Iste J aargang. WOENSDAG 13 JAIfUARI 1916. No. ÎOO. ABONKEMBNïEK, 1er 3 maanden voor Holiand f 2.50 franco pev post. Losse ■ nummers: Yoor Holiand B cent Voor Bultenlaiid 7'/s cent-. Den Haag. Prinsegracht 89, Telef. Red. Adm. 7483. BELGISCH DAGBLAD Bestuurders: Dr. TERWAGNE — CH. HERBIET. Hoofdredacteur : L, DU CASTILLON. / ADVERTENTIEîTj. Van 1—5 regels f 1.50: elk® regel xneer f 0.80 ; Réclamés 1—5 regels f 2.50; elke regeï meer f 0.50. London : Dixon House Lloyds Avenue E. C. VOOR DËNKENDE MENSCHEN. V Hebt gij er al eens op nagedacht welk de hoofdzaak is die de ouders te be-traehten hebben in do opvoeding hun-ïier kinderen ? Op die vraag zal ieder-een, met dio radheid van tong die het ernstig nadenken belet, aanstonds weten te antwoorden... nevens de vraag. Want onmiJdellijk rijst in u het beeld op van wat ge uw kind graag zoudt zien worden : braaf, gchoorzaam, dienst-willig, ijverig, leerzaain, wat weet ik nog al. In zoo ver wil ik u gelijk geven, dat go inderdaad moet trachten uwe kinderen die en andere hoedanighedcn van het gocde heeft men nooit te veel — in te boezemen. Maar m ij n vraag gaat daarboven uit, en, ora ze in een-maal zelf t(e beantwo.orden, zal ik u zeggen dat gij -uw uiterste best moet doen om u bij uwe kinderen overbodig te maken, om hen te leeren u te der-ven. Die streving moet hoofdzakelijk tan grondslag liggen aan elke opvoeding. Uwe kindercn zijn best&md om zelf-. standige wezens te worden, die op eigen beenen loopen, die door eigen middelen den sirijd om het bestaan voeren. Er zal eens een oogenblik komen waarop geen wcrkzame vader, geen bezorgde moeder, lien het noodige verschafîen zullen : waarop ze alleen en zonder steun de wijdc wereld zullen moeten in-gaan, en uit hun eigen kraehten putten al wat hen onontbeerlijk is. Wanneer dat oogenblik zal aanbreken, weet nie-mand van ons ; maar dat het! eenmaal aanbreken zal — voor zooveel het kind in leven blijft — is zeker. 't Is dan ook op die onbetwistbare zekerhcid, dat ons* yoornaamste. streven moet gericht zijn, en te dien einde dienen wij van jongsaf vnzc kinderen te gewennen aan eigen werk en zelfhulp. Dit hoofiddoel van onze taak is des te gewichtiger, omdat het „menschen" vormt in stede van :,ver-troetelde kinderen". Moeiliji< is dit geenszins ; veeleer ver-gemakkelijkt het ons de leiding. Wat het kind zelf verrichten 'kan, desnbod's met de onontbeerlijke aanwijzingen, dat moet het zelf verrichten, en het doet dat; hoogst gaarne. Want we moeten juist zôô blind niet zijn te méenCn dat cen al te groote tczorgdheid voor het kind een fclijk onzer liefde is. In ons gemoed, ja; maar niet in het gemoed van onze kinderen, die over het algemeen er hecî weinig mee gedie'nd zijn. Een andere, wie oplettend de kinderen nagaat, kan dit aanstonds bemerken... ten ware hij te doen heeft met een verwend kind, d., i. een kind dat zoodanig aan het dienst-betoon van zijn ouders gewoon is, dat het hulpeloos staat tegenover iedereen en tegenover ailes. Zulke kinderen kunnen onmogelijk ,,meaischen" worden, die den strijd om het bestaan kunnen en durven aanvatten ; zij blijven steeds hulpbehoe-vende wezens, tegenover welke onze sa-menleving, die ,,menschen" yergt, erg | stiëfmoederlijk gezind is. Zoohaast het eenigszins mogelijk is moeten de kinderen hun ouders helpen, of te trachten te helpen. Dat geeft hun eigendurf en zelfvertipuwen ; dat ont' bolstert in hen menige heerlijke gaven die anders braak blijven liggen ; dat! helpt hen machtig om zelfstandige wezens te worden die, op een gegeven oogenblik, den ouderlijlcen steun zullen! kunnen missen wanneer zij hem moeten missen. Maar zulke opleiding gaat niet zonder struikelen, en wie bang is dat Fransje do -waterkaraf zal breken of dat Treesje een bord zal laten vallen, moet er zieh niet aan wagen. :t Is al struikelend dat men leert loopen, en indien Fransje ooit eenige hulp wil ver-leenen, indien Treesje ooit moeder ten dienste zijn kan, zullen ze beiden meer clan één stukje huisraad op hun gewe-ten krijgen. Dat komt kostelijk uit, vindt ge ? Inderdaad, indien dat breken ge-sehiedde om te breken. Maar dat is hier het geval niet. Evenals ge er niet in zult " gelukken een eierstruif te bereôden, zonder eieren te breken, zult ge nooit' van uw Fransje een handige knaap, nooit van uw Treesje een vlug en werk-zaam meisje maken, zonder er iets of wat aan toe te leggen. Dat staat vast. Ieder mag nu voor zichzelven beslissen wat hem het meest in waarde toe-schijnt : degelijke kinderen, ofwel een glas, een karaf, of een koffiepot. Misschien zijn er wel ouders die meer aan hun huisgerief houden en die zieh troosten met de mooie spreuk der nala-tigen r dat ailes toch wel terecht komt met de jaren. Oeh, reeds zoolang voor onze jaartelling sprak immers Koning David reeds van menschen „die oogen hebben en niet zien." ? EDWARD PEETERS. DE TOESTAND Het neeit .voorzeKer onze iezers ge -troffen dat do Duitsche legerberichten zoo tegenstrijdig waren botreffendle 3© feveehten rond den Hartmannsweilers-1 opf. De fransche staf heeft die onwaar-hcrlen mioeten terechtwijzen. In Champagne hadi de vijand door oen foeschieting van verscheidene d!agen een aanval voorbereid. Deze aanval werd den 9 dezer uitgevoerdi met stikgassenen haiwjgranalen. De aanval gebeurde zoowel in den loop van den dag als van den naeht. Niet mindter dan viermaal werd storm geloopen op een front van 8 kilometer, tusschen Courtnie en Mont Sétu, ten wes-ten en ten oosten van den heuvel van Mesnil. De Fransche artillerie en mitrailleurs deden den vijand versehrikke-lijke „verliezen ondiergaan. Zekeren oiogen-oogenblik kon de vijand vasten vojet krijgen op twee punten der eerste linie der Franschen ten noordloosten van dte hoiogte van Mesnil en ten westen van Mont Fêtu, doch een hevige tegefiaanval .verjoeg hem dadelijk. De Duitschers be-zetten die Franschen enkel nog twee voOTuitgeschoven stukkm loopgraai. Na-derhand hebben de Franschen nogmaals aangevallen en zij hebben nagenoeg al het verioren terrein teruggewonnen. De Duitschers hebben gehoopt door te breken doch zij zijn van een kale reis teruggekomen. Hunne vliegeniers zijn bedrijvig ge-weest. Zij wierpen bonamen op Yeurne, Btrazeele, Hazebroek en Sint Omaars, Waar zij een vrouw en een kind diooddem. De Engelsche artillerie was in act'e ïond IJperen en Ai-mentiers. Aan het Olostelijk front is het wat rus-tiger gewordon. De Duitschers beweren diat het Russische offensief mdslukt is. Dit is echter verkefird watnt de vijand, die in het oosten van Czernowicz heeft aangevallen heeft reusachtige verliozen pndlergaan. Hij was zoo uitgeput dat bij de verioren stellingen aan de Russen Ijiet meer heeft betist. Onze bondgenoo-ten hebben dîe stellingen bevestigd. Binnenkort zullen de Russen hunne aanvallen hernemen. In aile geval hebben zij reeds de Duitschers gedwongen froepen uit de Balkans te trekken en £oo doende die posUie der geallieeridlen te Saloniki en in Albanië te verzachten. De ointruiniiing van Gallipoli zonder Verliezen is een hooget merkwaardîg mi-litair feit. De Turken, die yan e-en " veldt-Blag haddien gesproken, hebben, nogmiaals recht Oostersch gelogen. In Mesopoitaimië hebben <$e Engelschen Dp den rechtero«ver van den Tigris eene vijandelijke stelling met twee kanonnen genomen met 700 krijgggevangenen. De ti'oepen die tôt ontzet van Koot-el-Amoira zijn opgerukt. dleden drie Turksche -d)i-vis'es wijken. In Monténégro rukken de Oostenrij -kers siteeds voort naar Berano, dloch lie tocht gaat met veel hindernissen ge-paiard.Eindelijk wordt steeds afln d© Itoliaan-sche grens met het kanon geschoten. 3 Tôt geruststelling van onze Iezers mogen wij zeggen dat de politceke crisis in Engelandj gunstig afloopt en dflt mi-nister Runciman in het Lagerhuis heeft verklaard dat die bondgenooten zullen verhinderen dat Duitschland het hooid opsteekt o.m een economîschen yeldtocht te beginnen. Belgiscb leuerhericM. In !t Noorden van Dismuiden heeft onze artillerie kraehtdadig en met goed gevolg de hoeven, die op den linker oever van den Yzer gelegen zijn, beschoten. In die hoeven was de vijand verscholen. Nabij Wour?en en Drieg-rachten hebben wij groepen van vyanden uiteengedreven. BelgisciifijfliiÉeii. Het Belgisch gezantschap deelt ons het volgende mee : Aile Belgen, die deel gemaakt hebben van het leger en In Nedeiland verblijven, dra-gers van getuigschriften van onbekwaam-heid of afkeuring, zijn gehouden, zoo zij hunne gebeurlijke rechten op een pensioen willen doen gelden, zieh aan te bieden met al hunne bewysàtukken aan de kanselarij van het gezantschap of eonsulaat waarvan zij af-hangen om zieh aan de nieuwe voorschriften te onderwerpen. De bewijsstukken van afkeuring, van welke bron zij ook voortkomen en van vôôr 1 Januari 1916 'gedagteekend zijn, zijn ongeldig. —■MWgMsgMWB——gyrgwminjMBB—ppbpi ■ ■ M—BBW— Commentariâ overbodig. De expeditie van dien Amerikaan Ford, lie zieh 'in Den Haag bevin#, heeft îare tenten niet in den Dierentuin maar ta de Witte Brug opgeslagen, wat be-luidit diat zij juist geene arbeiidlea'swijk îeeft opgezocht. Wij stellen hier vast dat aileen pro-luitsdie blad«n met sympathie yan dit 3arnumachtige expesditie spre kl en haar irnstig opnenien. Kan het andea's?1 For<J sa zijn gezelschap werken yoor den ko-iing van Pruisen. Links en Rechts Graven en burggraven van Yperen. Het klinkt een beetje grappig wat de jorrespondent van Le Petit Parisien lit Le Havre aan zijn blad meldde over den iitel dien aan maarschalk French is ge-schonken. In het bericht werd gezegd dat le Belgische majoor de Poucques den titel van graaf van Yperen zou mogen doen gelden. Bet is mogelijk, dat die majoor onder zijne v'oorzaten werkelijk graven van Yperen heeft bezeten, maar French is slechts burggraaf, svat volstrekt hetzelfde niet is. Onze majoor komt in de lijst der Belgische edelen voor als jonkheer (écuyer). Hij, die de bu-reelen van het ministerie van oorlog te Brussel weinig of niet had verlaten vooraleer de oorlog uitbrak, zal het toch niet ,euvel uemen al ware het maar uit eerbied voor ailes wat Engeland voor ons land heeft ge-daan, dat de overwinnaar van Yperen viscouiit werd, een trescheiden titel als men weet, dat Wellington prins van Waterloo werd met een prachtige apanage die België nog heden aan zijne afstammelingen betaalt. De pan-germanen en Vlaanderen. Professor Sleeswijk is steeds boosop Engeland en voorspelt een middel-Etiropeeschen blok. In dit geval zal van de lage landen aan de Noordzee een uiterst gewichtige roi zijn weggelegd. Die van een toegangsweg. Met andere woorden een economischeslavernij onder de Pruisische hegemonie, zoo zeggen wij. — Daartoe, vervolgt Sieeswijk, moeten allen meewerken die van nature tôt den Dietschen etam behooren, met andere woorden al dege-nen die het voetspoor van de Toekomst, de D i e ts c h e en andere on-V laamsche S t e m m e n volgen. De professor schimpt op de Nederlanders, die geen lust hebben zieh met de binnenland-sche politiek van den lielgischen staat te bemoeien. Een slapper, ruggegraatloozer houding is nauwelijks denkbaar, meent die moeial. Hij twijfelt zeer aan het herstel van den Belgisehen staat. In aile geval meent hij dat de bewuste Vlamingen — wie zijn die bewuste Vlamingen ? — gereed staan om het cultueel contact vsn Mederii id (eudei- ilen pinhelm) met de Vlamingen te aanvaarden Men zou zeggen, dat de professor der Duitsche Toekomst lust heeft de ;)onbewuste" Vlamingen de schoonheden van bet pangermanisme te doen z en. Die vreemdeling kent zeer weinig de Belgen in het algemeen en de Vlamingen in het bijzonder. Zij zijn geboren ^frondeurs" en zoo vreemde aiweters zieh met hen komen moeien, zullen dezen weten hoe laat het is. Zijn mond voorbij gesproken. De anti-Belgische pangermaansche Toe-bemst van Januari neemt uit Het Gen-trum een brief over van een Belgisehen (Vlaamschen) aalmoezenier die aan zijne lamilie in Holiand heeft geschreven waarvan de aanhef reeds weinig beschaving verraadt: 1k zit hier wel in 't lieve Frankryk, mijne besten, maar ik vergeiijk mij dikwijls aan een missionaris (wat pretentie !) die in het diepste van den Congo woont. Verder schrijft de man, ' die voorzeker niet weet wat in Frankrijk ge-beuit, dat het Katholicisme in Frankrijk meer nationaal is dan Katholiek. En m Duitschland niet? Is Angers zeer Christelijk —zoo? — in de Fléchois en de Baugeois bestaat niet het minste geloof. Men zorgt er enkel voor koeien en geiten. Hij zag daar vele petroleuse (sic) gezicbten. Geeu enkel Belg zal -ongefcwijfeld die onbe-kookte uitvallen van dien geestelijke onder-schrijven. Het is zeer te betreuren dat hij in het seminarie niet wat takt en hoffelijkheid heeft geleerd. Het is nog spijtiger, dat de< man eenige fransche kwalen vergelijkt aan het fransche volk en aan de fransche katho-lieken zelf, die hij grof beleedigt en lastert. Duizenden en duizenden fransche priesters en levieten zijn op het veld van eer gevallen. Als een Kerk, als die van Frankrijk bisschoppen telt als dio van Reims, Atrecht, Parijs, Nancy, Montpellier en als de jongstgestorven aarts-bisschop van Bouaan, die een groote vriend was van België, dan neemt men eerbiedig zijn tikkekaak voor hen af en dan spelt men de oudste dochter der Kerk, wier lof de paus en Romeinsche kardinalen nog onlangs maakt, stellig de les niet. Daarvoor is die aalmoezenier voorzeker onbevoegd. # De gevolgen van 1870. Een Hollandsch tijdschrift bevat het volgende uittreksel van Emile Ollivier's L'E m p i r e libéral XVII. „De Fransche rainister Ollivier heeft keizer Wilhelm in zijn brief van 1 October 1870 duidelijk te verstaan gegeven, toen het annex-eeren van den Elzas op het tapijt werd ge-bracht, dat dit nimmer op den weg der ver* zoeniDg kon leiden. ,,Indien U ons grondge-bied onaangetast laat," sebreef Ollivier, „en U slechts tevreden stelt met de schitterende verkregen glorie, dan zal hieruit een duur-zarne vrede ontstaan ; ontneemt U slechts een gedeelte van ons gebied, dan begint voor U een nieuwe dertigjarige oorlog. Blijft U on-baatzuchtig dan bereidt U een hecht verbond van de Latijnscbe en Germaansche rassen ; treedt U echter als veroveraar op, dan zal een verbond van de Slaven en Latijnen tegen Pruisen ontstaan." Dit laatste is deels bewaarheid geworden en de gevolgen kunnen van bet grootste ge-wicht zijn. Duitschland naar denaferoad. Benepen toestanden. Onze correspondent aan de Oostelijke grens, schrijft ons 11 Januari : Met den dag wordt do toestand bij onze naburen meer en meer nijpend. Dit valt uit ailes af te leiden. Vooreerst de strenge censuur. Geen sterveling mag nog een kijkje nemen op Duitschen bodem. Geen pas is meer te krijgen. Tbans worden de Hollandsche grensbewouers niet meer vertrouwd. Hollanders, in Duitschland woonachtig, kunnen met groote moeite naar Holiand verhuizen. Zoo was een inwoner van Enschedee meer dan 10 jaren werkzaam in eene plaats van het Rijnland. Hij had er 4 eigen huizen. Hij wilde naar Holiand ver trekken-, en zocht bezigheid te Goorle bij Tilbui'g. Hij ging er henen, doch wanneer hij teruggekeerd was, werd hij als spion in de gevangenis geworpen. 4 dagen heeft hij in de ^nor' doorge-bracht. Met groote moeite werd hij los-gelaten. Thans woont hij in Goorle. Zeer noode heeft hij Duitschland verlaten, we-gens zijne eigendommen, maar de levens-middelen zijn te duur, om er zelfs Met hooge loonen te leven. Voor een ziek kind kan men slechts een h a 1 v e n 1 i t e r m c 1 k p e r week krijgen. Groote menschen lijden beslist honger. Op het platteland kan het iets beter zîjh, maar in de steden is de toestand ver-schrikkelijk.Een ander staaltje vertelde me iemandl die gewerkt had in eene plaats in West-falen. Hij wilde ook naar Holiand terug-komen. Nauwelijks was dit bekend geworden of de broodkaart werd hem af-genomen, zoodat hij met zijn gezin zonder brood was. Natuurlijk kon hij geen brood meer krijgen. Daar de formaliteiten voor het pas nog niet waren vervuld, moesten dezo menschen dagen lang alleen van k o e k j e s leven. Dit zijn getulgenissen van menschen, die zelf ait Duitschland zijn gekomen, waarvan de Duitsche pers durft zeggen, dat de economische toestand bevredtigent! is. Kultur in daden. Voor de rechtbank te Leipzig moest de! naaister Anna Jungkind-, zieh veirant-woorden, omdat zij als waarzegster fun-geerde, • Hare kamer was steeds prop-p e n s v o 1. De reehter veroordeelden haar tôt een week hechtenis. V o r-wârts verwonderd zieh, omdat in eene groote stad als Leipzig zoovelen zRjn die aan zulken hokus pokus pas gelooven en bovendien hun geld daarvoor over hebben. Maxlma prtjzen voor het wiid. De maximaprijzen voor het wild zijn thans ook voor Berlijn toepasselijk. De prijs is verhoogd voor everzwijnen — hoewel er geene te kort zijn in Duitschland, daar wij ze in België aan het werk hebben gezien — Ook de prijzen voor hazen zijn gestegeal. Een hazenvel kost 50 pf. Een haas met huid kost 5.25 mark, Bofervervalschingen. Iedereen klaagt over de vervalsching van de schaarsche boter. De ,,zuivere natuurboter1'' bevat tôt 20 % kunstbo-ter. Voor de vierschaar kwam zoo een vervalscher in het groot. Hij verdedigde zieh met de gewone uitvlucht, dat de boeren hem vervalschte boter hadden ge-leverd. Ten sloife werd hij tôt 450 mark boete veroordeeld. Mosselen- Een Duitscher walgt van mosselen, maar yan de nood eene deugd makend, ziet hij zieh verplicht die door hem ver-afschuwde schelpdieren te eten. De Duitsche couranten prijzen in bij-zondere artikelen de mosselen aan en bevatten het middel om ze gaar te maken.Brusselsch witlof. Nog verleden, in den winter, moeht het Brabantsch witlof van rond Brussel naar Nederland worden^ uitgevoerd. Thans ziet men er geen meer. Dit witlof, dat anders vooral naar Parijs werd' gestuurd, mag uit België niet of mag enkel naar Duitschland worden gestuurd. De Duitschers waren er vroeger niet! mee inge-nomen, maar Bethmann-Hollweg zegoè : Nood breekt wetten. Intusschen moeten de Hollanders en ook de Brusselaars, die hier verblijven, die lekkçre groenten der v en. Het is niet uit weeld-e dat Auitschers Avitlof eten. Men geloove ons vrij. IJzer in staven. Nog een verbod. Te Dusseldorf hadden onderhatndeUmgen plaats over de handhaving van het ijzer in staven. Het toeval wil, dat d)e fabrieken van ijzeren staven zieh onderling vereenigd hebben tôt 30 Juni 1916, om dat ijzer in het buitenland te yerkoopen, hoeveel zij be-sehikt hadden uit patriottische plicht ver-zaakt te hebben aan verkoop van ijzer en staven aan den vreemde. Naar het bankroet. Een tockomstbeeld zegt Vorwârts. Hoe zwajar de - las ten zullen zijn, d!e Duitschland in de toekomst te dxagen zal hebben, is thans nog niet bîj bena-dering uit te maken, maar een dfing ia al zeker; er zullen jaarlijks eenige mil-Iiai'd)en marken meer moeten worden opgo hracht dan vroeger. De F r ai n k f. N a c h t r i c h t e n heeft een wa ai' s chijn 1 i j:k h eid sb er ekem in g opgesteld, waarbij het een mogelijke oor-logsvoeciing buiten beschouwing laat. En d«ln komt zij tôt het het volgendie beeld: „Het waarschijnlijke bedrag vain de oorlogskosten en de kosten tôt herstel z»l 40 tôt 50 milliard bedragen, wat met een ja&rliikschen rentelast van 2000 tôt 2500 millioen gelijk staat. Met inbe-grip van de rentebedragen zouden rijk, staten en gemeeiifen een blijvend hoogera belasting van ten minste 3500, welUcht 4000 millioen hebben' te dragen... In vredestijd zou het rijk naar schat-ting aan zuivere uitgave een bedrag van 2100 millioen mark hebben bereikt; daar-van zouden ongeveer 1700 anillioen voor leger en vloot en 200 millioen Aroor d«n sc-huldenlast bestemd zijn. Neemt men de vroegere uit gaven als ongeveer gelijk -blijvend aan, dan zou het rijk in die toekomst aan renten alleen ongeveer 4000 millioen moeten opbrengen, bij totale uit-gayen van ongeveer zes milliard. Hoe dit bedrag ook verkregen zal worden: de hoogte ervan moet op de inwen-dige structuur van het rijk invloed hebben. Tôt den oorlog waren de gezaunen-lijke uitgaven van de bondlsstaten hoo-ger d'an die van het rijk; was er vrede gebleven, dan zouden zij ongeveer gelijk zijn geworden. Voortaan zou de begrootmg van het rijk ten minste twee en een half maal zoo hoog zijn als die der bondsstiaten. In plaats van eeai soffl van afzoniclierlijke staatshuishoudingen met een ,,bovenbo\iw" van gemeenschap-pelijke uitgaven, zouden we krijgen een reusachtig financieel complex vam hit rijk, met zijvleugels, waai-in de kleine a'zonderlijke bedrijven der bondsstaten zijn ondergebracht. Dat resultaiatt heeft niets te maken met d© grondwet van het rijk, maar vo-Jgt automatisch uit die on-vermijdelijke verschuiving van de geld-inacht.De begrooting der bedragen vereen -voudigt in zekeren zin het vraagstuk: men zal die milliarden nemen, waar ze te krijgen zijn. Dus directe belastingen en indiirecte; belastingen op oorlogswinst en belasting op andere vermo gens ver -meerdering. Het bedrag der zuivere oorlogskosten (zonder renten), zal zoo groot zijn, a>ls het vermogen van aile Duitsche millionadrs bijeengenomen. De j&strlijk-sche belasting zoo hoog als het gemeen-schappelijk inlcomen van aile Duitschers met meer dan 20,000 mk. j&arlijksch in-komen. Het is dius onmogelijk^ om de belasting alleen van de rijken te halen. De last zal zieh over het geheele volk moeten verdeelen. Hoe: daiarover zal te gelegener tijd met het noo'diige temperai-ment beraadslaagd wordlen." Wij vreezen— zoo teekent de Vorwiirts bij dit artikel aan — dat de berekening van het Frankfortsche blad' bij de wer-kelijkheid nog aanmerkelijk zal achter-blijven, want het staat reedls vast, dat de uitgaven voor rentebetaling veel hoo-ger zal zijn dan in deze rekening i8 voiorzien. Moet het ons dan verwosderen dat Duitschland naar den vrede hunkert? OierscMÉgstBfas Waarde heer Hoofdopsteller, Wij hebben reeds verschillende malen ge-lezen in 't Belgisch Dagblad dat de onderscheidingsteekens voor de Belgische afgekeurde soldaten toegekomen waren in Frankrijk en in Engeland en dat een dezer dagen in die landen zouden worden uitge-reikt aan de belanghebbenden. Wij nemen de eerbiedige vrijheid U te vragen of alleen zij die in Frankrijk of Engeland verblgven die erkenningsteekens zullpn dragen en of wij, die door de oog eener naald gekropen zijn, zooals merr in Vlaanderen zegt, en in Holiand verblijven ook zulk een onderscheidingsteeken zullen ontvangen. Degenen die hier in Nederland als afgekeurde Belgische militairen verblijven en regelmatig hun geld van het Bel gisch gouvernement trekken, die zijn, dunkfc ons, na al de menigvuldige onderzoekingen der geneesheeren toch zoo goed in regel als degenen die in één van bovengenoemde landen verblijven. Hopende, heer Hoofdopsteller, dat gij, die onze be[augen verdedigt, er de autoriteiten by middel van uw geeërd blad zult aan her-inneren, danken wij u op voorhand en bieden U onze oprechte groeten te aanvaardeD. Voor eenige afgekeurde Belgische soldaten, DE KONINCK. Wij meenen dat de gereformeerde Belgische militairen die in Nederland verblijen en in de noodige voorwaarden vervullen, evenveel recht hebben als* hunne wapenbroeders in andere landen. Wjj roepen voor hen de welwillend-heid in van onzen minister van Oorlog» den vriend der soldaten»

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.