! JAARv'*r,u , Nr 855. ZONDAC, 28 «IULI 1918. HET VADERLAND gleine aankondigingen : 1 fr. per regel Groote id. bij overeenkomst Dienstaanbiedingen : vo<tf gereformeer-den kosteloos. Belgisch dagblad, voorioopig te Parijs, 3, Place des Deux-Ëcus, 3 LEO VAN GOETHE», Directeur- Het nommer : 5 centiem (Front ea Frankrijk).' 10 centiem (andere landen). Per maand (vooruitbetaald) : Frankrijk 1.75 fr. Engeland 2 sh. Holland 1 gld. 25. Elders 8.00 fr." ONZE EERSTE NOOD > een~taai Het zal dengene, die objectief wil oo Lelen geen moeite kosten om te erke: U dàt, tôt wcilce ricbting, tôt well ,roep de Vlamingen ook behoorden, d Mens den oorlog spraken of sehrevei ni allen bezorgd waren om, na den oo 0t aan hun volk het middel te ve iekeren in zijn eigen taal te worden w< Mt worden moet en worden kan. [Over de wegen, die leiden naar d L, mochten hun meeningen wel ve Mien. Over bet doel zelf zijn er lan Doveel zinnen niet als er hoofden ziji ; Dit doel, zoo denken de meesten, ka [en niet bereiken, tenzij onze taal ee [illig we-rktuig wordt in de hande an allen, in de handen van de weinis bhoolden zoowel als in de hande an de hooger gestudeerden. Dit do< an men niet bereiken, tenzij eene a emeene omgangstaal onze zoo verschi nid gesohakeerde gewestspraken kon [rvangen. Wij vinden hier niets uit, noch vinc ; medewerker van «De Sohool bij h( 5ger» iets uit, wiens merkwaardige oj ellen «over do noodzakelijkheid va ;t streven naar eenheid in taajl! ei ielling» ons aanleiding geven tôt he hrijven van dit artikeltje. Maar zoomin aïs ons, zal het hem t ien zijn geweest om iets nieuws onde i zon te brengen. Veeleer zal hij he lor den oorlog, eilaas, onderbroke: erk van de «Vereeniging voor be baafde Nederlandsche uitspraak» te g in het geheugen van de Vlamingei bben willen roeipen en de laatste te nstanders van een algemeene omgangs il in Vlaamsch België van hun onge k hebben willen overtuigen. Want, daar zijn zoo wellichi nog te nstanders en daar zijn er altijd ge sst. Eergister nog, moesten we, al blade cd in de annalen van ons parlemen I de jaren veertig, glimlachen, treu ; glimlacihen, bij het herlezen van d< ledvolle redevoeringen, door sommig nonze eorste kamerleden gewijd aai verdediging van de spelling Desro es tegen de «nieuwe» algemeen-Ne rlandsche spelling, door heî> <eerst( alcongres in overeenkomst met d< ieste Vlaamsche en Hollandschi irijvers voorgestaan. En, we moesten wel terugdenken aar î van de eerste vergaderingen van d< ereeniging voor beschaafde Neder îdsche uitspraak», voor den oorlog, bet Atheneum te Antwerpen, waai ix Rooses, dien we en als doode er i kunstenaar niet te na willen spreken ? opstond om, in het sappigste maai 3r een vreemdeling en voor vele Via ngen onvatbaarste Antwerpsch t< fgen dat we «ons eigen zelve moeste lien en blaaiven». Andere tegenstanders van een alge «ne omgangstaal laten zieh niet dooi i overdreven bezorgdheid om hel iilderachtige van onze dialeeten lei i- Die vinden in het aannemen van he1 derlandsoh als omgangstaal een poli' kgevaar. Die zullen, waar wij — Goc de menschen weten het -— Vlaande i niet als cen broederland van Holland nnen beschouwen, zoolang de Schol-westie niet geregeld is, ons wel mei [i «boeman» laten lachen. -n dat soort tegenstanders van een wneen omgangstaal laden we op de-îde kar als degenen, die het liefst de nsfe moeite aanwenden, cil die, in ; licht, van de laatst uitgevonden elec-ï-h-e lamp, beweren dat vermits hun évader, die, tusschen haakjes, zijn >en versleet naast een vetlampje, zoo zij evengoed zoo kunnen blijven '«sprekeD. jouderi de particiularisten nog over-]yen, indien men er ernstig aan den-1 kon de Limburgers, de An,twerpe-lfs, de Brabanders en de Oostvlamin-1 te verplichten Westvlaamsoh te ® leeren spreken. En welk West-amscih dan nog : dat van Oostende dat van Poperinghe ? nflien de oorlog het goede werk van « ■ oreeniging voor beschaafde Ne-3|vische uitspraak» niet was komen Pzetten, waarin, naast anderen, de -amsche schrijver Jozef Muls, zioh ^ mspande, zouden we ons nu waar-ln ijk al or over mogen verheugen f'"n gemiddeld ontwikkeld Limbur-[ met een gemiddeld ontwikkeld L. " lar™g zonder meoite in één 1 - gstaal kon spreken. En nu al zou-!n e pmakkelijker kunnen antwoor-feiiiur verw'jt ons door Vlaamsch-ien wel ccns gedaan dat we EJ toa^ hebben.... R»ftkf9n dat he,t °P het front niet, > die j°n?e,ris met gœden wil beter zoudon vragen dan , zich, praktisch, nuttig te maken voor d \ Vlaamsche zaak. Hier is nu eens wa praktisch te doen en waarvoor zich een ieder, — laten zijn gedachten dan nie 4 in denzelfden vorm zijn gegoten als dii van zijn gebuur — kan inspannen. Di oorlog, die zooveel Vlamingen uit d< verschillende gewesten samenbrengit 3 doet samenleven, biedt de beste gele ^ genheid om een poging aan te wendet voor het vertrouwd maken van duizen ' den met één omgangstaal. Het gaat er niet om aan de Vlamin ^ gen «Haagsch» of «Jordaanscb Amster damsch» te leeren: trouwens de bijzon dere vorming van onze spraakorganer ^ zal altijd wel het beste correctief zijr r" tegen overdrijving. 5 Maar een algemeene omgangstaal '• moete-n we hebben, willen onze ver n keerd epgevoede hoogere standen over-n tuiigen dat Vlaamsch spreken best kar n samengaan met onderscheiding en met >' wellevendheid. n Vanuit den predikstoel en vanuit den >1 leerstoel kan hiervoor veel goeds wor-^ den gedaan. De leerstoel is begonnen, zooals men elders in dit blad, kan zien. De predikstoel zal niot in gebréke blij-t ven, want wij weten dat de Vlaamsche it priesters mêê van de beste ijveraars zijn i- voor de opheffing van hun volk. n En wij weten dat vele Vlaamsche i priesters begeerig uitzien naar een gele-t genheid om «praktisch» wat voor hun volk te doen. e Het eerste nu, wat ons volk noodig r heeft, is een taal. t LEO VAN GOETHEM. i vwwv ; Il SM» PiOMSUDE! ; 1I1B EH m 61115 De Algemeene Vriendschappelijike . Vergadering der Belgische Parlements-leden buiten het bezet gebied heeft . hare vierde vergadering gehouden op t Donderdag 25 Juli, te Sainte-Adresse. Zij heeft het vraagstuk van het werk-} volk besproken. i Daarna werden haar mededeelingen ) gedaan door den H. Minister van Kolo- - niën en den H. Minister van Buiten- - landsohe Zaken. k 1 WWW Voor onze bevrijde 1 gevangenen De eerste konvooien krijgsgevangenen ! uit Duitschland, die kracbtens de overeenkomst van 15 Mei 1918 gerapatrieerd 1 worden, zijn aangekondjigd. De in vrij-heid gestelde gevangenen, wier giezond-( heidstoestand bijzondere zargen zou , vereisc-hen, zullen naar eene inriobting gestuurd worden tôt wanneer zij her-steld zijn; de anderen hebben recht, . van hunne aankomst af, op een verlof ; voor terugkeer van dertig dagen. De ' Franschen zijn zîoo gelukkig dit verlof ; in hun eigen haard te kunnen door-! brengen; de meesten onder de Belgische gevangenen echiter zullen van deze groo-! te vreugde verstoken blijven. Hunne fami-lie en hunne vrienden zijn in be-! zet België gebleven en zij loopen ge-vaar de eerste dagen, waarop zij weder de vrijheid zullen genieten, verduisterd te zien door de eenzaamheid. Opdat onze landgenooten, die reeds zoo diep beproefd werden door eene lange en harde gevangenschap, van de-zen pijnlijken indrnk gespaard blijven, richt de Belgische Middendienst voor de krijgsgevangenen een dringenden op-roep tôt de talrijke in Frankrijik en Engeland verblijvende Belgen. Aan die-genen onder hen die er de middelen fcoe hebben, vraagt hij dat zij bij hen aan huis een Belgisch krijgsgevangene zouden opnemen, om hem er zijn verlof of een gedeelte er van te laien door-brengen; derwijze zou h'em, bij het ver-laten van den vijandelijken grond, de gelukkige verrassing weggelegd zijn iets van zijn Vaderland, iets van zijne familie terug te vinden. De Middendienst is er van overtuigd dat aan zijn oproep gehoor zal worden gegeven en hij verzoekt de petrsonen, die een krijgsgevangene zouden willen ontvXngn, hun naam en adres op te geven ten zetel van den Middendienst « Villa Suzanne ,avenue Désiré-Dehors te Havre. ? Deze personen zullen natuurlijk ver-wittigd worden van de aankomst van den gevangene. LEEST OP DE TWEE0E BLADZJJQE DE LAATSTE SERSCHTEN VAN DEN NA.BHT De Kweekschool van Meester Pips door FRITZ FRANCKEN X Vader Faes las zijn vrouw de eerste vertelling in proza voor die in een lo-kaal weekblad verschenen en door zijn zoo® onderteekend was. / — 'k Weet niiet, zei moeder, waar hij dat ailes vandaan haalt. Vader fronste de wenltbrauwen . — Als dat geschrijf zijn verderf maar niet wordt, meende hij, nadenkend en kommervol.IIij besefte te wel dat arties-ten doorgaans niet van den hemelschen dauw leven. En tôt nog toe had hij nooit gelezen dat Vlaamsche schrijvers mot -hun kunst schatten vergaard had-denOnderwijzers werden ook geen rij-ke menschen, dooh ze verdienden ten-mi ni?, te fatsoenlijik den kost. Hij vreesde dat Walter zijn situâtes verwaarloozen en den hoop rinike-lrooiers vergrooten zou ,die zich in patrieiaanschen trots mantelen en bun jeugd in een noodiot-tig vie-de-bohême verkwisten. Hoeveel van die reizende straatmuzikanten ver-sleten hun zolen niet op de stadspla-veien, met Hoogstraeten in 't zicht ! Moeder verdedigde echter haar kind. — Hij is toch de eerste van zijn klas. En 't is beter dat hij zijn ti-jd slijt met schriijven dan de herbergen bezoekt. Die liefhebberij zal er met de jaren wel uitgroeien. Vader liet zich bepraten. Op den ke-per beschouwd had zijn vrouw gelijk. En daarbij, al wou hij 't niet openlijk bekennen, wapperde er niet een vaantje over zijn woorden, als hij tôt zijn colle-ga's op 't buree'l zegde : — Mijn zoon heeft dit of dat geschre-ven. Hoe vindt ge 't ? s?" & <3 Walter nam zijn verlof te baat om de stedelijke boekerijen te bezoeken. Hij las er studies over beroemde schrijvers, sloeg een kijk op de tijdschriften om op de hoogte der beweging te blijven, on-derzocht de bron der nieuwste stroo- XI mingen en kiwam in befarekiking m een plejade jongere kunstenaars wi dwaze venvaandheid hem eerder e gerde dan boeide. Zonder antichan breeren werd hem toegang verstrekt de pseudo-ateliers van schilders f beeldhouwers, die gewoonlijk onder < dakpannen nestelden en zich voor all< arbeid bepaalden tôt onderlinge bewi rooking en afgoderij. Hun kapell kensgeest vermaakte Walter in den b ginne wel een beetje. Want al ver ko d'gden ze daar op hunnen olympus m het profetische gebaar van een Mozf de steenen tafelen der zonderlingste g bflden, die pipsche droomers en pétr leurs, vijandig gekant tegenover ail wat een burgeiiijk geuritje verried, w ren au fond slechts breughelsche tonn kl inikers die hun kunstenaarsloopba' eindtigden als kladschiUler of stuik door ten dienste der verfoeide burgeri Na den noen, voor hij zich te broeic zekte, deed Walter geregeld een wand ling langs den Meir en de Keyserlei. 1 de bonté wemeling der rijke menig voelde bij zich ■ dobbel leven ,niet u hoogmoed daar bij enkel de aristoer tie van den geest erkende, maar om h spektakel zelf, altoos verscheiden e verrassend. Dat was éen der grilk waarin zijn complexe ziel zich verlu tigde. Hij sleuterde er door 't gedran, îanterfantend aan de uitstallin der m gazijnen en bazars, den joel der toet rende krantenjongens, cig-arettenro kend, omdwelmd van bloemen-blare: d© rozemarijntjes, snorrende auto' T-inikelende trambellen en 't schuifeler voetengeslibber... Met welbehagen snoof hij de geparf meerde lucht op die daar vlotte en c "Vleurige parade van mannen en vroi wen, waar bet zonnetje zijn blinkenc pijlkens op verschoot, was hem ee kostelooze weelde... FRITZ FRANCKEN. [Wordt vervolgd). EENHEID II TAAL E! SPELLING Wij laten hier het opstel volffen,waai over in ons eerste artikel van vandaa, wordt gesjproken. Wij hopen verder i. hel tijdschrift De Sohool bij het Lege van de hand van dezen medewerkei die voorzeker, tôt. het onderioijs behoort yraktische aanwijzingen te vinden, di wij aan onze lezers niet zullen nalaté'i mee te deelen : In 't midden van de XVIIe eeuw wa in Noord-Nederland een algemeene taa tôt ontstaan gekomen, die onder dei naam Nederlandsoh werd aangeduid. Wij hebben gewozen op het ruim aandeel dat de Belgische gewestsprakei tôt de vorming dier beschaafde taal heb ben bijgedragen. Deze taal werd in dei omgang der beschaafden algemeen ge bruiikt en door het onderwijs, de pers de letterkunde, de redekunst wei-d zi steeds meer verrijikt en bevestigd. Ontwikkelde Nederlanders bezigei thans die algemeene taal van Noord to Zuid, alhoewe! zekere dialectische eigen aardigbeden in betoning, uitdrufckin; en woordkeus wel voorkomen. De minder gunstige omstandigheden welke sedert de XVI© eeuw den opbloc van het verstandelijk volksleven iî Vlaamsah-België verhinderden, tebbei aldaar de ontwikkeling eener beschaaf de omgangstaal in den weg gestaan. Di cntwikkelden spraken er bijna uitslui tend Fransch en in den omgang met d< eenvoudige volksmenscben be.d.iénder zij zich van een bargoensch, dat nie meer was dan een ellendig samenraap' sel van gewesttermen en bastaardwoor den. Het is overbodig over die wantoe standen, die, eilaas ! nog niet tôt he verleden behooren, verder uit te weiden Zij "hebben ons volk in een betreurens waardigen staat van geestelijko achter-lijkheid geplaatst. Een Nederlandscr collega, die nochtans zoo'n groot belang stelde in ons volk en diepe vereerinc koesterde voor Vlaamsche arbeid er: kunst, zegde mij eens, nadat hij bij ons een congres had bijgewoond : «Wat if het toch jammer dat die menschen var Vlaanderen geen taal bezitten !» Onze volksmenscben, onez gestudeerden, onze geleerden zelfs bevinden zich toch zoe onbeholpen, wanneer zij zich in hur moedertaal moeten uitdnjkken, hei woordmateriaal ontbreekt hun en di' gémis werkt stremmend op hun denken iiiidrukMnj^ermfiesgi. Dit ie één Ivan de oorzaken, die den opbloei van het verstandelijk leven in de samenle-ving, in de familie, in de societeit verhinderden. Hoe weinig talrijk zijn de Vlaamsche huisgezinnen, waar een goede burgerlijke toon heerscht ? Werd het aanwenden van een keurige taal zelfs r. soms niet voor «manie» en gekunsteld-j heid uitgescholden ? r Ons Vlaamsch bleef steeds de arme asschepoester in den huize, terwijl het ' Fransch aïs «gedistingueerde» juffer aile g hulde werd gebracht. Hebt gij ooit even \ beluisterd hoe een Belgisch officier de piotjes toespreekt die bij hem in verhoor komen, dan mocht ge een staaltje bele-s ven van wat onze taal wordt in den 1 mond van « eerstiklassige » menschen. i Gelukkig zal er weldra verbetering opdagen en een omkeer komen in dien 3 bedroeveriden stand van zaken ! i Velen hielden er zelfs de meening op - na dat Vlaamsch en Nederlandsch twee i heel verschillende talen zijn, waarvan - het laatste in België geen burgerrecifl , geniet en met het «Vlaamsch» konden zij j zich wel behelpen. Ilct kwam hun zelfs ecnigszins voor alsof het zudver spreken i van hun moedertaal ietwat sohoolmees-t terachtig klinkt en alsof de «bon ton» - vereischt dat men zich in een soort koe-j terwaalsch uitdrukke. Immers zoo doen ook de landheeren en , aj'istocraten in Vlaanderen, wanneer zij i zich met bet volk onderhouden. Alleen i op kiesvergaderingen betreurden die hee-i ren dat wel eens openbaar, maar dan - bleek het ook weer dat zij van Zoo bij-i zonder goeden wil waren ! Is het in zulke omstandigheden be-vreemdend dat er in Vlaamseh-België i geen algemeene omg'angstaal onder het ;■ volk bestaat Wel heerschen er ver- - scheidene gewestspraken, heel eigen- - aardige dialeeten, die rijke taalbronnen • voor het algemeen Nederlandsch kun- , ; nen worden, maar een algemeene . Vlaamsche taa' bestaat er niet. Die vin- • den wij alleen in het Nederlansdch, ge- ( ■ meenschappelijk erf van Noord en Zuid. , . Al te veel wordt er bij ons aan taalpar- j • tîcularisme toegogeven. Vele West-Vla- ■ : mingen aanzien hun gewest-spraak als j het «nec plus ultra» van taalschoonheid, < ; woordenrijkdom, gesmedigheid en zoet- ] ! vioeiendheid : Brabanders houden hals-starrig vast aan eigenaardige betonin- ] gen van klanken en aan uitspraakver- ] schil?en, zooals zacht- en soherplange { ce en oo, au en ou ; anderen vermeien s zich in eén noodeloozen sieur van uit- 1 gangen en buigingsvormen die niet tôt j het spraakgebruik behooren. f Allen steunen op zoogenaamde wel- i luidendheidagrcHiden en vinden hei j riooist de spraak waarmee hun gehoor let best is vertrouwd geraakt. Het komt îiet eenmaal bij ons op het zeer verdien-ïtelijke werk te kleineeren door Guido Jezelle, den dichter bij Gods genade, len geleerden taalkundige op philolo-îisch en letterkundig gebied geleverd Vij staan in bewondering voor de heer-ijke plastieke taal van Stijn Streuveis ;n van Hugo Verriest, «den wijzen pas-or van te lande». Toch betreuren wij lai hun arbeid zoo partiouiaristisch is rekleurd; wij betreuren het terwille van iien arbeid zelf, die om deze reden voor relen en bij zonder voor onze leerlingen ninder genietbaar en ook minder aan->evelenswaardig is. Het is daarom met ;er waar genoegen dat wij vaststellen, îoe Streuveis langs om meer een taal ;chrijft, die steeds nauwer bij het alge-neen Nederlandsch aansluit. Particula-■isme moet zich tôt philologischen arbeid beperken en kan dan zeer verdien-;tolijk zijn. Een kunstenaar ecbter heeft 'en sociale zending te vervullen ; hij .vien zoo'veel gaven werden geschonken nag zich niet zelfzuchtig in een ivoren .oren opsluiten, hij moet van zijn ichoonheidsvisie velen doen genieten en evensblijheid scheppen voor anderen. Daartoe zal hij zich bedienen van de aal van gansch zijn volk en dan slechts lal hij algemeen kunnen gewaardeerd 'n genoten worden en nationale kunst cunnen scheppen. De West-Vlaamsche schrijvers hebben lit den woordenschat hunner rijke 'olksspraak talrijke en zeer uitdruk-tingsvolle woorden en zegswijzen opge-iiept, welke den algemeenen taalschat net puik materiaal kunnen vermeerde-■en. Woorden zooals veie, vaute:, pander, ;ezapig, scheieren, doening en tiental-en andere verdienen in de taal burger-•echt te bekomen. Maar wat wij bij onze particularisten noeten afkeuren is dat zij algemeen be-cende woorden in verkeerden zin ge iruiken of door dialectwoorden vervan-;en, de woorden op belaohelijke wijze pellen en hun taal door tal van gallicis-nen, en verkeerde wendingen ontsie-en. Ik kan maar niet begrijpen waarom donen, blomme, blend, drendelen, let-er, purpel, dweers, peerd, zwert, neer-tig, eemer, gers, enz., enz., aan vele cbrijvers verkieslijker voorkomen dan ie algemeen gebezigde woorden: klom-ien, bloem. blind, drentelen, luttel, pur-)er, dwars, paard, zwart, naa,rstig, em-ner, gras. Is het misscihien niet omdat ;ij er naar streven hun taal een riaamscfo tint je te geven en alzoo bun iebrek aan grondige kennis van het Ne-lerlandsch te bewimpelen ? Om dszelfde reden wellicht houden ij er een bijzondere spelling op na, die tu eens deze van De Vries en Te Win-;el benadert en dan weer naar deze ven Colle wij n overhelt, doc-h meestal niets nders is dan volslagen anarchie en wil-ekeur. Even lichtvaardig ook wordt er imyesprongen met de| regels van de praakkunst, de geslachten der naam-i'oorden en de hoofdvormen van sterke ferkv/oorden. Het Vlaamsch vertoont een meer ar-haïek karakter dan de taal onzer Noor-erburen. Woorden die benoorden den loerdijk uit het taalgebruik zijn ver-wenen, verouderde taal- en buigings-ormeh, sterke genitieven en onvolmaakt erleden tijden die uit de algemeene lal zijn weggevallen, komen bij ons og veelvuldig voor. Ook hechten wij aan sommige woor-en een beteekenis, die ze in het Neder-indsch niet hebben of die ze hebben erloren. De Nederlandsche taal is een ij uitstek levende taal, ze gi'oeit aan, > rft af, verjongt door het aannemen an nieuwe beteekenissen bij bestaande 'oorden ©n door het uitbreiden van den lalschat, terwijl zij andere bestanddee->n laat wegzinken of vervormen. In Nederland, is die taalevolutie veel ;evker dan l>ij ons. Dit verschijnsel ligt i nauw verband met de beweging op et gebied van kunst, wetenscbap, nij-srheid, maatschappelijken welstand en irstandelijk leven bij het volk. Een ollandsch landbouwer of stielman be-gt woorden, die wij in België alleen, i nog slechts bij uitzondering, uit den lond van den gestudeerde vernemen. Een ethnologische wet, stelt vast dat 3 algemeene ontwikkelingsgraad van >n volk in verhouding is met de be-ekkelijke volmaaktheid van zijn taal s uiitdrukki ngsmiddel. Deze wet geldt iet alleen voor de inboorlingen van ;erzeesche gewesten, maar voor deeen-nsen ook en voor de natiën. Wij Vlamingen hebben dus op het ge-ed van practische taalkunde veel te eren bij de Noord-Nederlanders. Taal-nheid bestaat er in onze Vlaamsche swesten niet, zelfs niet voor wat de hrijftaal en de spelling betreft. Ook er behoefte aan een algemeene be-haafde omgangstaal. Wel werd er de atste jaren geijverd om het Neder- nHcrh ?nn Vrpnric mne-oliilt te ormnolrn-n Koniog klM ea LmeiMri Ter gelegenheid van het Belgisch na>; tionaal feest, heeft de « Union des Lu-' xembourgeois de l'Armée belge » aanfl Z. M .Koning Albert volgend tetegram' gestuurd : « Inniger vereenigd sinds vier jaren: strijd en beproeving met broeders,' waarvan verdragen, tegenstrijdig mefe den volkswil, vroeger het geboortelancf: hebben afgescheiden, sturen de Luxem-i burgers van het Groot-Hertogdom, dis'' de eer hebben te strijden onder de bave len van Uwe Majesteit, voor (Je ge--meenschappelij.ke zaak van het geschon-! den Recht, voor de vrijheid van edetl België en voor de vrijmaking van ver--1 drukt Luxemburg, aan hun heldihaftigii hoofd, op dezen dag van nationaal feest J de uitdrukking van hunne geestdriftigoj en trouwe gehechthei'd aan België enli aan zijnen Koning. De voorzitter van « L'Union cles Luxembourgeois de l'Armée Belge», ' Dr Arendt, Militair geneesheer. Ziehier het antwoord van Zijne Ma« jesteit : | « De Koning is zeer getroffen door het telegram hem toegest'uurid door « L'U-j nion des Luxembourgeois de l'Armée' Belge » en dankt innig de leden dezer* vereeniging voor hunne gevoelens van( sympathie voor België. « Tôt elikaar gebracht door gemeen-schappelijk lijden en' beproeving, zuH len Belgen en Luxemburgers meer dari ooit,- vereenigd zijn door broederliijlkei vriendschap. België is gelukkig en fieri in de rangen van zijn leger vrijwilli^' gers te tellen van heit G root-Hertogdonx die terzelvertijd zijne zaaîk en deze van de vrijheid van het Groot-Heriogclom,, slacbtoffer van dezelfden onreoMvaar> digen aanval, verdedigen. « Graaf de Jehay. » www ■ . ■ ,< HanÉtMiH brabaht Uittrek'sel uit «Journal des petites Âf-^ fiches» van het arrondissement Leuven^ (Zondag, 10 Maart 1918). Burgerlijke stand van i tôt 7 Maart i918 Overlijderss : Kinderen onder de 12 jaar : 4 jon--gens, 2, meisjes 2. Mannen. — Jacques Debacker,, 64 j.,. z. b., wed. van Florende Bel-gea, Naam-' schestraat, 82. Petrus Bormans, 82 j., stooCmaker,,f wed. van Isabella Weei-ts, Mafia TPheA resiastraat, 75. J. B. Gostermans, 76 j., z. b., wed. van Anna Gath. Van dcGauter, Naam-schestraat, 62. Ant. Berc.hmans, 6t j., z. b., wed. varî Maria Piron, Lintestraat, 37. Alexis Constant Jos. Robert, 41 j., echtgen. van Louise Bultinck, Manne-kensstraat. 2. Vrouwen. — Antoinette Collin, 78 j., z. b., echtgen. van Arm. Leop. Lameyf Thienschestraat, 196. Eugénie Lucas, 67 j., z. b., e&higem. van J. B. Van Links, Kaboutermanstr. 77. ■ Uittreksel uit «Journal des Petites Affiches» van het arrondissement Leuven. (Zondag 17 Maart J918). Burgerlijke stand van 8 tôt 14 Maart 1918 Geboorten : 6. — Jongens, 3. — Meisjes, 3. HuwelTJksaankonâiglngen * Albert Goesemaais, boekdrukikersge-zel, H.-Geeststraat, 134, en Adèle Pele-man, naaister, Midderstraat, 240. Jean-Albert Debie, coiffeur, Brou-werstraat, 81, en Ving. Dendievel, z.b., Donkerstïaat, 3. Theoph. Devyver, kleermaiker, Vla-mingenstraat, 134, en Louise-Paulitae Ghristen, kleermaateter, Fonteinestraat, 62. Louis Vanwyngaerden, bed'iende, wed. van Marie Sterckx, Ridderstraat, 199, en Marie-Joséphine Vandenbosch Karthuizersgang, 1. Nog dient, er, meer, veel meer in. dien zin gewerkt te worden, bijzonder op de leeraars en onderwijzers. Hun behoort île taak de aankomende jeugd liefde en eerbied in te boezemen voor hun moedertaal en hen in die taal het welluiden-de voermiddel der gedaohte, te doen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.