DE LEGERBOBE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende pit blad. is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien, ox vijftien Fransclie en Nederlandsche exemplaren. EenehalveEeuwMilitarienDienst Luiteïiant-Generaal Cloo£en. Gedurende deze maand April greep er, in de loopbaan van een onzer rneest gewaardeerde legeraanvoerders, een feit plaats dat al te merk-■waardig en al te zeldzaam is, ora stilzwijgend te worden voorbijgegaan. Luitenant-generaal Cloo-iten, de uitstekende opperbevelhebber van de iBelgische basis teKales, heeft zijne vijftig jaren onafgebroken en werkelijken militairen dienst ivoltooid gezien. • ' In de eerste dagen van April 1886, werd liij als yrijwilliger ingelijfd bij het Ie regiment jagers te paard. Hij wus nog geen 17 jaar oucl. Het wapen dat de jonge soldaat gekozen had, was dat welk bet best met zijn bedrijvig, zijn kracht-dadig en stouhnoedig temperament overeen ;kwam. Het was eene echte roeping. zooals dit inderdaad door de toekomst bewezen werd. Gedurende zijne lange en schoone loop-Jbaan, die hij gebeel in zijn geliefkoosd wapen [doorbracht, toonde generaal Clooten zich inddr-daad een merkwaardig cavalerie-officier en een aanvoerder van groote waarde. Ilet is aan al deze schitterende hoedanigbeden dat hij den Ihoogsten rang in de militaire hiérarchie ver-sclitddigd is. Hij was nauwelijks in dienst getreden of hij nara reeds deel aan de gedeeltelijke mobilisatie jdie er voor ons leger werd uitgevaardigd toen !rien oorlog tusschen Pruisen en Oostenrijk in li>G8 losbrak. Vier jaar later, in 1870,— hij was juist op 22en Juli tôt wachtmeester benoemd, — was Clooten een van degenen die vol ijver op wacht slon-^den aan onze grens, dicht bij dewelke de twee ' tegenstrevers, die de liuidige oorlog weer tegen-over elkander stelt, handgemeen waren. Op 30tn September 1872, na op schitterende ■wijze in zijne examens te zijn gelukt, werd de toekomstige Inspecteur-genei'aal van de cavalerie tôt onderluitenant benoemd en aangeduid voor het 2e regiment jagers te paard. Van af dat oogenblik wijdde de jonge officier aan de studie al de vrije oogenbîikken die zijn dienst, waaraan .hij zich met bart en ziel wijdde, hem overliet. Op 18e" Augustus 1877 werd hij toegelaten tôt de Krijgssch'ool, waar hij drie jaar Jàter uittrad met het -brevet van stafadjunct; in tusschen ,tijd was hij, op 12cn Mei 1878, tôt iuitenant benoemd. Als tweede kapitein in 1886, deed zijne waarde, die de aandacht reeds op hem had doen vestigen, hem tôt vleugeladjudant kiezen van luitenant-generaal Fischer. Tijdelijk verliet hij dit ambt bij zijne benoeming tôt kapitein-com-mandant, om bevel te voeren over een eskadron van het 4e regiment lansiers. Maar in 1891 riep luitenant-generaal Fischer hem opnieuw bij ■ zich. Commandant Clooten behield zijn ambt van vleugeladjudant tôt in 1894, op welken da-tum hij terug naar zijn regiment keerde. Op 18en September 1897 tôt majoor benoemd, zag hij zich opnieuw aangeduid voor het Ie regiment jagers te paard, de eenheid waarin hij zijne militaire loopbaan had aangevangen. In 1901 tôt luitenant-kolonel benoemd, gaat de schitterende hoogere officier over naar het 2e jagers te paard, aan het hoold van welk regiment hij als corps-overste blijven zal bij zijne bevordering tôt den grand van kolonel, op 2ocn Maart 1904. Op 26en Juni 1908, werd kolonel Clooten be-last met het bevel over de 2" cavalerie-brigade, een ambt dat hij behield toen hij, op 27en De-cember 1907, tôt generaal benoemd werd. Drie jaar later, werd hij*aan het hoofd van de 2e ca-valerie-divisie geplaatst; op2ocn Sep-tember 1911, ten slotte, werd hij tôt den rang van luitenant-generaal verheven. Toen men, in het begin van 1913, in ons leger liet ambt van Inspecteur-generaal van de cavalerie schiep, was het aan luitenant-generaal Clooten dat de Koning dit aanzienlijk ambt toe-vertrouwde, ter zelfder tijd dat hij hem riep om deel uit te rnaken van den Hoogen Raad voor Xandverdediging, waar zijne gez&ghebb "ide ad-•viezen meermaals algemeené insiems ver-jwierveE» ■» :'s •» Op het oogenblik dat de door Dultsehlaiid ontketende oorlog gelijk een bliksejnslag uit-brak, stond Iuitenanl-generaal Clooten, die reeds meer dan 48 jaar dienst bij onze troepen telde, op het punt de ouderdomsgrens te bereiken. Maar het stond geschrevcn dat het land de dien-sten nog niet kon ontberen van een aanvoerder die in net leger een aanzienlijk en onbetwistbaar gezag bezat, dat zich steeds gedxirende eene glanzende loopbaan, geheel bestaande uit zelibp-offering en plichtsbesef, meer en mecr had be-vestigd.Qok van af den S50 Augustus 1914, duidde de Koning luitenant-generaal Clooten aan als mili-tair goeverneur van de provincie Brabant en vau de hoofdstad. Slechts zij die hem aan het wei'k zagen weten met hoeveel wilskracht en hoevtel bedrij vigheid hij dit ambt, dat even kieschals belangrijk was, wist waar te nem'en. Toen de pijnlijke noodwendighekl daar was o;n Brussel te ontruimen, kon de Koning geen beter geschikt persoon aanduiden dan luitenant-generaal Clooten, om de nog lastiger functies uit te oefenen van militair goeverneur van het niel; door den vjiand bezette gedeelte des lands, het is te zeggen van de beide Vlaanderen en van een gedeelte van Henegouw. De merkwrfardige hoedanighéden van den generaal als organisateur, zijn temperament van Avilskrachtig en klaarziend overste, gepaard met EENE ZWITSERSCHE HULDE es! ilGûisj lllisrt m lalsîg In de Gazette de Lausanne van, 12 April wljdt de heer Batault, ter gelcgeahcid van den verjaardag van Koning Albert, een nieuw < n roerend artikel aan België en aanzijnen Vorst. Vv'ij knippea er en-kele regelen uit, voor onze jongens, wien dergelijke huldebetuigenis eene aanwakkering is om zonder verzwakkiug liunne edele opdrachten verder te vervullen. « Men zou zulk treurig feest van den te midden zijner légers, op de laatste strook gronds van zijn land gekantonneerden Koning-Héldniet kun-nen laten voorbij gaan, zonder dien dag met eene welverdiende hulde te begroeten. a In den tijd dien wij fceleven, volgen de gebeurtenissen vlug elkaar op ; met ongeduld verwaeht men het nieuws van morgen en ver-geet men bijna de geschiedenis van eergisteren. Het is billijk dat men in zekere omstandigheid op het pas voorbij zijnde verleden eenen oogsiag werpt, en de belangrijke gebeurtenissen van het begin van den oorlog herinnert. Noodig is het dat men in Zwitserland, in deze benarde tijden, eenen terugblik make op het verleden en den Koning en het voile hulde brenge. die ten prijze der wreedste offers, als verdeoigers optraden van de eer der ldeine landen en van de beginselen van rechten vrijheid, die den grondslag zijn van ons eigen bestaan. » Na het fiere antwoord van de Belgische re-geering aan het Duitsch ultimatum, den pracht-weerstand van Luik, den heeriijken strijd van ons kleine leger tegen den geduchten en wree-den vijand te hebben herinnerd, heeft de heer Batault het over generaal Léman : <t Wij moeten steeds met diepe ontrôering het beeld van dien held van een klein land te zamen met het beeld van andere helden, zooals burge-meester Max en kardinaal Mercier, voor oogen hebben. Al deze hebben gestreden voor eene zaalc die onafscheidbaar met de onze blijft. » Schrijver eindigt zijn prachtig artikel met deze heerlijke hulde : « Wij nemeri den verjaardag van Koning Albert I van België te baat, om aan het Belgische volk opnieuw hulde te brengen. « Wij buigen zeer eerbiedig voôr den Vorst, die het zinnebeeld is van een heldenvolk, en wij drukken de hoop en de wensch uit dat het weldra in zijn vrijbevochten land moge terug-keeren. Dat het vrije België, na zooveel roem op de slagvelden te hebben geoogst, morgen zijne vlueht naar vrecdzame hoogere lotsbeschikkin-gen peine ! Een Zwitser kan geen anderen wensch uitdrukkea. » Georges Batault. eene liehaamskraclit die den arbeid van de jaren schijnt uit te dagen, kwamen hier wonderwcl van pas. Onder zijne leiding hielden de elemen-ten, belast de veiligheid te verzekercn van de niet bezette provinciën, overal de vijandelijke groepen tegen en bewezen alzoo aan ons leger. dat onder Antwerpen opereerde grooLe diensten. De minister van oorlog hield er overigens aan dit te erkennen toen hij, op 13™ September 1914, den volgenden telegram aan luitenant-generaal Clooten zond : 1k ben gelukkig u te hunnen gdukwenschen over d,o wijze waarop gij de opdracht l'errnl die u werd toeverirouwa. In aile omsio.ndighe• den gedragen uwe troepen zich op merkwciai* dige wijze. de broquevillet ■s *■ S! Toen de omstandiglieden ons leger eiudelijk verplichtlen Antwerpen te verlaten en terug ta trekken achter den Yser, waar zijne dapperlieià haast aan het wonderbare grenzen zou, werd er een beroep gedaan op luitenant-generanl Clooten omhethooger bevel te voeren over de Belgischs basis te Kales, een ambt waarin zijne meester-lijke hocdanigliedén van organisalie, van wilskracht, van initiatief onontbecrlijk waren. Te midden van de verschrikkelijke krizi? van den grooten slag moest ailes iugerieht worden. Deze eiikele vroorden zijn voldoende om de reu-zentaak te bepalen die den ger.eraal te beurt vie!. Men kan gernakkelijk raden door welke wonde-ren van bedrij vigheid hij er in gelukte ze tôt een goed einde te brengen. Zipi arbeid, overigens, spreekt door zich zelf honderd maal beter dan de meost welsprékende uitdrukkingçn. Nog steeds bestuurt hij ailes, even onvermoeibaar zooals op het eerste uur, met liet bewustzijn op nuttige wijze zijn vaderland te dienen en zijn duurbaar leger, waaraan hij meer dan een halve eeiuv lang zijne beste zorgen en zijn onVermoei-, baren arbeid gewijd heeft. v- * X Bij de talrijke onderseheidingen die zijn® schiiterende loopbaan reeds in vredestijd aan luitenant-generaal Clooten bezorgd heeft, zijn zich die nog komen voegen welke hij door zijne uitnemende diensten tijdens den veldtocht heeft verworven. Op 115" Oetober 1914, benoemde de Koning hem tôt Groot-Krais van de orde van de Kroon : « Om met zcldzame wilskracht, groote onder-seheiding en liooge opvatting van zijne militaire plichten, de werkzaamheden te hebben vervuld, die hem sedert het begin van den veldtocht werden toevertrouwd. » De Fransche regeering harerzijds hield er aan de hooge waarde te erkennen van de diensten door den opperbevelhebber van de Belgische basis te Kales bewezen, door hem in de masnd Deceniber 1.1. het Commandeurslint van het Eerelegioen te verleenen. * & & Dit is, in breede trekken, de schoone militaire loopbaan van luitenant-generaal Clooten. Zij kan' iedereen als voorbeeld strekken en heden raser dan ooiî, op het oogenblik dat al onze gedachten naar het leger en zijne aanvoerders gaan. Als hij een blik werpt op de vijftig jaar die verloopen zijn sedert den dag waarop hij dienst nam in het Ie regiment jagers te paard, heeft generaal Clooten, in het voile bewustzijn van zijn voldaan ge-weten, het recht te zeggen : <r Ik heb àl mijnea plicht gedaan. » Het leger en het vaderland zouden het niet kunnen vergeten. Zij zouden het des te minder kunnen, daar luitenant-generaal Clooten zich niet slechts met liart en ziel aan zijn vaderland heeft gewijd. Hij heeft nog meer gedaan door het zijn zoon te geven, de jonge en dapperc Iuitenant. Henri Clooten, van het 2° regiment jagers te voet, te Eppeghem met een kogel in voile voorhoofd getroffen, op het oogenblik zelf dat hij, in voile jeugdige onversaagdheid, zijne soldaten aau-maande om tôt ter dood te strijden. En zoo wij hier dit roemrijke einde herinreren, is het om vader en zoon in één zelfde gevoel van ontroerde dankbaarheid te vereenigen, dat het land verschuldigd is aan alien die het'op zoo edele wijze gediend hebben. " ^ W. M. lo Aprîï 1916 Niimmer 2o2

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.