DE LEGERBODE \ ' ' den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag ver&cjiijnénde Dit blad is VOQR DE BELGUSCHE SOLDATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fi aiisclie en Sfederlandsche exemplaren. pHwnwffmitgiBBaaiBaEflgiBasBaffi^aaaasacaagBaMSBaa^^ IDIE ^TSIEIR, Van de drie stroomen die België bespoelen, is de Yser de minst bekende, de kïeinste, de nede-rigste: edoch, zijn naain zal voortaan ons.terfalijk bÙjven, dank zij der heldhaftigheid van het roemrijk Belgisch leger. Vôôr de beruchte veldslagen, die op de boor-den van den Yser werden geleverd, kenden al de Belgen min of meer den loop van de Maas en van de Schelde, — zelfs die van de Dyle en de Trouille,— maar de beschrijving van dien water-loop uit West-Vlaanderen was hun nagenoeg onbekend. Die kleine stroon— sehrijft P.Nothomb in zijn boek L'Yser — « vloeit stille en langzaam. Hij vloeit niet recht door, hij denkt niet aan zijn doel. Hij keert terug alvorens zacht kronkelend fer der te vloeien ; hij verlaat met spijt de boor-den die hij heeft beapoald. Hij schijnt de bewooude plaatsen te vermijdon en sleept enkel met liein den stilien weerschijn vau het lient mede t>. De Yser ontspringt aan den Casselberg, in Noord-Frankrijk, en is 86 km. lait g. Oudurvvege ontvangt hij de Yperlee. bevaarbaar geJÉaakte kleine rivier, en mondt in de Noordaeo teNieuw-poort uit. De uitmonding vau den Ysev was vroeger niet als nu. De zeevlakte van Diksrouiden tôt iSTieuw-poort werd inderdaad in de tniddeleeuwen door onze stoere en bedi'ijviga Vlaamscke voorva-deren oja de zee veroverd. De stroom had toen eene wrjde monding en men had hebbe en vloed tôt in de stad Loo en zelfs tôt Westvleteren, nabij de thans verdwenen abdij vau Eversham. Die uitmonding van dsaYser stond aangeduidop de kaarten van Mercator, Pourbua, en vermold in de « Ghronvcke » van Sanderus, en in de a Chronycke van Zeeland s van Sroalleganck, erz. In eene cc Chronycke van de Sint-Bartinus abdij», stond het gedeelte van den Yser,.ge4egsn tuxschen Diksmuiden en Dric-Grachten, reeds in 840 bekend onder den naam van «Isore portus ». Naar aanleiding van het hooge tij en over-stroomingen geraakten de Verschillende monden vau den Yser stilaan door aanslibbing verzand en rerdï in de w1 eeuw vormde zij enkel meer eene wijkhave voor de vissehers. Nochrtans was de monding toen nog breed en diep.De cc Ghro-nvcken» vau de abdij van Eversham gewagen van een hopge tij entempeest in 1105, die het water van den Yser tôt in de abdij dreven, waar veel schade werd aangericht. In 1115 werd Lombaertzyde door een hooge tij vernield en moesten de inwoners naar het min of meer gespaard gebleven Nieuwpoort de wijk nefnen. Da mooieBlanckaert-vijver, nabij Wouman,is een overbîijfseï van den ouden Yserdeeta ; een arm van den stroom vloeide langs Wulpen en Coxvde. Nieuwpoort en Lombaertzyde —• die voorheen alleeneennatuurlijkeschutshavenbezaten — mo-gen aanzien worden als de bakermat vande Belgi-Sche zeevisscherij. In 1630 werd Nieuwpoort met eene nieuwe haven begiftigd, voorzien van twee vuurbaken ; deze baken bestonden uit twee kleine gebouwen met plat dak, waarop 's avondsstrooenrietwerd verbrand. Die streek heet sedert onheugliike tijden 1 Veurne-Ambacht. Het lage gedeelte bestaat uit weilanden met grachten afgebakend. De streek ïs volkomen effen. De dijken van den Yser komen tôt 2 of 3 meter boven die vlakte uit, de spoor-1 baan in ophooging ligt op 1 tôt 2 meter boven dezelfde. Buiten den Yser en de Yperlee, geeft het inge-, wikkeld net van de Koolhofvaart, Noordvaart, Groote-Beverdijk, Kleine-Beverdijlt,Reigersvliet, Oostkerkevaart, Bertegatvaart aan die streek jaaar uiterlijk van op de zee veroverd land. Gelegen buiten het net der groote verkeers-wegen, bezit die streek eenige spoorbanen van tweeden rang en enkele buurtspoorwegen. En ofschoon dit land elk jaar door tal van toeristen werd doorkruist, en dat op de stoH'erige banen menig auto als een wervelwind voorbijsnorde— hield niemand daar stil om de bekoorlijkheden van dit kalm landschap te bewonderen en te genieten. Sedert die rijke eiî weelderige landsrijen in 1914 onder water werden gezet, steken thans op die groene, modderigo watervlakts, die al die vroegere weelde bedekt, enkele v«rwoe#te, ver-brande, verschroeide opgédroogda hoekjcg uit — waar de kiemen van weelderige heropbloei tijdelijk werden gestrenul . . Dikwerf w»rd in den loop der eeuwen, als Verweermiddel tegen den vijand, de Ys^rslreek door onze voorvaderen onder water geiet, — de laalste dagteekent van 1793, maar geene onderwaterzetting zal zulke herinnering in de geschiedenis vau België achterlaten dan die van 1914, waarbij dcî heldhaî'i.ige verdedigers van den Yser, op het > laalste strookje vader-grond, den driesten aanloop stuitten vau de horden barbaren van Overriju. P. V. Ëoode Sruis van België Het R.oode Kruis van Belgte lienft sedert eenige maanden een burt-el iugericht dat op vas!ge«telden tijd, aan d>- famiiiën in het bs»îseUe deei van België, inlielittniïîn geeft over den gezondheidstoestand v3n de soldaten aan het front. Ten einde aile raisin 'jikeô ti\ vermillon,T.vordt dit nieuws niet in x'jS" ôorsprtfrtkeiijkeri vorm gestuurd. Het Roode Kruis zet hft nieuwf* in korte, bondige zinnen over, die hot dan naar België vocrtsUiuft. Slechts mededeelingen over den gezondheidstoestand vaû de soldaten zijn toegeîaten. Het is onnoodigte zeggen mothoeveel vreugde het bericht over den gezondheidstoestand van hunne familieleden door de geainnen zal onti-vangen wordeu. Het Roode Kruis heeft insgclijks een dis us t in tegenovergestelde ric'uting ingericht, dia tooîaat aan de soldaten nieuws over hunne familia ta ge'ven. De soldaten kunnen regelmatig berichten over hunne gezondheid stureu aan het Rooda Kruîs van België, 156, rue Massena, te Kates. Da brief-wisiseling geschiedt postvrij. De vragen tôt inliehtingen over de famiiiën, evenals de inliehtingen van de soldaten zelf, moçten zoo bondig mogelijk zijn. De aanduiding vau de eenheid moet geschie-den volgens het in voege zijnde stelsel. Roerencl Geinesnscîiapsgevoel Soldaat Emest Petiljean, wiens rechterhand werd afg-ezet en die het eereteeken vau de orde vau Leopold II ontving, was steeds een uitmuutend kameraad ; hij heei't zich als een dappere gedragen en de vrienden die hij op het front heeft acateryela-ten vergeten hem niet. Zoo heeft i'etitjean, die thans in het Tehuis voor iuvalieden te Sainte-Adresse zïeh ophoudt, daar onlangs van ziine oude makkers van de loopgraven, eene som vansOfr. ontvaneen, welke voor hem werd ingezameld, opdat hij zien een aan-denken zou aankooDen van wege zijne vrienden, meer gelukkig dan hij. Die zending was vergezeld van den volgenden brief. 28 Januari 1916. Waar de makker, Voor enkele dagen, was de 2e compagnie mitrailleurs vergaderd. Zij gaf een vrienden-feestje. Een stukje, eenige liederen stonden op het programma. Maar te midden van het ver-maalt, vergelen wij nooit onze kameraden; wij gedenken steeds hen die hebben geleden, die huii bloed voor ons Vadeiiand hebben gegeven. Eene inzameliug werd onder ons te uwen voor-deele gedaan. Wij nemen de vrijheid u er het bedrag van doen te geworden, als een blijk van de bewondering en de sympathie die wij gevoe-len voor u, die ons zulke verkleefde makker waart. , Ontvang, in namen van deganscke compagnie, de uitdrukking van mijne best gemeende sympathie.Voor de a* compagnie mitrailleurs, L. Wattiéz. Toen hij ons dien brief toonde, was de dappere verminkte Petitjean tôt tranen toc, bewogen. 1s het heerlijk gebaar zijner makkers inderdaad niet zoo aandoenlijk als bewonderenswaardig? Moeder en Koningin Het moederhartvoelt zich steeds naar kinderen getrokken en dit met 1er» te meer liefde zoo cieia kinderefl ongelukkig zijn en aan zich zelf zijn overgelaten, zooals dit het geval is in zekorB geuieenten vau West-Vlaanderen, waar de Duitseher nooit den voet kon ïelten. De geschiedenis die wij hier laten volgen is eenvoudig en roerend ; zij toont oiis «eus te meer de Kouingin, onder h»t uiterlijk ««ner vrouw, eener moeder, wiens mild hart zi«h ove* de biltere onheilen harer onderdaneu haeft erbanud. Daags na den zege der Belgisehe troepen op bot Yserfrout, werden talrijke landiieden, di<» door den granaatregen uit hunne ha«rd»teden waren veiyk-even, a^ciwongen in een overhaas-tige en wanordelijkc vlueht hun hell te aoekea. Terwijl de ouders in de duineo «n bossehen dwaalden e» vruehteloos naar dak of «phutting zoehtén, waren tal van kindersn in d« uitge-strekte, eenzajne weilanden van Veurnu-Ambacht verdwaald geraakt ; honderdçu van die arme lieve kleinen kwainen alzoo in de loopgraven toe, w;isr dj miiiz.iam en meewarig door ofaue dappere jongens werden opgenomen, veraorgd en vertroeteld. Bij een harer verholen bezoeken op het front, beïnerkte de Koningin die arane kloutsrs, wen ze uit de eetketeltjes onzer plenten «smakelijk rata aan "t verorberen waren. Hun h*sa> was verwiklerd, hun pluuje was aan flarden, hunne schoenen vol gaten, iippen «n kin met v©t be-uiorst.TerstoHd vroeg H«re Mtyesîeit hoe het kwara dat dit volkje daar was verzeild geraakt, op die aan schrootregen en aan al dp droeve wisselval-ligheid van den oorlog blootgeatelde plaatsen. Diap on troerd door het armzalvg lot di«r arme schaapies, besloot de Yor®t,in die arme ver-dwaalde kinderen onmiddellijk onder hare hoeda te neiuen, en nain dan ook oaverwijlde maat-regeien.De kinderen werden opgezocht en verzameld. Barakkeu werden opgerieiit, met blocmen opge-smukt, op enkele kilometers van het front, ©n al die kleine lui daar opgenomen. Vijf honderd schaapjes werden alzoo aan de ellende en afzondering ontrukt en zij Ifftden thans een gelukkig ieven, omringd als zij nijn van waakzame moederlijke zoi^gen van wege een liefderijk personeel dat ailes doet wat mo^elijk is om de afwezige moeders te vervangen. Onder i die lieve kleinen, waren er die paa drie jaar ond waren wanneer zij door onze zachta«irdige Vorstin werden opgenomen ; de oudste tellen niet meer dan aehtjaar. In die barakken, die thans «en eeht darpj« uit-maken, bestaat er eene volledige « nurssury », van ailes voorzien en flink gemeubeld, alsmede scholen waar' geestelijke en wereldlijk® onder-wijzeressen het onderricht geven. De sdasp- «a eetzalen zijn luchtig en uitge;<trekt. Het voeâsal is overvloedig eu die onschuldige schiapiss hebben al niet te veel te lijden van de huidlg» ellende. E.'ken zondag is het feest indieluidrueu-tige kolonie. De ouders, die naar hunne wonin-, gen zijn teruggekeerd, komen hunne lieveliugen omhelzen en enkele uren van geluk en vreugde met hen âlijten. Onze Vorstin onderhoudt dithoogft verdienstig werk met hare eigen beurs ; elken dag komt zij hare beschermehngen bezoeken. Zij verzeliert zich of daar ailes wel afloopt, zooals bet in een waren huiselijken kring past, Zij praat met da kleinen in hunne taal — de Koningin spreektvl ot-weg het Vlaamsch—en het is een oprecht genoe-gen i hare )■> lievelingen te ondervragen, aan te moedigen, hun liefdeiijke woorden toe te richten. Maarwelk opbeurend schouwspel en welk ver-heven voorbeeld welke onze Vorstin geeft, htj het verzachten dier ellendf'n. Hetisalsofze eene goddeîijke taak v«rh\ruida, zoo innig, zoo liefderijk, zoo voidaan weet zij bliy ken vantoewijding &an de beprocfden te geven. J "R- A —— 3 Febrnari 1916 Nïïmmer 221

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.