Vier-en-dertigste îaargang. —■ Nummer 12 Voorloopig |0 centiemen per nummer Brussel, Zaterdag 30 November 1918 HET NIEUWS VAN DEN DAG AANKONDIGINGEN Per kleine rcgol t ( Tusschen de Nieuwstijdingen, per regel 3 en 4 f Sterfgevallen per regel ........ 3 fi BESTUUR EN OPSTEL Zandstraat, 16 TELBFOON 171 DAGBLAD Gesticht door Jan HtnfGHB BUREEL DER KLEDŒ AANKONDIGINGEN Zandstraat, 6 TELBFOOK 7948 ABONNEMENTEN: Se prijzen zullen later vastgesteld worden. De Viaainsche Kwestie »ï« 11V Bij den heropbouw van ons België is heb yan het allergrootste belang dat het land stevig gevestigd worde op het ajg-eheel er-kenuen der rechten van Vlamingen en Wa-lën. la betzelfde belgische huis wonen die .twee 'broeders te -zamen ; en zij moeten malkaar broederlijk, als kinders derzelfde belgische moçder, aanzien, en ook broederlijk, met ge-lijke rechten en gelijke plichten door elkeen behandeld worden. In 1915, als de oorlog-ten felste woedde, heefb de regeering ver-klaard dat zij de volledige gelij'kheid van het vlaamsehe en het waalsche volk navir réélit en in werkelijkheid verzekeren wilde. ,\Velnu, nu dat de vijand plat ligt, en wij w ederom meester zijn in ons eigen, vrij, België, is het oogenblik aangekoinen oin die belofte te vervullen. Eendracht maakt macht, spreekt onze nationale leuze: die eendracht van Walen en Vlamingen heefb ons machtig gemaakt in den oorlog, en zij kan en moet ons machtig maken in den vrede. Men heeft gezegd dat de Vlamingen meer flan 80 ten honderd der belgische soldaten aan het leger gegeven hebben: dit is waar; edochl wij willen die verhouding ten onzen voordeele niet uibbuiten. Indien er meer Vlamingen dan Walen in het leger streden, komt dit alleenlijk voort uit hunne meerder-heid in het land zelf, en ook omdat de .Vlamingen, die dichter bij het front woon-den, gemakkelijker de grens konden over-steken, om zich bij ons leger te laten in-lijven. De Walen hebben gedaan wat zij kon-Uen ; en zoo de Vlamingen hunnen plicht gekweten hebben, zijn de Walen er evenmin te kort aan gebleven. Leve ons vlaamsehe volk ! leve ons waalsche volk ! Zij zijn beiden elknnder weerdig, en beiden moeten dezelfdè xechten genieten. gelijk zij beiden dezelfàé plichten volbracht hebben. In 1830 heeft men zulk3 niet verstaan; en uit eene bekrompene- politiek, alboewel onze nationale leuze de « eendracht » als moeder der macht afkondigt, heeft men het belgisch staatswezen op de « eenheid » willen grond-vesten, en Walen en Vlamingen behandeld, ûJsoi' zij geen twee volkeren waren, die in één politieke natie samenkomen, maar alsof zij slechts één volk waren, met ééne taal, met dezelfde zoden en dezelfde gehruiken. Dit was mis, historisch valsch, en op sociaal gebied noodlottig en verderfelijk in zijne ge-Tolgen.Wat is er inderdaad gebeurdî In plaats van eendracht en macht te stich-ten, is er tweedracht en zwakheid tôt stand gekomen. Tweedracht tusschen Vlamingen en Walen, want na eenigen tijd hebben de Vlamingen den waritoestand met al zijn onrecht, diep gevoeld, en hebben zich dan ook meer-maals tegen de bevoorrechte Walen laten verbiltereu. Gelijk hadden zij niet. Want de schuldigen zijn de Walen niet, maar wel de kertziende politieke inafinen die in 1830 meeuden dat zij een sterk en manhaftig ras, gelijk het vlaamsehe ras er een is, in het waalsche zouden kunnen opslorpen. Het is juist het tegenovergestelde dat gebeurd is; en in plaats van beide volkeren ineen te smelten — betgeen onmogelijk en onwen-echelijk is — heeft men ze scherp tegen malkander geplaatst. De inval van den duit-echen vrjand is noodig goweest, om die in-Btemming te doen vergeten. In den gemeenen etrijd hebben de Vlamingen en de Walen maikaar nu beter leeren kennen en achten: het oogenblik i3 dus gepast om een nieuw verbond aan te gaan, waar « eendracht s werkelijk de macht waarborgen en stichten «al. Er is meer. De ongelukkige politiek van 1830 heeft niet alleenlijk tweedracht gestookt tusschen Vlamingen en Walen, maar ook tusschen Vlamingen en Vlamingen. Spijtig genoeg : in het vlaamsehe volk zijn de ge-goede standen met de noodlottige taalpoii-tiek deir regeering van 1830 meegegaan: zij hebben hunne eigene moedertaal geheel of ten deele ontleerd ; en staan nu, eilaas ! in een en hetzelfde land, in eene en -dezelfde Btad, soms in een en hetzelfde dorp, togen-over het min gegoede volk, dat ze niet meer verstaan, en met hetwelk zij in voeling niet meer kunnen komen. Fransch spreken is def-tig, en vlaamsch spreken is slechts voor den gemeenen man. En die tweedracht heeft sedert 1830 diepe wortelen geschoten, zoo-danig dat de inval van den duitschèn bar-baar wederom noodig geweest is, om dien jammerlijken toestand te doen vergeten, en om rijke en arme volkskinderen in hetzelfde gelid tegen den gemeenzamen vijand te doen oprukken. Juist omdat wij in het heldhaftig inspan-nen van al onze krachten gezegevierd hebben, en omdat armen en rijken, onder hetzelfde uciform, hetzelfde hert hebben voelen klop-pen, is het oogenblik nu gepast om een eind : te stellen aan de noodlottige politiek, die ons belgisch bestaan bedreigd en — meer dan men denkt — in gevaar gebrachfc heeft! Iedereens rechten moeten erkend en geëer-biedigd worden: Vlamingen en Walen zijn gelqk; en onder de Vlamingen zelf, moet de droevige scheuring, die de hoogere standen van de lagere afscheidt, en deze van hunne natuurlijke leiders en hoofdmannen Bfzondert, volstrekt ophouden. De rijke moet dezelfde taal spreken als de mindere man, met hem in aanraking komen, hem leeren kennen, hem opleiden cp sociaal gebied, en op het gebied van kennis, wetenschap en kunst. Hij mcet wederom één worden met sijn volk, en daarom het leven van zijn volk leeren en de baal van zijn volk spreken. De vlaamsehe kwestie, zooals men ziet, is eene kwestie van rechtveerdigheid en ook Tan gezonde demokratie ; en hare oplossing leiiil regelreeht naar het versterken van ons belgisch wezen en naar den luisterlijken herop-bouw van ons geliefd .Vaderland. In het manifest, dat de Vlamingen van Brussel — gezworen vijanden vàn de akti-vistische verraders, die in de vier jaar bezet-ting met den duitschèn vijand samenheul-den, en nu meestal over de grens ge'vlucht zijn, met een duitscli pasport — naar de regeering gestuurd hebben, vi-agen zij zekere hervormingen, die onze lezers in ons blad zullen gezien hebben. Zij komen hoofdzalce-lijk hierop neer: Volledig vlaamsch onderwqs voor het vlaamsehe volk, met de vlaamsehe hooge-school van Gent erbij — uitbreiding van het vlaamsch tôt het gansche bestuur van het vla&msche land — gelijkstelling van fransclisprekenden en vlfaamschsprekenden in het belgische le^er. Wij zouden er nog bijvoegen: gebruik van het vlaamsch in de rechtspleging bij al de tribunalen van het vlaamsehe land. Die hervormingen schijnen ons billijk en wensçhelijk : op dien grondslag kan voor goed de eendracht, die macht geeft, rusten en bliiven rusten, tôt meerderen bloei van België en tôt sterkere en innigere verbroedering van Vlamingen en Walen, en van Vlamingen onder maikaar. ^ VOOR ONZE GESNEUVELDE HELDEN Vrijdag voormiddag greep in de Ste-Gudu-lakerk, te Brussel, eene zoo indrukwekfeen.de als diep ontroerende plechtigheid plaats, na-melijk een plechtige dienst ter nagedachte-tenis van de belgische officieren, onderoffi-eieren en soldaten die, van den i augustus 191 i tôt met het groot offensief van october-november 1918, voor de verdediging van den Geboortegrond, de vrijheid en de ouafhanke-lijkheid van het Vaderland en het goede Recht op het veld van eer gevallen zijn. De hoofdkerk was in grooten rouwtooi. De zuilenrijen VEun het hoog'koor en den kruis-beuk waren behangen met reusachtige rouw-draperijen en verlicht door lange reeksen flam-beeuwen. In 'b midden der kruisbeuk stond de indrukwekkende lcatafalk onder een mach-tigen troonhemel opgericht, omringd door drie reeksen branden.de keersen, en a.fge-bakend door vier groote lichtpyramieden. Bo-ven op de katafalk lag de met rouwfloers overdekte belgische Vlag, en vooraan het praalbaar was, als « obiïtL», de belgische schild aangbbracht. Kwart voor 11 ure kondigde het geluid der klokfeen de grootsche plechtigheid aan. Geen plaats je in den reusachtigen tem-pel bleef onbezet. De middenbeuk was voorbe-houden aan de families onzer gesneuvelde helden. Ilonderden damen en heeren, in vol-len rouw, hadden daar plaats genomen, en nog, vôôr dab de plechtige zielmis beg'on, zag1 men daar vele, zeer vele oogen roodge-weend. Het publiek. dat de zijbeuken vukle, ; was eveneens onder den indruk oener smar-telijke ontroering. Op het hoogkoor 'oevonden zich: MM. de ministers Delacroix, Hymans, Jaspar, Ituzette, de Broqueville en Harnii^nie; M. Poulet, voor-zitter der Kamer, en M. baron do Favereau, voorzitter van den Senaat, aan het hoofd van eene afveerdiging Parleinentsieden ; M. Beco, gcuverneur van Braband; M. Max, burgemees-ter, en MAI. Steens en Jacqma.in, schepenen der stad Brussel; Z. Exc. de pauselijke Nun-cius en de onzijdigc en geallieerde gezan-ten; de oude generaals, die tijdens de bezet-ting in de hoofdstad gebleven waren. waar-tusschen generaal Wahis en generaal Cou-sebanb d'Alkemade; generaal G'ilain, overste van den belgischen gcneralen staf en ver-scheidene andere hoogere officiers van ons-loger; verbegenwoordigers van de rechterlijke magistratuur, en hooge beambten van de ver-schillende ministeries. Aan weerskanten vaJi de katafalk waren Elaatsen voor het belgisch officierakorps voor-ehouden; er bevonden zich daar ook officiers' van de fransche, engelsche en canadeesche legers; de verschillende in de hoofdstid ver-blij vende regimenten hadden groepen onder-officieren en soldaten al'geveerdigd voor het bijwonen van de grootsche godsdienstige rouw-plechtigheid en om hun gebed te -voegen bij dit .der menigie voor de zielerust hunner dappere kameraden. Binnen de kerk werd de eere- en orde-diensb waai^genomen door eene kompanie van heb le regiment grenadiers. Enkele sbonden voor 11 ure kwamen Z. Em. kaixiinaal Mercier, Mgr Evrard, pasknxr-deken van Ste-Gudula, en eene talrijke geestelrjk-heid aan het rechterportaal der kerk plaats nemen, cm de koninklijke familie te ontvan-gen en processiegewijs te leiden naar het hoogkoor, waar, rechtover den troon van Bel-gië's eersten Primaat, de koninklijke troon optyoricht was. jliddelerwijl hadden de ZZ. EE. HH. pas-toors der verschillende parochies van Groot-Brussel on de vertegenwoordigers van de kloosterorders, in roket met stool, in het ge-stoelte van het hoogkoor plaats genomen. Enkele oogenblikken later deden Z. M. de Kcning, II. M. de Koningin en Z. K. H. de kroonprins hunne intrede, met de leden van hun gevolg. Zijne Eminencie bood lien het wijwater en allen maakten zeer ingetogen het Teeken des Fraises. Het was per automobiel dat de koninklijke familie gekomen was. Bij hun intreden werd de veldmarsch door de klaroenen geblazen, en werden de wapens geboden. Wanneer onze Vorsten en prins Leopold op de bidstoelen, vooraan den troon, gezeten waren, begon de plechtige zielmis. Het was Zijne Eminencie zelf, bijgestaan door eene talrijke geestelijkheid, die otficieer-de, en die ook bij afloop van heb H. Sacri-ficie, de laatste gebeden, aan het praalbaar, aanhief. Tijdens de Elevatie weerklonk, in de plechtige stilte, het kort bevel der officiers : « Présentez armes 1 » De soldaten bo-den de wapens, terwijl de klaruenen sehal- den. Eene rilling van ontroering doorliep do harten der menigte, en allerwege werden met moeite weerhouden gesnife en geween gehoord. Hoe voorbeeldig, hoe vurig werd er voor onze axme jongens gebeden!... En -wanneer de laatste gebeden gezongen wiu-en, werd de « lBrabançonne_» op het groote orgel uitgevoerd. Zonder eene iraan weg te pinken kon men tijdens de bezetting de toonen van ons vadeîlandsch lied, onder de gewijde gewelven, niet hooren; nu verwekten zij een indruk, die- moeiiijk te beschrijven is. Aller gêdachten gingen naar onze dappere soldaten, die voor den Vorst, voor de Vrijheid en voor het Vaderland hun jeugvlig leven ten offer gebracht hebben... Het overdoodgelui ' der klokken mengde zich met de orgeltoonen, en heb was onder een indruk, die niet spoedig verzwinden zal, dat de plechtigheid ten einde liep. De Koninklijke Familie, uitgeleid door Zijne Eminencie en de geestelijkheid, keerdje naar het Paleis terug, bsgroet door het ge-juich der menigte, die zich op de Ste-Gu-dulaplaats bevond, en die ook bij de aan-komsb onzer geliefde Vorsten hen reeds op de hart-elijkste wijze gehuldigd had. HET BELGISCH LEGER Bij de blijde intrede van onze Vorsten te Brussel, aan het hoofd onzer heldhaftige troe-pen, hebben wij onzen kroonprins Leopold, hertog van Brabant, flink te peerd zien rij-den in het uniform van simpel soldaat van het 12e linieregiment. Waarom soldaat van het 12e linieregiment? Iedereen heeft gedacht dat het in de tra-dities was dat de kroonprins van België deel uitmaakte van het regiment grenadiers, zooals Leopold lien onze Koning Albert. Onze tegen-woordige kroonprins Leopold is ingelqfd in het 12e linie, en zulks omdat heb 12e linie zich tijdens den oorlog op zulke bijzonder heldhaftige wijze gedragen heeft. Den 6 april 1915 heeft Koning Albert zijn oudsten zoon voorgesteld aan het 12e linie. Deze voor-stelling gaf aanleiding tôt eene grootsche en geschiedkundige plechtigheid, op het strand te De Panne, welke bijgewoond werd door koningin Elisabeth; graaf Athlone, schoon-broeder van koning Joris van Engeland en overste der engelsclie missie bij het belgisch leger"; baron de Broqueville, destijds minister van oorlog; generaal Jacquet, destijds bevel-hebber der derde logera fdeeling; kolonel Jacques, bevélhebber der derde brigade van het 12e linie (nu geiieraal benoemd, en bevel-hebber der derde legerafdeeling) ; kolonel Van Rolleghem, destijds bevelhebber van het 12e linie. De Kcning sprak te dier gelegenheid de volgende reecivoering uit, die wij hier in haar geLeel meedeelen, omdat zij eene bladzijde geschiedenis van ons dapper leger uitmaakt: « Officiers, ondcrofficiers en soldaten ! « Ik heb u vandaag bijeengeroepen om u mijn jongen zoon voor Le stellen. « Indien ik het 12 eHinie uitverkoren heb om mijn zoon den wapenhandel aan te leeren, dan is heb omdat dat régiment zich tusschen al de anderen zoo flink onderschei-den heeft door zijne dapperheid in den loop van den afgedanen veldtocht. Ik houd er aan, hier voor u, de heldenfeiten te herinne-ren van het 12e linie. « Het is het tweede bataljon, onder de bevelen van den dapperen majoor Collyns, dat het eerst het vuur in stormt. Den 4 augusti (1911) houdt dit bataljon op kranige wijze de verdediging van de brug te Visé vol. Den 5 augusti is het 32e linie tusschen Evegnée en Barchon schrikKelijk onder vuur genomen, terwijl het eerste bataljon van het 12e linie in een hevigen strijd gewikkeld is langs den kanb van Sart-Tilman. . « Het 12e linie heeft een belangrijke roi vervuld in den tweeden uibval van Anbwer-pen. Den 11 en 12 september dost heb een prachtigen aanval op Hn-echt en de wijk Ovcr-de-Vaarb en vvijkt sleehbs achteruit op hoo-ger bevel, aldus de achterhoede vormende van de legerafdeeling. « Tijdens de beleg>eiing van Antwerpen helpt heb 12e linie mede tob de verdediging van den len sector, en levert aldus een hevig ge-vechb in de richting van Breendonck op 28 en 29 september en nabij het bruggohoofd van Blaesveld van den 30 september bob den 3 oebober. Tijdens den terugtocht uit Antwerpen, vormb heb 12e linie de achterhoede der divisie en heudt den 8 oebober ten zui-den van Lokeren de vjjandelijke strijdmach-ten begen, die poogden den terugtocht van het leger af te snijden. Maar, heb is in de veldslagen aan den ïzer, heb is te Dixmude, dab het 12e linie heb toppunt zijner dapperheid moest bereiken, met te Dixmude het ge-vaarlijkste punt der stelling te verdedigen. « Den 19 october bezet heb 12e linie het bmglgehoofd van Dixmude en beschermt er den etrugtochb der vijfd legerafdeeling langs de bruggen dezer stad. Den 20 october moet het 12e linie aldaar een ongomeen verschrik-kelijk bombardement ondergaan. Kolonel Jacques, eene eerste rnaal gewond, blijft heb bevel voeren. En hier raken wij aan heb kritiek-ste oogenblik der verdediging van. Dixmude. .« In den nacht van 20 tôt 21, was het geveelit bijzonder hevig. Hevige aanvallen, uit Ide richting van Beerst, worden afge-slagen door de sterke linies van het 12e, heid toe. De dappere kolonel Jacques, voort-durend te midxien zijner troepen om ze aan te moedigen, wordt eene tweede maal ge-kwetst, maar blijft op zijnen post, alzoo aan allen een sclioon voozbeeld gevend van ge-trouwheid aan den plichb. Door het lie hnie afgelost, 's avonds van den 21, her-neemt het 12e zijne plaats aan het brugge-hoofd in den nachb van 23 tôt 24 october. « De dag van 24 moest een dag zijn van een der heetste strijden van heel den _Yzer-û-iu' "*fa' r'^g.l>»ig0P - von weerdigen dag, slaat het le bataljon, onder de bevelen van den koenen majoor Van Rolleghem, door zijn krachtdadigen weerstand, aan den linkerkant twee aanvallen af. Terwijl weert het 2e bataljon, dab rechts post gevat heeft, 15 aanvallen der Duitschers af. « In den naclit van 24 tôt 25 en den daaropvolgenden dag waren de bombardemen-ten en aanvallen onverpoosd. 's Nachts van 25 bot 26 gelukt het een vijandelijk bataljon Dixmude binnen te rnkken en voort te trek-ken tôt Caeskerke. Alhoewel omsiageld, blijft heb 12e op zijn posb en heb vijandelijk bataljon wordt vernietigd door onze reserven. « Toen eindelijk, den 26, 's avonds, het 12e linie afgelost wordt, heeft het bij de verdediging- van Dixmude het derde van zijn effecticf verloren, maar het behield al zijne stellingen en bleef 120 uren in de loop-grachten, wat kan beschouwd worden als een der merkweerdigste gebeurtenissen uit den oorlog. « Den 30 october wordt ef nogmaals be-roep gedaan op de toewijding van het 12e, om het center van ons fronb te verdedigen. Heb losb hij Pervyse de uitgeputte grenadiers ialf' en slaat verscheidene aanvallen af. 't Is daar dat de dappere majoor Colyns erg gekwetst werd. « N'a. den veldtocht van den Yzer en tôt op dezen dag wiordt het 12e linie dan eens in den seetor van Pervyse, dan in dien van Oostkerke geplaatst en houdt er zorg-vuldig de waclib over onze stellingen, laat zich niet ontmoedigen nocli door het sleclib violer, noch door de bombardementen, en maakt vorderingen telkens de omstandigheden het toelaten. « Ziedaar ide schoone dienstsbaten van het 12o linie. Zij zijn het die aan dit keur-korps do belooning verdienden der dekoree-ring van het vaandel. « 'Met mijn zoon bij uw regiment te plaat--sen, ben ik gelukkig u een blijk van mijn vclledig vertrouwen te schenken. De prinsen moeten van jongsaf opgeleid worden in de schocl van den plichb, en er is er geene betere dan een leger als het onze, welk heldhaftig de natie verpersoonlijkt. Mijn zoon wenschte, als eene eer, het uniform onzer dappere soldaten te inogen dragen. Hij zal zeer fier zijn te behooron tôt een regiment, welks daden van dapperheid en van. toewijding aan het Land,, eene glorierijke bladzijde uit onze nationale geschiedenis zullen uitmaken. » * » * Vervolgens werd kroonprins Leopold door den Koning voorgesteld aan de overîieden van het 12e linie. De troepen boden de wapens, terwijl het muziek dei7 Brabançonne » speel-de. 't Was éen aangrijpend oogenblik. De jonge prins, in zijn uniform van soldaat van het 12e linie, zag er kranig en krijgs-haftig uit en groette op flink militaire wijze het roemrijk vaandel van zijn regiment dat met de troepen voorbij Hem en onze Vors- sten defileerde. ^ HULDE AAN BELGIË Er gaat geen dag voorbij of in d» wereld-pers verscliijnen lofartikels aan België, wat wel klaar en duidelijk bewijst dat ons land de wefeldachting en bewondering verworven lieeft. Het grootste blad van Londen, de j « Times », wijdt onder andere, de volgende i regels aan onze Vorsten, aan onze troepen ' en aan ons Vaderland : '• De Koning en de Koningin hebben zich weerdig betoond van de toegenegenheid en de getrouwheid hun geopenbaard door een volk dat op stoutmôedige wijze de duitschers tartte, en door het leger voor hetwelk de Koning, met reden, de groote eer vergt de duitsche strooming tegengehouden en heel het duitsch operatie-plan in duigen geworpen te hebben, op het kritiekste oogenblik. " Geen enkel leger heeft zich beter gedragen, tijdens de laatste periode van den oorlog. Het keert terug naar België, met lauweren bekroond en de lauweren der laatste oorlogsmaanden zijn schitterender dan deze velke zij in het begin plukten. Nog merkweerdiger dan de dapperheid der soldaten, was de berustende moed van het belgisch Volk. Al de vernederingen en de wreedhe-den die de duitschers konden uitdenken, konden er niet toe komen de ontembaar zedelijke gehalte van dat heldhaftig volk te verbrijzelen. Het heeft eene les gegeven aan al de tyrannen ; het heeft het voorbeeld getoond aan al de vrije volken, les en voorbeeld die in de annalen der Geschiedenis zullen gegrift blijven, en de mensch-heid verheugt zich over de schitterende belooning zijner heldendeugden. » Zooals liet engelsch blad spreekt, zoo ook spreekt men in heel de beschaafde wereld over België. Men mag dus gerust zijn in de toekomst van ons land, dat voorbestemd is om op het gebied van voorspoed en bloni eene der eerste plaatsen te nemen .tusschen al de landen ter wereld. ^ Onze vrienden De spaansclie gezant te Brussel, markies de Villalobir, die tijdens de vier oôrlogs-jaren onachatbure diensten bewees aan Bel» gië, is zco aan ons land gehechb, dat hij er heel noode zou uit- lieengaan. Hij zegde het volgende Ban ecoi jert30>n, met wie hij over België sprak: « Ik heb we volkomcn vereenzelvigd met uw volk geleefd. Al wat het yeleden heeft heb ook ik geledcn. Het belgisch volk is bewonderens-weerdig geweest. En uw Koning dan! Weike edele figuur zal hij in de geschiedenis beklee-den Ja, België is in de smart groot geworden. Uw land, dat ik reeds bewinde en bèwonderde, bemin en bewonder ik tham nog meer. Ik zal ] aile wogelyke pogingen aamvenden om in uw \ widden te kunnen blyven. Ik zal de grootste eerbetooningen weigeren om mfin ambt te Brussel te kunnen bly ven vervullen. » Flergelijke m.annen strekken bot eere soo-wel aaa het land dat zij vertegenwcordigen, als aan het land waar zij zich vestigden ter uitoeefning huaner gewichtige ambts- I"Um''' i T.' ' De Legerbewegiri; Het belgisch leger Zoo&ls wij gisteren gemeld hebben, zijn t belgische bezebtings troepen woensdag aan < duitsche grens bcegetomen en staan zij g reed om heb duitsch Rhijnland binnen te ru ken. DdcIi, vooraleer verder te trekken, er eene rustpoos ingetreden. Ais gevolg v; zekere bepalingen en overeenkomsten tusscht de geallieerde legers en de duitsche wa.pe: stilstandskommissie. heeft generaal Miche cpperbevelhebber der vierde legerafdeeling, b vel gegeven dat zijne troepen tôt den 1 d cember voor de duitsche grens zouden blijvt ligigen. Deze ged\vx.ngeii rustpoos valt wel nie heelemual in den smaak der soldaten, die zc rap mogelijk in Duitscliland willen rukke doch zij zal hun ten goede komen, want r eene dagelijksche matsch van 30 kilomete: kan rusten niet schaden. Den 1 december dus zullen onze manne het Rhijnland bmnenrukken. Over 't algemeen is iedereen van gedael dat ons leger naar Duitschland trekt alleei lijk als bozettingsleger. Dat is verkeerd. Om soldaten, en dit geldb ook voor do geallieert troepen die naar DuitschJand trekKenl blijve heelomaal op oorlogsvc.ct. juist zooals .op h< fix.nb aan déni Yzer. immers, er is wel wapei stilstand. doch de oorlog is feibelijk nieb g< daan. Daa,rom blijfb ons legxîr op ooiiogsvoe vooi-bereid op aile gebeuriijkheden. Onze li zei-s moeten nu nieb gaan gelooven dab d oorlog' gaab heibeginneu, doch zij mogen nie veigeten meb wie onze troepen te doen lie! ben. De Duitschers hebben wel met veel liant teekens en eèrcwoordea de verplichting aàl gegaan de v oorwoa.rden van den wapensti! stand te aanveerden en uit te voeren, doc wij weten wat het duitsen eerewoord weer /s. De geschiedenis ci.zer onzijdigheid in 191 heeft het ons ten overvloe^e geleerd. Hebbe Avij nu ook reeds niet gezien dat Solff, d duitsche staatesekretaris voor buitenlandsch zaken, bij de geallieerden is komen jammere dat Duitschland de vcorwiiarden van den ws penst.ilstand niet kon uitvoeren, en zulks n pas dezelfde voorwaardcn. ter stipte nalevinj onderteekend te hebben! Dezelfde Solff i zelfs niet achteruitgi-wekeii voor bedekte bt dreigingen. Maarschalk Foch is dan op ziju beurt krachtdadig moeten optreden en heei den Duitscher om zoo te zeggen het mes o de këel moeten zetten om hem te dwingen d vooi'waarden na te leven, onder andere i zake de verzerging en de terugzending pu trein onzer krijgsgevangenen. Bij lioog en b la-'g hield de Duitseher staande dat hij ove geen treinen beschikto voor het vervoer du gevangenen. En 't- was voldoende hem lie mes op de keel te zetten om de treine: te zien te voorschiju komen. Aldus moet c met die kerels gchandeld worden. Liegen e beclriegen is troef bij hen. Men ziet dus dab ci met dat volk nie genoeg kan opgepast woixlen. Daarom oo blijft ons loger, op elles voorbereid. De infar teiie wordt ondersteund door de mitraljeuze en door de artillerie. De bgkomende dien stonj zocals de luchtvaart en de vechtvliegeri zullen ingerichf blijven zoo-als m.n net izei front. In iiet kiiijnltud Do duitsclie bevolking, van heb Khijmand i ter neer geslagen. als verpletterd onder d nederlaag der duitsclie troepen en vreest lie eigsbe van de bezetting der geallieerde trot peu. Ook zijn er talrijke lieaén met pak e zak verhuisd en verder Duibschland in ge vlucht. Zij vreezen dat enze troepen hen z«i; den meten meb de maat waarmede de hunne: ons gemeten hebben. Dab ze maar gerus wezen : onze manuen zijn geen barbarei Maar, in lieb Rhijnland zijn er ook menschei onder andere soinmige overheden, die zoude. verklaard hebben dab zij de bezettingstroepe vei-wachten met den grootsten haat. Daarmed zullen onze mannen geen kwaad spel het ben. Immers de Duitschers zelf hebben on in België geleerd hoe zulke mannen onsclu <lelijk moeten gemaakt worden. De vooi'naamste stad, die de Belgen aa den Rhijn gaan bezetten, is Aken. Volgens d laatste berichten nebben de duitsche troepe deze stad reeds ontruirnd en een groot de< der bevolking is met do troepen meegetrol ken. Anderen verRlaarden ronduit dat z rerkozen onder de belgische bezetting te bli; ven, omdat zij aisdan toch zeker waren nie iran lionger om te komen in heb binnenlanc Want de hongersnood heerschb er geweldiç Het belgisch leger zal aan den Rhijn ee sektor bezetten van 80 kilometers lengte o 60 diepte, dab maakt eene opporvlakte va 4.800 vierkanbe meters. De ontrulming Zooals wij hooger zeggen, is de stad Ake reeds onbruimd. De ontruiming van heb ove rige gebied vorderb la.ngv.aam en gaab me zekeie moeilijkheden gepaard, wegens d bucliteloosheid eu de wanorde der duitsch revolutionaire troepen. Er valt echter ee groob onderscheid te maken tusschen de du! sche troepen. De bezettingstroepen der be gische steden zijn in zulken. wanordelijke en oproerigen toestand vertrokken, zoûde eenigen tucht in de leiding, dat de duitset arbeiders- en soldatenraden zelf krachtdi dig tegen die troepen zijn moeten optrede en heb groobste deel ervan ontwapenen. I fronttroepen zijn echter in goede orde afg< marscheerd, daar het bolchevism er nog ni< diep was in door^edrongen. De duitsche soldatenraden houden ond< de revolutionaire troepen nogal wat ord In het Rhijnland moeten zij krachtdadig o] treden en de oproerlingen ontwapenen o: aile moeilijkheden te voorkomen. Ook zorgt de soldateni-aden voor de spoedig^ ontruimn van heb Rhijnland. Immers, den 1 deceri lier moeten de Duitschers teruggetxokken zr achter de lijn Dusseldorf, Duren, Mulleo born, Berncastel, Langeubacli, lCa.ifcersiaxit^r

Er is geen OCR tekst voor deze krant.