Derds Jaargang, Nr 7. 16 Februari 191S. ■———1 T — —T-'rf-f.------3— ■ l.frW. r - Il ri iM I P&ijs : le «entî&inen. Deriè Jaargang, Nr 7. — 16 Februari 19*8. DE EENDRACHT Zijne Heilig'heid de Pans en de Vlamingen, r Het is voor ons, Katholieke aktivisten, zonder grieyend na te gaan hoe sommige, •rkelijke waardigheidsbekléeders een al' gewillig oor leenen aan hunne, 't'zij >or rasverschil, 't zij door verkeerde op->eding, ingewortelde vijandschap tegen-;er de Vlaamsche beweging. Wij weten je van die zijde geenepogingen gespaard orden om eene kloof uit te diepen sschen ons kristen geloof en onze laamsche vaderlandsche gevoelens. Net sof voor ons, Vlamingeri eene uitzon-;ring moet gemaakt worden aan de jor aile volk'eren geldende regel dat ;t volksgeloof zijn sterkste steun vindt 1 het behoud en de viije ontwikkeling in de volkstaal, van de voorvaderlijke :den en van geheel de zelfstandigheid n de eigenaard van het volk. De geschiedenis van ons volk, die zoo lenige zvvarte bladzijde telt, is 00k nder dit oogpunt rijk aan treurige her-ineringen.In 1300, gedurende de strijd van het .-aafschap Vlaanderen tegen de Fransche roon, wist deze van de Avignonsche aus Bonifacius VIII te verkrijgen dat : kerkelijke ban over Vlaanderen uit-:sproken werd. In die tijden was het ;n andere niet zeldzaam dat de Luiker isschoppen, die juridiktie hadden over et hertogdom Brabant, hunne staat-undige gescnillen met het in interdikt :ellen van de Brabantsche geloovigen eten vergezeld gaan. Onze voorouders erloren dan ook aile ontzag voor de p zulke willekeurige wijze toegepaste erkelijkestraffen, wat niet weinigbijdroeg m de groote godsdienstige omwenteling tr 16e eeuw voor te bereiden. Tijdens de 80 jarige oorlog zelf die het :volg was van de Hervorming moesten nze voorouders hunne gehechtheid aan lome bekoopen met hunne vrijheid en îet hun etoffelijke en geestelijke ondèr-ang. Ter wij 1 de Noordelijke Nederlan-en zich afscheurden van het Roomsch-îathol-iek geloof en zich terzelidertijd rijmaakten van het Spaansche juk, werd et aan Rome trouw gebleven Vlaanderen eslachtofferd aan de opvolgende over-eerschingen: Spaansche, Oostenrijksche, 'ransche, Belgische. De Vrede van 'lunster, die Noord-Nederland met vrij-eid, welvaart en eene hoogstaan«le kul-iur begiftigde, was voor Zuid-Nederland et begin van een nu no g voortdurend jdperlc van verregaande stoftelijke en îdelijke ellende, vreemde onderdrukking, eesteiijke achteruitgang en verbastering. De hereeniging der Nederlanden in 814 was de voorbode eener gelukkige )ekomst voor ons volk dat aldus in e mogelijkheid gesteld werd zich vrij a»r eigen voiksaard en noodwendig-eden te ontwikkelen. Jammer, het Dnge, veelbelovende Koninkrijk der Ne-erlanden was een doorn in het oog an Frankrijk. Fransche gelukzoekers i politieke woelgeesten wcrden naar ier afgezondeu om oproer te stoken. let ongeluk wilde dat een Franschge-nd prelaat, — net zooals nu, — de irtsbisschoppelijke stoel van Meche-:n bekleedde. Zoo kon men. de on-laarziende katholieken, die de over-roote meerderheid van de Vlaamsche evolking uitmaken, doen gèlooven dat un godsdieostige belangen door de sreeniging met het protestantsche Noor-en — de Noordsche duivel van Mgr V?affelaert — in gevaar waren gebracht. leti gelukte er in, ze uit godsdiens-ge overwegingen in het vaarwater der ransche oproerstokers te brengen en * deel te doen nemen aan een op-and tegen het wettelijk gezag — wat ïlgens Mgr Mercier doodzonde is. De .atholieke Vlamingen van 1830 werk-:n onbewust voor den Koning van rankrijk en zorgden er voor dat Viaan-iren herviel in de poel van ellende i verbastering waaruit het zooeven was pgestaan. * * * In 't verleden ligt het heden. Voorheen werd zoo dikwijls het geloof 3or politieke doeleinden misbruikt, het laamsche volk werd zoo dikwijls voor ; keuze gesteld tusschen zijn geloofs-i volksbelangen, dat wij als katholie--n met benepen hart de tegenwoordige rijd voor ons verder volksbestaan me-«naken.Wij weten welke geduchte tegenstan-er wij hebben aan Kardinaal Mercier, 02 dir de Vlaamsche volksbelangen niet begrijpen kan, nech wil, noch mag, omdat hij een Waalsch aktivist is zooals wij Vlaamsche aktivisten zijn, omdat tusschen Vlamingen'en Walen de afgrond gaapt van rassenhaat en tegen-strijdige volksbelangen. Wanneer rasbe-wustzijn tôt uiting komt en de rassen-strijd ontbrand is, primeert de rasmensch gewoonlijk de geloofsmensch. Het is dan ook zcer natuurlijk dat allé mid-delen, ook het kerkelijk gezag en de verkeerd voorgestelde geloofsbelangen, ' tegen ons worden uilgebuit. In die benarde omstandigheden hech-ten wij groot belang aan de gevoelens-die door het hoogste kerkelijk gezag tegenover de aktivistréche Vlamingen ge-koesterd worden. Zeer jammer hebben de katholieke aktivisten weinig of niets kunnen ondernemen om de Heilige Stoel over onze vaderlandsche strijd in te lichten. Onbekend maakt onbemihd, en waar de op Fransch-Belgische leest geschoeide geestelijke overheden geen gelegenheid lieten voorbijgaan om de buitenwereld tegen ons jn het harnas te jagen en zijnc Heiligheid op hunne manier in te lichten, mogen wij zeker niet op eene openlijke goedkeuring of medewerking van Rome rekenen. Het grootste voordeel dat wij op dit oogenblik kunnen bereiken is dat Rome bet aktivism niet veroordeele en zich onzij-dig houde in de regeling van het taal-en rassenvraagstuk in België. Wij vernemen nu uit eene bron die niet van Vlaamschgezindheid kan worden verdacht, dat de Heilige Stoel zich over de Vlaamsche beweging zou uit-gesproken hebben. Naar luidt de « XX Siècle » van 27 Jannari, heeît het agentschap Havas een telegram uit Rome ontvangen, dat de zienswijze van den Heiligen Stoel betreffende het. Vlaamsche vraagstuk weergeeft. Wanneer wij dit bericht zakelijk beschouwen en het ontdoen van al hetgeen zeer zeker niet uit het Vatikaan, maar uit de koker van Havas of XXm« Siècle komt, blijkt hieruit dat de H. Stoel zich buiten en boven de Vlaamsche en Waalsche vraagstukken wil houden, die als van louter .binnen-landschen aard beschouwd moeten worden, zoodat elke poging van drukking om het Vlaamsche vraagstuk in deze of gene zin op te lossen als eene schen-nis van het volkenrecht zou moeten worden aanzien. De XXme Siècle nu stelt de zaak zeer eenzijdig voor, wanneer zij enkel de mogelijkheid wil in aanmerking nemen van drukkig rechtststreeks of onrecht-streeks uitgeoefend door de bezettende. macht. WIJ weten wel beter. Wij ook hebben altijd de Vlaamsche kwestie als een binnenlandsch vraagstuk aanzien, d. i. als een vraagstuk dat door de Vlamingen zelf in het voile besef hunner ware volksbelangen en in het voile bezit hunner volksrech-ten moest worden opgelost. Zulke op-lossing was niet mogelijk in de Belgische Staat, waar eene minderheîd van stambe-wuste Vlamingen zich bevond tegenover eene meerderheid van Walen, franskil-jons en verbasterden en .waar bovendieri met de buitenlandsche drukking van Frankrijk af te rekenen viel. Flen binnenlandsch vraagstuk was de Vlaamsche kwestie vôor den oorlog dus niet. Op dit oogenblik evenmin, zoolang de Entente strijdt om België blijvend in hare invloedsfeer te behouden en daarom kracht geeft aan het wachtwoord: « het toekomstige België zal latijnsch zijn of zal niet zijn. » Dat er op dit oogenblik eene h recht-streeksche of onrechtstreeksclie tusschen-komst van de bezetter » is, wij zijn de laatsten om dit te ontkcnnen. Wat ook de beweegredenen der Duitsche politiek hierin njogen zijn, dit stellen wij vast: 't is dat de door de bezetter getroffen maatregelen in zake bestuurlijke scheiding en de door heur toegelaten uitroeping onzer politieke zelfstandigheid, aan de Vlamingen de mogelijkheid aan de hand doen om de Vlaamsche kwestie als een Vlaamsch binnenlandsch vraagstuk op te lossen.- Het politiek zelfstandig Vlaanderen, dat nu tôt stand is gekomen, zal ontdaan zijn van de Vlaamschvijandige meerderheid van Walen en franskiljons, zoodat het Viaamsche volk in het voile bezit zijner staatkundige rechten, zijn ware volksbelangen zal kunnen bescher-men en bevorderen. * * * » ' Volgens Havas heeft Zijne Heiligheid dus zijne onzijdigheid in zake de Vlaamsche kwestie bevestigd. Dezelfde houding die de H. Stoel tôt dusverre aannam tegenover de Ieren, de Polen en andere ■ nationaliteiten die nu strijd voeren voor hunne zelfstandigheid. Evenals Z. H. de Paus eene welwillende onzijdigheid in acht neemt tegenover die verdrukle vol-keren, verhôpen wij van onzen Heiligen I. Vader dezeltde welwillendheid. Meer dan I andere volkeren behoeven wij deze welwillendheid ; want terwijl in Ierland en Polen de kerkelijke overheid volksgezind I is en zich aan het hoofd stelde van het nationalistisch streven hebben wij hier met een vijandig gezinde aartsbisschop af te rekenen, die, als kreatuur van de antivlaamsche Belgische politiek. het Vlaamsche streven naar zelfstandigheid • met al zijne kerkelijke macht wil onder-drukken.Onze Heilige Vader, die, in zijn niet genoeg gekende wereldbrief over de pre-diking van het Goddelijk Woofd, de verwaning der eeuwige waarheden met de politieke vraagstukken zoo streng afkeurde, zal evenmin, naar wij verhôpen, de Vlaamsch-vijandige houding der Belgische hoogere geestelijkheid willen goedkeuren. WlLFRIED. D0KUMENTEN Waarom sommige Waalschebesturen tegen de zelfstandigheid van Vlaanderen zijn of — hoe het werk der Aktivisten door Waalsche bestu-ren zelf wordt gewettigd. Den f] Juli 1912 spral; de provincieraad van Namen zich uit tegen de 'bestuurlijke scheiding.In het dossier Nr 766x7 van het beheer der Provincie- en Gemeentezaken in het Minis-terie van Binnenlandsche Zaken, vinden we mededeeling van deze beslissing, gestuurd door het provinciebestuur van Namen aan den heer Minister van Binnenlandsche Zaken. den 9 November 1912 onder nummer A g3o354, In de beweegredenen. uiteengezet in dit ver-slag, dat niet voor de openbaarheid bestemd was, vinden we de prachtigste rechtvaardiging van het werk der Vlaamsche aktivisten en den klaar uitgesproken wil zich tegen de bestuurlijke scheiding- te verzetten omdat daardoor zelf een ehide zou gesteld. worden aan de zoo voordeeligc uitbuiting der Vlamingen- door de Walen. Wat die heertjes vragen is de voile vrijheid to behouden Vlaanderen als een win-gewest voort uit te baten en de Waalsche ekonomische welvaart op te bouwen op de goedzakkigheid en de ellende der Vlamingen, Luistert liever : Sommige Waalsche bestuurlicliamen verklaar-den zich uit voor bestuurlijke scheiding Dit is, zegt het verslag van Namen, omdat ze daarin de eenige gelegenheid vinden de be-stuurmacht uit de handen te rukken der « kle-rikale » regeerders, letterlijk lezen wij:. «Au » lendemain des élections législatives du 2 » Juin dernier, sous l'empire du désapointe-» meut provoqué par une cruelle déception, » ce projet de séparation dont on avait déjà » parlé autrefois, est devenu l'objectif de l'op-» position qui entrevoit la possibilité par ce # moyen de regner quelque peu sur la moitié •; du pays, puisqu'il devient de plus en plus » difficile pour elle de conquérir le pouvoir s en Belgique, » dus uit een zuiver politiek belang waarvoor het ekononisch belang van het Walenland moest zwichten. Namen, eene katholieke provincie zijnde doet niet mede aan dat spel en plaatst zich op' zuiver ekonomisch terrein om zich tegen aile verandering van het oude regiem uit te spreken. We lezen in het verslag' : « pour examiner i' maintenant au point de vue économique la n question qui nous occupe, il faudrait faire » une étude approfondie de l'idée de sépara-» tion. Or, dit M. Destrée, lui même, c'est » une idée assez imprécise et si on veut la » discuter, on se heurtera à des impossibili-« tés. Dès lors, je me borne à signaler quelques » chiffres afin d'établir la situation d infério-» rité que serait faite à la Wallonie dans » cette combinaison. Dans ce calcul le Brabant ■> est toujours mis à part comme étant une » province qui n'appartient en propre, ni à la » Flandre, ni aux provinces Wallonnes. » ;Daar de provincie Brabant maar een enkel Waalsch Département bevat, moet een hoog procent der volgende getallen die opgegeven worden voor de provincie Brabant, gevoegd worden bij de getallen opgegeven voor de zuiver Vlaamsche provinciën). « En 1909 sur le 3 total des recettes de l'Etat, la Flandre paie » 42 1/2 0/0 du budjet, le pays Wallon 2g 1/2 °/t >> et le Brabant 28 0 o. (Dus ongeveer 65 % voor Vlaanderen en 35 °/o voor Wallonie), c D'une > façon générale depuis 70 ans, la Flandre » a payé' à l'Etat un milliard 3oo millions de s> plus que la Wallonie (Waarbij nog dient gevoegd te worden het deel, door Vlaamsch Brabant betaald) « Même en déduisant les » droits de douane, la Flandre pai<? encore ». énormément plus que les provinces wallon-» nés, pour l'exploitation des chemins de fer, » si les recettes sont à peu près égales dans » les deux parties du pays, (et je crois, pour » ma part, que, s'il y a une difïér«nce, elle » est plutôt à l'avantage de la Flandre), on » peut affirmer que les frais d'exploitation » sont beaucoup plus considérables en Wallo-» nie. 84 » Si après cela nous voulons examiner les » dépenses extraordinaires, nous verrons que » depuis i83o le Wallonie a reçu, au. point » de vue canaux, 38 millions de plus que la » Flandre, pour les rivières, 10 millions de » plus que la Flandre. Dit zijn getallen ^oor de Walen zelf opgegeven, doch waar we zeer gemakkelijk nog een steertje van belang zouden kunnen bij-voeg'en.Het besluit van dit verslag luidt als volgt : c En réalité, Messieurs, c'est la Wallonie » qui a toujours été favorisée même dans les > budgets extraordinaires et si la séparation » devait être un divorce complet, ce serait l'aug-» mentation de l'impôt en pays wallon. » Daarna komt, om ailes te verbloemen en de egoïstische uitbuitersbeweegredenen te verdui-ken, het Belgisch nationalistisch vuurwerk : « Le Conseil Provincial proteste contre toute » idée séparatiste et déclare que les proposi-» tions de telle naturo, anssi contraire aux » aspirations du peuple belge tout entier, qu'à » ses intérêts économiques et administratifs, ne » méritent même aucune prise en considéra-» tion. Le Conseil provincial affirme à cette » occasion son patriotisme et sa confiance » dans la sagesse de la Nation, — Namur, le » 16 Juillet igi2. Le Président Rapporteur, » (sé) Ch. de Harles, — Pour copie conforme : » le Greffier Provincial, X. Bribosia. » Laat onslachen, vrienden, en het werk der ontvoogding van Vlaanderen doorzetten, omdat we, volgens de geheime stukken der Waalsche besturen zelf. aldus het goede eindje vast hebben, Vlaanderen redden uit de klauwen zijner vroegere uitbuiters en aldus de ekonomische welvaart van ons. Vlaamsche volk op de eenige mogelijke wijze verzekeren. K V. De Raai van vlaaDderen en le Ciasisslt van GevolmacfiMn Ten aanzien van de geheimzinnigheid die tôt vôôr korten tijd over de R. v. VI lag en van de verkeerde voorstellingen die menigeen zich maakt over beide bovengenoemde lichamen, achten wij bet niet zo-dc-r belang «en en ander daaromtrent mede te deelen. De R. v. VI. werd ingesteld op den Lat.ddag van 4 Februari 1917 en telde bij zijn ontstaan 45 leden. Aan zijn hoofd stelde hij een bestuur samengesteld uit 2 voorzitters, 2 ondervoerzit-zitters, 2 sekretarissen, een penningmeester, een archivaris en twee leden. Daarnaast stond de uitvoerende Komissie, tevens Kommissie van buitenlandsche zaken, belast met de politieke leiding Eene eerste ophefmakende daad van wege de leiders van de R. v. VI. was de Reis naar Berlijn op 3 Maart 1017. De R. v. VI. vergaderden in oreeden raad all<3|i4 dagen's Zondags ; buitendien verdeelde hij zich in 6 Kommissien, die afzonderlijk vergaderden 11. m. de Kommissien voor Onder-wijs, Binnenlandsche Zaken en Justifie, Arbeid en Sociale Voorzorg, Handel en Finantièn, Landbouw, Nijverheid en Verkeerswezen. Elke kommissie had het recht nieu-we leden ter assumptie aan den breeden raad v<56r te stellen ; op die wijze klom het ledental tôt 80 op het oogenblik der ontbinding. Nadat in de maanden Augusti en September een buitengewone z ttijd en een' aan'al buiten-gewone vergaderingen hadden plaats gegrepen, onderging de R. v. VI in de maand Oktober eene ingrijpende wijziging ter gelegenheid van de aanneming van een pariementair règlement. Een nleuw bestuur werd gekozen bestaande uit één voorzitter, twee ondervoorzitters en acht leden, w.v. één sekretaris. In plaats van 6 kommissien kwamen g afdeelingen, overeenkomstig de ministeriëele departementen : r. Buitenlandsche Zaken; 2. Binnen andsche Zaken; 3. Justine; 4. Wetenschappen en Kunsten ; 5. Finantièn ; 6, Landbouw ; 7. Openbare werken ; 8 Nijverheid en Arbeid ; q, Spoonvegen, Posterijën, Telegfafen en Zeewezen. Voortaan vergaderde de breede raad elken Zaterdag. Het lokaal van den R. v. VI. is Belliardstraat, 41, doch de zittingen van den breeden raad worden sedert Oktober gehouden in de vtrga-derzaal van den Provincialen Raad van Brabant. Op 22 December 1917, in de zitting waarïn de politieke zelfstandigheid van Vlaanderen werd uitgeroepen, na» de R v. VI. een verder besluit van groote beteekenis waarvoor hij de instemming van den Gouverneur-Generaal heeft gevraagd en bekomen. Door genoemd besluit heeft de R. v VI.. in plaats van het bestuur dat tôt nog toe aile vertegenwoordigingsrechten m zich vereenigde, .een dubbel orgaan tôt stand gebracht: 1, Een pariementair bureau, waarvan de werkzaamheid zich tôt de leiding der inner-lijke aangelegenheden van den Raad zal be-perken. Dit bureel bcstaat uit één voorzitier, twee ondervoorzitters, twee sekretarissen en één kwestor. 2. Eene Kommissie van Gevolmachtigden, die eene werkzaamheid naar buiten zullen uitoefenen, n. m. eene beraadslagende medewerking aan de Wetgeving voor Vlaanderen, waartoe de Gouverneur-Generaal door een bizonder dekreet de Kommissie gevolmach-tigd heeft. Nopens deze nieuwe regeling zijn een aan-tal opmerkingen te maken. i. De kommissie van Gevolmachtigden is het orgaan naar buiten van de R. v. VI. Gekozen door en in den schoot van den R v. VI., heeft zij zich te houden aan de opdrachten haar door den R, v. VI. gegeven. 2° De kommissie van Gevolmachtigden heeft geene uitvoerende macht. Deze blijft onbeperkt in handen van den bezetter. De kommissie van gevolmachtigden is dus geene regeering van Vlaanderen en de gevolmachtigden zijn geene ministers. Het is van belang hierop te wijzen. 30 De R. v. VI. is nog geen Parlement in den eigenlijken zin van het woord. Slechts on-rechtstreeks kan hij in opdracht van den R. 65 7 v. VI., eene beraadslagende medewerking aan de wetgeving voor Vlaanderen verleenen. I11 laatsten aanleg blijft dus ook de wetgevende macht in handen van den bezetter. VOOR H0STE Het heeft ons geen oogenblik ver-baasd. Telkens aktivisten meer vooruit-geschoven stellingen gaan bezetten, dur-ven ook de Vrij Bel^jsche politici een krasser toontje aanslagen meer radikale eischen gaan verdedigen, die, toen zij maanden geleden door de aktivisten ge-formuleerd werden, slechts protesten en verdachtmakingen uitlokten in passieve kringen. Maar dat het zoo vlug gaan, dat hadden we niet durven hopen. Hoste noemde enkele weken geleden Kultuurautonomie en Bestuurlijke aan-pdssing minimumeischen. Thans komt, een paar weken na de uitroeping der zelfstandigheid, eene nieuwe verklaring, die ons weer een stap verder brengt. « Onder hen, die geen Tirpii^-^elfbe-n bestuur aanvaarden, \ijn er ook, dis » in een vrij land de bestuurlijke scliei-d ding als een onafwendbare oplossing » ter vrijwaring van de Vlaamsehe » eigendommelijkheid julien voorstaan ; » wij kennen er onder deze laatsten, « die'halsstarrig zwijgen om toch maar » aan de Tirpitz-partij geen kan s te ». geven tôt een drieste verwezeniijking -) van haar voor gansch den Neder-» landschen stam verwerpelijke oorlogs-» politiek, want ze beseften, dat het » Tirpitz-drijven er toe strekt veel meer # dan elle iranskiljonisme om de Vlaam-» sche gedachte dood te drukken. # * * * Het is wel eigenaerdig dat in het-zelfde nummer onzen conirater « De Toorts s Tirpitzisme aangewreven wordt omdât een medewerker de bewering van Prof. Delbriick, dat deze oud-admiraal ee'n weinig invloedrijk politikus was, een « min juiste voorslelling van de posiiie van den voorzitter van de Vaderlandsche partij » noemt. Terwijl toch op aktivistisch gebied maar geen kruidje verroeren mag, of de heeren van Vrij België vermoeden er den adem van von Tirpitz achter. Wij begrijpen dat dit enkel taktiek is, dat zij hier nu eens een flinken boe-man bij de hand naeenen te hebben om de weifelende passieve malkontenten van het aktivisme af te houden. Doch als zij systernatisch al de uitingen van het herleefde nationalisme in Vlaanderen, die zoo maar niet te negeeren zijn, op de rekening von écn Duitsch politikus willen brengen, dan over.scbat Vrij België den invloed van .von Tirpitz op een wijze, die een aktivist wel zeer verdacht zou maken in hun oogen. * ^ * Vrij België heeft het thans weer eens in de gaten gekregen dat naar het standpunt van de Eendracht, « de politieke zelfstandigheid van Vlaanderen ook voor opvattingen moet vatbaar.\ijn, welke het Tirpitç-ideaal uit s luit en. d m. a. w. een reëele unie met Wallonië onder koning Albert toelaat. Vrij België klaagt steen en been over de dubbelzinnigheid-der akiivistische politiek. Maar wij meenen dat ons standpunt in deze steeds zuiver en klaar genoeg was, zoodat het wel komisc-k aan-doet een beginseiverklaring, die haast in elk nyjnmer van De Eendracht ge-foftnuleercf werd, in Vrij België met verbazing geciteerd te zien : « In tegen-strijd met de redevoeringen der ver-kondigers van het verknechte Vlaanderen, is er reeds een Antwerpsch weekblad, « De Eendracht » en\. (\ie hierboven.) * * Doch. daar de edelgestrenge rechters van Vrij België ons bij voorbaat vrij van de Tirpitz-ketterij bevonden hebbe n, mogen wij wel even aanmerken dat het gedrag van de voorstanders der Best. Scheiding die thans zwijgen omdat dit Vlaamsch programmapunt door kwaad-willigen wel in verband met de « Vlaam-sche-kust «-politiek der Annexionisten zou kunnen gebracht worden, ons weinig geltikkig toeschijnt.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.