I Vnjd&g- 4 Juni 1915. Eerste Jaarg\ Nr, 141 £3EEST - Prijs : 5 Centiemen door geheel België Vlaamsche Nieuws Hat b<MVt îng,aî!cht en meest «verspref d N ieû wablad.. va « België. - Verschijnt 7 m&al per week M9wm.i.w1 Iih'wMJ. tKl ^5»<fiœ»araK3i3affle <sœ.r,:^:œs^^aû2Ew^^ fsNNM«54e îe^^vffi-^acïG.'r,ts*mv«E»3ees»wta®»n >aw. 3sg*a»rK*ft^«*Bfc m r n iraii' iawtiT> ABONNEMENTSPRIJZEN : „| >: Per week 0.35 Per 3 maaaâaB 4-— d, 'T' ■ Per m«*c4 1.60 j Per 6 maanden 7.80 & 4. ' Per jaar 14.— 11 fc 'i *;i .H wu ml1 IIIB.'«IW3S " <~îsstc^?m^raa3^v|»TrTi«y.«^«gnBwast^jca^A&g' A. KNK&siis m/£Xi9*xaK3*zL'&i^vx£a*aaaMt2xajn-MW*m&iiitmmc9smgiSKaRi BESTUURDER: ALFONS BAEYENS IUREELEN : ïtOODESTRÀAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 199® AANKONDIGINGEN : Tweeie klada., per regel 2.60 i Vierdc biais,, ptt regel 0.60 ®erée feladz., ié. I.— | Doodsbericht 6.— V«»r aile amaMtce», weade me* zich : ROODKSTRAAT, 44. UITVAART VAN Schepen FRANS VAN K.UYCK [n alleu eeuvoud, ja, maar grootsch, Irukmakend, met een plechtigen rouw :ft Donderdag iiamiddag, om B uren, begrafenis plaats gehad van Antwer-i's Schepen van Schoone Kunsten. N'iemand wcrd uitgenoodigd. De dag-den hadden aile vermeld dat de ieve plechtigheid voor Vrijdag zou zen. En toch was het geweten dat de r vervroegd werd en zonderling ge-;g, allen waren daar, al wat naam >ft in de Scheldestad, al degenen die ardeeren kunnen en liefhebben. ieeds lang vôor 3 uren is heel de von rystraat vol volk en vôor het sterf-ls zelf een dichte en overgroote schaar i vritnden uit aile kringen die tôt de nsten en de openbare besturen be->ren.îansch de Magistraat van Antwerpen t den heer Burgemeester Jan De Vos i het hoofd. De hk. Schepenen Victoi sguin, Albrecht, Louis Strauss en c»ls. De lih. advokaten Louis Franck, >rzitter der Interkoraniunale Kommis-; senator Alfons Rijckmans, Léon i Peborgh ; volksvertegenwoordigers il. Del vaux, Léo Augusteyns, Gustaal yers ; gemeenteraadsleden Frans Ste-, Jos. Soeten, Karel Weyler, Louis oum, Mich. Hendrickx, Frans Ver-it, Louis de Gueldre, Randaxhe, ents, Baelde, J. Colbert, Aalders, De-noy, Langhor, Goetschalck, provin-le Raadsleden ; A. Dumont, Van Re-norter en Ciselet ; de eere-stadsekreta-Uossemiers ; de stadsekretaris Hubert lis; Alfred Boelens, stadsontvanger ; :derik Speth ; eere-inspecteur F r. van of ; kolonel Lenglé ; Huybrechts ; .g. Baeyens, bureelovfcrste van 't se-tariaat; Arthur Courette bijzondere etaris van den^heer burgemeester; Cuperus, waarnemend bestuurdei i het Koninklijk Vlaamsche Konser-orium met al de leden van den be-:rraad, van bestuur en leeraarkorps t. Stellfeldt, Aug. Matthijs, Con-nt Lenaerts, Henri Fontaine, Thiele-ns, Edw. Verheyden, Frans Lenaerts Schacht, De Ilerdt, Valck, Craen, laers, Holiebeke; Frans Claes, iservator van het Steeu; bouw-idige Winders ; Josuë Dupon ; :ktrs ; Jespers ; Emm, de Bom, ste-ijk hoofdbœkwaarder ; Nie. Van en, boekwaarder der Volksboekerij ; van de Ven ; Ack. Kas ; Jan Eelen ; Hufmann ; Jan Bruylants ; Louis rmeulen ; Treumann ; Jul Schrey ; mond Odeurs ; Edw. Joris ; Paul ybrechts ; Frans Franck ; Henri ssly ; Fee Denckx ; Weyler, vader ; nmandant van de brandweer Sche-s; Herman Mulder ; Em. Raes ; îwmeester Alex, van Mechelen ; Paul liet; Koen Cuperus; Louis Bertrijn ; schmann; Hallemans; Jos. Moulckcrs; staf Demeulemeestere ; Karel Adri-issens; Fons Christiaens ; Van Ho-ibeeck, prov. raadslid ; J. Hennen , istschilders Hendrik Luyten, Frans ions, Alfred van Neste, Boom ; F. i Havenberghe ; Dr Fr. Hermans ; ituurder Juliaan De Vrieadt ; Fernand nnet ; Constant de Kinder ; Willem eymans ; prof. Bielen ; Hub. Serneels; i Deuucé, konservator van Plantyn-izeum ; rechters Witteveen en Flor welmans ; Rombouts, sterrekundige; inspecteurs Goyvaerts en Collins ; ânes, van het Boekwerk ; Alfons Van >ve, voorzitter van de Lib. Maatsch. , Cort, id. harmonie « De Koren-Wn » ; J. Resseler ; Hullebuyck, D^ eef, Dermeuse. schoolbestuurders ; ank Blockx ; Albert Sorel ; Trione; Tel Candael ; Frans van Laer, van het S- Nederl. Verbond ; Ferd. Reynaers, 3 de Liederavonden ; Gliuys ; Grim-V. Resseler; prof. Henen ; bouw-ndige van Asperen ; de konsul-gene-il der Nederlanden Van den Bergh : fis de Bom ; Philinsen en Houben, °v. raadsleden ; Edw. Joris ; J. L, igelstein; Ed. Gorlé, VI. schcuwburg ; ff. Sibert ; Van Beurden en zijn zo-n, enz., enz., !n andere tijden zou het van weinig 'anS zijn al die namen, en zooveel dit 1 niet konden opschrijven in die me-mede te deelen, doch het kan vooi een aanduiding zijn wie op 8der "i 1915 een opperste hulde kwan: ®gen aan Schepen Frans van Kuyck In het sterfhuis sprak alleen de hi lr£emeester de Vos. Lijkrede van den Burgemeester Mijne Heer en, De bevolking "an Antwerpen heef :t diepe aandoening het overliider rnotnen van haren Schepen van Scnoo kunsten, den heer Frans Van Kuyck n^et bedroefd gemoed kom ik hen :r in haren naam vaarwel zeggen. Kei [aal had hem aangegrepen, dubbe lJvend voor deti kunstenaar : zijn< ?ctl, die zijn geheel leven lang, he 5selfnd sptl van licht en schaduw me Dvwl liçfdt volgden. waren ziek reeds hadden zijn krachtige nàtuur, ei liefderijke Zorgen, over het kwaad ge zegevierd ; doch nauwelijks was hij vai die zware beproeving bekomen, of d< j oorlog gaf hem een knak die zijn laatstf ; uur met verrassende snelheid ging be t spoedigen j Meer dan wie ook was Frans Vai Kuyck door het geweld van de gebeur , tenissen aangegrepen. De onmeedoogen de menschenslachting had zijn medelij-i dend, menschlievend hart eene onge îneesbare wonde toegebracht... Zwijgenc i leed hij onder een stille, ontroostban . verslagenlieid, wachtend op den komen i den dageraad van ontferming en vrede.. Dien dag mockt hij helaas niet meei beleven. Toen de Antwerpsche bevolking Fran: Van Kuyck in 1890 eenen zetel in dei j Gemeenteraad toevertrouwde, wist zi ■ wel, dat zij groote verwachtingen moch ; koesteren van den talentvollen Antwerp jschert burgerzoon. Van dien stonde a , ging hij zich met liefderijken hartstoch I toeleggen op de verfraaiïng van Antwer , pen, al zijnen iever, al zijne stuwkrach' aanwenden ten bate van 't Gemeene best. Onze groote verwachtingen werder nog overtroffen toen wij hem aan he werk zagen tijdens het aanleggen onzei Wereldtentoonstelling van 1894. Im mers, hij was de ziel van Oud-Antwer pen, die onvergetelijke oproeping vai een zoo uitneinend schilderachtig tijd perk uit Antwerpen's verleden ! Van toen af was Frans Van Kuyck d< aangewezen man om eens aan 't hoofe te staan van Antwerpen's kunstleven Zijne verdiensten werden zoozeer ge waardeerd, dat hij reeds het volgenc jaar gekozen werd als Schepen vai Schoone Kunsten. Ontelbare werken rijzen niij voor dei , geest, waaraan zijn naam voor imme verbonden blijft. Sedert een kwart eeuv werd geen stadsgebouw ongericht of her ateld, geen openbare tuin aangelegd o verfraaid, of hij nam daarvan het inia tief, of hielp uit al zijn krachten mede dat van anderen te verwezenlijken. Hij had zijn Stad ook zoo lief ! Met welke piëteit trachtte hij onz< oudste gebouwen te bewaren ! Met hoc veel kundige zorg beproelde hij, wan neer zij met verval bedrexgd waren, zt in- en uitwendig te herstellen 1 D< Groote Markt wiide hij doen herlevei in haar oud kader ; het Vleeschhuis ga. hij eene edele bestemming ; de verzame-lingen van volkskunde schonk hij eer bescheiden, doch eigenaardige woning het Vlaamsche zangspel, eenen tempe! uit mariner, en voor de relekwieën vai: Rubens droomde hij een vorsteLjk pa-leis, waardig van den koning onzei Vlaamsche schilderschool ! Zijn rusve-looze geest wist immer nieuwe midde-len uit te denken om onze stad leven-dig en lachend te maken, en onder zijr beleid beleefde zij een tweede herge-boorte... Waar hij kon, liet hij vrien-delijke planttoenen aanleggen en bloe-men kweeken t' allen kant, want hi. had de planten lief zooals cen kunstenaar en een goed mensch die lief heeft Aan de levenden wilde hij eenen heer lijken lusttuin schenken, ons Nachtega lenpark ; aan de dooden eenen vreedza men, stillen hof, voor 't eerst bewoonc door eeuwig slapende soldaten. Gelijk een goed vader immer bedach is, den welstand van zijn huis te ziei groeien, zoo wist Frans Van Kuyck ai toos te zinnen op verbetenng en ver fraaiïng van zijn geliefd Antwerpen, ei met kwistig gebaar betuigde hij zijr smaak voor dekoratieve weelderigheid Hoe graag gaf hij lucht aan zijn uitbun dig gemoed, aan zijn Vlaamsche harte lijkheid, aan die breedborstige joviali teit die hem eigen was ! Met welk oor spronkelijk vernuft wist hij die onver getelijke feesten te ontwerpen, die aai onze Stad zulk een eigenaardige faan geschonken hebben ! Was het niet groo tendeels aan Frans Van Kuyck te dan ken, dat wij het Landjuweel zagen vie ren op eene wijze, die nimmer overtrof fen werd? De beste zonen van Antwer pen : Van Dyck, Jordaens, Conscienci werden herdacht door feesten waarvai de herinuering niet spoedig zal verflau wen, en die door Frans Van Kuyck me talent en gezag werden bestuurd. Te jaarlijksche viering van ons duurbaa Vaderland had hij eene symbolischi plechtigheid uitgedacht, die eenen die pen indruk maakte, niet alleen op di bevolking, maar ook op de vreemdi gasten der gastvrije Scheldestad, en zon i der maar iets te willen afdoen aan d> verdiensten van zijne toegewijde vrien den en helpers, durf ik zeggen, da | Frans Van Kuyck van al die kunst i uitingen het hoofd was, en de ziel. • • ? En het is nog niet zoo lang geledei t dat hij het initiatief nam van het aan : doenlijkste aller volksfeesten : het wa ; d« viering van de ziel vsm 't Vlaarascb huisgezin ; hij noemde het kort en har-telijk, dag der Moeder. Zulke feesten, die een verheven symbool in zich dra-gen, konden slechts uitgedacht worden door een goed mensch, met een groot hart, die luisterde naar de ingevingen i ' van zijn gemoed, die gaarne, naast blijde - levenslust, de edele gevoelens wekte die i sluimeren in de ziel des volks. : Frans Van Kuyck is niet meer... : De gansche bevolking begrijpt de • droeve beteekenis van dien zin. Zij ech-ter die dagelijks met hem gewerkt lieb- i ben, zullen het diepst beseffeu wat er ■ met hem verloren gaat. Het Kollege ver- - liest in hem eenen trouwen medewerker, ■ de Gemeenteraad eenen voorman die - moeilijk zal te vervangen zijn, de Stad l Antwerpen een harer beste zonen. ; Namens het Antwerpsch Magistraat • verzoek ik de diep getroffen familie, de , uitdrukking te aanvaarden van onze • hartelijkste deelneming in haren rouw. Mogen echter zijne geachte weduwe en > zijne kinderen troost vinden in de ver-l heffende gedachte, dat hun duurbare i Echtgenoot en Vader eene roemvoile : plaats inneemt in de rij van mannen - waarop wij immer met rechtmatige fier-î heid zullen blikken. . Goede vrien d Van Kuvck, ik zeg U • vaarwel ! Gij liebt geleefd en gestreefd : voor de edelste uitin? van 's menscher. ■ geest : de Kunst ; gij hebt U, als een wijze, verblijd in vromen arbeid, en aan i allen die U omringden, het voorbeeld ■gegeven van hooge burgerdeugd. De " i ceuwige slaap heeft U te vroeg verrast ; - j doch gij leeft in onzen geest, en in ons - j hart ! i j Rust zacht ! j Tœn kwam de liikwagen voor, het i-: was die van de « Vrije Gedachte». lj Treffend samenvallen : dezelfde wa- ■ gen werd vervaardigd, nu dertig jaar - geleden naar een teekening van Fraus 1 van Kuyck, en is eenvoudig doch i smaakvol in tegenstelling met de gou- den gevaarten die vroeger alleen te Ant-! werpen gebezigd werden. De kranen en kransen, aile van le-i vende bloemen, van de wonderste en - zeldzaamste soort, eeu praclit van kleur F en schakeering, werden naar buiten ge- ■ dragen en op den wagen getild. 't Is nu , de weelderige tijd van de bloemeu. 't Werd de schoonste lijkwagen dien vve ooit gezien hebben, een heerlijk balde-. kijn waaronder de kist werd geschoven. . 't Was een pijnlijk, een aangrijpend oogenblik en menige traan wel de op in . de oogen der omstanders. Zoo, onder een welfsel van bloemen, i moest de kunstenaar ten grave gaan, wiens schoonste werk tusschen tientai-len andere toch blijft dat hij Antwerpen een feestgewaad heeft geschonken van bloemen die een gedurige oogenlust zijn, een opvvekking voor de zinnen. De rouw werd geleid door den zoon heer Walter van Kuyck, gebroken en ontdaan van de smart eu door de overi-ge familieleden, die onmiddellijk in rij-tuigen stapten. Nog een ander fatidiek samentreffen : het is Schepen van Kuyck.die aan Antwerpen de nieuwe begraafplaats van Schoonselhof heeft voorbereid : buiten de Belgische gesneuvekle soldaten die er werden ter rust gelegd, is schepen van Kuyck nu zelf de eerste die er be-graven wordt. Om 5 1/4 u. kwam de rouwstoet in het Schoonselhof aan. Hij had eenen indrukwekkenden aanblik. De kronen, 1 die in de twee rijtuigen lagen achter den lijkwagen,waren rond de groeve ge-: scliikt. Deze bevindt zich bijna aan het i einde van den hof van liet kasteel . « Schoonselhof », geheel tusschen groen . en hooge boomen ; 't sckijnt een eere-i plaats, een middenpunt te zullen wor-i den. Als laatste hulde lieten de aanwezi-gen een tuiltje van witte en roode rozen, de Antwerpsche kleuren,op de kist neer-vallen, die er stilaan heelemaal ender bedolven werd, terwijl de drukkende en plechtige stilte de aanwezigen aan-i greep. 1 En als zij om 6 uren het kerkhof ver- ■ laten doen zij het met een beprangd ge- ■ moed, want ze weten dat ze daar den • braafsten, den edelste d dër menschen • acliterlaten, die alleen geleefd heeft " voor de grootheid en schoonheid van ; zijn stad. 1 Eei Oorlopdrama in da Ltieibt ; De literatuur van den huidigen oor- . log is vol van daden van moed en zelf- ; opoffering en niet minder van waaghal- - zerij. t Geen vermocht me echter dieper te - roeren, geen gaf me een aanschouwelij-ker beeld van de verschrikkingen van . dezen modernen oorlog, dan het volgen- i de verhaal, afkomstig van het Westelijke . front. 5 Er was een sergeant-vlieg^r met een ï luitenant-waarnemer opgestegen oîh de ^ vijandelijke linies te verkennen. Van d< pilaats waar wij stonden, konden wij a-de bewegingen van het vliegtuig nauw-keurig gadeslaan en wij deden het mei gespannen aandacht. Plotseling zien wi; het vliegtuig pijlrecht omlaag schieten weer horizontaal komen en met schok-ken een eind van ons weg strijken. D« schokken worden geweldiger, nu hangl het tuig op den linkervleugel, hel zwenkt weer naar ons toe,S^et keert, het wentelt geheel om en als een doode vogel stuikt het den grond op. Wij loopen toe en vinden den luite-nant dood op zijn zitbaiik. De bestuur-der geett nog tceKen van leven, wij dragen nein met de grootste voorzicntiglieid uaar een ambulance. Daar bekomt hij en verhaalt hij, haast alsot hij een drooin verhaalt die geen werkelijiiheid zou kunnen worden : Gauw hadden wij onze verkenning gedaan en we keerden reeds terug. Wij viogen door een hagel van kogels en bo-ven, naast en onder ons barstten de gra-uaten uiteen. 1k zag mets meer dan den kruitdamp waar wij doorheen schoven. Dit was niet uit te houden en ik steeg hooger. Maar pas had ik het hoogteroei in werking gebracht of daar barst een granaatlcartets vlak boven ons hoofd en een oogenblik had ik het gevoel dat ons tuig aan splinters vloog en dat mijn her-,-ens uiteen spatten. Even daarop volgde een pijnlijke waarneming, die mij innig gelukkig maakte, omdat zij mij 't be-wustzijn gaf dat ik nog leefde : het wa= of men mijn oogen doorvliemde met tien vlijmen tegelijk... Dan verbleef ik in een donkeren mist, die aUe voorwerpen aan mijn gezicht onttrok. Wij leefden nog. Er was nog reddins mogelijk. Wanhopig hield ik mijn stuui vast. Aan richten viel niet te denken, en het eenige noodige was vooralsno^ in de hoogte te biijven, om te ontsnap-pen aan de kartetsen, die gelukkig minder talrijk waren. Zoo luide ik het vermocht, riep ik tôt mijn gezel : — Luitenant, niets gebroken? Ik kreeg geen antwoord. Ik dacht dat hij mij niet gehoord had, en ik riep nog luider, terwijl ik mij omwendde en mijn best deed om de oogen te openen ten einde hem te zien. Niet alleen kreeg ik geen antwoord, maar ailes wat ik zag was zwart 1 Ik waa dus aan den dood ontsnapt, doch wist nu dat ik blmd was. En raijn luitenant zou wel getroffen zijn, dacht ik. Ik had nog tegenwoordigheid van geest genoeg om al het hachelijke van mijn toestand te vatten : alléén in de hoogte, misschien 1600, 1700, 1800 me-ters hoog, met onder mij de bedreiging van het vijandelijke geschut en — de afgrond : ik beval mijn ziel aan God. Daar vernam ik opeens weer het vijan-delijk geschut en nu schoot mij de gedachte binuen dat het mijn plicht was, als ik kon, bij de onzen te laiiden en aan mijn oversten den uitslag van onze verkenning mee te deelen. Het geschut hielp mij bij het richten. Ik stuurde naar de tegenovergestelde zijde. Nauwelijks ging ik twee minuten die richting in, of ik hoorde mijn luitenant, die weer zijn bewustzijn had, roe-pen : — He, waaghals... naar omhoog, naar omhoog ! Ik gehoorzaamde instinktmatig en zôo krachtdadig dat het vliegtuig een sprong in de lucht maakte. Ik hoorde mijn luitenant sichreeuwen : — Hij mkt den haan van den toren ! Ik begreep dat wij aan een ramp ontsnapt waren, en riep terug : — Dank u, luitenant. Neem me niet kwalijk, ik zie niet duidelijk meer. En gij, luitenant, zijt gij gekwetst? — Ja, antwoordde hij, ik geloof dat ik goed getroffen ben. Maar pas op, gij keert terug naar den vijand. Gauw links-om. Nog meer. Goed zoo. Vooruit nu maar. Drie minuten later vernam ik weer de stem van den luitenant, doch ze was zwakker geworden : — Best... Wij zijn bij de onzen... Sluit uw motor af... Zweefvlucht nu... Zachtjes aan... Zachtjes.... Toen hoorde ik niets meer, dan even daarop het krakend gerucht van het vliegtuig, dat zich op den grond verbrij-zelde.Toen de majoor, die dit verslag aan-hoorde, zijn deelneming uitsprak over het blindworden van den vlieger, antwoordde de blinde : — Het eenige wat ik bejammer is niet meer op verkenning t« kunnen uitgaan. DAGELIJKSCH NIEUWS IN HET «ALGEMEEN KLEEDINGSWERKÏ 1 Aan de bedeelingen reeds sinds het . uitbreken van den oorlog door dit edel-: moedig werk gedaan, schijnt geen einde : te zullen komen. Zondag jl. werden wederom in de : Meisjesschool der Leguitstraat, 76 paai ; schoenen aan behoeftige kinderen uitge-reikt door de goede zorgeu van den heer Frans Vermeulen, het werkzame komi-teitslid der le wijk. Op het gelaat der vaders en moeders , stond wel te verstane voldoening te le-zen en leeds 's namiddags wandelden vele kleinen opgetogen en fier met hun-ne nieuwe schoenen. j Nogmaals zetten we al wie het kan aan, het bij uitstek volksgezinde « Alge-meen Kleedingwerk » in ruime mate te ondersteunen. ONDERSTEUNING IN BONS. — Dagelijks komen er klachten toe aan-gaande den onderstand in levensmiddelen in de verschillc:nde lokalen, en nu het ge-tal in bons bedeelde werkloozen nog steeds toeneemt is het van de grootste noodzakelijkeid dat er op de ingekotnen klachten ingegaan worde. Waarom zou het niet mogelijk zijn de noodlijdenden toe te laten hunne bons te gaan uitwisselen bij neringdoeners der stad, zooals het trouwens reeds te Ber-chem en te Merxem gebeurt. Die maat-regel zou ten goede komen aan de reeds zoo zeer beproefde klas der kleine bur-gerij.Het volk zou van meer vrijheid ge-nieten en zich kunnen bevoorraden waar en met wat het wil. Voor de neringdoeners zou het de heropbloeiing van hun-nen handel zijn. Het is wel te verstaan dat zekere verordeningen zouden moe-ten ingesteld worden, waaraan ze zich zouden moeten onderwerpen. Doch indien het Komiteit van Hulp in de onmogelijkheid zou verlceeren tôt de uitkeering bij winkeliers over te gaan, dat het dan ten minste zorg drage, dat er in de verschillende lokalen voldoende voorraden aanwezig aijn, dat de waren vooraf gekeurd worden dat de onder-steunden er beleefd ontvangen worden, en dat men den prijs kenne aan dewelke men koopt en welke hoeveelheid men ontvangt. Indien het Komiteit van Hulp die klachten wel in overweging nemen wil, zullen de ondersteunden het er innig dankbaar voor zijn. EEN GOED VOORBEELD. — Onze aandacht wordt getrokken op de kost-bare hulp welke de gasmaatschappij van Hoei bood aan de oplossing van de nickelkrisis in die stad. Deze maatschap-pij heeft hare abonnenten, houders van een automatischen gasmeter, bericht dat ze zich munt kunnen aanschaffen, bij het bezoek der inkasseerders, tôt beloop van de somme in nickel welke in hun gasmeter gevonden werd. De abonnenten welke de verwissel:ng op het oogenblik zelf niet zouden kunnen doen zullen toegelaten zijn zulks te doen tôt den i* der volgende maand aan de winketten der maatschappij. Voorzeker, dit initiatief op zichzelf volstaat niet om de kwestie op te lossen. Het geeft nochtans blijken van een goe-den wil, dien we er aan houden te ver-melden : indien het voorbeeld een weinig overal gevolgd werd door de personen of instellingen, die de gelegenheid hebben klein geld 'in te oogsten, en indien te-zelfdertijd strenge maatregelen werden genomen te:f n de spekuleeders, dan zou de krisis spoedig opgelost zijn. NIET GESNEUVEI.D. — Er was gemeld, dai de tweede zoon van den oud-minister Levie, evenals zijn ouder broeder Pierre, gesneuveld was. Die tij-ding is thans onwaar bevonden. Ser-geant Raymond Levie is nog in voile leven. Onze lezers zullen het met genoegen vernemen. HET TIJDSCHRIFT VAN HET BELGISCHE ROODE KRUIS. — Het Roode Kruis van België, dat, zooals men weet, geheel en al gereorganiseerd is, heeft het eerste nummer van een tijd-schrift in het Vlaamsch, in het Fransch en in het Duitsch uitgegeven, welke eerstens aile kwesties zal behandelen, be-| trekking hebbende op de verpleging der jgewonden, en vervolgens de maatschap-pelijke kwesties in 't algemeen. Dit tijdschrift stelt zich ten doel, Ieest men in het voorwoord van het eerste nummer, om krachtig mede te werken om de rampen van den oorlog te verzach-ten in de verschillende domeinen van het maatschappelijk leven. Het behoort tôt geen enkele klasse en kent geen onder-scheid in rang of godsdienst. Het neemt de medewerking van een ieder aan, om de wonden te heelen en de ellende te verlichten. Het Roode Kruis van België kondigt in het tijdschrift zijn voornemen aan om zoowat overal klinieken op te richten. De eerste, welke zich in het oud Observatorium bevindt, is voor iedereen toegankelijk en verstrekt kostelooze raadgevingen. Men heeft aan deze instel-ling drie afdeelinge» toegevoegd : « Kin- | derbescherming », « Tuberkulose-bestrij-ding «, « Arbeid » een atelier, waar vrou-1 wen en jonge meisjes werk tegen beta-ling kunnen vinden, zooals naaien, ver-stellen, enz. DE TWINTIGSTE OORLOGSVER-KLARING. — Met de oorlogsverkla-ring van Italië aan Oostenrijk, zijn we , tôt het getal van twintig oorlogsverkla-ringen gekomen. Hier volgen ze: 28 Juli 1914, Oostenrijk-Hongarije aan Servië. 1 Oogst, Duitschland aan Rusland. 3 Oogst, Duitschland aan Frankrijk. 3 Oogst, Duitschland aan België. 4 Oogst, Engeland aan Duitschland. 5 Oogst, Oostenrijk-Hongarije aan Rusland. 5 Oogst, Monténégro aan Oostenrijk. 6 Oogst, Servië aan Duitschland. n Oogst, Monténégro aan Duitschland.11 Oogst, Frankrijk aan Oostenrijk- . Hongarije. 23 Oogst, Japan aan Duitschland. 25 Oogst, Oostenrijk aan Japan. 28 Oogst, Oostenrijk aan België. a November, Rusland aan Turkije. 5 November, Frankrijk aan Turkije. 5 November, Engeland aan Turkije. 7 November, België aan Turkije. 7 November. Servië aan Turkije. 24 Mei 1915, Italië aan Oostenrijk- Hongarije. Deze lijst is volledig, op ién diploma-tische gebeurtenis na : de oorlogsver-klaring van Monténégro aan Turkije. Deze twee staten zijn van zelf met elkaar ' in oorlog maar gaven zich de mœite niet het elkaar wijs te maken. I HULP AAN VERMINKTEN EN GEKWETSTEN. — Het Nationaal Ko-! miteit voor Hulp en Voeding heeft be-slist een maandelijksch hulpgeld van vijftig frank te verleenen aan personen die door den oorlog gebrekkelijk of ver-minkt werden. Om aanspraak te kunnen maken op dit bijzonder hulpgeld moeten de belang-hebbenden aan het plaatselijk komiteit een geneeskundig getuigschrift overhan-digen, waaruit bhjkt dat zij onbekwaam zijn om regelmatig winstgevenden arbeid te verrichten; de belanghebbenden die te Antwerpen woonachtig zijn kunnen zich aanmelden, voorzien van het ge-neeskundig getuigschrift, bij de afdee-! ling van het Antwerpsch Komiteit zete-lend dagelijks van 9 tôt 4 uren (B.T.) in de stedeiijke Feestzaal (ingang langs de Meirplaàts.) HULP AAN WEDUWEN EN WEE-ZEN VAN GESNEUVELDE SOLDA-1EN. — Het Provmciaal Komiteit voor Hulp is ook voornemens een bijzonde-ren steun te verleenen aan de weduwen en weezen van gesneuvelde soldaten ; daarvoor kunnen de belanghebbenden van Antwrpen zich insgelijks laten ia-schrijven bij het Antwerpsch Komiteit, in de stedeiijke Feestzaal. CLEMENCEAU EN DE EXPEDI-TlJb TEGEN DE DARDANELLEN. — Clemenceau heclt, zonder dat de censuur het verbood, in zijn « Homme Enchaîné » mogen zeggen, wat hij over de expeditie tegen de Dardanellen dacht. Na eenige redekunriige wendingen, gaat hij voort als volgt : « Zal ik zoo dwaas zijn om te zeggen, dat Duitschers en lurken den tijd, welken wij hun zoo lieftallig verleenden, opperbest besteed hebben? Zal ik zeggen, dat zij loopgraven gemaakt hebbe*, verdedigd door îjzerdraadversperringen, op het schiereiland Gallipoli, dat opeens van juist opgestelde kanonnen voorziem was, en dat de ontscheping niet zonder slag of stoot ging? Moet ik opmerken, dat ons moedig, doch in aantal tamehjk gering expedilie-ieger zich aan tegenstanden stoot, welke met veel minder zijn dan die, welke men te Arras, te Reims en te Soissons ont-moet, en dat niettegenstaande de onver-saagdheid van generaal Hamilton, men slechts langzaam vordert? Zal ik dur ven zeggen dat deze toestand op zonderlinge wijze erger wordt, wanneer men ziet, dat terzelfder tijd, een ongekend getal Duit-sche duikbooten in de Dardanellen optre-den en dat als gevolg daarvan, te veel pantserschepen in de lucht vliegen. Zal ik aanhalen dat men deze duikbooten bij Gibraltar heeft zien voorbij-trekken, dat men ze in de Middellandsche Zee heeft opgemerkt, alwaar zij ter ont-spanning eenige schepen getorpodeerd hebben, en al is men erin geslaagd om de pers te verbieden hierover te spreken, heeft zulks toch niet belet dat die boo-ten toch langs Gibraltar gepasscerd zijn. Ik zou wellicht kunnen voorslaan, dat onze eigene onderzeeërs een beetje ont-spanning gingen zoeken ia de zee van Marmora, daar zij toch niets te doe* hebben, te meer daar onlangs een En-gelsche duikboot erin gelukt is daar binnen te dringen en er een Turkscb schip met ammunitie i» de lucht te doe» vliegen. >}

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.