, Aile brîefwisseîingen vracht» Brij te zen den aan Aug. Van Sseghem, uitgever voor de naaml. fcnaatsch. « Drukkerij Het Volk», JMeersteeg, n° 16, Gent. * Bureel voor West-Vlaanderen: •Gaston Bossuyt, Gilde der Am-fcachten Kortrijk. Telefoon 523. Bureel van Antwerpen, Bradant en Limburg : Viktor Kuyl, ï&inderbroede rstr., 24, LeuYen. Men scfcrijît in : Op aile postkantoren aan 10 fr. per jaar. Zes maanden fr. 5.00. Drie maanden fr. 2,50. Aankondigingen : Prijs volgens tarief. Yoorop ta betalen. Rechterlijke herstelling, 2 fr. per regel. Ongeteekende brieven worden geweigerd. TELEFOON N° 137, Gent. 1 centiam het miœraep CHRISTEN WERKMANSBLAD I Ceistiem ïiet nummer De Pratijk. tPaul Braeckels las de artikels in Het olk over natuursc.hoon en hooger volks-ven. Dat was voor hemeeneopenbaring, it zou hij eens beproeven !... -, Reeds weken zat hij thuis werkloos. Çelukkig genoot hij eenetamelijke onder-Steuning : zoo was zijn leven en dat van kijn gezin toch eenigszins verzekerd. jVIaar hem vervelen, Mijnheere I Daar Ii£bt ge waarlijk geen gedacht van. * * * In Iiet begin ging het nogal... Nu eens ^an geheel d.en dag niet moeten werken ; fen den tweeden dag ook niet ; en dan dcn volgenden dag nog niet ! Dat het $reken op weken zou duren, was het Jverste van zijn gedacht. Daarom dan lyoelde hij door zijn lijf een strieuwelende jwelligheid eens geheel en gansch vrij te izijn en 't gemak en de ruste ontspannend idoor zijne spieren te mcgen laten loopen. v Daarbij had hij nu tijd genoeg, om feijn landwerk in orde te doen en ailes In en om zijn huis eens te lappen en tap-Spen.Ook poenderde hij de eerste dagen van |s xnorgens tôt 's avonds, niet overlaên, ïnaar op zijn gemak, en met tusschen-poozen.Dan ook ging hij eens, 's noens, H avonds, bij zijne gebuurs aansteken ; jpf ze stonden daar in troppelkes te klap-tpen over oorlog, winst en hope, over tijd ten toekomst. Of ze draaiden wat rond île velden, of kwamen al eens tôt aan de Inarkt geslenterd, waar vele werkloozen fit on dcn, zaten of lagen in nietszeggerij ifctun tijd dood te doen. * * * ^ Als dat nu een tijdeke duurde ; als al aiet werk op het land en de karweiïng thuis gedaan was — begon hem dat 'zoo langwijlig, en zoo ijdel te toonen. De eene dag volgde op den anderen, zon-jder afwisseling, eentonig altijd hetzelfde : filets, niets of nog min dan niets. Want, on der de praters waren de minste weters doorgaans de grootste babbelaars ; en Spnzin dat er verteld werd met eene stout-inoedighedd en eenen durf die verbluften, geen tegenspraak duldden, ja tegenge-daehten met kwaadheid of schelden en beschuldigen stremden ! Oeh Heere ! anoest dat zoo nog weken aanslepen : 't was om zich het hert uit te wreten •van tegenstekinge ; 't was om zich dood doen van verveling. ❖ * * Maar dan las hij die artikels in Het Wolk. s Wel ja, zoo was het ! Waarom zich dag 'îèn nacht den kop breken op iets dat we litoch niet kunnen gebeteren. Waarom, jbenevens eeneredelijke belangstelling in jden oorlog, ook geen zorge gevoegd nu •voor het levensgenot in dezen dood-'prmen tijd ; waarom niet wat gewrocht jiaan de eigen hoogere ontwikkeling? — Onmiddellijk besloot hij hand aan werk te slaan. * * * . Sindsdien in plaats van den godschen ijlag en dagen naeen onverpoosd te staan tateren over wat men toch niet genoeg-zaam kent en vooral niet verhelpen kan — doet hij iederen dag welken hij vrij heeft een wandelinge in Gods schoone natuur. Niet meer achteloos en alleen om tijd dood te doen zooals vroeger — maar om te zien, te luisteren, te genieten. En nu slechts wordt hij gewaar op wat wondere wereld we leven en wat einde-loos genot er rondom rond ligt uitge-strieuweld, vat- en grijpbaar voor alwie maar de maeite wil doen cm te gaan en te nemen. Ook doet hij nu elken dag eenelezing, al ware 't maar voor een hal£ uurtje. Hij zit thans met een eerste werk van Mar-tens : HeUWater ; en 't slaat hem met ver-bazing dat er in de wereld zoo eindelijk vele wonderheden zijn, waarop we nooit de aandacht vestigden, waarop we nooit werden opmerkzaam gemaakt. Nu ziet hij, hoort hij, gaat na en ge-niet liij. Nu vult hij zijne ledige dagen ; de verveling is weg ; .de tijd is altijd te kort. Al laat hij de zorge voor het dage-lijks mogelijke werk niet varen, den over-schietenden tijd gebruikt hij voor hooger genot en levensvolmaking. Hierin, hij voelt het, lukt hij. En hij hcopt wel, dat benevens het genot van het oogenblik, hij uit zijne nieuwe levenswijze, kracht zal winnen voor hoogere menschelijk leven en vooruitgang op aile gebied, ook na den oorlog. Kennis is macht, hoorde hij eens zeg-gen. Hij ondervindt reeds dat dèze spreuk veel waarheid bevat. Wie doet er al Paul Braeckels na?... REMO. De Papiernood ea de Gazetten. Tôt kort geleden, toen de uitvoer van papier uit Duitschland niet verboden was, bleven ondanks eene ernstige be-dreiging in Augustus laatstleden de prij-zen van het papier voor gazetten in Ne-derland gelijk aan die, welke vôôr den oorlog betaald werden. Andere papieren waren reeds 10 tôt 25% verhoogd, para-fine-papier voor chocolade-verpakking met 50%. Sedert einde van Mei echter is ook het papier voor de gazetten zeer veel verhoogd, het formaat-papier van 12 cent tôt 16 à 17 et. per kilogram, het rotatie-papier op rollen met ruim 25% en nog erger : wie zijn loopend kontrakt voor een lageren prijs loslaat en voor hoogeren prijs bijkoopt, krijgt nog maar tôt einde van September waarborg, dat geleverd zal worden. Wellicht zal daarna geen papier meer te krijgen zijn. Wie de boven-vermelde overeenkomst niet wil aangaan, ontvangt van half Juni a! geen papier meer. De Nederlandsche fabriek grondt deze houding op overmacht door den oorlog, op de onmogelijkheid om voor oude prij-zen voort te werken, zoodat sluiting van de fabriek dreigt. Van het buitenland worden alleen nog aanbiedingen gedaan uit Scandinavie voor buitensporig hooge prijzen. De oorzaak van den nood, ligt voorna-melijk hierin, dat de Russische regeering allen uitvoer van hout verboden heeft. De Nederlandsche fabriek, die anders uit Rusland hout invoert, en dit zelf tôt cellulose verwerkt, heeft reeds sedert maanden de cellulose in het buitenland, voornamelijk in Scandinavie, moeten lcoo-pen en dan droog, terwijl zij gewoon is hare eigene cellulose met 60% water te verwerken. Voor het gebruik van gazettenpapier in Nederland strekt de voorraad van grondstoffen van allerlei soort — reeds veel duurder dan anders gekocht —, onder andere steenkool, kalk, salpeter en de lioofdgrondstoffen zelve, voorloo-pig niet langer dan vier maanden. Als de oorlog niet spoedig geëindigd is of niet op andere wijze in den nood wordt voor-zien, dreigt ook in Nederland het ernstige gevaar, dat de gazetten niet meer zullen kunnen verschijnen, zelfs niet meer cp zeer duur papier. (IV. R. Ct.) „ I ■ —I !■ I I l i t Trefkans bij 't Schieten. In den modernen oorlog is de trefkans nog klein. Het gaat moeilijk de trefkans precies in cijfers uit te drukken. Trouwens, de juiste gegevens kan men pas na den oorlog krijgen. Toch is het een feit, dat hoogstens 1 schot op de 5000 doel treft. Uit vroegere oorlogen heeft men cijfers, waarop men kan vertrouwen. Een paar staaltjes : In 1883 waren in den slag bij Zanbron in het Servische leger niet minder dan 200.000 patronen noodig, om 58 Bulgaren te trelïen. In den slag bij Colenso streden 3000 Boeren tegen 15.000 Engelschen. Er vielen 31 Boeren en 900 Engelschen. Der-halve trof van iedere 600 schoten der Boeren er één doel, maar de Engelschen hadden 5000 schoten noodig om één Boer te doen vallen. Het laagst was de trefkans echter in den strijd tegen Raisoeli gedurende 1897 in Marokko. Op hem werden niet minder dan 80.000 geweerschoten gelost. Voorts werden 9000 machiengeweerpatronen naar hem toegeslingerd en bovendien beproefde men hem en zijne 65 getrouwen met ruim 100 granaten te bestoken. Het reSultaat was nul. Dit is dus wel een record geweest. ZEtOOIKEHsT. H>t Duitsche legerbestuur moedigt het rooken der soldaten aan. De Duitsche militair-geneeskundige autoriteiten be-schouwen tabak als een beschermmiddel tegen vprschillende besmettelijke ziekten. In de Gazette des Hôpitaux is vôôr enlcele jaren een artikel verschenen over de onderzoekingen van prof. Wench, die onder ander aantoonde, dat in en op sigaren, die behandeld waren met water, antferhalf millioen komma-bacillen per kub. c.M. bevattende, aile kiemen binnen 2(t uur gedood werden. Wench beval toen reeds het rooken als voorbehoedmiddel tegen de choiera aan. De Duitschers mee-nen thans, naar het schijnt, dat rooken overal goed voor is. Ook de Engelschen en de Franschen rooken algemeen in de loopgraven, — ook eigenlijk de éénige plaats waar 't rooken geene omvellevenc-iieid kan heeten. De Vleeseh- en Marktkwestie. Door woord en door schrift werd de vleescli- en marktkwestie in de laatste weken fel besproken. Beenhouwers en land-toouwvrienden schreven in de bladen en voerden bet woord in de openbare verga-dei'ingen. Vooral de beenhouwers meenden de schuld der duurte van het vleeseh te mogen wijten aan do beestenkoopmans of tusschenpersonen die omzeggens al de beesten opkochten en de prijzen geweldig in de hoogte dreven. Om een« iii^er onpartijdige klokke te hooren, zijn we woensdagmorgen ee ns naar de Gentsche Beestenmarkt gegaan ten einde de meening te vernemen van personen, die noch boer, noeh koopman, noch beenhoiiwer zijr.do, toch de zaken met aile gebruiken en misbruiken door jarenlange ondervinding in den grond kennen. Eerst en vooral kwam het gesprek als natuurlijk op de koopmans. We vroegen of er middel zou zijn de koopmans af te schaffen en den handel te voeren tuSschen boer en beenhouwer. — De koopmans afschaffen, was! het antwoord, is eene onmogelijkheid. Zij hebben altijd bestaan en zullen blijven bestaan. Het koopmanschap is een stiel op zijn eigen. De koopmans winnen veel geld en yerliezen veel geld. De overgroote meerderheid wordt met het armklokje begraven, maar het moet ook gezegd worden dat ze leven en laten leven. Waar is het, dat de koopmans tijdens de verloopen oorlogsmaanden veel geld verdienden, dank de schaarschte van de beesten en do moeilijkheden om de dieren ter markt te brengen. Op 10 frank verhooging der prijzen zijn de koopmans er zeker voor 5 frank de schuld van. Het is ook zeker dat de boeren veel lie ver aan de koopmans verkoopen en het staat ook buiten twijfel dat veel beenhouwers moeilijk direkt van de boeren kunnen koopen. De veekoopmans zijn inenschen die op den buiten tusschen de boeren wonen, van deze gekend. en die de beesten nemen zooals ze zijn, zonder verdere moeilijkheden voor den boer. Integendeel maken de beenhouwers allerhande moeilijkheden als ze bij den boer koopen, en er zijn er ook nogal eenigen die de tusschençersonen noodig hebben omdat ze niet onmiddellijk betalen. Ge moet ook niet denken dat de boeren van niets weten. Eer ze verkoopen, zijn ze door eigen onderzoek op de markten en door hunne landbouwbladen van den gang der zaken veel beter op de hoogte dan men wel denken zou. Van de beestenkoopmans viel het gesprek op de twee laatste markten, die zoo over-vloedig van beesten voorzien waren dat er wel 500 niet konden verkocht worden. — De vorige markt was zeer duur geweest, en dat heeft altijd voor gevolg dat er een groote toevloed komt dië dan weer afneemt, gelijkhetwoensdagreedshetgevalwas Vanals de koopmans de buitengewone duurte gewaar Werden, sprongen zij op hun velo, reden naar hun dorp en kochten al op, wat er te koopen viel. En gezien de heerschende droogte sta-ken de boeren gemakkelijk af. De volg-ende weken was er overvloed en de beestenkoopmans verloren dezen keer veel geld. Sprekende over .de stallen in de herbergen rond ds Beestenmarkt, werd de meening vooruit gezet dat de stad zulks radikaal zou dienen te verbieden. 't Zijn de berberg-stallen die aanleiding geven tôt veel misbruiken, onder ander het overvoederen van de dieren. De beesten welke te vroeg ter markt komen, zouden eenvoudig in. de bewaakte stallen van het slachthuis moeten verblijven, en aile verkoop zou op de opene markt moeten geschieden, juist gelijk m de Brus-selsche slachthuizen. Wat het verbruik betreft, er is geen voor-uitzicht van verbetering. In de maanden 1 Juni en Juli zijn de beesten altijd het duurst, de stalbeesten op zijnde en de weibeesten nog te jong. Het zal misschien wel verwonderen, maar het verbruik van rundvleesch is wei-nig gedaald alhoewel men het beste vleeseh tôt ï fr. den kilo durit verkoopen, integen-deelmoethet verbruik van het varkensyleesch wel tôt de helft verminderd zijn. Dit jaar mogen we niet rekenen op de weid -beesten die ons in gewone tijden uit de Noord rstreek en uit Veurne-Ambacht toekomen. Er zal dus nog meer korteresse komen, ofwel in het vleeseh, ofwel in boter en melk. Want wil men de hoeveelheid vleeseh in voldoen-de maten behouden. dan zal men de melk-beesten moeten slachten. Ziedaar de toon eener andere klokke. Aan de krijgsgevangenen. Het is aan de belanghebbenden kenbaal gemaakt dat de pakken toegekomen zijn in de volgende kampen : ALTEN GRABOW. — Olaehout Karel, Claes Jozef, De Bruycker Lodewijk, Soeiis Lodewijk. DOBELN. — Van Bleyenberghe Jules. EBPUBT. — Buiron Karel, De Poortel Gustaaf, Polfliet Léo. PEIEDBÏRG. — Keukeleire Albert. PBIEDBISOHSPELD. — Desorgher Emiel, Janssens August, Libeer Frans, LippenS Hendrik, Niellet Paul. FUHLSBUTTEL. — Van Durmen Auriël. GIESSEN. — Calvenaere Justin, De Kesel Florimond, Demuynck Julien, Gheys-sens Camiel, Leducq Maurice (3 pakken), Lutsen Hendrik, Mertens Jan, Storme Adolf (2 pakken). GOTTINGEN. — Bouillaert Jan. GUBEN. — Bernaert Arthur. GUSTBOW. — De Mayer Cyriel, Van Parys Arthur. HALLE a/SAALE. — Blanpain Alfred. HAMELN. — Heyvaert Lodewijk (twee pakken). HAVELBEBG. — Boulanger Panl ko-mende van Merseburg, Crabbe Gustaaf komende van Salzwedel, De Boever Bené, De Weerdt Aloïs, Jacobs Adrien kcmende van Merseburg, Buyffaert Jan-Baptist, Van-bers Frans, Vandarghe Urbaan. HOCH8T. — Vermeersch Emiel. HOLZMINDEN. — Van Pottelsberghô Ka-rel. MAYENCE. — Wuilaume Maurice komende van Magdeburg. MERSEBURG. — Van Driessche Prosper. MINDEN. -- Blomn^ Jan, Bral Alfred, De Brauwer Antoon, De Smet Polidoor, Helsens Adolf, Maes Frans, Vandeputte Raymond. MUNSTER. — Colyns Theodoor komende van Soltau, Ide Elias komende van Soltau, Van Moorleghem Gustaaf komende van Soltau, Devrieze Maurice (2 pakken). OHRDRUF. — Damers Alfous-Jczef. OSNABRUCK. — Keymeulen, Van Reyn R., Willemyn. PARCHIM. — Alfons Buysse, Achiel De Graeve, Emiel De Reuse, Ringoot Louis. BERGENHUSEN (PAROHIM). — Vro-man Richard. OLISSENDORF (PARCHIM). — Léon Demaegt. KIRCHEN (PAROHIM). - Richard De Smet Gustaaf Dumont, Jules Schollaert, Alfons Thienpont. WTTTORF^»FELD (PARCHIM). — Prudent Raes, a pakken. QUEDLINBURG. — Boone René, Louis Hellinck, (2 pakken), Arthur Van Acker, Van de Brie Ernest, Van der Linden Edouard en Gustaaf Verplancke. SALZWEDEL. — Prosper Snoek. SENNELAGER. — Roger Haeck. SOLTAU. — Acke Alfred, Baetens Léon, (2 pakken), Petrus Bral, De Clercq Edouard, Jozef Declercq, Pol Rutsaert. MENGELWERK 20 £ Op zoek naar den Schuldige — Inderdaad, Madame, bevestigde ïlîice, een stoel nemend en zich bij het Î;enster nederzettend. Ik wilde u vragen nij eene goede kamervrouw te bezorgen, Want ik reken er op hier eenigen tijd te verblijven. — Gij hebt wel groot gelijk, Mejuffer, île lucht is gezond en zal u veel goed doen. — Welk kasteel is dat ginds ? onderbrak Alice, met den vinger het oud, bevallig monument aanwijzende. — Tôt vôôr eenige jaren was het de eigendom der Morlants, markiezin van Loutrel. Heden belioort het aan M. Donatien d'Esfort. Gij moet voorzeker hooren Spreken hebben over di familie Morlant.... Maar, wat zeg ik, gij zijt nog veel te jong, jong, Mejuffer. om het drama te kennen ÏJat op het kasteel voorviel en waarover al de dagbladen van gansch Europa in het lang en het breed geschreven hebben. — Gij bedriegt u Madame. Gedurende înijne reis heeft men mij het verhaal daar-Van gedaan, zeer onvolledig, 't is waar. Gij zoudt mij veel genoegen doen wildet gij mij die dramatische geschiedenis in al jhare bijzonderheden vertellen. — Oh, ik heb ze reeds aan honderden personen medegedeeld en nooit zal het mij ^egensteken ze te herhalen. Er is nochtans eene vrouw die ze beter kan vertellen dan ik : de oude Margaretha, dienstmeid op het kasteel op het oogenblik dat de mis-daad werd gepleegd. Laat zien, ik denk er aan, dat ware de vrouw die gij zoekt. Zij is van eerbiedwaardigen ouderdom, zeer verkleefd en bezit een goed karakter. — Waarlijk, riep Alice, verrukt over het toeval dat haar in tegenwoordigheid ging brengen van iemand die haar aile mogelijke juiste inlichtingen kon ver-schafïen over de moord op den broeder haars vaders. Hewel, vervolgde zij, ik bid er u om, Madame, zend ze mij zonder uitstel. Zoo die vrouw mij bevalt,neem ik ze oogenblikkelijk aan. De waardin trok zich terug. Een uur later kwam zij terug, vergezeld van Margaretha, eene vrouw van omtrent 50 jaar oud, zeer netjes opgeschikt, met ver-standig voorkomen, die dus in elk opzicht het jonge meisje beviel. Onmiddellijk werden de voorwaarden gesteld en aangeno-men en de gewezen dienstmeid van Loutrel trad in dienst van Alice. — En nu, Madame, doe ons het ontbijt brengen, zegde zij, zich tôt de waardin wendende. Daarna ga ik eene wandeling doen. Margaretha zal mij vergezellen. XXIX. Het was drie ure in den namiddag, toen Alice Vial de herbeTg waar zij hàren intrek had genomen, verliet om de verkwikkende zeelucht te gaan inademen. Margaretha, hare nieuwe dienstmeid, volgde haar op eenige stappen. — Wat is zij toch tenger, zegde de goede oude bij zich zelve; zoo bleek als eene lelie; aan haren zachten, droevigen blik ziet men dat ze veel moet geleden hebben. 't Is to«h wonderlijk, dacht zij, dat een zoo jong, zoo schoon meisje alleen komt in dit afgelegen dorp. En aïs ik haar wel en goed aanschouw meen ik reeds een wezen als het hare gezien te hebben. Maar waar? In welke omstandigheden? Dat kan ik mij niet herinneren. Men was in 't begin der maand October. Niettegenstaande den frisschen zeewind was het aangenaam weder, ook wandelden op het strand een aantal vreemdelingen, die in dit dorp eene kuur deden. Alice stond op het punt aan Margaretha inlichtingen te vragen over het kasteel, toen de oude meid haar zegde : — Ziet gij, Mejuffer, dit oud gebouw, tegenwoordig bewoond door M. Donatien d'Esfort? Hewel, 't is daar dat ik een groot deel mijns levens heb doorgebracht. Op ongeveer eene mijl afstand van Loutre, ligt een ander kasteel, dit van Marlirine, eertijds bewoond door eenen graaf van dien naâm. Indien het u plezier doet, kunnen wij een of anderen dag wel eens langs daar gaan wandelen.... Wat M. d'Esfort betreft, 't is een man van de wereld, die veel volk ontvangt, vervolgde de dienstmejci, z'iende dat hare nieuwe meesteres mVt belangstelling scheen te luisteren. Tegenwoordig is er bijzonder veel beweging op 't kasteel. Men zegt dat Madame Oelavie de Morlant insgelijks eenige weken is konien door-brengen op Marlinne. Alice voelde eene rilling hare ledemateîi doorloopen. Zij trok haren sluier voor de oogen om hare gmeoedsaandoeningen te verbergen. Margaretha hernam • — Madame Octavie is eene wonder-schoone vrouw. Daar zij voor gewoonte heeft in rijtuig lange wandelingen te doen is het wel mogelijk dat wij haar welhaast zullen ontmoeten. — En gij zegt dat M. d'Esfort vele kennissen ontvangt? onderbrak de jonge dochter om hare verlegenheid te ver-duiken.— Ja, mejuffer, men feest onafgebroken bij hem. Ziedaar, op dit oogenblik, zooals ik het u zooeven zegde, heeft M. d'Esfort al zijne vrienden vereenigd uit oorzaak der terugkomst van een zijner kweekelingen, een jongen edelman, de lield van buitengewone avonturen. Gij hebt er zeker wel over hooren spreken ? Alice schudde het hoofd. — Die heer, die zich Alfred, graaf d'Albermont noemt, heeft in den vreemde gereisd. Hij werd door Grieksche ban-dieten gevangon genomen, maar is toch levend uit hunne handen geraakt. Bij deze woorden werd Alice door eene gewe-Idige ontroering overmeesterd ; eene doodsche bleékheid overtoog haar gelaat. Alfred zoo dicht bij I Oh, hoç ging zij deze wreede beproeving kunnen door-staan!— Daar zijn ze 1 Daar zijn ze ! de gasten van 't kasteel, riep eensklaps Margaretha. ! Zie wel, Mejuffer, 'j: .is M. d'Esfort, 't is de graaf d'Albermont en nôg andere personen,.Mejuffer Vi^l hiclç[ zich ggtkçltelijk achter Margaretha verborgen. Inderdaad, een rijtuig door twee heeren bezet, reed langzaam voorbij de jon^e dochter, die in een der twee iazittenden onmiddellijk Alfred herkende- Zij bezag vervolgens den man die genoot van lut goed en de fortuin, welke volgens recht aan haren ongelukkigen vader toekwamen. Die Donatien d'Esfort had een inne-mend gelaat; lachend beantwoordde hij de groeten die hem van aile zijden werden toegestuurd. Toen het rijtuig voorbij was, uitte Alice het verlangen huiswaarts te keeren. Op hare kamer gekomen wierp zij zich in eenen zetel en bevool aan Margaretha het reisgoed uit te pakken. De nieuwsgierigheid der oude dienst-maagd werd meer en meer opgewekt toen zij vaststelde dat hare jonge meesteres maar heel weinig linnen bezat en geen ander kostuum had dan 't gene zij droeg. Alice meende te moeten zeggen dat zij eenige nieuwe kleedingstukken verwacht-te.— Mag ik u vragen, Mejuffer, uit welk gedeelte van Frankrijk gij komt? — Ik kom van Parijs, antwoordde de. jonge dochter. — En uwe ouders, leven zij nog? — Ik heb geene moeder meer ; ik be», alleen naar hier gekomen om zaken te regelen. Dit antwoord hoorende, dacht Margaretha dat hare meesters eene wees van goede familie was, naar Loutrel gekomen om op een der kasteelen van den omtrek eene betrekking als gouvernante of onderwijzeres le zoeken. 1 Toen Alice alleen was, dacht zij er over" na wêlke middelen zij ging aanwenden om| hare vrijwiliig opgenomen zending te? vervullen. , „ \ft Vervolgy YijfcnTïïmîigsîe Jaar. — N. Gdâsdienst — Bulsgezln — ElsenSom Mag, 20 hû !9I§

Er is geen OCR tekst voor deze krant.