SYNDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD van de Âlgeroeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCH1JNT B1J GELEGENHEID Redaktie en Administratie •' Plantijnlei West, 66, Antwerpen DE ZORG VOOR DE EERSTKOMENDE TIJDEN Gaarne willen we bekennen, en dit bijzonder voor de groote gemeenten, dat tôt het spelen van den roi dien sommigen in de huidige voorziening van steun en voeding op zich genomen hebben, zeer veel goeden wil en menschlievendheid tôt grondslag ge-legen heeft. Toegegeven zelfs dat ook bekwaamheid niet ontbrak; toch dient door den aandachtigen toeschouwer, en meer nog door hem welk midden in dien werkkring verkeert, bekend te worden dat heel de regeling voor de verzorging van steun en voeding van voordezen, den stempel draagt van aarzelen, weifelen, van gebrek aan durf en op sommige plaatsen wel de sporen en verval en ondermijning. Onmiddelijk zal beweerd worden dat, wat weifelen en aarzelen aangaat, dit het onvermijdelijk gevolg is van het zeer goed verscboonbare gebrek aan ondervinding. Doch laat ons da-delijk de zaken op hunne rechte plaats brengen. De leidingvan die beweging is niet gegaan in handen van nieuwe-lingen. Bijna overal is die ter hand genomen door menschen welke sinds jaren met steun vertrouwd waren. Noemen we maar enkel één der bij^-zonderste: de Bureelen van Welda-digheid, welke of welks bestuurders nog immer de groote rollen spelen. Te Antwerpen, o. a. mogen we ge-rust zeggen dal de huidige voorziening aan steun en voeding niets nieuws is. Het is enkel de uitbreiding van wat vroeger bestond, zij het dan ook onder anderen naam en andere vlag. De Werkeloozenkas steunde^op ongeveer dezelfde manier als heden; het Bureel van Weldadigheid,|Vincentius à Paulo, bijzondere maatschappijen, deden wat minder dan ze nu doen, doch identiek hetzelfde; de soep bestond; het «Werk voor het Zwakke Kind » ; der *« Moe-ders en Zuigelingen » en meer andere in dien aard werkten regelmatig. Daarvoor moest geld ziin, ook zon-der dat een Nationaal Komiteit bestond ; moest aangekocht worden : waren en goederen en deze verdeeld, alleen maar op kleinere schaal. We mogen dus gerust zeggen dat onder dit opzicht, te Antwerpen, weinig of niets nieuws is tôt stand gebracht moeten worden. Het oude heeft alleen-lijk uitbreiding moeten krijgen ; de moeilijkheden zijn grooter geworden, doch, menschen met de zaak vertrouwd en kooplui uit den aard, zou het toch wel tôt oneer strekken indien zij, door een beetje moeilijkheid, de zaken op orçvoldoende wijze gingen beredderen. Het is dus niet dàt wat de aarzeling, het onvoldoende in het karakter en de regeling van den steun te weeg bracht ; de oorzaken zijn reeds dikwijls aange-haald en altijd waren het meestendeels niet materieele, wèl psychologische of sociale bevveegredenen welke het ver-antwoordelijkheidsgevoel doen ver-flauwen of soms wel geheel verdwij-nen.Zoo komen we tôt de vasstelling dat : wat niet gedaan is niet van de omstandigheden heeft afgehangen. De tijden nu, die ons volk te wach-ten staan, laten niet alleen die aarze-lingen niet meer toe, doch zouden ze zelfs als misdadig kunnen doen be-stempelen. Nieuws moet niet meer ingevoerd; geleerd dient dus niet meer te worden; illusien koesteren nopens eene zôô spoedige wijziging in den huidigen toestand dat geene bijzondere zorg meer noodig wordt, zou onzinnig zijn. Er dient dus doorgewerkt te worden ten koste van welk princiep ook of hèn, wien de leiding gegeven is, of ze genomen hebben, zal het wee der bevolking over de hoofden komen. En weer bestaat dit « doorwerken » niet in iets nieuws tôt stand te brengen. Vele onzer kinderen, en ook anderen, worden nu reeds om zoo te zeggen door de gemeenschap geheel verzorgd. Dàt is de richting die we moeten ingaan, ook voor de andere, voor aile leden der gemeenschap, welke, hoe fier en zelfbewust vroeger ook, zich nu stilaan tôt onmondige kinderen zien omvormen. Laat dan ook de gemeenschap de moeder, de verzorgster van allen wezen, zooals tech de nood der komende tijden aan-wijzen zal. Eénmaal toch zal het moeten dat de gemeenschap, en zij alléén zal de mogelijkheid daartoe kunnen scheppen, als eene moeder in het gezin, voor allen voeding, kleeding en verzorging ter harte neemt; niet, zooals nu, tôt hare kinderen zegt : « daar hebt ge wat centen, zie wat ge koopen kunt », doch zelve koopt, zelve klaar maakt en zelve verdeelt, opdaî allen wat, naar het beschikbaar is, zouden hebben en niet de eene ailes, de andere niets of veel te weinig. Alléén dan, gelijkelijk getroffen, ge-lijkelijk bedeeld, kan, wanneer eene ramp ons treft, slechts gesproken worden van « volksnood », « nationale ramp» en zoo meer. Tôt zoolang is het slechts eene « nationale ramp » voor een gedeelte der « natie ». We rekenen er niet eens op dat ons betoog eenige beweging van het lei-dende element in den aangeduiden zin zal teweeg brengen. De « stem » van den roepende wordt niet zoo gemak-kelijk op de hoogte vernomen en be-grepen en ook vele ooren staan nog voor heel wat anders, heel wat minder « onsmakelijks » open, doch we zijn stellig overtuigd dat, en niet langmeer, éénmaal de werkelijkheid hare argu-menten zal onweerstaanbaar doen in-dreunen, daar waar nu zoo weinig doorzicht, zoo weinig begrip en besef schijnt te heerschen. Als het dan maar voor velen niet reeds te laat is, want wee ! dan, de onverschilligen en lakschen : de ver-antwoording zal zwaar wezen. JlVEH. Kleedersteun Naar ons geklaagd wordt is door het bureel, (welk weten we niet juist) dat de kleederbedeeling regelt eene erge flater begaan, welke het wen-schelijk ware zoo spoedig mogelijk te herstellen. Te beginnen van October is, zooals we gemeld hebben, het bedrag van het kleergoed verhoogd, niet de hoeveelheid, want naar beweerd wordt is de hoeveelheid kleederen welke de Icomiteiten te bedeelen hebben per maand VERMINDERD, zoo-dat dus, nu in den winter MINDER kan bedeeld worden dan in den zomer. We kunnen niet aannemen dat dit opzettelijk gebeurt is, te meer daar immer gezegd werd: dezen zomer wat minder te geven om den winter wat méér te kunnen uitdeelen. Qezien we in het komiteit voor Kleedingsteun geen afgevaardigden hebben, dringen we hierbij aan om deze kwestie eens onder handen te zien nemen, en eene betere regeling in voege te stellen. V. De Openbare Waschinrichting Zooals we zegden, hebben we willen afwachten wat de inrichting kon en zou doen. Dat van het eerste oogenblik niet ailes kon verwacht worden is duidelijk voor ieder welke inziet hoe nieuw heel een dergelijke regeling diende in elkaar gezet te worden. Dat ook de inrichting in eene vol-strekte behoefte moet voorzien en ten deele al voorzien heeft is gerioegzaam bewezen door de groote toevloed van « klanten » bij het eerste uur en de aan-drang, welke nu nog grooter wordt, in zooverre dat om de meest dringende aanvragen te kunnen voldoen, al een tweede inrichting van die soort zou noodig wezen. Dat, in die voorwaarden, ailes vlot van stapel loopen zou, is pure onzin, bijzonder omdat het meerendeel van het inge-leverde te wasschen goed, sinds een heele tijd niets meer met zeep of gron-dige wassching had te maken gehad, zoodat het%werk meer dan eens moest herbegonnen worden, terwijl dan nog niet altijd het maximum van klaarheid verkregen kon worden, wat ook grooten-deels te danken is aan de slechte kwali-teit of gebrek aan de noodzakelijke grondstoffen voor den wasch. Hoe dringend noodig zulke inrichting was, bewees al vast het aantal stuks. In plaats van 4000 op één dag, zooals bere-kend was, kwamen er de eerste dag wel 7000 binnen. Eene ware overrompeling dus, groo-tendeels te danken aan de weinige acht-zaamheid der Wijkkomiteiten, welke maar raak boekjes uitdeelden zonder na te gaan of het middengetal van 4 perso-nen per gezin niet te erg overschreden werd. Daarbij komt nog dat ofwèl door die komiteitèn vergeten was te zeggen : de waschbriefjes in te vullen, ofwèl dat de behoeftigen het... vergeten waren. Weer een halve dag verlies. Zoo is de eerste week een week van harrewar, koortsachtig en nachtelijk werk voor het personeel en... gemopper der behoeftigen geweest. Dat ailes is nu voorbij. Regelmatig klimt het getal der « klanten » van de Waschinrichting zoodat ten slotte weke-lijksch een 30,000 stuks propertjes ge-wasschen worden, wat toch aan het komiteit zoowat een 41/2 centiem per stuk kosten zal. Wat in 't vervolg gebeuren zal is af te wachten. Dit is nochtans zeker, zoo mogelijk moet er toe overgegaan worden voor aile behoeftigen te wasschen en niet alleen voor dezen, ook voor allen welke niet zelf de gelegenheid er toe hebben, al is het ook aan kostenden prijs of minder. De inrichting heeft getoond leefbaar en zelfs onmisbaar te zijn, reden waarom we ten stelligste hopen dat niet alleen het zooveel mogelijk moge uitgebreid worden, maar ook in andere groote ge- meentens navoîgers moge vinden. * * $ P. S. Voor aanvraag om toelating tôt de Waschinrichting te bekomen, moeten de behoeftigen zich tôt de Wijkkomiteiten wenden. V. Ons Rantsoen Zal het zoo blijven gaan in de winkals van het komiteit en den Stedelijken be-voorradingsdienst ? Eene vraag van belang voor wie niet de gelegenheid heeft zich nog wat aan te schaffen in de winkels van particulieren, natuurlijk aan de ongelooflijkste prijzen. Ons rantsoen bestond vroeger toch uit brood, aardappelen, spek, rijst, boonen, erwten, maïsvlokken, reuzel, koffie, maïs, maïsmeel, gelei, bouillonblokjes en zout. Nu deze maand kunnen we misschien rekenen op onze 400 gram brood en 300 gram aardappelen per dag; 400 gram rijst, 400 gram reuzel en 100 gram maïsvlokken per maand en in de sted'elijke winkel, wat koffie, bouillonblokjes en suiker. Zoover zijn we al geraakt en braaf tevreden zouden we wezen als we dat maarbehielden mettusschenineen stukje spek en wat zeep. Doch allerwege wordt niet alleen de vrees voor het voortduren van het rantsoen aardappelen doch ook voor reuzel geuit. In verwachting daarvan slaan de hee-ren speculanten al maar toe den prijs der koolrapen op, welke nu al tôt 15-16 fr. de 100 kilo gestegen is en maar immer stijgt, daar dezen voorzien dat alge-meen, bij gebrek aan aardappelen, dit voeder zal geeten moeten worden door de behoeftigen, zooals het nu reeds op kleine schaal gebeurd. Het bovenstaande moet ons dienen om de aandacht te trekken op de toestanden inzake voeding alhier. Dat we van het buitenland iets te verwachten hebben, schijnt onzeker. Er blijft dus niets dan onze stedelijke bevoorradingsdienst te wijzen op het bitter weinige dat in zijn inrichtingen voorhanden is, met de vraag of daarin niet kan verholpen worden op een of andere manier. Als het op het leven der inwoners op aan komt mag immers naar geen geld of moeite gezien worden? De werklieden ZATERDAG ti November 1916 a" JAARGANG nr 17

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.