GAZET VAN HASSELT INSCHRIJVIN GSPRIJS : Voor Hasselt : 2,00. ; voor den buiten 2,so h. vooi den vreemde, de verzendingskosten daaren-boven. Prijs van het nummer : 0,05 tr. Men schrijft in ter St-Quintinus-Drukkerij, Nieuwstraat. Hasselt en op de postkantoren. A lie opstellen en aankondigingen moeten gezonden worden vôôr Donderaag-morgen. AANKONDIGINGEN o, 15 fr. den gewonen drukregel of den vier-icanten centimeter, gerechtelijke inlasschingen 1,00 fr. Herhaalde aankondigingen en reklamen volgens overeenkomst. Inzending van 1 ex. van elk nieuw boek geeft recht op eene aankondiging, — van 2 ex. op eene beoordeelina. KATHOLIEK EN VLAAMSCHGEZIND WEEKBLAD CRF.DO ET PUGNO IDruhhei>XHttoe\>er : lEuo. Xeên, Iftieuwstraat, Ibasselt. Godsdienstige en Gesehiedkundigre KALENDER. MAANDAG 23. - H. Victorianus, land-voogd van Carthago, martelaar in de 5r eeuw. 23 Maart 1606. — Dood van Justus Lip-sius. leeraar aan de hoogeschool van Leuven, een der grootste humanisten. DINSDAG 24. — H. Simeon. 24 Maart i865. — Dood van Jan-Baptist David, van Lier, leeraar aan de hooge-school van Leuven en kanunnik der knthedraal van Mechelen ; geschied-schrijver en letterkundige ; droog veel bij tôt de heropbeuring der vlaamsche letteren. WOENSDAG 26. — Boodschap van den Engel Gabriel aan de H. Maagd, om haar het geheim der Menschwording te verkondigen : het te blijde nvysterie. De menschwording van den Zoon Gods is geschied « door zonderlinge werking van den H. Geest, aannemende de " menschelijke natuur in het zuiver lichaam van Maria ». En dit om de meuschen met zijn voorbeeld en zijne leering den weg tôt den hemel te too-uen en dezelve van de slavernij des duivels en van den dood te verlossen. 25 Maait i83o. - Geboorte te Haarlem van J -W.-A. Naber, roman- en «;e-schiedschrijfster ; streed voor de rech-ten der vrouw. DONDERDAG 26. — H. Ludgerus, bis-schop van Munster in Westfalen, ge-storven den 26 Maart 809. 26 Maart 1827. — Dood van den duit-schen componist van Beethoven. VRIJDAG 27. — H. joannes-Damasce-nus (677-760), grieksche kerkvader, geb. te Damascus; schreef werken van godgeleerdheid en wijsbegeerte. 27 Maart 1847. — Wet betreffende de ontginning der onvruchtbare gronden in de provinciën Antwerpeu, Limburg, en Luxemburg. ZATERDAG 28. — H. Sixtus III, paus (432-44 oy • 28 Maart t83t. — Het liberale ministerie Van de Weyer wordt vervangen door het gemengd ministerie Lebeau. ZONDAG 29. — passiezondag. 29 Maart 1848. — Een troep fransche avonturiers, onze inlijving bij Frank-rijk beoogende, wordt te Risquons-Tout uiteengedreven. (3o dooden, 80 gekwetsten). r WETGEVENDE VERKIEZINGEN. Katholieke Kandidaten KAMER. x. Lod. Ooms, notaris, teTes-senderloo.2. Jan Ramaekers, ijzergie-ter te Zeelhem. 3, Ridder Albr. de Menten, eigenaar te St-Truiden. Plaatsvervangers : 1. Graaf Ed. de Meeus, ingénieur te Kerkora. 2. Jaak Roelants, dokter te Hasselt, 3. Jul. Bauduin, fabrikant te Jeuck. ONZE DOCHTERS. Wanneer onze meisjes de kost-school verlaten hebben en ze weer in den huiselijken kring zijn terugge-keerd, dan is het de taak der moeder orn hare dochters ailes te leeren, wat -tôt den goeden gang- en het onder-houd van een huishouden behoort. Beginnen wij met orde en regel- 1 | raaat. Schipkken wij het jonge meisje : niet af voor de vervulling dier plich-ten, die we ons heel zwaar en lastig en vervelend kunnen voor oogen stel-, len, doch 00k zoo aangenaara kunnen [ maken. Het hangt er van af, op welke ! manier we het werk indeelen en voor-stellen, of het als geestdoodend wordt beschouwd, of wel als plicht, waar-door wij ons zelf en onze huisgenoo-ten eene betere verzorging en een aangenamer tehuis geven. Regelen we b. v. het werk : De eene dag of de eene week zij gewijd ; aan het leeren koken, niet alleen be-staande in het klaarmaken van eene lekkernij, maar in het volledig aan-leeren van de geheele keuken, wijzen we ons meisje, welk genot het geeft, als ze niet van eene dienstbare hoeft af te hangen ; hoe ze later niet beve-len kan, als ze zelve niet weet, hoe het aan den steel te vatten. Een arideren dag of andere week helpt ze in het opdoen der wasch, het netjes en keu-rig vouwen en wegleggen ; weer een anderen tijd helpt ze met de overige bezigheden, zoodat ze geregeld ailes doorloopt wat tôt het huishouden behoort.En, let wel, niet^ mag uitgezon-derd worden, niets hoegenaamd. Doch nevens diên nuttigen arbeid moet zij hare gemaakte studies onder-houden: muziek, zoo zij daaraan doet, geregeld spelen, zich er voort in be* kwamen ; want hoofd en hand kun -nen, met wat goeden wil, beide hun aandeel krijgen. Eene ontwikkelde vrouw kan'eene goede huisvrouw zijn. Eene goede huisvrouw moet en kan de gaven van geest en hart voor zich en voor hare omgeving ten goede doen komen. Maar niet enkel in een richtingge-stuurd ! Geest en lichaam zijn nu een-maal niet te scheiden, 00k geestelijke en stoffelijke belangen niet. En, moeder, gij zult dan uwe doch-ter een geschenk gegeven hebben, ; waarmede ze in haar later leven zich in aile omstandigheden zal kunnen redden, en dankbaar zal zij zich steeds de wijze lessen harer zorgzame moeder herinneren. In het leger. Al is ons, Vlamingen, geene volledige voldoening geschonken geworden bij de nieuwe legerwet, toch zouden we ons over eene merkelijke verbetering mogen verheu-gen, indien aile voorschriften maar stipt werden nageleefd. Daarom is het de plicht van elken Vla-ming, zooveel hij kan, te beletten, dat de militaire overheid nog langer zoo gemak-kelijk met de vlaamsche taalwetten om-springe. Sommige van die heeren stellen zich die vvetten nog te veel voor als voorschriften die men ongestraft kan naleven, maar waarvan de overtreding wenschelijk is. Wij echter meenen dat aile wetten, 00k de vlaamsche dienen geëerbiedigd en het Vlaamsche volk zal desnoods zelf waken op de toepassing der vlaamsche wetsbepa-lingen. De Vlamingen toch, moeten ge-woonlijk tweemaal kampen eer zij iets be-zitten : eerst om de wet en dan om de toepassing der wet. Daarom richten wij ons tôt aile Vlamingen, maar voornamelijk tôt de vlaamsche soldaten om te vragen dat zij elke overtreding der vlaamsche. taahvet in het leger, aan het Katholiek Vlaamsch Secretariaat (Montignystraat, 72, Antwerpen), zouden kenbaar maken, er bijvoegende de omstan-diyheden die het kwaad zouden veranderen of bezwaren... De klachten zullen overgemaakt worden aan den heer Minister die overigens niet beter wenscht dan de wet te zien toepas-sen.Opgelet dus ! DubbelzinnighQid su huicheiarii. Op het liberaal kiespr^gramma van 1912 stond zwart op wit geschreven : Alleman soldaat. Nu dat de katholieke regeering, door de internationale toestanden en door de groote mogendheden ge-dwongen werd, gedeeltelijk datpunt van hun programma over te nemen, hebben de liberalen geen papier of inkt genoeg om die euveldaad aan de meerderheid te verwijten. Indien dat zoo slecht was, waarom i hebben de liberalen dan zulks op hun 1 eigen programma geplaatst. De katholieken zijn goedschiks kwaadschiks verplicht geweest, — het mes op de keel, — de krijgslasten te verhoogen. Onze onafhankelijkheid en met haar het bestaan van ons va-derland lag in de weegschaal en de katholieke partij, hare verantwoorde-lijkheid bewust zijnde, heeft het leger uitgebreid. Gedurende dertig jaren had zij ze-gevierend die vermeerdering, alsdan nutteloos, afgewezen. Zoodus, waren de liberalen meester ten lande geble-ven, zij hadden sinds jaren reeds het alleman soldaat ingevoerd. Hedendaags behoeven aile dienst-pliehtigen niet als milicianen in het leger te dienen. Men vergt slechts 45 t. h. der jongens en dit nog uit nood-zakelijkheid, omdat het machtig En-geland die legerversterking noodza-kelijk achtte. In vergelding blijft Albion de ern-stige voorstander onzer onafhankelijkheid.Men zegt ons, dat eenigen onzer vrienden geërgerd zijn over de nieuwe militaire lasten. i Hadden zij, in de plaats van onze heeren Ministers anders kunnen han-delen ? Zouden zij in hunne ontevreden-heid zoo verblind zijn, dat zij voor liberalen stemmen zouden, die, eens aan het bestiiur, alleman soldaat, dat is niet 45 maar 100 ten honderd der Hienstplichtigen, ci. w. 2. elle jonge lingen naar de kazerne zouden stu-ren ? Zouden zij boven die kleine op-offering dan verkiezen Duitscher of Franschman te worden, en verre van het vaderland, misschien zelfs in de koloniën dezer, een vreemd land te dienen P Onze limburgsche kiezers, wier gezond verstand moeilijk op hol ge-bracht wordt, zullen zich door de drogredenen der liberalen en hun-ner organen niet laten beetnemen ! Trouwens de helft der liberale lin -kerzijde heeft die wet met de katholieke partij gestemd ! Hoe durven zij dan hun eigen werk afbreken ? Is zulks dubbelzinnigheid, dweep-zucht of huichelarij ? (Nieuws van Limburg). Noch hoop, noch moed. Hetgeen wij onlangs schreven over den moedeloozen toestand welke bij onze tegenstrevers, zoo liberalen als socialisten, heerscht bij de nadering der verkiezingen, is deze week nog eens door verschillige voorname kop-stukken dezer partijen bevestigd geworden. De heer Hymans, opperleider de liberalen, schreef : « De verkiezing van Mei heeft nie « de bemachtiging van 't bewind voo « inzet, daar zij enkel in een gedeelt* « van het land plaats heeft en dat he « 'etal zetels, betwistbaar en betwist «tengevolge der evenredige verte « genwoordiging weinig aanzienlijl « is ». j De heer Braun van Gent heeft Zon dag laatst in de gentsche liberale as-sociatie gezegd : < Men moet het bekennen, de ver-« i;iezing van dit jaar zou moeilijk « het Gouvernement kunnen doer « val len ». De heer Hallet, van zijnen kant zegde : < lnderdaad, wij varen in de duis-« ternis en tegen den wind en wi « worden nog geen land gewaar ». t Is zeer waar ; de liberalen weter toi hiertoe niet hoe zij hunne zeiler moeten opzetten : ofwel in de rich ting der socialisten, ofwel in de te genovergestelde richting. Een mensch, die niet weet wat hi wi;, kan niets doen dat deugt — zoe 00k eene partij. Laat ons er bijvoegen dat de libe raie partij blind gemaakt wordt dooj haren Godsdiensthaat ; die blindheic is de genezing niet nabij. * * * In Limburg is het echter nog vee erger gesteld met de liberale parti dan in het overige van het land. Zij iser als van de hand Gods gesla gen ! Met drie woorden kan men den toe staod der liberalen in Limburg oj dezen oogenblik kenschetsen : Zij spelen den lamme, den dommi en den stomme tegelijk ! Niemand hunner doet iets.niemanc weet iets, niemand zegt iets !. Waar is de tijd heen, toen de libe raie partij gansch Limburg door hart lawaaierige, blufferige en kwakzalve rige propagande ging overrompe len P ! Nu is het eene partij van oude, ver sleten, kortborstige peekens gewor uc/Jf) wier plaats is in gasthuis 01 ar metihuis. I,»": drie plichten van den waren katholiel ten'opzichte der christelijke bladen zijn : Inteekenen I Aanbevelen 1 Medewerken ! VAN HIER EN VAN ELDERS. Het stadsbestuur van Lyon heeft aar eenen mechelschen klokkengieter een bei> aard van 35 klokken bc-steld. Het spe zal uit 60 toetsen bestaan en in Juli a. s vvorden ingewijd in tegenwoordigheid var président Poincaré. Op Zondag, 29* Maart, hebben twei groote vlaamsche vergaderingen plaats. De éerste geldt het congres der vlaam sche Toi- en Accijnsbedienden, dat t Antwerpen wordt gehouden in het lokaa «Eldorado», Van Wezenbekestraat, 10 om half negen ; de tweçde den landdag vai den « Vlaamsche Volksraad », welke ti Brussel plaats grijpt in de Groote Harmo nie, Magdalenasteenweg, om 2 uur. Naar het schijnt zal in Brussel dit jaa nog een vlaamsch katholiek burgersbla< uitgegeven worden. Onnoodig te zeggen, dat het in de pro vincie welkom zal wezen. De klas van 1910 (voetvolk) zal in de loop van 1914 onder de wapens geroepe worden. | Vlaamsche î ! Hoogeschool. » Men kent den gunstigen uitslag der be-^ bespreking van het wetsontwerp over de Vervlaamsching der Gent-' sche Universiteit, en men wacht nu op het werk der verslaggevers. Het is te hopen dat men daar weldra mede klaar kome, want ons Vlaamsche Volk haakt naar de vervYezenlijking van dien wensch. In elk ander land vindt men het heel natuurlijk dat het gansche on-derwijs gegeven wordt door Je moedertaal van het kind ; hier in Vlaanderen maken wij eene droevige uitzondering : zoohaast 1 onze kinderen het lager onderwijs doorge-maakt hebben, worden zij afgemat door het oveitollig aanleeren van eene vreemde taal die welhaast, bijna uitsluitend, de eenige voertaal wordt van hun middelbaar : en van hun hooger onderwijs. Het is op-vallend dat de jongelingen daardoor groote schade lijden in hunne ontwikkeling en in 1 hunne wetenschappelijke studies, en het is 1 even klaarblijkend, dat onze gansche volks-stam grootendeels daardoor benadeeld wordt, omdat dezen die hoogere studiën doen, veeltijds niet in staat zijn hunne ge-lcerdheid en hunne wetenscbap aan het I volk mede te deelen in de taal van het volk. 1 -Een vlaamsch hooger onderwijs is er dus noodig voor hen die hoogere studies doen en is er evenzeer noodig voor de geestes-ontwikkeling van ons volk. Deze twee groote belangen zouden meer dan voldoende zijn om eene vlaamsche Hoogeschool te wettigen. Doch in België kost het al tijd moeite om met den ouden [ sieur af te breken, en sommige menschen j denken nog altijd dat de fransche cultuur der gentsche Hoogeschool moet blijven bestaan. Ons land heeft reeds genoeg met 4 hoo-gescholen en het kan toch geene vijfde Hoogeschool gaan bijmaken. Wij vragen » ééne enkele vlaamsche Hoogeschool voor onze vlaamsche jongelingen, deze die in het Vlaamsche land gelegen is, de Hoogeschool van Gent, maar eene vlaamsche ge-heel en,gansch, en wij laten aan hen die de L fransche cultuur verkiezen, nog aile gele-genheid te Luik, te Leuven en te Brussel. Dat is nu toch niet overdreven ! ; G. v. L. ONZIN EN LAFHEID. Ziet ge de vijanden van onzen godsdienst soms met onze katholieke bladen in han-. : den. — NOOIT. . ; Ziet men soins katholieken met sleclue en goddelooze bladen in handen ? — D1K-WIJLS ! Onzin en lafheid ! Lezers, denkt er aan. De verkiezingen van 24" Mei zijn zoo gewichtig als die voor twee jaren. Ons vaderland en vooral ons dier* baar Limburg, dat met de aanstaande , nijverheid op een keerpunt staat, j heeft de stemmen der ordelievende burgers noodig voor het handhaven van den vrede in Bslgië. 1 Moest het, voor ons ongeluk, ooit gebeuren dat de meerderheid bij deze verkiezing eenige zetels verloor, we zouden er met de volgende verkiezing maar slecht voor staan. : Het socialisme, de oude bondge-' noot der liberalen en de nieuwe voor morgen, blijft steeds een dreigend gevaar. [ De wijze liberale minister van Staat Dupont voorspelde dat het kartel België tôt den ondergang leiden zou, r en de behoudsgezinde minister Bara 1 schreef dat het de plicht was van al de weldenkende burgers de socialisten uit de Kamer te weren. De nieuwe belastingen tueften de •j meeste menschen maar weinig. Het -, zijn de rijken die ze grootendeels verduren. Ons land wordt nu onafgebroken sedert 30. jaren door de Katholieke regeering bestuurd tôt welzijn van al de klassen der samenleving ; de vrede, de vrijheid heerschen hier gelijk nergens. Op handels- en nijverheids-gebied schittert België, dat klein land-je, aan de spits van al de volkeren der wereld. De Katholieke regeering is de eenige mogelijke ; want moest zij be-zwijken, waarvan God ons voor het bestaan van België beware, geene parti] ware in staat het roer tç besturen. De liberale partij, eene kleine min-derheid, vergaat en het socialisme, een nationaal gevaar, staat op. VARIA. Vrouwenstemrecht. — In Voor-uit zegt zekere Willy Prolo, dat de katholieken het vrouwenstemrecht niet zullen toestaan. « Zij — de katholieken — zegt « Willy, houden van de vrouwen zoo-« lang zij zich slaafsch en onderwor-« pen overleveren aan de priesterheer-« schappij. « Zij willen vrouwen zonder wil, « zonder eigen denken, zonder poli-« tieke overtuiging en daarom zullen « zij zich wel wachten Z A. S., dat « machtig wapen in den klassenstrijd, « de vrouwen in de hand te stop-« pen ». Zoo, — wel, — dan zijn de katholieken juist zooals de socialisten — deze willen aan de vrouwen het stem-recht niet geven. omdat de vrouwen nog te godsdienstig en te katholiek zijn; de roodjes zullen dat niet willen zoolang de vrouwen zoo blijven. * * * Kort van memorie. — Calino vzn het « Algemeen Nieuwsblad voor de provincie » had het verleden week nogmaals over de misdadigheid, en beriep zich op een verslag van den heer Standaert, waarin vastgesteld wordt, « dat de misdadigheid minder groot is in de arrondissementen als Brussel, Gent, Antwerpen,Luik, enz. dan in vele andere streken van ons land ». Hij wilde daarmeê triomfanteliik zijne vroegere bewering goedmaken als zou Vlaamsch-België een moord-kuil wezën. Zou Calino « wel recht wijs zijn » dat hij de dingen zoo verwart of is hij kort van memorie ? Pas een maand geleden toch, hebben wij hem met cijfers bewezen dat op de 11 kantons van het land. waar het middencijfer der misdadigheid 12 per 1000 over-treft, er 8 waalsche zijn, 2 vlaamsche en 1 gemengd (juist Brussel). Nu is het woord weer aan Calino. *** Duitsche brandstof in België. — Van den i° April af zullen de steen-kolen uit de bekkens van Saar en Roer niet meer genieten van de ver-mindering van 50 tôt 70 centmcn per ton op het tarief der 4e klas. De re-ductie voor het volledig vervoer psr trein en voor geregelde zendingen zal eveneens worden teruggebracht van 1 frank op 50 centiemen. * * * Kijk in uwen boezem. — Het or-gaan onzer hasseltsche liberalen is nog altijd het zelfde onsamenhangend blad van vroeger en toch heeft het de pretentie aan zijne katholieke con-fraters de les te lezen. Zoo deed het onlangs nog met ons, kwestie vastenavond - uitspattingen, Mengklwerk der Gazet van Hasselt. MISVERSTAND. 13) In weerwil van de diep gevoelde smart, die zij mij had berokkend, had ik haar lief. Rachel ontging die ver-andering niet en scheen er zich op-recht over te verheugen. Inwendig^ verteerde ik soms van spijt, maar uiterlijk toonde ik een vergenoegd gezicht.Mijn trots kwam er tegen op, dat men medelijden met mij zou ge-voelen.* * * Mijne ongesteldheid hield ongeveer eene week aan. John kwam dagelijks naar mij vragen. De goede mrs. Hill kwam dan tel-kens hijgendede trap op, om met een veelbeteekenend glimlachje te zeggen : « Rachel, ga even naar bene-den, want mr. Hollingtord wil uit uw eigen mond hooren, hoe het met onze zieke gaat. Gedurende dien tijd hield zij mij gezelschap en praatte over honden en vogels, totdat Rachel terug was en mij trouw de hartelijke groeten over bracht, die haar waren opgedragen. Zij kwam mij na die boodschappen altijd min of meer ze-nuwachtig voor en eenmaal meende ik zelfs de sporen van tranen op hare wangen te bespeuren. Dien dag liet ze terstond de gordijnen neêr en keerde mii Hom mer tnp. t#»r«riil vW 7.«=»irlé» • «Margery, mrs. Hollingford wil u j morgen bezoeken ». « Werkelijk » ? Mijn hart kromp | lneen. Ik kon het niet van mij ver- | krijgen, te zeggen, dat die tijding ! mij verheugde. Ook dien schat van j ware trouwe moederliefde had zij me | ontroofd 1 Den volgenden dag vond ik Rachel zeer zenuwachtig en verstrooid. Plot-seling vloog zij Uit de kamer en kwam spoedig in rij-toilet terug. « Ik gevoel me niet heel wel, liefste », zeide ze gejaagd. « Een rijtoer in de open lucht zal mij goed doen. Ge 1 kunt me wel een paar uurtjes missen, niet waar » ? Ik kon mij hare zonderlinge ge-jaagdheid niet verklaren. Toen ik het hoefgetrappel der paarden vernam, sleepte ik mij naar het venster, om te zien of John Hollingford ook uitreed. Hij was er echter niet bij. Zou Rachel toch zijn uitgereden, om eene ont-moeting met mrs. Hollingford te ver-mijden ? Het viel mij in, dat zij el-kander nog niet gezien hadden, en onder de gegeven omstandigheden vond ik het dus begrijpelijk, dat z\] eene zekere verlegenheid gevoelde, om de achtenswaardige oude dame te ontmoeten. Terwijl ik daar nog over nadacht, kwam mijne lieve moederlij-ke vriendin bij mij. Mrs. Hill verge-zelde haar. Beiden vormden een in het 00g loopend contrast. De bewoon-ster van het heerenhuis had een ineengedrongen figuur van een on-beduidenden omvang, haar rood ge- laa t v#»rraaHrlf» hiiitÉ*no'f»wnnp goedhartigheid, maar hare geheele verschijning overschreed slechts zeei luttel de grenzen der alledaagsch-heid.Mrs. Hollingford was daarenteger groot en slank, in hare edele trekker spiegelde zich haar zielenadel af, er in weerwil harer eenvoudige kleedi herkende men in haar bij den eer-sten oogopslag de voorname dame. Toen ik haar zag, gevoelde ik le-vendig, dat het eene onmogelijkheic voor mij zou zijn, naar de pachthoeve terug te keeren. Ik nam mij voor, haar ailes toe te vertrouwen, zoodre wij alleen waren, en hare toestem-ming te vragen, om mij terstond van het landgoed naar Londen te bege-ven.Maar mrs. Hill bleef bijna den ge-heelen tijd bij ons, en toen zij zich eindelijk verwijderde, had ik mijn be-sluit veranderd. Ik vreesde, haar te doen schrikken, maar meer nog dan dit, vreesde ik hare ongeloovigheid, Zij zou John over het gehoorde zekei onderhouden en daartegen kwam mijn trots op. In plaats van haar te zeggen, wai mijn hart bezwaarde, roemde ik dt vriendelijkheid van miss Léonard. De afwezigheid der jonge dame, hac haar naar het mij voorkwam min o: meer gehinderd, omdat zij er ietî minachtends in zag. Maar het - lag niet in haren aard om veel gewicht U hechten aan beleedigingen, die ande ren haar deden ondergaan en mijne woorden van lof wischten spoedig * d.f»n nnaano-ftnamftn inririik van hf». minder kiesche gedrag van Rachel uit. Later vernam ik, dat Jane en Ellinor zeer geraakt waren geweest over den hoogmoed van miss Leo~ nard. De heer des huizes behandelde hare lieve moeder met de meeste voorkomendheid en mrs. Hill sprak met haar als met haars gelijken ; maar miss Léonard verloor dat ailes uit het 00g ; dat was te erg ! « Maar zeg me nu eens, lieveling», vroeg mrs. Hollingford, mij teeder omhelzende, « is er iets tusschen u en John niet in orde » ? « Wat zou het kunnen zijn » ? ant-woordde ik ontwijkend, terwijl ik een kus op hare hand drukte. « Ik heb hem, sedert den dag, dat ik hier kwam, niet meer gezien, en hij heeft voortdurend naar mij laten vragen ». « Het kwam mij zoo voor, nog voôrdat ge hier waart ». antwoordde zij treurig, « en van dag tôt dag vind ik, eilaas, mijn vermoeden meer bevestigd. Hij is — gij beiden, zijt zeer veranderd ! Margery, Margery, speel niet met het hart van mijn zoon ! Ge moogt; anderen ontmoeten, die aanzienlijker zijn, dan hij, maar zeker niet een/ die hem in edelaardig-heid evenaart ». Ik liet het hoofd hangen en gaf geen antwoord. Wat had ik ook kun-; nen zeggen, zonder mijn geheim te ; verraden ? Vol van den bittersten 1 twijfel, die echter mij alleen gold, nam mrs. Hollingford van mij af-scheid.Gij kunt u nauwelijks voorstellen, t kinderen. dat ik mii in dien tiid in een huis be vond, dat met genotzuch-tige menschen gevuld was. Voor mij bestonden die lieden echter niet ; ik kan hen daarom ook niet nader be-schrijven.Des namiddags stortregende het. Het gezelschap te paard was al lang terug, alleen Rachel en eene dame en een heer waren nog niet thuis. In mijne kamer brandde de lamp reeds, toen Rachel eindelijk in een doornat rijkleed mijne kamer binnentrad. La-chende verklaarde zij, dat zij veel frissche lucht genoten had. « Jammer, dat het zoo trof », zeî ik. « Volstrekt niet. Ismrs. Hollingford hier geweest » ? « Ja ». « Hier in deze kamer, bij u » P « Ze heeft daar, in dien stoel ge-zeten ». 1 Zij keerde zich haastig om en be-schouwde den stoel met een voor mij onbegrijpelijken blik. Toen schoof zij dien bij den schoorsteen en liet zich toen er in neêr. Haar bleek ontdaan uitzicht viel mij op. De inspanning van den rit was zeker te veel voor hare krachten geweest. « Ge houdt veel van mrs. Hollingford, niet waar » ? vroeg zij dof. « Ja, zeer veel ». « Hoe ziet ze er uit » ? « Ze is slank, en hare trekken ge- j tuigen nog van vroegere schoon-heid ». | « Ja, ze is heel schoon geweest », stemde Rachel in. « Men heeft het 1 mii ten minste trezee'd ». « Er ligt iets edels in hare verschijning, dat, in weerwil van hare ar-moedige kleeding, uit elk harer bewe-gingen spreekt. De uitdrukking van haar gelaat is zacht en meestal treurig ; maar toch kan ze, als het noodig is, streng zijn. Heur haar is zil-verwit ».... « Wel neen, het is bruin, mooi kastanjebruin », viel zij me haastig in de rede. « Zoo heeft men mij ten-minste gezegd ». << Dat mag vroeger geweest zijn, maar nu is het sneeuwwit ». Rachel was stil geworden en toen ik naar haar keek, zag ik hare lippen beven en de eene traan na de andere op hare wangen glijden. « Ge vindt mijne aandoening zeker vreemd » ? vroeg zij daarop « Ik be-zocht vandaag een arm meisje, dat op sterven ligt. Hare moeder zat aan het hoofdeinde \ran haar bed, en verze-kerde mij, dat heure'dochter haar nooit het minste verdriet had berokkend ». « En stemt u dat zoo treurig ? Ik vind die zieke te benijden ». « Neen, die gedachte maakt me treurig ; treuriger dan ik kan zeggen ». Opnieuw zweeg zij eenige oogen-blikken en begon toen weder : « Zeker is zij tengevolge van het een of ander ongeluk vôôr den tijd verou-derd » ? « Bedoelt ge mrs. Hollingford » ? Wordt voortgezet ' Zaterdag 19 Maart 1914 Tiende Jaa: — Nummer 2

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.