ZONDAQSBLAD Bijblad van " VOORUIT „ ZONDAG 17 OCTOBER 1915 Nr 31 Prijs : 5 centiemen Verdwenen Toondichters KLEINE STUDIËN I Edward Blaes Edward Blaes zag het daglicht te Gent, op ig Novembier 1846, alwaar zijne ouders — nederige werklieden, ■— in de wijk van H. Kerst woon-achtig waren. Reeds zeer vroeg gaf hij blijken van een bijzonderen aanleg voor de muziek, en hij telde slechts 17 jaar, toen zijn eerste lied : De zegen eener moeder, ver-scheen.Intusschen volgde hij in de Muziekschool van Gent, onder leiding van Karel Miry, de lessen van harmonie, en behaalde er in 1867 den eersten prijs ; weinig tijds nadien begaf hij zich naar het Koninklijk Conser-vatorium van Brussel, waar hij in de klas van Fétis, den leergang van contra-punt en fuga volgde. In 1866 verscheen : Het ware vaderland en in 1870 kwam een cyclus van zes me-lodiën van de pers, onder titel : Liefdepeerlen. Aldus veropenbaarde Edward Blaes zich reeds, op den ouderdom van 24 jaar, als een zeer verdienstelijk liederen-componist, die voor de toekomst veel beloofde. In 1873 dong hij mede in den kampstrijd voor den Prijs van Rome, met de cantate Christoffel Columbus en bekwam eene eervolle mel-ding.Gesterkt door de gevolg-de hoogere leergangen van compositie, schoonheidsleer en muziekgeschiedenis, door Peter Benoit nari He Vlnam- sche Muziekschool van Antwerpen gegevsn, waagde hij het in 1875 nogmaals mede te kampen voor den Prijs van Rome, met de cantate : De Meermin. De zonderlinge uitslag van dezen prijskamp verwekte destijds in de kunstwereld groote verbaasdheid en beroe-ring, zoodat het niet ongepast zal wezen, er hier voor een Edward Blaes oogenblik bij stil te blijven en de mystérieuse stemming van de Jury, gelast met den prijs toe te kennen, in herin-nering te brengen. Er waren drie mededingers : Edward Blaes, Isidoor De Vos (beide op Nederlandschen tekst) en Alfred Tilman (Franschen tekst). In de nagelaten gedenkschriften van den toondichter Léo Van Gheluwe lezen wij eenige regelen, die betrekking hebben op deze zaak, en ons belangrijk genoeg toeschijnen om hier aan te halen, niet enkel omdat het een 1 • 1 • i 1 • , historisch, documentair stuk is, maar 00k omdat het aan velen onbekend is, of dat zij de geheu.genis ervan verloren hebben. Ziehier wat Léo Van Gheluwe (die 00k jurylid was) over dien kampstrijd no-teerde : « Als nu de prijs moest » toegekend worden, bekwa-» men : Is. De Vos 3 stem-» men, Blaes 3 en Tilman 1 ; » —• 2e stemming : De Vos » 4, Blaes 3 stemmer. : — 3° » stemming : Tilman 4 stem-» men (2e prijs), Blaes 3 » stemmen.. Voor het acces-» sit : Blaes 3 stemmen. » Isidoor De Vos werd dus als laureaat uitgeroepen,niet-tegenstaande zijn werk on-voltooid was, vermits hij in ziekelijken toestand naar Gent moest teruggebrachi. worden, toen hij zich te Brus-sel in logie bevond. Zoo was althans destijds te Gent het algemeen gevoelen, hoewel naderhand Julius Wytynck in zijne Levensschets van Isidoor De Vos bevestigde, dat deze toondichter wel degelijk zijne cantate had afgewerkt. Tilman, die voor den eersten prijs één enkele stem bekwam tegenover Blaes, die er 3 verkreeg, behaalde den tweeden prijs (in derde stemming), met 4 stemmen tegen Blaes 3 stemmen. Het slot was, dat Blaes voor een accessit of eervolle melding nogmaals 3 stemmen bekwam en bijgevolg in gezegden prijskamp geen enkele onderscbeiding verwierf. Hoe was dit ailes gegaan?... Mysterie! Nochtans zegt Léo Van Gheluwe in zijne gedenkschriften, den einduit-slag der stemming bedoelend : « ...Gevaert (voorzitter van de Jury) is verwonderd; îk

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.