De Belnisc ,e Stailaard Dooï Taal en Volk * — 13 A OSLAD mnwMm i mm • • *!•■•«» Voor God en ETaard an Land ..afMM wwuiwà^aa—nairr»*- k wr——WOTM—muimii —M— i m HoMÉtiMtoMa - OE rÏ83SGHE STM0M8S» vfteHjfti dagriïj>s Abonnetnenfe.pl-ijs voor 50 nummer» bij vooruitbetaling. Voor dd sold&tea: 3,50 fr. i v001 do ni -soiduten — in 'i (and 3.50 fr. j buiUn 't land 4.30 fr. fnctuts -.,«•«« natt tlh mmnt$r wordm >'*nr<uu>4, worat 4t tbo*H*im*xts irjfs mina»/ V4STS opsimusits : M. E. SE PAIRE, L. QUYKERS, Victor VAM6RAW8EBEK, u *ertr»«d VAMOÎ- SCHELDEN, luul FILUAERT. * n _ V , Voor aîle mededeeiingen zich wenden tôt : Villa MA COQUILLE, Zeudijk 0 E PARME, Aanbondigingcn : 0.23 fr. de regel. —- Reklamen : 0.4.0 fr. de regel. Vlucbtelingen : 3 inlasschingen van a regels, 0,50 fr. VLAMINGEN, gedenkt den Slag Onze 11e Juli. Ons tweede Groeninghe-nummcr valt saam met ons honderste nummer. Wie 't opkomen van het blad heeft gekend, wie meêvverkte aan de dagelijk- ' sche taa kan beseffen weike krachtin-spanning van doen is geweest, welke \ moeilijkheden van alien aard, welke te-geukanting dientien te boven gekomen. Toen onze helden van 1302, 11a den siag op den Grceninghekouter, trium-fkntelijk naar hun steden tetugkeerden, ; dan zwollen hunne harten van fierheid. * — Als gij, mannen, van den slag komt, : na een aanval, en sterk uw steke hebt gestaan, en trouw uw plicht volbracht, dan zijt ge fier en blij. De omstanûigheden hebben niet ge-wiid dat wïj, naast onze jongens, tegen den vijand optrokken, en met hen den dood trotseerden ; maar toch, bij het tionderdste nummer van ons blad zijn ive 00k blij en... fier. Niet, om de lau- \ iveren die vve plukten, maar om den ge-ianen plicht. In ons eerste nummer schreven we : -« De ziele van " De Standaard " zindert ' neê met het volk. We minnen onzeri Vdrst en ons land! We willen den hel-ienmoe t van ons leger in laai houden ! We willen gansch ons volk troosten en recht houden. We willen volharden, spijts Uanen en bloed, totdat de eind-jegepraal ons werk bekrone. We willen Vlamingen en zuivere Belgen blijven ». « Jammertaal is dappere krijgers on-waardig. Kleinmoedigen zijn eene piaag n groote omstandigheden ». (M. E. Bel-jaire, B. St. i) Is de « Belgische Standaard » steeds dchzelven trouw gebleken,? Trouw wil hij blijven aan Volk en «Coning en Land, tôt den t^ood. Trouw \ vil hij strijdtn, manhaftig en eendrach-%• _ j Edele jongens, heldenzonen, gedenkt ' len Guldensporenslag. Houdt voor uwe ;r >ogen, draagt diep in uw hart het beeld îwer vaderen van 1302. Nu, gelijk in 1302, strijden de Walen j tan de zij de der Vlamingen, voor 't zelf- , le doel « hun vrijheid » ; nu, — gelijk ! oen Gwijde van Dampiere en Willem 'an Gulik, — zijn edelen van hun paard ' jestegen om te winnen of te sneven j net den gemeenen man ; nu, — gelijk oen de Franciscanen die met het Brug- » che leger medetrokken naar Groenin- | ;he, — staan ons priesters naast ons or,gens op 't oorlogsveld. Eendracht ; f n wederzijdsche eerbied voor taal, tand en gezindheid. Lang is de strijd, en lastig. Maar ziet, daar, op het Kortrijksche ! eld : Tôt viermaal toe werd de Gent-iche standaarddrager neergebonsd, en iermaai hief hij de vlag weer op, tot-iat eindelijk de achterhoede hulp bracht f ien vijand naar de Groeningherbeek irong en versloeg. Moed hebben onze jongens te over. • laar geduld is een teeken van mannen-racht.Gij, Belgen, zijt in dezen strijd de « tandaarddragers. Ildefons Peeters. Rond Groeninghe. Ketheugtons nog allemsfel hoe, eenjaar eledeu, het nu over Groot - Viaanderen al reugde was, al gezang en al blije trots. De lokken en b.iaarden hadden den Vlaam-:h"n Hoogda ; ingeluid en door de gepinte ■ raten van onze fiere steden togen de ge- j agde stoeten in het stambewust-zijn van ;ne glorierijke herwording. Het hengt ons 1 Groeninghe Nummer 119g, hoc in de f^estzalen onder de lundering van geestdriftig gejuich de heerlijke oorden lt gesproken wei den die, met de opbeuring, in . ons zielen brachten de overtuiging dat we | bestonden en het recht hadden ons leven te 1 J leven lijk wij het wilden, vlaamsch en vrij in ^ ons tweetalig land, maar in eenheid van de g ; Belgische natie. En 's avonds, midden laaiing J van brandende fakkels, die den nacht door-, lichtten als een symbool, was het de vlaam--1, sche iiit'bundige vroolijkbeid vol lawaierig în , gedonder van onze eischendie helmden in on-1- ze trotsche liederen : Viaanderen één, vrij a, eu groot in 't vrije België. 1. î Dat was onze eenige bekommering, ons t, : eenig doel in den vredigen tijd.Thans kunnen bt we dit ail. s alleen nog herdenkeD, maar hei-\ denken zoodanig dat i et ook eene daad î wordt. Het moet blijven onze eenige gedachte. •n ^ant werd ons streven, tijdelijk, doodgelegd i ' door den oorlog in ons uitwendig handelen » '1 en optreden ; zoo we de gedachte daaraan blijven voortdragen in ons, dan moet later n daaruit de daad gedijen die zooveel te grooter i zal groeien omdat ze in de beproeving over-5- ' wogen is geweest en in onze zielen gedragen werd als eene loutering. Het lijden van ons : . Viaanderen beteekent alzoo vooç ons een rt ' toekomende bloei. .j-, Waot nu wc het w;i zegge; . Onze ' strijd heeft nooit de voldoende waardeering I genoten waarto : hij rechtmatig recht had. T . Dit kwam uit vele toestanden, waarvan de l allereerste wel zal geweest zi]n : het gémis , ' aan wederzijdsch, bestendig samenvoelen 1 tusschen de twee rassen van ons land.Thans : 'n zijn vele oogen opengegaan, vele meeningen 5 " • gekeerd en de gemeenzriamheid van al onze ; 1_ belgische jongens in 't vergieten van hun £ g ; bloed voor 's lands welziin in eendrael itige ; 1* t* - ; edele opoffering, is dan ook de bron geworden ; van een breeder, broederlijk begrijpen. ÎS Elf maaaden lang hebben de vlaainsche ; soldaten getoond vaderlanders te zijn ge- | ,n weest van den echten stempel, Hun dâpper-w heid, hun zelfvetloochening, hun doodsver-achting hebben dan ook .de bewondering • weggedragen van onze waalsche broeders. j Met hun bloed hebben ze de hen zoo vaak ; iL toegeschreven meening.dat hun streven niet e 1 dong naar eigen grootheid, maar afhankelijk & x! was van duitsche invloeden, uitgewischt. De S 1 Duitschers zelf hebben het zoo bloedig onder- | :n , vonden te Luik, te Namen, te iiaelen, te | f- Haechten op den heiligen Yzerstroom. Over- | k; I al stond de Vlaming zijn steke, manmoedig 1 n als niet een. Daardoor heeft hij getoond vrij | .j te willen leven in een vi ij Belgenland. Het | r bloedoffer is de bezegeling geweest van den s ^ rassenband. En bekennen we het grootmoe- | ! dig, dit vaderlandsch gevoel is geboren ge- | • worden uit het karakter van zijn vlaamsch-l~ 1 zijn zelf. Hij immers, was niet, gelijk de lS Waal, in ras verwant met onzen naburigen > bondgenoot en dus niet impulsief gedwongen , , tôt vriendschappelijken strijd. Hij heeft uit î zijn vrijheidsgevoel geput de kracht van zijn - daad en het besef van ziîn plicht. Nooit heeft e | hij onderdrukking geduld en wanneer het hem op den eersten oogenblik duidelijk scheen dat Duitschland een land van overheersching ' zou aijn, beantvvoordde hij den oproep van ~ zijn koning op zulk eene grootsche wijze. , In zijne geschiedenis heeft hij altijd ge-leerd dat onbuigbaarheid het kenmerk was van zijn ras. En indien de Vlaamsche strijd '• . dit gevoel niet had aangekweekt en opge- - '' vuurd, hadden we nu wel deze prachtige 5 uiting van eensgezinde vaderlandsliefde bij ? e I hem mogen aanstippen ? En deze uifing is dan ook iets edel geweest dat uiemand had f kunnen droomen. Nooit is bij hem het ge-dacht opgekoirien van deze gelegenheid ge-• bruik te makeh, om zijn volledig doel nu r door te drijven. Neen ! Hij heeft voor 'toogen-,1 blik aan ailes verzaakt. Onbaatzuchtig toon- ' 2 de hij zich in 't opofferen van zijn velerlei idealen.Eene bekommering was hem te mec: ; ; het her-vrij-worden van zijn land. - Dan zal en moet de belooning van zelfs komen. < 1 Want in de bloedige dagen zou door liem, het i > misverstand dat voordien bestond, vergaan g zijn m de vricixdschap van onze broeders n door hern zelf nog eens te weeg betracht.Ziji D rechten en eischen zullen later niet meei e blijken te wezen chauvinisme van een opge-j wonden volk, maar een rechtvaardi{>e bedot | ling van zijn vrij-bestaaLi. IEn Groeninghe herdenken krijgt alzoo er op dit oogenblik de beteekenis van een ech vaderlandsch feest en een nationaal werk. J. FILLIAERT. ! H(l Ei8eillis,aa»»atil Het begrip v*n het eigentféstaaj» eeuct nuiit is is tevens ingewikkeld en eenvoudig. Van eei n wijsgeerig standpunt uit moet het niet gemak t. kelijk zijn daiieii)k de redenen die aan dei d grond liggen van het maatschappelijk samen-leven te onderscheiden. Dit bewijzen de talrij-ke stelsels die wijduiteenloopende gedachtei J , over den grondslag der maatïchappij uiteenzet | ten. Eenvoudig klaar nochtans, ziet het voU n zelf dit begrip in ea de noodzakelijkheid de r verwezenlijkicg er van, als een nakend gevaai r dit eigenbestaan ureigt te onirooven. Wanneer deze ongelukstijden daar zijn, dar pakken de burgers nauwer samen, de vroe-! ger opklotsende driften komen tôt bedaren ei n liggen stil als bij tooverslag. Enkel een aile; opzweepende geestdriît jaaagt de volksmenig te omhoog en doet ze rorjdom hem scharen di " de levende verpersoonlijking is en de verdedi ' ger van het bedreigde eigenbestaan. Onstuimig stort haar macht dan vooruit den aanvallender vijand tegen en, zoo ze tijdelijk zwichter ^ moet, dan vindt de natie in het klaar begrip g van haar grooten nood aan eigen leven, aar n , eigen wetten, aan eigen taal en aan eigen ze e ; den, den moed om toch pal te staan, hoofd er q f hart te stalen,(have en goed en bloed prijs t{ e | geven met het 00g op het ééne groote doel : he n bewaren van dé eenzelvigheid der natie. Dit voeldeii in 1302 de gemeenten var j Viaanderen. Dringend was de nood en grooi !het gevaar. In het Z^iden daagden de machti ge legers op van een vorst die het verbrokkel de Frankrijk één ging maken en ook onz.. streken, met eigen zederi en eigen taal en ook ^ ons volk, zoo !fôr op eigen vrijheid, in het ééne ^ Frankrijk wo|i sarnensmelten. — En de kerels t vergaten hun irakeelen, de gilden hun twis- Iten, de steder hun veeten en allen te gelijk trokken zij den vijand te gemoet. Ze wilden wat was recht en wonnen wat zij wilden. Zij redden het eigenbestaan van ons volk en Ieg-den de grondvesten van het huidige België. Dit ook voehde ons volk in 1914,wanneer ons 3 | het afstaan van ons onafhankelijk eenzelvig-| | zijn werd afgeëischt. Wat een vlage van geest-I drift die de onweerswolken van den rassen- 1 S 1 strijd en het stof vân het politiek geschil weg-j vaagde en al dé Belgen van het ééne Vader-| land naar de bedreigde grenzen dreef! Dit voelen onze jongens nù, wanneer ze, na ^ elf lange maanden eendrachtig strijden en samen lijden, in de duisternis van den vallenden 1 avond, zwij;en peizend, naar de loop-1 grachten gaan en dààr in den Vadergrond in-1 getogen gaan verdoken zitten, dezen drenkend t met hun wee, hun zweet en hun bloed. j Wee hem die, dit heiligdom nooit betredend, t nù nog het zaad van den twist rondzaaien durft en door het blijven miskennen van zeke-' re rechten het voorhoofd dezer dapperen som-1 ber beschaduwtl Hij kome hier, in Vlaanderens braakliggende velden, glanzend van het rood . der woekerende kollebloemen die het rood van het bloed onzer gesneuvelde jongens wraak-5 roepend openspreiden; hij kome hier, langs-1 heen onze verwoesta dorpen, waarvan de stuk-- geschoten torens en huizen hun afgeknotte ; 5 muurstompen smeekend omhoogsteken; hij : ? kome in de stilte van het slagveld en houde de | aandoening zijner ziele niet tegen bij het over-; , denken dat, hièr dicht bij, in broederlijke eendracht, verscholen liggen de zonen van Vl?an-■ deren en Wailonië, de kinders van het ééne . België, bereidjai de krachten van hun wezen te ontplooien voor het wreken def gepijnigde natie, voor het vrijvechten van ons duurbaar Vaderland. Het lijden dat hier samen geleden wordt, het bloed dat hier samenstroelt en den Vadergrond heiligt zal nu, gelijk in 1302 op 't Groeninghe-veld, het eigenbestaan der natie verzekeren; het zal aan de Belgen breeder gedachten over de wederzijdsche rechten en dieper gev»elens in het onderling samenteven mededeelen. 11 Juli 1915 V. V. G. De Leeuw te uroeninghe en de Leeuwaan den Yzer. j Ze sloegeii groote sîagen... Reeds kwam daar te sneven de bloem der ridderschap. Ditdeeduu Robrecht beven , van spijt. Vooruil, More!, ! riep hij, en stout, vooraan, ; begint hij onversaagd een weg met 't zweerd te baan'. t Maar Gwijde had daar /'n schans.de roode Groeningh- [beke. Tôt daar!,k'.onk /> tigebot}, niet verder door te breken. U Tôt daar ! bood 1 cm de Leeuw, die op den standaard [blonk. ' Vooruit, Mo-rel !, nep Robre'cht. Mot een reuxensprong | voerde hem het 10s te midden van de pijken, knodsen * en goedendags. Dit zou zijn zweerd nog trotsen... i Hij spoort in zegetocht toi voor de leeuwenvaan, j slaat er in euvlen wil, verraadszijn handenaan . en scheurt ze onttween. Daar scheurt hem ook nu [wonde op wonde. J Hil heelt den Leeuw gezocht ; de Leeuv. heeft hem Igevonden. ; Zijn arm had hem gehoond, zijn arni heelt 't eerst [geboet. ? Hij vraagt zijn hjfsgenii ; de Leeuw eîscht hem zijn [bloed. Ze sloegengrooteslagen.. De macht was ûeelsgebroken van Duitschlands legeitros, en, Willem wou gewioken die schand. Harop, ! riep hij, en stuwde woedend voort zijn talnik heir tôt aan den vrijen Yzerboord. Maai, Attrrecht had zijn xhans ; daarscond'zijn Leeuw [te dreigen : die 't verder waagt, zal roekeloos ten gronde neigen ! Harop, ! riep Willem weer, en, met vermeten moed wierp hij zijn legermachten over d'Yzervloed. Daar koomt hij opde klauwen van denLeeuwnubotsen, daarkoomt het wrekend waterop den hais hem klotsen. Hij rent maar immer voort, door land en weiden heen bezet heel d'Yzerkorn, en scheurt het land onttween. Hij ging den Leeuw te keer ; de Leeuw heeft hem ge- [vonden, zijn legers zijn vernield, zijn krijgseer is geschonden. De Leeuw schonk geengenâ, vrijheid d'Yzervloed: zij wroken beiden 't Land met stroomenduitsche bloed. n-7-15- H. NORDA. 1) Bij het aanvangen van den Guldensporenslag sprak Gwijde tôt het leger : Slaat groote slagen, en spaar niemand. 2) Het peerd van Robrecht d'Artois noemde : Morel. 3) Robrecht wierd eerst den arm afgehouwd. GOD VOOR BAKE RECHT VOOR STAKE VLAAMSCH VOOR SPRAKE. 1 i™ Juli. j Over een jaar stond ik op dien heuglijken dag op het Groeningheveld te Kortrijk en 'k riep de luiste-rende schare toe : " Vlamingen, onze voorvaderen hebben over ruim zes honderdjaren als leeuwen ge-vochten om den vreemden overweldiger uit het vrije Viaanderen te jagen met knods en met bijl, met zwaard en met goedendag. Wezen wij onze voorou-ders waardig en wie er ook in de toekomst ons land wil verknechten, hi) wete op voorhand dat, evenals zij, *.v i j ten strijde zullen trekken onder de leus : Viaanderen vrij in het vrije België ! » Een jaar is sinds voorbijgegaan in leed en in rouw en ons arm Vaderland ligt te stuiptrekken onder den zwaren hiel van den Duitschen indringer, die - wat God verhoede - het bloed van ons volk wil uitzuigen tôt den laatsten druppel toe. En die zelfde wreede Duitscher, na ons ailes ontnomen te hebben wat ons duurbaar en heilig is, wil ons nu, Vlamingen, schijn-heilig de hand toesteken en ons paaien met beloften door monde van Herr von Bissing junior. Het weze dan gezegd : Laat enkele onbezonnen jongelingen in dit lokaas bijten, wij strijdende Vlamingen aan den Yzer, wij lijdende Vlamingen al aan den overkant, wij allen als Vlaamsche volk, wij roepen den meineedigen Duitscher toe : Het walgt ons te aanvaarden uit handen besmeurd ' met het bloed onzer zonen, met de tranen onzer ou-ders, vrouwen en kinderen wat wij uit eigen kracht en voile recht in 'tlieve, vrije Belgenland zullen zijn: Vlamingen uit één stuk, in al de uttingen onzer men-schelijke bedrijvigheid, Samen met de Walen willen wij als broeders blijven strijden om eergt envooral 't duurbare land vrij te vechten van den vreemden indringer, vast overtuigd dat slechts van én Walenland én Viaanderen, beide zieh ontwikkclend naar eigen aard en zeden, in 't onafhankelijke België, de voile hoogte zullen en moeten bareiken van hun natuurlijke \ « persoonlijkheid », ten bate van 't eene en onverdeel-bare Belgische Vaderland ! V. N. der GMdensporen ! V- * ♦ 4 <#-•<■ * . ■ l'A' ' , . f- ' . ( À VLAMINGEN : KEIKOPPEN SLAAT ER OP, ER SPRINGT VUUR UIT. ■iTTI lMllanilE nMUMBMMWMMMmMMMMMm !■ ■•laniliMi «itt 1 iwiiamiiMnaminu—a—«t—JW«HMt mmiafti iX» 1 1302 - 11 JULI. - 1915. 1 , Groeningheveld, waar zijn de dagen, dat in uw gras, dat in uw land, de legers lagen, die vochten vrij ons Vlaanderland. G. GEZELLE. d Koning Albert sprak het woord naar ods i hart, toen hy, in 't begin der Oogstmaand, 1 zich aan 't hoofd ging stellen van zijn leger: " Luiker Walen, volgt het voorbeeld na der dappere Franchimontoezen, en gy, Vlamingen, gedenkt den slag der Gulden Sporen. " Ons innigste gemoed ontroert bij dat woord ; en er is geen voorbeeld dat onzen t wil tôt den strijd zoo sterkt als het beeld • der Kortrijksche helden. Ze stonden voor 1 een overmacht van uianschappen en krijgs- materiaal ; maar zy aanvaardden den stryd 1 met de onverzettelijke besiistheid van te 1 overwinnen of tester yen. Ze streden voor 1 hun recht en ze wonnen wat ze wilden. T- V laafcd&ran ! Wie, sprekend over zijn moedertje, ziet niet rond dat zoete geiaat, den rustigon huiskring en den stillen vrede van zijn dorp? Wie van ons die spreekt over Vlaandpren, • voelt niet hoe daarachter telkens het beeld f) 1 van hel heele land, van België-; overeind ' staat. België moet -weer vrijgevochten ; België moet grooter verrijzen ; België moet schoo-ner bloeien onder Gods heeriijke zonne. Jonge Vlamingen, die nu mijn strydge-nooten zijt, in vredestijd hebben we dikwijis gesproken van ons liefde voor Viaanderen ; maar dit is nu de tijd om die liefde in daden • om te zetten. Nu is het oogenblik om met al , de kracht van onzen wii den vijand te lyf te • gaan opdat, — wanneer de weldoende vrede j over de menschen zal weergekeerd zijn, — « we van ons zelf getuigen kunnen dat we Il ons duurste en kostbaarste bezit hebben op hetspel gezet voor de bevrijding van ons land. Nog houdt de vijand stand aan den Yzer, nog zucht ons land onder duitschen voet. Maar we willen en we zullen het keeren. Over mijn loopgracht heen zie ik de levende torer.s onzer kerken oprijzen ; en gin-der verre, weet ik onze glorieuze kathedra-len en belforten die uitstaren of onze jongens nog niet zegevierend terugkeeren.Maar wij komen !.... wij zullen den vijand over de grenzen zetten met al de eer die een boos-wicht verdient ! Wij zullen onzen Koning weer triomphan-telijk door het land voeren ; Ons land moet vrij, en wij zelf willen grooter keeren uit dezen strijd. En wij hebben het bewustzijn en de rustige zekerheid het te worden. Want de strijd heeft ons zelf-vertrouwen gesterkt; onzen wil gestaald, ons gemoed gelouterd in den smeltkroes van lijden en ontbering. België groeit in ieder van ons ! Jonge Vlamingen, wijdt aan dit edele t werk uw beste kunnen en uwtrouwe kracht. Nu, lijk onze voorouders in 1302, staan we op den gewijden grond van Viaanderen. Het beeld dier helden straalt voor onze oogen ; han geest beiielt ons nog ; Hun voorbeeld zal ons voeren ten eindtri-omf. Aug. Van Cauwelaert. wai— in>-rwp^<wwr , .f w'HJfi » m—r—ay"|j VLAANDEREN DIE LEU, wat pruis is, luis is kraakt AL DOOD. Dinsdag 13 Juli 1915. Ijf 'm het nummer 'î * S1) D |» , P 100

Er is geen OCR tekst voor deze krant.