Zatera&fc 31 ju.i 1915. Eerstc Ja&rg. îsk. *97 J^aMawaaasggMawra5r1 w mu Timr« r.w mm ri 1.1 ^sysstum»Tâuma^iam ——g -rr-Kif Priis : 5 Centiemen door geheel België Het Vlaamsche Nieuws H et best trigelscht en meest verspreid Nieuwsblad van Bçlgië. • Verschijnt 7 maal per week I . ^r.-^r-a*waig^T riM%rF iiC&hMâiXX0' j -. Mniii^fTfcwgVWEj.;.^' *■--:< -.- '■S<*.vie&fi ■.iiiiii' iwm • J~+nr* .-.«t»» —■• - wvwjaamriwM vw*cs i->~ar- --g—' '■" »•»««»—*- — ..w .— AHONNEML'NÎSPitiiiîEN | AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD: s AANK0ND1G1NÛBI4 ( fîS r#;-V S.ÎS 1 Fer 3 "ftiainde* « - S ... . 4. M1,„ ... , .... -T T. .. i Twecde bU<J*., per regei 2.5Ï | Vierde blaâ*,, pt: rtgti.. i.îï fç#r *&£*si J.§» I l'ei * maanâc* \ ^ Aug. BORMS Albert YAN DEN BRANDE s Derde fcUd., id. J.— j Doodsbericht t.— Vtx i*sr ...... t?.— B U-REE LEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 199# j Voor «lie ftxmoîtceii, wendc m «m lickv ïlOODHS'TRAAT, 44, wJ.ILLL-'I ' Il ' III«iw wi llil limrWI ■liTmniii H il H'UlH tf " \ HmMIliil WlMMlMliH I i *jû*Ss»!Nrtfc f-lnèf^irntffirim-aî rrr in- nm'fumfc-»]! Hm-ir-w ■ ^aQ'Jff^r?a . Onder de Dieren | \Ve zaten op het pleintje bij eene ge-cllige pint faro eu uitgepraat als we .aren over den oorlog, bleek het affen aan onze pijp voor den oogen-lik onze gewichtigste bezigheid, toen t onverwachte komst van eene kat aan-■iding gaf t°t een nieuw en opgewekt esprek. De poes had zich in al hare jgte tegen inij aangevlijd ; hare voor-poten reikten schier tôt in mijnen hais, ieen middel om hare klauv;en los te njgen; ze bleef, vastgeklampt, me Tak en rustig aanstaren. _ Een prachtige pels in den zonier, ichte mijn vriend, zie dat ze u niaar een spnngertjes aanzet of doet ge wel-cht aan dierentemming? _ Waarachtig waar, ik ga de kunst eproeven. Met ongemeene strakheid doorboor-le ik nu zelf de blikken der kat en het uurde niet lang of ze moest er de on-raaglijkheid van ondervinden, want ze lipte weg en bleef op eenige passen af-tands schuw en verdwaasd staan kij-en. Waarheidshalve moet ik bekennen at ik, ondeugend genoeg, gebruik ge-jaakt had van een paar duchtige rook-lalmen, doch schreef ik zegevierend tt gewenscht uitwerksel toe aan het ermogen van het oog des meesters. - « L'œil du maître », zei ik trotsch, aaraan kan geen levend dier weer-taan...- 'k Geloof wel, onderbrak mijn jotziek tafelkameraad, een dooie lusch zal er weinig om geven, maar berça eens uw kunstje op een leeuw, ta tijger, een vlooi of zoo iets. - Ti, ongeloovige Thomas, weder-ser ik, juist hetzelfde zou gebeuren st aile mogelijke en onmogelijke die-3i, bewijzen liggen voor net grijpen. e kent toch wel de legende van het irdsch paradijs, die hoegenaamd geen erdichtsel is. Oorspronkelijk waren de ieren aan den mensch onderworpen ; ijwas heer en regeerder over allen. Na ttloop van duizenden jaren wordt het ier die zedelijke bovenmacht gewaar avooral door de uitstraling der kracht m den wil des menschen van oog tôt «• Beeld u een oogenblik in dat ge achtoffer zijt van een leeuw, hij gaat aaar de laatste voorschriften van fijn-roevers, met fatsoen, oppeuzelen. He-el, om uw folterende menschenblik-tn te ontwijken zal hij u de voorhuid ai'den schedel villen om over uwe »gea te trekken ; moet ge nu door een liant geslacht worden, (hetgeen hier P het pleintje al meer en meer onwaar-hijnlijk wordt sedert dat de foor voor îbepaalden tijd is afgeschaft), hewel, ijn beste heer, dj olifant zal even ver-andig handelen en zijn oogen sluiten 0 de uwe niet te ontmoeten, voor en eer u inwendig en dieper te laten ken-is maken met zijne slagtanden. Als ge 'P zijt, koelbloedig en dierenkenner, "M ?e van die eenige gelegenheid ge-uik maken om de plaat te poetsen en ï versch glas faro te bestellen. Om 11 die dieren te temmen moet er een lenseh komen, natuurlijk niet oppeu-Itnsgereed, met meer kracht, meer '«weldigingsv ermogen en meer wil 1 ta oogen dan denzulken waarover ik Lareven beschikte om de kat bang ; maken. Dat is al. Met een vlooi hoeft " n'et, gij hebt u alleen te oefenen I stielvingerigheid om haar te vangen II ze zal naar de rest niet vragen. Wat al akelige fantaisieën, klaag-e niijn vriend, brengen wij het gesprek »er op een vreedzaam onderwerp ! - De oorlog zeker? Neen, hoor ! ■ spreek nog liever kwaad van de kat. ®e ze mij daar eens, hebt gij al edeler w aanschouwd? Ze ronkt van geniet-1Cnt ! de zonnewarmte krewelt door aar wulpsch lijf ; eene zachte rimpe-ij? doorloopt hare mooigevlekte, mal-,e Pels... De kat laat in den vredigen ^lselijken haard nog iets doorscheme-in van de groote, oorspronkelijke ma-s;,:'t der wildernissen ; doch we zijn anig aan minnekepoes gewoon, dat f zelfs het contrast niet meer vatten. |i heeft zich wel gewaardigd onze com-^nsaal te worden, echter gecnszins ^ bondgenoote. Vrij, onbedwongen, verslaafd troont zij in den huiskring ■ a's 't haar past, na maanden, jaren ^ vertJoeteling, wipt ze de deur uit : 'vt'S is ze, soms voor altijd. Ge zult |;"r' band leggen; zooals hare be-''n^en, soepel en los, zijn hare in-j,6n. Ze lekt niet de hand die haar t- Ze regeert als koninginne, als jS eres ; slaapt bi oppetite in 't beste ' . et is me eens voorgevallen in . J01jgste jeugd van te ontwaken &en paar engeltjes aan mijn voeteneind maar met een nieuwbakken kattennest. Zoek me de weergade van zulk een toppunt van vrijpostigheid ! De kat speelt eene overwegende roi in folklore, geueeskunde, heksenwereld, geschiedenis en wat weet ik al. Waren de katten geen beroemde volkstam ver-want aan de konijnenvetters of kanine-faten, aan de veevoeders of nerviers? (neren~voeder, vie = vee.) Daar de op-sporing vati zulke wetenswaardigheden buiten de bevoegdheid valt van een een-voudigen kattenkenner, wil ik enkel nog een paar kundigheden in het licht brengen tôt meerdere een en glorie van mijn lievelingsbeest. In moeielijke zaken weet de kat beslissenden raad te geven ; het gezegde : « 'k zal er mijn kat van spreken » is immers inondgemeen. Zij heeft tevens een zeer on'twikkeld muzie-kaal gevoel. Men spreekt van kattenge-zang en, last not least, zij is steeds de lievelinge geweest van de mannen der muzen en de vijandin van de muizen. Het is niet van haar dat de dichter zal schrijven : Gelijk een arme blinde hond Van allen troost verstoken, Dwaal 'k door den zoelen avond rond En ruik de lente-roken. En nu een laatste glas ! Als het nog eens pas geeft, spreken wij over den hond, dat braaf, gedwee, onderdanig en hulpvaardig dier, dat volgens de mooie fabel en parabel van onzen gemoedelijk-sten lyrieker Raf. Verhulst (Vlaamsche Gazet n. 126 van 21 Mei) een mensch was geworden en eilaas 's anderen daags reeds begon de beest te spelen. MOND AM1N. (te LeMuiidip Prijskamp JAN VAN DROOGENBROEQK 1835*1902 Jan Van Droogenbroeck (dekuaam Jan Ferguut), geb. te Sint-Amands-op-de-Scchelde, 18 Januari 1835, werd opgeleid in de Normaalschool van Lier, waar hij de lessen genoot van- den dichter Jan van Beers ; later werd hij de vriend en volgeling van den dichter J. M. Daut-zenberg. Na twee-en-twintig jaren werk-zaamheid als onderwijzer en veertien jaar als professor aan de muziekschool van Sint-Joost-ten-Oode (Brussel), werd hij aangesteld in het Ministerie van Bin-nenlandache Zaken. Later werd hij bu-reeloverste in het Algemeen bestuur van Letteren, VVetenschappen en Schoont Kunst en. Hij schreef o.a. Maliamen en Ghaze-len, proeven Oosterscher poëzie, doot Jan Ferguut, Gent 18Ô6. In 1873 gaf hij uit : Dit zijn Zonnestralen, gedichtexi voor onze Vlaamsche jeugd, Brusse] 1873, waarvan in 1884 de zesde uitgave verscheen. In 1884 verscheen zijn Algemeen Nederlandsch Rijmwoordenboek met een Inleiding over Rhytmus en Rijm, Mechelen 1883, en zijn: Algemeen Overzicht der in 't Nederlandsch mogelijke versmaten, Antw. 1874 ; vevolgens leverde hij Verhandeling over de toepas-sing van het Grieksch en Latijnsch Me-trum op de Nederlandsche Poëzij, be-kroond door de Koninklijke Akademù van België, Brussel 1886, • Hij overleed op 27 Mei 1902. Zelfbestuur voor Russisch Polen Het Poolsche Persbureau in Den Haag meldt : Op het oogenblik, waarin wij deze regels schrijven, zetelt te rétrogradé eet kommissie om te onderzoeken, welkt maatregelen te nemen zijn, om de be-loften door grootvorst Nicolaas in zijti tôt de Polen gericht manifest afgelegd, te verwezenlijken. Onder de leden dezei kommissie bevinden zich de officieeit vertegenwoordigers der regeering : prins Sjtjerbatof, minister van binnenlandscht zaken, alsmede de eerste minister Go-remykin, die tevens voorzitter is. Het doel is uitwerking van het ontwerp vooi het zelfbestuur van Polen. Dit ontwerp, waarover thans wordt beraadslaagd, is einde Juni in de «Roess-koje Slowo » gepubliceerd. De hoofdpunten luiden : 1. Polen zal door een onderkoning worden geregeerd, bijgestaan door eeti raad, waarvan de helft der leden Poler zijn, die door het volk als vertegenwoordigers van steden en provincies wordeti gekozen. De verkiezing dezer volksver-tegenwoordigers moet door den ondei-koning worden goedgekeurd. De andere helft zal van ambtswege door de bevoeg-de autoriteiten worden benoemd. De re-geling van het onderwijs wordt in han-den der Polen gesteld. 2. Het leger, de rechtspraak, finan-ciën, posterijen, spoorwegen en aile andere verbindingswegen staan niet onder toezicht van dezen raad. 3. De Polen kunnen tôt aile openbare ambten en funkties worden toegelaten, onder voonvaarde dat zij de. Russische taal machtig zijn. 4. De Poolsche taal zal bij elken tak van beheer, alsmede bij de rechtbank worden toegelaten ; echter moet het op schrift gestelde rechtsgeding in de Rus-sische taal zijn gesteld. 5. De Poolsche taal zal bij het onderwijs worden toegelaten, d.w.z. op die scholen, die nog zullen worden opge-richt. De thans bestaande scholen zullen voor de Russische bevolking worden voorbehouden. Vergelijkt men dit ontwerp met andere, dan komt het het meest met het voor Galicië ontworpen programma over-een. Galicië echter maakt een deel van Oostenrijk-Hongarije uit, een staat, die uit verschillende nationaliteiten is opge-bouwd, waar de Polen als gelijkstaand volk grooten invloed bezitten ; bovendien is daar de opperste macht voorstander van decentralisatie en deze decentralisa-tie neemt steeds toe. Juist andersom is het in Rusland, waar de centralisatie van het gezag zeer groot is. .Honderd jaren geleden heeft een ko-miteit (('voor Poolsche vraagstukken » zitting gehouden op het kongres.te Wee-uen. Het was de laatste .maal, dat het vraagstuk der Polen den Europeeschen diplomaten is voorgelegd. Het zelfbestuur van Polen, zooals dit thans door de Russische regeering is ontworpen, is niet met datgene te vergelijken, dat voor 100 jaren de vereeniging van Polen met Rusland beoogde. De Poolsche Magna Charte, in 1815 door Tsaar Alexandei I toegelaten, stelde de Polen in het bczit van een erfelijk koning, te Warschau te kro-nen. Een Poot'sche Landdag zetelde toen te Warschau, een Poolsch leger verde-digde de grenzen van het land, een Poolsche rechtbank zorgde voor de rechtspraak in het land in naam van den koning van Polen, terwijl het bestuur van het land zich in handen van een nationaal ministerie bevond. Om den ge-heelen omvang en het voordeel van deze nationale regeering te kunnen beoordee-len. is het voldoende den naam van minister van financiën Lubecki te noemen, die den grondslag voor de ekonomische vlucht van het land legde ; zoo hoog was deze vlucht, dat noch de loop der jaren, noch politieke onderdrukking zijn werk heeft kunnen vernielen. Het verschil in het ontwerp van voor 100 jaren en thans is buitengewoon groot. Het ontwerp van thans is veel bekrompener en laat bijna geen plaats over voor de nationale ontwikkeling. Ondank's de koncessie van den mooi klinkenden titel onderkoning, die meer belooft dan het Oostenrijksch « K. K. Statthalter », valt niet te betwijfelen.dat het beter is een Poolsch ambtenaar als goeverneur te kiezen, om de nationale belangen te behartigen, dan een verte-genwoordiger van het Russisch gezag, zelfs met den titel van onderkoning. Eveneens mist de Raad, die den onderkoning in het besturen van het land zal moeten bijstaan, elk parlementair ka-rakter.Ook is de Poolsche taal — bij het onderwijs in Galicië verplicht — in het Russische ontwerp nauwelijks toegelaten.Het is te begrijpen, dat de Oostenrijk-sche Polen, ingevolge de buitengewone vermeerdering van het Poolsche element ontstaan, zich ingrijpende wijzigingen van het zelfbestuur van Galicië voorstel-len. De Polen zouden dan in Oostenrijk onder de heerschappij der Habsburgers een zelfde plaats gaan innemen als thans de Hongaren hebben. Dit is het minimum programma der Oostenrijksche Polen. Wanneer men het met het maximum der aan de Russische Poolen toegestane koncessies vergelijkt in den vorrn van een zeer beperkt zelfbestuur in ëen keizerrijk, dat in den , grond voorstander van centralisatie is. ' zal het verschil niet weinig in het oog vallen. Als tegenwicht voor de aan de Polen toegestane koncessies streeft Rusland er naar de goevernementen van Cholm en Suwalki te annexeeren, ondanks het feit, dat het Poolsche element in deze provincies den boventoon vœrt, terwijl Rusland er gedurende de bezetting van Leni-berg door de Russische troepen op uit was, Oostelijk Galicië te russificeeren, ofschoon dit land reeds sedert eeuwen tôt Polen behoort en eene Poolsche bevolking van meer dan 1 1/2 millioen zie-1-oti heeft. Wat de Vlamingen wenschen en wat zij vreezen Iln het artikel, dat ons daarover werd gestuurd hebben we, zooals eene voetno-j ta het aanwees, de namen laten wegval-j len der Vlaamsche medewerkers aan het tijdschrift « Germania ». Naar aanleiding daarvan ontvangen we nu volgend schrijven van een der oud-opstellers van bovengenoemd maand-blad, n.l. den heer J; M. Brans, rustend < leeraar, vertaler van het « Beknopt Ver-, slag van den Senaat » : « Perck-bij-Vilvoorden, 22 Juli 1915. » Waarde heer Dr. A. Borms, » In n. 186, 20 Juli 1915, van uw geëerd blad « Het Vlaamsche Nieuws » j wordt in 't hoofdartikel melding gemaakt ' van het jammer genoeg verdwenen tijdschrift « Germania » dat vroeger te Brussel verscheen. » Ik had de eer tôt de Vlaamsche re-dactie van bewust tijdschrift te behoo-ren, en houd er aan te verklaren dat ik nog steeds dezelfde gedachten belijd en verdedig, zooals die aan gemelde uitgave ten grondslag lagen. Ook wensch ik te laten gelden, dat ik volstrekt niet terug-deins voor de verantwoordelijkheid welke hieraan kan verbonden zijn of later nog worden. » Zeker, er worden in rein « Belgi-sche » kringetjes lijsten opgemaakt van landgenooten die later — nadat de Duit-schers verdreven zijn — moeten gehan-gen of gevierendeeld worden. » Het ligt niet in mijn bedoeling dien edelen medeburgers hun hoop en wensch van heden, hun reine levensvreugde in die zoo gewis voorspelde en. zoo heerlijke toekomst te vergallen. » Die toekomst zal zich dan ook wel verwezenlijken, zoodra de kippen met een doek om den kop loopen om reden van ondraaglijke kiespijn. » Veel in uw artikel kan ik beamen, echter niet ailes. Mag ik er mijn woordje eens over los laten ? zend dan een woordje aan, » Uw toegenegen » J. Brans. » Wij verwachten nu met de meeste be-langstelling de beschouwingen van onzen waarden Vlaamschen strijdgenoot. nrmmimii ini.iiiiiii.ui . WARSCHAU DE HOOFDSTAD VAN POLEN In de 20ste eeuw, zoo heeft de Lesseps verkondigd, zal Warschau de grootste stad op het vasteland zijn. De Lesseps had een goeden kijk op de toekomst ; dat bewees hij door het Suez-kanaal te ontwerpen en over het Pana-makanaal te denken. Warschau is bezig de voorzegging te vervullen. Verbazingwekkend is Warschau groo-ter geworden, vooral in de laatste halve eeuw. In 1860 had het een bevolking van 161,000 zielen en in 1887 was die verdrievoudigd. In 1913 was het cijfer reeds 825,000 en officieel is vastgesteld dat het onlangs nog met 25 t.h. verhoogd was. Tôt 1911 veroorloofden de militaire overheden niet dat er gebouwd werd in de nabijheid van de forten-zône. Maar sedert wordt de nijverheids- en handelsuitbreiding der stad niet meer be-lemmerd.Warschau is een belangrijk centrum geworden voor de ijzer- en staalnijver-heid. Het krijgt de grondstoffen daar-voor uit de mijnen van Zuid-West Polen.Door de nijverheidsontwikkeling van Zuid-Rusland heeft Warschau in dat op-zicht geleden, maar daartegenover staat dat het aanzienlijke nijverheden van le-dergoederen en weeldeartikelen heeft ge-kregen.Niet alleen de nijverheid, maar ook de handel is te Warschau tôt groote ontwikkeling gekomen. De ligging — niet ver van het geometrisch middelpunt van Eu-ropa, aan een groote rivier en aan den hoofdweg naar Moskou en Midden-Rusland — maakt Warschau tôt een voor-naam handelspunt. De moderne spoorweguitbreiding draagt daar 't hare toe bij. Warschau is het emporium van den handel, tusschen Rusland en Midden- of West-Eurona. Ook strategisch heeft het waarde door den Weichsel. De Weichselbruggen zijn reeds herhaaldelijk in dezen oorlog ge-noemd.De Alexanderbrug is de meest be-kende." Men beschouwt Warschau als een Russische stad, maar het is dit niet langer dan een eeuw. Hoewel in 1794 Soevarof de stad voor de Keizerin Katharina II veroverde, werd het als gedeelte van Polen aan Pruisen toegewezen. Pruisisch bleef de stad tôt 1807 toen Napoléon Warschau bezette. Na zijn val werd de stad dx>r de Russen tôt hoofdstad van het Russische deel van Polen gemaakt. In 1832 waren de stra-ten van Warschau het tooneel van mooi'ddadige gevechten ; eveneens in 1863, maar die opstanden werden krach-tig onderdrukt. De Poolsche elementen verloren echter niets van hun kracht en tôt op heden is Warschau de stad der Polen, en der Joden, gebleven. Slechts 4 of 5 procent Russen wonen er, tegenover 45 procent Polen en 38 procent Joden ; de rest der bevolking bestaat uit vreemdelingen, hoofdzakelijk Duitschers. Een der voornaamste monumenten van Warschau is het standbèeld van den Poolrfchen koning Johan Sobieski, den grooten Poolschen koning Johan III, die de Serviërs hielp om de Turken te ver-slaan voor de wallon van Weenen. In 1850 bezocht Tsaar Nikolaas I, wiens leger de Habsburger dynastie had bevrijd van den Hongaarschen opstand, Warschau. Toen hij bij het standbeeid kwam, zeide hij : « De twee koningen van Polen, die de grootste vergissingen hebben begaan, zijn Johan III en ik, want beiden hebben wij de Oostenrijksche monarchie gered. » DAGELIJKSCH NIEUWS ENGELAND EN DE BELGISCHE NIJVERHEID. — Dat de Belgische nijverheid reden tôt klagen heeft zal wel in deze dagen van algemeen gejammer nie-mand betwijfelen. Wij durven zelfs met angst de vraag stellen, of en in hoeverre ze zich van de harde slagen haar door den oorlog gebracht zal weten op te rich-ten. In die omstandigheden ware het toch wenschelijk dat Engeland, onze bondge-noot die het goed met ons moet meenen, wat meer toegevendheid aan den dag legde tegenover de Belgische industrie die grootendeels van hare onontbeerlijke grondstoffen verstoken blijft. Engeland, om redenen die we wel kunnen gissen, laat niet toe dat die stoffen ons over Hol-land bereiken, met het gevolg dat vele groote ondernemingen hier te lande in hun bedrijvigheid en bestaan bedreigd worden. Het Nederlandsche dagblad de « Maas-bode » bevat een artikel' dat die zaak in nog al tamelijk vinnige bewoordingen be-handelt. De schrijver verbaast zicii over de houding van Engeland ten onzen op-zichte. Het hoeft inderdaad, meent hij, niet bevreesd te zijn over de bêstemming der goederen die het naar België zou doorlaten, vermits de generaal-gouver-neur uitdrukkelijk verklaarde dat ze niet voor militaire doeleinden, door de Duit-sche overheid zouden opgeeischt worden. Die verklaring werd uitgelokt door een te Brussel gesticht komiteit van rijke Nederlandsche kooplui, die de Belgen in deze omstandigheid wilden behulpzaam zijn. Toch blijft Engeland onverzoenlijk in zijn overdreven voorzichtigheid, of heeft het soms andere bedoelingen ? Thans is een Belgisch handelskomiteil gesticht in den Haag, dat met de Brus-selsche inrichting samenwerken wil om verbetenng te brengen in den tegenwoor-digen toestand. Wij willen er het beste van verhopen. GODSVREDE TE BRUSSEL. — Te Elsene bij Brussel is het een Vlaming niet mogelijk in zijne taal bediend te worden op het gemeentebestuur zonder grove beleedigingen te moeten aanhooren. Zie-hier een staaltje van de verdraagzaam-heid dier heeren Walen die het ongepast vinden in de huidige omstandigheden de Vlaamsche kwestie op te werpen. Een onzer vrienden, een zeer achtbaar geneesheer, bood zich ten bureele der bevolking aan om een eenzelvigheidsbewijs te bekomen van het model door het Duitsch bestuur opgelegd om te mogen reizen. Te Elsene zijn die kaarten drie-lalig, bovenaan Duitsch, dan Nederlandsch en Fransch daaronder. De dokter vroeg nu heel beleefd dat zijne kaart in zijne taal zou worden ingevuld en 't ant-woord luidde, in 't Fransch natuurlijk : « Gij zijt zeker flamingant !» en — dat was nu iets raars — dadelijk snelden al de beambten toe om dat wonder eens te komen aanschouwen. Ook de overste werd er bij gehaald en deze snauwde onzen arts bitsig toe: « In- het Fransch of in het Duitsch..., maar in 't Vlaamsch vullen wij dat stuk niet in. » Dit vond de dokter nu wat al te erg en vroeg naar den heer Buyl, die daar als schepen fungeert. Doch de schepen was juist bezig met buwelijken te sluiten — o spotternij : in 't Vlaamsch ! — en was niet te spreken. Toen wendde hij zich tôt een Waalsch gemeenteraadslid, die de: zaak in der minne wist te schikken met de beambten en bekwam dat onze vriend zijne kaart in 't Vlaamsch ingevuld ; kreeg. Bij het invullen wisten die klep-pers van pennelikkers nog wat geestig-heid te verkoopen : zoo vroegen zij de Nederlandsche vertahng der voornamen en of het geboortejaar in Vlaamsche cij-fers er moest bij staan... De heUaihghecien aie toen werden ge-wisseld hebOen hierbij weinig beiang — alleen stelien wij vast « hoe » onze Vv aal-sche broecJers nun best doen om de we-derzijdscne rechten in het beigisch huis-nouuen te erkennen en weike outgooene-lingen diegenen wachten die van net eer-lijkneidsbcgrip der Walen nopen recht te Oc komen. (« Gazet van Brussel ».) ONZE TRAMS. — Velen onzer lezers zullen met voidoening vernemen dat waarschijnlijk eintie aezer week de trains door de poorten zullen rijuen. Op dit oogenblik is men Dezig de vesungbrug aan de schijnpoort te herstellen. Daar dit nu toch eene ganache nieuwe dienstregeling zal vergen nerhalen vvi; ons beroep op de u Compagnie Generaie des iramways d'Anvers», wij dringener dus nog eens op aan om ook de lijn van de Marckgravenlei terug in dienst te stellen, alsook de trams der 1 urunoutsche poort te laten doorloopen tôt Deurne. Dat zou met alleen voldoen aan eene behoefte voor de bewoners van dat kwar-tier en van die belangrijke gemeente, maar het zou tevens overeenstemmen met den tegenwoordigen vaderlandschen pliclit. Het moet immers ieders betrachting zijn, aan zooveel personeel werk te ver-senaifen als het maar eemgszins mogelijk is. Hier kunen dus wederom eenige be-dienden uit moeilijke toestanden gered worden en daaraan kand de « Maatschap-pij der Antwerpsche 1 ramwegen » doel-matig medewerken. IN ONZE HAVEN. — Op 29 Juli vaarden onze haven binnen : 3 stoomers, 4 motorbooten en 21 binnenschepen. Er vaarden uit : 3 stoomers en 20 binnenschepen.IN DE HAVEN VAN LEUVEN. — Op 28 Juli had geen enkele aankomst, noch vertrek plaats. De zaken zijn onbeduidend. De beur-ten varen regelmatig, doch met onvolle-dige ladingen. Men heeft 250 ton be-vracht voor eene lading fosfaat naar Duitschland, aan een groote vracht bij gebrek aan eene grootere tonnemaat te Kunnen vinden. DE VERJAÀRDAG VAN JAURES' VERMOORDING. — De Fransche so-cialistische partij heeft besloten om op 1 Augustus, den eersten verjaardag van Jaurès' vermoording, door eene mani-iestatie te herdenken, welke volgens de uitdrukking van de « Humanité » « plech-tig maar intiem zal wezen ». Zijn buste zal te Parijs voor het huis, dat hij bewoonde, uitgestald worden en eene besloten bijeenkomst zal in 't « Palais des Fêtes » georganiseerd worden. BIJ DE GEINTERNEERDEN IN HOLLAND. — Volgens gemeld wordt, /.ullèh ëerstdaags te Heerlen een aantal -ïcïnterneerden uit de verschillende regee-ingskampen, die in het burgerleven als mijnwerker werkzaam waren, in de mijnen worden werkzaam gesteld. Natuurlijk onder bewaking ; het werken gc-schiedt van den kant der geïnterneer-den geheel vrijwillig. DE TOONEELSPELERS OP HET FRONT. — Men meldt uit Londen, dat Sir Herbert Tree op eene vergadering van artisten in het « Savoy » theater me-dégedeeld heeft, dat op 8.000 Engelsche topneelspelers er zich 1,500 op het front bevonden. Van den anderen kant stelt een statis-tiek van de Duitsche Tooneelveréeniging va$t, dat 3,000 harer leden op het wes-telijk en oostelijk front waren. EEN MONUMENT VOOR MAJOOR THOMSON. — Men zal zich ongetwij-feld wel herinneren dat deze Hollandsche officier, die tôt den hoogen staf der troepen van het vorstendom Albanie be-hoorde, den heldendood stierf, toen hij zijn post tegen een talrijken troep Alba-neesche rebellen verdedigde. Eene Kommissie heeft zich in Holland gevormd ten doel hebbende om een ge-denkteeken voor dit slachtoffer-van zijn pliclit op te richten. Men heeft reeds een som Van 6435.86 gulden bijeen ; men hoopt binnenkort het ontbrekende te vinden om het bedrag van 7.000 gulden te bereiken, den prijs van het monument. De beeldhouwer, Charles van Wijk, te 's Qravenhage houdt zich onledig met de vervaardiging van een voorloopig model voor het monument.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.