GAZET VAN HASSELT KATHOLIEK EN VLAAMSCHGEZIND WEEKBLAD INSCHRIJVIN GSPRIJS : Voor Hasselt : 2,00. ; voor den buiten 2,^0 h. vooi den vreemde, de verzendingskosten daaren-boven. Prijs van het nummer : 0,05 h. Men schrijft in ter St-Quintinus-Drukkerij, Nieuwstraat, Hasselt en op de postkantoren. A 11c opstellen en aankondigingen moeten A ... ,4 ..A A_ CREDO ET PUGN0! Drukker==XDUt0ever: Euô. Xeên, iRîeuvPStraat Ibasselt '1^ AANKONDIGINGEN 0,15 fr. den gewonen drukregel of den vier-kanten centimeter, gerechtelijke inlasschingen i,oo fr. Herhaalde aankondigingen en reklaraen volgens overeenkomst. Inzending van i ex. van elk nieuw boek geeft recht op eene aankondiging, — van 2 ex. op eene beoordeeling. Godsdienstige en Gesehiedkundige KALENDER. MAANDAG 5 Januari. — H. Telesphc rus. 5 Jan. 1788. - De derde staat (burgerij van het vorstendom Luik, weigert d< belasting der 40 patars op het graan bestemd voor de brouwèrijen, te ste m-men.DINSDAG 6. — H H. Driekoningen o wijzen, die het goddelijk Kind hunn< geschenken : goud, vvierook en mirn zijn komen aanbieden in den stal vai Bethlehem. 6 Jan. 1715. — Dood van Fénelon, aarts bisschop vau Kameriik, fransch letter-kundige, schrijver van « Télémaque »• WOENSDAG 7. — H. Lucianus, mar telaar. 7 Jau. 1408. — Het beleg van Maestrich vvordt door de Luikenaren opgebroken wegens de hevigë koude. DONDERDAG 8. - H. Gud'ula, dochte van graaf Witger en van Amelberga nicht van Pepijn van Landen ; werc opgevoed door hare meter, de M. Ger trudis, in het klooster dat deze te Nijve bestuurde ; verbleet daarna in het huiï harer ouders, waar zij leefde gelijk ir het klooster; vele wonderen werde r door hare voorspi'aak bewerkt ; gesl in 712. 8 Jan. 1905. — Heiligverklaring van Jan Baptist Vianoey, pastoor van Ars. VRIJDAG 9. - H. Marcellinus. 9 Jan. 1878.—Dood van Victor Emmanue II, koning van Italie* ; zijn zoon Um berto volgt hem op, ZATERDAG ro. — H. Paulus, de eerst< kJuizenaar der woestijn, leefde gedir rende 90 jaar in eene bergspelonk gest. op ti3-jarigen ouderdom (343). 10 Jan. 1778. — Dood van den zweed schen plantenkundige Linnœus. ZONDAG 11. — H. Hygijius. 11 Jan. 1625. - Overlijden v*in den fluwee len Breughel, den beroemden kunst schilder, in i568 te Brussel geboren. TE LEZEN. Den 1° Novemberis de tiendf jaargang der GAZET VAf» HASSELT begonnen. Voor de stad 2.00 fr,, vooi den buiten 2.50 fr., ten bureel< vôôr 150 Januari betaalbaar ';-.;^tbricf aan^çboder ■%'Orden, zoo is er io~cènTOfttn "vferhooging. W EN K EN. Vaak heeft men ondervonden, dat vai aile weldaden, het moederlijk onderrich de grootste en de meest blijvende is. —o— Daar is geen bittrer lijden, Dan andren te doen lijden Geen zaliger verblijden Dan andren te verblijden. —o— Een verloren oogenblik vvordt in he leven, dat er eilaas, zoo rijk aan is, ovei 't algemeen niet zwaar getild. —o— Wat de domheid veracht En de dwaasheid versmaadt, Waar de zotheid om lacht Vraagt de wijsheid om raad. —o— Ieder gewoon mensch staat men toe zich met de tong of de pen te verdedigen ; var vorsten echter verlangt men dat zij zich laten beschimpen, zonder een woord te zeggen. —o— Ach, in ieder menschenhart Woont de vreugde naast de smart, En een blijde jubelkreet Wekt er vaak een storm van leed. —o— Die met de heele wereld goede vriender is, is geen goede vriend. Mp-tor-t-i wFRir ncn («azitt vin Has^pi MISVERSTAND. lVlivJV L(UU 1 ^ \ i S JL 00 Het deed mij leed, raaar ik was n< te jong en te onervaren, om den g heelen omvang van eene dergelij! ramp te kunnen beseffen. Ik bleef dus aan mrs. Hollingfo denken, als aan eene dame met e< langen fluweelen raantel en hand< steeds gevuld met plumpudding e lekkernijen. Zoo verliep mijne kindsheid, te dat ik zestien jaren telde. Ik was t melijk groot voor mijn leeftijd, m of meor trotsch, niet weinig geheel aan uiterlijkheden en maakte ir gaarne vroolijk over mijne naastei Haast geloofde ik, dat de zon mei in het bijzonder tôt taak had, rr hare stralen toe te zenden ; maar h< ontbrak mij evenmin aan de deelm ming voor anderen, als ik de vri beschikking over mijne vijf zinne had. Zooals ik reeds vroeger zeid< was ik volstrekt geen kwaad meisj< als men mij van tijd tôt. tijd slech terecht wees. Jaren geleden had ik reeds begoi nen de maanden te tellen,die mij ne van mijne ouders scheidden. 't Lief sprak ik over de di gen. die ik mij vriendinnen in Engeland zou z^ndei toen op zekeren dag de brief mi i-in^on H1 •-» r1.#» 11 ira ti Liraburgsche belangen Voor eepige weken hield de gent sche advocaat, Alfons Van Roy, t 1 Antwerpen eene voordracht over d Bestuurlijke Scheiding door sommig waalsche heethoofden zoo onbehen dig als luidruchtig vooruitgezet. f Uit die voordracht willen wij enke 2 dit aanhalen en herhalen wat de hee 3 de Miomandre bekend maakte op he 1 waalsch congres van 12" Juni 1912. Die heer toonde met onbetwistban cijfers aan, dat in 1909 hetVlaamsch* land 42 ten honderd betaalde van he inkomen van België ; het Walenlanc 30 ten honderd, en de provincie Bra t bant, welke de Walen als tweetaliç , beschouwen, 28 ten honderd. Uit de Staatskas trok het Vlaam r sche land onder vorm van openbar j werken 27 miljoen terug ; Brabant 6< miljoen en het Walenland 98 miljoen 1 Dat is te zeggen, dat Vlaanderer 1 voor het overige gedeelte van he J land eene uitmuntende melkkoe is. Dat vonden de waalsche congres leden 00k, en ze stonden verbaasd sommigen meenden zelfs dat he beter geweest ware, had heer de Mio mandre hun kennis gegeven var 1 zijne statistiek, v66r het congres ; z< hadden dan wellicht hun congres nie gehouden en zeker niet verteld da î de Vlamingen ailes opslokken. " Het is immers al te kras als mer ondervindt dat het Walenland mel ongeveer 4 maal zooveel weggaat al: het Vlaamsche land. Wat uit die statistiek nog blijkt, i: dat het Vlaamsche land niet zoo arn is als de socialisten het willen doer gelooven. Immers, zooals het in 190c was, is het 00k vôôr 1909 geweest er • is het nog na 1909 ; zoodat we moger zeggen dat het Vlaamsche land alli jaren eene aderlating ondergaat vai a belang, ten voordeele van het overig< " deel des rij ks. IndienVlaanderen het arme Vlaan deren ware zooals de socialisten zeg r gen, dan zou het reeds lang onder dii herhaalde operatiën bezweken zijn. We zullen niet beweren, dat he Vlaamsche land geen voordeel trek I uU de ope al MJ& «gefegên Y* pi || dat die openbare'w^fflcen^enenaTg^ meen nuttigen invloed hebben. ' Als bijvoorbeeld dé vaart van Char leroi wordt verbeterd en het kolen vervoer vergemakkelijkt, dan draag i zulks bij, om den prijs der kolen t( t doen dalen in Vlaanderen. Zoo 00k is de verbetering, vergroo ting enz. der havens van Antwerpen Gent, Brugge, Ôostende, Nieuw poort, nuttig voor geheel het land. Toch blijft het waar, dat de plaat sen waar groote werken uitgevoerc t worden er het voordeel uit trekken. r Ook dient in acht genomen te worden, vooral door de volksvertegen-woordigers van het Vlaamsche lanc in de Kamer, dat het niet is omdal er geene werken raeer uit te voerer zijn dat Vlaanderen zooveel mindei ontvangt uit de algemeene kas. * , * * 1 En dan past het wel, hier de aan : dacht onzer limburgsche senators er volksvertegenwoordigers eropte ves tigen, hoe groot noodig het op den huidigen oogenblik is, belangrijke werken in Limburg uit te voeren. Onze provincie is aan 't herwor den : daar is reeds dikwijls genoegdt 1 aandacht op gevestigd, om er nie meer hoeven op terug te komen. IUV^V.1 Y IX r lv-* ug 1."— "J f- ding bevatte al mijne liefste verwach-— tingen verpletterde,en aan mijne toe-komst eene geheel andeïe richting J gaf. Iedereen in huis wist de tijding '• reeds voor mij. Ik zag niets dan ont-stelde gezichten om mij heen en kon slechts vermoeden, dat er iets ontzet-tends was voorgevallen, Twee lange 3g dagen werd ik door eene pijnlijke on-e- zekerheid gemarteld, omdat men mij ke van lieverlede op het ergste wilde voorbereiden. Ik wist niet of mijn va-rd der, mijne moeder.dan wel beiden ge-sn storven, of wellicht ernstig ziek wa-sn ren. Maar nog te vroeg vernam ik, îq dat beide mijn ouders kort na eikan-der aan de gele koorts waren overle->t- den. Ik was eene wees en stond nu a- geheel alleen op de wereld. in Nog drie jaren na die smartelijke ht gebeurtenis bleef ik op de kostschool îij der dames Sweetman. In dien tijd n. kreeg ik mijne vorige opgewektheid er en gedeeltelijk ook mijne eenigszins îij overdreven zelfbewustheid terug. Va-et der en moeder waren voor mtj eene e- herinnering en hoop geweest ; slechts je de herinnering bleef mij voortaan :n over. Ik miste mijne ouders niet i n e, dezelfde mate, als dit b'ij kinderen het e, geval is, die steeds met hen leven en ts dagelijks door hun teedere zorg om-ringd zijn Maar het was eene bittere 1- ervaring, dat de schitterende ver-\ar wachtingen, waarvan ik zoo vaak had st gedroorad, ten eenemale vernietigd jn waren en dikwij's verlangde i k i n t i, geheim naar de onbîatzuchti.<e lief le et der ouders, waarop ik ni m mer aan-,i- spraak zou moeren maken. Er zullen door den Staat belang rijke werken daarvoor moeten uitge voerd worden : waterwegen, spoor wegen en steenwegen. Door de Handelskamer van Lim burg, door het provinciaal bestuur door de concessiehouders der kool mijnen in de Kempen is gevraagd er aangedrongen geworden om een ka naal van Hasselt tôt Luik te graven om alzoo de Maas- en Scheldekom men door een korteren waterweg t< verbinden. De minister van Openbare Werkei: heeft schoone beloften gegevn ; ei zijn ter plaatse opmetingen gedaan er zijn bij honderden païen in der grond geplant, doch hierbij blijft h_çt en wij gelooven dat men de hoop var dezen voor - Limburg zoo noodiger waterweg binnen de eerste tien jaren te zien aanleggen, wel kan laten varen Ende bevaarbaarmaking der Maasr Hoe lang heeft'men daarvoor te ver geefs bij het Staatsbestuur aangedrongen. Ziedaar nu een heerlijken waterweg, welke ons door de Voor1 zienigheid werd geschonken, en omdat het Staatsbestuur zijnen plichl verzuimt met dezen waterweg te verwaarloozen, kan de limburgsche bevolking er geen voordeel uit trekken.-Eene staatsbaan van Bilsen naar Cortessem wordt door de betrokken gemeenten aangevraagd" en zou eene weldaad zijn voor gansch eene streek die thans van aile goede gemeen* schapswegen verstoken is. Onze limburgsche gemeentebestu ren, zonder uitzondering, moeter ten gevolge van de veranderde levens-omstandigheden, en ter oorzake van de nieuwe tijden die in Limburg ir aantocht zijn, zich zeer groote on kosten opleggen, om overal betere verkeermiddelen tôt stand te bren-gen en verbeteringen in te voeren. En het is prijsbaar hoe de limburgsche gemeentebesturen in de weei zijn om hunne lastige en kostelijke plichten te volbrengen. Het is nu dus de oogenblik dai het Staatsbestuur onze limburgscht gemeenten bijzonder moet onder steunen, en in plaats van de toelager voor ooenbare werken. voor het vfrrh/* ■ 'l'.X'in Y/rir,"fW>" vi. i1 — » -■■■■ , . • ■ moeten verhoogen. En de Staat zell in plaats van te lanterfanten en var uit te stellen, zou zelf het voorbeelc moeten geven, door zonder talmer de haud aan de beslotene werken t« slaan. De heer Helleputte, onze bekwame volksvertegenwoordiger, is thans minister van Openbare Werken. Hij iï een man van de daad en een onver-moeibare werker : welnu het betaam dat onze provincie, die maar al t< lang van de Staatsgunsten verstoker bleef, door het belang der uitgevoer-de werken openbare werken in Limburg, eene dankbare en blijvende her-rinneriug beware van het minister-schap van den heer Helleputte. Aangezien het Vlaamsche land zoo weinig diep in de kas van den Staat grabbelt, nemen wij de vrijheid onze senators en volksvertegenwoordiger^ aan te zetten de aanspraken van de limburgsche bevolking op de meesl krachtdadige manier te ondersteunen De drie plichten van den waren katholiel ten opzichte der christelijke bladen zijn : Inteekenen I Aanbevelen I Medewerken ! i- De tijd naderde, dat ik van mijn schoolboeken afscheid zou nemen e g mijne koffers moest pakken, om m g onder vreemden te begeven. Ik bez; t- eenig vermogen, dat voor mijne be n hoeften voldoende was. Voortaan zo t- ik onder de hoede mijner voogde; ^e mrs. Hollingford, leven. Vooraf be 1- zocht ik echter een mijner vriendir ij nen, eene zeer rijke jonge dame, di le zich in het gewoel der wereld zee ï- goed op hare plaats gevoelde en wie grootste genoegen het was, mij me 1- die heerlijke genoegehs kennis t doen maken, voordat ik mij naar d i- plaats mijner bestemming begaf. !- Bij haar leerde ik mij met smaa u te kleeden, mijn haar naar de nieuw ste mode te dragen en goed te dar e sen. Maar dit bezoek kon niet tôt i )1 de oneindigheid gerekt worden. He d tijdstip was dus niet ver meer, dat i d aan dit vroolijke leven den rug zo is moeten keeren, om mij in de een l- zaamheid van Hillsbro terug te trek e ken. Aile brieven, die ik van mijni s voogdes ontving, droegen den stem n pel dier onbekendeplaats. n Grâce Tyrrel, mijne vriendin,.dee< :t haar best, mij aangaande de omstan n digheden van mrs. Hollingford i n t lichten. Omstandig deelde zij mij me s de hoe diep die vroeger zoo ge^i^ae - ? menschen in de achting der voorna d me wereld gezonken waren. Hé i denkb'eeld, dat ik naar Hillabro zoi t gaan om er voorgoed te blijven, wer< s zoo dikwijls bespottelij< gemaakt, da ik mij eindelijk begon te schamen e; ! gekrenkt gevoelde. - f: Aan, de vrier^en dor Mislp&nàësa. ^ Gansch katholiek Bej^ro heeft getrild V vai verèntwaardiging bijy|aaffe beschul-du;ingenen valsche aantijanien tegen onze 5n M ssionarissen. t a" Ja, onze Missionarissen mogèn tellen op n' de- • crkleefdheid der katholieke Belgen, en n" zij die onder den brandenden evenaar hunne te knchten, hunne gezondheid, hun leven ten beite geven voor de verspreiding van het ;n mogen immer rekenen op den steun er hunner medeburgers. , '/Velnu, die steun hebben zij noodig : zij m-'eten '<erken, scholen, kapellen bouwen en onderhoud-n, en daartoe is er geld, veel ge".d noodig. En dat geld kunt ge hun ook m be orgen, katholieke Belgen, en zonder în m( cite. Oingen die voor u geene waarde hebben : 11 ■ ou 1e posizegels, zilverpapier, tin, capsulen 3? vai,; flesschen, enz. stuurt gij vrachtvrij op r- na. r het e- vVerk der Oude Postzegels, Groot Semi->n na-ie, Luik. V- )aar krijgen die waardelooze dingen, n- wa rde van goud. bit ûnds het 20-jarig bestaan van het Werk e he ft het rond de 200,000 frank naar de e Mi'.sionarissen gestuurd. Katholieke Bel-gei, de Missionarissen rekenen op U. Oe dood van Yperen. k .Vie kent deze uitdrukking niet P 1- Ze fs in Holland zegt men nog wel va j iemand, die er zeer slecht uitziet, u_ da hij op de dood van Yperen lijkt. :n Vat is de dood van Yperen ? In s- eeu der bovenzalen der halle toont n mtrft-r.u e_en prachtige muurschildering in wtîke « de dood van Yperen » wordt i- ge \oemd. Maar ze is van onzen tijd re en de zeg wij ze bestond reeds veel 1- vrc eger. En toch stelt het tafereel w> : rl ij k de dood van Yperen voor ; y. immers het verbeeldt een pestlijder, er ge eed, met de waterkan en bijl aan <e deb gordel en met den vermanenden ra-Jîl in de harid, de stad uit te trek-ke ji en hij schijnt u nos" toe te roepen : « «i'nrein, onrein *> ! Die muurschil-dei'ng is een herinnering aan den ■n 8^1 welke Yperen zoo dikwijls i - de gruwelijke pest, waaraan in "Frec/j vij ftién :d"ui zen d personen stier-en irX die, in '.'352 een derde en in Il 1^3 een tiende der bevolking trof, Jn' en welke in 1638 met veel anderen jcj ool: den gekenden bisschop Janse-sn nii s wegrukte. Wel had de stad te alli mogelijke maatregelen genomen om de plaag te bestrijden Sanderus mocht zeggen : « Yperen is op lood •1.e gebouwd », toen hij doelde op de l?~ reeds vroeg aangelegde riolen. Reeds 1S eeuwen geleden werd de nog bestaan-r~ de vijver van Dickebus gegraven, om n^ de vesten van goed water te voorzien. Maar 't was of men machteloos stond m tegenover de pest, die de uitdruk-r~ king « De dood van Yperen » deed J' ontstaan. r- r- • )0 Veel beloven... "e weinig geven ! In de Lente veel bloemen en in den le Zomer weinig of geen vruchten. In den v e r k e e r t ij d, de plechtigste, T- de schoonste beloften : honing en rozen ; ^ als men g e t r o u w d is, dikwijls. doornen k en'bittere gai. Van buiten schitteren als goud... van binnen rot als een mispel. Veel beloven en weinig geven Doet de zotten in vreugde leven... 1 zegt het spreekwoord. e « Die arme Hollingfords » ! z n eene dame met een zuurzoet gezich ij « Het is zeker heel lief van u, mi: t Dacre, hun een bezoek te wille brengen ; maar met die luidjes c 1 den duur te leven, liefste, is eene we kelijk vreeselijke gedachte ! Gij we zeker niet, dat de vader honderde menschen geruïneerd heeft en zic e met hun geld uit de voeten heeft g< r maakt. Nooit heeft men iets mee r van hem gehoord ». t «Dat weet ik », antwoorddeik wri e velig, « maar met mr. Hollingfor s heb ik niets te maken. Daarbij s zij vrouw onrechtmatig geld naar Hills bro had meêgenomen, zou de politi haar daar niet ongemoeid hebben g( laten, want zij maakt van haar vei blijf geen geheim ». Later hoorde ik, dat die dame zic tegen Grâce had uitgelaten. dat har vriendin een aanmatigend persoo was. Ik trok het mij niet aan. Tei wijlik voor de eer van mrs. Holling ford opkwam, was ik mij bewust. da de herinnering aan haar mij lief was en dit deed mij genoegen, ook or l mijne moeder. Het is volstrekt nie noodzakelijk, in het huis eener voog î des te wonen, beweerde Grâce. « Me Zegt dat mrs. Hollingford bote maakt, en ze ook verkoopt, en Frede rick beweerd dat haar zoon een echt t boer is geworden. Hij is rentmeeste 1 van mr. Hill. Frederick heeft her 1 onlangs toevaflig ontraoet, toen h ■ te Hilsbro op jacht was. 1 « Hij is dus rentmeester » ? vroej l ik ondeugend. « Hij moet dan te Dan moet het getal der zotten toch groot zijn op de wereld... want ge hoort niets an der s dan beloven, en verzekeren ! en als r, 't er op aan komt, loopen er toch zooveel met hunnen kop tegen den grond en op den rug een zwaren last kruisen. l_ De groote stad staat daar tegenover den ,e buiten als de dag met zijne zon tegenover den nacht met zijne halve maan... Wat is het schoon in de stad ! Wat is het goed in de stad ! Men verdient er geld als slijk ! Men heeft er schoone kleêren, rijke mecs-ters, plezier zonder einde en werk zonder last ! Hétparadijs kan niet aangenainer zijn ! [n En het buitenmeisje trekt naar de stad. Eilaas ! Welke teleurstelling ! Werken ij van 's morgens vroeg tôt 's avonds laat, ,n wasschen en plassen, voor haar loon waar *1 zooveel van afvalt voor hoedjes, schoentjes k en strikjes... 't Meisje' wordt lastig geval->r len door de mannelijke huisgenooten, van mis hooren geen spraak, vân bidden geen teeken, van goedheid geen schijn. Gelegen-heid om te praten, om kennis te krijgen, n om bedrogen te worden meer dan genoeg... P en de toekomst ligt in duigen voordat eigenlijk het voile leven begonnen was !... l" Zoovele meisjes zijn teleurgesîeld naar moeders boerderij terug getrokken ! Had-den ze 't maar geweten ! Wat zouden ze beter uit hare oogen gezien hebben ! Blijft k liefst thuis, buitenmeisjes, 'l is op den le buiten zoo goed en gezond ; bij vader en I- moeder is haast geene verleiding mogelijk. Doch moet ge naar de stad, doet dan toch als 't u belieft uwe oogen open. Gaat niet voort op de eerste aankondiging de beste ! Ik ken zooveel meisjes, die door onbezon-nenheid in slechte huizen aanlandden ! Kan er u wel iets droeviger overkomen ? Gaat ? eerst de katholieke plaatsingsbureelen te :1 | rade, dan zult- ge niet blindelings in den doolhof rondloopen. 't Is te laat den put gevuld Als het kalf verdronken is. a : rT"TTfTTT"Tl * »TTTTTTTTTttfV ? VLAMINGEN ! t Spreekt altijd en overal beschaafd d Nederlandsch. Dan alleen zult gij be- '1 wijzen dat het Vlaarasch geen patois îl is, alleen goed voor dienstboden, dan ; dwingt gij bewondering af voor die heerlijke taal, en krijgt ze haar ver- n loren rechtterug ! Algemeen stemrecht. n De Meuse, een liberaal orgaan van s Luik, schrijft aangaande het Alge-n : meen Stemrecht : « In de gemeenten - | kan het zuher bioot n Stemrecht, zonder eenige matiging, i. de grootste botsingen doen ontstaan n en de billijkste belangen kwetsen. " «De heer Destrée, een van de bazen u der socialistische partij, naar welken 11 - het meest geluisterd wordt, schijnt ^ dat gevaar te beseffen. «Want, indien wij wel de meêdee-g ling verstaan hebben, gedaan aan de pers nopens de laatste zitting van de commissie der XXXI, schijnt het stelsel dat de heer Destrée aangeduid ^ heeft, rekening te houden vanzekere belangen. 1 -j «Van den anderen kant, in talrijke .gemeenten — en er zijn er in de om-streken van Luik — heeft men gezien waartoe de onwetende dwinge-landij van socialistische gemeentebe-stuurders kan leiden. «De wetgevende verkiezingen en de gemeenteverkiezingen zijn twee ver-n schillige dingen, en het schijnt zeer billijk.dat de wetgever het vraagstuk onder tweeverschillige opzichten be-( schouwe». ;n De Meuse dus — liberaal orgaan — is tegen zuiver algemeen stem-n recht voor de gemeenten, uit vrees dat de gemeentebesturen in handen zouden vallen van socialistische be-stuurders ! ! Snuif op, Toekomst ! eî minste kunnen lezen en schrijvei t. Het kan dus zoo heel erg niet zijn : ss «Ge zult het spoedig genoeg w-m ten, Margery, » zeî Frederick Tyrel >p die bij dit gesprek tegenwoordig wa r- « Die Hollingford is wel een gelukk: et jongmensch. Ik benijd hem inde ;n daad ». :h Tusschentwee haakjes zij hier g> e- zegd : kinderen, Tyrell maakte m îr een beetje het hof. Overal vervolgc hij mij met zijne hoffelijke woordje: s- Maar genoeg hier van ! Als ge wete d wilt, hoe hij er uitzag, dan kunt g n uwe nieuwsgierigheid bevredige 3- aan een verbleekt portret in wate: ie verf dat boven in de rommelkamer i 2- een oude schrijfmap ligt.Grâce maak r- te het destijds voor mij. Ofschoon ik moedig voor de Ho h lingfords opkwam, zag ik toch me e eeni angstige spanning mijne to< n komst te gemoet. Het begrip : botej r- maken bijvoorbeeld wekte eene niet we wereld van de meest bonté voo; it stellingen in mij op. Allengs vei >, dween de fluweelen mantel om he n beeld van mrs. Hollingford en ik be ;t gon erover te mijmeren, of men m f- naar de^nelkkamer zou willen zen n den of met de meiden in de keuke :r zou laten eten, maar ik hield mij: twijfel voor mij en trachtte mij ge e rust te stellen in het bewustzijn mij :r j plicht te vervullen. n ! Toen ik mijne koffers reeds ha ij gepakt had, maakte ik kennis m< eene opvallend schoone vérschijning g miss Rachel Léonard. Ik werd haé m j in een gezelschap voorgesteld, zondt i >ot De Meuse is nog voor Zuiver Al ets gemeen Stemrecht voor de Kamers als waarschijnlijk omdat ze voorziet da ee* de socio's daar nog niet zoo g.auv °P baas zullen worden. en Maar als 't zoover kwam, zou d< ,er Meuse redeneeren voor de Kamerî is evenals voor de gemeenten. Anders in ware ze niet logisch. c ! m Ç- VAN HIER EN VAN ELOERS. Wij hebben, maanden geleden, den dooe van keizer Menelik van Abyssinië aange-en kondigd. Het schijnt nu, dat men toen het bericht van zijn overlijden al niet voor den ar eersten keer verspreidde. es Thans zou de vorst wezenlijk het tijde-Jl- lijke met het eeuwige verwisseld hebben, an en De begrooting der stad Parijs sluit mel n- een te-kort van 15 miljoen fr. Het uitdrij-n/ ven der zusters heeft die stad verrijkt, zoe men ziet ! at De stad Brussel had reeds haar schan-ar daal van het bestuur der godshuizen, waai d- de groote gazetten nog dagelijks over ze schrijven ; nu krijgt ze, naar men beweert, ft nog een schandaal van de beurscommissie. »n En dat schandaal zou veel erger zijn ! ln 1 ï VARIA. : ! Kwade pers. — Zeer juiste opiner-an kingen van dea « Courrier du Soir », iat van Verviers : te « Wat zoudt gij zeggen van eer :n handelaar, die zijnen mededinger zot betalen om tegen zijne waar reklaatn te maken ? Dat het een dwaas is, en gij zoudt gelijk hebben. « 't Is nogtans wat de katholieken doen, die slechte dagbladen koopen. ~d « Zij weten dat er in die bladen ge-e- spot wordt met hun 'geloof, dat zij is allerlei spotternijen bevatten tegen-n over de Kerk, dat de priesters er Of ie de laaghartigste wijze in gelaster r- worden. « En wat doen zij ? Zij geven pet ±4 dag vijf of tien centiemen aan een anti-katholiek dagblad. Het is loutei zottigheid » ! 1 * * * 111 Maar eene « manie ». — Omdat e" onze confrater « De Onafhankelijke » 'n i£?en verslag heeft ingelascht over de puike vuurarac'ht ten gunstç y,in het ?» schoolwetsontwerp, hier op Zondag, in yn December, door professor Lam-brichts gehouden, komt het « Alge-m meen Nieuwsblad voor de provincie» m vertellen, dat het publiek in Concor-it dia uiterst dun gezaaid was, ja dat er slechts drie-eh-veertig toehoorders e- waren!... le Zij die deze voordracht bijwoon-ie den, zullen voor dien flauwen praat et de schouders optrekken : ze weten d zoo goed als wij, dat als er bij de é geuzen iets te doen is, er altijd honderden toehoorders zijn, ter wij l wij' te het met tientallen moeten doen. 1- Dat is eene « manie », in den aard s- van die, waarbij v6ôr elken kiesstrijc 2- in de 25 laatste jaren door de liberalen e- de verplettering der katholieken werd voorspeld. Niets anders !... le *** r" Kluchtspelerij. — De Flandrt Libérale klaagt er over dat de begroo-ting van geldmiddelen, door de Ka-,e" mer inderhaast werd gestemd en dai de Senaat nu wel gedwongen was dis m begrooting ook te stemmen zondei n- ze op beboorlijke wijze te kunnen on-es derzoeken, daar ze vôôr I" Januar: :n moest gestemd zijn. ,e" Dat is den Senaat oneerbiedig be handelen, fen de schuld ervan valt of het ministerie en de rechterzijdej * ■ - ' «m n. hare geschiedenis te kennen, ja, il ». wist niet eens dat zij eene geschiede e nis had en tôt menschen in betrek 11, king stond, met wie ik later vermoe is. delijk in kennis zou komen. Wij ont ig moetten elkander op een muziekpar :r- tijtje. Zij droeg een kleedje van witte indische wol en had eenige roode gra- e- naatbloesems op de borst gestoken îij Hare tint was eenigszins donker.maai ie hare edele trekken getuigden var ■S« zeldzattie tvarmte.diepte en reinheid :n Het zwarte haar lag als een krans on: ^e haar hoofd, zooals destijds de smaab ;n was. Hare oogen waren donkergrijs :r- en hadden eene eenigszins zwaarmoe in dige uitdrukking, als zij rustig geze 1- ten was, maar glimlachte zij dai: straalden ze met een gloed, zooals ik il- dien nooit te voren bij iemand had st gezien. e- « Miss Dacre en miss Léonard, mag r- ik u aan elkander voorstellen », zei u- onze gastvrouw, dezelfde onaangena- r- me dame, met wie ik woorden ovei r- de Hollingfords had gehad. « Zooals 5t ik gehoord heb, denkt ge den wintei te Hillsbro door te brengen,miss Léo- iij nard » ? 1- « Ja », zegdeRachel. « Omstreeks n Kerstmis hopen wij op het landgoec n te zijn ». e- « Ge zijt er vroeger nooit geweest jn niet waar ?... Nu, ik kan u de verze-kering geven, dat het de meest troos ilf telooze plek is, die ikken ». et . . Wordt vonrtrezfit.. Tiende Jaar. — Nummer 10 Zaterdag 3 Januari 1914

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.