16e jaargang Nommer 2 10 Gentlemen Zondag 11 Januari 1914 ONS RECHT % " ™ weekblad. mim iiiiwi 1 ABONNEMENTSPRIJS 5 Fr. voor één jaar. 2,50 Fr. voor 6 maanden. 1,25 Fr. voor 3 maanden Uitwisseling van bladen en tijdschriften wordt volgens overeenkomst geregeld. Voor inschrijvingen en briei wisseling wende men zich tôt het bureel : MARKGRAVESTRÂAT, 19 antwerpen. — - I —— Boekwerken, waarvan één afdruk wordt gestuurd worden aangekondigd. Mits twee afdrukken wordt er verslag over gegeven. Men wordt verzocht aile briefwisseling vrachtvrij te zenden en slechts op eenezijdevan 't papier te schrijven. Al wat het opstel van het blad betreft, raoet vô6r Donderdag middag op het bureel ingezonden zijn. INHOUD. — l.Onverschilligheid — 2.Een antwoord. — 3. Frede rik van Eeden. — 4. Een son net aan Rabindranath Tangore. — 5. Allerlei. — 6. Vlaminger en Hollanders. — 7. Voordrach-ten. — 8.De Landsche Woning — 9. Mededeelingen. Onvarschillighaid Wanneerwij de balans maker van het verloopen jaar opVlaamscii gebied, dan mogen we voorzeker ons verheugen in de hardnekkig-heid met dewelke onze Vlaamsche broeders uit Gent den aanval te-gen onze Vlaamsche nationalité^ hebben weten af te keeren dei Fransche regeering met de mede-plichtigheid van het gemeentebe-bestuur en het bestuur der we-reldtentoonstelling aldaar. Dan wijzen we met genoegen op de driedaagsche plechtigheid die een triomf is geweest voor de Vlaamsche kunst. Dan herinneren we ons die geestdriftige hulde welke gansch het Vlaamschgezind volk heeft gebracht aan Hugo Verriest, den pastor van te lande. Of we echter de balans mogen sluiten met een batig slot, is eene andere vraag welke niet zoo gemakkelijk op te lossen is. Indien we bij de Vlamingen meer overtuiging en zelfs meer opofferingen ontmoeten, ten be-wijze de geldinzamelingen voor de Guldensporenfeesten in Antwerpen en het dekken der onkos-ten voor de Vlaamsche kunst-plechtigheid te Gent, bestatigen we anderzijds op dit oogenblik eene kalmte, eene onverschillig-heid die niet te verrechtvaardigen is. De Vlaamsche pers deelt ons elken dag de onrechtvaardige en wraakroepende benoemingen me-de van rechters, beambten, lee-raars, bestuurders van Athenea's in het Vlaamsche land, die geen woord Nederlandsch verstaan. Een wetsontwerp staat aan de dagorde eischende het Nederlandsch in Vlaanderen als voer-taal van het onderwijs. Niets be-weegt.Deklachten indedagbladen blijven zonder gevolg, clamantes in deserto Over het wetsontwerp in zake Vlaamsch onder wijs wordt liever niet gesproken. - Het is alsof men liever daar niet wenscht over in te gaan. Waar is de tijd toen het wetsontwerp de i gelijkheid der talen aan de dagorde der Kamer van volksvertegen-woordigers stond ? Waar is de tijd van de bespreking der wet op' het Nederlandsch in het middelbaar onderwijs ? Waar is de tijd der beweging voor de vervlaamsching der hoogeschool van Gent ? Die tijd is lang voorbij .... In die tijden hadden de twee vleugels van het Vlaamsche leger, wij bedoelen katholieken en libe-ralen, zich vereenigd. De hoofd-mannen der legerafdeelingen hadden de handen in elkander gelegd. Er heerschte te midden ons een at-mosteer van vertrouwen in elkander en in de toekomst. Helaas, dit mocht niet blijven duren. Nieuwe leiders waren aan het hoofd gekomen van zekere politieke middens . . De nationale Vlaamsche Beweging die teekens van bestaan had gegeven, moest worden in den grond geboord, de Vlaamsche gelederen worden uit-een geslagen. De eenen trekken links, de anderen rechts. Het was gedaan met de hardriekkige, eens-gezinde en geestdriftige strijd aller Vlamingen. En toen is, hier vooral in Antwerpen, de onverschilligheid, de doode kalmte op het Vlaamsche leger gevallen. De Vlamingen weten dat ze geen leiders bezitten in wie ze een blind vertrouwen kun-nen hebben. De generaals gaan hun eigen weg en luisteren niet naar de wenschen hunner man-schappen. Zij spreken en stem-men in Kamer en Gemeenteraad gelijk het hun behaagt, en slagen den wil hunner medestrijders in den wind. Zij houden niet aan ge-zamenlijke werking en verkiezen de Vlaamsche Beweging te ge-bruiken voor hun winkel,al moest de Vlaamsche Beweging er door vergaan. Wat we te Antwerpen moeten hebben, is hetgeen de Vlamingen bezitten te Gent. Over-tuigde, kranige hoofdmannen, die boven en buiten de politiek staan en de leiding op lien nemen van den Vlaamschen strijd. In Gent hebben de Vlamingen ' gestreden buiten de politiek en zonder de politiekers. Dit moet hier ook verwezenlijkt worden te Antwerpen.De komedie der kraai-ende hanen heeft nu lang genoeg geduurd. Zij heeft alleen veel geestdrift verwekt, prachtige ver-gaderingen en redevoeringen uit-gelokt,en verders ons volk in slaap gewiegd. Er moet gewerkt worden van de morgend tôt den avond. De oogst is rijp geworden. We mogen hem niet laten verrotten op het veld . . Een antwoord On n'insulte que son plus victorieux ennemi. (Jules Bois) In het tooneelblad «De Gazet» heeft men het over Cultuur ge-had, waarvan in ons voorlaatste nr Titinius een wederlegging gaf. Lodewijk Heeren daagt Titinius uit met hem te redetwisten en te-zelfdertijde Krinkels van antwoord te bedienen. Persoonlijke opvatting leidttot beredeneering en moet door we-derzijdsche hoffelijkheid gedragen worden.Beleefdheid is een der eer-ste kenmerken van Cultuur. Krinkels houdt het er voor dat de Vlaamsche Cultuur boven de Nederlandsche verheven is en, als uiting van zijn eigen beschavings-vermogen,schrijft hij, of laat hij,in Tijbaert de Kater schrijven : «De Jappers van Ons Recht zeggen ook dat zij te stom zijn om voor nen Hollandsche kees te dansen ! . . .» In 't jongste nummer van De Gazet besluit hij een nota van zijn ridder, Heeren, met de volgende aanmerking : «Menschen die zelve bekennen dat zij beneden Droogstoppel staan en de vree-selijke Oranjeherrie (sic) aanhalen als be-wijs voor Hollandsche levensblijheid, misschien wel als bewijs voor kultuur, geeft men geen antwoord !... Lodewijk Heeren, de glorie on-zer Vlaamsche Cultuur, geeft in zijn jongste artikel ons tevens een bewijs hoe ernstig hem zijn per-soonlijkheid draagt. Wij knippen uit : «Titinius met zijn ezelsooren, die ver- schrikkelijk hoog boven zijn proza [uitsteken.» «Modem artist met een anderen bril dan de gewone stervelingen.» «Anoniemewijsheid op de vingers tikken» «Kerels waar geen zalf aan te strijken is.» «Uil die niet zien wil.» «Masker af,Titinius,strijd metopen vizier! Titinius wordt verder nog verzocht «in 't Vlaamsch te antwoor-den en niet in 't Nederlandsch, want ik (Heeren) houd niet aan die vreemde dingen.» Ter verdediging van een groot-sche zaak en tôt openbloeien van ons eigen Vlaamsch volkswezen, zijn wij steeds bereid, met ieder ontwikkelden mensch,te debattee-ren. Het lust ons echter geenzins in aanraking te komen met ruwe, niet gecultiveerde lieden en ons scheldwoorden voor argumenten te laten aanleunen, in naam van een princiep, dat zij zelf, 't zij uit onkunde of ontoerekenbaarheid, niet eens kennen of weten te eer-biedigen.Ons Recht Frederik van Eeden Nu dat Frederik van Eeden hier verzen zal komen lezen van Rabindranath Tagore heb ik een en ander van zijns werken weer eens in handen ge-nomen. Ik wilde in «Ons Recht» een enkel woord over hem zeggen maar die taak is een zware taak. Frederik van Eeden is dichter, wijsgeer, musi-cus, socioloog en dokter. De veelheid van zijn weten houdt gelijken tred met de rijkdom van zijn gevoel. Hoeveel personen zullen er hier en in Neder-land gevonden worden die zoo'n neerdrukkende veelzijdigheid grondig, met gezag kunnen bespreken ? Misschien geen enkele. Dat wil niet zeggen dat hij aan veel personen voldoening zal geven. Aan-houdend komt hij met zijn tijdgenoo-ten in botsing maar dat kan ook niet anders. Waar hij gestadig werkzaam is aan de grootste problemen onzer samenleving moet erwelstrijd en mee-ningsverschil ontstaan. Maar met dien strijd en dat verschil komt nijd, komt haat, komt wangunst, afgunst, onverstand van aile zijde op hem aanstormen. De een belacht hem om dit, de andere bespol hem om dat, dit deugt niet en dat is verkeerd, hier moet worden gegispt, daar moet worden gelaakt. Hoeklein dat ailes, hoe armzalig. Van waar toch die algemee-ne verblindlieid ? Hoe komt het toch dat zoo weinige menschen oog hebben voor het reusachtige van de ar-beid die hier wordt verricht ? Die is zoo gewcldig van afmetingen dat het werk van dezen man de grenzen der literatuur al van voor lang heeft over-schreden.Sociologie, zedeleer wijsbegeerte,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.