Bureel : 31, RUSSELL SQUARE, LONDON, W.C. Téléphone: Muséum 267. De Stem uit Belgie. Abonnement : 2sh. voor 3 maanden. Subscriptlon : 2sh. for 3 months. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor Holîand : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.50 fr. Voor de soldaten : lsh. > of 1.50 fr. VOOR GOD EN VADERLAND. I 3de Jaargang, Nr. 45. (Bk. 1555-1562.) O,plage : ii,ioo. VRIJDAG, JULI 27, 1917. RegistAed at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. 1 i^d. De Ultra-Pacifisten en de tNatuurwet. raristen—of "Pacifisten," zooals f ragL«en barbarisme herdoopt heeft—verataaji we (niet de vredelievende men. ;chen: dat moeten we adlen zijn; zelfs de rarigst vaderlander, de moedigste sokïaat, e wél besloten is d'e wapens niet neer te leggen voordat de zege bevochten is, mag den oorlog niet voor zichzelf willen, doch alleen as een md'del om tôt het herstel der gerech-'.gheid te komen. De Pacifisten, die we hier fcdoelen, wenschen niet alleen den vrede, '■ ; riip (,7 Ver den oorlog—z".y zija er meer.—zij jesch'ou'.ven den oorlog als iets, dat op zichzelf en uiteraard een kwaad is., en willen derhalve niets ermee te doen hebben. Znlke meiischen zijn in Rusland de Toltoyisten en n;en vindt er, hier in Enge-lancl, onder de Quakers, in de " Society of Friendis," in sommige protestantsche secten, en het schijnt <lat er ook wel eenige kattholie-ten geweest zijn, die aanvanke'iijk althans znlke meehng aankleefden. Bij velen was het opperen dezer dwaling eene loutere uit-viucht, die zij verkeerdelij'k als gewetens-bezwaar tegen den oorlog (conscientious ob-jectors ! " deden gelden voor de daartoe inge-s ;!de gerechtshoven, om aldus te ontsnappen un den gevreesden krij'gsdienst. Het En-, Isch gouvernement, dat uit protestantsohe svatting het privaat gevoelen verwisselt met gewetensvrjhe'd, heeft uit eene loffelijke bezorgdlheid om deze laatste te eerbiedigen en om geen moeilijkheden te hebbçn, het be-r.'faar in ve' 2 gevallen als sterkhoudend1 aan-genomen en de "opwerpers" van den wer-hjken krij ;sdienst verschoond. Het was a verlies voor den Staat, doch zijdelings een winst voor den godisdienst. Want alhoe-" ;1 de Staat hier een private dwaling als gewetensbezwaar lanneemt, tioch toont hij daardoor, dat hij het geweten als een hoo-geren meester aanziet dan hijzelf is, en met-e ns veroordeelt hij de praktijk van vroegere eeuwen toen, in. dit land, zij die om wa<re gewetensbezwaren zich met mochten onder-werpen aan sommige staatswetten, tôt den strop werden veroordeeld. De eerbied voor de vrijheid heeft vorderingen gemaakt met den toop der eeuwen... helaas I minder in Frankrijk en... Mexico. Wij steT n ons hier tegenover de dwaling ; ' v ter u.c trijd'.n *-n nntti-ger werk te leveren, zullen we het onderwerp wat breeder opvatten. De oorlog is een onzeglijk groot kwaad. Opstijgend van de m'nder erge ramp toit de ergste, richten wij tôt God het smeekgebed : 'Van pest, hongersnood en oorlog, verlos ons, Heer ! " De Pacifistea besluiten daaruit, dat het nooit geoorloofd is ten oorlog te gaan. En om dit te bewijzen beroepen zij zich én op de moraal én op de leerin£ van den, Bijbel. # # * "Men mag nooit het kwade doen, opdat t: goed uit voortvloe;e," zoo redeneeren de Pacifisten ; en die stehregel der zedenleer is onaanvechtbaar ; doch hij is dubbeilzinnig en daarom misleidend. Men dient namelijk een onderscheid te maken tusschen een "phy-sisch " en een "zedelijk" kwaad. Bovenge-noemde grondregel is geldend u:tsluitend vQor een "zedelijk kwaad"; nooit mag men een zonde doen, een wet overtreden die men :n Keweten verpli:cht is te onderhouden ; en geen goed uitwerksel, hoe groot het ook zijn moge, kàn die zondepleging rechtvaardîgen. Maar dit kan men niet zeggen van het "jiiy-sisch kwaad," van het lijden. Indien het nooit geoorloofd was kwaad te doen, om daar-u-t voordeel te treldten, zou men niet eens eene vlieg mogen dooden, een rund mogen s'iachten, het zieke deel van 's menschen 1-chaam met een heelmes wegsnijden ! Hier komt dan in toepassing'het omgekeerd begin-se'j dat zulk een kwaad toebrengen wél] geoorloofd is, doch enkel in zooverre het een nood-zakelijk m'ddel is om een overeenstemmend pooter goed te bekomen. De voortrefîelijk-neid van het uitwerksel wordt de maatstaf van de geoorloofdheid der daad ; de onver-dorven rede zegt ons, dat we daarbij acht moeten geven, of het beoogde goed een ver-Soeding is voor het toegebrachte lijdeni. De Pacifisten stellen 's menschen leven oooî op prijs. Zij hebben ongetwijfeld groot gelijk. Het leven is immers een kostbare s hat, de wortel van vele andere goederen ; het -s daairenboven een gave, waarover jj'l niât eigenmachtig mogen beschikken. "Od, die er de Schepper van is, b'Sjft er steeds Heer çn Meester van. Zijn recht erop js onvervreemd'baar, en het is ons niet geoor-oofd ons eigen leven naar goedvinden prijs ,e Seven, gelijk het ons ook verboden is naar ® llekeur dat van anderen te vernietigen : !plfmoord is zoowel een aanslag op Gods ^erschappij als manslag ; beide vallen onder en hetzelfde verbod : " ' N'on occides,' gij ™it niet dooden. 'Non homicidium faciès,' ï'J zult uw evennaaste niet vermoorden." ■'e H. Thomas kon derhalve zeggen : "Het even -s eene aan den mensch geschonken joddelijke gave, onderworpen aan Dengene «e doodt en Tevend maakt. 1 Vita est quod-lam donum divinitu-s attributum et ejns po-;estati subjectum qui occidit et vivere facit,'' (Ha Hae, 9, 44, art. 5.) Uoch die gave is niet het opperste goed lat wij bezitten ; iemand het leven te ont- nemen blijiflfc een physisch kwaad. En er zijn omstandigheden, waarin men, omkleed met Gods recht, handelînd volgens zijne Wet, dit physisch kwaad kan veroorzaken om een hoo-ger goed te vrijwaren. God spreekt tôt ons door de natuurwet, in ons binnenste neerge-schreven; hij gebied diat wij ons zelven, ons eigen leven, zouden beminnen ; en waar d:t door een onrechtvaardigen aanrander wordt bedreigd, zijn wij gewettigd zijn blioed te doen vloeien uit zelfbehoud. Zoozeer moeten wij den levensschat en het natuurlijk recht daarop in ons zelven eerbiedigen, zoo drin-gend- is de rechtmatige Uefde, die wij ons zelven moeten toedragen, dat wij eigenlijk het behoud van anderen niet mogen verkiezen boven het onze ; want beide hebben dezelfde waarde, en ons wordt wel opge'.egd onzen evennaaste te beminnen "gelijk ons zelven," doch niet "boven ons zelven " : " Si pro illius temporali vita suam ipsam temporalem perdit, non est jam diligere regulam excedit." (S. Augusit. De Mendacio, c. vi.) En toch zijn>er gevallen, waarin wij de heldhaftige liefde goedkeuren van hem, die zijn bloed ten beste geeft voor het leven Van zijn broeder. Immers, wij juichen hem toe : den soldaat, die zijn'leven veil heeft voor zijn generaal of zijn Koning ; wij roemen de zuster van liefde, een Pater Damiaan, die bij de bed- om hun eigen leven en dat van anderen ten offer te brengen voor het bekomen van een grooter goed. De georganiseerde maatschap-pijen namelijk, welke wij Staten noemen, en waarvan het oppergezag regeert in den naam van Godf, hebben daardoor het vermogen, en onder sommige voorwaarden ook den plioht, om hunne rechten door de macht der wapenen te verdedigen. Zoo het reeds aan den enkeling door Gods Wet geoorloofd is met de matiging, door zijn toestand en bestem-ming omschreven, zijn recht met geweld te doen eerbiedigen—alhoewel het soms christe-lijker kan z-jn dit prijs te geven—dan heeft een Staat daartoe nog meer bevoegdheid. Dewijll deze enkel voor tijdelijke oogmerken beataat en de opperste is in zijne eigen Bfeer, zoo is de uitgestrektheid zijner rechten breeder en ruimer de vrjheid om ze te wreken. Er is bovendien nog een verschil tusschen den Staat en het individu : aan dezen is het niet toegestaan, al ware het in zelfverdedi-ging, meer te doen dan de nood van het oogenblik vereischt ; geweld uitoefenen in het opvorderen zijner rechten wordt ongerechtigd zoodra het onnoodig wordt, en het wordt on-noodig waar hij, deelnitmakende van eene maatschappij, beroep heeft op den sterken arm der Wet. Maar jiuisit dat kan niet een Staat ; er is in de huidïge wereld geen hooger Photo by E. V. Ward, 249, Oxford Rd., Manchester. DE BELGISCHE SCHOOL VAN SALFORD. Op den derden rang van links naar rechts : Mr. Ollieuz, Mevr. Wouters, Mr. Daeleman, Mr. Thirion, Mr. Wouters, .Pater Cgllewaert, volksverteegnwoordiger Vandewalle, Mr. Bouckenooghe, Mr. Wald, Pater d'Hooghè, Mr. Verbeke, Juffr. Van Opstal, Mr. Lycke, allen bestuursleden of onderwijzers der school. sponde van een pestiijder of in de hut van een melaatsche, zich blootstellen aan een zekeren dood ; wij staan in verrukking opge* togen bij het schouwspel van een martelaar. die het bevel van den Romeinschen keizer trotseert, weigert den wierookkorrel te werpen in het smeu'lend offervuur, al dreigt hem het zwaard, de brandistapel of de leeuwenmuil op de arena van het Colosseum : ja we'', maar zij verruilen enkel een physischen schat, het tijdelijk leven, voor een schat van hoogere waarde; de soldaat offert zijn persoonlijk behoud voor het behoud van een andere, in wiens handen het heil berust van gansch een leger of een land ; de helden van het Chris-tendom geven aan de wereld het schouwspel van die hoogere liefde, welke Christus is komen opwekken in hunne harten ; zij offe-ren hun leven voor de geestelijke opbouwing hunner broeders:; zij be'teiden den waren godsdienst ; zij bekeeren ; zij redden zielen, en het eeuw-'g heil van hun eigen zelven en van den evennaaste weegt zwaarder in de weegschaal dan het brooze bezit van het tijdelijke leven. Indien de Pacifisten gelijk hadden en men altijd gebonden was het leven te eerbiedigen, dan mooht men zich nooit verweren tegen een onrechtvaardigen aanrander, dan mochten er geene martelaren van de liefde. geene martelaren van de gewetens-vrijheid zijn! En nu de oorlog ! O, die mdait niet enkel het leven van één mensch, doch van duizen-den en millioenen weg, en sleept daarenboven nog een heefe reeks van andere ellenden na zidh. Wij moeten er zelfs bijvoegen, dat hij ook vergezeld gaat van vele zedelijke euvelen. De omstandigheden, waarin het vechten ge-schiMt ontbrerdelen de driften en schenken aan de zwakken een ruim veld voor de uitoe-fening hunner verdorvenheid. Deze onzede-ilijke uitwas is echter slechts een bijkomende gelegenheid door den oorlog ge^chapen ; hij behoort niet tôt het wezen zelf van den oorlog ; wij kunnen eene zaak niet afkeuren enkel omdat er misbruik van kan gemaakt worden ; dan zouden we zelfs den ban moeten u-'tspreken tegen onze natûur, onze zintuigen, onze hartstochten, ja zelfs tegen onzen vrijen wil. Het feit is, dat de oorlog in aï zijne gTuwzaamheid op zich zelf slechts een physisch kwaad is, en er zijn omstandigheden, waarin God het recht verleent aan menschen , aardsch gezag, waarop hij beroep kan doen. Waar een twist ontstaat tusschen onafhan-kelijke gemeenschappen, en de eene partij hare eischen doorzet ten trots van de Wet, daar blijft voor de andere niets anders over dan aan de uitdaging met geweld van wapenen te weerstaan. Het stoffel.jk bloed dat dan vergoten wordt moet onderdoen voor de beveiliging van het recht, de eer, de vrijheid en de beschaving, die op het spel staan. Dat heeft plaats in een rechtvaardigen oorlog. Deze is niet uitsluitend "iets wat stof geeft tôt medelijden en afgrijzen," zegt Kardinaal Mercier; "de oor'Jog is iets grootsch " ; hij is " het middel om de eer te doen eerbiedigen, het recht te doen zegevieren en de waarheid en den eeredienst van God, die waarheid is, te doen hooghouden..." "En daarom... recht-vaard gt hij zooveel opofferingen." Daarom "sdhijnen de tranen, de klachten, de fortuin, het bloed" van een volk "niet te veel voor den triomf van het recht en bet heilig bezit zijner onafhankelijkheid." Het Ultra-Pacifisme is strijdend met de natuurwet. (Wordt vervolgd.) Léon Madry. _.— O Meisjes van Vlaanderen. De Bond van Belgische Juffrouwen-vluchtelingen van Merstham zond den twaafden Juli 1917 270 fr. steun aan de hoogstudentenwerking tôt zedelijk heil van onze jongens. Het is de derde maal dat de meisjes-bonden uit Enge'Jand aan de hoog-studenten der voorlinie milden steun doen geworden voor on'e jongens van de IJzerlijn. S.K.V.H.-Oollege, Veume. Het is maar een klei-n feit maar ontzagge-lijk in zijn beteekenis en 't heeft eene van de schoonste uren van mijn leven uit mijn herinnering naar voren gehaald frische vreugde gêvend. Ik heb ze namelijk weerom voor mij gezien die bleekgewordene aangezichten van juffrou-wen te Oostacker en 't gehuiver dat haar schouders schudde, als ik haar deed voelen wat eeh volksmoord de Vlaamsche vrouwen onbewast aian 't bedxijven waren. 'k Had haar namelijk gezeid : "Ja, wij zijn op het punt geweest te moeten schrijven op de zwart-ste bladzijde van onge geschiedenis : de Vlaamsche Moedertaa'J werd door de Vlaamsche moeders te gronde gebracht." Op dat oogenblik ging er een geril, als eene h'uivering voor den dood, door al de 800 meisjes en jonge vrouwen in de zaal. Te Deum Lauda-mus ! deze was de rilling die aankondigt hoe de zwijmslaap gedaan 1$, en de ontwaking bediedt van 't sterke leven! De oogen laai-den 't oogenblik daarna, de armen beefden, velen stonden recht... nooit heb ik meer den indruk van zekerheid gevoeld in ailes wat ik in heel mijn 'Jeven ooit gehoopt heb. De Vlaamsche Beweg'ng der Vrouwen was be-gonnen, was gewnnnen • ze nro ^t onkc' den tijd hebben om zici- te verspr den, en ujû tijd zou kort zijn, vrouwenbeweging is ge-voelsbeweging, 't gevoel beweegt als 't vuur : het bliksemit ! En waarlijk waren de 800 van Oostacker ',t jaar nadien reeds dmzênden, en 't jaar nadien zouden... maar 't jaar nadien was 't 1915 de voile oorlog, de ailes doodende, moordende, stikkende. Doch weerom "Te Deum laudamus ! " de oorlog is' maar tegen de lichamen machtig. En tracht hij door de lichaamsweeën de ziel te bereiken, houden de jongens op 't veld den ouden moed, houden de vrouwen te huis het oud gevoel waar is er dan uw zege, nederlaag en verdrukking en ballingschap? Onze vrouwen hielden den "ouden moed. Eere zij hen. Onze vrouwen houd'en 't oud gevoel. Eere zij haar ! Dit jaar, 1917, is 't gebl'eken. En hier vertel ik 't eenvoud'ig-groote dat gebeurd is. In Engeland zijn onder Belgische Vlaamsche vluchtelingen Meisjesbonden tôt stand gekomen, onder den naam van "Belgische Freulen." 't Oude zaad schoot wederop met de eeuwige kraoht des levens. Doch eere die vrouwen, die het hielpen om op te schieten, zij hebben prachtig werk gedaan : ik ken er ongelukkigfj jk maar twee, doch die noem ik . hier in 't dieper gevoel van plichtvervulling en met de grootste dankbaarheid : Juffrouwen De Vos, uit Thielt, en Maria Van de Ven, uit Leuven, verblijvend en zoo heerlijk werk-zaam te Londen. Die Belgische Freulen hebben reeds drie-maal geld opgestuurd ; eenmaal ^13, eenmaal ^15, en nu de Bond van Merstham (Surrey) ^10, t.t.z. al te z'amen meer dan du'zend frank, voor onze soldaten, "opdat het dienn tôt verbetering V'p*t de ,;-d Kfrhs 1 e. .y. T verstandelijke verheffing van onze piotten," ateoo hebben het hare vrouwenhanden ge-schreven.En zij hebben er nog bij gevoegd, ik schrijf hare woorden over, en daag de Censuur uit ze te durven schrappen en alzoo onze Vlaamsche piotten te berooven van eenen grooten troost, waarop ze tooh in hun verschrikkelijk leven het heil gste recht hebben ; die woorden zijn : " en gebruikt dit geld bij voorkeur voor de Vlaamsche piotten omdat ze de meeste dutsen zijn." Daar hebt gij het me, en moet ik zeggen wat het al beteekent? 1) Wij Vlaamsche Juffrouwen zijn niet veranderd, maar we beminnen vuriger dan ooit ons volk ; 2) van ons vluchtelingengeld geven we u dnizend frank tôt een bewijs van onze liefde, uit zucht om ook iets te offeren neven u die zooveel offert ; 3) het vrouwelijk harte klopt altijd van kom-mer of van vrees of van vAugde voor iemand. Nu kfopt het onze voor u van kommer voor 't beste in u : voor uw hart opdat het goed blijve, voor uw lichaam opdat het onbevlekt gezond blijve, voor uwen geest opdat hij openga in kennis; 4) gij denkt dat g-'j verlaten zijt, dat er iemand uit uw volk met u bezig is, maar hier ligt ons schamel vluchtelings-veld als een pand voor u van onze bewonde-ring onzen dank onze liefde voor u, die altijd stijgen; 5) g j gevoelt u nu zoo dikwijls klein door uw Vlaamsch, achteruitgestoken om uw V'Iaamsch, en uw droomen durven niet hoog vliegen omdat gij Vlaamsch zijt, weet dus dat er benden meisjes en j-uffrouwen zijn, hooggeplaatste reeds ook, door wie gij, omdat ge Vlaamsch zijt, met tienvoudigen voorkeur bemind wordt ; 6) weet tôt uwen troost dat dezulke als wij bij honderd en dnizendtallen zullen vermen'gvuldigen, zij droomen van u als schoon van lijve, moedig van hart, klaar van geest, gij moogt droomen van haar als u in trouwe en onschuld afwachtend ; 7) wij reikhalzen ai'fen naar d'en vrede en naar de toekomst daarachter. Er is maar eene toe-komst: de liefde. Mannen en vrouwen van ons hervonden en vernieuwd volk, dan zullen we te zamen werken, de vrouwen even Vlaamsch als de mannen, voor Vlaanderen het scheppende werk van onze gezamenlijke liefde. Vlaamsche piotten, de toekomst zal schoon zijn ; liefde en waardeering krijgt g-'j in de warmste mate van diegenen van wie liefde en waardeering het natuûrlijkst moeten komen en bij wie ze 't warmst en 't meest wel-doende zijn—God heeft het zoo geschikt—van en bij de Vlaamsche meisjes en vrouwen, van en bij ve'en, de meesten, alleszins de besten van heel uwen stam. Bereidt er u voor met uwen moed op het slagveld, met uwen moed tegen Fransche verleidsters om ' voor de Vlaamsche meisjes, die alleen u gelukkig kunnen maken, te verschijnen. Zij zijn bereid. Kan er een betere troost u gegeven worden en voor allen die van Vlaanderen droomen, een vaster pand en een blijer zekerheid? Cyriel Verschaeve.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.