No. 152. DERDE JAARGANG. VRIJ BELGIË ONDER LEIDINQ VAN FRANS VAN CAUWELAERT EN JULIUS HOSTE JR. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND 12| cent. ENQELAND 3 pence. FRANKRIJK en BELGIË 0.30 fr. » VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. . . Ir r ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND / 1.50 ENGELAND 2 sh. 9 d. FRANKRIJK en BELGIË 3.75 fr. 1 . ! ________________ ALLE STUKKEN BETREFFENDE REDACTIE EN ADMINISTRATIF TE ZENDEN: 81, GEVERS DEYNOOTWEG, SCHEVENINGEN. 21 Juli. In Juli, wanneer de zomer tôt voldragen-hieid rijpt en onze landen rijk de oogsten en weelderig de bloesems dragen, herdenken de Vlamingen twee nationale feestdàgeji, waarin het symbool van ons bestaan als volk en van onze gemeenschap met het Belgisch staats-verband besloten ligt. Op 11 Juli hebben wij den Guldensporen-dag gevierd, en wij deden het niet uit een bekrompen gezindheid tegen het Fran-sche volk, maar wel omdat de zegepraal op den Groeninghekouter aan den dageraad van onze zelfstandigheid' staat. Ook al dus herdtenken wij den 21sten Juli, zonder dat deze viering vertroebeld wordt door een gedachte van wrok of van on.wil tegen het Nederlan'dsche volk. 11 Juli en 21 Juli vvorden in ons gemoed niet gedragen door onzuivere gevoelens; wij l^erdtenken op dez'e dagen slechts den schoonen vrij'heid'swil van ons volk. 11 Juli hebben wij den hoogdag van het Ylaamsche volk genoemd; 21 Juli zinnebeeldt çen meer omvattende gedachte, waaraan de Walen, in dezelfde mate als d'e Vlamingen, deel hebben. Wij hebben, buiten de taal om, vele banden van gemeenschap met de Walen. Het Belgisch staatsverfoand is geen willekeurig iets, met kunst en vliegwerk aan elkaar gestoote'n, maar het beantwoordt aan een innerlijke be-hoefte en aan een geschiedkundige evolutie. Uit louter toeval wordt geen staatsorganisme geboren, hetwelk gedurende meer dan, tach-tig jaar zijne leefbaarheid en hechtheid in de goede verstandhoud'ing van de twee nationale groepen heeft bewezen. Het Belgisch staatsverband is dan ook geen beletsel voor een gaaf uitleven van onze Vlaamsche persoonlij'kheid en geenVlaamsch-gezinde behoeft zich1 tegen het bestaan van den Belgischen staat te keeren, om zij'n levenseischen geheel ingewilligd en verwe-zenlijkt te zien. Wij, Vlamingen, willen met dezelfde geest-drift als de Walen den d'ag van 21 Juli vie-ren. Maar deze viering heeft dan voor ons geen andere beteekenis dan deze, welke zij voor de Walen heeft. Het herdenken van, de onafhankelij'kheid der natie kunnen wij niet rijmen met het jubelen over de verfpansching ide van ons vrijheidlievend volk een troep verbasterden en stompzinnigen dxeigde te maken. 21 Juli kunnen wij slechts waardlig vieren door h>et beste van ons eigen leven aan de natie te bieden. Want hoe Vlaamsc'her wij zijn, hoe inniger wij1 aan onze eigendomme-lijkheid vast'houden, des te meer anbeiden wij aan d'en luister van België. Tegenstand'ers hebben tevergeefs beproefd een wig tusschen onze trouw aan ons volk met zijn glorierijke tradi'tie en het Belgische staatsverband te drijven.Hun minderwaardige praktijken zijn aile afgestuit op de eerlijkbeid van onze bedoelingen. Wiji verwerpen iedere dubbelzinnigheid. Niet ons heeft men voor de keuze te stellen: of België of Vlaanderen, want in onze diepste overtuiging bestaan bei-den onverbreekbaar één en1 zoo wij, hard'nek-kig en volhardend, streven voor onze Vlaamsche eischen, dan koesteren wij geen geheime bedoelingen of beramen we geen aanslag tegen de natie. Wij begrijpen echter wel, waarom zekere elementen een onverzoenlijkheid tusschen België en Vlaanderen pogen aan te toonen. In het belang der natie meen'en zij die recht-matige aanspraken van ons volk te kunnen d'warsbocmen. Dit hooger belang van België eischt daarentegen de integrale oplossing van het Vlaamsche vraagstuk. Enkel een gezond Ylaanderen bied't de waarborgen van België's veilig voort'bestaan ; in een verbas-terd Vlaanderen daarentegen zijn de kiemen van ontbinding aanwezig, die wel eens het geheele organisme zouden kunnen aantasten. Met verontwaardliging verwerpen de Ylaamschgezinden, die trouw zijn gebleven aan de id'ealeni van den Vlaamschen strijd, het verwijt als zou h un Vlaamschgezindheid onvereenigbaar zijn met hun trouw aan België. Integendeel zijn zij de aanhankelijkste zonen van het vrije België, iets wat het? over-wegend Vlaamsche leger aan d'en IJzer zoo heldhaftig toont. 21 Juli! Ja, wij vieren het onafhankelijks-feest van België met overtuiging en met vro-men zin. En wij vieren het ook met het oog op de toekomst, daar een daàdwerkelijk on-afhankelijk België de zekerste waarborg is van ons redit op eigen leven. Want onafhan-kelijik en vrij zal men nooit een land kunnen noemen, waar een deel der natie niet tôt zijn recht is gekomen. België alzijdig vrij en Vlaanderen in zijn recht hersteld! Dit is voor ons de beteekenis van 21 Juli. In de tragische omstand'ighedien, welke ons land sind's vier jaar doorworstelt, heeft de 'herderidng van 21 Juli een-uitzond'erlijk plechtig karakter. Wanhopen aan de bevriji-ding van ons grond'gebied en aan het herstel van België's soevereiniteit doen we niet. En zoo diepe wond'en werdlen geslagen en geen der rarnpen ons werd bespaard, toch hopen we in de toekomst en zien vooruit met open bli'k. 21 Juli ! Het is een ed'el symlbool en het teekent onze onbedwingbare begeerte naar vrij'hëid. Dit heb'ben de Duitschers bloedig van onze solda ten geleerd. Vergeten wij1 daarenboven niet, dat het vrije België den hoeksteen van een waren volkerenvrede uitmaakt. Daarom ook is het geboden, dat eendracht heersche in de bin-nenlandsche aangelegenheden van ons land, opdat de nati'e haar edele roi waard'ig zou vervullen. België biede na dien oorlog niet langer het beschamend voorbeeld' van ver-deeldheid en onverzoenlijkheid, maar het toone aan de wereld een harmonisch geheel, dOor die faktoren weg te rtemen of te neutra-liseeren, welke tôt op heden een kanker in het schoone wezen van ons land' zijn geweest. België zal slechts dan zijne hooge zending geheel volbrengen, wanneer beid'e zijne sa-menstellende volkeren zich in dezelfde rech-ten zullen verheugen en niets den oplbloei hunner eigendommelijkheid zal belemmeren. De verplichting van België jegens Vlaanderen is een verplichting van billijikheid en recht, die noodzakelijk voortvloeit uit het welbegrepem besef van 's lands alz'ijdige oni-afhankelijkheidi. Daarom: Leve België! GABRIËL OPDEBEEK. Oorlogsverlenging. Opmerkelijk is het, hoe graaf von; Hert-ting er zich op beijverd heeft, de Duitsche meerderheidspartij'en te overtuigen, dat het aftredien van von Kûhlmann geen koersver-andering beteekent in de buitenlandsche po-litiek van het Rijk- Dan was het natuurlijk niet noodig, dat von Kûhlmann zou aftreden. Te Brest-Litofsk was von Kûhlmann ge-zwicht voor de eischen van den Duit-schen staf. Na de aanvallen van den annexkv nist Westarp, hield hij een redevoering, die op eeni aftocht geleek. \*on Kûhlmann had:. . bedoelingen, maar Ludendorff gaf bevelen, en het kan dan ook geen verwondering baren, dat de staatssekre-taris van Buitenlandsche Zaken zich na een bezoek. aan het Duitsche hoofdkwartier tôt ontslag genoopt zag. ' De politiek van von Kûhlmann was veel te wankel en te twijfelachtig, zij bewoog zich al te zeer in het teeken der verouderde diplomatie Om het tôt stand, korrfen van een werkelijken vrede te bevorderen. ]\laar wie zou nu kunnen twijfelen over de bedoelingen van zijn opvolger, graaf von Hintze? Von Hintze be'hoort tôt de Duitsche annexion istische kringen, en waar hij aan een journalist destijds.zou verklaard hebben, dat hij persoonlijk de vredesresolutie van den Rijksdag goedkeurt, zal het wel zijn naar het voorbeeld van Michaëlis: „Wie ich sie auf-fasse".Zijn benoeming wekte dan ook de achter-docht op_ der vredelievenlde leden van den Rijksdag; het kwam er op aan' hen met de voorstelling te paaien, dat Hintze de politiek van de meerderheidspartijen niet zou bestrij-den. Von Hertling was de aangewezen poli-tieker om die taak te vervullen. Dat ons land in die verwifckelingen een groote roi speelde, spreekt van zelf. Te Berlijn weten de Rijksdagleden tôt welke partij zij ook behooren, dat het ondubbel-zinnig loslaten van België een der bruggen is, waarover de wereldvrede komen kan, welke door het Duitsche volk zoowel als door de andere volkeren met ongeduld wordt ver-wacht.Von Hertling heeft aan die Duitschers een rad voor de oogen gedraaid, door een verkla-ring nopens ons land, die in schijin gematigd is, maar welke in feite neerkomt op een ver-sterking van die oorlogspartijen in de Entente. Ziehier het Wolff-telegram, dat daarover handelt: B e r 1 ij n, 12 Juli. (Wolff.) O f f i c i e e 1 : Ovei de uitcenzetting, die de rijkskansjelier heden in de centrale commissie ten opzichte van het Belgische vraagstuk heeft verstrekt, zijn in het openbaar me-dedeelingen verspreid, die misverstanden zouden kunnen verwekken. Het Wolffbureau geeft daarom het in aanmerking komende gedeelte van de rede van den kanselier uitvoerig weer. In aansluiting met zijn gisteren afgelegde ver-klaringen, zeide de rijkskanselier : Wat de toekomst van België betreft, zoo beteekent de bezet-ting en het huidige bezit van België, slechts naar ik gisteren reeds heb gezegd, dat wij een onder-pand voor de toekomstige onderhandelingen hebben. In het begrip: pand, ligt opgesloten datgene, wat men als pand in de hand heeft en niet wil be-houden, wanneer de onderhandelingen tôt een gunstig resultaat leiden. Wij zijn niet van plan België in een of anderen vorm te behouden. Wij wenschen, gelijk ik reeds den 24n Juni heb gezegd, dat het na den oorlog wederom verrezen België als een zelfstandig staatswezen aan geen mogend- heid als vazal onderworpen zal zijn en met ons in goede, vriendschappelijke betrekkingen zal leven. Dat is het standpunt, hetwelk ik ten opzichte van het Belgische vraagstuk van meet af aan heb in-genomen en ook heden nog inneem. Mijne Heeren, deze zijde van mijn~ politiek staat volkomen in verband met de algemeene richtsnoe-ren, welke ik gisteren voor u heb uiteehgezet. Wij voeren den oorlog als een verdedigingsoorlog en omdat wij hem als een verdedigingsoorlog voeren en van den aanvàng af elke imperialistische, elke op een wereidheerschappij gerichte tendenz verre van ons heeft gelegen, — daarom zullen ook onze vredesdoeleinden daarmede in overeenstemming zijn. Hetgcen wij willen is de ongeschondenheid van ons gebied, de vrije lucht voor de ontwikke-ling van ons volk, in het bizonder op economisch gebied en natuurlijk ook een noodzakelijke waarborg voor de toekomstige moeilijke omstandighe-den. Dit past ook volkomen bij het standpunt, dat ik tegenover België inneem. Hoe dit standpunt echter in bizonderheden kan worden vastgelegd, hangt af van de toekomstige onderhandelingen. Daaromtrent kan ik thans geen bindende verKia-rngen afleggen. Ik moet mij er mee tevreden stellen deze algemeene, leidende richtsnoeren hier nog-maals nadrukkelijk vast te stellen en ik geloof daarom thans het verzoek tôt u te mogen richten ook mede te helpen dat ons binnenlandsch front van eenheirl zal stand ilouden. Dit is bizonder ge-wichtig voor onze broeders te velde. Helpt allen tezamen mede dat wij den moeilijken tijd van oorlog, welken wij gedwongen zijn om te voeren, zoo lang wij hem voeren moeten, tôt het eervolle einde zullen doorstaan. Eenige aanteekeningen mogen hier vol-staan.Wie aan Duitsche zijde ons land als een onderpand besc'houwt, weet, dat hij bij voor-baat al de gematigde partijen in die Entente-landen verlamt, die een volkerenvrede nastre-ven en den ekonomischen oorlog veroordee-len. Het Belgische vraagstuk is iets op zich zelf. Duitschland, dat ons land in strijd met een uitdrukkelijk traktaat in den oorlog sleepte, heeft geen enkel recbt om ons land als een onderpand te beschouwen. Wie er aan Duitsche zijde anders over redeneert, geeft een premie aan het wantrouwen en helpt den oorlog verlengen. Von Hertling verklaart, dat ons land aan geen mogendbeid als vazal mag onderworpen zijn. Wij' hebben geen Duitschen rijkskanselier noodig om ons nationaal 'belang te bepa-len, en hier zouden wij slechts mOeten vra-gen, indien 'het von Hertling met die verkla-ring ernst is, waarom hij de ,,Flamen-poli-tik" aanmoedigt, die er in den grond op neerkomt zooveel Vlamingen mogelijk te com-promitteeren en aldus belet, dat de macht d'er Vlaamsche opinie zelve tôt een waarborg groeie voor de evenwichtspolitiçk van ons land. Maar er is meer, dat van bedenkelijken aard is, en waardoor elke gezonde vredes-strooming wordt gestremd. Von Hertling zegde: „Hetgeen wij willen is de ongeschondenheid van ons gebied, de vrije lucht voor de ontwikkeling van ons volk in het bijzonder op ekonomisch gebied en natuurlijk ook een noodzakelijke waarborg voor de toekomstige moeilijke omstandigheden. Dergelijke woorden laten de deur open voor de ekonomische en militaire verknech- ting van ons land. Zij passen zelfs bij een zelfstandig Vlaanderen en een. . . . zelfstandig wallonië, waarvan de beheerders feite-lijk beambten zijn in Duitschen diienst, ter-wijl Berlijn ,,toezicht" houdt over spoorwe-gen en tarieven, alsmede over de Maas-linie en de Vlaamsche kust.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.