10 Centiem HET TOONEEL ls,e Jaargang. Nr 19 Beheer en Redactie : Vleminckxstraat, 15, Antwerpen Annopcenbureel open aile werkdagen van 9 lot 1 en van 3 tôt 5 uur (Torenuur) 25 Maart 1916 Mej. IVf. Van Eysendyck Mej. M. VAN EYSENDYCK aïs Maskotte Mejuffer M. van Eysendyck deed hare stu-iies in het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Zij begon hare loopbaan te Antwerpen in 1907 in het Théâtre des Variétés, bestuurder Paul-Jorge. Na twee jaren aan dit Fransch gezelschap verbonden te zijn gewéest, werd zij geroepen naar Amsterdam voor de Nederlandsche Opéra, waar zij een jaar ver-oleef.Daarna kwam zij terug naar België om ge-iurende vijf voile jaren werkzaam te blijven ian het operettengezelschap van den heer Ar-Ihur Hendrickx te Gent en waar haar succ'-îs bijroi derlijk groot was, vooral in de creaties van: Eva, graaf van Luxemburg, Walsen-iroom, Bibi-Bobi, Studentenliefde, enz., enz. Thans is zij een der voornaamste elementen van den uitnemenden troep van de Scala. Als commère van: 't Is Revue, als hoofd- en titel-rol van de Maskotte, waarin zij een buitenge-wonen en zeer gewettigden bijval bekwam en nu als Miss Helyett heeft zij getoond een artiste le zijn van groot talent en verdienste. Koninklijke Nederlandsche Schouwburg Het Meisje van Arles = De Meester der Smeltovens F rtes fortuna adjuvat! Het geluk helpt de dapperen! En de heer Bertrijn heeft met zijn uitgele-zen gezelschap andermaal de kans aangedur-ven en glansrijk gewonnen. Vonden wij het een stout waagstuk op 't eindé van het vorige jaar een kunstwerk van de waarde van het Meisje van Arles te durven voor het voetlicht te brengen, dan zal iedereen met ons moeten bekennen dat de houding van den bestuurder nog kraniger is, nu, dicht bij "t einde van het seizoen, andermaal dit pracht-werk van Daudet en Bizet ten tooneele te voeren. Hulde dus, welgemeend en van harte! En als wij zien wat er in de hoofdstad op tooneelgebied gepresteerd werd en nu nog het publiek wordt aangeboden, dan zullen al de getrouwen van onzen Nederlandschen Schouwburg gereedelijk met ons instemmen als wij in hunnen naam den besten dank be-tuigen aan onze artisten, die in deze moeilijke tijden, zonder financieelen steun, op eigen risico dus, een heele reeks kunststukken heb-ben voorgebracht van groot kunstgehalte. En dat te mogen constateeren is een feit van beteekenis en een deugdoend verschijnsel. Want het ging hier immers toch om den broode! Onze artisten, die geen rijke men-schen zijn, wilden op eerlijke en deftige manier aan den kost komen en verbeurden dus den steun die hen, gelukkiglijk op zeer kie-sche en bescheiden wijze, aangeboden was. En hadden zij nu eens een keus gedaan in het drakenrepertorium, om de groote massa aan te trekken, dan had men hun dit bezwaar-lijk kwalijk genomen. Maar neen! zij hebben met veel, zeer veel kunstwerk uitgepakt en toch is het publiek opgekomen, omdat niet alleen de keus der stukken gelukkig was,maar in de allereerste plaats wijl onze artisten van den eerste tôt den laatste, gespeeld hebben «con amore», met vuur en overtuiging. Zij hebben gewerkt, hard gewerkt zelfs en de belooning is dan ook niet achterwege geble-ven.Onze stadgenoot, heer Louis Bertrijn heeft daarenboven getoond, niet alleen een zeer knap acteur te zijn, maar tevens een leider van groote, wezenlijke verdienste. Wij wisten het wel, waar sommigen aan zijne bestuurs-gaven nog durfden te twijfelen. De tooneelcampagne die weldra tôt het ver-leden behoort is daarvan het beste en spre-kendst bewijs. Dank aan zijne onvermoeide pogingen, zijn onverdroten, rusteloozen iever eh vooral aan zijn onwrikbaar geloof in het welslagen der onderneming is hij er in gelukt dit meester-werk te volvoeren: een goed-homogeen gezelschap samen te stellen en daarmee, niettegen-staande de moeilijkheid der omstandigheden, artistiek werk te leveren. Want ailes is niet van een leien dakje ge-loopen, integendeel! De weg lag als bezaaid met hindernissen en waar de bestuurder dacht steun te zullen vinden, ontmoette hij onver-schilligheid en zelfs tegenwerking en dwars-drijverij.En nu nog, wanneer iedereen moet bekennen dat Bertrijn en zijn knap gezelschap goed, zeer goed werk zelfs geleverd hebben en dus naar aile recht en reden zouden mogen reke-nen op steun en aanmoediging en zelfs ge-lukwenschen, zien, wij integendeel dat de tegenwerking de wapenen nog niet heeft neer-gelegd.Als men bedenkt dat nu in dezen tijd de begrippen over hulpvaardigheid en medelij-den in hun zuiverste en schoonste beteekenis zouden dienen toegepast en men integendeel de droevige ondervinding opdoet dat zij geheel terzijde geschoven worden, dan schudt men bedenkelijk het hoofd omdat er toch niets an-ders te doen valt. Medelijden, wat is daar mede aan te van-gen? Daarmede kunt ge zelfs nog geen half vierdeel koffie krijgen op de Falconplein of zelfs niet een heel klein stukje zeep op de Groenplaats. Waarachtig niet! De heer Bertrijn heeft dus aanzegging ge-kregen te sluiten op een Zaturdag —- 15 April — omdat den Zondag daarop het weder te warm zal wezen en dus de geldelijke op-brengst veel te gering. Dat is het bevel van hooger hand en dus moeten bestuurder en artisten zich maar erbij neerleggen! «Parisina», het meesterlijk lyrisch drama van Gittens en Keurvels, waarvan de opvoe-ring, niettegenstaande de vermeerdering der onkosten, toch zou doorgegaan zijn en welke moest dienen als eene piëteitvolle hulde aan de nagedachtenis van den grooten Vlaamschen kunstenaar en Vlaamschen strijder, wordt dus uitgesteld tôt toekomend jaar! En dat is de magere troost waarmede wij deze bedenkingen mogen sluiten, voorloopig althans! *** De opvoeringen van Het meisje van Arles behaalden, net als bij de eerste vertooningen, heel veel succès. De energieke leiding van den orkestmeester bezielde ook zijne uitvoerders die de verschil-lende orkestgedeelten op, recht keurige wijze S tôt hun recht deden komen. Het ensemble van deze eerste-klas-instrumentisten was op-recht te prijzen en het publiek luisterde dan ook in heilige stilte naar de zeer mooie en origin< ele muziek van den genialen Bizet. De keoren achter de schermen waren andermaal goed ingestudeerd en de «farandole» met begeleiding van fluiten en tamboerijnen was een pracht van een uitvoering, een feest voor het oog en het oor. De vertolking moest niet onderdoen voor die van de maand December: heer Piet Jans-sens — wij nemen de volgorde van het programma — was effenaf prachtig. Zijn wel-luidend orgaan, dat niet meer te lijden had van de verkoudheid, klonk vol en sympathiek en in de tooneelen met den onnoozele en vooral in dit met moeder Renaude was hij van een overslaande gemoedelijkheid. Zooals naar gewoonte was zijn typeering zeer «pakkend». Heer Bertrijn viel andermaal te loven. Al het werk van zijn welgevuld seizoen bewijst dat de directeur al zijn rollen heeft ingestudeerd met de waarachtige liefde van de groote artisten voor hun vak, steeds inlevend de ver-schillende personnages welke hij voor te stellen heeft. i Heer Ruysbroeck heeft revanche genomen en in de roi van den lustigen Marc getoond dat zijn memorie hem niet in den steek laat als het maar te voren wat te verwerken heeft gekregen. Herreygers was heel goed, alhoewel de roi van een grootvader nu precies niet geschikt is voor het temperament van dezen knappen artist. HebM Cauwinberg als Mitifio heèft van zijn kleine roi gemaakt wat er van te maken viel; zijn spel en zijn taal waren als altijd: voor-treffelijk.De moeder Rose-Mamaï had in Mevr. Dilis-Beersmans de beste vertolkster gevonden. De slotscène heeft zij weergegeven zooals alleen groote artisten dit vermogen. In deze hoogst talentvolle en werkzame kunstenares bezit ons gezelschap een element van buitengewone waarde. Mevr. Ruysbroeck mogen we andermaal ons compliment maken en wij maken van de ge-legenheid gebruik om haar geluk te wenschen voor al het goede werk dat zij in dees seizoen geleverd hecl't: haar typeering is steeds voor treffelijk en nooit is de kleinste hapering te bespeuren. Mevr. Bertrijn was de lieve Vivette, die wezenlijk een beter lot verdiende, zoo aan-minnig en gemoedelijk wist ze zich voor te doen. Jufvr. Bertrijn heeft hare zware roi gespeeld zooals een echte rasartiste dit doen kan en wij mogen haar dus gerust een schitterende toekomst voorspellen, wat wij haar ook van harte gunnen. *** De Meester der Smeltovens heeft nog mets van zijn aantiekkingskracht verloren. Dit kcn men nogmaals Donderdag bestatigen, want de zaal was tôt de nok gevuld met een dankbaar publiek dat met spanning het lijden vân den sympathieken Georges Derblay, en van de fia-re (.laire de Beaulieu volgde. Het drama van Georges Ohnet werd in de bfste voorwaarden hernomen. H. G.Cauwenberg in de hoofdrol was prachtig, Mevr. H. Bertrijn als Claire de Beaulieu was onberispelijk, in het derde en het vierde bedrijf gaf zij de voile maat van haar schoon talent. Mevr. Dilis-Beersmans was de statige markiezin de Beaulieu. Zij speelde hare roi met de gewenschte distinctie. De Athenaïs van Mevr. Noterman werc^ naar de natuur ge-schetst, dat was schoon werk. H. Piet Jans-sens was vol gemoedelijkheid in den potsier-lijken parvenu Moulinet. H. L. Bertrijn in de kleine roi van dç Préfond, was perfect. Mej. Bertrijn en heer K. Van de Putte vorm-den een zeer aangenaam paar jonge geliefden. H. Hereygers vertolkte heel gewetensvol de roi van Bachelin. Als Hertog de Bligny had heer Ruysbroeck een ondankbaar baantje, maar hij trok zich met eer uit den slag. Mevr. Van de Velde, Hens en de heeren Van Gool, Angenot, Schmitz, Thees en De Groot vertolkten de bij rollen in de beste voorwaarden.De bijval was groot. Drie maal halen na het derde en vierde bedrijf. In, om en rond den Schouwburg HET TEEKEN DES KRUISES Het is nu ongeveer 20 jaar geleden dat Het Teeken des Kruises, van den engelschen too-neelspeler en schrijver Wilson Barrett, voor het eerst werd vertoond te Antwerpen, onder het bestuur van wijlen Frans Van Doeselaer. De bijval was destijds overweldigend; niet a,lleen werd het stuk te Antwerpen gedurende « verscheidene weken gespeeld, hetgeen toen nog eene zeldzaamheid was, maar er werden ook door ons gezelschap vertooningen gegeven te Gent en te Brugge, en overal was de toe-loop evëh groot. Herhaaldelijk werd het Teçken des Kruises later nog heropgevoerd, telkens met den mees-ten bijval. Zooals het nu weer zal worden op-gevoerd moet het stellig ieders belangstelling gaande maken. De schermen zijn met een dusdanige zorg gekozen, dat menig gewoon bezoeker van den schouwburg moeilijk zal kunnen geloaven dat de prachtige décors, die openbare plaatsen,wo-ningen en paleizen van het oude Rome voor-stellen, niet opzettelijk voor het stuk werden geschilderd. Ook de kostumen werden met nauwgezet-heid gekozen. Op zekere oogenblikken zullen we het oude Rome der Caesar's weer zien her-leven, in al zijne pracht. Dat de vertolking naar hartewensch zal zijn, daarvoor staan borg de namen der spe-lers: mevrouwen Dilis-Beersmans (Bérénice); H. Bertrijn (Mercia); Ch. Noterman (Dacia); Van de Velde (Poppea);M.Bertrijn (Stefanus); heeren G. Cauwenberg (Marcus Superbus); L. Bertrijn (Tigellinus); Piet Janssens (Gla-brio); B. Ruysbroeck (Nero); Hereygers (Fa-vius); Van de Putte (Lucinius), enz., enz. Het Teeken des Kruises zal slechts een be-perkt aantal voorstellingen hebben, waarvan de eersten zullen plaats hebben Zaterdag 25 Maart, Zondag 26 Maart (in dag- en avond- voorstelling) en Donderdag 30 Maart. • < Alphonse Daudet Nooit heeft Alphonse Daudet zijn geboorte-streek, zijn Provence kunnen vergeten. Zegde hij niet eens aan een zijner vrienden: — «Mijn Provence! Men vràagt of ik mijn Provence lief heb, of ik er om treur?... Ik sterf daarvan! Mistral, de groote Provencaalsche dichter, heeft in l'Armand prouvençau over den jeug-digen "Daudet eenige alleraardigste bladzijden geschreven. Daudet was de secretaris van den hertog de 'Marny, wat niet meer dan een eerepost bleek, waardoor de dichter van «les Amou-| reuses» van prangende zorgen vrij werd. Ziehier nu wat Mistral verhaald over een dwazen uitstap van den jeugdigen dichter. Daudet, Mistral, Anselme, Mathieu en de schilder Grivolas hadden besloten kost w.at kost een echt provjencaalsch maal te zullen eten. Ze doorliepen de straatjes van Arles, waar de oude huizen witgekalkt zijn tôt aan de eerste verdieping en de mooie meisjes den voorbijganger toelachen van achter het lichte gordijntje hunner deur. Ze zochten een her-berg zonder uithangbord! Tegen den avond ontmoetten ze bij de Vischmarkt een oude vrouw, die kousen stopte en vroegen haar of ze niet een kleine herberg wist waar men lekker at. De oude lachte, dacht dat de heeren grapjes verkochten, riep haar buurvrouwen en allen noemden een of andere herberg,waar-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.