De redakîie behoudt 2ich voor, ingeaonden stukken al of niet te plaaîsen VERSCKIJNT BU GELEGENHEÏD Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen Se Senseskundige ûlensf *an het Naiionaal Komlfeit door de Mutuaiiteiten Slot. Met kan voor onze kameraden wel cens nuttlg w«zen het hoe en het waarom na te gaan van onze afwijzing va« den dienst der mutuaiiteiten. Dâartoe «lient eerst gezegd te worden op welke manier rulke dienst ingericht wordt. Neœeri we nu de geneeskujidige hulp dan zou het inriehen van dien dienst ala volgt kunnen veronderateld worden : We kennen bijvoorbeeld de uitlating van den sactetaris van den Nat. Bond der Christene Fédération, waarin o. a. voorkomt : « Vele mutualtstische maatKi-happijen zicn de » toekomat met onrust in; hare lasten woiden » gedurig zwaarder ; het wordt haar moeilijk » nieswe leden aan te werven en het oogenblik » nadert dat zij niet meer zullen kunnen voldoen » aan de verbiutenissen die zij gei,ornen hebben,» En dit niettegenstaande de heer Verhaegen verklaardc dat de menschen, die een on regel ma-tig leven leiden, «en lastig karaktc hebben, de zlekea aangetast door chroniache kwalen, de teringlijders en de oude menschen onmeedoogend uit de mutualiteit geweerd worden. B4 zulken toestand van zaken zou het, met de haidige katastroof, met te verwonderen zijn dat zulke wankelende gevaarten gedoemd zouden w»zen in elkaar te stort*n. We veronderstellen dat iemand die heel veel en Iiefa peraoonlijk belarig in die zaketi had, de ge-legeuheid gevonden heeft, een audere iemand, lid van het Nat. Kom. in het oor te krioopen dat aile menschen in Belgi* op stervsn liggen en dat een geneeskundige uienst zou moeten ingericht worden.Ala nu het princiep klaar is dan worat er natuurlijk aïtijd zôô gemanœuvreerd dat de uitvoe-ring der zaak in handen komt van bevoegden, wil, over 't algemeen met andere woorden zeggen : belanghebbende personen. Zoo ook hier. De eerate gerechtigden in de zaak de behoeftigen, deaen welke den steun moesten ontvangen, ble>/en aan de deur staan. Natnen wél zitting; dokters, apothekers en afgevaardig-den van... de hieiboven gekwalifieerde instellin gen. En het regultaat? Och kom, dat moeten we lm-mers niet meer vertellen? In ona vorig artikel hebben we htt voldoende aangetoond. Dat is zoowat den gewonen gang van aile huishoudens waar men de hond aïs bewaker der provisie kast aanstelt. Het apreekt natuurlijk vanzelve dat de « bevoegden » zich niet alieen bepaien oin zooveel mogelijk van het lakeu naar hun kant te treKken, Het gaat er natuurlijk om ook andeie eters van den trog te houden. En btjzonder als deze anderen grooter en ster-ker zijn uan aezen welke eerst aan den schotel zitten. Die anderen hier bedoeld waren, in dit geval nu, onze Vakbonden. Als een bom van 42 viel de aanvraag onzer Bonden in dit midden van vreedzame trog-ge-Hooten.Dat was iinmers niet te verwonderen ? Het sterkste verbond in de pioviriCie telt op pa pier zoowat een goede 60U0 leden en daar kwam eenegroepva*Vakbonden, waar van nieinand ouit gehoord had dat ze ook op mutualistibch terrtin aan het hoofd der beweging stoi.den, binnenval-len met een totaal ledencijter van zoowat 6500 iedt , vergiuot door het ledtntal der socialis-xisehe mutuaiiteiten, welke zoowat 3500 is, wat te sa men eene sterkte geelt van ongeveer 10.000 letton ilt Het is begrijpelijk dat met zulk tusschange-recht het weder in de keel der trogbroeders bleef steken «n dat zij, het spreekwoord « het doel hei-ligt de middelec » indachtig, nieta zouden or>t-zien, no«h meioeed, noch kujperij, noch rnoreelen dwang om die gehaten meuedingera met hunne gevaarlijke activiteit, vastberadenheid en kracht een beentje te lichten. Niet zoozeer om wat binât de oorlogsperiode gebeurde, want wit het zwakst of het verst verwijderd staat van de spil der wer-king wordt het strengst de « menotten > aange-gelega in heel de steunbeweging. Het kwam er wel op aan di*n grooten broer (1?) te beletten de anderen op de vingers te zien en machienatiiu in verkeerde richting te verijdejen, uoeh het #rooie doel zal wel geweest zijn ne aan-siuwende golf van demokratie ai te keeren, die beweging naar beter geoigamseerue onderiinge buatand in de kiem te stikken, want laier, als na ueu oorlog de nieuwe in te voeren wet op de Sociale Vtrzekering de zinkende scheepjes der niutualiteiien moet oplappen, zouaen ze daar staan, tegenover eene dubOel machuge organisa-ue iii alechte tijden gegroe<d, bijgevlg met eene schitierende toekomst voor zich, als kieine j«»n-gens weike zich in de vingers gesneden haùden met nun eigen zakmes. En meer nog. Daar meer dan e<>ne fractie of politiekt partij alleau aan een beetje demokratie doet door d* mutualiteit, zou het wel mogelijk zijn dat, na korten tijd dit groepje met alieen zonder mutualistes, maar och, arme 1 ook zonder leden zat I Ware dat niet jammer voor de demokratie ??? Ot misschien voor de ieiders??? Wie weetl Onze kameraden begnjpen dus best dat onze Bonden onmogelijk konden toegelaten worden nevens de mutuaiiteiten. En wie dit zaakje het best kon uit de voeten maken was natuurlijk het Nat. Kom., samengeateld uit industricelen en geldmannen, de grootste vijanden der vakbonden. Die heûben het dan inderdaad flink opgeknapt, want aan den eenen kant slaan ze ons vierkant in 't aangezicht. terwijl aan den anderen kant ge-zochi wordt ons over te halen den Godsvrede, op hunne manier natuurlijk, ook nog rià den oorlog te handhaven. Onnoodig er bij te voegen : om de sukkeiaars te beter te pluimen. We kunnen van nu af gsrust aan die heeren antwoorden : éérst beginnen Mijnheeren, en dat wel mut den echten Godsvrede, niet met slagen, want in hunne bekrompenheid hebben ze waar-achtig vergeten dat de VakDonden de slagen ge-woon zijn en dat elke slag op hun vel terugbonst, tôt sehade en schande der aanvaliers. Ook de Vakbonden ieeren. Toch in ééne saak zijn ze immer koppig geweest en zullen ze, meen irL, het wel blijven en dat is eene der oorzaken ook van ons afwijzen, namelijk : we zijn immer en nu ook weer TE EERL1JK geweest. Dàt is ONZE fout. Openharug zi]n we gegaan en heb ben getoond wat we waren. Eeriijk tentoonge-sttld èn deugden èn gebreken. We hebben niet één valscn cijfer in onze boeken gelascht, met één boek voôr onze aanvraag « in orde gemaakt» geen dubbele boekhouding er op nagehouden. Al wat we gedaan hebben en nog doen is op 't eerste zicht te onderkennen. En juist daardoor heeft men onmiddelijk onze sterkle, onze zuivere bedoeling, onze smettelooze handel en wandel opgemerkt en de schrik is hen om 't hart geslage*. We zijn dus afgewezen, smadelijk en lomp ! Toch zal ons dit niet nopen een stap ter zijde te gaan. We bhjven wat we immer waren en gaan Z' ioals immer Recht door zeel Dat we nog slagen zullen krijgen dat weten we, doch wat we ook wttei, isdat we zullen overwinnen omdat wij de kinderen ztj'n van den nieuAen tijd, welke de we reld Zullen veroveren, r.iettegenstaande samen-spanning en kuiperijen van k.traktalooze menschen, niettegenstaande geweld en list van mach tigen in de aamenleving, niettegenstaande gehuil / en kramptrekkingen van verzinkende drenkelin-gen van het oude regiem. Hoog de harten ! kameraden! De toekomst is aan ons !! J. Verdonck d.d. Sec. van de A!g. Fed. der Vakbonden Ko le ni Ko le n !! 3 weken geleden werden aan onze be-deelden in den steun bons voor kolen uitgereikt. Velen van hen welke anders maar juist hard genoeg stookten om niet te bevnezen, hadden alreeds eens fiink in de kachel gepookt en een aangenaam vuurtje gemaaKt, in de zekeheid hunne 100 kilo's te krijgen. Ongetukkig zijn ze bedrogen uitgeko-men. Het Nationaal Komiteit betaatt wel, doch zorgt niet voor kolen en ongelukkig zijn er niet genoeg om allen te bedeelen. Het kan dan nog heel wat aanloopen eer voldoende kolen aanwezig zijn om de bons om te zetten. In ajwachting ware het wel wenschelijk aan de bedeelden toe te laten hunne kool-bons bij gedeelten uit te wisselen tegen kolen in de bedeelingsmagazijnen, waar ze nu MET ANDERE BONS toch ook kolen moeten koopen, zoodoende zou de onwaarde der koolbons toch verdwijnen. J- Niet logiek, niet waar ? Onder bovenstaanden titel vind ik het hiervolgende in « Ons Volk » tolk der Christene Vakbonden van Antwerpen dat men mij tuezend. Onder voorwendsel, dat het lokaal Natio-nalestraat, 119, een politiek lokaal is, liethet piaatseiijk comiteit niet meer toe, dat aldaar de soep ttgen betaling van 10 centiemen den liter uitgehaald werd. Bedoeld lokaal is de zetel der Christene Vakvereenigingen. Nu onlangs werd in het lokaal Plantijnlei, 68, eeneopenbare leeszaal ingericht. Bedoeld lokaal is de zetel van den A.D.B. en tijdehjk deze van de Federatie der Onafnankelijke en Socialisiische Vakbonden. Wij hebben er niets tegen, dat in bedoeld lokaal eene openbare leeszaal ingericht werd, maar moeten de eerste beslissing totaal af-keuren.Wij noemen die handelwijze niet logiek, ja nog meer, partijaig. De schrijver van dat stukje heeft het verKeerd voor; dubbei verKeerd. Eerstens is het verkeerd te verlangen dat in een iokaal van « Christene Vakbonden » een onpartijdig werk wordt geherbergd. Want zonder maar in het minst te be-doelen, hetzij geiijk wie, eenige onaan-genaamheid te zeggen, moeten wij toch vaststelien dat een «Christene Vakbond» , een ondergeschikt iets is, ondergesenikt aan de katholicke partij, ondergtschikt , tevens aan den Roomsch - kathoiieken gousdienst. De naam zelve toch: « Christene Vak-bond » duid dit onweersprekeiijk aan, is , een volsiagen bek-tsel voor een anders- i denkend, voor een anders geloovend ar-buider zich daarbij aan te siuiten. Zonder dan nog te gewagen van de 1 talrijke godsdienstige beelden, opschrif- ; ■ ten, spreuken en vingerwijzingen in der-gelijke lokalen in elke kamer de bezoe- i kers voorgehouden. Ik herhaai hier dat ik er allerminst aan , denk die menschen dat ten kwade te duiden. Eerbied voor eens anders over-tuiging toch, is een eerste voorschrift, zonder hetwelke men onmogelijk voor de eigen meening eene plaats onder de zon vergen kan. De katholieke burgers en arbeiders hebben dus het volste recht hunne lokalen in te richten zooals zij dat wiilen; ! hunne vakbonden een naam te geven ; naar verkiezing. f Van het oogenblik echter dat zij daarin dien sectarisschen weg opgaan, die in-, richting en benaming streng eenzijdig ^ kiezen, van dien oogenblik verbeuren zij ook het recht om andersdenkenden, op gelijk welke wijze, te verplichten zulke inrichtingen te betreden, aan zulke instel-, lingen deel te nemen. r Ware dat niet zoo, dan zou eene der-gelijke regeling voor hun geen recbt . maar wel een voorrecbt zijn. Want zekerlijk zouden de voormannen 1 dezer « Christene Vakbonden » niet duiden dat een deel arbeiders verplicht ■ werden hunne soep in « De Werker » te . gaan halen. : # # * Waar de schrijver van dat protest ook totaal den bal misslaat is wel wanneer 1 hij het gebouw van den A. D. B. en dus die organisatie zelve, als eene gelijksoor-tige van het lokaal der « Christene Vakbonden » en deze groepeering wil voor-stellen.Het bijhalcn van het tijdelijke verblijf der « Federatie van Vakbonden » hierbij heeft geen ain. Het is een spelde zoeken in hooioppers. Immers hebben wij enkel ten gevoige van den oorlogstoestand dit t lichanm voor dien tijd een plaatsje inge-• ruiind. En nog nooit heb ik door eenig t verstandig mensch weten vooropzetten : dat het verleenen eener tijdelijke gast-vrijheid iemands woning de kleur van dien gast zou bezorgen. In het midden latende dan daarbij of er hier wel van . eene kleur sprake kan zijn. Het gebouw van den A.D.B. nu even-. als die organisatie zelve is. in den voisten zin van 't woord,onafhankelijkvan hetzij gelijk welke politieke of godsdienstige groepeering. Geen enkel arbeider, welke levensbe-schouwing hij er ook op na houdt, wat ook zijne godsdienstige gevoelens zijn, kan daarin, bij het betreden van dit gebouw maar in het minst gekwetst worden. Het eenige allegorische beeld dat er zich bevindt is : « de Gedachte haar ketens brekend ». En ik geloof dat de schrijver van hoogeraangehaald protest zelve daaraan geen aanstoot zou vinden. En zooals het met het lokaal is, zoo is het met den A. D. B. zelve ook gesteld. Nergens in dezer Stataten toch is er maar iets te vinden dat op politieke of godsdienstige verplichtingen lijkt. Den A. D. B. is een werkelijke vak-■ bond. Het terein waarop hij strijd is echter het zuivere economische. Hij er-kent wel het neodzakelijke van den poli-tieken strijd, om reden deze de staatsma-chine hare richting aangeeft, maar hij laat zijne leden de volstrekte vrijheid daarin den weg te volgen dien zij ver-kiezen.Het doel van den A. D. B. is : de stof~ felijke en zedelijke verbeffing aller diamantbewerkers. Daarin heeft hij dan ook al wel reeds zijn sporen verdient. En om in die richting zoo goed en zoo vlug mogelijk te kunnen marcheeren heeft hij — zoo door de samenstelling zijner statuten, als door de daarstelling ZAT&RDAG a® Jaftttari 1917 i** JAARGANG nr

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.