«fldag 6 Maart 1916. Tweede Jaarg. Mr 66 Prijsi 6 Gentlemen door geheel Beljçië Het Vlaamsche Nieuws Het best logelichfc en meest verspreid Meuwsblad van Belgtë. - Verschijnt 7 maal per^week ■■■■■r.,,—■nr.n—~ . - — — r WWH II I ' I II I " 11 TMI ■ I I Il l.n— I I «I I r IÀBONNSMENTSPBIJZBN : Fer matMâ 1.76 Per S ajaaadtti 10.— ?ec 3 Per jaar II.— 'xm^sa^" AFGEVAARDIGDSN VAN DEN OPSTELRAAD : Dr Ang, BORMS, Alb. VAN "DEN BRANDE met vast® aiedewerking vas Dr A. JACOB BUREILBN: ROODESTRAAT, 44, ANTW1RP1N. Ttt. 1800 —a——l'i— 'im i ■pwiii n ii ni m —r m iéhi min—m» —*u*x n i m ■wwawgMBTfri thaatmtmmmmmmmaw—— AANKOND1GINGEN: Tweede bladz., per regel 2.60 Vierde blftda., per regel.. 0.SQ Derde bladz., id. I.— Doodsbericht 6.— Voor aile anaoncea, weïide men zicfe : ROOI/BSTRAAT, 44. VADER HOSTE een eenige gelegenheid om eens ïvader Hoste te spreken. Ik moet U, ■nsche lezer, natuurlijk vader Hoste ■voorstellen : iedereen in Brussel — ''Bieel 't Vlaamsche land — kent hem ; 'HeIn op meetingen zag en hoorde her- ■ zich heel zijn leven den breedge-■iderden man met de halve-lage-buis, Hun gestoppelden baard, en hoort H- zijn stem, donderend als een or- ■ zelfs, om de lieftalligste dingen te Ie EBrussel kent Jan en alleman hem; ^■etjes van Molenbeek en van den ilBnschen steenweg groeten hem eer-fl, de franskiljons bejegenen hem ^Kerbied en ontzag, zelfs niet zonder ■s voor de Zweep-slagen welke hij ge-,K is hun toe te dienen zonder vrees ^■vare; en de Vlamingen kennen hem ^Ll aïs een vent die altijd bereid is ■Lrechtvaardige zaak te verdedigen H*oord en pen, en op wien zij altijd HLrekenen als er gaten te stoppen ■ 5 de kas ; dan weten zij dat vader ^■steeds bereid is op hunne vergade-Hi te komen, een klein onderzoek in Htllen ea met nederig gebaar het te-■un te vullen, tôt groot genoegen Hirlijk van al de aanwezige leden. B',:t vader Hoste reeds deed voor de ^Kische Beweging is niet te beschrij-^■nooit roemde hij over zijn werk, steeds ging hij met breed gebaar Herl. en gaf, gaf dat het schier on-Hittelijk scheen ; vader Hoste heeft ^Rook oneindiig veel dankbaarheid te ^ftchten van aile Vlamingen, en ge-^■die dan ook ruimschoots. H>e.i onlangs de Alhambra door de ^■ingen geopend werd, vonden wij ze-^Bmorg-en, reeds vroeg, vader Hoste, ^■zijn legendarische buis en regen-^ftn, voor de stoep van den schou ■x-^■staan, giimlachend en er gelukkig ^■ndc, lezend de plakkaarten welke ^fcooningen aankondigden van Raf ^Hulst's a Jezus de Nazarener ». ^Khwel, vader Hoste, U schijnt er ■in te vinden ? ^■Zeker.zei hij ; dat herinnert me toch dingen uit vroeger dagen ; weet Ht!, Jef, dat ik hier reeds bestuurder ■<st ben van een Vlaamschen Hiwburg, in den Alhambra? 't Is, ^Ken... (en vader Hoste telde op zijn Hcrs), 't is reeds zooveel jaren gele- ■ we moesten een Vlaamschen Hroburg hebben te Brussel, en we Hen den Alhambra te pakken ; toen ^■tspelen; 't gezelschap was goed, ■sa: 't publiek kwam niet af ; de boel fc' naar de weerlicht, er kwam geen ■ dus geen centen ; wat toen aange- ' Niemand wist raad ; er moest ■; *at op gevonden worden, en ik ■ m'j, heel alleen, aan 't werk ; ik den « Brusselschen Straatzan-op een paar weken, er werd eene ■ ?erepeteerd, en vooruit : 't was een V 2ooals geen Vlaamsche schouw-■;r °°it beleefde ; zes maanden lang ■c^ *'e den « Brusselschen Straat- ■ "> zonder ophouden, en we waren V' financiën stonden goed, we B,{n ik weet niet meer hoeveel dui-Bn *inst, en toen... » ■ 'œn liep Hoste naar Buis, naar an-*n bekwam de oprichting van den ■"schtin Schouwburg der Laeken-K :t ^ '3amsch tooneel kreeg,dank ■^toordrijvendheid van vader Hoste, , Boude, belanglooze flamingant be-H"nog veel andere dingen voor de Beweging. Toen in 1882 de ^J'-'.e-fpesten te Brussel gevierd ; V was het bijzonder vader Hoste ; B,' ™et, de inrichting belastte, in : ■'Oecanigheid van schrijver van 't ( Bri '' ^u!?er*d«n en nog duizenden ; l/i!ng,sllisten wer"den door zijne ] ft, nee' den lande door verspreid, ; T^n de Vlaamsche maatschap- . L r?C naar brussel te komen om 1 Puldebetooging ter eere van Con- s . ,'e nemen, en toen de groot- l zich ontrolde door Brussel's 1 > *as het een triomf, niet alleen s j fn ?rf>°ten Vlaamschen schrij- r ook voor vader Hoste, die de ^e S^vi Va" dC inricht!ng» de l neei Vlaa'nderen — ruim 600 t «appijen _ op dç 1<X)p had ^ ip .1°,Z1,n vriend Hendrik als een I ijwLnmen huId!gr«-. 1 j;t . er nog niet, maar wij t « z .fa ^ u'{ den mond van vader z lien tiid ,1 °"S noS ëraaë verteld « p{ovtr LOen str'jd 5Mo hevig was I Bari]inn.m<fSt 8*worsteld worden door s ■ En afdu^j 0m banenmaker te blij- r Hiinè iTi'J- rvan verteld,dan schit- d |L„ „v Cln« gnjze oogen achter de z Ïat de? " sc .,]?en. u te willen bewij- v v!n hartr;!fiar!ge nog steeds evcn s Kfvul' verdienste van vader Hoste I hA- e Beweging, zijn grootst® n werk was echter de stichting van « De Zweep » en het « Laatste Nieuws »,waar-aan hij later de « Vlaamsche Gazet » toe-voegde.Op 19 November 1881 werd te Brussel een banket te zijner eere ingericht, er wij hebben hier voor ons een blad var dien tijd liggen, « L'Indépendance», vax 22 November, waariin hulde werd ge-bracht aan de strijdvaardigheid van der Vlaamschen vriend Hoste! Wat is d« « Indépendance » sedertdien een slechten weg opgegaan ! Op dat banket richtte Emmanuel Hiel, zijn boezemvriend, tôt vader Hoste de volgende verzen: Waar de arme Vlaming lijdt en smeekt, Daar staat ge troostend bij ; Waar hij 9tout zijne grieven wreekt Daar staat ge zweepend bij... En Karel Bogaerds huldigde Hoste in geestdriftige bewoordingen : 't Was hij die stout vooruitgedrongen Tôt in het hart van 't Fransche vest In Brussel Vlaandren» vlag gewest Br stevig staan hield... Al die hulde had vader Hoste ruimschoots verdiend, en hij genoot dan ook de achting van elke Vlaming te Brussel. Och, wij weten het wel, velen bewerer dat hij onze Vlaamsche menschen veel kwaad deed met zijn Fransche roman: maar men vergete niet dat, zooals hij ons het zelf vertelde, zonder die romans ei nooit noch « Zweep » noch « Laatst< Nieuws » zouden bestaan hebben ; en kar dan het gestichte kwaad opwegen teger het gestichte goeds? Wij gelooven het niet. « Sa main gauche n'ignore pas ce que donne sa main droite », zei eens een Fransch gazetschrijver; welnu, en dan? Wat kon ons, Vlamingen, zulks schelen, wanneer we vader Hoste hooren zeggen dat hij het Vlaamsch Huis, te Brussel, recht hield ; dat hij het was die den Libe-ralen Volksbond liet opgroeien en leven ; dat hij het was die het Willems-Fonds tôt dien hoogen trap van bloei bracht waarin het heden verkeert? Doch, dit ailes was vader Hoste nog niet voldoende ; in de « Gazet van Den-dermonde », welke wij hier voor ons hebben liggen, schreef Vict. Van den Weghe in 1881 (4 December) aan 't adres van vader Hoste: Lang, o lang werd er gestreden Stap voor stap om 't brokje gronds, In het veld dat gij bezet met Veldbloem, zweep en Willems-Fonds, Reeds toen inderdaad stond Hoste aan 't hoofd van 't Brusselsch Willems-Fonds, en tôt heden toe hield hij niet op zich aan dit prachtige werk met voile toe-wijding op te offeren, geldelijk en mo-reel. En wat nut stichtte reeds het Willems-Fonds niet in de verfranschte hoofd-stad, en wat al diensten bewees het niet, en bewijst het nog, door zijn voordrach-ten, zijn Vlaamsche leergangen voor Wa-len, het verspreiden van goede lektuur onder de Brusselsche bevolking, waar het menig Vlaming hielp zich voor zijn volk te bewaren, er bovenop te blijven, en hem redde ten onder te gaan in de verfran-sching der Beulemansstad ! Grootendeels was het werk van 't Wil-Lems-Fonds ook het werk van vader Hoste, dat hij steeds met raad en daad vooruithielp. En indien wij hier over vader Hoste schrijven, is het omdat hij weer îens te meer blijk gegeven heeft van zijn trouw aan dit Vlaamsche werk. Want vader Hoste is niet zooals zoo-i/elen van gedacht dat men tegenwoordig noet slapen en de Vlaamsche zaak moet aten rusten. « Rust rœst », zegde hij on-angs, en die kloeke man, die in gewonen :ijd van 's morgens 7 tôt 's avonds 7 uur >p zijn bureel in 't « Laatste Nieuws » lan den arbeid was, kreeg het spleen bij iet huidige niets-doen. En hij kroop op :ijnen zolder, doorrommelde zijn archie-■en, dokumenten en boekenkasten, en îaalde er ongeveer 1,700 boeken en tijd-chriften uit den vergeethoek. En met een :oninklijk gebaar schonk hij dit ailes aan iet Willems-Fonds, dat dit ailes, oh, zoo foed kan gebruiken, nu zijn aantal lezers neer dan verdubbelde. Men kan zich niet inbeelden wat al do-:umentatie er voor de Vlamingen in dit oyaal geschenk vervat is ; betrekkelijk lie groote perioden uit de Vlaamsche Jeweging vind men er dokumenten in; 1 wat de Conscience-feesten in 1882 be-reft, zelfs de pakken inschrijvingslijsten, ijn er tusschen ; wij zagen zelfs een menu » van 't banket ter eere van P. Benoit gegeven bij de 25Ste verjaring der tichting van 't Vlaamsch Conservato-ium ; eene menigte romans, illustraties, e volledige verzameling van uiterst zeld-ame tijdschriften, al dingen waarin heel fat belangrijks te putten is voor de ge-;hiedenis der Vlaamsche Beweging tij-ens de jaren '80, bijv. Wie zou, als Vlaming, vader Hoste iet dankbaar zijn voor zulk werk? Wie zou er durven beweren dat hij ongelijk heeft nu, zooals vroeger, mede te wer-ken met de heden strijdende flamingan-ten, en, op zijne manier, de Vlaamsche zaak te bevorderen en het Vlaamsche ; volk te helpen op verstandelijk gebied? « Als ik slaap, ben ik dood », zei vader Hoste mij eens, « en als ik niet meer mee kan doen, dan is 't met mij gedaan. » Doe dan maar lang nog mee, vader i Hoste ; sta met ons steeds in de voorste rangen, wij zullen er u dankbaar voor zijn; en zoo dan de zoon den vader ge-lijkt, dan zal de naam Hoste voortdurend : met eerbied en dank uitgeproken worden door heel het Vlaamsche volk. < 1 Jef HERREMANS. 1 «CT»- Illll H ilb 1 I I 'I jniTT.J.1 ,^.nr. I ONZE STJRIJD Wat goed is en rechtvaardig, wat 1 noodzakelijk is en wat verklaard is als 1 hoogste noodzakelijkheid, blijft goed, rechtvaardig en hoogelijk noodzakelijk zoolang de levensomstandigheden van ' een volk niet zoô veranderen dat weg ge- 1 nomen wordt de noodzakelijkheid van het beoogde voorwerp. De mee-ning dat 1 deze oorlog iets heeft kunnen wijzigen ' aan het innerlijke of uiterlijke leve.n van ' ons volk is in strijd met de waarheid. De noodzakelijkheden van vo6r den oor- ; ^ log zijn nu nog eve.n als toen dringende noodzakelijkheden en als deze oorlog iets ! : heeft zeer klaar aangetoond dan is het 1 wel het rechtvaardige van de betoogen waarop gevraagd werd voldoening te schenken aan wat het volk noodig had, 1 maar niet kreeg wijl het slecht was ge- ' regeerd. Eene allereerste noodzakelijkheid voor ' een volk is een degelijk onderwijs, dat ; wil het alleszins voldoen, moet de moe- ' diertaal tôt voertaal hebben. Die noodza- ' kelijkheid duurt zoolang een volk duurt. : Dat werd duizepden malen gezegd, ge- ; schreven en gedrukt... Daar gedurende ' een oorlog een volk niet ophoudt met be- ' staan, duurt voort deze hooge noodzake- ' lijkheid... <yi zeer terecht mogen de on- ' derteekenaars van het smeekschrift deze woorden bepeinzen, — woorden vol 1 waarheid : « Wat U en Uwe vrienden vroeger dik- t wijls genœg hebben uitgesproken, na- 1 melijk dat een zoo spoedig mogelijke ; stichting eener Vlaamsche universiteit ] in Gent een onvermijdelijke voorwaarde t voor de geestelijke en stoffelijke ont- t wikkeling eji opbeuring van het Vlaamsche volksdeel is, blijft ook onder de ^ tegenwoordige omstandigheden ten voile van kracht. c Wie zich dus tegen de door mij bevo- \ len hervorming ve.rzet, treft een levens-belang van den Nederlandschen volks- r stam in België, zonder in 't minst den ; Belgischen Staat daardoor voordeel aan g te brengen. » (1). \ en bedenken hoç ze de afstraffing heb- ! ben verdiend, omdat zij hebben gezet het belang van hunne politiek boven het groote, het heilige belang van ons volk. GEO. (1) Brief van zijn« Exc. Frh. vos Bissing. Frankrijk en ] Zwitserland § d Een der medewerkers van de « Temps » z heeft eenige dagen in Zwitserland door- v gebracht, waarover hij het volgende me- k dedeelt : h « Sedert mijn laatste verblijf in Zwit- b serland, welk van Mei van het vorig jaar r dagteekent, hebben de handelsmoeilijkhe- a den tusschen Frankrijk en Zwitserland g toegenomen. Ik heb U toen de voornaam- n ste aangegeven. Heden wensch ik U, zoo kort mogelijk en alleen door feiten, aan te 1< toonen dat de bin-nenlandsche handel van v Zwitserland, welke jaarlijks minstens een b milliard bedraagt, goed op weg is om ge- e heel in Duitsclïe handen over te gaan, in weerwil van de moeilijkheden welke de si blokkade veroorzaakt. it » Gij weet reeds dat, hoe wonderlijk het ook moge schijnen, het Duitschland is, t, welk van nu af aan Zwitserland de ver- g scheidene duizenden waggonladingen aardappelen, waaraan het behoefte heeft, z< bezorgt. Gij hebt, anderzijds, onlangs het o feit aangehaald dat, toen een firma uit vv Genève in Duitschland een drukkerij-ma- o; chine gekocht had, een jonge werkman- w monteur tegelijkertijd met het werktuig te Genève aankwam, die op de vraag, vt waarom hij geen soldaat was, antwoord- o de: a: » Ik kom van het front, waar ik sedert d' het begin van den oorlog geweest ben. r< De firma, waartoe ik behoor, heeft voor o mij een 10-daagsch verlof bekomen om de rr machine te Genève op te stellen » t« Een der belangrijkste boekverkoopers te Genève haalt mij ook een dergelijk feit lan : « Ik heb juist het bezoek gehad van een (ongen handelsreiziger uit Furth. Toen ik ne ni vroeg, waarom hij niet diende, zeide bij : « Ik dien, doch de militaire overheid iveet dat ik een handelsreiziger.ben, en reeds ten tweeden maie geeft zij mij een /erlof van drie maanden om mij ne klanten n Zwitserland en Holland te gaan bezoe-<en. » Een der bekendste toondichters uit Genève geeft mij nog een ander staaltje: « Eenigen mijner vrienden wilden een :oncert te Genève organiseeren. Zij ston-ien erop om Fransche muziek uit te voe-■en en schreven derhalve naar Parijs op-lat men terstond de noodige partities zou :enden. Daar deze ralet kwamen en de dag /an het concert op handen was, besloot :en der inrichters om naar Leipzig te >chrijven. Vier dagen later ontving hij de Dartities en de herhalingen konden begin-îeri. » Een heelmeester zeide mij : « Frankrijk verbiedt ten strengste allen îitvoer van caoutchouc. Ik kan niet meer .lit Pariijs de « sous-bras », welke ik ge-«voon ben aan mijne klanten te verkoo-jen, krijgen. Het schijnt dat men vreest iat ik van deze dingen pneus voor Duitschland zal vervaardigen,daar het to-:aal geen caoutchouc meer heeft. In elk jeval, sedert ik er geen meer uit Parijs ian betrekken, voorziet de groote Duit-sche fabriek A... er mij van, zooveel ik naar wil. » Een schilder van uithangborden zegt : « Er komt geen goud meer uit Frank-ijk. Ik kan zelfs niet tegen zeer hoogen >rij s de fijne gouden blaadjes bekomen, rvelke ik voor het schilderen van letters >p ramen en uithangborden van winkels jebruik. Ik heb mij toen tôt Duitschland jewend. Ik heb er gevonden, een weinig luurder dan ik vroeger betaalde. Ik ichreef daarop naar een andere firma te ?.... Deze antwoordde mij, dat zij mij :ooveel fijne goudblaadjes kon toezenden ils >iik maar wilde. En zij geeft mij een >rijs op, veel lager dan den gewonen >rijs. » Een der meest welbekende schrijvers lit Genève verhaalt, hoe hij op de grenzen 'an een buitengewoon feit getuige was : « Verleden Zondag ging ik een ski-ochtje in Savoje doen. Op mijn terug-:eer, toen ik over de grenzen wilde gaan, :ag ik een kleine oploop. Ik ging er heen. iet was een goede boerin uiit Savoje, die îaar Genève wilde. Zij had zes appelen lij zich en werd gevangen genomen. » Men kan nagaan wat zulk een politiek oor gevolgen heeft ! Een ingénieur uit Genève, chef van een 1er belangrijkste huizen uit Zwitserland, at den toestand aldus te zamen : « Tegenwoordig komen er 900 wagons net allerlei goederen uit Duitschland naar 'witserland, terwijl wij uit Frankrijk da-;elijks hoogstens 150 wagonladingen ont-angen. » a De opvoeding van Carmen Sylva Ziehier wat Carmen Sylva, de overle-ene koningin van Roemenië, zelve over are opvoeding schreef : « Dagelijks dank ik rryjn moeder oor haar Spartaansche opvoeding. Die , pvoeding was z6o afwijkend van de te-enwoordige, dat menigeen zich verwon-eren zal, wanneer ik daar iets van me- , edeel. En toch vonden mijn ouders, dat j ij ons « een beetje verwenden »,zôo hard ; ras hun eigen opvoeding geweest. Als inderen hebben wij nooit iets anders ge- , ad dan melk, oud-bakken brood zonder oter, vleesch, groenten en gestoofde of auwe vruchten. Nooit eenige toespijs of ndere zoetigheid. Dat was slecht voor 't ebit. Maar wij zagen mijn moeder ook ooit zoetigheid eten. 's Morgens om zes uur begonnen onze J rssen, en 's avonds om zes uur kregen 'ij ons avondeten, dat meestal uit melk, rood en een appel bestond. 's Morgens n 's avonds gingen wij in een koud bad, e sliepen op een harde matras in een nal veldbed. Waren we niet wél, dan 1 bed en zweeten. V6or mijn twintigste jaar heb ik nooit ^ :n dokter gesproken, eenige medicijn eproefd. 1 In haar liefkoozingen was mijn moeder 1 'er spaarzaam, daarom stelden wij 't al ^ 0 hoogen prijs, aïs zij ons eens over de ang streek. Klaagden wij over 't eten r ander, dan klonk 't : « Daar komt ge 1 el overheen. » We moesten eten wat ons voorgezet erd, en hadden wij 't 's middags niet b ngeg-eten, dan kregen .wij 't bij het c /ondeten.Op ons twaalfde jaar liet moe-;r ons door den lakei, evenals den oude-:n, de schotels presenteeren.Maar daar- 1 n mochten we nog niet van ailes ne- c en. Dat was om ons zelfbeheersching s : leeren. t [fïïfii 1 iivr>nnwTnBnf*TTMTKiriMTiT>TT<iraiwimMiiMMiBMLiM—mmin De eenige manier waarop men jonge kinderen zelfbeheersching leeren kan is : hun spijzen te onthouden, die zij graag hebben, en hun te leeren, waar zij geen zin in hebben. « Ge weet, waarvoor gij bedanken moet», zei mijn moeder; gekruide spijzen bijv. waren streng verboden. 't Was soms een heel ding, om iets voorbij te la-ten gaan,waar men trek in had. Dit werd tôt ons zeventiende jaar volgehouden. Ik weet, dat ik door deze wijze van opvoe-den werkelijk krachtig ben geworden en flilnk weerstandsvermogen verkregen heb. Daaraan schrijf ik het toe, dat ik in later jaren veel lijden met rust heb kunnen dragen. Wat « zenuwachtigheid » is, weet ik niet, en ik heb dat gevoel nooit gehad. Wat men lijden moet, dat moet men dragen zonder klagen... daarbij ben ik opgevoed. Zoo heb ik zelfbeheersching geleerd. » Geen wonder dat Carmen Sylva onder de gekroonde hoofden van Europa een eereplaats inneemt, want wat is noodiger voor een vorst en vorstin dan zelfbeheersching ? DAGELIJKSCH NIEUWS OORLOGSCOMMUNIQUE'S. — Een stafbericht dat buiten kijf, noch aan hel-derheid, noch aan bondigheid, noch zelfs aan oprechtheid mank ging, was wel dat, hetwelk door Admiraal Hippo-crates aan de Ephoren van Sparta werd gezonden en dat den toestand schildert van het léger van den Griekschen gene-raal Mindaros, na den rampspoedigen Cyrischen veldslag; ziehier den tekst : ' u Schepen vernield. Mindaros verlo-ren. Volk uitgehongerd. Ben zeer ter neengeslagen. Wat te doen? » Men vergelijke dit eens met de stafbe-richten van dit oogenblik ! BEPALINGEN VOOR HET POST-VtRKbER IN HET ETAPPENOE-BihD VAN WEST-BELGiE. — De bepalingen voor het posiverkeer in het etappengebied van West-Beigie zijn ge-wijzigd in dezen zin, dat voortaan éen enkele omslag voldoende is voor het ver-zenden van brieven naai het etappengebied. Brieven uit Duitschland 01 uit het gebied van het Generaal Gouvernement moeten in het vervolg open /.îju. iri-et adres moet naam en vvoonpiaats van den bestemmeling vermelden, alsmede, des-noods, de dichisbij gelegen etappeu-kommandantuur ; het moet gevolgd zijn door de volgende melding : « Door de Etappen-inspectie te Gent, pobtliggend, Brussel. Voorbeeld : Mijnheer N. N. mgstraat, 1, GRAMMENNE, bij Deynze. Door dé Etappen-inspecLie te Gent, postliggend, Brussel Wat het adres betreft, moeten post-kaarten voor het etappengebied behan-deld worden als brieven. (Medegedeeld.) EEN TE VOLGEN VOORBEELD. — Als gvolg van onzen oproep om le- , sing voor onze krijgsgevangenen, schreef de heer De Bom-Bastiaans ons : t U kunt eene keus in mijne bibliotheek , somen doen. » Of daar gebruik van ge-naakt werd ! We kregen ook eene nieuwe gift van | len heer Fior Peeters; den heer Karel . \ngermille; den heer Van Hoofstadt; < Mej. Cl. Panis; den heer prof. Brabants, le heer Lode Verbaiit, en ook naam- j ooze giften, waaronder schoone verza-nelingen tooneelstukken. j AL TE LOYAAL IS HALF... OF 1 kVAAR DE ONDERTEEKENAARS M1ET OP GEREKEND HADDEN. — < Sen vriend die uit Holland komt, deelt ] >ns mede, dat men ginder vertelt dat de s Belgische regeering zeer tevreden is i vegens het besluit van den Duitschen t joeverneur waarbij de Gentsche hooge- < ichool vervlaamscht wordt. Men zou in- s lerdaad in Havre verheugd zijn dat het 1 'raagstuk daardoor uit de voeten is. < ( Een flinke doorn uit het 00g » zou een 1 ninister gezegd hebben. i Indien wij het ingekomen bericht 5 nocten gelooven, zou de Regeering J 'ooral gevreesd hebben het Fransch ioevernement te mishagen ; daarom é verd Rene de Clercq gebroodroofd. De c naatregel van den goeverneur-generaal ;ou in Havere heel wat verlichting ge-iracht hebben. Wat zullen mijnheer Louis Franck en " ijne aanhangers daarvan denken' ^ îoover hadden zij zeker niet gedacht. î Maar rechten door 'inderen te laten chenken is geen middel om zelf veel ' lankbaarheid te kunnen oogsten... — j Gazet van Brussel.) g DOOD VAN EEN SPAANSCH VIR. c "UOOS. — De violis^ Albert Geloso is v verleden. Geboren in 1863 te Madrid, t tudeerde hij aan het Conservatorium v e Parijs bij Massart en kreeg in 1883 I in IW H i flll I Mltraot»»» fumr r.iw den eersten prijs. Gedurende 11 jaren was hij eerste concertmeester bij het Lamoureux-orkest en met zijn « Beet-hoven-kwartet » heeft hij voor het eerst de laatste quartetten van Beethoven in Frankrijk in het openbaar uitgevoerd. Daarna wijdde hij zich geheel aan zijn concertreizen. waarbij hij o. a. ons land, Nederland, Rusland, Duitschland en Zwitserland bezocht. Gelose was ridder van het Legioen van Eer en officier de l'Instruction Publique. DE PAPIERNOOD. — Tengevolge van het gebrek aan papier hebben zeven inlandsche bladen te Peking hun uitga-ve gestaakt. DE VRIJGEZELLENBELASTING. — Naar aanleiding van de bezwaren van den Provincie-raad, besloot het gemeen-tebestuur van Gent, de vrijgezellenbelas-ting-verordening zoodanig te wijzigen, dat voor de priesters en andere geeste-lijken alleen een grondslag van de be-lasting, i^- de leeftijd zal gelden, niet de huurwaarde der door hen bewoonde per-ceelen. Daardoor wordt voor hen de be-lasting veel lager dan voor de burgers. ABDOEL KAJJUM GESNEUVELD. Naar de « Nachrichtenstelle fur den Orient » uit Konstantinopel meldt is de aanvoerder van het Indische vrijwilligers-korps, dat op het oogenblik aan de zijde van de 1 urken in Mesopotamië strijdt, tegen de Engelschen, gesneuveld. Miza Abdoel Kajjum was 35 jaar oud en uit llaitierabad atkomstig. Reeds in den Bal-kanoorlog kwam hij als ild van de Indische roode halve Maan naar Turkije. Hij bracht toen niet alleen een groote som gelds mee, die de Indische bevolking bijeen had gebracht, maar zijn zending had ook ten doel om de regeering en de pohtieke kringen in Turkije belang in te boezemen voor de zaak der Indiërs. Toen de zending naar Indië terug keerde, bleef Abdoel Kajjum in Konstantinopel en zette daar zijn studie van den Islam vort. Zijn godsdienstige ijver ontwaakte in Turkije, toen dit land aan den oorlog ging deel-nennen en de heilige oorlog afgekondigd werd. Hij bood toen aan een Indisch vrij-wilhgerskorps te vormen voor de Turk-sche regeering. Daar zijn familie in Indië grooten invloed bezit en ook onder de pel-grims in Mekka en op andere plaatsen zeer bekend is, gelukte het hem onder de in Turkije en Mesopotamië en Arabië ver-toevende Indiërs een groot aantal vrijwil-ligers aan te werven. Abdoel Kajjum nam zelf aan de eerste gevechten aan het Suez-kanaal deel en begaf zich later naar Bagdad, organiseerde daar een vrijwilligers-korps en vocht daarmee tegen de Engelschen.DE STEMMING VAN IERLAND. — Sir Roger Casement schrijft over den « waren » toestand m Ierland : Toen de oorlog uitbrak had het groene siland een Engelsche bezetting van lfcl.OOO man, die men tegen November 1914 reeds tôt 94.000 man meende te inoeten versterken. Dienstplicht voerde men voor Ierland niet in, omdat, naar Bonar Law op 17 Januari in het Lager-liuis verklaarde, deze wet op lerschen jodem niet zonder aanzienlijk geweld sou zijn toe te passen. Volgens het ariikel laten ook de vrij-.villigers-eijlers te wenschen en geven sij te denken. Den lOen Januari verklaarde de staats-iekretaris voor Ierland in het parlement lat zich van 562.115 Ieren op den mili-:airen leeftijd tôt 15 December 1915, )4.947 hadden laten aanwerven. De cij-ers kloppen niet heelemaal, daar Ier-and blijkens de volkstelling in 1911 i61.204 mannen tusschen 18 en 41 jaar îad. Van die gaven dus 660.U00 zich liet op. Doch ook het cijfer 94.997 geeft nog sen verkeerd beeld. De door Engelsche irotestanten bewoonde deelen van Ul-,tor gaven bij een totaalbevolking van iOO.OOO zielen de helft, terwijl de ka-holieke provincies Leinster, Munster :n Connaught met 3.000.000 zielen dechts 46.000 soldaten leverden, waar-ran nog 10.000 protestantsch zijn. Van le 46.000, die nationalistisch Ierland /oor de vaandels leverde, kwamen er Î5.000, door ellende en werkloosheid ;edreven, uit de steden Cork, Dublin, wimerick en Waterford. Ierland strijdt, volgens Casement, on-jewapend en weerloos voor vrede, rede ■n menschelijkheid. DE « MOWE ». — Dat het aan de Môwe » gelukt is tôt dusver een cheepsruimte van 63.000 ton aan het vereldverkeer te ontrekken is, zegt de ^Kôlnische n, een verrichting, die de îngelschen zwaar moet treffen, vooral la de hoogdravende rede van Asquhh ver het beheerschen van de zeeëïi door îngeland. Men stelle zich voor, dat 3.000 tien percent is van aile in 1905 p Engelsche, Schotsche en Iersche .•erven gebouwde schepen. De vernie-igde schepen zouden bijv. een graan-oorraad hebben kunnen aanvoeren, om .onden gedurende 4 weken te voeden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.