DE Stem Goà en Va^ A°° J*? ËîjBekitc Bureel: 55, Russell Square, W.C Abonnement: is. 6d, voor drie maanden. oubscnption î is* od+ for three months* 2de Jaargang.-Nr. 22. VRIJDAG, FEBRUARI 18, 1916. Ab^rXnta, !'t?~; Price 1 d —i«!hj>I |||| | |HHTMmTK1lllll«M ' > IIBITlTBTBIWrFlllMBMBB"BMWBBHMMraMHBlWIMllliiiiîwMMMTnWliriMBBBBMrTlBBniTIWMiriBBnWWnMnWMlTHnniTMHIfllll Bill II lllll iM—^liWrTTfrni |||| III II IITTTMI II HIHI— Il ■■■— ■ ■■■■! ■ I Ml ■ !■ Illlllll—i— Il IlIlHiIII ■-1 IM 1IMI1II DUITSCHE OFFENSIEF IN HET WESTEN. De Brief onzer bisschoppen in Amerika. Zooals elders in " De Stem " gezegd wordt, is de Brief onzer bisschoppen van het hoogste zedelijk gewicht. Er zullen altijd menschen gevonden wor-den, die de Rapporten van Staatswege uitgegeven, met hoeveel eerlijkheid 00k opgesteld, met een zeker wantrou-wen zullen bejegenen. Men verdenkt altijd de schrijvers daarvan den waar-heidszin ten offer te brengen aan het nationale voordeel. Maar de gods-dienst, hoezeer ook door de wereld gehoond, boezemt onvermijdelijk grooter ontzag in. Yandaar dat de Brief onzer bisschoppen in de Vereenigde Staten een geweldigen indruk maakt op de in-woners van Engelschen zoowel als op de inwoners van Duitschen bloede. Tôt bewijs daarvan laten we hier eenige uittreksels volgen van Ameri--aansche bladen. Het volgend merkwaardig telegram van Emil Klaessing, New York, aan Wolffsbureau, Berlijn, werd door het Duitsche draadloos telegraafagent-schap alom verzonden: De " Evening Post " en andere dag-bladen hebben den vollen tekst gepubliceerd van een voorstel der Belgische bisschoppen aan het Duitsch-Oostenrijksch Episcopaat, ten einde de instelling te bekomen van een Scheidsgerecht inzake de gebeur-tenissen in België. Ten aanzien van de bewering, uitgedrukt in de Inlei-ding, dat op den Brief geen antwoord hoégenaamd tôt dusverre ontvangen werd, is het te voorzien, dat_ de Duitsche zaak er hier erg door lijden zal. Bepaaldelijk is te vreezen, dat de mededeelingen van het Duitsche Wit-boek over den vrijschuttersoorlog in België en van het boek " Der Deutsche Krieg und das Katholizismus " heele-maal zullen gediscrediteerd worden, ■ /.00 niet dadelijk van hoogerhand het Belgisch beroep. weerlegd wordt. In een hoofdartikel zegt de " Evening Post," dat de stem der Belgische bisschoppen door heel de wereld zal weerklinken en dat hun Brief voor de latere geschiedenis een blijvend monument zal wezen van aanklacht tegen het optreden der Duitschers in België. De "Tribune" zegt:—" Nogmaals laat België een beroep hooren door de stem harer kerkvoogden en roept in den naam van den godsdienst, niet om gerechtigheid en menschelijkheid in deze lagere vormen, doch om deer-nis ; het smeekt, dat mannen niet ver-moord, vrouwen niet onteerd, kinderen niet geslacht zouden worden en dat het land niet zou verwoest worden, met het doel om op zijne puinen de dwingelandij van Duitschland te stichten." De "Globe" zegt:—"Van ,al de documenten, tijdens dezen oorlog aan het licht gekomen, is geen enkel dat in waardigheid en edelheid van voor-stelling, het halen kan bij deze aanklacht, en indien men ertoe gera-ken kon het in Duitschland te verspreiden, is er nauwelijks aan te twijfelen, dat het een diepen indruk zou maken op de Duitsche opinie tegenover de beschuldigingen van het Duitsch gouvernement ; want wat bij bevel of toelating geschiedde, is verschrikkelijk. De bisschoppen, als het ware gevangen onder de macht van Duitschlands militaire overheid, schroomen niet ervoor te zeggen : " Steunend op onze onmiddellijke ervaring, weten en verklaren wij, dat het Duitsche leger zich in België op honderd verschillende plaatsen heeft overgegeven aan plundering en brandstichting, aan gevangenzettin-gen, aan woord-, en heiligschennis, in strijd met het recht en elk menschelijk gevoel." Dat het schrijven onzer Bisschoppen ook onder de Duitsche dagbladschrij-vers opzien baart, blijkt uit eene corres-pondentie uit Brussel aan het vrijzinnige " Hamburger F remden-blatt." De schrijver noemt den Brief een " ophitsing* tegen Duitschland door de Belgische bisschoppen." " Men staat weer eens, zoo zegt hij, voor een poging, om een groote agitatie tegen Duitschers in scène te zetten, daar de brief, die op elke bladzij den scherpen stijl van Kard. Mercier's herderlijke brieven ver-raadt, feitelijk een herhaling van al de vroeger tegen onze manier van oorlogvoeren geslingerde aanklachten bevat." Hij noemt het verder eene " tooneelmatige openbaarmaking." Hij vindt die natuurlijk niet " noodig " en hij stelt zich gerust over die " ophitsing," want : " In België zelf heeft de publicatie tôt heden niet de minste belangstelling gewekt." Wellicht omdat men de verspreiding ervan be-waakt, en omdat de Belgen die ze lezen het stilzwijgen opleggen aan hunne gerechtige verontwaardiging. o Onze Bisschoppen vragen een "Scheidsgerecht." Aan de wijze, waarop het schrijven onzer bisschoppen is opgesteld, kan men wel merken, dat zij over het hoofd der Duitsch-Oostenrijksche bisschoppen ook het woord richten tôt de eerlijke lieden van gansch de wereld. Zij houden klaarblijkelijk rekening met de mogelijkheid, dat hun voorstel kan afstuiten op eene weigering, van welke zijde deze dan ook moge komen. En juist daarom spreken zij met .een doortastende beslistheid. Zij weten reeds op voorhand welke uitkomst het onderzoek zal opleveren : de onbe-schaamde beschuldigingen der keizerlijke re-geering tegen de Belgische bevolking noemen zij "lasteringen " ; zij "weten en bezweren het"; zij verklaren, "dat er nergens in België een organisatie van vrijschutters heeft bestaan " ; zij " weten en verklaren " integen- deel, dat het Duitsche leger zich op honderd verschillende plaatsen aan de grootste gruwelen heeft overgeleverd. Er moge nu geen gevolg gegeven worden aan hun voorstel, de wereld heeft reeds een getuigenis, dat door zijn moreel gewicht voor aile oprechte lieden verre aile beweringen van het Duitsche legerbestuur en van de Duitsche katholieken te bovengaat. Het is niettemin met allen ernst en aan-drang, dat zij zich wenden tôt de Duitsch-Oostenrijksche bisschoppen, ten einde door hunne bemiddeling " een scheidsgerecht " te bekomen, dat uitspraak zal doen over de gruweldaden eensdeels aan Belgische burgers en priesters, anderdeels aan Duitsche sol-daten te laste gelegd. Van Belgische zijde, in Rolland, werd voor eenige maanden de meening uitgesproken, dat zulk een nieuw onderzoelc, samengesteld uit Duitschers en Belgen en voorgezeten door een neutraal, heelemaal onnoodig was. Zij die aldus oordeelden, maakten zich zelfs eenigszins booSj wanneer men op de wen-scheiijkheid daarvan aandrong. Zijn dan de Duitsche gruwelen zoo vroegen zij, niet met aile zekerheid vastgesteld? Hebben wij niet de schriften der Belgische commissie van onderzoek en het Engelsche Rapport van Lord Bryce? Wat kunnen wij meer ver-langen ! Wie in de overtuigingsstukken, ver-zameld door zulke eerlijke lieden, als zijn de leden dier commissies, geen vertrouwen stelt, verdient zelf geen achting. Ongetwijfeld, niets is er af te dingen op het gezag dier commissies van onderzoek. Niet "haastig en in groote overspanning," zooals de Duitschers beweren, zijn zij te werk gegaan doch met rijp overleg en de grootste nauwgezetheid ; en daarom verdienen zij ook in onze oogen de hoogste geloofwaardigheid. Echter, niet wij, Belgen, zijn het, die over-tuigd moeten worden van de barbaarschheden der Duitschers en niet in onze oogen hebben onze medeburgers hunne eer verloren. Doch er zijn wellicht nog neutralen, die ondanks onwraakbare getuigenissen, moeilijk te be-wegen zijn tôt de bekentenis, dat "het best gedisciplineerde leger van de wereld " zich overgeleverd heeft aan brandstichtingen, bloedvergieten en gruwzaamheden die "de grenzen der waarschijnlijkheid over-schrijden." Er zijn vooral nog Duitschers, die zweren bij hun "Witboek," ondanks de geschriften van neutralen, als Prof. Struycken, die daar niet in vindt een "be-wijsmateriaal dat den toets der kritiek kan doorstaan " en " veleer het tegendeel bewijst dan wat men ermede bëwijzen wil " ("De Oorlog in België," bl. 82). Zonder een "scheidsgerecht," gelijk door onze bisschoppen gevraagd wordt, zal echter voor sommigen en vooral voor de Duitschers zelf een blaam blijven kleven op onze burgers, en wij zullen steeds beschuldigd worden de Duitsche gruwelen te overdrijven. Dan, onder de lasteringen, door Duitschland tegen de Belgen uitgebracht, zijn er van dien aard, dat zij op eene meer ge-biedende wijze een onderzoek vergen, en wel om godsdienstige redenen. Niet enkel Belgische burgers worden valschelijk beschuldigd een " vrijschuttersoorlog " ingericht te hebben ; ook priesters worden verdacht daaraan deel te hebben genomen. De katho-lieke Professor J. Rozenberg zegt het heel duidelijk : " Eveneens mag met zekerheid worden aangenomen, dat niet waar is, wat beweerd wordt, als zou geen enkele geeste-lijke hebben deelgenomen aan de franc-tireursgevechten. Uit verklaxingen onder eede, uit militaire rapporten en uit processen-verbaal van de krijgsraden te velde blijkt, dat tal van Belgische geestelijken actief deel-namen aan den franc-tireursoorlog." Men huivert bij zulk eene beschuldiging, want men moet .weten, dat burgers en priesters ten aanzien van den oorlog niet op dezelfde lijn staan. De eersten, zoo zij de wapens hebben opgenomen in het nog niet door troepen be-zette deel des lands, verdienen eigenlijk, volgens het Haagsche Oorlogsreglement van 1Q07 en zeker volgens het Règlement van 1899, geen blaam (Struycken, bl. 55); zij waren in hun recht en moesten aangemerkt worden als "oorlogvoerende" soldaten, en aldus behandeld worden—wat echter niet geschiedde. Maar zoo staan de zaken niet met de priesters tegenover de Kerk. Indien deze "uit vrijen keus en zonder noodzakelijk-daarenboven iemand doodschieten of wonden " maken zij zich schuldig aan een bizonder vergrijp en worden zij getroSen door eene kerkelijke straf ; zij beloopen namelijk eene "irregulariteit" (Génicot II., No. 639). Was het derhalve waar, dat onze priesters "actief hebben deelgenomen aan franc-tireursgevechten," zooals beweerd wordt, dan zou hun optreden een blijvende vlek zijn op de Belgische priesterschap in ,'t bizonder en op het priesterschap in 't alge-meen. Ten aanzien van die beschuldiging mogen onze bisschoppen ifiet onverschillig blijven ; de eer der Kerk is ermee gemceid. En opdat haar niet in de toekomst een ver-wijt worde toegestuurd, is het Episcopaat uit apologetische redenen genoodzaakt een onderzoek te vergen omtrent de beweerde feiten. Den brief onzer bisschoppen heeft men een vaderlandsch vertoog genoemd. Dat is hij inderdaad ; hij is echter meer : hij is eene uiting van hun bisschoppelijk herdersambt. vfr 7r * Hierbij komt nu nog eene andere vraag. Wat bedoelen onze bisschoppen. met hun voorgesteld onderzoek, voor zoover zij daarin de tusschenkomst verlangen van den Paus: Zij zeggen immeis aan het Duitsch Episcopaat : " Gij hebt u beklaagd bij het Opper-hoofd der Kerk. Het is niet billijk dat Hij slechts u hoort. Gij zult zeker wel zoo loyaal zijn, ons in staat te stellen, dat de H. Vader ook ons hoort." Er zijn vele Belgen en Engelschen, die reeds sedert geruimen tijd een doemvonnis vanwege den H. Stoel hebben geëischt ; die gevraagd hebben : Is de Paus nu nog niet overtuigd? Vijftig Priesters zijn vermoord, en Hij zwijgt !—Hoe lichtzinnig, hoe ondeu-gend en onrechtvaardig die lieden hunne op-vorderingen stellen en hunne afkeuring uit-spreken, blijkt nu ten duidelijkste uit de wijze waarop onze bisschoppen te werk gaan en uit de woorden die zij spreken. Âlhoewel zij reeds zelf aile gruwelen bekend gemaakt hebben aan den Paus, eischen zij toch nog op de eerste plaats en voor ailes een kruis-verhoor van Duitsche en Belgische getuigen in een scheidsgerecht ; en de aldus verga-derde "stukken," waarvan de echtheid ge-waarborgd zal zijn door een "opperscheid^-rechter," zullen zij daarna aan Zijne Heilig-heid voorleggen. Het zullen zijn, "des documents éprouvés sur lesquels sa Sainteté ait la possibilité d'asseoir son jugement." Met andere woorden : Tôt nu toe, zoo oordeelen zij, is de H. Vader in de "onmogelijkheid " een gezaghebbend oordeel uit te spreken. Het gaat hier immers niet om de waarheid of de valschheid van theorieen, maar 0111 "handelingen," waarop de zedenleer moet toegepast worden. En voorzeker, als privaat persoon heeft de Paus sedert lang zijne ge-motiveerde meening over de hem bekende feiten. Wij kunnen er niet aan twijfelen, dat Hij, zoo wel als wij, overtuigd is van de Duitsche gruwelen en de onschuld der Belgen ; maar de verschillende Rapporten, welke de feiten mededeelen, hoe geloofwaardig ook op zich zelf, zijn eigenlijk " zonder juridische waarde," omdat ze eenzijdig zijn. Het "audiatur et altéra pars" heeft nog niet plaats gehad. Zoolang er geen "kruisver-hoor " is werkzaam geweest, is het den Paus rechtvaardigheidshalve niet "mogelijk," ten overstaan van millioenen katholieken in de wereld, in zulk eene gewichtige zaak, als "rechter" op te treden en een gezaghebbend oordeel uit te spreken. Wij weten zeer wel, dat de Protestanten, de vrijmetselaars en in 't algemeen de vijanden van de Kerk er eene andere meening op nahouden. Zij toonen door hunne oppervlakkige beschouwingen, dat ze niet beseffen wat een Paus is ; zij vermoeden niet welke eischen eene Pause-lijke uitspraak stelt : èen verhoor van aile belanghebbenden, opdat alleen de waarheid en de rechtvaardigheid, zonder aanzien des persoons, zouden triomfeeren tôt de eer van God en de zaiigheid der zielen. Onze bisschoppen weten dat, zij beseffen dat, en daarom vergen zij eerst een "scheidsgerioht,'' dat het beslissende woord van den Paus moet voorafgaan en steunen (zie ook daarover een artikel van Mgr. Moyes in de "Nineteenth Century," October, 1915. wiens beschou: E.cjistertd at the Général Post Ofbcc as a Newspaper Telapmoon: Central 12 86. 12 Bladz.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.