Bureel : 21, RUSSELL SQUAR LONDON, W.C. Téléphoné : Muséum 267. IDe Stem uit JSelgie. Abonnement : 2sh. voor 3 maanden. Subscription : 2sh. for 3 months. Voor de Vereenlgde Staten : 50 cts. Voor Holland : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.50 fr. Voor de soldaten : lsh. of 1.50 fr. 3 de Jâarg'ang, Nr. 3°- (Blz. 1407-1414.) Opliage : 10,500. VRIJDAGj APRIL 13, 1917 • Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. I^d. AAN ONZE LEZERS. Aclit bladzijden.—Onze îezers gelieven zich niet te verontrusten om dit verschijnen op 8 blz. Indien er zich geen nieuwe verhooging van onkosten voordoet zullen we op 12 bladzijden kunnen voortverschijnen met slechts drij nummers van 8 blz. per trimester : dit in de onderstelling dat men ons steunen blijft zooals men ten gevolge van onzen oproep gedaan heeft. iculer werve cen nieuw abonnement aan ! Onzen dank aan die het reeds deden. -Aile onze nummers worden ten laatste 's Vrijdags middags op de post besteld. Wie ze later ontvangt gelleve na te zien of het is bli gebrek aan juist post-adres ; zoo niet reklameere men op het postbureel. Jongens hebt geen soldaten-manieren.Hebt gij er ooit op inagedacht, wat er eiganw iijlc met u is gebeurd, den dag dat gij als achtienjarige melkbaard, als "un bleu" ldjk ze in Fran'krijk zeggen, of als een ostgedaagde vac'erlander, 'k wil zeggen, "un service auxiliaire" uw burgerkostuum voor een soldaten-uniiform 'hebt verwisiseld, of met een schilder-achtig woord, uitgesipeeld? Gij hebt allen die operatie ondergaan, en ge zult het ver-loop erva.11 beter kennen dan ik. Ik veron-derstel—cm mers allés gaat in den troep met maat en orde--ik veronderstel dat ge op 't geschal van, een klaroen, uit uw burgerbroek-pijpen in uw khakibroekpijpen gesprongen zijt, dat ge al de vouwtjes van uw khakiuni-form 'hebt gladgestreken, en seffens naar den fotograaf geloopen zijt en uw gefotografeerde nieuwmenschelijkht" ■ 1 of k'h.akied'eldrachtig-heid hebt opgestuu 1 naar vader en moeder, naar de maten en r )X haar... met geschrift-hanepooten vaneem ge, eeuwige liefde. Om dait eerste uur khakifierheid hebt ge voorzeker al uw amgst en onrust om uw legeroproeping vergeten en ware 't in Vlaanderen geweest, in 't dorp van te lande, ge zoudt voorzeker naar drie missen geweest zijn '© Zondags om u te laten zien en bewonderen ! O mysterieuze verleidelijkiheid van den khakiuniform? Ik heb hooren zeggen dat vader de Staat vol bezorgdheid uw burgersideêren in een handig pakje heeft vastgesnoerd en genum-merd en gewaarmerkt ter bewaring naar de stapelplaats 'heeft gestuurd, van waaruit vader de Staat 'het u zal weêrgeven den dag dait ge weer als burger in menschenkleeren treedt, en vaarwel zult zeggen aan den khakiuniform, tanzii df biTgerwarht—la garde comique—-wedèrom jii \oege irad, of ware t jnaar uit dankbare hulde om hare historische helden-dagen.Is dat ailes wat met u gebeurd is op dien levensdag? God geve dat 't zoo ware. Maar zoovelen hebben met hun burgerspak, ailes wat des burgers i$, afgelegd : hun deugd en hun christelijkheid, hun opvoeding en hun gewoonteni, dat afgelegd oni het^terug te nemen na 'hunj isoldaitendienst. Zij hebben met het soldatenuniform cen nieuwen mensch aangetrokken, zoo een slach marionettenpop met soldatenmanieren, voor het verloop van hua legerdienst en of die marionettepop dan-sen en springen en goocheltoeren maken kan ! Een marionettepop met soldatenmanieren, dat wil zeggen een nieuwe leer, een nieuwe geest, een nieuwe gedachtenkring, en nieuwe doeninj* ; niet omdat die manieren goed zijn, ook niet omdat zij silecht zijn, maar omdat dit nu eenmaal zoo is, omdat allen het zoo doen, omdat het altijd zoo geweest is, omdat het zoo gemakkelijkst is, omdat iedereen zegt dat dit nu soldaat zijni is, en dat soldatenmanieren zoo moeten zijn. 't !Is onredelijk, t is belachelijk, wat baat het, wat is, is en een menisch moet de zaken nemen lijk zij zijn. Jamaar soldaat zijn isluit den mensch, en den christen, en den plichtgetrouwe met uit. Soldaat zijn zou er een bekroomng, een uit-glanzing van moeten zijn. Dat is waar, maar het soldatenkorps en de soldatenhoorigheid denkt er anders over. Jamaar, zoo n spel spelen is valsch en huichelachtig, is zichzelf kapot snijden., zich rad'frraken. Dat is waar, maar 't gaat beter zichzelf te radbraken dan zich te laten bespotten en den duivel aan-doen door den legergeest die 't zoo wil. jongens, verkent gij ze die soldatenmanieren, 'k zou beter zeggen misschien, die kazernemanieren, want in den oorlog zijn de soldaten veel meer menschen. dan m vredeti]d. Ze voelen immers dat, in 't aangezicht yan "evaar en dood, hun soldatenschap bezwijken zou ware het niet geschraagd door hun kloek-moedig en plichtmatig mensch zijn. Kazernemanieren. Hoo.rt ze vloeksn dat de hemel'kappe er bi'j davert, dat de Lieve Vrouw medalje op hun borst van. verontwaaidiging opsprmgt ! Ze zeggen niet één vloek, ze zeggen er dtu-zend daags, bijzonderlijk in gezelschap van velen. van jongeren en van sergeanten en korporalen. Ze zeggen niet éénzelfde vloek-woo-rd. Ze zeggen er honderd. Ze hebben ze opgezant, overal, ze hebben. ze zelf ge-maakt. 't Is om God te vergrammep? Zi] denken daar niet op. Is 't om 't plezier van zonde te doen? Volstrekt niet. Is 't om, als ruwe kerels i.n ruw labeur en oorlogmiseries zich sterk uit te spreken, door den vergroo-tenden en overtreffenden trap van een vloek-woord? Ook iniet. Is 't uit gewoonte, lij'k de visschers van Oostende, die vloekend be-weren dat zij nooit vloeken? Waren ze te huis bij hun moeder, in 't stille dorp, t kwame geen vloekwoord over hunne ^lippen, tenzij in driftige gramschap eni dan 't bleve nog half stikken in hun keel. A^aarom leg- gen zij dan den eenen vloek achter den ande-ren? Omdat zij anderen hooren vloeken, ahderen die het doen omdat zij ook anderen hooren, en omdat zij peizen dait het zoo zijn moet, dat dit soldatenmanier is, en omdat anderern lachend toejuichen als zij dat vloeken hooren, omdajt zij denken dat zij succès hebben, en ook icts kunnen, en ook iets zijn. Kazernemanieren ! Weet gij wat soldaten'hoovaardij is? Gij denkt misschion dat zij bestaat irt preusch-heid met het uni/orm ! Hier en daar was er wel een gids of een lancier die met zijn uni-form coquetteeirde. Maar floorgaans zondi-gen onze jonge lui niet aan kleederdrachthoo-vaardij. Integendeel een piot wil1 vuil, zwaar, grof en slordig zijn, tenzij wanneer hij zich uitklopt voor een verlof. Soldaten laten doorgaans de kleederdraehthoovaardij aan blikkedoozenofficiertjes of aan de meiden van bachten de kupe. Soldatenhoovaardij bestaat zelfs niet in 't zich aanmatigen, in 't uitfan-taseeren, in 't aandikken van oorlogsfeiten en iheldendaden. Er is wel hier en daar een wasnwijze die een half regimant Duitschers zegt kapot gemaakt te hebben, of de geheimen van den Legerstaf beweert te kennen, maar rooken in een gezond en ruim lokaal? Neen, 't moet een klei.n kotje zijn met vuile mjuren, met sleohte uitwasemingen, en ze moeten ten slotte tafels en stoelen kapotslaan, niet uit jongensjeukte, maar uit brutaliteit. Een soldaat denkt anders over Iiet lève®. Hij wil zijn weg gaain, elk gerust latende. Jamaar dat mag niet, men keert hemel en aarde tegen hem, men verwenscht hem, me.n koeieneert hem, men slaat en stampt hem als 't moet, harteloos. Waarom uit brutaliteit die nie-mands gedacht, noch gevoel, noe'h vrijheid eerbiedigt. Ons soldaatje wordt door vleierij eu lelckerij, korporaa'l, sergeant. Luistert naar dat beest. Geen beleefd woord, geen zachte raad, geen edele daad, neen, hij scheldt zijn soldaiten uit. Waarom? dat zijn soldatenmanieren. 't Is 't eenige middel om soldaten op te leiden, zegt men, 't is 't eenige middel om aain de soldaten een soldateramen-taliteit in te stampen, 't eenige middel om 't gezag (?) te doen eerbiedigen., 't eeniige middel om de koppen en de harten zoo te pletten dat niemand het wagen durft in te gaaln tegen de mediocriteit van den soldatein-geest.Kazernemanieren ! Belgische geinterneerden te Montrcux (Zwitserland). de maten rondom hem steken de schouderen op en noemen hem een groote lantaaxn met een klein lichtje. Onze soldaten immers ge-looven niet inj oorlogsglorie. Oorlog is een hel. De Franschman deze sterft "pour la gloire," maar de onze vinden dat een mensch van decoraties en medalj es ni et leven k a n, en zoo ze nu geen eerekruis krijgen, omdat niemand het makelt voor hen, zij getroosten zich in 't vooruitzicht da't elike strijder van 1914-15-16-17 en de 'k weet niet hoeveel jaren nog, in zijn ouden dag als eeni patriot zal geëeremerkt worden. Soldatenhoovaardij bij onze jongens bestaat als een kazernemanier in 't afdoppen van vuile en vieze spreuken, ira 't uitbrabbelen van zwijnepraat, in 't un-schruwelen van ontuchtige liederen, in 't bespotten van al het hoogheilige. Waarom? is het uit bederf, zoo dat 't vat uitgeeft wat het ingeeft? is het uit plezierzucht? Volstrekt niet, 't is om succès te hebben, 't is omdat men peist dat dit nu zoo zijn moet. En mein is zeker van succès te hebben, want de dui-zende toefhoorders staan gereed om toe te juichen, ook omdat ze peizen dat het zoo zijn moet. Kazernemanieren ! 't Zijn eenvoudige jongens v.an Vliaaindjeren, leutige, driestige, ongekunstelde kerels. 't Zat geen kwaad in. Ze hadden nog nooit naar een meisje gekeken. Dat stond immers niet in hun deftige familie. Ze hadden nog nooit gelampet of gewallebakt in late herbergen. Nu zijn zij soldaat en zij loopen met een vrouwelijk schepsel aan hun arm. Zij kunnen geen meisje voorbijgaan of ze moeten walgelijke gebaren maken of walgelijke woot-den zeggen. Ze neuzen rond en snuisteren .naar 't slechte huis, naar 't kotje om verderf. Ze gaan op jacht naar avonturen en liefde-historieitjes. Ze fantaseeren li-efdeihiistorietjes. Komen ze iin eeni nieuw midden aan, ze vra-gen wat plezier er in die plaa/ts is. En zoo voort. Zouden ze dat durven doen te huis? Voor geen geld ter weTeld. Zouden ze dat durven zeggen te huis aan hun moeder? Nooit. In den grond voelen zij zich be-schaamd voor hun wangedraig. Waarom doen zij het dan? Waarom dansen zij dan zoo wispelturig op 't liefdestraatje? Waarom? Omdat da:t sol'datengebruiken zijin, omdat iedereen zegt en peist dat het zoo moet gedaan zijn, dat het niet anders kan, dat het tijdelijk noodza'kelijk is ; en omdat de grootste liefde-zot door de snakein van soldaten het meest wordt toegejuicht als iemand, als een soldaat op en top. Kazernemanieren ! Kunnen ze praten gemoedelijk, en stil onder mekaar? Ziet hun groot gebaar van handen! Hoort ze tuiten! Kunnen ze een gezapig pintje drinken eu een gezapige pijpe En 't is al voor 't vaderland. 't is al voor 't heil van de regeltucht! En dan wil men de wereld wijsmaken dat het militarisme een, volk ontwikkelt, karakters vormt, gehoor-zaamheid en tucht handhaaift, beschaafdheid en kameraadschap verbetert, en'z. Jongens, zijt goê soldaten, maar hebt geen soldatenmanieren. Smij.t uw vroeger wezen niet weg als uw burgerklecren, maar zijt wat gij waart, niet enkel onder uw soldatenuniform, maar laat wat gij zijt schijnen door uw soldatenuniform henen. Kunt gij dat? Er is geen volk dat rapper die soldatenmanieren opneemt dan het onze omdat er geen onzel'fstandiger volk is dan het Vlaamsche volk. Waarom gaat die Vlaamsche soldaat niet naar de Zondagmis? waarom eerbiedigt hij de vroanv miet? waarom vloekt en zweent hij? waarom lacht en spot hij met die deugd? Uit slechtheid, uit bedorvenheid? Neen. Ileeft hij een bewijs tegen de waarheid van 't geloof? Niet een. Waarom handelt hij dan als een ongeloo-vige? Omdat 'hij niet durft zelfstandig zichzelf zijn. Een aalmoezenier schrijft mij : "Schrijf een artikel om onze jongens aan te zetten hun, Paaschplicht te vervullem." Il: heb hem geamtwoord dat ik het niet doen zal, omdat het nutteloos tijd en papierverspilling is. Er is geen een onder die Vlaamsche jongens d'ie niet weet wat Paaschplicht beduidt, geen een die een argument weet in te bremgen. tegen den Paaschplicht. Ze gelooven allen in God en de zedeleer. Maar wat dan? De reden van hun anders doen, dan zij gelooven, denken, weten, voelen. ligt in hunne onzelfstandigheid. De wortel van hun sol-dat'enmanieren kunt ge vindien in de ziel-kunde van 't moderne Vlaamsche volk. Ik denk dat ik 't kwaad bij den wortel nijp en grijp, wanneer ik zeg dat onze jongens, niet durven voor het goede, dat zij wel durven voor het kwade uit grootheidswaanzin en karakterlooze fierheidopgevende vleierij, dat zij een ding fel durven, ja fanatiek durven : hen aanvallen en bespotten die durven durven.Onze jongens duTven niet voor het goede. Zij hebben geem fierh-eid genoeg oïn nog te verstaan dat de grootheid van een karakter bestaat in waarheid en rechtzinnigheid van wezen eu daad, spijts allen en spijts ailes. En bij den weeromstuit, zij zijn verzot op valsche fierheid, die zoo gemakkelijk wordt geoogst, door 't kwaad bedrijf. Ze zijn verzot op popularit'eit bij de massa en ze denken er niet aan hoe wispelturig de massa is, hoe veranderlijk en hoe valsch. De massa juicht enkel toe wie in de massa is verzonken, van wie zij zeggen kan : "gij zijt een van de onze." En ten slotte, onze jongens zijn onverdraag-zaam. Zij laten niet toe dat iemand anders denke, voele, wille, doe, en zij vallen zijn persoon, en peisoonlijkheid aan. 't I<?. bij hem geen strijd van gedachten in wederzijdsche beleefdheid en verdraagzaamheid, uit eerbied voor elks zielsgesteltemis en persoonlijke rechtzinnigheid. Neen, 't is de afschuwelijk-ste autorcatie, 't is de nijdige, fanatieke, brutale kamp tegen de persoonlijke vrijheid. Een voorbeeld. 't Is Zondag en 't klaroen schalt om aan te kondigen dat er vrije tijd wordt gegeven om naar de mis te gaan. Daar staan de mannen van de compagnie. Frans en Léo trekken naar de mis, naar wat ze hun plirht TV *r ' 1 r>r .)('■■! *■! 1, ' r -oeT""" hen achtenia, en ivuteii r , pi'cfit- kwijting plaigen tielkens ze er gelegenheid toe hebben; en dikwijls zullen dieze die te huis heilige bet - war'en, maar nu soldatenmanieren j, de evrsten en d bittersten zijn om ! spotten. Waar is dè vijheid van geweten, de vrijheid van gedachte, de vrijheid va'n levenswandel. Zoo lang ons volk dat niet. verstaat en beoefeat, zeg ik dat dit volk niet beschaafd is. Gij allen d'ie droorrit van son, herwordend Vlaamsche volk, gaat naar den wortel van 's volks onrtwording ! Pater L. J. Callf.waïrt, O.P. Roomsche Tijdingen. Mgr. Szeptycki. De " O'sservatore Romano " bespreekt iu volgende beteekenisviol'le woorden de vrijsitel-ling—door de Kussische revolutie—van Mgr. ! Szeptycki: "Zoohaast Mgr. Szeptycki, Rntheensche aartsbisschop van I.eopol, tegem aile recht-beginselan in, en zonder eemig regelmatig ge-ding aangehoudan werd door het Russische betoeer, op het oogenbli'k dat. de Moscovitsohe troepen deze stiad binn'entirokken, liet de H. Stoel niet na verzet aan te tftekenen bij het. beheer van den Tzar en te verzoekea het in vrijheid-stelleu van den eerbiedvoilen prelaat, en, in geval het beheer de terechtstelling in zijn ambt niet zou toela/ten, hij worde over-gebracht naar Canada of Engeland, onder toezicht vlan de burgerlijke overheid dezer lan-den, of z^elfs naar Rome, in het Vatikaan <mder waak:i??mheM en veraintwoordcl'i 'heid 1 van den H. btoel. Heit ve,ZGCK bleti .a.hxei onvoldaan. De eerbiedwaardige aartsbisschop, na twee jarein te hebben doorgebracht in de verafgelegene stad Kursk, werd zelfs, in gevolge van een besluit vain de H. Sj'node, verplaatst naar het kloostetr van Suzdal, oud en streng tuchthuis, vooral bestemd voor priesters-miisdadigers, van die Russische kerfc, onder" bijzondor toezicht en bevoegdheid vain een schismatieikein archimandriet. " Het felle verzet van den H. Stoel bekwam, dat Mgr. Szeptycki verlost werd uit dezem ui.terst vernedeirenden en erbarmelijken toe-stand en, siteeds als jgevangene, naar Jaroslow verplaaitst werd. •'De veran<îering vain bewind voorgekometn zijnde, haastte zich de kardinaal-staartssekre-taris, de aandacht van den Russischen zaak-gelastigde bij den H. Stoel, te trekken op den toestand van den Rutheensohen aartsbisschop van Lembarg, en het is met uiterst groot ge-noegen dat men nu de invrijbeidstelling van den prelaat verrueemt." Over haat en vrede. Door den voorzitter van de onlangs ge-houden Conferentie van Katholdeken te Zurich was een adres van aanhankelijkheid , gericht aan den H. Stoel. Als antwooxd mocht hij van Z. Em. den Kardinaal-Staats-secretaris het volgend schrijven ontvangen, waaruit tevens officieel blijkt, dat slechts Duitschers, Oostenrijk-Hongaren, Polen en Zwitsers aan de conferentie hebben deelge-nomen.Uit het Vatikaan, 2 Maart 1917. Aan den zeer geachten heer Adelbert Wirz, voorzitter van de Internationale KatholiekenConferentie van Zurich. Zeer geachte heer. De H. Vader heeft het schoon huldeschrijven ontvangen, dat door de cmlangs gehouden internationale conferentie van katholieke parlementsleden uit Duitsch-land, Oostenrijk-Hangarie, Polen en Zwitser-land met instemming van toonaangevende katholieken ook uit andere landen is opge-steld en den igen Februari vam dit jaar aan Zijne Heiligheid werd gezonden. Overeenkomstig de mij gegeven opdracht, deel ik u, zeer geachte heer, in uwe hoedanig-heid als voorzitter dezer conferentie mede, dat Z. H. de Paus met groote en oprechte vreugde kennis heeft genomen van de hulde en de dainkbare en ond'erdanige geziindheid jegens Zijn geheiligen persoCn, die in uw schrijven werden uitgespro'ken. Eveneens wordt daarin de dankbare erken-ning vam de erbarmende liefde, welke voor den gemeenschappelijken Vader der • geloo-vigen de beweergreden an de leidster in aile zijn grootsite bemoeingen is geweest, om de elllende, door dezen oorlog veroorzaakt, te verminderen, en de oorlogvoerenden tôt vrede aan te sporen. Met het 00g op het doel, dat de genoemde conferentie in haar weTken nastreeft—name-lijk de tôt elkanderbrenging der volken van Europa na den oorlog in den geest van ware liefde—heeft Z. H, zich ook gewaaxdigd zijn

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.