ZATERDAG 14 October i9t6 2de JAARGANG nr i5 MEDEDEELINGSBLAD van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudl zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie ; Plaritijnlei West, 66, Antwerpen lets voor de gedeelteSijke werkeloozen Dat er bij ons nog al eens klachten inkomen betreffende de behandeling van sommigen bij de steunregeling en dergelijke, hoef ik onze lezers hier wel niet meer te vertellen. Alhoewel zij zich toch wel nimmer een eenigzins goed denkbeeld zullen kunnen vormen over het aantal daarvan. Of ze gegrond zijn de meeste dier klachten kan men zich in ons blad — voaarin ze toch tôt den treure behan-deld worden — over vergewissen. En in hoeverre we, door ons krachtdadig en onverpoosd ingrijpen, zeer vele zaken ten goede gewijzigd hebben ge-kregen, weet men al onmiddelijk uit eene vergelijking der toestanden vroe-gen en au. Wij krijgen echter 00k wel eens volkomen ongegronde klachten en zien ons dan verplicht den aanbrenger zoo formeel af te wijzen, als wij anders zouden trachten hem voldoening te schenken. Want natuurlijk is onze taak niet om te zien jan en alleman tevreden te stellen, rnaar wél eene rechtveerdige regeling en handelwijze te bekomen, onafgezien welke men^ schen daardoor nu bevoor- of bena-deeld worden. Zoo kregen wij over een paar dagen de klacht : dat in eene gemeente bij Antwerpen sommige « gedeeltelijke werkeloozen » te kort werd gedaan. Het geval nu was als volgt : Eenige werklieden waren een paar dagen gaan werken aan een werk dat gewoonlijk minstens ZES franken per dag betaald wordt. Bij hunne verkla-ring daarvan op het « Steunkomiteit » zegden zij eohter dat de patroon hen, voor dat werk, aan slechts VIER franken had aangeworven. Op het Comiteit nam men dit echter niet aan en ant-woorde die menschen : dat indien zij wilden voor minder gaan werken dan een werk gewoonlijk, nu nog zelfs, betaald wordt, zij daar dan zelve maar de gevolgen moesten van dragen, want dat de Steunfondsen niet waren daar-gesteld om den loonaftrok,door zekere patroons gepleegd, bij te passen. De betrokken werklieden nu namen met die, aldus gedane, afwijziging geen vrede en kwamen bij ons om hulp, bewerende dat zij konden aan-toonen niet meer dan vier franken per dag te hebben uitbetaald gekregen, voor hun werk. Wij hebben die menschen eveneens terecht gewezen en tegelijkertijd te-genover hen volmondig de zienswijze van hun « Plaatselijk Comiteit » bijge-treden. Hen daarbij nog duidelijk aan-getoond dat ze niet alleen geen het minste recht op bijpassing hadden door het steunfonds, maar daarbij dubbel slecht handelden. Dubbel slecht! Immers ondermijnt zoo iemand, door onder het geldende loon te gaan werken, zijne eigene werkmakkers, die WEL aan hun loon houden en welke dan toch, daardoor immers vroeg of laat zullen afgedankt worden. En verders helpt hij dusdoende on-rechtstreeksch aan eene, nu algemeen in zwang zijnde, onhebbehjke exploi-tatie : de exploitatie, door een groot deel werkgevers in allerlei bedrijven, der Steunfondsen. Iedereen weet toch dat, niettegen-staande aile produkten ontzaglijk in prijs gestegen zijn, door vrijwel de meeste patroons zoogezegde oorlogs-loonen, dat is : veel kleinere loonen, betaald worden. Ja, velen dier heeren gaan zelfs zôô ver hunne werklieden eene verklaring van nog lagere ver-diensten te geven, dan ze in wezenlijk-heid hebben, om hen zoo, met de eenige franken van het Steuncomité die zij dan ontvangen kunnen, te sussen over den loonaftrok van hunnentwege. Zulk eene handelwijze nu is zoo schreeuwend-gemeen, dat wij ze niet genoeg aanklagen kunnen, en wij dus al zeker onmogelijk de werklieden, die er door hunne zwakheid de dupe van zijn, kunnen ter zijde staan, onder den vorm van bijpassing zien te verschaf-fen door het Steunfonds. Zoo iets nu zou onrechtstreeksch de hierboven aangehaaldeengewraak-te handelwijze, in de hand werken beteekenen. Terwijl wij ons aan zulke dingen, nog zelfs niet van verre wen-schen te bevuilen, de volledige verant-woordelijkheid aan de bedrijvers er van en dezen die het dulden, overla-tende.Wij behandelen nu zulke zaken in het openbaar omdat er door ons op enkele uitzonderingen na, wéinigmeer kan tegen gedaan worden. De meeste vakbonden zijn immers toch, door de oorlogstoestand, vrijwel machteloos. Terwijl men in ons land sinds jaar en dag in de burgerkringen zoo zeer ge-woon is al wat patroon is, in zijn op-treden tegen de arbeiders hun zin te laten doen, dal er vandaar uit dus 00k niets doortastend daartegen te ver-wachten is. En het zijn toch de elementen uit de burgerij die nu de eigenlijke macht in handen hebben. Ons blijft dus niets anders als ons overredend woord : doe niet mee aan zoo iets, arbeiders, werk in de gewone nijverheid, niet onder het loon ; ge ondermijnt uwe kameraden en geeft den patroon in kwestie nog degelegen-heid om, benevens zijne werklieden, nog de steunfondsen uit te buiten. L. V. B. Bijpassing aan Kindervoedsel In ons vorig nummer hebben we onder de hoof-ding : Schoolvoeding aangedrongen om te trachten de kinderen in den schoolouderdorn terug de l'roeger bedoelde 100 gram brood te bezorgen. Vanaf Maandag is dat nu een voldongen Jeit geworden, zoodat we met wat meer vertrouwen naar de toekomst onzer natie kunnen blikken. Hoewel de toestand der schoolkinderen nog niet is wat hij in normale tijden zijn zou, kunnen we zeggen dat de uitslagen door de voedselbijpassing verkregen, zich doen gevoelen. Onze innigste wensch is dit goede werk tôt betere tijden te kunnen zien voortzetten. J. ira sieusn C De laatsfe uitvindisig Naar het schijnt houdt het Nationaal komiteit evenals Edison in Amerika, er een college van uitvinders op na, welke op premie werken om zoohaast mogelijk met iets nieuws of met eene verbetering van een oud systeem voor de pinnen te komen. We hadden nu voor wat de berekening van steun betreft, reeds een gewoon barema, voor de beperking van den steun een noodbarema, een maximum-barema en nu hebben de uitvinders weer een nieuw soort barema : een grens-barema voor de pinnen gebracht. Naar het schijnt moetditlaatste barema bewijzen dat al de andere beperkings-barema's geene beperkings- of maximum barema's waren. Het moet rwi opgevat worden als een tarief waarboven in geen enkel geval met gelijk welken steun mag gegaan worden. Hoe dat nu te berekenen en toe te passen is, schijnt nog niet beslist, daarover zullen denkelijk eerst eenige proeven moeten genomen worden. In een paar gemeenten is het reeds besloten, in andere in studie, terwijl de meeste gemeenten onzer provincie er doodgewoon den brui kunnen aan geven, dewijl ze toch hunne behoeftige inwo-ners niets méér geven dan den steun C, zôô zijn voor hen aile barema's dezelfde, Kwestie van praktisch te zijn en ge-makkelijk erbij, tenminste zoolang de onnoozele dutsen van inwoners het kunnen blijven aanzien ! Ons inziens ware het beter dat de uitvinders van het Nat. Komiteit het eens in den bol kregen om de plaatselijke komi-teiten te bevelen een einde te stellen aan het geschacher met den steun door de patroons bij middel der gedeeltelijke werkeloosheid. Het is onnoodig te herhalen dat vele bazen eenvoudig het loon en de gedeeltelijke werkloozenuitkeering zôô berekenen dat den steun ten hunnen profijte komt. Daaraan diende een einde gesteld en bijzonder nu door het nieuwe grens-barema eene grootere beperking aan den gedeeltelijken werkloozensteun gaat gesteld worden. Ons inziens is het volstrekt noodig dat, voor wie werkt, een bazisloon gesteld worde waarop de ged. werkl.-steun zou berekend worden, onaangezien of de baas het geeft of niet. We weten het, onze vooropzetting zal wel wat storm doen opsteken, doch als we met geraffineerde bedriegers te doen lieeft, is het logiek en noodig hardhan-dig en doortastend op te treden om mogelijk gevaar van de werkelijke behoeftigen en arbeiders af te keeren. Het Nationaal komiteit of in zijne plaats het Provintiaal Komiteit heeft sinds lang een noodbarema voor aile gemeenten gesteld. Laat het nu eens een basisloon vast-of voorstellen. Het ware heel gemakkelijk te doen. ! En wil het Nationaal Komiteit niet, dan kan het nog door de Plaatselijke komi-teiten gebeuren. We meenen dat di<t eene goede, zelfs loonende taak voor de uitvinders zou wezen. J.V. DE OORZAAK V. Zou het mogelijk zijn zullen velen zich wel eens afgevijaagd hebben, 'n partij aan te wijzen waar de monden méér overloopen van liefde voor de arbeidende klasse, dan de zich «christelijk » noemende ? En zou het eveneens mogelijk zijn hebben wij ons dikwijls afgevraagd bij zoo voile en overloopertde monden van liefde, een grooter leegte van hart voor waarachtige genegeriheid te vinden ? In een enkele jaren geleden verschenen kathuliek boekske zegt de schrijver ('n bekend priester) onder meer het volgende : « Als de kort-zichtigheid der menschen de kerk gedwongen heeft te kiezen willens, nillens, tusschen het voor-deel van den rijke en dat van den arme, dan heeft het puur katholicisme nooit geaarzeld, maar gaf zijn eigen bezittingen prijs, om in den persoon van den kleine en bescherminglooze den Heer J. C. te beminnen, te vereeren, te dienen, te gelij-ken. Dat is immer de plicht en de glorie van het echt katholicisme. Het beoogt door aile middelen de verbroedering van allen op aarde, maar als het de lasten verdeelten derechten bepaald, weet het moederhart der heilige kerk de rechten der kleinen zoo breed als het mag uit te meten, omdat hunne lasten ook de grievendste blijven. Wij hebben enkele woorden in het aangehaalde onderlijnd ten einde aan te toonen dat zij die de echte leer volgen, volgens den schrijver zôô han-delen, maar moeten dan tôt ons spijt bestafigen, dat er blijkbaar ontzaglijk veel « margarine » van die leer in omloop is, want het is ons nog niet gelukt van de echte, in welke stad, dorp of land ook het minste of geringste spoor te ontdekken ! Dat wij in deze met onze meening en overtuiging niet alleen staan, bewijst ons de bekende katho-lieke demokraat Hector Planquaert; bijzonder waar het Vlaanderen betreft, zonneklaar, in zijn prachtig boek : «Jan Vleminck ». Dat geheele werk is een vlijmend en vernietigend vonnis over de « christelijke » liefdebetuigingen, van boven-staande soort. In de kenspreuk van het boek zegt de schrijver reeds : « De katholieke kerk is een harde stiefmoeder : zij beloont de kinderen die haar getrouw blijven gewoonlijk met miskenning en vernedering, met achterlijkheid en minder-waardigheid, dikwijls met armoede en verval, somtijds met de dood ! Men kan gerust zeggen dat door een geloovig katholiek nooit scherper en striemender veroor-deeling der « liefde » van zijne geloofsgenooten voor de « kleine » en « arme » is geschreven. Men moet het ons dan ook toestaan dat wij hier een oogenblik van ons onderwerp afdwalen en iets naders zeggen over die berg van beschuldi-gingen aan het adres van de « christelijke » zeden en liefdepredikers. Wij wenschen genoemd boek in de handen te zien van aile arbeiders, en zullen om hun op te wekken het in zijn geheel te lezen, er hier en daar maar een greep uit doen : « Het eerste wapen door onze christelijke menschen in Vlaanderen gebruikt is : Broodroofl » « Stelselmatig wordt ons Vlaamsch volk econo-misch en verstandelijk laag gehouden 1 » «Wijgelooven niet dat de verslaving en de karakterloosheid ooit zoo groot geweest zijn in Vlaanderen als tegenwoordig ! » «Oij beeldt u nog altijd in dat 't geen de katholieke partij beoogt de redding ie van de ziel, en gij hebt nog geen ondervinding genoeg om te be-seffen, dat God en de ziel veel meer het middel zijn om de macht dier politieke partij met al de stoffelijke voordeelen die deze macht aan de kopstukken schenkt te versterken en te verzekeren: haar eigentlijke doel » « Weet gij welke vervolgingen, welke vernede-ringen er in Vlaanderen de mannen te wachten staan die aan de rijken en aan de geestelijken

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.