den Dinsdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ôntvang-t tien ox vijftien Fransche en Nederiandsche exemplaren. Het Âustro»^!ofscîi Vredasoffensisf lene jmGbtfp SfrÉywg «an M. Ctaosaii Dit was te verwachten. De vijand, -die zich over-xyonnen voelt, die verschrikt de nakeade toekomst ziet, poogt nogmaals door eene vredeslist de vreese-bjke en oavermijdelijke straf te ontkomen aan dewelke hij niet meer ontsnappen kan. Oost<>arijk heeft begoaneo, aan de oorlog voercnden en de neu-tralea voorsteilend eene vergaderiag te houden, — zonder daarom een einde te stellen aan de ooriogs-verrichtingen, — waar de vredesvoorwaarden « vertrottwelijk » zoudeo besproken worden. Terzelf-■dertijd richtte Duitschland aan België argiistige vooi'Stellen. Het inzieht dezer lage kuiperijen is zoo duidelijk, dat geen men.sch er zich aan vergrijpeû kan. De vijand aeht alie middeleii goed om het ontheil dat h esta bedreijjt te vermijden. Oiinoodig te herhaien dat geen eakeie der verbondene landen, wier zege-praieu<!e légers de beslissende overwinning bereiden van het reeht en de rechtvaardigheid op de bar-baarsehheid, er aan denkt de belachelijke Austro-i.Iaische voorstelien te onderzoeken. Een punt ervan ho«ft onthoudea : De vijand voelt zijne aederlaag, hij bekent ze. hij toont zijne vrees voor de toekomst; de bondgenooten hebben slechts met kracht en zonder ruse h u a :n: w onderbarc it: -paanm^door te zetten.om eene volledige overwinning te bebalen en de wereld te bevrijden. hier&an znilen wij niet te lcort komen. Dit faeeft de heer Clemenceau, sprekende in naarti van Frankrijk en van de verbondane landen, Dinsdag bevestigd in den Senaat. in eene praehtige redevoeriug, ait dewelke wij hier de bijzoadcrste uittrekselti overdrukkca. Na de voorzitters der twee vergaderingen, zegde de voorzitter van den Raad, eischt de regeering op hare beart de eer, in de mate waarin woorden het kunuen, de ovèrgroote dankbaarheid uit te drukken van de volkeren, hunnea naam waardig, voor de bewonderens-waardige soldaten der Entente, die eindelijk de volkeren van allen angst zullen bevrijden, in •iezari laatstexi vloed van de laugste barbaarsch-beid.Gedurende eene halve eeuw werden het vrede-lievcud Fraukrijk onwaardige kwetsnren toege-bracht door eenen vijand, die ons niet vergeven kon, dat wij de bewustheid van het Reeht en de onaantastbare eischen van de onafhankelijkheid in de VrijIieid van schipbreuk hadden gered. Geen dag ging voorbij zonder eene oorlogsbe-dreiging, zonder de eene of andere wel door-■iaehte onbeschoftbeid der dwingelandij : De ijzeren strijdhandsehoen, het droge bus-kruit, de gescherpte degen, waren de motieven van den Germaanschen vrede. Wij doorleefden versoh rikkelijke trage uren, onder de grofste beleedigingen en de nog meer vernederende aan-zoekers van eene kruipende schijnheiligheid, ons het aanvaarden van een vrijwillig juk voor-steHend als 't eenige middel om aan den alge-ïaeenen ondergang te ontsnappen. Eindelijk slaat het uur waarop de zoogenaam-de meester der wereîd het besluit nam een eiude te stellen aan de stille ûerheid der volkeren, die hel bedierven te weigeren de eeuwige beslagleg-ging van den everheerseker te dienen ; de ontee-ring van zijne eigene kudde, deed hem denken dat de vrije volkeren onrnachtig waren eenen edelen opstand te bewerken. En zonder reden, zonder schijn van voor-wendsel, wierp de traditioneele overweldiger ïich op ons grondgebied om er zijne groote plunderingen te hernieuwen. Onze soldaten vertrekken en olï'erden ailes op Voor het heil van de haardsteden. Wat zij Waren, wat ze zijn, wat zij hebben gedaan, zal de Geschiedenis verinelden. Wij wisten het op voorhand ; maar het verschrikt Duitschland begint eerst sinds gisteren te begrijpen., welke niannen het heeft doen opstaan. Dwaasweg, geloofde het dat de overwinning ailes in de vergetelheid begraaft : Onze ver-■woeste landonwen. onze steden en dorpen, in-eengestort door mijnen, door brand, de inge. l'ichte plunderingen, de uitgezochte mishande-linge.n. al de woestbeid van het verledene, her-levend voor de afschuwelijke vreugde vau deu iedronken onmensch. Mannen, vroawen en kin-deren in slavernij gevoerd, ziedaar wat de wereld •heeft gezieu en ngoit zû vergetea, Eli ! wel, daar zou geene overwinning zijn gekonien om zooveel misdaden in de vergetelheid te begraven, en de aangekondigde overwinning is niet verschenen en de vreeselijkste rekenschap moet door een volk aan een.ander worden gegeven. Ailes zal betaald worden, want,na vier jaren onvruchtbare gjorie. zieliier dat de omkeering van de fortuin, onverwacht —• maar niet door ons — eenen grooten aftocht der keizerlijke iegers teweegbrengt, voor de volkeren met een vrij bewustzijn. Ja, de dag, sinds meer dan eene eeuw aange-kondigd door ons volkslied, is waarlijk verschenen. De zonen zijn het grootsch werk, door hunne vaderen begonnen, aan 't voltooien. Frankrijk staat niet meer alleen om zich te verrechtvaardigen door de wapenen, volgens de woorden van onzen grooten denker ; al de broe-derlijke volkeren zullen den laatsten zege van eene hoogere menschheid behalen. Wie zou kunnen droomeu eene schoonere geschiedenis van den mensch te beleven en tôt een schooner lot : JBurgers en soldaten, regeei'ingen en vergaderingen der Entente vervullen allen hunnen plicht ; allen zulien dezen blijven vervullen tôt hij gekvveten zij; allen zijn den zege waardig, om'iat allen zullen weten hoe hem te vereeren. En noehtans zouden wij gansch onzen plicht niet kwijien, indien wij uit het oog verloren dat de zuiverste roem toekomt aan deze prachlige soldaten, wier brieven van adeldom die zij zich zelf hebben gegeven, door de geschiedenis zullen worden bekrachtigd. Wat vragen zij nu? Niets dan hetreuzenwerk, dat hun de onsterfelijkheid verzekert, te mogen voltrekken. Wat wenschen onze heldhal'tige strijders? Wat'wenschen wij? Te strijden. Steeds zege-pralend te strijden tôt de vijand begrijpen zal dat er geene schikkingiuderïninne kan bestaan tnsschen misdaad en reeht. Wij zouden ons schoon lot onwaardig zijn, indien wij gelijk welk volk, klein of groot, opofferden aan de hebzucht, aân de onverbiddelijke beheerschings-razernij die zich verborgen houden achter de laatste leugens der barbaarschheid. Ik hoor zeggen dat geen vrede kan aânge-bracht worden door eene militaire beslissing. Wanneer de Duitscher in het vreedzaam Europa de ak.iligheid van dezen oorlog losrukte, be-weerde hij het tegenovergestelde. Gisteven nog, verklaarden zijne redenaars, zijne leiders het tegenovergestelde, wanneer zij de volkeren verdeelen zooals geketend vee, ten onzent meldend en in Rusland verwezenlijkend eene verbrokkeling, die gansch de wereld met onmacht zou hebben geslagen, onder eene ijzeren wet. Duitschland heeft eene militaire beslissing ge-wild en heeft ons gedwongen deze voort et zetten. Onze dooden gaven hun bloed, en betee-kendeiî daardoor dat zij de grootste uitdaging aan de wetten van den beschaafden mensch aan-vaardden. Hetzij dus zooals Duitschland het heeft gewild, zooals Duitschland heeft getoond. Wij zullen slechts vrede zoeken en wij zullen den vrede rechtvaaidig en stevig maken, opdat de nakomelingen bevrijd wezen van de gruwelen van 't verleden. Gaat dus, zonen van het vaderland, gaat de volkeren bevri jden van de woede der weerzin-wekkende benden. gaat ter overwinning, zonder vlek. Gansch Frankrijk, gansch het denkend menschdom vergezelt u. De vergadering heei't deze bevvonderenswàar-dige rede langdui'ig toegejuicht. Met geestdrift werd gestemd dat zij over gansch Fraudkrijk zou worden uitgeplakt. De Ealans van twee Weken Tijdens de 15 dagen die komen te verloopen, namen de bondgenooten, > op het Westerfront, 4o,(K)0 gevangenen, 't zij ongeveer vier Duitsche divisies. Het aanlal gevangenen, sinds hfit oâ'en-sief van 18 Juli tôt nu, tue genomen, beloopt tôt 183,000. België's Aatwoord Het ministeric van Buitenlandsche zaken vao België meldt het volgende : Op onrechtstreeksche wijze heeft deBelgische regeei-ing mededeelingen ontvangen,die Duitsch-lands inzichten ten opzichte van België ken-baar maken. Deze mededeelingen werden uit Berne aan het miaisterie van Buitenlandsche zaken overgemaakt, hetwelk deze aanstonds ter kennis bracht van de verbondene regeeringen. De Belgische regeering heeft geen enkel uit» drukkelijk voorstel ontvangen, rechtstreeksch voortkomend van de keizerlijke regeering. Uit de ontvangen mededeelingen blijkt dat Duitsch-lands inzichten zouden zijn, te eischen dat België aanneme de taalkwestie op te lossen, overeenkwmstig met de keizerlijke politiek en aldus afstand doe van het bij de souvereiniteit behoorend reeht van een vraagstuk van binnen-landsche politieke inrichting op te lossen, vol-gens den vrij uitgedrukten wensch en de belan-gen van het Belgisch volk. Daarbij zou Duitschland de amnestie vragen voor de burgers, die zich plichtig hebben ge-maakt aan het dienen der vijandelijke plannen en, zoodoende, de Belgische regeering eene onderwerpiug opleggen. Het zou aandringen opdat de vroegere han-delsverdragen, na den oorlog, zouden belioudens worden, hetgeen, tengevolge der verwoesting van de Belgische nijverheid door den overweldiger, de Duitsche ekonomisehe inbeslaglegging zou verzekeren. Zelfs wordt de theorie van het pand niet achtergeliïteD, want Duitschland wxl België s lot afhankelijk maken van de oplossing der koloniale vraagstnkken. Eindelijk wordt geen woord gerept over Daitschiand's verpîichting al de schsde te hei*-stellen, ten onrechte aan zijn slachtoffer toege-bracht. Aldus zou Duitschland met den buit uit België verrijkt blijven, terwijl de ondergang van dit land zou voltrokken zijn. Er hoeft geineld dat het door de pers gepu-bliceerde nieuws twee onjuiste punten bevat : De door de Belgische regeering ontvangen mededeelingen gewagen noch over eene eventueele schorsing van de vijandelijkheden tusschen België en Duitschland, noch over het evacueeren van het Belgisch grondgebied* De hjerboven gcmelde eischen en voorwaar-den bebeerschen aile verklaringen in dewelke België's onafhankelijkheid sehijnt erkend te 9 worden en maken ze nutteloos. Zij kunnen niet tôt grondslag dienen eener ernstige bespreking. De Belgische regeering heeft haar program-» ma bepaald in hare nota aan den Paus, den 24 December 1917, gepubliceerd in Januari j. l.j en, zooals de verbondene regeeringen het weten, behoudt zij het onverminderbaar. De Weigering der Vereenigde'Staten De heer Lansing, Staatssekretaris van Buitenlandsche zaken, publiceerde de volgende verklarîng ï De voorzitter heeft mij gemachtigdte verklaren dat volgend antwoord zal worden gegeven, door de regeering, op de Austro-Hongaarsche nota : «De regeering der Vereenigde-Staten voeltda< slechts een antwoord kan worden gegeven opt het voorstel der keizerlijke Austro-Hongaarsche regeering. Herhaalde malen heeft zij met vol-strekte rondborstigheid de voorwaarden laten kennen, welke door de Vereenigde-Staten gevergd worden om den vrede m aanmerking te nemen. Zij kunnen en zullen geene voorstellen van con-ferentie bespreken.overvraagstukken aangaande dewelke zij eene beslissing hebben genomen en hunne doeleinden ten klaarste hebben kenbaar gemaakt. » Ds Beslissing der Neutralen Ziehicr oader de in neutrale landen uitgedrakt© zienswijzen, twee meeningen die duidelijk de betee-kenis der vijandelijke vredeslist doen uitschijnen. De Hooedstadten van Kopenhagen verklaart : n Het is het teeken van de nakende ramp. Da overwinning der Bondgenooten zal spoediger volgen dan men denkt. » En de Cepcnkaguan : « Het is de aankondiging van de inatortiug der centrale mogendheden. » Het îs oanoodig een aader oordeel op te zoekto. 21 September j PI S Nommer 612

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.