Het Hoekje der Vrouw. MODEPRAATJE. Door weervoorspellers is dian tocli uitgemaakt, dat do ©orlog met zijn ovardaad van kruitverspiiling op het invioed heeft «n dat in gevai er veoi vociitdanipen in de lucht aanwezig zijn, deze door de oailpiotiiugau en schoten in regen kunnen veranderen. Is wel jaanmai-, want de zoaner verliest de helft van *âjn waarde als net reigant. Ook kunnen zwakke en zk-kelijko persanen, die <lo friasche boschlucht bchoeven «r bijna met van proritearen en binnankort is het waer najaar. Jaargetijde van rijpheid en intense kleuran, van •luitnerende hartetocht maar ook van weemoed. Tijd van iiohton novel en Jevensmoede bloemeai en bdadaren due addus vereenigd doen denken aan wierook en goud. Met wetlke ba&ge harten zullen wij afsoheid nemen van svarme dagen eu zoele lnchten. Indien God, of de natuur, zooals men t noeiman wil, die menachen niet tôt inkeer brengt en liaat an eigen-liefde m den mensohen, het zwijgen opiegt, zullen ai-lande en jaanmer dazen winter niet te overzien zijn. Ik heb nu aenmaal op mij gesnonian oim een iriodaru-briek voor ooa blad te schrijven en doe het zonder in overdreveu luxe te varvullen, hopendie, dat degenen die miiij iezen, ook waarachtiga Smart gevoelen, ovor den oor-log en zonder uitzondering naar vredie liunkeren. Indien crus blad éditer gelezen werd door vrouwen van etaats-hoofden of meiischen die uit eigenbelang oi' zvvakte niet naar vrede verlangen, zou ik z?e liever wilien aanraden, rouw te diragun, dat wil zeggen ©envoudige, geen op-zichtige_ of aanstellerige rouw of anders, "te doen al3 Judith in de oudheid, die ziali in asch wentelde uit ver-Ûriet en wanhoop over het lot van haar geliefd vadier-iand. Ik deaak dat veel maimcn van de v> teromstuit er ook gauw genoeg van zouden hebbeti. W4^ Dus vrouwen van mannen, die den o orlog niet Iief-hebben en van solclaten die uit dwang en plichtgevoel hun leven moeten gaan w'agen, kleeut u ii-.i,, s cm ze înoreel te helpen en te troosten. Maa.r vrouwen van fctaatshoof don die den wereldbrand ontstakeu en onder-bouden, wentelt u in 't stof. Hierbij dus een eenvoudig japonnetje. Dit kan bij uit-neanendheid gemaakt worden van gabardine, zijtle of fluweel. Men heeft tegenwoordig niet altijd keus vooral als men bij zijn portemonnaie te rade moet gaan. Het boveaistuk, dat in een punt uitgesneden is en de imouwein die wijd en van een mauchet met stiookjo vcoi-zien zijn wordt van gaas of tule geniaaikt. Bijzonder liei etaat dan tWoe soorten van versehiillenue laeurtn bij-voorbeeld bovenop zwart met er onder lielit blauw, bruin boven op met rose of crème ex onder of dotxkerbiauw met kersenrood eronder. Het lijfje wordt dan ook in de^kleiu- van de boven-mouw goiicmen. Verder ie het Selierà mti galcm tu twee rijon knoopen met knoops^nen die dan meteen voor eliuting, dus op dieneh. De rok is goed w i jel en van onderen ook met galon versierd. Ook si uit mevi ze op zij waar het ook met Iknoopem en knoopsgaUn versierd is en.waar zioh ook ineteen twee flinke, /.akken bevinden. Het eigenaardig-ste aan dit japoniiCije is dat men het maken kan met hiest lijfje en dt- rok aan één stuk of wel ied er af/onder-lijk maar dan heeft men een oeintuur zooals hierboven aangegeven noodig. Deze oeintuur wordt ôf van hetzelfde goed en dan ook met knoopjea veisiei'd of wal van très of van loer g©-nomeai naar gelang van eJiiaak. EVA. B!J DEN HU1SELIJKEN HAARD. Vrouwen, die suicls eenigen tijd gehuwd zijn, beklagen er zich dikwijls over, door hun œhtgenoot in een on-verdiende eenzaamheid te worden gelaten. » In den eer-eten tijd v£in oas huwelijk giiig het nogai goed, » zoo bewareii zij; « mijn mail was gaan» bij mij tehuis; maar stilami veranderde dat : hij bleef 's avondis na aijn werk al latex ea later weg; vervolgens vond hij ook des Zondags al'lerhande voorwendsels om den ganscheai dag buiten door te brengen. ïhans beweert hij onomwonden dat hij zich hier verveedt en het is nog maar bij hoogst zuldzaine uitzondering dat hij eens thuia blijft. Buiten dit speciaai punt kan ik van hem g een kwaad zeggeo; maar dàe draiig naaa- buiten bevait mij niet ik vrees dat hij mettertijd dooi- si et-ht e makkars zou worden misleid en dat dan ons huwelijksgeluk een einde zou nemen. Indien ik maar een middel wist om hem bij mij te liouden ! » De uitgesproken vrees voor mialeidiiLg door slochte makkers is volkomen gegrond en reeds dikwijls is een kwade vreemde învloeti scliuld gewee&t van het vernie-, tigen van liuiselijk geluk. Het is dus volstrekt begrijpe-lijk dat eike jonge vtouw den vurigeai wensch uitdrukt liaar echtgenoot zooveei mogelijk in hare nabijheid te behoudan, want dé crvaiàng heeft geleerd, dat de ver-latenheid waarover zij klaagt meestai lieL begin van het einde ailer huwelijksvreugdo geweest is. Maar — en hier is het dat de schoen wringt — meestal draagt de eehtgenoote zelfs de giootete schuld aan dezen toestand. Zij heeit het niet verstaan de wittebroodsdagen handig te gebruiken om in het hart van haren man de eoiste plaats te verwerven niet aileen als vrouw, maar ook en bijzonder als vriendin en vertrouwelinge. Ecn ge wenken zulien haar in dit opzicht v.aarschijn-lijk wcikom zijn en de inachtneming er van zal haar voor onheil kunnen bewaren of dit misschien nog af-vvenden indien het soms reeds aan den gaziehteinder opdaa^t. Liefde is de ter s te voorwaarde tôt oen geJukkig huwelijk; «r zijn echter nog andere faktoren clie daarbaj een ontegensprekelijken invioed uit oe t'en en, en het verstandig baset der piiehten mag wel als een hoofdbestanddeu daarvan v\ orda aangestipt. De vrouw leeft echter meest door het gemoed, eu het veirstand, de koelbloodige rode nexuang hebben bij liaaa- gewoonlijk maar een oudorge-schiiite roi te vervullen. Zij gelooii, nogai licht dat c e gtoeiende eerate liefde eeuwig zai blijven duren an geéit zioh bijgevolg wetmg inoeite om zicii de gunst un haar eentgenoot nog uoor andore banden dan die der iieîcie te verzekaren. Zij zou moeten trachten op de hoogte te gciat; en van ai uat waar voor hij 6en bijzojidere voor-nafde toont, \<ioraJ aangaande zijn gev\ oonlijke vakkun-dige bezigheden, want gewooniijk spreekt de nian gaarne hicrover en ondearvinut met greot genoegen dat, zijii vrouw 't een en"t ander verstaat en er beiang in stelt. Viùdt hij op dat gebied een open oor bij zijn eohtgt-noote, dan zal Juj veel mindar neignig toonen om met anderen daarover te gaan praten. L»t vrouw kan in tut opzicht zeer gemakeknjk een goeden unslag bekomen, x>p voorwaarde tiat zij ae ec-rsie huwelijiismaanden tMiai voor benuttige; laac zij die eenige gelegenheid ajJuet voorbijgaan, aaa is het. meestal te veigeeis dat zij TStS dit verzuim weer traeht goed te malien : ue cenmaal door vrienden en makkers veroverde piaats blijft voor de vrou.v ten ceuvvigen dage verioren. De verstandige viouu weet zich trou w ans voor aile overdrijving te hoeden. Een man voharekt îedeien oin-gaug met gaestverwanten en geiijkgezmden wiketi oni-zeggen ware verkeerd gehandeid. Ontspanning en verzee mogen liem niet ontnouden vvorden ; hei 13 echter de taak der viouw er zorg voor te dragen dat, mettegensiaaude alien vreemden invioed, aile biutenstaande genot en ver-maak, het verblijf bij den huiselijiten haard m het ge ■ zolschap zijner Viouw iiem stectis nti aangi naamst weze ea hem bovei; ieder ander verkiesùjk schijne. Is dat moeiiijk ? (jri eîiiszins. Het is ^rooLendeels maar een kwestie \ an behendigheid en van staiidv&suge door-zetting der duizenden middeltjes die de vrouw vo6r het huweajk heeti. in net- erk gestelu om lief en bekoOi'lijjL uiivei'koreu mali te bevailen. Zij wekt daardoor dan scliîj 1 dat haar vroegere hanaelwijze ioutea: komedie en betuog v as om de iiefdesverbinding to. een huweiijk te bi"e!ûgi.n. Het huwelijk op zicii zeti is eehu&r getn uoei, doc.; iou enkel een laktor, een nnudai moeten wezeai om het levensgeluk, dit hoogste uotvl, te vtjze'jieron. Indiai nu een viouw zich m car mot.te getjooat om het ontlei gi -chiki middel maciiiig U' woraon, dan wel om i,Ct edgeaiijke d^ei te bereiken, geeit zij uau wel een bewijs van {iooizicht, van seurandea'ut'id of van behendigneiu Het antwoord atai niet aiwiers dan onikennend zijn. Zoo nandelt echter bijna iedere vrouw. is iiet dan vei\~. on-derlijk dat de man haar sUla-an ininder noogschat, daai-zij toch zoo ver beiieden het ideaai blijft waanan hij droonide en dat hij destijds in haar meende ontdcki te hebben ? Y\ at eciiter een man gewooniijk het meest mis .aagt, ' d.v is de wanorde, de slordigheid en ue onzindeiijktieitt in het huishoud 11. in dit opzitht laat de toestand in onze, li6dtiuua,agsch-3 gtzinntn nogai vvat te wensciien over. Want inu en men hier tn daax Weà een mevi'ouvv-sehuur-machine kan vhiden die, niet borsioi en natte »pons be-^ wapend, o^c iioudtlijic en oveiai zicù met sbof\tgen en . fcciioonmakcii tu reinïgen onledig houdt, — lietgcen wel v,-at overdi'evûn mag lieeten, — noevcel meer vmdt msn er ecjitftr ni&t d;e het op uat punt niet zeer nauw nemeh '( En ih de onteloare ];,t»iigLG der vidir..cn die noeh m het noch hèt andere dier uittisUn verv anvn, cm die dus min of meer deu gui den mi'udenv. tg bewaadeien, ho3 weinig, hde bitter w eimg tait nu a er die do dt ug-den van ortte ëfi, zuideiijkhcid met iiet noouige aanpjts-, s .iffs^ermt,,eii do wcu; eliau vt a den ecJit ,0010.. weten te bcoefrae ' '! Want de man houdt er a ^stjuut nie ' van dit men m zijn - tegenwooixiigheid piast en plop • dat kuipen en emiuers midden m de kaiùfer staau en -lal ineviouw nog dit en dat heeft in 01 de Ce brengon wah-xiecr hij van z'jn werk thUitkomt. Ailes zou d ta-i oeièn afgeloopen vjiiu eji van de menigvuldige bezigiicden die de da'jciifi.scao taak der huisvrou» uitmakeu zou ea' gecu spoor meei mogt-n overbiijvtn en tech oïîk geen cakelo ongèdfai mot en -.ezeui. Ue man wil de uit ia. zien en van do gemoedelij'ice, aantrekKehjke, behagelijie uoning genie*en; maar hij ondea-Vindt met tegenzin de storing aie oîivtriaijaeiijk gepaard gaat met het veelvui-dig, vocrai-',aandelijk en d.iai . au oiuuscheidbaar werk. D tijd dii-si hij bij den Imiselàjkea haard doorbrengt, w il hij aan het familieleven zitn toegev. xjd; volgens ziji, opvatiing sluit dat genot çchter de aanweziglieid uit van een halfgekleede ,ongekamde vrouw, van elordige, onzindeliijke kinderen, van eminers, borstels an opneem-vodden, van een hoop op den hoek der tafel etaande onafgew as se h en schoteis en borden, of andere dergedijke onsmakelijke dingeai. De echtgenoote die er werkelijk prijs op steit haar man bij haar te houden en hem aidius aan verderfeiijke invloeden wil onttrekken, moet het op de boven aange-wezen manier beproeven; zij moet hem te huis ai iiet genot weten te verschaffen dat hij zou kunnen geneigd 1 zijn elders te gaan zoeken. 1 Dit zal haar soms wat lastàg vallen en moeite kosten, ; maar is het beoogde doei, namelijk de huiselijke vrede, misschieu zelfs het levensgeluk, niet eenige opoffaring waard î KLABA. vvaara 1 Ai^Atf A. De Strijd tegen de Vervalschers. I>2 MELE. Hier komen we nu plots te staan vôor den adelsten .liai- diauke.i, den nektar van arin en rijk, kind e« grij-aard, het heerlijke ï>anaceum dat in aile mansoheiijke aanikheden weidadige leniging brengt, de melk, de >lanke, moilige, stiikerzoete, onscliatbare melk ! Wie is er aie geen beiiang bij heeft de reinlieid vaii lezeii koninklijken drank te keniien 1 l>e moedar die on-panoegzaam door de natuur bedeeid wead tn \ oor het :v\'eeken van liaar booriingske deai overvloed bij het ijker begunstigde dier komt afsmeeken; de grijsaard hj de veasteten organen van zijn varmoeiid spijsvea'L»-ingsstelsel een licht te assimiieei vu voodsel hetja ttan te ilvùau; de zïc..e die het kranke bloed heeit te vrijwaren egen de vernittende en ontstekende eieaaenten die de ;ewooolijke mensohelijke kost in den bloedsomlocp zou Lurmen uitstorten; tôt den Itskkeroek zalf die zioh door 00m-, pastel- en pronkget>ak den voiùanen nioiidheniel oekt te iaten sti-eeien ! Doch ik verzeii, dun^t me, ietvvat naar de literatuur en aust ma op dien mij vreemden weg linksoinkeer te ;iaken, de spreuk indaohtig : schoenuiaker, — of neen, tnnuot, biiji bij uw mortier! Wat de melk is, kan met enkele woorden gezegd en ,iet een pa ir voizinneiu verduideiijkt worden. Melki isjL, 0 ie e.;. ulbie van boter in eeno waterige oplos&iug uiktx en kaasstof. iioter a een ret; een vei kan m ■ 1 niet oplossen, dat wett i'-iiereen genoeg, dooii het kan ■est in w a ter geemulgeeid worden, dat is derwijze over le watermasja m vardeelmg gebracht dat het onder le gedaan.t' van microscopisch tleÔ "■ steertjes in ge-loemde \loeistof hangenue blijft. D^ emulgeeriuig van .on vet in watar gescnisdt door het lievig-schudden of :an ook iangs zuiver physioio'gisciien weg m h£t diea'lijk i-ganilme bereikt worden. Vandaar de witte kle^x der :re!k. Gesmolten vet ot olie met water in een îleschje eschud, gceft eene \vitte emuisie. lu datzeïide water mden we nu ook suiker on kaasstof. Deze iaatste is r m opgelosB doch siaat er idt ne>er of preoipiteert door e voeiiug met een zuur .Oit làa:sle ontwiizKalt zieh van eàf in de zoogenaamde zure melk en zijn ontstaan is te anken aan t;ene miki'obische werkmg. Zoohaast er in e melk meikzuur opdaagt heeit er tezelfdei- tijd pro-uktie vaa kaas plaats. Om volledig te zijn moeten we hier nog wijzen op de anweaigheiu in de meik van enkele zouten vvaartus-shen de phosphaten meldenswaaidig zijn omdat ze een .eldadigen inviotd uitoeftnen op de vorming van het' eendergestei bij kleme kiudeien. Hoe \.ordt de melk vervalschtî Dit is niet in een regel te ztggen îioch met een paar olzinnen op te lo&sen. Als we, op 't eind onzer bcs.chou-ing, het punt der melkdooping moeten baspreken, zul-;u we on3 meermaftls cens aciiter het oor te krabbein ebben, \i aiit de opsporing van overmatîg water is geen inderspel, al is het drojpi oduict dan nog zoo vulgaire, ^e moeten ti'ouwens in dit ondcjrzock lanj.r3 empirischen 1 rog, nooit tôt een anderen uitslag zoeken te gerak^n , an tôt dien van » een sterk ver motel n ». De S'~oeikun-ige alleeti kan het problema bepaald oplossen. Melk kan vooreerst geheal of gedâeittiijk ontroos.d ; ijn. Indien men moik 21 uien aan ha m cigen overiaal, ondert de bg»ter zich om'er von a aon&r utirtg&le laag^ giVuftetyffy ^ d ->v ^iionrn v-n w oitit 1 melk met een weiok Water a.'Ugfrie>gd en met eenige iiiigergrepen sedabikarb^naat goschud. De aa-nweziglieid an dit produkt vvijst dus op ontrooming (1). Sodab.karbonaat wordt op de volgende w ijze zeer "-s- lakke'lijk gezoeht. Giet 100 k.c. meik in een ilesohje en aarop een iialvan wijnroomer azijn. Stop dadelijk dioht wt ton go&ùtn kurk en keer ten tiéntal ininuten de esch 't onderste boven, Na ze d.an te hebben Eeehtge-et, trekt ge voorzichtig het stopsed af. Veriaat dit laat-te de fl03cli met min of meer gewdd zoodat een lcnal oorbaai wordt. dan kunt ge lot toevoe^-ing vtui voor- , oemd produkt besluiten. We herinneren hier als toelichting hoe ai de kàrbonate i 1 voeling met een zuur, dosgeva-iieiule azijnzuur, ge-raeiil, oatv. îkkoling \ an koolzuuigas voortbiengeu, dat icîi ender Iiet stopsed ophoopt à» de ruimte der nesc.ii ■fder diukitiug brengt. P " Indien do gioote boorderijen vee'al tôt sn&lle onlroo-ling machines gebruiken, ctaii Wordt bij den mindei-en oer vaaic sodakarbonaat voo*/ bew uat doeltintle aan/e-cnd. Ook 1 u el k v er k o op ors uit de twçede hand, halen ij mkLiel van dit karbonaat den room van de meik ai ië oe ce?s.e verkoo];' r or 110:; nïbeht ingèlaten hebben; iij zeer lengde meik is de n&tauilijke îiohtgde kleur ie reine meik kenmer'kt, lot het lichtblauw ovei-gegaan. )in nu deza tint veor het oerg van den kliënj, to verber-"u, wordt dikwijls de \arlengde- en oiitroomde me'k ot de yitte ldeur teiiiagebra cà'i door toèv&egmg van _, i • meél of aardappelblc m. We botwjjfelen eeoigaKins •î heden ten dage, die bloem van svedke heikomst ook, ,• ?erdUur is, dit vervalschingsmio wei reJi^ijk iu ange v. end worden Doch Àvxr ni iu lè>ïi tijd bedoelde ervalst'hing <Mkwij ; \ orkomt, gaan wo terloops de eai-irische opspdî'ingsmethode w3ta aanatippeu. Ze is trou-,vi)% ("ckx^ îvoudig. Behud een weinig medk met een !(truppelî joedtinkiuur. Besi neeuit men ten .mm-te ( a bierglas vol meik opclat de bruine kleur \iui c aocfstof de tint van de inelk niet «>u -ovoracbacluwcjn 'V'oi-dt b'ij het sehudder' de gcrii^sto fa&iiwe kleui yK melk woarg'onomtn, dan werd ve; valsching met Jtet-iieel geplcegd. iien kan iceds, zonder aaiWcnden, van eonige prosi tof de vervaisching mei zetmeel va-,ts.'Ueii 'door dat, ijciens het koken, de melk stijver w ordt dan zij vroegor I-îet gebeurt wel dat in water geklonte oc' : .tapherse-: n in de melk ontdekt v. orden. Deze stof wordt ook aan le melk met het-doeieinde van witkleuren toegevoegd. , Deze varvaiscliing kan slocihts bepaald door mikrosko-pisch onderzoek worden uitgamaaikt. In eene lange reeka van inelkonbledirugan kwamon we echter nooit sehaap-hesrsenen togen. In Franikrijk schijnt dit bedi'og mear îu voege te zijn. in een volgend arliked bespreken we de netelige kwestie van ondei-zoek naar tJoegavoegd water. Dr M. 0. (1) in de groote boarderijen geschiedt thane meer de enelle ontrooming door machienen die dooi1 zwenloiiog de boter van de melk scheiden. Taalzuivering. — a. Kou hebben. — Een lettertijke vertaling van avoir E r o 1 d. in het Nederlandsch wordt hier het koppel-erkwoord zijn vereischt. Ik bon koud. Il 11 is ivarm. Goed is eveueens: ik heb het koud of hij lieefu I e t warin. ti-elijiie-n aan. — Men zegt gelijken op. Die twee broe-iers gelijken op elkander. Niet aan elkander. Kekening houaen van. — Tenir compte d e. In 't Ne-ierlandsch houdt men rekening met. Steeds die ziekta ,-oorzetsels te wiilan verbalen ! Herinneren. — Dit w erkwoord is in 't Nederlandsch' jnovargaakeiijk. Ik heb' hem er aan herinnerd, dat iij ruoest vertrekken. Dit herinnert mij aan een geuour->enis uit mijn kinderjaar. Men zegt eciiter wel : zich iets îernineien. ik herinner me die gc-beurtenis nog heel joed. l'its ook: de lienoinea-iiig aan ean gebeurteuis. Houden aaa. — Hij houdt veel van dieren, zegt de S7ederiauder, en niet nij houdt veel aan dieren. Nous .enons a vous faire remarquer, vertalen wij door : Wij lochten er aan oi wij stelt en er prijs op u te latcu >pmerken. Wel goed is: vastlioudea aan. Hij houdt halsslarrig ?ast aaji zijn begiuselen. itenuis maken. — W ordt gebruikt mot het voorzetsel net. Dus metr*emand kenn^s maken. En niet: iemands tennis maken (faire la connaissance.) Lemxang i an elektricitsit. — Men zegt een leeraar in • le elekti'ieiteit, een kuisus in de gesehiedenis, een les n het Nederiandsth, een ieergang in de EngelseJie aal, ondervsijs 1 n de moedertaal. Voor doei neba^n..— Avon' pour but. In 't Neder-f^idscli heeft mti tp t ol ten doei. Die vereeniging léeft tôt doei Vi«à/bevolkiug op te beuren. Eveneens 0 t zending, tôt roeping-, tôt onderwerp, tôt mees-er, tôt getuige hebben — waar het Fransch telkens > 0 u r gebruikt,. Onder opiaent. — Sous le rapport. Het Nederlandsch ;ebruikt in dit gevai Ten op zich te van of IN .ot opzicht. Un der het opzicht is echter geen outieve uitdnikkmg. Zij beteekent onder het toezicht. lie school s tau. onder het opzicht (sous l'insptetion) au deu heer X... Even siéent is onder het 00g- 1 u n t. Wij zeggen : uit een oogpunt... i n opzicht».. • a u eon standpunt. -^,Vy.., Te kuop aan viji îrank. — De prijs vvordt""iîi*'t Ne-eriandacn niet met aan (à) aangeduid. Wij gebruiken aartoe voor of tegen met het onder&cheid dat t e -en voor den eenheidsprijs, voor voor den totale» rijs v, ordt gebezigd. Die huizen zijn voor twintig duizend frank ver-ocht. Ze hebben aile samen twintig duizend frank op-;ebraclit.Die liuizen zijn tegen 20,000 fraaik vérkoekt. Elk uis kostte 20,000 frank. De berichtgevers over den voedingsdienst die al de ardappelen en de boonen aan zooveei frank op de aarki^ Drengen, zouden er eens moettn op denken dat a n i ransch is, ook als het niet ezel beteekent. Zeventien ficank en half. — Om korrekt te spreken ient men te zeggen : zeventien en een lialve frank, twee n een halve meiey. Zijn taal beaiuoa. — Nederlandsch is: zijn taal ken-e 11 of maehtig zijn. Hij is slsclits gis ter on gekomen. — Dit wil zeggen: ij is geen anderen dag gekomen dan gisteren. Onder ianschen invioed (seulement!) gebruiken de Vlamin-on dien zin als ze bedoelezi: hij is pas of eerst gis-Jren gekomen, dus : hij is met vroeger dan gisteien akdmtn. Seulement, met betrekking tôt den iijd, firlf t'1'! t.tffAtr— 1 . ' ^ —•• '.ïogen dé énneed ^e vrecmde noo*den. De r ewe telijke be-velhebber in Friésland heeft ender-toand schrijven gezonden aan zijn onderliebbende bevel-oeider»;« In ambtelijke stukken komen hoe langer hoe meer reemde uitdiukkingen voor; uit sieur of uit zuclit cm .g. « stadhuiswoo' den » te gebruiùrcn is elke brief door-pakt met een groot aantal, in lioofdzaak aan het Fransch ntietiide woorden, die het iezen bcmoeilijken en den ihoud onnoodig onduidelljk maken. » Onze mooie taal is waarlijk îijk genoeg om voor io woerden N ederlandsche en gewoonlijk belere uit-rukkiogen te vinden.. « Het ligl zeker op den weg van ans, officieren, om iode te strijden tegen veroasteringen van onze taal en a deze het goadt voorbfceld te volgen van het Departe-îent vaa O.orlog dit, t&gen'^ oordig « Legerorders » uit-ecft, in plaats \ an .< llccueil-Militair » en « Kense.igue-icnlen, oonsideratiëë en advies » vervangen heeft door i a. ich , beschouw ingen eu çaad » enz. » iiet belioeft geea boboog, dat door mij geen over-riiving wordt beoogd en eon vreemd woord niet zou. aogesn worden gebruikt, cm eentonighwd te yeimij-eii indien i.et i-. eriandsciie woord \ an ilqzc! e b> -cekenis reeds gebruikt was, terwijl ilc niet wensch, dat iaar ton vertadiug gtzoçht >;■ ordt van woorden als : 1110-ilisatie, militair; telefoon, iuspeotie. cursus, nota, çro-es-vcrbaal en dtjgelijke, of van titcls. _ _ ' u Wei verzoek 1-. u in uw*ambu ajke briefvi isselmg nderling en me mij zooveei mogelijk nog, gai'iciénKii II ,r mr iidsmen te verinijd'in en niet onnoodig een t-oed iode. sandsch woord te vorvangen door een vreomd voord. « Ten einde gemakkelijke: aan dit verzoek le kunnen oldc.n, zijn hierbij gevoegd eenige lijsten^ van aerge-ijke w ooiden met een goede Nttici-landsche uitdruk-:iag. » ^ BX-A'l /M. —flBslter en korrektoï droegen ver "den vçek het hunne 'i. 5,0m* de » Taalztu' ring » met heel »at onzuiv irîiêtftfrae bevlti.ken. Zoo staat er in para-*a«f 8 : Er mocht toch ,;1 eens op^geroepen v. or- - ten Ieder aandochtig lcz'er zal wel geraden h( ' ben t het îiioe&t zijn : g o w e z e n. Ons Miniaiferie van Kunsten en VVetenschapp n Iiet , nen eon gekkerij begaan in plaats van een g e k-: e r n i j. Volgens is wel geén voeg woord, maar dar.rom >ok niei e^n weg woord. 30 , Mengeîwerk der GAZET VAN BBUSSEL. De Kerels vaa IHaanderen. Geschiedkundige roman door HENDRiK CONSCIENCE. Bobreclit zag haar een wijl d. nkend achtcraa. Dan keerde hij zich om, vervorderde haastig zijnen w eg, en zeide in zich zedven, met ôen heldc, ; a glimlach oj> het gedaat : » Ha, ha, het is te Bijssel dat men besloten heeft dit huweiijk f' beletterr! Ik heb er dus geen de minste echuld aan. Miju geweteu is onbelaaeri «1 mijn 00m kan mij niets verwijten. Tancmar, altijd die Tancmar! Hij vervolgt ons zonder verpooz;: g. Die bloedvij<"id van ons geslaeht heeft nu toch zijn doei geinist. Hij meende mij diep te honen en dooddijk te bedrdeven... en maakt mij de gelukkigste der menschen! Nu heb ik mijne vrijheid weder. Er i.> niei meer op tciug te komeu. Geone maciit op aarde kan mij nog dWiagtn mij vôor Biacida van Woumoji te vernederen. Dakeriia, Dakeiiia ial mijne levensgezeliinne zijn ! » En nog meer zijnai stap beepoedigende, bereikte hij Weihaast het einde der Bidderstiaat. Hij kiopte aan de poort van zijnen steen, ging den Bcïïalk zonder srpreken voorbij en lien tôt in de zaal waar zijne zusttr, vôôr een kruisbeeid geknieid, in een tnriig gebed was varslonden. Zijne verwarde zegekreten deden haar verba.'isd op- | Rpringen, en zij wilde hem vragen. wat hem dus was <>verkomen, maar hij sloot haax- iu zijn/" —■en zeide : « Wi,tia, de Hemel is ons barmhartig '• Ik trouw niât mot Placida; z.j zelvô héeit onzt bt cite vtrbrokcn en mijne gjit jnij doen tentgnemen. Het is onhariotjjedijk. Iiet jong ineisje,' dooi dezb tijding gansch buiten zich zeive van geiu : sige v 1 rrassing, hief de handen in -'de hoogte en nep uit : « O, dank. dank, God, Gij hebt mijn gebed ver hoord ! » Maar Bobreehl greep haar den aun en trok haar naai de deiir, terwijl hij haastig zeide : ■i Kom( i om, zusier : Dakerlia moet het weten. » Het meosje weerstond hem eeasklaps. « ilakerl a? » morde zij, .. o, neen, nog niet! » s '/^vs is droef, zij jijdt, Witta. » « Ja maar, d.e onvtrwachte tijding » « Welnu 1 » « Die onveiWachte tijding zou haar kunnen ziek maken. haar kunnen doen s 1er v en. Zij is zoo uiterst gevoe lig. » « Gij versclirikt mij, inderdaad! » v Laat mij adeen tôt haar gaan, » zeide Witta. « Il zal het haar voorzichtig bckend maken. Eenige woor den zijn genoeg om haar te bohoedeii voor eene ploi.se linge ontsteitonis. Komt gij dî n straks. » • o Ga, ga, zuster, uw raad is wijs en goed ; maar haas u toch, ik smeek u ! » Het meisjc begaf zich naar sher Wulfs steen. Tocn zij de achlerzaai biuneni'-ad, zag zij Dakerli; met êenen w xtten doek in de hand vôôr het venster zit ten. De hopelcoze liad waarschijnlijk 111 hare droeve een zaamhcid aiw eder tranen gestoit. lîobrechts zuster meende lot haar te loopen en har treurnis door een onmiddellijke veropenbaring van he golukkig nieuws te verdrijveu; nuu.tr zij weeroield ziti naderde lot Dakerlia, nam haar de hand en zeide : 11*Nu, w een niet meer, vriehdinne... » '< Acu, ik kan mijne smart niet bedwingenj ik.z-'d zeltei-zi« a woiden, ik ge\oel net wel! » 1 cp jo-.Lvc-ir A» ulf. u Ik kom om u îets te zeggen, Dakerlia. » « tjij hebt iiooii. afgunst gëvoeld, Witta; de nuunenijd héu/t nooit- u den boezem verteerd, O, btlioedé baim-ttaitig'e God u vooi zulk akelig lijden ! Het is eene slang die om ons liait gekronkeld ligt en het vezei voor vczel verb'ijt en verscheurt. » « Maar laat mij spreken, » morde Witta, hare klacht enderbrekende. <1 ik heb eene verras, tnde tiji'tog u n.ede le deelen. Het -scii'jnt dat het huweiijk mijns bioedus met Placida Van Woumen eenig bel. .sel ontnioet. » Ivi'.erha zag haar a-fs versclirikt :.an en begon te sidderen. « O heiïiel, wat zegt gij 1 » mompelde zij schier onver-staanbaar. » Spreek, spreek ! » « t.ij zijt zoo ontsteld, viiendiime; ik zeg immers niet dat dit huwelijk verbrokan is ? » Eenen zv.ai en zut ht slakende, *iep Dakerlia ldagend uit : : « Ach, Witta, Vv'itta, waarom pijmgt gij mij zoo wreod lijk 1 » Joiukvcr oneloghe verkeerde in eene lastige verlegen-heid. Haar broader ging komen; zij mot .a zich haas 1 en ; en de groote onstelbaarheid van Dakorlia maak^e hare taak zoo moeiiijk! Tôt eon besluio gedwongeti, verza-meide zij harcn moed en zeide : l « Dakerlia, ik heb gewithtage dingon u te openboren, maar gii moet bedaald blijven of ik veriaat u oogen-blntkcliik.... Het is waarschijnlijk dat de huwelijksbe-k>fte mijns liroedcrs zal verbroken worden. » s « Waarschijnlijk 1 » herhaaide Dakerlia, met eeneîi t hoopvollcn l 'ch van liaren zetel opstaando. . *« Bijna zcker, » iwp « Ach, mocht dit gonchied a.hoe zou ik God z i:cn! » « Het, 13 g ichied Dsl erlia : het huwelijk is verbroken. » Jon 'er Wulf vloog liaie vriendin aan den liais c-n ladite en stortte trauan, als hadde deze tijding haar van blijd"chap zinneioos gemaakt. De deur werd geopend, en Bobrecht trad binnen. Een kret t ontsnapte Dakerlia ; zij rukte zioh lo^. uit de armen liarer vriendin eu meeinoe met uitgestiekle handen Bobrvcht te genioet te loopen; maar een hev.g sclui.ini ood klom op haar voorhoold en zij bleef, met neergt-slagen blik, t'* midden der kamer staan. Dezelfde ontsetltenis hacl den ijkwigci ng gttroffen; maar lnj, het ce, -t de bewegingen van zijn iiart bedwin-gende, gin : lot h:iar, nam haar de iiand en sprak op schier pleeïitigen toon : « Dakerlia, mijne zuster heeft u gezegd, niet waar, dat ik verlost ben van den dwang die mij ongelukkig inaakte. De wrgede bepioeving, v> elke wij moesten on-dorstaan, heeft ons toegelaten in elkanders hart te h zeiu Na zulke bekentepis hoef ik u met te vragen, Dakerlia, of uwe zial dezeKde wenchen voodt als de mijne. 1k kan niet meer levtn zonder u te zien, zonder uwe si tin te hoorcn, zonder miju heil uit uwen zoetca blik te put-ten. Vrienden als te vortn kunnen wij niet meer zijn. Wij moeten iets anders voor elkander worden. Slenit gij toe î » Dakerlia wilde anlwoorden; matar de spraak verrtikle in, hare keel en zij begou oveivloedig te woenen. Deze on ver w ach le vraag h au haar "zoedanig ontsteld, dat zij wankelend tôt haren zetel lïcp en met de handen vôôr de oogen er zidi op Iiet nedcrvalien. Maar de stilts die haar omringde ric-p haar tôt bewustziju terug. (Lecst vervolg Dinsdag.l Sîjblad tôt " de Gazet vati Bt*assel ,, van Zondag, 26 ftagasras 1917.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.