Tiende Jaar. — Nummer n Zaterdag zo Januari 1914 GAZET VAN HASSELT INSCHRIJVINGSPRIJS : Voor Hasselt: 2,00. ; voorden buiten 2,^0 h. vooi den vreemde, de verzendingskosten daarenboven. Prijs van het nummer : 0,05 fr. Men schrijft in ter St-Quintinus-Drukkerij, Nieuwstraat, Hasselt en op de postkantoren. Alle opstèllen en aankondigingen moeten gezonden worden vóór Donderdag-morgen. KATHOLIEK EN VLAAMSCHGEZIND WEEKBLAD AANKONDIGINGEN 0,15 fr. den gewonen drukregel of den vierkanten centimeter, gerechtelijke inlasschingen 1,00 fr. Herhaalde aankondigingen en reklamen volgens overeenkomst. Inzending van 1 ex. van elk nieuw boek geeft recht op eene aankondiging, — van 2 ex. op eene beoordeeling. CREDO ET PUGNO Bruhket>1Httöev>er: Eu$. %eên, IRteuwstraat, Ibasselt. Godsdienstige en Geschiedkundige KALENDER. MAANDAG 12 Jan. — H. Benedictus, van edele afkomst, hoveling van den koning van Engeland en later kloosterling in Rome ; werd gelast met apostolische reizen ; gestorven in 690-12 Jan. 1807. — Ramp te Leiden. Door het springen van een kruitschip, verliezen i52 menschen het leven. DINSDAG i3. H Hilarius, eerst heiden ; na zijne -bekeering tot de bisschoppelijke waardigheid verheven, bestreed hij op krachtdadige wijze de ketterij van Arius ; gestorven in 368. De heilige Augustinus noemt hem : den « vermaarden kerkleeraar », de H. Hie-ronymus : een « zeer weisprekenden redenaar » en de « kriigsbazuin tegen de ketterij van Arius ». i3Jan. 1818. — De gemeenteraad van Hasselt vraagt aan koning Willem, dat de Demer tusschen Hasselt en Diest bevaarbaar gemaakt worde. WOENSDAG 14. - H. Felix, priester te Nola (Italië) ; gestorven in 224. 14 Jan. 1908. - Prins Albrecht woont, in de Vlaamsche Opera van Antwerpen, de 5oc vertooning bij van het zangspel « Quinten Matsys ». DONDERDAG i5. — H. Joannes, zoon van rijke ouders ; om tot de volmaaktheid te geraken woonde hij gedurende 3 jaren onbekend in eene hut; gestorven in 407. 15 Jan. 1875. — Stichting te Leuven van het^c Davidsfonds >», den machtigen vlaamschen bond, die thans twaalf duizend leden telt. VRIJDAG 16. — H. Marcellus, paus ; door keizer Maxentius gevangen genomen, werd hij gedwongen om lastdier ren op te passen ; door geestelijken bevrijd, verbleef hij in het huis der heilige vrouw Lucina, waarvan hij een gedeelte tot kerk wijdde ; opnieuw gevangen genomen werd hij tot hetzelfde werk gedwongen, ditmaal in het huis van vrouw Lucina, in stallen veranderd i gestorven in 310. 16 Jan. 1848. — Geheel Sicilië in opstand tegen koning Ferdinand II van Napels. ZATERDAG 17. — H. Antonius. 17 Jan. i835. — Geboorte te St-Amands van J.-A.Van Droogenbroeck, dichter. ZONDAG 18. — H. Naam van Jezus. H. Prisen, wreed gepijnigd en onthoofd op t3-jarigen ouderdom, onder keizer Claudius, omtrent 275. 18 Jan. 1878. — Dood van dichter Frans De Cort, geboren te Antwerpen, den - ;i' ju TE LEZEN. Den November is de tiende jaargang der GAZET VAN HASSELT begonnen. Voor de stad 2.00 fr,, voor den buiten 2.50 fr., ten bureele vóór 15° Januari betaalbaar. Moet een kwijtbrief aangeboden worden, zoo is er 10 centiemen verhooging. MISSCHIEN... Ontelbaar zijn de groote apostels van het antiklericalisme, die zich met God verzoenden, toen de dood bij hen kwam aankloppen. Ontelbaar is het getal dergeaen, die zich aldus op onze dagen bekee-ren en daardoor aan hunne dwaze theorieën, aan hun « wijsgeerig stelsel » de meest volstrekte logenstraf-fing geven. Gelukkig de mannen die, in den noodlottigen oogenblik, zich een geloof herinneren dat door hunne driften was versmacht ; een gelooi dat zij vaak met sectarischen ijver bevochten hebben. Die bekeeringen «in extremis » welke de kopstukken der goddelooze leeringen moesten doen nadenken, hebben echter niet de gave ze te bewegen, — ten minste niet uitwendig. De goddeloozen ondergaan die striemende verloocheningen met razernij in 't harte, want het zijn als zoovele nederlagen aan hun «zedenleer zonder God » toegebracht ; en dat wel door hoofdmannen die, evenals zij blind waren, doch w*e de naderende dood de oogen opende... De vrijdenkers (?) kunnen of willen maar niet begrijpen, welke moeilijkheid er in ligt : «daden te doen overeenstemmen met grondbeginselen ». ! Wij katholieken, begrijpen gemakkelijk dien plotselingen en onver-wachten ommekeer der zielen... We zijn niet alleen. Een woord, onlangs door een groo-ten liberalen lama in de belgische Kamer uitgesproken, is in dit opzicht zeer beteekenisvol. De heer Poncelet had ons gevoelen op schrandere wijze vertolkt : « Wij kunnen uit het verleden besluiten», zegde hij, «dat de drie vierden van hen die ons nu op godsdienstig gebied bestrijden, in het opperste uur de hulp zullen inroepen van de Sacramenten der stervenden». En de heer Lorand antwoordde : « Misschien ». Zegt dit enkele woord niet alles ! De heer Lorand verstaat zeer wel dat men zijne «wijsgeerige grondbeginselen» verloochent"in dit schrikbarend uur, waarop dan ook treffend de ontoereikendheid er van blijkt. De progressist Lorand beseft dus de broosheid van de zedenleer door hem en zijne vrienden voorgestaan ; hij is er van overtuigd dat die ze deleer ophoudt te behagen, zoodra men niet meer genieten kan. Niettemin zal de heer Lorand voortstrijden voor eene filozofie, welke hij zich voorbehoudt... zekeren dag te verloochenen;— geve God dat hij er den noodigen tijd toe hebbe 1 — hij zal voortstrijden omdat de antiklerikale drift hem foltert, omdat het hem duur zou konten de stem van zijn geweten te volgen, en misschien ook nog om vele andere redenen. Kortom, hij handelt als het grootste deel van hen die, gelijk hij, de noodzakelijkheid van onzen godsdienst niet miskennen, maar er niet van willen... voor den oogenblik ! Wel is waar, zijn er lieden geweest die, bij het zien van een mirakel, niet tot ons geloof waren te brengen ; zulke personen komt men op onze dagen nog tegen, vermits mirakelen ( nooit opgehouden hebben de godde- . lijkheid der Kerk luide te bevestigen ; , hoe zouden dan aan geestesstoring j lijdenden zich bekeeren door de stem der redeneering P Voorzeker telt ons j katholiek geloof menigen Brunetière, 3 enkel en alleen door de rede tot be- ] keering gebracht ; naar het getal de- ( zer groot verstanden, niet behebt met ] den hoogmoed der goddeloozen, enkel ] de waarheid zoekend, is klein. < Evenmin als zijne vrienden over ( 't algemeen, is de heer Lorand genegen het voorbeeld van een Brunetière c te volgen ; nogtans behoort hij tot de minst beklaagbaren van de ongeloo- , vige secte, omdat hij innerlijk geen ] godloochenaar kan zijn. , Het zou anders eens waarlijk be- i langwekkend zijn te vernemen hoe de ] heer Lorand zijn verwoed antikleri- < calisme overeenbrengt met zijn raad- ] selachtig « misschien ». SNEEUW. T)e winter heeft met witte rozen ons venster volgevrozen en nu, nu kijkt de zonnestraal met perelende Irispraal van buiten door de beijsde ruiten. De stem klinkt hel bij winterweder, wijl vroolijk weg en weder de menschen stappen over straat, geluidloos waar hun voet nu gaat op teere en meelblanke winterveeren. Nu ligt geplooid op straat en daken het helder ammelaken dat op geen doode-wade lijkt nu liefelijk de zonne kijkt, door 't kanten geboomt' vol diamanten. O rustig innig winterweder, ge brengt ons allen weder gezellig samen rond den haard... 'k en wou niet dat ge zomer waart — o neen ! — en dat om mij sneeuw was henen. Cl. Vander Straeten De drie plichten van den waren katholiek ten opzichte der christelijke bladen zijn : Inteekenen I Aanbevelen I Medewerken ! Van belastingen gesproken. Wij hebben het' overgroot genoegen te melden, dat de wijze liberale en socialistische bestuurders der provincie Henegouw op zoo meesterlijke wijze hare inkomsten weten te besteden dat ze op geene uitgaven zien, hoe belangrijk ook, als deze maar kunnen dienen tot verheffing der geuzerij. Is 't niet hartversterkend te vernemen, dat aldaar de belastingen, die in 1900 tot 2.735,000 fr. stegen, in het gezegende jaar 1914 5.735.00° zullen beloopenP... dat er alweer een nieuwe taks van 500,000 j fr. op het kadastraal inkomen gaat i worden gevraagd ?... dat eene leening van t,800,OOO fr. zal aangegaan worden, üie nug riiët' voldoende zai zijn om de vrijdenkersgestichten te onderhouden, waarvoor de katholieken bijna de helft betalen, en die tot het bewerken van hunnen ondergang bestemd zijn. De kiezers, die sedert vele jaren de groots waarde hunner hoofdmannen kennen, zijn zoodanig verheugd over de eer die belastingen te mogen betalen, dat ze nog altijd op iezelfde kandidaten hunne stem uitbrengen. En hoe anders ? Is 't niet )m fier te zijn, als men kan zeggen, :ooa!s de liberalen der provincie Heiegouw, dat zij de eer hebben de loogste provinciale belastingen in 3elgië te mogen opbrengen : 5 fr. )er inwoner ! Onze hasseltsche libellen zijn waarlijk van minder zede-ijk gehalte, mits ze ons ophitsen, ioor hunnen omzendbrief van de naand November 11. om tegen de latholieke provincieraadsleden te itemmen, die ons nog niet het vijfde^ leel der lasten oplegden..., misschien vel omdat de lasten van hier moeten lienen tot werken van algemeen nut. Daarom zullen de kiezers, ieder naai ze hunne stemmen moeten uitbrengen, mannen met zoo weinig :edelijke waarde en zulke beperkte inanciëele kennissen, met een af-teurend hoofdschudden laten staan, :n de katholieken verkiezen, die in ïun bestuur gelijke njaat onder ons rolk houden. Om spoorwegonge-va len te voorkomen. Hi't beheer der spoorwegen zal in alle • tatiën plakbrieven doen uithangen van den volgenden inhoud : Z\ .h immer met stiptheid gedragen laar de ordevoorschriften nopens de uTTgevallen, namelijk : 1. Zich niet te ver buiten eenen in gan£ zijnden trein buigen ; 2. Bij het dienstwerk wel acht nem :n op de treinen in gang op de naburige spoorlijnen ; 3. Bij het aanhaken der wagens eige.ie veiligheid in acht nemen ; 4. 1Bij het naderen van eenen trein, op tijd de baan verlaten en niet op de nevenjiggende sporen blijven staan ; 5. Zich nooit zonder noodzakelijkheid op eene spoorbaan ophouden ; 6/ Bij het overstappen van wissels, wel opletten van er niet met de hielen der schoenen in te haperen ; 7. Vooraleer een spoor over te gaan eersi-iinks zien en daarna rechts ; 8. Bij het overstappen der sporen, wel* acht nemen op de treinen die naderen of de in-gang-zijnde rijen wagens ; 9. Bij het overstappen der sporen dubbel voorzichtig zijn wanneer men tuss ;hen 2 rijtuigen moet doorgaan ; 10. Nooit over de sporen gaan seffens achter eenen in-gang-zijnden of stilstanden trein. VLAAMSCH ! ? Ch.ze waalsche « vrienden » vertellen dat lif t Nederland^ch. zelfs in Vlaamsch-Belf.ie, misacht wordt; zoo zeggen zij dat de officieële omzendbrieven, welke men in de eene of de andere taal verkrijgen kan, voor het grootste deel in het Fr arisch gevraagd worden. 'k GelooFhet wel : deze stukken worden eerst in het Fransch opgesteld ; men zet ca ar een vertaler aan, welke natuurlijk Jsen Waal moet zijn ; deze begint zijne woordenboeken te doorsnuffelen, en LVpt dan wat aaneen, dat noch kop nor staart heeft, en waar zelfs de inge- i '1 ou. _ bewijs hiervan eenige staaltjes uit een^Xinzendbrief over de stokerijen : y. < En cas de payement au comptant desNdroits et de la taxe..._ » vei talen die boll\in alzoo : « n geval van gereede betaling van de rechten en van de taxe... ^ Ileel aardig he ! ! 2. « Divergences d'opinion »"wordt gemassacreerd tot « geschillen van meening ». 3. « Constatation d'un excédent ou d'un manquant ». daar halen die feniksen uit : « Bevinding eener overmaat of ondermaat van... » 4. « Eutrées et sorties » — « Inslagen en uitslagen ». En dit alles op eene halve bladzijde. De Walen weten misschien de onver-Valschte beteekenis dezer bloempjes, maar een Vlaming verliest er het hoofd bij. Is het dan te verwonderen dat men de voorkeur geeft aan het Fransch ? Voor de paarden. Er zijn nog altijd menschen die den staart van de paarden of liever van de veulens, afkappen. Dat is in zich zelf eene wreedheid. Behalve dat is het schadelijk voor de dieren. Het paard met afgekapten staart kan zich niet verweren tegen de vliegen en andere insekten, welke hem vooral des zomers plagen, en het kan gebeuren dat het paard, aldus ge- | plaagd, ongerust en ongewillig is en | zelfs dat het op hol slaat en ongelukken veroorzaakt. Eene andere plagerij voor de paarden zijn de ooglappen, die het paard beletten op zijde te zien. Vroeger meende men dat de ooglappen zouden voorkomen dat het paard verschrikke ; het is bewezen dat het juist het tegendeel is. Het paard dat niet op zijde ziet is mistrouwig als het nevens hem iets hoort. Indien het kon zien wat er gaande is, 't zou niet benauwd zijn ; nu dat het de oorzaak niet kan kennen, verschrikt het licht. De paarden die^onder den man bereden worden hebben geene ooglappen ; die welke in heerenrijtuigen gespannen zijn, ook niet. Waarom moeten de voermans- en landbouw-paarden daarmede gekwollen worden ? VIERKANTE MUNT. Holland heeft nieuwe stuiverstukken laten munten, die een vierkant vormen met afgeronde hoeken. Aan de voorzijde staat : 5 cent en eromheen loopt een rand van punten, die in de hoeken door een siersel wordt gebroken ; op twee dezer figuren ziet men het jaartal I9I3- De andere zijde vertoont den oranjeboom met « Koninkrijk der Nederlanden » eromheen.Het vierkante ding schijnt wel practisch maar schoon is 't niet. VAN HIER EN VAN ELDERS. Te Nieuw-York, in het winkelraam van een juwelier, prijkt tegenwoordig een blauwe diamant, onlangs in Afrika ontdekt en die eene waarde heeft van 1 1/2 miljoen frank. Het H. Sacramentscongres zal dit jaar plaats hebben te Lourdes, tusschen 16" en 20° Juli of 29® Juli en 2° Augustus. Mgr Heylen, bisschop van Namen, zal het tijdstip vaststellen. Men heeft te Londen, voor de som van 300,000 fr., de postzegelverzameling van graaf Crawford verkocht. Deze verzameling bevat eene aanschouwelijke geschiedenis van den engelschen postzegel, van zijnen oorsprong af. Ieder jaar betaalt de Belgische Staat ruim 100,000 fr. schadevergoeding voor « gebroken » eieren door het spoor vervoerd. Voortaan zullen de verzenders verplicht worden de eieren (zorgvuldig in gekapt stroo gewikkeld) in houten kassen te verpakken. Dat zal den prijs voorzeker niet doen dalen ! VARIA. Droevige feiten. —In Gent heerscht eene crisis in de katoennijverheid, en men werkt thans slechts vijf dagen per week in de fabrieken ; er'; zelfs spraak nog te verminderen. Die toestand is natuurlijk zeer noodlottig voor de arbeidersgezinnen. De socialistische werklieden zijn gaan aankloppen bij hunne vakver-eeniging, om te vragen dat de opgelegde verletdagen zouden betaald worden. De sukkelaars hebben echter aan doovemansdeur geklopt : bij de socialisten is er geen geld om smart ' en ellende te lenigen. Wel heeft men er miljoenen over voor het bouwen van feestpaleizen... 't Is wraakroepend ! Of de afgescheepte werklieden het daarbij zullen laten, valt nog te i bezien, 't Is immers hun eigen geld ' dat in de roode syndicaten steekt. > *** Een Sodoma in de Kempen. — In zijn laatste nummer neemt het « Algemeen nieuwsblad voor de provincie » een zoogenaamden brief op, waarin over een kempisch dorp gesproken wordt van ruim drie duizend zielen dat — moest men den schrijver gelooven — een wezenlijk Sodoma zou zijn 1 In dat dorp kruipen de meeste menschen onder de dwingelandij der priesters en worden zij gedwongen voor de katholieken te stemmen ; in de kerk wordt gepredikt, dat het beter is een liberaal kapot te maken dan voor de liberalen te stemmen ; de vrijzinnigen worden er als Bonnot's behandeld en de liberale gazetten worden er in 't openbaar verbrand ; daar wordt getwist, getierd, gevloekt, geslampampt, gemoord, verkracht. In dat dorp, kortom, gebeurt alle mogelijk kwaad en er bestaat in werkelijkheid maar ééne zonde meer, de kieszonde. Wij vragen ons af, waar dat godvergeten dorp in de Kempen wel mag liggen 1 Zou het blauw orgaan niet ruiterlijk met den naam voor den dag willen komen ? *** Dat kan tellen. — Volgens eene berekening, gesteund op de nota der algemeene kosten van de Kamer en op den duur van den zittijd, mag men zeggen dat ieder zittingsuur aan den belastingbetaler 2,557 fr k^st. Dat is 7,650 fr. voor eene gewone zitting van drie uren, of 42 fr. per minuut en 70 centiemen per second. De oppositie, door haar stelselmatig obstructionnisme en haar dwaas gebabbel, verspilt dus niet alleen veel tiid, maar ook schrikkelijk veel geld. De belastingbetalers, die in het vervolg nog voor liberalen en socialisten stemmen, zullen dus wetens en willens hunne centen op straat gooien. *** Mannen van karakter. — Den 22" van deze maand zullen uit Hamilton (Bermudas -eilanden), de volgende Boeren-krijgsgevangenen naar Kaapstad vertrekken : W. Doveling, P. . Laubscher, P. Mielitz, J. Botha, F. Swart, B. Swanepoel, F. De Villiers en J. Louwe. De twee eerstgenoemden zijn Duit-schers, leerlingen der vuurwerkschool te Berlijn ; de anderen knappe Boerenjongens, die den eed van getrouwheid niet wilden afleggen, en daarom door de Engelschen vastgehouden werden. Allen verbleven ruim dertien jaren in Hamilton, en de Engelschen gaven eindelijk toe. Staatkundig Overzicht. Men seint uit Mexico aan de « Ti-ues » dat de regeeringstroepen Viale Panuce, bij Tempico,hebben heroverd. De regeeringstroepen zouden nog indere overwinningen behaald hebben en eerlang ziet men het totale uitroeien der opstandelingen te ge- noet. Als 'tmaar waar is ! * * * In Turkije trad generaal Izzet af, ils minister van oorlog, en werd, tot jroote verwondering van de finan- :iers, vervangen door Enver bey. »** ltaljaansche dagbladen van de neest uiteenloopende richtingen, van ie Tribuna tot de Messagero, bespreken de gedachten door zekere Mkngklwerk der Gazet van Hasselt. MISVERSTAND. (3) —• Het zal udus aangenaam zijn, eene dame van uwen leeftijd in*-de nabijheid te hebben. Miss Dacre heeft waarlijk den wonderlijken inval, haar vast verblijf bij de moeder van den rentmeester aldaarte kiezen. We hebben braaf om dat plan gelachen ». «Zoo, bij mrs. Co van »? vroeg Miss Leonard beleefd,om het gesprek voort te zetten. « O neen, liefste. De Cowan's waren achtenswaardige menschen, maar mr.Hill heeft thans een anderen rentmeester. Hebt ge er niets van gehoord ? De tegenwoordige heet Hol-lingford. Zijn vader was bankier ; hij staakte zijne betalingen-en verwijderde zich met eene aanzienlijke som ». Het kwam mij voor — neen, ik was er zeker van — dat miss Leonard bij het hooren van dien naam verbleekte. Op den zelfden oogenblik boog zij zich over hare bloemen. Overigens scheen niemand het op te merken, en daar het in den hoek, waar wij zaten, niet zeer licht was, was het moge lijk dat ik mij vergist had. « Dus is de nieuwe rentmeester van mr. Hill de zoon van den bandier Hollingford » ? vroeg miss Leonard, ] na even gezwegen te hebben. «Ik wist niet, dat ze in die streek tehuis behoorden. » « Dat is mij evenmin bekend. Moeder en zoon hebben er onlangs eene hofstede gepacht, om zich wat uit de schulden te werken --- arme schep seis 1 Men zegt dat de jonge Hollingford het fabelachtige plan heeft, de verplichtingen zijns vaders gestand te doen. Als het zoo is, strekt dat voornemen hem zeker tot eer. Ik betwijfel het echter zeer, want het spreekwoord zegt niet te vergeefs, dat de appel niet ver van den boom valt ». « Mevrouw, mrs. Hollingford was de beste vriendin van moeder»! viel ik haar heftig in de rede, terwijl het bloed mij naar het hoofd steeg. « Lari, miss Dacre, » antwoordde de dame minachtend ; « niemand ter wereld kan vooruit weten, wat er van zijne vrienden wordt. Het is de zuivere waarheid. En als ik mij tegenover u eene waarschuwing mag veroorloven, liefste, dan zou ik u aanraden, niet al te gevoelig te zijn, als er over die menschen gesproken wordt op eene wijze, zooals ze ten volle verdienen ». Het was alsof het vóór mijne oogen weerlichtte. « Mevrouw, » riep ik ten hoogste 1 verstoord uit, « het spijt me zeer, dat ik één voet in uw huis heb gezet. Ik geef u de verzekering, dat het niet meer zal gebeuren » 1 Zoider haar antwoord af te waciten. verliet ik met een trot ch knikje het salon. Ik von.i gemakkelijk de kleedkamer, waar ik mijn mantel had afgedaan, en was vast besloten, onmiddel lijk naar huis te gaan. Het duurde echter eenigen tijd,voordat het rijtuig vóór was. Terwijl ik daarop wachtte, werd de deur haastig geopend en kwam Rachel Leonard naar mij toe. Zij nam mijne beide handen in de hare en zei deelnemend : « Ik kon het niet van me verkrijgen u te laten vertrekken, zonder u vaarwel te hebben gezegd. Misschien zien wij elkander weder. God behoede u » ! Hare stem beefden en in hare oogen glinsterden tranen. Een der dames riep : « Rachel, we wachten op u»! Zij liet mijne handen los en verdween zooals zij gekomen | was I « Wie is toch die miss Leonard » ? j vroeg ik den volgenden dag aan Gra- ce ; « is ze familie van de Hills » ? I «Volstrekt niet. Zij is hunne aange-! nomen dochter. Ik geloof dat ze eene | romantische geschiedenis heeft.Eerst is ze jufvrouw van gezelschap bij mrs. Hill geweest. De Hills zijn beide allerzonderlingste menschen ; ze waren van den eersten oogenblik dwaas ingenomen met het meisje en namen haar al heel spoedig als dochter aan. Zij moet eene wees van goede familie zijn. Het oude gekkelijke echtpaar hemelt haar vreeselijk op en men zegt, dat ze mettertijd gansch hun vermogen erven zal ». « Ik zou wel eens willen weten », zei ik, « waarom ze bij den naam van Hollingford zoo bleek werd ». i « Beste Margery », zei Grace, ter- I wijl zij spottend naar hoofd schudde ; j « hoe heb ik het nu met u. Uw kopje ' is geheel op hol over die Holling-fords. Wat voor eene nieuwe dwaasheid gaat ge u nu weer inbeelden » ? « Het is geene verbeelding: ik zag duidelijk, dat ze plotseling verbleekte ». « 't Kan zijn. Wie weet welk een diep geheim er achter schuilt », zei Gracc smalend. « Misschien deelt miss Leonard uwen smaak voor landbouwkundige bezigheden,of heeft ze den jongen Hollingford wel gekend, vóórdat hij zich achter den ploeg heeft verscholen, Ik raad u vooral aan over die laatste opmerking eens goed na te denken : ze levert rijkelijk stof voor een aardigen roman op, die u in uw ballingsoord eene aangename verstrooiing kan geven ». Lang heb ik over die woorden nagedacht.II. "Gij moet niet vergeten, kinderen, dat ik uit lang vervlogen dagèn vertel ; men ging toen nog per as naar Hillsbro. De omgeving van eene moderne zeebadplaats was tot nog toe mijn eenig begrip van buitenleven geweest. Gij kunt u dus voorstellen met welk een genot ik de nieuwe schoonheden, die zich gedurende de reis aan mij voordeden,in mij opnam. Het boek, dat ik als slaapmiddel had medegenomen, lag reeds lang in een hoek. Met mijn gezicht tegen de ruiten gedrukt, zag ik voortdurend uit het raampje,- om toch niets van het natuurschoon te verliezen. Reeds toen gevoelde ik, dat de voorspelling van Grace : < Ge zult u doodelijk verveler en nog vóór het einde der maand te-rugkeeren », niet in vervulling zou komen. Toen bij het vallen van den avond de nieuwe wereld zich aan mijn blik onttrok, sliep ik in en droomde de wonderlijkste dingen : reusachtige boomen wandelden op de weiden voorbij en nixen stegen uit het water op. Bij het eerste morgenkrieken, ontwaakte ik. Wij hielden voor eene kleine dorpsherberg stil. Een geheele vlucht duiven keken uit hun hok mij aan, en een half gekleede krullebol gluurde door den klimop voor een venster en klapte vergenoegd in zijne handjes, zoodra hij de dampende paarden bespeurde. Met de zweep in de hand kwam een jonkman de herberg uit en vroeg of er een dame was, die naar de pachthoeve van Hillsbro verlangde te rijden. Kort daarop zat ik naast hem in het kleihe voertuig. Een vluchtige blik was voldoende geweest om mij | te overtuigen, dat het uiterlijk van j den zoon van mrs. Hollingford niet overeenkwam met dat van een boer. En wilt ge weten wat ik dien morgen van hem dacht P Welnu, ik zal het u zeggen. Hij scheen mij het belichaamd ideaal van een voornamen, beschaafden grondeigenaar te zijn — niets minder, maar nog veel, veel meer; ge hebt hem gekend, kinderen met zijné hooge gestalte, door den ouderdom gebogen, en zijne witte haren ; en ge hebt hem lief gehad om zijn edel hart, dat door de jaren niet verouderd was. Maar op dien pracht i- gen herfstmorgen, toen hij en ik voor het eerst naast elkander zaten, was die heldere geest, dat diepe gemoed en dat edele, welwillende hart nog met jeugdige kracht en schoonheid toegerust. Mij boeide het bedrijvige leven op het land dien morgeu buitengewoon. De zwaar beladen hooiwagens zwoegden onder hun last en lieten letterlijk een spoor van geurige kruiden achter. Roöde en bruine bladeren bedekten den golvendeo grond ; dichte nevels zweefden voorbij de met purper omzoonde heuvels, terwijl de opgaande zon bosschen en dalen met een goudglans kleurde. De geheele natuur heette den komenden dag lachend welkom. De pachthoeve van Hillsbro was, en is nog, een laag gebouw van donkeren baksteen, welke rondom door boomgaarden en groene weiden is ingesloten. De achtergrond van de met klimop begroeide muren vormt een sparre- en dennebosch, waarlangs een breede rijweg naar het landgoed Hillsbro voert; een voetpad door het bosch, is echter de kortste weg daarheen.Die lieve, oude pachthoeve I Fuch • sia's en geraniums wuifden mij dien morgen uit de groote vensters, met hun eenvoudige gordijnen, een hartelijk welkom toe. | Wordt voortgezet.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.