Lrdag 30 September 1916. Twf.id® lf 271 Prïjsi 6 C^Èâmmm d©or geheel België Het Vlaamsche Nieuws Het beat iflgeliclit @0 maeit ^crspreid Nieuwsblad ¥&& België. - Yer§cbimt 7 œ&nl per mrmk -mà'w*1"î' ÂBONNEMENTSPRIJZEN ! Per mAaad 1.73 Per 6 m&and«n .. 19.— Per 3 maaaden 5.— Per jaar 18.— AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : Ra! VERHULST, Dr Aug. BORM8, AJb. VAN DEN BRANDE. Met vaste medewerking van Dr A. JACOB BUREELEN: ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1900 AANKONDïGINGEN : Tweeds bladz., p«r regel... 2.50 Vierde bladz., per regel... 0.5(1 Derde bladz., id. 1.— Doodsbeiàcht 5. Voor aile annoncen, wexide men zich ROODESTRAAT, 44 DE OORLOG De Toestand le in ons vorig overzicht aangegeven «elsche en Fransche successen aan de Le werdeii door de later ingekomen iciiten uit Londen en Parijs aange-l Zij komen hoofdzakelijk neer op bezetting door de geallieerden van jcpyal en Gueudecourt. De slag die itaïkrachtig werd ingezet en tôt niet Lisprijzen resultaten heeft geleid, flauwde eenigszins den volgenden f maar werd den 27n heropgenomen, e'eid met een geseliutvuur dat al het ige bijna nog overtreft aan geweldig-J°eii hevigheid. De sedert dien dag bnen infanteriegevechten duren op bogenblik nog voort, maar niet meer deuzelfden uitslag als in het begin ; fwordt voorloopig opnieuw een strijd Lpgraaf deelen of loopgraven, voor-■n de buurt van Thiepval, Eaucourt-bbaye en in de linie Morval-Boucha-|es. Berlijn meldt dat in al die sek-b de bondgenooten niet zijn vooruit-jaan, maar erkent toch dat ze geringe deringen hebben gedaan ten Noord-jten van Rancourt en ten Oosten van jehavesnes. Het is nog niet zeker of in een rustpoos zal intreden, maar is waarschijnlijk dat de terreinwinst [zal worden voortgezet in evenredig-j met de aanvankelijk behaalde suc-aï. Çan zouden de Duitschers er weer in geslaagd zijn den verschrik-pkeu stormloop van den in getal van jonnen en manschappen overmachti-[tegenstrever tôt staan te brengen en idoorbraak te verhoeden. Eigt dit a doorbraak) in de bedoeling der ge-lerden? De toebereidselen en gele-le krachtinspanningen laten er wel fccsUiiten; het in ons nummer van toi onder « Laatste uur » gepubli-:de uittreksel van de « Daily Cliro-e » geeft een vaag gedacht van wat jan de Somme gebeurt, en laat tevens poeden welke offers zulk een strijd -jvergen. 0. i. geschiedt dit niet al-met het vooruitzicht het Duitsche it over een betrekkelijk geringe ïdte een paar kilometer in te duwen, ir om het te doorbreken en verder op ollen. Wolff heeft cen vergelijkiug pakt tusschen het door de geallieer-îveroverde en te veroveren terrein in rd-Frankrijk en in België. Hij komt Je slotsom dat het herwinnen v m jhonderdste gedeelte van dit gebied len verlies van circa anderhalf mil-iimanschappen zou gelijk staan. Het tsersche blad « Neue Ziircher Nach-p » merkt op : Indien het op die manier verrat dan zullen er noch Fransche ^Engelsche soldaten meer zijn, v66r wl-Frankrijk van de Duitschers ge-ffd is. » Het mag dus voor de geal-Kn, uuchter beschouwd, zoo niet Muren, die ongekende krachtinspan-moeten met een doorbraak wor-pekroond' opdat de offers, die na-Pjk in verhouding zijn tôt het g^le-« werk,^ niet tevergeefs gebracht |Het zijn overwegingen van dien lwelke de Fngelsche bladen er toe fen de uitslagen van het nieuwe iscî bedaarcl te beoordeelen en naar ijmste waarde te schatten. Duitsch-van zijn kant is in het defensief Fpn en laat het er op aankomen saik grond dat verloren gaat tegen ^ Pnjs te doen betalen. Thans nog ^ dan ooit is het mogelijk te voor-P'elke greus het eerst zal bereikt p. die der aanvalskracht voor de Kcrden of van het uithoudingsver-ln voor de Duitschers. | Ult^he pers kenschet&t den toe-r1'1 ^ algemeen als ernstig. « Wij f ■ zcSt o.a. de « Vossische Zei-I1' geen redenen om uitdrukking te raanfn bijzonder optimism ». Met | gecli er op de niet onuitputtelijk-■ n het menschenmaterikal der en-Iho-1 !P Voorteekenen die een uit-■tip - Cfi ten dienste staande ■tpH°Uj ^aten VOOTZ1'cn, meenthet c^e geallieerden hun doel, Kr;.?e'"ont te doorbreken, niet zul-K; 1 *.e^- ~~ Dit is één stem van de Kn ,71^ ,°P dit oogenblik laten ver-Hii v! em<^e evenwel naar men-Bhp1 r,rm^en no^ te voorzien. ■eiiktf10° e ^e^eei der Europeesche Krnta sPeelt het Somme-?gfnblik hoofdrol. In-■L ^ flders hebben de opera-HL,, VH" hun belang verloren. Bkfe' t<itC '.?. komt niet zoo ■c,tke «, } omSat hst diîmaal H, i °®hnatig verdedigde linies e cen ralen door krachtig« tegenaanvallen het in vorige gevechten verloren gegane terrein herwinnen. Dit is o.a. het geval geweest met deelen der Duitsche stelling nabij Korytnica, die de Duitschers niet lang geleden moesten opgeven. In Galicië gebeurde niet veel van beteekenis, maar daarentegen in de Karpathen zetten de Russen hun po-gingen voort, hoofdzakelijk in het gebied ten Noordoosten van Kirlibaba. Het feit echter dat de centralen onmiddellijk tegenaanvallen ondernemen die het indeu-ken van het front vermijden, bewijst dat de verhoudingen er eenigszins gewijzigd zijn en een doorbraak voor de Russen moeilijker en moeilijker wordt. Van de fronten in Roemenië, op den Balkan en Italië is ditmaal niets van belang mede te deelen. De toestand in Griekenland blijft groo-te belangstelling wekken. De Havas- en Reuter-berichten welke ons uit dit land toekomen geven den indruk dat de staat van anarchie er nagenoeg volledig is. De révolutionnaire beweging onder de lei-ding van Venizelos, wint er ongetwijfeld veld, zoodani'g dat, indien Koning Kon-stantijn de wapens niet opneemt aan de zijde der entente, de Egeïsche eilanden, Salioniki, Macedonië, Korfoe, enz., zich onafhankelijk zullen verklaren en voorloopig voor Griekenland verloren gaan. Nu, die streken zijn door de entente reeds bezet en ontsnappen dus in fei'te aan den invloed der regeering ; die over-weging kan dus den koning niet dwingen tôt een opgeven der onzijdigheid. Alleen een ultimatum of de bedreiging met iets dergelijks zou van beslissenden aard kunnen zijn. Geruchten worden de we-reld ingezonden dat het Vi'ervoudig Ver-bond een ultimatum te Atliene had over-handigd, dat de ministerraad in beginsel tôt militaire medewerking met de entente heeft besloten, dat Venizelos de repu-bliek zou willen uitroepen, enz., enz. Bevestiging van dat ailes is nog niet ingekomen, maar dat er in Griekenland een chaos zonder weerga heerscht, daar kan men gerust van overtuigd zijn. Een ingrijpen van de Grieken in den oorlog zou op dit oogenblik geen verrassing meer zijn, vermits ze ten slotte toph te kiezen hebben tusschen burgerkrijg of biùtenlandschen oorlog; het een is al even onheilvol als het ander. Maar, zoo-als wij hooger aanmerkten, een beslis-sing is nog niet gevallen. De rijkskanselier heeft den 28n dezer zijn aangekondigde redevoering uitge-sproken. Zij behandelt den politieken en militairen toestand, de oorlog^verklarin-gen van Italië en Roemenië en houdt zich nog al breedvoerig bezig met de oor-logsdoeleinden van de entente. Over die van de centralen wordt maar heel vaag gerept. Bethmann-Hollweg legt er nog eens nadruk op dat Engeland de verbit-terdste vijand van Duitschland is, en zegt daaromtrent tekstueel het volgen-de : « Een Duitseh staatsman die zich schuwen zoii tegen dien vijand ieder deugdelijk, den oorlog, wezenlijk verkor- 1 tend vechtm'ddel te gebruiken, zulk een staatsman zou moeten gehangen worden. » Die passus wordt door de Duitsche pers onderstreept, hetgeen er het belang van aantoont. Die woorden beteekenen ongetwijfeld een te verwachten ver-scherping van den duikbootenoorlog en de herhaling van de erbij hoorende kon- ; flikten. Duikboot- en mijsoorlog Eonden, 28 September. — Het Engel-sche se. « Newby » (2168 ton) is in den grond geboord. Peterhead, 28 September. — Het En-gelsche ss. « Thurso » va,n de Wilson-lijii (1244 ton) is in den grond geboord. Van de bemanning zijn negen gered. Londen, 28 September. — Het ss. (( Thelma » is in den grond geboord ; de bemanning is gered. Het Zweedsche zeilschip « Benguela » is in den grond geboord ; de bemanning s is gered. ( Berlijn, 28 September. — Naar de 1 « Berliner Zeitung am Mittag » uit Kris- 1 tiania verneemt, was het in den grond 1 geboorde Noorsche stoomschip « Knut 1 Hilde » eerst in 191-5 gcbouwd. Het mat 1631 ton en was met een lading hout op reis van de Witte Zee naar West Hartle- c pool. De bemanning kreeg 15 minuten j tijd om in de booten te gaan. Het schip, 1 dat nog moet drijven, is geheel door gra- t naatsehoten doorboord. D« kapitein 1 meldt, dat drie andere vrachtboot«ii voor s zijn schip uitvo&ren. Hij denkt, dat die i ook tôt zinken zijn g«bracht. I Onze Groote Geïîlustreerde Letterkundige Prijskamp Reye? Ânslo 1626-1689 mmmt Nog een Vondel-satelliet uit de eeuw n van Vondel. v Plij werd te Amsterdam geboren toen • Vondel er woonde en reeds de veartig À naderde. Y Anslo behoorde tôt een Doopsgezin- ^ de familie uit een Noorsch geslacht j herkomstig, doch werd Roomsch ter- z willci van eeu meisje, Magdalena Baek, c] wier hand hij hoopte te verkrijgen. Hij r werd in zijn hoop tele.urgesteld en ver-trok naar Rome, waar Six van Chandelier hem in lange kanunniken-rokken C zag rondloopcn. Hij werd echter geen priester en vertrok naar Perugia, waar de arme zwervende dichter den 16den Mei 1669 aan de pest stierf. G Toen hij naar Rome vertrok werd hij rçeds te Bingen (aan den Rijn) door z: heimwee gekweld en schreef zijn Af- S scheid aan Amsterdam, dat een Vonde- w liaansche, schoonheid bezit. De toon is p eenvoudig, zuiver en roere.nd : mis- d schipn harl hii het uoorcrpvnel âat hii "v m ooit zijne geliefde geboortestad zo 'ederzien, noch haar die hij liefhad. Anslo, die, in de wandeling Remmùr, i de deftige boekentaal Rijnbran aislo, ook Reinier, doch meestal Reyt 'erd geheeten, mag onder de goed ichters van zijn tijd gerekend worder lij is oorspronkelijk en krachtig. Oi ijn verdiensten als dichter werd h: oor de stad Amsterdam met een zilvt ?n schotel begiftigd. Hij zong deze stad toe : » Parel, aan de. landskroon nooit . [volprezer O Hollands wonderding ; Was Nederlaud een ring ij zoudt, o Stad, de diamantsteen wezer Onder zijn dichtstukke.n onderscheide ch het krachtige De Martelkroon va t. Steven en De Pest te Nafiels, dat g< oonlijk als zijn meesterstuk wordt g€ rezen, en inde.rdaad groote schoonhc su, doch naast grove onkieschheder arf*nnrif ( AFSCHEID VAN AMSTERDAM Hier, daar de Rijn met radde wateren streomt Door bergen hard van steenen, vol geboomt Of wijngaardranken, Hier reis ik heen. Maar gij, mijn voedstervliet, Mijn Amstelstroom, al zie ik u hier niet, Ik wil u danken Voor al uw gunst, waarop ik roem en boog. O Waternimf, gij zijt mij uit het oog, Niet uit het harte ! 't Is waar, mijn stad, dat ik van u niet lang Ben afgeweest ; maar 't is mij reeds te bang En groot© smarte. Mijn hart wordt flauw, als 't denkt om al .zijn blosd, Om vriend en vreemd, in mijn zoo teer gemoed Zoo diep gekropen. Ik acht mij aan mijn bakermat verplicht En, toen ik nu uit Holland en het Sticht Was uitgeloopen, Toen keerde ik mij heel twijflend langs de bnig Bij Nieuwersluis, tôt driemaal toe terug Naar Amstels veste.n, Tôt dat mijn geest, bevangen met een tocht Tôt reizen, mij weer aan 't reizen brocht, En sprak op 't leste : — Op, maak u op, oui met een hooge,n toon Te Rome, vôôr des Tibers Mijterkroon Eatijn te spreken. — Ik stond verbaasd, en even als diegeen, Die voorwaarts drijft en door dç stroomen heen Niet ziet te breken, Maar ziet nog eens, zoo ver nu van den kant, Zoo deerlijk om naar 't lieve vaderland, Zoo waard als 't leven. Zoo is 't met mij, die, om het Roomsche feest, U, die zoo lang mij zijt zoo lief geweest Nu moet begeven. Reyer ANSLO. Onze Vlaamsche Hoogeschool De nieuwe hoogleeraars In de gSneeskundige faculieit : E. VAN BOCKSTAELE. — Werd in -870 in Vlaanderen geboren en bekwam il de jaren 1888-'89 den eereprijs van het Davidsfonds voor Poëzie en Rhetorika. ;Iij was een lee.rling der Leuvensche Jniversiteit aan welker geneeskundige nstituten hij ook een tijd assistent is ge-veest. Sedert 1897 heeft hij zich te Gee-aardsbergen als praktizeerend geneesheey fevestigd en aldaar weldra de leiding van ;en groot heelkuudig gesticht en sanato-ium overgenomen. E. Van Bockstaele s lid van de Société Royale de Chirurgie n heeft als zoodanig ook sedert 1905 ■egelmatig voordrachten over geneeskun-lige kwesties gehouden. Zijn arbeid loopt >ver kwesties van bactériologie en van erotherapie.. Om zijn wetenschappelijke ipleiding te voltooien vertoefde hij in ^arijs, Rijssel en Berlijn. Hij is tôt eere-eeraar voor algemeene en toegepaste îeelkunde aan de Gentsche Hoogeschool >enoemd geworden. * * * Reimond SPELEERS. — Deze be.ken-le Vlaamschgezinde leider en, sedert vele aren, lid van de Vlaamscha hoogeschool-commissie, terzelfde.rtijd een der geiwich-igste personaliteiten onder de Belgische :atholieken, werd in 1876 te Waasmun-.t&r geioren. Plij studeerd», nadat hij i©t Seniijiarie van St-Nikolaas doorloo->en had, aan de hoogeschool te Leuven. waar hij in 1900 tôt doctor in de genees-heel- en vroe.dkunde promoveerde. Se dert 1897 assistent aan de Polykliniel voor vrouwen aan de Universiteit, weri hij van 1900-1901 daar ter plaatse assis tent aan de Oogcnkliniek en in 1901 vo lontair bij prof essor File; te Berlijn. In d> volgende jaren was hij praktizeerend ge neesheer in St-Nikolaas en werd in 1906 nadat hij het burgerlijk gasthuis van ziji stad geheel hervormd e,n geleid had, naa: Nederpolder geroepen om er het Oog heelkundig gesticht te leiden, dat hij ge heel herinrichtte en op de volmaaktsti wijze organiseerde. De faam van de in richting drong ver in Noord-Frankrijl door. Niettegenstaande die bedrijvig* praktijk heeft hij talrijke schriften, na melijk over de oogheelkunde, geschrevei en buitendien zijn doelwit heel in 't bij zonder op de betere opleiding der katho lieke zie.kenverplegers gericht. Sedert S jaar leidt hij het maandblad « Katholieki Ziekenverplegers ». In hem heeft d< Gentsche Universiteit als gewoon hoog leeraar voor oogheelkunde in ieder op zicht eeu uitstekend medewerker beko men. Prof. Brouwer en Dr. Minnaeit over d« Vervlaamsching De eekende Nederlandsche wiskundigt prof. Dr. L. E. J. Brouwer schrijft in de « Nieuwe Amsterdammer », onder der titel: « Een vraag aan de Belgische re-geerine » : « Uit gesprekken m»t hier t# land< verbliif h»ud«nd«, tôt v»rsehillend» ri«h-tingen van binnen- en buitenlandsch# po-litiek behoorande Vlamingen is mij ge- bleken, dat bij hen omtrent de volgende, naar ik meen geenszins algemeen be-kende feiten, vrijwel eenstemmigheid heerscht: « la iielgië bestaat geen de voertaal \ an iiet iiooger oadérwijs regdende wet. Een Ueigisctie regeering, die anders han-cielt. clan aan de universiteit van Vlaan-tLeren in het Nederlandsch, en aan de universiteit van Wallonie in het B'ransch te doen doceeren, kan zich dus ter veront-u schuldiging van deze schennis der natuur-hjke rechten van de helft der Belgische ; bevoiking op geen enkeie wet beroepen, ^ en draagt persoonliik de voile verant-r woordehikheid van eut onrecht. Men kan e dus van de Vlamingen, die een tweejarige verkrachting van het Belgische recht n door de Duitsche regeering hebben aan-Ij gezien, daarom allerminst verblindheid vergen voor de tachtigjarige verkrachting van het Vlaamsche recht door de Belgische regeering. » Verder verplicnt iiet voikenrecht de Duitscde bezettende macht, om met eer-j biediging der landswettea het openbare leveu ia België naar haar bestei vermogtn gaande te hoaden. Waar nu omtrent de • voertaal van het hooger onderwijs de n landswetten zwijgen, is de Duitsche over-n heid in seenen deele tôt imitatie van de - rechtsverkrachtingen der opvolgende - Belgische regeeringen gehouden, en zou - tôt de vervlaamsching der Gentsche uni-, versiteit volkenrechtelijk « verplicht » zijn, ware het niet dat... krachtens een in het begin van den oorlog genomen be-sluit der Belgische regeering het hooger onderwijs in België is « geschorst », en herstel elaarvan door de Duitsche bezet-tende macht alleen dan wettig zou zijn, zoo het belang der openbare orde er haar toe noopte, wat met recht mag worden betwiifeld. » Ook die Vlamingen, wier politieke houding niet in de allereerste plaats door verontwaardiging over den Duitschen in-val wordt beheerscht, schijnen zich dus van elken steun der Duitsche overheid bij haar bemoeiïngen tôt vervlaamsching der Gentsche universiteit te moeten onthou-den. Waarom dan velen tôt zoodanigen steun niettemin krachtige neiging gevoe-len? « Omdat zij de Belgische regeering » wantrouwen », en vreezen, dat deze na den oorlog, schielijk vergetende, dat het België verdedigende leger voor vier vijf-den uit Vlamingen bestond, het Vlaamsche recht zal schenden als voorheen. » Een dergelijk wantrouwen moge voor de Belgische regeering beleedigend zijn ; zij kan niet ontkennen, dat haar ver-leden er eenige aanleiding toe geeft, waar het indertijd (niet door haarzelve zooals behoord had, doch door de Kamerleden Franck, Huysmans en Van Cauwelaert) ingediende wetsvoorstel tôt regeling van de voertaal van het hooger onderwijs (dat feitelijk geen andere dan de negatieve strekking- had, om in de toekomst verdere schendine van het Vlaamsche recht door de overheid « bij de wet te verbieden ») vôôr den oorlog slechts bij twee der naar ik meen tien regeeringsleden onvoor-waardelijken steun heeft gevonden. » En daarom de vraag : Waarom maakt de Belgische regeering den Vlamingen de bepaling hunner houding te-genover de Duitsche overheid! in de hua ' volksbestaan zoo aauw rakende aangele-genheid van de vervlaamsching der Gent-J sche universiteit, niet gemakkelijk, door openlijk te verklaren, dat, voorzoover het van haar afhangt, het Vlaamsche recht , na den oorlog niet weder zal worden ge-^ schonden ; dat zij namelijk eenstemmig besloten heeit, na het herstel van België, ^ het wetsvoortsel Franck-Huysmans-Van r Cauwelaert te zullen overnemen? » Daarmee zou zij tôt bevrediging van aile Vlamingen het bewijs leveren, dat zij den zedelijken moed bezit, om zonder voorbehoud te weigeren, niet alleen het geheele Belgische volk aan Duitsche, doch ook het halve Belgische volk aan Fransche expansiezucht uit te leveren.» t # * * Zeer terecht antwoordt Dr. Marcel ■ Minnaert op dit artikel in « De Toorts » ' nummer 16 het volgende: « In de « Nieuwe Amsterdammer » van 16 September 1.1. deelt prof. Brouwer zijn oordeel mede omtrent de vervlaamsching der Gentsche universiteit door de bezet-tende overheid. Het is met vreugde dat we deze uiting begroeten, want het is een ernstige po-1 ging tôt het vaststellen van feiten en tôt het nagaan van het rechtsstandpunt. Prof. Brouwer komt tôt het besluit, dat : de bezettende macht de « plicht» zou heb-: ben de universiteit vervlaamscht te her-openen, indien kon aangetoond worden, • dat deze maatregel in het belang der openbare orde is ; hij meent, dat dit laat- i ste « met recht mag worden betwijfeld ». Het ons tesgelaten d» aandacht . te Vfcsîisfon op enksle feiten en verhoudingen met het doel de zaak nader te be- lichten. Vooreerst spreekt de Konventie van Den Haag (artikel 43) van « l'ordre et la vie publics». Waar de heropening-der universiteit inderdaad voor de openbare orde (in engeren zin) niet onont-beerlijk schljnt, is ze daarentegen een hoogst belangrijke faktor voor het her-stellen van het openbaar leven ; wij hopen dit straks nog- nader aan te toonen. Dan willen we wijzen op de uitspraak der Gentsche professoren, welke kort na de bezetting algemeen van oordeel waren, dat de kolleges hervat moesten worden. Het verzet van een groot aantal dezer professoren, op dit oogenblik, is dus niet tegen de heropening, maar tegen de vervlaamsching gericht. Van groot belang zou het zijn het door prof. Brouwer aangehaalde besluit der Belgische regeering tôt schorsing van het hooger onderwijs nauwkeurig te leeren kennen ; ongelukkigerwijze wordt geen datum medegedeeld. Zelfs indien het besluit de beteekenis had, welke prof. Brouwer eraan toekent, dan staat het nog te bezien of zulk een maatregel, — genomen in de overijling- eener haastige vlucht, en op een oogenblik dat iedereen den duur van den oorlog op eenige maanden be-perkt dacht — nog blijft gelden in de huidige volkomen onverwachte omstan-dig-heden.In dit verband kunnen we op het offi-cieus bericht wijzen, dat in Vlaanderen algemeen bekend is, en volgens hetwelk minister Poullet zou vastgesteld hebben, dat de universiteit in 1915 niet open zou gaan, maar in 1916 integendeel « wel », en in aile gevalle. Wat nu het belang eener universiteit voor het openbaar leven betreft, het zal wel niet noodig zijn te wijzen op de voort-durende wisselwerking; tusschen volk en universiteit^ op haren beschavenden invloed. enz. Iiet zal ook niet noodig zijn te wijzen op het groot aantal jonge intel-lektueelen, welke gesneuveld zijn, of om de eene of andere reden hunne studiën niet meer kunnen voortzetten ; advoka-ten, en geneesheeren, en apothekers, en ingénieurs, en leeraars, zijn voor het openbaar leven onontbeerlijk. Maar we willen vooral de aandacht ves-tigen op een verschijnsel, dat in het be-zette gebied algemeen voorkomt, en waaryan men weldra het gevaar zal in-zien : een groot aantal jongelui,welke aan de universiteit studeerden of op 't punt waren er heen te komen, hebben nu een of ander klein ambt aanvaard ; ik ken er te Gent een heele reeks, welke examen van lager onderwijzer hebben afgelegd, en nu in de lagere school of zelfs in de bewaarscholen geplaatst zijn; sommige \ an die jongens verdienen 1,200 frank het jaar ! Welnu, wie de toestanden van nabij ziet begrijpt onmiddelliijk, « dat deze » jongelui nooit meer zullen voortstudee-» ren ». Ze hebben den tijd niet zich nog met hunne vroegere studiën bezig te hou-den ; de geest verliest zijne energie, ont-spant zich, en vergenoegt zich met het begrijpen en doen begrijpen der eenvou-digste dingen. Ze kunnen zich niet meer losrukken van het milieu tôt hetwelk ze zijn afgedaald. Op die wijze gaat een reusachtige hoeveelheid geestelijke arbeid' verloren ; de besten ontvallen ons, en het volk zoekt vruchteloos naar intellektueele leiders, naar een geestelijke aristokratie. Wij meenen dat al wie de toestanden in het bezette gebied kent, zal inzien, dat de heropening (en vervlaamsching) der hoogeschool wel degelijk een « sine qua non »-voorwaarde zijn voor het herstel van het gewone openbare leven in Vlaanderen. Hopen we dat ook prof. Brouwer dit moge gaan inzien. » Het Nationaal (?) Comité en Volksopbeuriig Een Belgisch socialistisch dagblad, in Holland verschijnend, deelde een naam-loos schrijven mede om te beweren dat Volksofibeuring «double-emploi » niaak-te. met het Nationaal (?) Comité. 't Doet ons groot genoegen dat een Hollander, en 110g wel niemand minder dan de heer L. Simons, bestuurder van de vermaarde Wereldbibliothèek, h^t op zich neemt eens duidelijk te zeggen hoe de toestandan zijn. De Vlamingen worden door het Nationaal Comité wçl niet stelselmatig ach-teruit gesteld, maar toch, ailes geschiedt er opzettelijk in 't Fransch. Laten wij den heer L. Simons zelf aan 't woord : « Wat geschiedt, is, dat bijna al het 7i>erk vanwege- dit comité OPZETTELIJK gebeurt in het FRANSCH. Nu staat officieel vast, dat, vôôr den oorlog, van de rond 4.300.000 Vlamingen,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.