SYNDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD van de Âlgemeene Federatie der Vakbonden van Ântwerpen De redaktic behoudt zich voor, ingezonden stukken al of nieî te plaatsen VERSCHIJNT B1J GELEGENHEÏD Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen le lesieesfcundige Oiansf van hef Nafionaal Komifeif door de lufuaSifeifen. We hadden gemeend dat eene eenvoudige be-kendmaking, als waardig protest, voldoende zou wezen orn de gewettigde verontwaardiging onzei kameraden over het afwijzen der Vakbonden vooi den Geneeskundigen dienst van het Mationaal Koiniteit, te vertolken, doch van verschillende ziiden, en niet alleen van die der arbeiders, zijn ons opmerkingen en wenschen toegekomen, welke ons zedelijk verpiichten de kwestie grondiger te bespreken. In ons vorig numraer hebben we alleen gewe-zen op de zedelijke waarde onzer Vakbonden; hoe hoog zij vevheven stonden boven aile soorten van ziekenpotjes, spaarkasjes en dergeiijke, zoc liefderijk door onze burgerdemokraten gekweeki en vertroeteld. We toonden aan dat, daargelaten onze werking inzake ziekte, enz,, we door onze actie op gebied van weerstand aan loonsvermindering, werkloos-heid, rechtsverkrachting en andere demoralisee-rende, door enkel op eigenbelang azende mede-burger# veroorzaakte er gepleegde daadzaken,een ras van mensehen, arbeiders en staatsburgers kweeken, helaa», nog veel te gering in aantal, do«h dat door zijn bewustzijn van eigenwaarde, zuiver onderlinge hulp en zijne zedelijke ver-heffing, als onvermijdelijk gevûlg van den bete-ren stoffehjken toestand, door de vakvereeniging veroverd, den. ONMISBAREN factor is ge-weest tôt het veroveren der positie welke ons land tôt hiertoe op de wereldraarkt ingenomen heeft.Het zijn inderdaad de vereenigde arbeiders, tôt mensch gemaakt, welke alzoo én zieh zelve én den staat tôt nut en eere strekken en verre verwijderd bhjven van Armbesturen, bedelarij en liefdadigheids-sport, waaraan sommige valsche demokraten zoo gaarne doen. Die soort, onze soort van arbeiders helpeu inderdaad « zich zelve » in tegenstelling met velen welke enkel die leuze aannemen om zich dooi anderen te laten helpen. Dit om vast te stellen welk hoog zedelijk peil onze geweigerde vakbonden alreeds veroverd hebben. Ook op het terrein der ziektebestrijding en wat er mee in verband staat kunnen we ons gerusl boven gelijk welke soort mutualiteit plaatsen. Om die vergelijking te maken dient er nog niei eens uitdrukkelijk op gewezen te worden dat vooi onze bonden, de moderne Vakbonden, geschoeid op voet der centralisatie, der breedst mogelijke solidariteit, dat wat voor anderen het hoogste doel hunner werking daarstelt, namelijk hulp bij ziekte, ongeval, overlijaen enz., voor onze bonden, zeggen we, slechts bijzaak is of in elk geval niet als het belangrijkste deel hunner werking kan aanzien worden. Juist daarom is onze werking zoo belangrijk, omdat ze slechts een onderdeel uitmaakt. Hoever we staan boven de zoogezegde mutua-liteiten toont ons dadelijk het zedelijke in de manier van werken, bijv. met de dokters. De mutualiteiten, welke hun dokter « à forfait » betalen, stellen een beperkt aantal dezer aan, natuurlijk hunne politieke vrienden, en werpeii deze dan hunne leden met hoopen naar het hoofd zoodat ze, overlast zijnde, soms niet eens voor een voldoende en intensieve verzorging de benoo digde tijd kunnen vinden. Zoo hebben we te Antwerpen, tijdens eene gedaehtenwisseling over den geneeskundigen dienst, een geestig advokaat (gelukkiglijk zijn er nog) het volgende sysieem, dat in dergeiijke ge-vallen zou kunnen gevolgd worden, hooren uit-eenzetten : « De dokter komt, vergezeld door zijn « secretaris, 's morgends, met eene groote bel « luidende, door de straten. Op dit teeken komen « aile zieken, welke door hem inoeten verzorgd « worden, door het venster hangen met de tong « uitdenmond; de dokter, al die tongen onder-« zoekend in 't voorbijgaan, dikteert aan zijn « schrijver wat nr die en nr die zooal voor m#de-« eijnen zal te slikken krijgen, waarna de stoet « al bellende immer straat-in straat-uit verder « trekt. » Laat ons nu maar dadelijk zeggen dat niet alleen de lâchers, maar wat sterker is, dat ook dokters zullen staan aan den kant van dezen welke beweren dat zuike systemen « onzedelijk » zijn. Onze Bonden hebben, vele jaren reeds, deze manier van werken afgeschaft en hunne leden het middel bezorgd om, niet alleen hun huisgezin recht te houden bij ziekte, doch ook om met HUN geld naar een vrij gekozen dokter te gaan, met de zekerheid eenigzins beter « gezien » te zullen worden, aan die welke, met de tong uit den mond, door het venster moeten hangen en slechts bij den dokter gekwoteerd staan aan zôôveel centiemen per jaar. We zullen over het verschil der beide systemen beter nog kunnen oordeelen, wanneer de âlgemeene geneeskundige dienst voor behoeftigen eens voor goed zal ingericht wezen. Thans komt het er op aan te betoogen in hoe verre onze Bonden ook op finantieel gebied uit-blinken, inzake ziektebestrijding en dergeiijke We nemen daartoe, zô6 voor de hand, een paar jaarverslagen van enkelen onzer Bonden, hoewel het niet in onze gevvoonte ligt met cijfers en getal-len te pronken. Voor ditmaal echter, willen we, ten behoeve der nieuwelirjîen van het N. K. op maatschappe-lijk terrein, van deze gewoonte afstand doen en eene greep halen uit den hoop cijfers van die bonden, welke kunnen betiteld worden als heb-bende een verleden achter zich, dat getuigt van de meest kranige werking op elk terrein en bijzon-der op vakgebied, waarbij dus niet de mutualis-tische kwestiën op het voorplan staan. Nemen we de Sigarenmakers wier uitkeering aan ziekte, alléén voor het jaar 1912 bedroeg de som van 5173.75 franken. Dat is niet ailes ; ook voor andere gevallen wordt uitgekeerd, namelijk : overlijden en kraambedden der vrouwelijke leden. De gezamenlijke uitkeeringen dezer vereeniging voor ziekte in de jaren 1909 tôt Aug. 1914 waren: 21,000.25 fr. en de totale uitgaven voor de drie genoemde klassen klommen te zamen tôt : 23,110.25 fr. Dit voor een gemiddeld getal van 645 AANGESLOTEN leden. Een andere vereeniging: de Transportarbeiders best gekend en ook gehaat in onze handelsstad, (welke gezindheid ook wel naar Brussel zal over-gewaaid zijn) heeft eene afdeeling : de dokwerkers welke besteedde in 1913, aan vergoeding voor ziekte, kraamfonds en overlijdens, een bedrag van 13,518.46 franks waarvan alléén 11,528,46 fr. voor rekening der ziekte-ondersteuning kwam. Eene optelling over de jaren 1908 tôt het begin van den oorlog geeft eventjes een bedrag van 49,128.97 franks en wanneer we daarbij de uitgaven door de andere afdeeling : de Zeelieden, gedaan voor ziekte alleen of 25,272.00 fr. er aan toevoegen,komen we tôt het bedrag van 74,400.97 fr. of zoowat 7000 fr. per jaar, buiten de onkosten van die dienst, waarvoor ook twee geneesheeren, als kontroleurs, aangesteld waren; watnogmaals bewijst dat ook de zoo geminachte « dokkers » hunne zaken ernstig kunnen beridderen. Doch we gaan verder met onze opsomming en nemen eene andere, even strijdkrachtig, namelijk de pr. Metaalbewerkersbond, over wier werking op Mutualiteitsgebied een paar cijfers het kennis nemen waard zijn. Ziehier : uitkeering aan ziekte, overlijden, ongeval, herverzekering en teringlijdersfonds, jaren van niet ongewone uitkeeringen: 1909: 15,620.15 fr.; 1912: 12,873.20 fr.; 1913: 19,724.25 fr.; 1914 tôt einde Mei : 11,323.11 fr. Die sprekende cijfers, anders beziende, kunnen we zeggen : de Metaalbewerkers besteedden ge-durende die 3 1/2 jaren aan ziekte en ongeval : 44,602.50 fr.; aan herverzekering : 2713.50 fr.; aan overlijdens : 1225 fr. en aan hun teringlijders: 10,999.33 fr., of een totaal van 59,540,33 frank. We meenen dat het bedrag alleen voor zich zelve spreekt, doch achten het plicht uitdrukkeiijk er op te wijzen dat onze Bonden op terrein van ziekte véél verder gaan dan de zoogenaamde mutualiteiten, welke de mensehen bij on/jenees-lijke ziekte aan zichzelve overlaten en willen ze ergens in een hoek sterven, er zich eenvoudig niet om bekommeren. Wij, die niet zoo hoog met onze burgerde igden oploopen. doen dat niet. In die vakken waar gevaar voor ongeneesbare ziekte bestaat, wordt ook hulp geboden en wel, zooals bovenstaande getallen duidelijk uitwerken, degelijke hulp, 't zij uitkeering of verzending naar een sanatorium, wat reeds vele, half verwoeste levens van onge-lukkige mede-arbeideri gered heeft en nog redden zal in grootere mate. Hoe grooter dit gevaar is hoe sterker de solidariteit der werkers zich doet gevoelen. Als overtui-gend bewijs daarvan, dient enkel aangehaald te worden dat de Antwerpsche Diamantbewerkers-bond, die zich reeds lang met de bestrijding der tering bezig houdt, door zijn afdeeling Zonne-straal, enkel in het maatschappelijk jaar Sept. 11 Sept. 12, daaraan besteedde eene somme van 29.435 36 fr. Dient er nog meergezegd? Toch kàn er nog meer gezegd worden en daar we over de A.D.B. spreken, kunnen we ook wel eens zien wat door deze organisatie, welke wel het moeilijkste en woeligste bestaan, op vakgebied, te boeken heeft, op mutualistisch terrein is daargesteld. We hebben zooeven reeds het teringlijderfonds Zonnestraal genoemd. Welnu, dezer uitgaven alléén beliepen voor de laatste 10 jaren (tôt Aug. 1914) de globale som van 121.773.37 frank. Bijzonder veel is dit niet, want meer nog zàl gedaan worden. Ook op een ander terrein is reeds meer gedaan, namelijk, uitgekeerd aan overlijden (over hetzelfde tijdstip): 235,281.42 fr. en aan ziekte: 335,808.72 fr. Allee'n van Sept. 1911 tôt Sept. 12 werd aan ziekte, overlijdens en teringlijdersfonds, besteed de som van : 92,045 48 fr. terwijl het totaal der uitkeeringen voor die gevallen voor de tien laatste jaren bedroeg: 692,863.51 fr. Eventjes over het half millioen maar, zuiver uit eigen mid-delen bijeenvergaard, waardoor duizende levens zijn gered en veel onnoemelijk wee verzacht zon-der de groote trom te roeren, in aile stilte en een-voud.En deze A. D. B., deze instellingen met hunne breed opgevatte werking, met de ontzaglijke, aan ziekte besteedde sommen, wier werk daar staat als een grootsch monument van broederliefde en onderlinge hulp, worden afgewezen door het Nat. Komiteit; niet waardig geacht op te treden nevens ziekenpotjes welke niettegenstaande gebedelde en ruim toegemeten openbare hulp, nog niet reiken tôt de knie der vakbonden ! Die Vakbonden, waarvan bovenstaande 4, alleen opéén jaar, in 1913, de som van 138,407.19 franken aan mutualiteits-doeleinden besteedden voldoen niet aan de voorwaarden door het Natio-naal Komiteit gesteld I Het Nat. Kom. vreest dat een Antwerpsche Diamantbewerkersbond niet aan zijne verplich-ting tegenover zijne zieken zal kunnen voldoen, omdat geen maatschappelijk kapitaal voor die afdeeling aangewezen is, dan wanneer diezelfde A. D. B. op de genoemde periode eene inkomst boekte van drie millioen drie honderd vijf en tach-tig duizend drie honderd dertig frank I, Nu, maar, we gelooven dat ze niet VOLDOEN aan de voorwaarden. Ze voldoen inderdaad niet meer, ZE QAAN ZE TE BOVEN 1 En dat kunnen de heeren der burgersklasse, met hunne laag-bij-den-grondsche poîitickerij niet meer beseffen. Het is hen te hoog ! Ze zijn bang t ! Dat daarom de arbeiders oordeelen. J. Verdonck, d.d. Secretaris der Alg. Feder. der Vakbonden. Bedeeling van Kolen Door bemiddeling van de Plaatselijke Komiîei-ten wordt, met ingang van de maand December (waar het nog kan geregeld worden) eene bedeeling van kolen gedaan door het Nationaal Komiteit à rato van 100 kilos, per gezin en per maand. Dit ook voor de r.lleenetaanden (althans te Antwerpen, starij. Het Nationaal Kom. komt tusschen in die bedeeling tôt een maximum van 40frank per ton. Zijn de kosten hooger dan dient het bedrag door de gemeente of door bijzondere middelen aange-vuld te worden. Gezien binst de gure dagen, zooals we er reeds gehad hebben, 100 kilos per maand beslist te ' weinig is, ware het stellig te wenschen dat in die gemeenten waar reeds kolen gegeven werden, die gewone bedeeling op denzelfden voet zou door-gaan, en, waar daarmede geschorscht wordt, dit alleen zou geschieden nadat het onweerlegbaar bewezen is dat het niet behoeft. J. Bijzondere Geneeskundige Hulp Zooals in ons blad verder uiteenge-zeî is, heeft het Antwerpsch Hulpko-miteiî zich niet bepaald met, zooals het, helaas, zooveel gebeurd, de bepa-lingen van het Provinciaal Komiteit in zake den Geneeskundigen dienst voor behoeftigen, op de letter of beter nog tôt op een minimum uit te voeren, doch wél de kwestie z'eer breed aan-gevat.Het heeft een komiteit samengesteld (en dit tôt voorbeeld der andere gemeenten in onze provincie: zonder dat daartoe maanden is moeten gehamerd, gebeden en gedreigd worden) uit de drie partijen, welke zich dokters toe-gevoegd heeft (weer uit de 3 partijen) die de personen door zwakte ziek ge-worden zullen onderzoeken in het bijzonder daartoe ingericht lokaal Kunst-lei, 47 ; de vrouwen : den Dinsdag en Woensdag, en de mannen: denVrijdag en Zaterdag, telkens van 5 tôt 6 (t. u.) îngevolge het oordeel der dokters, na onderzoek, kan hen dan toegestaan worden, versterkend voedsel te nemen onder denvormvan maaltijdenofmelk. Ook zal deze komissie zich bezig houden met het verschaffen van spe-cialiteiten, zooals : brillen, tanden, breukbanden en dergeiijke, wat in den algemeenen dienst van het Provinciaal Komiteit niet begrepen is. Er dient bijzonder nadruk opgelegd te worden dat niemand zich op het bureel Kunstlei, hoefî aan te bieden vôôr hij van den door hem gekozen dokter van den gewonen dienst daar-heen gezonden wordt. De h.h. Dokters hebben waarschijn-lijkalreeds denoodige onderrichtingen ontvangen zoodat de volgende week met dit werk kan aangevangen worden.Onnoodig te zeggen dat deze inrich-ting strekt tôt eere van het Antwerpsch ZATERDAG December 1916 ade JAARGANG nr 10

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.