den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd' ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. Het Belgisch Madikaal Archief Het orgaan van onze ofllcieren van den geneeskundigen dienst, Les Archives médicales belges, dat zijn uitgave sedert den oorlog had moeten staken, is opnieuw verschenen. Op vraag van den heer inspecteur generaal, dokter Melis, heei't de minister van oorlog, baron de Broque-ville, die steeds gelukkig is aile nuttig initiatief te kunnen ondersteunen, aan deze uitgave wel het noodige gemak willen verzekeren om ze te Vrijwaren van al de stoffelijke moeilijkheden die ïij in de tegenwoordige omstandigheden wel ont-raoeten kon. Er Werd namelijk besloten dat de Ivostelooze dienst van de Archives médicales belges, tijdens den duur van den oorlog, zou verzekera worden aan al de geneesheeren en apothekers in dienst van het leger. Men moet zich hartelijk verheugen over het opnieuw verschijnen van dit wetenschappelijk tijdschrift. Het zal een nieuw verband stichten tusschen de leden van den geneeskundigen dienst, die door hun ambt zelf overal verspreid tijn. Het zal hen op de hoogte houden van de wderingen die er door de oorlogsgenees- en laeelkunde werden gedaan ; hen tôt richtsnoer in hun arbeid dienen ; het zal hun de opgedane ondervinding doen benuttigen en bij gevolg hun taak vergemakkelijken. Heel het leger zal genieten van de vruchten die een dergelijk werk niet nalaten kan te dra-(,'en. Onze soldaten weten met hoeveel toewij-ding en hoeveel wetenschap onze geneesheeren trachten de roemrijke wonden van onze dappe-ren te genezen en ze aan de dood te ontrukken. Ailes wat er kan toe bijdragen om onze geneesheeren nog beter te bewapenen in de mensch-lievende zending die hun opgedragen is, kan slechts nultig zijn voor het grpote militaire gezin. In hun program zeggen de Archives militaires belges op uitstekende wijze : « Ons vaderland leeft slechts op een smalle «hook grondgebied en slechts zelden geeft het blijk van bedrijvigheid. En toeh, hoeveel wils-kyaclit wordt er dagelijks niet op deze enkele vierkante kilometers aan den dag gelegd, hoeveel inspanningen worden er niet gedaan waar-van geen spoor achter blijft. In het zeer bijzon-derlijk opzicht van de geneeskunde, is de toe-stand dezelfde. De beste elementen uit de Belgische geneeskundige wereld zijn vertegen-jvoordigd hetzij in de duistere dekkingen van de loopgraven, hetzij in de gasthuis-inrichtingen of in de opzoekingslaboratoria die, laat het ons sonder valsehe bescheidenheid zeggen, onder de volmaaktste van de legers der Bondgenooten toogen gerekend worden. « Zooals ze, op dit oogenblik volgens het toe-Val van hun posten verspreid zijn, voelen onze geneesheeren zich geheel en al afgezonderd. In dit opzicht reeds moeten de Archives médicales belges het verband zijn dat hun de ambsbroe-derlijkheid en de solidariteit van voorheen weer herinnert. Maar het moet meer zijn : wij hebben «en wetenschappelijk erfdeel dat wij bij vreem-den moeten doen gelden ; wij hebben een schep-pend bestaan, dat vruchtbaar was en dit nog tooet zijn, en dat de vreemdeling kennen moet. « Het ballingschap mag ons niet terneer slaan en het is volstrekt noodig blijken van onze levenskracht te geven. In al de geneeskundige formaties, welk oolc hun bestemming weze", werd de poging met goeden uitslag bekroond ; wel verre van onbeduidend te schijnen naast deze welke door onze Bondgenooten verwezen-lijktwerden,verdienen onzeuitslagen de opmerk-zaamheid. Het is deze stem die wij moeten ver-heffen, opdat wij niet in de vergetelheid zouden zinken, want zelfs in het onheiï, is het zwaarste noodlot ter plaatse te blijven trappelen zonder hoop op vooruitgang. « Het is dus, in het levensbelang van onze wetenschappelijke toekomsi, met het doel in de wetenschappeiijke wereld de plaats te beklee-den die ons toekomt, volstrekt noodig dat aile pogingen zouden samenwerken en naar hetzelfde aoel streven. c Al de vakken van de geneeskunde hebben burgerrecht in het verjongde tijdschrift en het zullen noch de oorlogsheel- noch de geneeskunde zijn die uitsluitelijk al onzen tekst zullen in beslag nemen : De koionnen staan open voor elke geneeskundige of geneeskundig-wetenschappe-lijke studie. En andere vraagstukken moeten van nu af aan reeds gesteld worden : Het zijn die welke de eerste tijd na den oorlog ons voor-behouden zal.. Want wij ook zullen een geneeskundigen na-oorlog hebben : Hoeveel vraagstukken zullen er niet te bespreken zijn, zoowel voor wat betreft het schatten van de onbekwaamheid bij de gewonden, aïs voor het vraagstuk van de verbeteringen toe te brengen op het oogenblik dat wij naar huis zullen keeren. De maatschap-pelijke geneeskunde bekleedde in België de plaats nog niet die haar toekwam ; de terugge-lteerde vrede zal toonen hoe onmisbaar zij was en hoezeer de hervormingen, die zij zal teweeg-brengen, tôt het welzijn van ons voik zullen bijdragen. » Het « Belgisch medikaal archief » zal Iict zijne bijdragen om in den vreemde de bedrijvigheid van onzen geneeskundigen dienst te doen kennen en de merkwaardige uitslagen die hij beko-men heeft. De faam van Belgiê, over de wereld verspreid door den heldenmoed van onze soldaten zooals dat nimmer te voren was, zal daar-door slechts nog op gelukkige wijze aangroeien. Het redaktie-komiteit, waarin men in ons medikaal korps zeer gunstig gekende naraen aan-treft, staat borg dat het nieuwe tijdschrift ten voile het programma zal verwezenlijken dat het zich voorgeschreven heeft. Als blijkvan bewon-dering voor onze roemrijke vérminkten, werd het drukken van de Archives médicales aan het gesticht van Port-Villez toevertrouwd. « Het zal, » zoo schrijft het komiteit, « een kracht en een aan-moediging te meer zijn, te mogen zeggen dat de stoffelijke kant van deze uitgave zal helpen tôt het heropleiden van onze roemrijke verminkte soldaten, aan wie het geheele vaderland voor-taan zooveel eerbied en dankbaarheid verschul-digd is. » Het nationaal gesticht van Port-Villez heeft voor een onberispelijken typografischen druk weten te zorgen, die het tôt eere strekt, en die in aile opzichten de merkwaardige studiën waardig is die er in het Januari-nummer gepu-bliceerd worden. Wij willen deze regeleïi niet sluiten zonder ons te vereenigen met de hulde die de Archive» médicales hebben willen brengen aan de dap» pere Belgische geneesheeren die op het veld van. eer gevallen zijn. Eene eerste lijst wordt mede-gedeeld. Ziehier in welke roerende woorden het tijdschrift aan de nagedachtenis van deze dap-peren hulde brengt : c Bijna allen waren jong. Zij hadden heel het leven, heel de toekomst vôôr zich, die zich met hoopvollen gezichtseinder vôôr hen uit-strekte.« In de droomen van hun hartstochtelijke jeugd, zagen zij zich zelf reeds in deze toekomst, hoe ze met hart en geweten de taak volbrachten die zij gekozen hadden. Zij gevoelden er zich voor geboren en groot bij de gedachte ze te be-leven.« Nog edeler, nog roemrijker, nog schoonep dan in hun meest verhevene droomen, ver» toonde hun taak zich plots voor hen. De aarde ging open, de hemel verlichtte zich, iets reus-achtigs, iets verpleUerends, iets onverbiddelijk wreeds doodde. « Dit leed dat zij wilden verzachten, evertrof wat het in de geschiedenis van de Menschheid had kunnen bereiken. Deze dood, die zij wilden bestrijden, sloeg rond zich zooals zij dat nimmer in den loop der eeuwen gedaan had, met al haar geesels, met al haar rampen en onheilen. « Toen begrepen zij dat zij niet meer geboren warefn voor hua leven, maar dat zij geboren waren, uitvcrkoren misschien, voor een uur vao rouw, van wanhoop en gruwel. c Zij voelden zich nog grooter dan de gurende machten en de ontketendegruwelen. « En zij vertrokken naar hem die viel, naai* hem die riep, naar hem die leed, naar hem dia stierf, met al den hartstocht van hun edelmoe-dige ziel, om hem het gebaar dat redt en het woord dat vertroost te brengen. < Neei'gebogen over de smart en den dood* strijd, slaat de onverbiddelijke dood, als war« zij ijverzuchtig op hun werk, hen op hare beurt. « Zij zijn gevallen, de oogen nog vol van hun ideaal, de armen breed uitgestrekt als om nog ta omvatten, om nog te redden. « Zij zijn ingesluimerd in een reusachtig gelnk, zonder weerzin, zonder opstand, met een laatste gedachte voor allen die zij achterlieten en die z® konden beoordeelen, vol betrouwen ook in heu die hen zouden volgen. « Zij rusten in vrede, te midden van de dap-peren ; hun schaduwen fluisteren elkander toe ; zijde aan zijde Vervolgen zij de eene zijn droonj van liefde, de andere zijn gloriedroom. « Rust in vrede. « Gij zijt gevallen voor de eer van uw land, voor de schoonheid van uw ras, voor de groot« heid van uw roi, als geneesheeren, als helden. « Onze vereering zal als eene eeuwige zege« ning blijven zweven boven de aarde die u dekt. s Uit den schoot dezer aarde znlt gij het leven hooren herboren worden, zult gij de toekomst hooren voorbijsnellen ; het leven en de toekomst die gij ons gegeven hebt ; gij zult de uwen dea weg zien vervolgen dien gij hun hebt aange» wezen ; gij zult het goud der gelukkige oog'steu hooren ruischen. » hoe cen Duitsch Volksvertengenwoordiger de Rol van het Belgisch leger beoordeelt In een artikel van het Duilsch katholiek tijdschrift Allgemeine Rundschau, heei't Dr Eug. J®ger, volksvertegenwoordiger van de centrum-groep van den Reichstag, het over Belgiê, en wmt tôt het besluit dat Belgic's tusSchenkomst m den kriig de Duitsche plannen heeft verijdeld : « Had België », schrijft hij, « ons laten door-SaaB, zoo hadden wij niet verplicht geweest zijn leger te verpletten en het land te veroveren. Wij hadden, in dit geval, minstens vijfleger-korrjsen meer in linie aan de Marne kunnen steuen, het pleit gewonnen en Parijs bezet. jwgië's verweer heeft Frankrijk gered, aan Engeland den tijd vergund talrijke strijdkrachten ,c Ijnnnen inrichten en ons tôt een steilingoorlog îe'nv°ngen. » Zulk eeûc bekentenis is biwd<-eftis.Yçjl Voor de Rrijgsgevanyenen en ontverden De Belgische groep van de eoncerten voor de zieken en gekwetsten van de gasthuizen der bondgenooten in het gebied Havre, heeft verle-den Donderdag avond, een prachtige muzikale auditie van klassieke, oude en moderne werken gegeven. De overheid was talrijk opgekomen om dit puik feest bij te wonen. Het opgebracht geld zal gestort worden voor het Werk voor dekrijgs-gevangenen en ontvoerden. Knappe artisten als Mev. Ellen-Rivière, zan- feres; Mej. Janine Dezaunay, vioolspeelster ; de eer commandant Maroquin, baryton ; de heeren Chemav, heldenbas; Ed. Delhaye, cellist, de i" sergeant Strong, pianist, verleenden hun medewerking van dit kunstfeest, dat deû groots-tca bijval verwierf. De Belgische Kinderen in Nederland Een komiteit voor huisvesting der Belgische kinderen kwam ia Nederland in September 1914 tôt stand. Dit komiteit zetelt te Leyden-Katwijk en draagt den titel van Huisvestings-Comité. Het heeft ten doel de arme Belgische kinderen uit België te halen en ze tôt het einde der vijan-delijkheden in Nederland onder dak te brengen. De meeste dier kinderen worden in privata huizen opgenomen, en krijgen daar kost en klec-deren ; de godshuizen aauvaarden ook van die kinderen, mits eene geringe vergelding. Talrijke naar Holland uitgeweken Belgische geïinnen, boden zich ook aan om hunne ongelukkige kleine landgenooten te herbergen. Het aantal Belgische kinderen die door het Huisvestings-Comité beschermd worden be-draagt 2,000. De kleinen volgen de seholen en worden als broedertjes en zustertjes doov 49 kinderen hunaer pleegouders behandeld, 24 Febrnari 4 917 Nummer 387

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.