Berde jaargang 3fr 38 Prijs 6 centiemen îent 5 Aîiffustus 1tl7 hoofdredactie : vrouwensecretariaat MET MEDEWERKING VAN HET algem. secret aria at EN HEI WERK.DER volksbibliotheken "DF STBAAT . ALLERLEI beheeh : peperstraat, ffl. — «O» — abonnementen : er jaar : fr. 3^5 es maanden: » 1,00 >rij maanden: > 1,00 We@kblad voor ©sas Vfa®irais©B«© Volk INHOUD : 1 Hij alleen wordt bemind. — De Adder. — De Levenskring in de Natuur (vervolg en slot.) — Schoone Castanjen. — De laatste St- < Aubijns-Monnik. — Het Stadhuis van Gent. (vervolg en slot) — De i slimme lastdrager. — Lachen is gezond. — Bibliotheek. — Voordrachten en Lessen. — Trouw tôt het einde (5e vervolg.) fifj alleen wordt bemind Daar is een man, om wiens graf de liefde blijft waken. Daar is een man, wiens graf niet enkel verheerlijkt is, gelijk de profeet heeft gezegd, maar wiens graf ook bemind is. Daar is een man, die na negentien eeuwen nog voortleeft in de herten ; die elken dag in da gedachten van eene on-telbare menigte herboren wordt ; die in zijn wieg door de herders wordt bezocht en door de koningen, die om strijd hem goud offeren en wierook en mirre. Daar is een man, wichs voetstappen een aanzienlijk ge-deelte der menschheid drukt, zonder ooit moede te worden, die, aihoewei uit aller oogen verdwenen, zich van die schara gevolgd ziet op aile plaatsen zijner vroegere pelgrimsreizen, op de knieën van zijne moeder, aan den oever der meren, op de kruinen der bergen, langs de paden der valleien, on-der de schaduw der olijven, in de stilte der woestijn. Daar is een man, gestorven en begraven, wiens slapen en ontwaken men bespiedt, van wien ieder woord, dat hij een-maal sprak, nog voortklinkt, en liefde, ja, wat meer is, deugden voortbrengt die vruchten dragen in de liefde. Daar is een man, sinds eeuwen aan een kruiihout gehecht; maar duizenden en duizenden aanbldders maken hem dage-lijks los van dien troon van schande, wsrpen zich op de knieën, buigen zonder schaamte zoo diep zij kunnen voor hem neder in het stof, om hem dan in onuitsprekelijke ver-voering de bloedende voeten te kussen. Daar is een man, gegeeseld, gedood, gekruisigd, en na aen naamloos iijden uit dood en versmading opgestaan, om te worden geplaatst in het licht van eena iiefde, die nimmer-meer verflauwt en die in hem den vrede vindt, de giorie, de vraugden, ia, een hemelsche verrukking. Daar is een man, tot_aan zijn dood, tôt in zijn graf door îenen onuitbluschbaren haat achtervolgd, en die, wijl hij îpostelen en martelaren vraagt aan elk nieuw geslacht dat jpstaat, apostalen en martelaren vindt in den schoot van ille geslachten. y Daar is een man eindelijk, de eenige die op aarde zijne 0 iefde heeft gesticht : en die mensch zijt gij, Christus, die v' n uwe goedheid mij gedoopt hebt, gezalfd, geheiligd in uwe lefde, en wiens naam alleen aan mijn hart deze klankan jntrukt, die mij zelven ontroeren en waarvan ik mij zelven Dnbewust was ! in de vreeze des Heeren ligt een sterk vertrouwen, en de ieer is eene toevluchî voor zijne kinderen. De Adder Gezamenlijk gebeden werd er niet in dat gezin. Toch nam /ader nog wijwater, alvorens zich ter ruste te begeven, en lan prevelde hij eenige woordetl van het « Onze Vader » ; naar 's avonds was hij vermoeid, en afs hij zijn gazet jelezen had, ging hij dadelijk naar bed. Moeder trok hare gebeden wat langer, en als zij zich te )ed begaf, bleef het jonge meisje nog wat naaien in den îoek van den half uitgedoofden haard, bij het walmend licht /an een olielampje. Waar de jongen was zou niemand hebben kunnen zeggen. ïenmaal vijftien jaar geworden, kwam hij thuis zoo laat als lij wilde. — Doortje, gaat ge niet naar bed? — Nog niet moeder : ik zou graag eerst den zoom nog ifmaken... Maar kind, ge naait veel te laat door; ge zult in uw jver nog zoo ver gaan, dat ge u ziek maakt ! Doortje lachte, haar hoofd over het naaiwerk heengebogen... sen regelmatige, rustig-kalme ademhaling vergezeld van een waar gesnork bracht haar tôt de overtuiging, dat heur mders ingeslapen waren. Zij wachtte een oogenblik... dan gleed zij voorzichtig naar ict bed, en trachtte behoedzaam, onder het nemen van luizenderiei voorzorgen, haar vaders jas naar zich toe ta rekken. — Doortje, wat doet ge daar? Moeder was plotseling ontwaakt, en volgde met onrustige >likken de bewegingen van haar kind. — Slaap maar rustig door, moeder; ik moet vaders jas og wat verstellan. In een oogwenk is het gedaan. En gerustgegteld sliep moeder weer in. Nu was Doortje er zeker van, dat zij niet gestoord zou irorden. Zij haalt de verfrommelde gazet uit vaders jaszak, ntvouwt ze, strijkt ze voorzichtig uiteen, en verdiept zich i het lezen der feuilleton.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.