DE STEENBEWERKER ORGAAN •van het Nationaal Verbond der Christene Steen-, Cernent- en Ceramiekbewerkers van België ZETEL EN BESTENDIG SEKRETARIAAT : BOOM, KERKSTRAAT, 34. VERSCHIJNENDE -A- LLE T"W"EE WEKEN. AANKONDIGINGEN : PIUJS VOLGENS OVEREENKOMST. OPSTEL EN BESTUUR : Boom., IKerlcstreisti:, 34. ABONNEMENTEN: Voor de leden . kosteloes Binnenland . . fr. fc,50 per jaar Buitenland . . fr. 4,00 » INHOUD : Verdienen onze steenbakkersiverk-lieden genoeg? — Wat de Vakvereeniging moet worden. — Verslag nopens den toestand en de werking van het Verbond gedurende het jaar igi3. (i« vervolg). — Rond het koninklijk besluit nopens het steenbakken. — Op voor Gent. — Vergadering van het Gewestelijk Verbond der Kempen. —■ Uit de Beweging. — Briefwisselingen. — Verg-aderingen. Verdienen onze Sîeenbakkerswerklieôtîn genoeg? Van overwegend belang is het loon-vraagstuk in de vakbeweging. Zeer gemak-fkelijk is dit te begrijpen. De vakbeweging wil den werkman hooger brengen, zij wil hem ophelpen uit de onverdiende ellende en armoede en hem door de bescherming en de verbetering van zijn werkverdrag die hoeveelheid stoffelijke goederen schen-'ken die noodig zijn tôt beoefening der deugd. Die onverdiende ellende en armoede wijkt daar waar de werkman over de noodige hoeveelheid stoffelijke goederen beschikt. Die stoffelijke goederen, noodig voor het bestaan, kan den nijverheids-werkman zelve niet winnen. Hij verkrijgt ze voor geld en in den vorm van geld ont-vangt hij het loon van zijnen arbeid. Het is door zijn werk dat de werkman het geld wint waarmede hij zich het noodige voor het leven kan aanschaffen ; dit innig ver-band tusschen loon en leven, tusschen het loon, opbrengst van den arbeid, en het doel der vakvereeniging legt dan heel klaar de reden bloot waarom het loon-vraagstuk eene lioofdbekommernis uit- inaakt in de vakbeweging. * * * 't Is niet te weêrspreken, onder den invloed en de werking van onze christene vakvereenigingen zijn de loonen in de steennijverheid tijdens de drij laatste jaren nogal gestegen. De patroons noem-den die verhoogingen « kolossaal » over-dreven. Vandaar dan ook dat bij het minste vlekje in het vooruitzicht en bij eene lichte daling in den prijs van den steen zij gereed stonden, met den mond open, om van loonsvermindering te spre-ken. De werklieden van hunnen kant vinden dat de tegenwoordige loonen in "t geheel niet overdreven zijn, dat ze goed zoo mogen blijven, want dat ze er niets te veel mede hebben. Yan zelfs rijst hier nu de vraag : hoe-danig is het loon onzer steenbakkers-werklieden? Is het te groot of te klein, voldoende of onvoldoende? Om op die vraag doelmatig het ant-woord te kunnen geven is het noodig dat we eerst in 't licht stellen wat het loon den werkman geven moet. * * * Wat het loon aan den werkman geven moet wordt bepaald door datgene wat den werkman aan den arbeid geeft. « De natuurlijke rechtvaardigheid », aldus spreekt hoogleeraar Biederlack in zijn werk : Het Maatschappelijk Vraagstuk, verplicht den werkgever de kosten te vergoeden welke de werkman moet doen voor zijnen arbeid of zijne krachtinspa-ning. Daarom is de werkgever vooreerst verplicht een loon te betalen hoog genoeg om den werkman toe te laten zijn dagelijks verloren krachten door voedsel, lcleederen, slaap, enz. te herstellen. Immers, deze lichaamskracht besteedt de werkman ten voordeele des meesters : de rechtvaardigheid vereischt dus zeker, dat hij, ter ver-goeding, de noodige middelen ontvange om haar terug te bekomen. » Tôt daar onze aanhaling. Zij geeft het minimums an hetgene den arbeid aan den werkman geven moet ; immers het loon moet hem ook in staat stellen zich te verzekeren tegen 's levenswederwaardig-heden, ouderdom. Het loon moet dus allerminst de onder-houdskosten van het leven vergoeden en als van zelf staan we hier voor de vraag : hoe hoog loopen de kosten van het leven? * * * Om bovenstaande vraag te beant-woorden zullen we ons steunen op de cijfers die onze vriend R. D. in een artikel van den Vlaamschen Werkman, van 12 April 11. geeft. Deze cijfers zijn die van een Koninklijk Besluit van 26 Maart laatst, waardoor de onderhoudskosten worden vastgesteld voor de behoeftigen die in de gods- en gasthuizen worden op-genomen.Dit Koninklijk Besluit nu luidt als volgt : « De prijs per dag onderhoud van behoeftigen behoorende tôt gemeenten die geen gasthuis bezitten, is bepaald als volgt : a) voor behoeftigen in gemeenten met 5000 en meer inwoners, fr. 1,80, b) voor behoeftigen in gemeenten met minder dan 5000 inwoners fr. 1,38. » Als in een gemeente van boven de 5000 inwoners een behoeftige fr. 1,80 per dag kost aan onderhoud, dan zal voor een gezonde werkman, die dikwijks hard moet weiken ook wel zooveel moeten uit-gegeven worden. Maar dat is het eenige niet. Is die werkman getrouwd dan heeft hij ook vrouw en kinderen te voeden. Kost zijn onderhoud fr. 1,80, dit van zijne vrouw zal dan wellicht fr. 1,50 kosten en elk kind de helft daarvan. Rekent nu twee kinderen in het huisgezin en telt dan samen : fr. 1,80 voor den man ; fr. 1,50 voor de vrouw en tweemaal fr. 0,75 voor de kinderen ; samen is dat fr. 4,80 per dag of fr. 33,60 per week. Waar zouden de steenbakkers zijn die wekelijks over een inkomen van 28 tôt 33 frank mogen beschikken? En als onze steenbewerkers daar be-neden blijven, verre beneden, mag men dan zeggen dat de loonen « overdreven » zijn en ze wel wat mogen verminderd worden? * * * Zal men hier nu komen opwerpen dat bovenstaande cijfers te hoog genomen zijn. Laat ons eens andere cijfers nemen die ook een officieel karakter dragen. Elke soldaat krijgt in België per dag : 750 grammen brood en 200 grammen vleesch. Voor groenten en aardappelen wordt per man en per dag nog fr. 0,19 in rekening gebracht. Koffie en melk krijgen de soldaten daarbuiten, boter en vet moeten ze maar koopen van hunne solde, of.... afpersen van hunne ouders. Laat ons nu eens zien wat de voeding van een soldaat per dag kost. 750 grammen brood, fr. 0.23 ; 200 gr. vleesch, fr. 0,34, fr. 0,19 voor groenten, is samen fr. 0,76 per dag. Niemand zal beweren dat onze soldaten met hun gewoon rantsoen te veel hebben. Doorgaans ziet men de jongens, die in verlof geweest zijn, terug optrekken voor-zien van een ganschen voorraad mond-behoeften.Gerust mogen we besluiten : de soldaten hebben 't noodige, méér niet ; ze krijgen goed voedsel, maar van 't goedkoopste, en toch komt hunne voeding op fr. 0,76 per dag zonder hunne koffie en melk. Als de voedingskosten van een soldaat fr. 0,76 per dag bedragen, kan een werkman, tôt zwaren arbeid verplicht, het dan met minder gedaan krijgen? Niemand zal op die vraag «ja» durven zeggen. Laat ons wel in aanmerking nemen, in die fr. 0,76 per dag is niets voor boter VIERDE JAAR GANG. 17 MEI 1914. NUMMER 10.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.