen ; zij hoopten in den loop van dezen dag allerkrachtigst te kunnen oplreden; er niet in gelukt deze laatsten te ontdekken, moeten de onschuldigen boeten voor de plich-tigen, niet omdat eene misdaad werd gepleegd, maar om nieuwe misdaden te voorkomen. Het verbranden van een dorp, de terechtstelling van gijzelaars, het neerschieten van inwoners eener gemeente, waar personen de wapens hebben genomen tegen de vooruittrekkende troepen, dit ailes moet min worden aanzien als wraakne-ming, dan .als waarschuwingsteekenen voor het nog onbezet land. « Ziehier nu eene zaak, die buiten twijfel ligt: De branden van Battice, Hervé, Leuven en Dinant, dienden als waarschuwingsteekenen. Het in puin leggen, het vergieten van stroomen bloed gedurende de eerste dagen van den oorlog, hebben aan de groote Belgische steden aile bekoring ontnomen, de zwakke bezettingstroe-pen aan te vallen, die wij er moesten laten. Gelooft iemand ter wereld, dat de hoofdstad van België ons zou hebben geduld, wij die heden te Brussel leven zooals in ons eigen land, indien men niet gebeefd had en nog beefde voor onze wraak... » (Walter Bloem, in de Kôlnische Zeitung, 10 Februari 1915, Morgenblatt.) * * * « De brand van Leuven heeft ons te Brussel een dergelijk ongeluk gespaard, dat eene no g schrikkelijker ramp zou zijn geweest. » (Leeraar baron F.-W." von Bissing, in een artikel van het Duitsch tijdschrift : Siid-deutsche Monatshefte, April 1915, bl. 75.) 3= * * Het uitzicht van Brussel beschrijvend, den 21 Juli 1915, schreef een aanzienlijke Oostcn-rijker, die de hoofdstad bezocht, geleid door de Duitsche overhedsn : « Onvrijwillig was men gedwongen te den-ken dat de les van Leuven nuttig was geweest ; hoe hard de les ook scheen, had^ij een weldoende gevolg gehad. Indien men te Leuven geen streng-heid had getoond, zou er nog veel bloed vergoten zijn in België. De a$rd van het Belgisch voik, is tôt héyigheid geneigd en zijn drift drukte zich uit inXhet beleedigen van Duitsche oilicieren door Belgische vrouwen ; dit kan sieehts beteu-geld worden door eene straf, zooals deze van Leuven. Indien deze verjaring (21 Juli), die het nationaal gevoel natuurlijk erg opschudde, zon-der ernstig ongeval afliep, is dit alleen te danken aan de hèrinnering van de zelfbswuste verde-diging van Leuven. (Uittreksel uit « Excursion au front français et aux villes d'eaux Belges », door den alge-meeneu bestuurder Wilhelin Kesthauek, ge-publiceerd in de Neue Freie Presse, te Wee-nen, 18,319, 22 Oogst 1915.) De derde Slag van de Somme Op het Britsch front. De Britsche troepen die den 8 Oogst ten Z. der Somme aanvielen, waren samengesteld uit Àus-traliërs en Kanadezen. Deze kolonialen, vooral de laatsten, ltregen zeer weinig te lijden door de Duitsche offensieven van Maart en April. Hunne laatste hevige gevechten grepen plaats in Vlaan-deren. Ten N. der Somme,waar de Duitsche be-zettingstroepen in grootste getal waren en waar de artillerie op buitengewone manier geconcen-treerd was, schitterde een EngelschJjorps. Het Werk van den Stal. De staf van het A. H. K. van sir Douglas Haig en de H. K. van het IVe Britsch leger en van het Ie Fransch leger verrichten wonderen, om hunne ontwerpen aait de kennis van den vijand te ont-trekken. Het samenbrengen der Australiërs en der Kanadezen geschiedde gedurende de regen-achtige dagen, die den aanval voorafgingen. De officieren van den staf liepen dag en nacht rond, ten einde zich te verzekeren dat niemand zichtbaar was, dat niemand licht noch vuur "maakte. Een waarnemer, 't zij van uit een vlieg-machien, 't zij langs de wegen, zou niets hebben bemerkt. De troepen wisten niet wat gebetoren ging. Bij de Franschen waren de voorzorgen even voorzichtig. De troepen aehter het front gecan-tonneerd werden op het laatste oogenblik te wa-pen geroepen. Deze maatregelen leverdeu de beste uitslagen op. De verbinding tusschen de Fransche en Britsche macht werd bijzonder verzorgd. Men koos als grens, eene wel bepaalde rechte linie : De baan van Amiens naar Boye. Geen man der strij-; dende legers kon zich vergissen. Généra al Rawlinson besloot de verbinding te sluiten op de baan zelf, met een keurkorps, waarvan de soldaten bijna allen Fransch spraken: De brigade der Franco-Kanadeesche machien-geweren, vooral aangeworven in de provinciën Montréal en Quebec. Dank aan de wijze en zorgvuldige bereiding van den staf, naochten de Franco-Britten, den 8, den vijand verrassen en, daar zij wisten wat hen te doen stond, hun programma ietterlijk ten uit-voer brengen. De moffen werden senvoudig ge-manoeuvreerd.De ïnîanterie. De infanteristen trokken vooruit onder de berscherming van de artillerie, van de tanks en — na-het bereiken van het 2° objeklief—van de kavalerie. Aldus vorderden zij ten koste van zeer geringe verliezen. Tôt bij het eerste objektief, werd de snelheid der vordering geregeld door het afsluitingsvuur. Bij het vertrek, legden de Tommies ongeveer 100 m. af in 4 minuten tôt het eerste objektief, linie der hoofdverdediging des vijands ; deze was op 3 km. afstand gelegen van het punt van vertrek. Dan eene rust van een weinig min dan een uur, zooals voorzien in het programma. Op dit oogenblik, nam een getal bataljons, even sterk als het getal der eerste aanvallers, de gele-genheid te baat, om zich bij de vooruitgetrok-ken makkers te voegen en de veldartillerie kwain over de veroverde loopgraven. Dan werd de aanval hernomen en ae divisies, die bij 't begin van het olfensiçf als steun dienden, trokken voorbij de divisies die den eersten slag hadden toegebracht. Nu was er geen afsluitings-Vuur meer. maar aangezien elke infanteriebri-gade gevolgd was door eene artilleriebrigade en voorafgegaan door tanks, werden de vijandelijke steunpunten spoedig ingenomen. De Tanks. Tijdens den vooruitgang van het eerste tôt het tweede objektief, speelden de tanks eene aller-belangrijkste roi. Hunne tusschenkomst werd vergemakkeiijkt, daar het meerendeel der stuk-ken, bijzonderlijk in batterij geplaatst tegen de stormwagens, van in het begin werden buitge-maakt door de infanterie. Overal waar machien-geweernesten waren, ging het sterk machien ailes opzuiveren. De bevoorradingstanks, die tôt 12 to.rmunities vervoerden, 't zij biunenin ge- 2A Ang'ustus 1918 ' NiiTOmer 0O4

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.