lyiCHTERS : J. Baeckclandt en A. Tempere Belgisch daghïad verscbljnende op aî de dagen der week Opste! en Behcsr : J. BAECKELAKBT 17, rue Mortet, CALAtS AjBttWftf&ajtEÏWTIHI fer ssiaaïsd SeïgSe ï^r-îinkï'ijî; PïiîJ'S JKngelaïiâ-Hoïïanà! 3.5Q ter trîmeste*" «a ftaOO » 6-£>4i » Me» cciiryw l ■* ©«« Vs«<I«ïï*lt*ïiiî » S1?, r*a«*. «Se V!r., Cuteiim g Eectif- clmrt vrij en vrank ! vùor Qùû en volk en land •r " ÇtSBAeTtKIIT'JlKXlKM. MIKUWt TJ KEMCJ.K »l?C K99RTS7 *7 ff.K Ruk «MAKVIU.V 7S | fOJ)R ^LSîATra j 5»srso O.&S» V-KZK ABOKNSMKNTRN OIKMKH MKT M!MEVBM8 3 J tXtfs NU^H^ma ^E«N8 AANàEVKAAàrs D»S C*lvltUJKf lajaasifli à.-v>U «/.?, WÎ.T/ïL?ÛEAD«M OKOWetN TT2 WOfWSW VREDESOFFENSIEF ■ Aile dingen op deze wereîd komen ||n gaan, en cok aan den oorlog komt IL een einde. En velen zijn ze die de Bieening toegedaan zijn, dat het llienschdom uit den poel van haaten Rioord en verblindheid, eirictelïjk tôt I lezinning komt, en dat dô lang verbei- ■le vrede onafvveerbaar zich opdringt. * * * H Zijn Heiligheid de Paus neift gespro-■ken, Vrede was zijn woord, en het werd Beelal mispiezen en verworpen, Ieder-Hon echter voelt thans dat de steen dien El meiselaars hebben weggegooi d, Hioeksteen is geworden. ■ \lle imperialisten uit de ondtrschei-gfflene oorlogvoerende slaten zijn ecn ^■oonlje lager aan 't zingen gegaân. De I îlongste vredelievende veiklaringen t an Bvilson, Lovd George en graaf Czernin, ■hebben een vredesaimosfeeFgescnapcn Edie gecn andere is, dan dieger.e welke ■hetzaligruischend woord van Benedik-l.lus XV, in het hart bracht van den een-Bvoudigen braven man, die wei voelde. ■dat de pans gelijk had en tijdig durfde ■tespreken, maar het niet zeggen mocht I Trotsky ook sprak van vrede, van Hden eeuigen duurzamen vrede; niet van Heen Russisehen, een Duitschen, een ■Franschen, een Britsehenmaar van den ■Europeeschen, den wereldvrede. En ook hij werd misprezen en door I t slijk gesleuvd. Wel is waar ronbekend " maaktonbennnd. Indien niemand aan | .J's Pausenzedelijk gezag, aan zijn onbe-^•angenheid en goede bedoelingen twij- ■ fclen kon, zoodanig datzij die hem bc- ■ Iwadderden onvcrschoonbaar blijven, Bheelemaal anders is het met het geval B Trotsky gesteld. Somber en verward immers waren de I toestanden, die hem op dan voorgrond I van het staatkundig terrein hebben-ge-I worpen. Zijnongewoon en geweldig op-I treden, vooral zijn brandmerken der I oorlogsdoeleinden van de Entente als ■ imperialistisch eenerzijds, zijn gretig-I heid om met de Daitschers vredeson-I derhandelingen aan le knoopen ander-I zijds, waren niet van aard om van I meet af aan vertrouwen in te boeze-I mon. Toen Trotsky uitriep dat hij in I Duitschland een volksomwentelingzou I te weeg brengen, ging gansch de we-! reld aan 't glimlachen, en voor een lou-I ter droomer van groote droomen werd hij gehouden. Dat de verbondenen in I den beginne geen gevolg gaven aan I zijn oproep om aan de vredesbespre-[ kingen deel te nemen, valt dan ook ge- f makkelijk aan te nemen. * * * En zie, Trotsky was nu eenmaal geen [ droomerl De schaamtelooze Duitsche diploma-! ten te Brest-Litowsk werden het zich i het eerst bewust, torn Trotsky hun i naar'thoofd slingerde, dat hij wel van geen oorlog, maar ook allerminst van i een Duitschen vrede weteri wilde. De Duitschers meendtn zoo maar [ iwar cigen dunk Trotsky en Busland ; om den vinger le winden- Met dat voor-uitz]cht waren ze tôt Trotsky gekomen, maar noghun gefiikflooi noch hun be-dreigingen brachten hem dien ze een droomer waanden van zijn stuk. Geen droomer, een durver is Trotsky ! Het weerlocs geworden Rusland staat tegenoverhet sterk gewapend en vreet-gierig Duitsch militarisme. De tolken van dit laatste herlialen met nadruk dat Duitschland overwinnaar en Rusland overwonnen is, maar Trotsky vindt geen geloof en Duitschland gecn gehoor! en terwijl Trotsk) epot met de Duitsehe bajonelten — en met aile ba- jonciten — en hun vermeende zegepra-len — en aile zegepralen — wegdroomt, verîrouwt hij op den durf en rechtvaar-digheidszin dervolkeren, en, o spot!, als zijn II. de Paus, op de algemeene verzoening. * * * Inlusschen worden de Duitsche mili-taristen door Trotsky's kranige hou-ding in het nauw gebracht. De tijd dat men glimlachte met Trotsky's gezegde: « Ik zal in Duitschtand een omwente-ling te weeg brengen », is voorbij. Thans zal geen verstandig mensch aan de mogelijkheid daarvan nog twij-felen.'t Ware gewaagd le beweren dat de groote werkstakingen in Oostenrijk-Hongarije en Duitschland door Trotsky's toedoer* rechtstreeks werden veroorzaakt, maar onzin ware het te houden staan dat zijn optreden er vreemd aan is, * * * Trotsky staat pal en onverbiddelijk. Geen legers kan hij bijroepen om zija slag thuis te halen. Zijn eenig wapen is durf, zelfvertrouwen en de onkrenk-bare hoop dat ook het Duitsche -volk zal opstaan om zijn regeerders tôt een spoedigen en rcchtvaardigen vrede te te dwingen. . * * * Wannecr men de zaken op den keper beschouv t. mag er gezegd worden, dat de ontgoochelir.g die de Duitsche di-plomalen bij Trolsk\ opliepen, een reusachtige stap is naar den wereldvrede-Daar is nog eens een tastbaarbewijs-te meer dat de gedachte oneindig machtiger is dan het zwaard. De Paus had d '. wereld er het eerst aan herin-nerd in 1U ! 5. De uitersten raken elkaar Trotsky doet het nu. * * * Wellichtlis nu het gunstigoogen blik gekomen voor de Entente om een omstrembaar offensief, niet met het hoe langer hoe meer ijdelblijkend zwaard, maar met de gedachte aan te vangen of om het yredesoffensief docr Z. II. den Paus, WilsDn, Lloyd George, en graafCzernin begonnen, krachtda-dig en onverwijld door te zetten. Ddt Oost,enrijk sedert 's Pauzen nota vredesgczinîi is geworden, laten veel dingen veronderstellen. Dat het met afkeer een nieuw oorlog,=jaar te ge-moet ziet, blijkt sprekend uit de jong-ste gebeurtenissen aldaar. Vooral de verbazende verdraagzaamhcid vanhaar censuur tegenover de werkstakingen is er een teekenend bewijs van. Ailes toont aan dat de regeering, in zekere mate met welgevallen op de vredesbe-toogingen van haar volk neerzag, ten einde in Duitschland de gemoederen tegen de Iloffmann's en von Tirpilz's aan te hitsen en er vredestemmingen te bewerken. * * * En nu zijn er minstens 1.000.000 werkstakers in Duitschland en is de staat van beleg te Berlijn uitgeroepen. Dat de vredeswagen daar dus ook aan't rollen gaat, vergt geen verder | betoog. Het volk wordt slilaan wakker Un zal weidra zijn militarische dwin-1 gelanden verwerpea en vervloeken. Dat moetende bondgenooten bespoe-digen. De hoofden derlandcn vangoe-| den wil moeten nu de koppen bijeen ! steken en een reusachtig vredesoffen-sief tegen Duitschland waar de gemoederen aan 't gisten zijn, op touw zetten,Men weze niet meer zoo bang voor Trotsky ! Men s,teune Oostenrijk tegen Duitschland, men steune het Duitsche volk tegen zijn dwingelanden ! * * * DE VOLKSBEWlGIîVG IN EUROPA De stakingen in Disilschland 't Is zeer moeiiijk van zich een juist gedacht over de uitbreiding der staking te vormen. De dagbladen spreken naar gelang den toestand in de streek waar ze verschijnen. De algemeene indnak blijft loch dat de toestand zeer ernstig is en slechts door toegeving der regeering kan verholpen worden. Het Tageblatt meldt dat er 25.000 stakerszijn te Hambnrg. Vol gens de Kolnische Zcitung zou de toestand verbeteren, maar deze beschou-wingen zijn natuurlijk' door de censuur opgedrongen. De werklieden van de locomotieven-fabrieken van Orenstein en Kofïel zijn ook in staking. De socialistische bladen der groote steden hitsen de werklieden op tôt staking.Te Berlijn hebben de bakkers bcslo-ten het werk siit te leggen. De staat van beleg werd uitgeroopen. Gsneraal von Kessel heeft dreigbrieven doen uitplak-ken tegen de stakers, en het volksco-miteit ontbonden. Maar deze schrikaanjaging heeft juist het verkeerde uitwerksei gehad. De werkltedeu maakten oproer, hielden meetingen en b-.toogingen. De politie heeft er honderden aangehouden. De regeering tracht vruchteloos te be-wijzen dat de stakipgen tôt niets die-nen en geen voordeel opbrengen aan de werklieden. Die beweyngen, maken niet den minsten indruk op de stakers die voor de eerste maal in Duttschîand opstaan niet voor loonverhooging,maar om politieke redenen. De pe-rs wordt van dichtbij bev/aakt. Dezalen waar vergaderingen plaats hadden, werden door de politie geslo-ten. Eenige leden werden aangehouden anderen naar 't4eger gezonden.Dit ailes kan slechts het vuurtje der rnisnoegd-heid en der omwenteiing aanwakkeren. Manijcst der vooruiîsfrcveîide socialisiez D« Social Demokraten drukt het ma-nifest over dat den 19n Januari door de volksvertfgenwoordiers GeyeY, Haasse, Ledeburg, Zukcil verspreid werd.'t Is misschien het éenigdat over de grenzen geraakte. « Men heeft u altijd verteld dat de regeering slechts wenschte de duitsche grenzen te verdedigen en dat aile ver-overingsinzichten ver buiten hare be-deeling lagen. Heden kan niemand die als een eerbaar man denkt, deze bewe-ring staande houden. Sprekende van Lithuanie, zegt het betoog : « Indien de regeering erin geluki den vrede op te dringen aan het russisch volk; dan zal het een ongeluk zijn voor de Rusfren, voor de Polen, voor de Let-ten en anderen, maar meer q_og voor ons. » Het nianifest maakt dan melding der gevaren die in dit geval de volkeren ouden bedreigen : gevaren van weder-wraak-oorlog, sterke bewapening, politieke tegenwerking in 't binnenland. lie; gaat voort als volgt ; Door den staat van beleg worden onze partij en aile volksgezindheden bru-taal den mond gestopt, onze vredemee-tings worden verboden, aile vrije be-knibbeling •Q'Oi'dt belet, elke persoon Het duitsch militarisme"won de wereld met het zwaard alleen veroveren. Het zwaard van Duitschland was wreed en bloedig maar machteloos en ijdel. En een oogenblik dacht de wereld ei aanDuitschland met het zwaard alkent verdelgen. En zie ook het zwaardvan de wereld blaek even mac'atcloos en ijdel Maar Goddank er gingen stemmen op die de H. Schrift inctachtig zegden «wie zich vau'tzwaard badient zal er door vergaan. » Benediktus XV, Wilson, Lloyd George en Czernin plaatsten de misprezen gedachte boven 't aanbeden zwaard, Zoo deed ook Trotsky en nog nooit werd het Duitsch militarisme doalmatiger bevochten ! MILES ELANDRIAE die onaangenaam is, wordt opgosloten of onder de legertucht gestooten ; ce ïabrieken worden al meer en meer ge-militariseerd. von Tirpitz verklaarde zich voldaan over uitbreidingen in het Oosten na een onderhoud met den Kan-selier.De veiklaring duidt verder aan dat de Kanselier met de pangermanisten samenspant ; « Indien yoor 't oogenblik de zoo be-langrijke macht der volksbeteogingen ontbrak, dan kon men besluiten dat het volk met hem instemt. Maar neen, het volk wil spoedig een einde stellen aan die bloedige blachting. Er is geen tijd teverliezen. Nieuwe sehr'kkelijke on-gelukken bedreigen ons en gansch de menschheid. Alleen een vrede zonder aanhechtingen noch vergoedingen, die het beginsel eikent van het recht der volkeren om over ziehzelven te beschik-ken, kan ons redden. » Lord Laadsdowns en de Volksvrede Aan eene afvaardiging die haren bes-ten dank kwam betuigen aan Lord Landsdowne voor de diensten aan het volk en aan het land bewezen voor zij-nen brief van 29 Nov. aan den « Daily Telegraph » verklaarde de Lord wat hij eigenlijk bsdoslde en zeide : « Velen, en de besten onder ons waren erg wantrouwend omdat ze niet wisten met wat doel men den oorlog nog langer doet aanduren. Dat men die menschen toefe overtuige van de recht-vaardiyheid van onze zaak en zij zullen bereid zijn den oorlog voort te zetten. Sedert zijn nieuwe feiten gesteld o.a. het koud doen v«n oorlogsdoeleinden wagrvan men nog nooit gesproken had. Ik geloof dat wij allen bereid zijn om den oorlog voort te zetten tôt we een rechtvaardigen vrede kunnen bekomen. Nochtans verlangen we allen dat niets nagelaten wordt om dczen vrede te be-spoedtgen. » Lord Landsdowae denkt nïet dat de eenig hooggeplaatste en gezaghebbend personagej kan gevonden worden die beweert dat er eeo beslissende en ver-pletterende zegepraal op 't slagveld kan bekomen worden. Vervolgens doet de spreker eene lange opsomming van wat de oorlog meebrengt voor de ganache wereld in feite aangroei der nationale schuld. tekort aan voedsel dathongers-nood meebrengt en ziekten, in feite tranen en lijden in 'talgemeen. « Dat men dus tra«chte, zoo gaat hij voort, zoodra mogeîijk deze rechtvaar-dige vrede te bewerken.Het eenige mSd-del daartoe is dat rnen de internationale geschillen voorlegge aan eene internationale rechtbank of scheidsger cht, en dat men dwanggèbruike tegenover elk land dat zich niet wil onderwerpen. Het aansluilen van Duitschlandbij zulk verdragzou de looehening zijn van het duitsch militarisme. Zulk verdrag ver-onderstelt een volledige overeenstem-ming voorwat de beginselen aangaat volgens dewelke de moeilijkheden die-nen opgelost betreffende de grondge-bieden. Wat dit laatste betreft steiht hij volkomen in met Lloyd George om elk land en volk het recht te laten over zijn lot te beschikken en dus zijn eigen bestuur te kiezen. Hier zou men kunnen opwerpen dat ik zaken vraag die buiten ons bereik Vallen. Men kan mij da redevoering van graaf Hcrtlicg opwerpen. Doch'men vergete niet dat wij terzelfdertijd de rede van Czer»in te hooren kregen, die veel meer hoop geeft. Ik voor mij stel veel meer be.lang in de meening en de gedachten der volkeren die achter deze minister staan en met welké zij zullen af te rekenen hebben. Il =t Duitsch volk werd bedrogen aan^aande de redenen waarom Duitsch-!! land den oorlog begon en ook aangaan-; j de de doeleinden waarom wij den oor-i log voortzetten. ' Ook ons volk hos>ft daaromtrent inge-licht te worden. Breng het volk dnar-over op de hoogte en ge zultde regeering aîzoo steunen. Wij verlangen een rechtvaardige vrede voor de toekomst aile mogelijke ze-kerheid geve. Wij verlangen dat de vrede zoo haast m igelijk kome : en we vertrouwen dat er geen nulteloos bloed zal gestort worden uit overdreven vrees in vredi'strikken te vallen. Eindelijk durven we verhppen dat het bekomen van dat doel, onze regee-ring geen moeite zal sparen, hoe zwaar zij ook weze, en geenen weg zal vermij-den die er toe kan leiden uit vrees van eenige moelijkheid. H0LLAKD De algemeene staking Mitgerospen Amsterdam 2 Febr. Binst eene vergadering derleiders der vakvereeniging te Amsterdam werd er besloten tôt de algemeeda staking over te gaau Maandag laatstleden voor een onbepaald tijdstip. De oproep tôt de staking is een bewijs van de misnoegdheid onder de werkende klas. Deze bewegiug is het uitwerksei van den invloed van socia-listen en maximalisten. Zij neemt eene blijkbare révolutionnaire wending. De staking zou zich tôt aile fabriekeri uit-strekken.imnmMd De werkiiedenvereeniging van Zurich heeft besloten aan de vercenigde socialistische partij een betoog voor te leggen luidend dat het Zwitsersch goever-nement het ontwerp der burgerîijke mobilisatie moët uijtrekken en de algemeene ontwapening voltrekken voor in Mei. De regeering- zou ook aan hare volmacht moeten verzaken in '-t voordeel van eencn bondsraad. De staatsraad is bij lioogdringendheid bijeengeroepen om het ultimatum der Sociaîisten van Zurich te bespreken. Be Bondsraad heeft noodig geacht, gezien den buitenlandschen en binnen-tandsè'hen toestand, van het leger te versterken voor de oproeping der 12e brigade voetvolk, met afdeelingen paar-denvoiken telegrapbisten. OOSTENRIJK Aile mogelijke middelen weiden aan-gewend om de bekendmaking der on-lusten te voorkomen. Toch bieven aile middelen nutteloos. Het schijnt zelfs dat het heel moeiiijk is den ernst van den toestand te overdrijven. Het volk ontving vcrklaringen van de bolsjewicki die hun uiteen deed de handelwijze der Duitschers te Brest-Litowsk om aile verstandhouding en akkoord te voorkomen.De Oos ten ri jksche-IIongaarscho werklieden hebben hun geduld verloren en zijn fel beledigend opgetreden tegenover de Duitschers. Zij elschen dat de regeering eeneklare verklaring doe ten voordeele van vrede en de opstootjes werden algemeen ; straatgevechten gre-pen plaats en in Praag werd eene poing aangewend om de republick uit te roepen. De toestand blijft er erg he-denkelijk en ailes doet gelOoven-dat de volksbeweging er zal oVerwinnen. SE ALGEMEENE TOESTAND ' i Ilet huidige tijdstip mag als een' der ! bijzondersten in t verîoop der gebeur-! tenissen gerekend worden. 1 Rusland is voor 't oogenblik als militaire macht vernietigd. Italie zal zich nog een tijdje op ver.'e iging moeten houden, totdat de verliezen aan Lmon-nen en mannen min of meer he,steld zijn. Als vergoeding wacht ors de .mede-werk^ng van Amerika: maar 't jrowicht van 't Amerikaansche zwaard kan zich opeens niet doen gevoelen. De mannen moeten opgeroepen en bewapend vtor-den en daarna naar Europa overgezon-den. Daarvoor zal men ontzaglijk veel booten van doen hebben.Op de scheepç-werven heerscht eene koortsige beclîij-vigheid. Maar Duitschland slaapt ock nie!; het komt nog pas de oorlogszeeën uit te breiden. Deskundigen hebben staande gehouden dat men zonder on-vooiviene hiaderpalen met de huidige besch'kbare middelen 100.000 man per maand zou kunnen overbrengen, met gansch hun bewapening en levensvoor-raad. Overal voert men heperkingen in op het ver bru ik van levensmiddelen om een grooter getal schtpen beschikbaar te krijgen voor den aanvoer wn Amerikaansche krijgcrs. Engeland, dat pas eenige stappen van Frankrijk ligt, heeft ruim twee jaar van doen gehad om zijn loger te bevoorraden en over te brengen. De aanvoer der Amerikaansche macht zal ten minste zoolang duren. We z<,u-den dus nog twee tôt drie jaar moeten wachten alvorens de beslissende slag te slaau. Want zooïang Amerika niet met een overwegende macht hier is, zal het evenwicht min of meer blijven beslaan tusschen de vijandelijke krachtcn. Men ziet dus de gewichtigheid van het oogenblik: er moet beslist worden of mon nu den oorlo . zal eindigen door eene overeenkomst, ofwel of hij nog twee of drie jaar zal aanslepen met mogelijke kans van vërplelteririg van Duitschland. Deze alternalief is de eenige redelijke Immers het is niet in te "beelden dat .men halverwege zou stoppen, dat men b.v. nog een jaar zou oorlogen om het ijdel genoegen van aan Duitschland te bewijzen dat het niet kan doorbreken. Wie daarvoor hondeid duizenden menschen zou slachtofferen en miîjarden g lu verspillen ; die verdiende de naam van mensch niet meer. Indien men wil verplelteren dat men ook logisch zij. Een verplettcraar rnoel dan ook nog drie jaar oorlog aanvaarden om de kans te hebben van de Midderij'ten plat te doen. Men begrijpt dus gemakkeïijk dat de bcwuste menschen zich afvragen of het niet beter zou Sijn een vredeoffénsief in te zetten Lloyd George en Wilson hebben getoend dat zij geen hartvochtigen zijn. Hun aanbod is eenreuzenstap naar vrede. En indien er nog iets van den ouden man in lien overschoot, dan is het volk daar om hun 't redite spoor to wijzen. In Frankrijk willen de sociaîisten van geen jusqu'au bout niet meer weten. 't Is niet voor niets dat zij nset vrees Mr Ciemenc au, de hartstcchte-lijke ftanschman, aan 't hoofd zagen komen. Mr Clemenceau is immers de man van «La paix par la victoire finale» De sociaîisten vinden daar geene ar-dere vertaling van dan verpletteraar of jusqu'au boutist, en daarvoor schok-schouderen Renaudel en Longuet. In Engeland is men nog doller op de militaristen.Demetaalbeweikcrseischen te Nottingham zonder omwegcn den onmiddelijken vrede zonder aanhechtingen noch vergoedingen. Als ze zoo ongednldig niet waren zou Lloyd George misschien met h jn 't akkoord xijn. Voorzilter Wilson schijntgeën spoor-slagen van zijn volk noodig te hebben. Hij is uit ter aard redelijk genoeg om zich niet roekeloos in ecnen oorlog van eenige jaren te werpen. Wilson heeft geenen oorlog verklaari om Duitschland te verpletteren, maar om d e ht-s ch. a vin g der West, > landen te redden van 't juk der overweldigers. Lang heeft Wilson gemeend met woorden de wereld tôt betere inzichten te brengen. Maar hij heeit ten slotte ondervonden de ijdelheid van toasten en redeyoerin-gen eu tevens 't oude romeinsch spreek-woord in daden omgezet ; «-Sivis pa-cem, para bellum » « Wiit gc vrede, bereidt u dan ten oorlog ». Zich ten krijg uitrusten dat heeft Wilson gedaan maar slechts om vrede te bekomenrZijn laatste voorstellen nebben wel bewdzen dat hij ^niot nutteloos 'het menschen-bloed wil doen voortvloeien. lu Duitschland ishet anders gesteld. De militaristen hebben er nog steeds de overhand, en willen de macht van hun zwaard beproeven, tegen den wil en dank van het tlaarziende volk. Nieuwe sl-ichtoffers verge n zij voor hun overheerschingsdroomen die voor aile klaarzienden onverwezenth'jkbaar blij-ken. Gansch het verledcn heeft het be-wezen en een kouda kijk op de vijande-lijk • krachtcn laat duidelijk uitsclrijnen dat de weegscliaal aa-n hunne zijde den 'doorslsg niet geven zal. Daarbij het voortzetten vanden oorlog moet naar du inzichten der pangermanisten slechts dien en om het onrecht te doen zeoevie-ren. Het volk is uit ter aard rondbor-stig en rechtschape.n. Het wil zich niet blootstelien aan uitmoording en weer-wraak om de luttele kans te hebben van eenvoord f lig onrecht te z:ien zegevie-ren. Het Duitsche vo^k wil ook van no*1* drie jaar slachting bevri-jd blijven. Een verwoede worsteling heeft het aanfe-gaan met zijne regeering om rechtscha-penheid en b'ezadipheid te doen ze.(rr-vieren. Aïs 't daarin lukt dan mo^eii we nog hop en op vrede. Anders gaan we een nieuw tijdstip van den wereld-krijg in dat nog lang schiintte zijn, als geen algemeene misnoegdheid de dwingelanden omverwerpt. Iviêrds jaargang-— Kummer S84 Prijs : 5 cealieme» Woens iRg 6 FéLruari . - I-».— 1 .... —, . -■ .1

Er is geen OCR tekst voor deze krant.