Jaargang 1, N°. 14 13 Januari 1917 De Vlaamsche Gedachte onder leiding van L. Picard. ABONNEMENT: voor Holland per kwartaal . . f 1.— buiten Holland ,, ,, . . - 1.50 Adres voor Redactie en Administratie : DE VLAAMSCHE GEDACHTE Postbus 252 — 's-Gravenhage. ADVERTENTIES : van 1—6 regels f 1.20 iedere regel meer - 0.20 Bericht. In den loop dezer week zullen de bijdragen der binnenlandscheabonné'sontvangenworden. 's-Gravenhage, den 13 Januari 1917. Sedert men m Duitschland iedereen de vrijheid heeft gegeven om zich omtrent de oorlogsdoeleinden uit te spreken, is er, naast veel dat van ernst getuigt, ook reeds veel verschenen, dat ons maar alleen verklaarbaar sckijnt door oorlogsoverspanning. Zoo heeft weer voor enkele dagen de heer Stresemann ons bekend gemaakt met zijn opvattmgen over een Duitschen vrede. Z. i. zou Duitschland dèi nederlaag geleden hebben, wanneer het de Vlaamsche kust bij den vrede moest opgeven en de Duitsche volksgemeenschap zou verkwijnen bij gebrek aan grondstoffen, wanneer België, Noord-Frankrijk en een ge-deelte van Rusland niet worden gëannexeerd. Het is niet onze taak na te gaan in hoe verre zulke politiek Duitschland zelf in werkelijkheid zou kunnen dienen, doch wij, die stellig niet voor anti-duitschers zullen doorgaan, moeten er nadrukkelijk op wijzen, dat Vlaanderen, noch de Vlaamsche Beweging zich voor een zuivere veroveringspolitiek zal laten gebruiken. Wij komen er rond voor uit, dat naar onze meening geen heropbloeiend Vlaanderen mogelijk is zonder een sterk Duitschland in Europa, waarmede de Belgische Staat in vriendschappelijke nabuurschap zou leven. Doch wie van België „een tweede Ierland maken" wil, zal ook de Vlaamsche Beweging op zijn weg vinden. Want we weten, dat geen volk zich ontwikkelen kan, tenzij om de doelemden, die het zich zelf stelt. We zijn er overigens vast van overtuigd, dat het Duitsche volk aan den oproep van enkele vertegenwoordigers van 'het groot kapitaal geen gevolg geven zal, en dat de verhouding tusschen Vlaanderen en Duitschland na den oorlog er niet eene zal zijn van ondergeschikt-heid, maar van vruchtbare internationale samenwerking. Vlaanderen en de vrede. Wij zullen in „De VI. Ged." het voor-naamste van wat van Vlaamsche zijde over den vrede geschreven wordt, herdrukken. I. Den 3en Januari publiceerde ,,Het Vlaamsche Nieuws" den volgenden brief van Prof. J. De Decker: 29 December 1916. Waarde Redaktie. Met genoegen heb ik in uw blad van gisteren, 28 December, uw strijd-pro-gramma gelezen. Ik wensch U geluk met die daad : het is hoog tijd dat Vlaanderen zijtie stem late hooren. We staan aan den vooravond van groote , gebeurtenissen, niet zoozeer op het gebied der militaire ondernemingen, dan wel op het gebied der vredesonder-handelingen.Indien wij niet krachtdadig en een-drachtig optreden, is Vlaanderen voor eeuwig vrrloren. Te lang reeds wordt er onder de Vlamingen der verschillende scha-keeringen geredekaveld en geredetwist. Ons lot ligt in de Le uden dei aanstaande vredesconferentie, en nu moeten wij het eens worden over ons doel. Anders loopen wij gevaar geslachtofferd te worden Président Wilson spreekt met nadruk over het lot der kleinere volkeren. Vormen de Vlamingen geen klein volk, dat ver-drukt werd? Ons programma komt dus overeen met de algemeene lijnen van het Wilson-programma. Ook tôt Wilson, niet alleen tôt onzen Vorst en de bezettende macht, moeten wij klaar en duidelijk zeggen wat wij verlangen. Indien de door ons voorgestelde op-lossing radicaal schijnt, dan betoogt zij toch de welvaart van ons land, waarin vroeger zooveel kracht verloren ging door vinnigen taalstrijd, De Augias-stal moet eerst en voorgoed gezuiverd worden, in het belang zelf van Vaderland en Vorst. De Vlaamsche Hoogeschool is slechts één van de zuiverende middelen. Ge-durende langen tijd hebben wij gedacht dat de vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool het redmiddel was. De oorlogstoestanden hebben ons doen inzien dat dit redmiddel nog zeer gebrekkig is. Maar indien wij verder gaan — en over het verder gaan zijn aile goede Vlamingen het eens — zoo moeten wij zonder omwegen ons ideaal kenbaar maken. Wie rondborstig voor zijn ideaal opkomt, wordt geëerbiedigd ook door den vijand, al gebeure dit niet in schijn. Is het een omweg, waarde Redactie, wanneer gij spreekt van Zelfbestuur ? Gij zegt wel is waar: volledig doorgevoerd Zelfbestuur. Maar zullen aile bewuste Vlamingen zich rond deze formule scharen ? Daarop komt het aan. Een formule moeten wij vinden, een eenvoudige en klare formule, die geen misverstand kan teweeg brengen, die urbi et orbi worde bekend gemaakt, die de bezettende macht kunne aanvaarden vooralleer zij ons aan ons eigen lot overlaat, en die onze Vorst kunne bijtreden, tôt stevige verzoening van de beide door hem geregeerde volken. Zoolang wij den Vorste getrouw zijn, zoolang wij hem eerbiedig onze wenschen overmaken, blijft elk verwijt van deloyau-teit eenvoudig kletspraat. Wat is nu Zelfbestuurï Is het bestuur-lijke scheiding? Zoo ja, dan zie ik een oneindigen taalstrijd in 't verschiet meer ingewikkeld nog dan vroeger, een jam-merlijk misdrijf der Franschgezinden om ons te foppen. Wij willen in het Belgisch geheel ons eigen leven doorleven. Wij willen zoo Vlaamsch worden als Denemarken Deensch is. Met enkel bestuurlijke scheiding krijgen wij fataal een Franschgezinde wetgevende macht en Franschgezinde ministers die ons tergen, omdat wij nu eenmaal Ger-manen zijn. Laat ons nog klaarder spreken en allen samen blijven voor : Politieke zelfstandig-heid van Vlaanderen en Walloniï met Federatieven Staatsvorm. Ik heb bij verschillende menschen uit het volk beproefd of die formule goed begrepen werd. De uitslag was zeer be-vredigend. Men antwoordde : ,,Dat zou meebrengen : Vlaamsche wetgevende ka-mers, Vlaamsche ministers, Vlaamsch bestuur, ailes Vlaamsch en uitsluitend Vlaamsch in Vlaanderen ; ailes uitsluitend Fransch in Wallonie". Is zulks niet het ideaal van Wallonië zelf? Dat de Walen eerlijk op die vraag antwoorden en zij zullen eenvoudig ,,ja" zeggen. Dit ook heb ik beproefd. Nie-mand zou het slachtoffer worden van dat systeem, tenzij de franskiljons in Vlaanderen. Maar zij zijn juist de ruziestokers in het Belgische huishouden ; zij zijn het die het vaderland in gevaar brengen ; het is door hen dat in België tôt hiertoe zooveel tweedracht werd gezaaid ; zij beletten de verwezenlijking van onze nationale leuze ,,Eendracht is Macht". Die rumoerige, révolutionnaire minder-heid moet nu eenmaal het onderspit delven tôt heil van het gemeenebest ! Indien de machtspreuk ,,Politieke zelf-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.