DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN besle'md ; iedere compagnie, escadron, of batterij ontvang-t tien, of vijftien Fransclxe en Nederlandsche exemplaren. DE YSER Van de drie stroomen die België bespoelen, is de Yser de minst bekende, de kleinste, de nede-rigste; edocli, zijn naam zal voortaan onsterfelijk blijven, dank zij der heldhafligheid van het roemrijk Belgisch leger. Vôôr de beruehte veldslagen, die op de boor-den van den Yser werden geleverd, kenden rfl de Belgen min of meer den loop van de Maas en van de Schelde, — zelfs die van de Dyle en de Trouille,— maar de besehriiving van dien water-loop uit West-Vlaanderen was hun nagenoeg onbekend. Diekleine stroon —: schrijft P.Nothomb in zijn boek L'Yser — « vloeit stille en langzaam. Hij vloeit niet recht door, hij denkt niet aan zijn doel. Hij keert terug alvorens zacht kronkelend verder te vloeien ; bij verlaat met spijt de boor-den die hij heeft bespoeld. Hij schijnt de bewoonde plaatsen te vermijclen en sleept enkel met hem den stiilen -weerschijn van het licht mede ». De Yser ontspringt aan den Casselberg, in Noord-Frankrijk, en is 86 km. lang. Ondèrwege ontvangt hij de Yperlee. bevaarbaar gemaukte kleine rivier, en mondt in de Noordzee te Nieuwpoort uit. De uitmonding van den Yser was vroeger niet als nu. De seevlakte van Diksmuiden tôt Nieuw-poort werd inderdaad in de middeleeuwen door onze stoere en bedrij vitre Viaamsche voorva-deren op de zee veroverd. De stroom had toen eene wijde monding en men had hebbe en vioed tôt in de stad Loo en zelfs tôt Westvleteren, nabij de thans verdwenan abdij van Eversham. Die uitmonding van dsnYser stond aangeduidop de kaarten van Mercator, Pourbus, en vermeld in de t Ghronyeke s van Sanderus, en in de « Chronyeke van Zeeland » van Smalleganck, enz. în eene « Ghronyeke van de Sint-Bertinus abdij», stondhetgedeeltc van den Yser, geiegen tussclien Diksmuiden en Drit-Grachten, i-eeds in 840 hekend onder den naam van «ïsere portus ». Naar aanleiding van het hooge tij en over-stroomingon geraakten de verschiilende monden van den Yser stilaan door aanslibbing verzand en reeds in de xn" eeuw vormde zij erikel meer eetie wijkhave voor de visschers. Nochtans was de monding toen nog breed en diep.De « Ghro-nycken» van de abdij van Eversham gewagen van een liooge tij en tempeest in iîOS, die het water van den'Yser tôt in de abdij dreven, waar veel Schade werd aangericht. In 1115 werd Lombaertzyde door een hooge tij vernield en moesten de inwoners naar het min of meer gespaard gebleven Nieuwpoort de wijk toemen. De mooieBlanekaert-vijver, nabij Vvoumen, is een overblijfsel van den ouden Yserdeela ; een arm van den stroom vloeide langs Wulpen en Coxvde. ÎNieuwpoorten Lombaertzyde — die voorheen alleeneennatuurlijkeschutshavenbezaten — mo-genaanzien wordenals debakermat vandeBelgi-sclie zeevisscherij. In 1(536 werd Nieuwpoort met eene nieuwe htivc-n begiftigd, voorzien van twee vuurbaken ; deze baken bestonden uit twee kleine gebouwen tt('t plat dak, waarop 's avondsstrooenrietwerd Terbrand. Die streek keet sedert onheuglijke tijden ^ewne-Ainbacht. Het lage gedeelte bestaat uit ^veilauden met graehten afgebakend. De streek is volkomen effen. De dijken van den Yser komen tôt i of 3 meter boven die vlakte uit, de spoor-bnan in ophooging iigt op 1 tôt 2 meter boven dezelfde. Buiten den Yser en de Yperlee, geeft het inge-^'ikkeld net van de Koolhofvaart, Noordvaart, •iioote-Beverdijk, Kleine-Bçverdijk.Reigersvliet, Oostkerkevaart, Bertegatvaart aan die streek haar uiterlijk van op de zee veroverd land. Geiegen buiten het net der groote verkeers-^egen, bezit die streek eenige spoorbanen van tweeden rang en enkele buurtspoorwegen. En °fsciioon dit land elk jaar door tal van toeristen Wevd. doorkruist, en dat op de stofferige banen ®enig auto als een wervelwind voorbijsnorde — "ield niemand daar sfcil om de bekoorlijkheden ^Tan l1i! kalm landschao te bawor.deren en te Sedert die rijke en weelderige landerijen in 1914 onder water werden gezet, steken thans op die groene, modderige watervlakte, die al die vroegere weelde bedekt, enkele verwoeste, ver-brande, versehroeide opgedroogde hoekjes uit — waar de kiemen van weelderige heropbloei tijdelijk werden gestremd... Dikwerf werd in den loop der eeuwen, als verweermiddel tegen den vijand, de Yserstreek door onze voorvaderen onder water gezet, — de laatste dagteekent van 1793, — maar geene onderwaterzetting zal znlke herinnering in de geschiedenis van België achterlaten dan die van 1914, waarbij de heldhaftigô verdedigers van den Yser, op het laatste strookje vader-grond, den driesten aanloop stuitten van de horden barbaren van Overrijn, P. V. Roode Kruis van België Het Roode Kruis van België heeft sedert eenige maanden een bureel ingericht dat op vastgestelden tijd, aan de fainiliën in het bezelte deel van België, inlichtingen geeft over den gezondheidstoestand van de soldaten aan het front. ïen einde aile misbruiken te vermijclen,wordt dit nieuws niet in zijn oorspronketyjken vorm gestuurd. Het Roode Kruis zet het nieuws in korte, bondige zinnen over, die het dan naar België voortstuurt. Sîechts mededeelingen over den gezondheidstoestand van de soldaten zijn toegelaten. Het is onnoodig te zeggen methoeveel vreugde het berieht over den gezondheidstoestand van hunne fainilieleden door de gezinnen zal ont-vangen worden. Het Roode Kruis heeft insgelijks een dienst in tegenovergestelde richting ingericht, die toelaat aan de soldaten nieuws over hunne fumilie te geven. De soldaten kunnen regelmatig beriehten over hunne gezondheid sturen aan het Roode Kruis van België, 156, rue Massena, te Itales. De brief-wisseling gesehiedt postvrij. De vragen tôt inlichtingen over de fainiliën, evenals de inlichtingen van de soldaten zelf, moeten zoo bondig mogelijk zijn. De aanduiding van de eenheid moet gescbie-den volgens het in voege zijnde stelsel. Roerend Gemeenschapsgevoel Soldaat Ernest Petitjean, wiens rechterhand werd afgezet en die het eereteeken van de orde van Leopold II ontving, was steeds een uilmuntend kameraad ; hij heeft zich als een dappere gedragen en de vrienden die hij op het front heeft achlergela-ten Vergeten hein niet. Zoo heeft Petitjean, die lhans in het Tehuis voor invalieden te Sain te-Adresse zich ophoudt, daar onlangs van zijne oude toakkers van de loopgraven, eene somvanâ'Jfr. ontvangen, weike voor hem werd iagezameld, opdat hij zich een aan-dfenken zou aankoopen van wege zijne vrienden, meer gelukkig dan hij. Die zending was vergezeld van den volgenden brief. 28 Januari 1916. Waarde makker, Voor enkele dagen, was de 2" compagnie mitrailleurs vergaderd. Zij gaf een vrienden-feestje. Een stukje, eenige iiederen stonden op het programma. Maar te rnidden van het ver-maak, vergeten wij nooit onze kameraden; wij gedenken steeds hen die hebben geleden, die hun bloed voor ons Vadarland hebben gegeven. Eene inzameling werd onder ons te uwen voor-deele gedaan. Wij nemen de vrijheid u er het bedrag van doen te geworden, aïs een blijk van de bewondering en de sympathie die wij gevoe- ' len voor u, die ons zulke verkleefde makker waart. , Ontvang, in namen van degansche compagnie, de uitdrukking van mijne best gemeende sympathie.Voor de a' compagnie mitrailleurs, L. Wattiez. Toen hij ons dien brief toonde, was de dappere vermiqkte Petitjean tôt tranen toft bewogen. Is het Moeder en Koningin Ilet moederhartvoelt zich steeds naarkinderen getrokken en dit met des te meer liefde zoo deze kinderen ongelukkig zijn en aan zich zelf zijn overgelaten, zooals dit het geval is in zekera gemeenten van West-Vlaanderen, waar de Dnitscher nooit den voet kon zetten. De geschiedenis die wij hier laten volgen is eenvoudig en roerend ; zij toont ons eens te meer de Koningin, onder het uiterlijk eener vrouw, eeher moeder, wiens mild bart zich over de bittere onheilen harer onderdanen heeft erbarmd. Daags na ,den zege der Belgische troepen op bet YsertÉfeiit, werden talrijke landlieden, die door deiPgranaatregen uit hunne haufdstèden waren verdreven, gedwongen in een overhaas-tige en wanordelijke vlucht hun beil te zoeken. Terwijl de ouders in de duinen en bosscben dwaalden en a'ruchteloos naar dak of schatting zochten, waren tal van kinderen in de uitge-strekte, eenzame weilanden van Veurne-Ambacht verdwaald geraakt ; honderden van die orme lieve kleinen kwamen alzoo in de loopgraven toe, waar zij minzaam en meewarig door onze dappere jongens werden opgenomen, verzorgd en vertroeteld. Bij een harer verholen bezoeken op het front, bemerkte de Koningin die arme kleuters, wen zc uit de eetkeleltjes onzer plenten smakelijk rata aan 't verorbefen waren. Hun huar was verwilderd, hun pluiije was aan llarden, hunne schoenen vol gaten, lippen en kin met vet be-morst.Terstond vroeg Hare Majesteit hoc bet kwam dat dit volkje daar was verzeild geraakt, op die aan schrootregen en aan al de droeve wisselval-ligheid van d.^n oorlog blootgeslelde plaatsen. Diep ontroerd door het armzalig lot dier arme schaapjes, besloot de Vorstin die arme ver-dwaalde kinderçn onmiddellijk onder hare hoede te nemen, en nu m ' dan ook onverwijlde maat-regelen.Do kinderen Averden opgezocht en verzameld. Bavakken werden opgericht, met bloemen opge-sinukt, op enkele kilometers van het front, en al die kleine lui daar opgenomen. Vijf bonderd schaapjes werden alzoo aan de ellende en afzondering ontrukt en zij leiden thans een gelukkig leven, omringd als zij zijn van waakzame moederlijke zorgen van wege een liefderijk personeel dat ailes doet wat mogelijk is om de afwezige moeders te vervangen. Onder die lieve kleinen, waren er die pas drie jaar oud waren wanneer zij door onze zachtaardige Vorstin werden opgenomen ; de oudste tellen niet meer dan acht jaar. In die barakken, die thans een echt dorpje uit-maken, bestaat er eene volledige « nursery », van ailes voorzien en flink gemeubeld, alsroede scholen waar geestelijke en wereldlijke onder-wijzeressen het onderricht geven. De slaap- en eetzaien zijn luchtig en uitgestrekt. Het voedsel is overvloedig en die onschuldige schaapjes hebben a! niet te veel te lijden van de huidlge ellende. Elken zondag is het l'eesc indieluidruch-tige kolonie. De ouders, die naar liunne wonin-gen zijn teruggekeerd, komen hunne iieveJingen omhelzen en enkele uren van geluk en vreugde met hen slijten. Onze Vorstin onderhoudt dithoogst verdienstig werk met hare eigen beurs ; elkeu dag komt zij hare beschermelingen bezoeken. Zij verzekert zich of daar ailes wel afloopt, zooals het in een waren huiselijken kring past. Zij praat met de kleinen in hunne taal — de Koningin spreekt vlot-weg het Vlaamsch—en hôt is een oprecht genoe-gen « hare y lievelingen te ondervragen, a.an te moedigen, hun liefdelijke woorden toe te richten. Maar welk opbeurend schouwspel en welk ver-heven voorbeekl welke onze Vorstin geeft, bij het verzachten dier ellenden. Het is alsof ze eene goddelijke taak vervulde, zoo innisr, zoo liefderijk, zoo voldaan weet zij blij- 3 Febrtiari 1916 Niimmeir 221

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.