Tweede Jaargang nr 33. Prijs per nummer : 5 centiem Zondag. 19 Augustus 1917. De gazet van Leven I—I ABONNEMENTSPRIJS : — Per jaar .... 2,50 fr. □ Voor 6 maanden . . 1,25 fr. Voor 3 maanden . . 0,65 fr. ALLE Briefwisselinq-.te zenden : Naamsche Vest, 41, HEVERLEE (Leuven Postcheck-rekening Nr 242 Elke medewerker blijft verantwoordelijk voor zijn opstel. Ongeteekende brièven of bijdragen worden niet in aanmerking genomen. Handschriften worden niet teruggegeven. AANKONDIGINGEN : Naar overeenkomst. I 1 BOEKBESPREKING : Het inzenden van één — exemplaar geeft recht op vermelding ; twee r— exemolaren oo besprekiner. Vlaamsch Individualisme Reeds Tacitus, de Latijnsche geschiedschrij-ver, merkle bij de Germanen een sterkeren geest van individualisme op. Nog op den hui-digen dag kan men die volkseigenschap bij de Vlamingen waarnemen. De Franschen denken meer « en bloc ». Vandaag schrijven hun dag-bladen aile « pro-dit », en ze denken « pro-dit » ; morgen « pro-dat »•, en ze denken « pro-dat». Vandaag dragen ze hun held op hun schouders en morgen zullen ze hem kruisigen. Wel tôt een Franschman mag men zeggen : « Buig neder, trotsche Sicamber, verbrand wat gij aanbeden en aanbid wat gij verbrand hebt ». De lichte ontvlambaarheid van het volksge-moed kan tôt groote en grootsche daden voe-ren, doch kan ook heel de natie in den afgrond storten. Maar aan den tegenovergestelden kant bestaat ook een gevaar. In het begin der negentiende eeuw waren de Duitschers een machteloos volk. En waar-om ? Wijl het individualisme er zich te sterk ontwikkeld had. Daar de één zus en de ande-re zoo dacht, daar vorsten en burgers er niet toekwamen met elkander punten van overeenkomst te vinden, was een groot rijk onmoge-lijk, en koil Napoléon, zonder veel moeitc zijn macht tôt aan Dantzig uitbreiden. Daarna wel-iswaar is er verandering ontstaan, dank zij de vele smartelijke vernederingen die de Duitschers vanwege den Franschen keizer hebben moeten ondergaan. En nu is 't zoo ver geko-men dat de volkeren schrik hebben voor Duitschland. De Hollanders zijn zeker sterk individualis-tisch en ook meestal te nuchter. Geestdrift schijnt voor velen aan den Moerdijk de groot-ste domheid te zijn die er bestaat. De Friezen vooral zijn gekenmerkt om hun stilzwijgend-heid, hun stugheid en hun harde koppigheid. «Wat heeft men, vroeg een Hollander, aan een prachtige redevoering,waarbij men warme handen en warme voeten krijgt, indien het hoofd ledig blijft ? Maar wat zei Guido Gezelle ? In Holland, 't koele verstand ; in Vlaanderen, 't warme hart. Ja, de Vlamingen, en ook wel de inwoners van Zuid-Holland hebben veel gevoel. Niette-min is ons volk ook tamelijk nuchter en eigen-zinnig.Eigenzinnigheid, koppigheid, nuchterheid en individualisme zijn hier bijna gelijkluidende bewoordingen. 't Is niet gemakkelijk een Vlaming van iets te overtuigen, dat boven het alledaagsche staat; doch is hij eenmaal voor de zaak gewonnen, dan laat hij ze niet licht meer los. Blijft dan de vraag hoe men nog andere Vlamingen voor hetzelfde ideaal zal kunnen bekeeren, en of ze dan wel juist zôô zullen denken als de eerste. Om nu eens konkreet te worden, hoeveel moeite heeft het niet gekost om de Vlamingen vlaamschgezind te maken, en toen men eenmaal zoover stond, wat al verscheidenheid van meeningen ! Nooit is dit ons volkskarakter zoo duidelijk aan het licht gekomen, als tijdens dezen we-reldoorlog.De Vlamingen hebben koppig willen vast-houden aan 't verleden, hoe slecht het voor hen ook was. Loyaal waren ze allen en erg kwaad omdat men aan hun eigendom durfde roeren. Hun vurigste wensch was zeker wel dat men nog ailes redden zou wat te redden viel, om na den oorlog wederom op eigen hand, zonder iemands hulp of troost, hun eigen leven voort te zetten. Hun eigen landgenooten beschimpten hen, maar ze sloten hun ooren toe. Ze wilden zelfs niet meer denken. « il? blijf bij het oude, zei een zeer goede Vlaming, ik wil niet meer we-ten wat men nu zegt, ik wil niets meer lezen, niets meer hooren, ik blijf wat ik ben. » O, die koppigheid ! O, dat niet willen weten! Bedanken wij daarom hartelijk de franskil- jons, die zoo hard hebben geschud en zoo luid hebben geroepen, dat het Vlaamsche volk is wakker geworden, en eindelijk als Vlaamsche « volk », als « massa » is gaan denken en voelen. Doch de strijd is nog niet uitgevochten en de zege slechts in 't verschiet. Laten de éénen niet te snel, en de anderen niet te langzaam gaan. Ieder zegge doe het zijne, doch ieder zorge ook voor den innerlijken vrede onder de broeders. Allen moeten wat water bij hun-nen wijn doen. Koppige kerels kunnen te bit-sig zijn. Men houde de hoofden koel en de harten warm. De vuisten steke men maar lie-ver weg. Verscheidenheid van meening moet er blijven, te meer daar het laatste woord toch aan de kanons is, en al de volkeren zich eeni-germate, dat ze het willen of niet, naar dat woord zullen moeten schikken. Laten we ons dus niet het hoofd breken over de vragen : Hoe groot België later zal zijn, of de Engelschen in Calais zullen blijven, of de Duitschers veel zullen te zeggen hebben, of Frankrijk Elzas-Lotharingen zal krijgen, hoe we de Broqueville zullen moeten ontha-len, enz... Nu is het Vlaamsche volk werkelijk een volk, één volk geworden. Dat is, wat ons verheugen moet. Mochte het te sterk Vlaamsch individualisme immer meer oxerwfiidlcd uiocden Hnr>«-de nationale eenheidsgedachte ! Want een-dracht is macht. V. N. Kleine Kronijk De Walen en de aansluiting bij Frankrijk. In het te Parijs verschijnende blad " L'Opinion Wallonne „ wordt do campagne tegen de Belgische neutraliteit na den oorlog onverpoosd voortgezet. Volgens de redacteuren van dit blad zou België zijn neutraliteit moeten opgeven om zich ekono-misch en militair bij Frankrijk aan te sluiten. In al wat de voorstaanders van het Franscli-Bel-gisch verbond daarover schrijven, treft het gémis aan feiten-argumentatie. Het blijft bij algemeenhe-' den. Voortdurend wordt herhaald, dat Duitschland in de toekomst het groote gevaar blijft voor het be-staan der westersche landen, en een ekonomische zoowel als een nauwere intellektueele aansluiting van België bij Frankrijk zich derhalve opdringt. Of de ekonomische belangen van ons land door aansluiting van Frankrijk gediend worden, wordt niet besproken. Dat voor deze heeren de geestelijke-belangen van Vlaanderen hierbij evenmin in aanmerking komen, spreekt vanzelf. Zij zien over 't hoofd het feit, dat de ekonomische bloei van ons land niet denkbaar is zonder den ruggesteun van het in ekonomisch opzicht hoogontwikkelde Duit-sche hinterland. Men krijgt onwillekeurig den indruk, dat deze beweging niet steunt op reëele gronden, maar haar oorsprong vindt in een ziekelijke afwijking van de geesten, waarbij de bestendiging van den volkeren-haat als het eenig doel voor oogen gehouden wordt. Zoo werd herhaaldelijk in de Opinion Wallonne op het gemeenschappelijk bezit van de gevoelens van haat, die Belgen en Franschen nu voor altijd ver-eenigt, gewezen. Aile gezonddenkende menschen moeten diep be-treuren dat woorden, holle woorden nog zooveel macht over sommige geesten bezitten. V. K. B. Het Aktivistische Standpunt. De bekende vriend der Vlamingen en leider van de " Wereldbibliotheek „ L. Simons, zet als volgt in " De Nieuwe Amsterdammer „ van 4 Augustus het standpunt der Vlaamsche Aktivisten uiteen : " Dat standpunt „ is, dat zij, als Vlamingen. nu meer dan 75 jaar betrapt zijn door de Franskil-jonsch — Waalsche hiel, en dat wat Duitschland hun land en volk heeft aangedaan, en doet, een voorbijgaand kwaad is tegenover het blijvende, indien dit Belgisch-verfranschend centraliseerend Bestuur in België niet alleen hersteld, maar ook versterkt, terugkeert ; Dat het heel mooi is om, als de Passieven, te willen wachten op een herstelling van hun land, in de hoop dat den Vlamingen dan ook " recht „ zal worden gedaan. Dat echter nog geen zweem van schaduw bestaat, van eenige werkelijke gezind-heid in Iîegeeringskringen, om hiertoe te geraken ; integendeel, on der het verblijf der Belgische Regee-ring in Frankrijk het gevaar dreigender wordt, dat deze zich geheel aan het Fransch chauvinisme zal verkoopen. Dat om Vlaanderen " gezond „ te maken, 6en vol-ledige zuivering gebeuren moet van de verfranschte bureaucratie in het land, en, de Duitschers — in hun belang — de Vlamingen in de gelegenheid stellen door de invoering van Zelfbestuur die zuivering te ondernemen, gelijk in geen eeuw (men kent de taailieid van het bureaueratisch klittendom) onder Belgisch zelfbestuur zou te ondernemen zijn, de Vlamingen — in hun Vlaamsch belang — die de gelegenheid niet mogen verzuimen. Dat hun plicht jegens hun moederland : Vlaanderen, daarbij boven ailes gaat, en zij, zoo goed als de Walen in 1830 gebruik maakten van de hulp van België's ouden erfvijand Frankrijk, zij dit mo-gon doen van België's tijdelijken vijand : Duitschland.Dat die invoering van zelfbestuur in Vlaanderen natuurlijk met zich brengt het innemen van de door de verfranschte bureaucratie op te geven plaatsen door Vlamingen, doch dat zij zich daarbij in dienst stellen van hun eigen Vlaamsclie volk, en niet van Duitschland, ook al moeten de Duit- ,r HÇis deze benoemingen troedkeuren, zoo goed als aile benoemingen van Fransch-Belgën fijdens de bezetting. Dat zij, Vlamingen, zich voelen als Germanen en niet als Romanen. En dat, waar van Nederland geenerlei hulp in hun levensworsteling te wachten is, en de Walen en de Franskiljons steun zoeken bij de Franschen, zij wel naar den Duitschen hoek gedwongen worden. V. K. B. Wilde menschen. Wij krijgen den scheldnaam " wilde volken „ terug. Volgens de Rijnsche Zending van Joli, zijn er berichten van een zendingstatie op Bornéo ; de zendeling Epple, hec-ft zijne standplaats tn Tewah, dat in het Noorden van de zoogenaamde Dajak-landen ligt, even boven Koeala Koeroen, aan de Kahajan : en hij schrijft, dat er in de Maleische dagbladen, die gezamenlijk door Chineezen en Mohammedanen worden uitgegeven, s'eeds " bru-taler „ over de oorlogvoerende mogendheden ge-schreven wordt. In den regel voeren de oorlogs-berichten het opschrift " sprang gilr „ (de waan-zinnige oorlog), dikwijls staat er boven de stukken " bangsa boewas „ (de wilde volken) en onder dit hoofdje vindt men verteld van al de gruweldaden in den oorlog bedreven. In het hartje van Bornéo zooveel geest ! « Vrij België » aan het front verboden? Het " Belgisch Dagblad „ van 4 Augustus schrijft: " In Den Haag loopt het gerucht dat " Vrij België,, van de pacifisten Van Cauwelaert en Hoste verboden zou zijn aan het Belgisch front. „ Ongeveer twee jaar geleden liep in Den Haag ook een dorgelijk gerucht. Dezelfde pen, waaruit thans bovenstaand berichtje gevloeid is, lanceerde het toen in het Haagsche blad " De Residentiebode„ En, daar het toenmaals de " De Vlaamsche Stem „ goldf maakte ook " Vrij België „ met kwalijk ver-holen voldoening er melding van. Het hekken is nu wel zeer verhangen. " Vrij België „ krijgt nu slagen met den zelfcjen stok, waarmeê destijds ge-poogd werd " De Vlaamsche Stem „ af te maken. Eenige weken, nadat " De Residentiebode „ haar bericht gebracht had, werd " De Vlaamsche Stem „ inderdaad aan het Belgische front verboden. De ge-heime anti-Vlaamsche reaktie had haar doel bereikt en een eerste sukses te boeken. Zal zij ook ditmaal haar slag thuis halen ? V. K. B. Destrée wordt Belgisch gezant. Wij lezen in de " Nieuwe Rotterdamsche Courant „ : We hebben gemeld, dat het Belgisch Kamerlid voor Charleroi, Destrée, met den titel gevolmach-tigd minister met een diplomatieke zending wordt belast. Men meldt ons nu uit Havere, dat hij gezant te Sint-Petersburg wordt. Leest en verspreidt De Gazet van Leuven _ IETS VOOR iEDERE WEEK Mode en Vaderlandsliefde Ik stond met Kobe den houthakker in den dreef te praten. Kobe had den heelen dag gehakt en gekapt en ongeveer twee frank ver-diend. Hij was een beetje zwaarmoedig; dat is licht te begrijpen : in een afgemat lichaam huist maar zelden een blijmoedige en opge-wekte ziel. De arme man staat er trouwens maar heel slecht voor : de eenige die wat helpen kan is aan het front, en hij alleen als arme, oude, afgerakkerde houthakker met soms weinig, ook soms geen, en altijd slecht betaald werk, staat voor heel zijn talrijke familie. We stonden daar dus en het ging over de nieuwe aardappelen — die nu reeds zoo duur zijn ! — en over de mogelijkheid van vrede vôôr het invallen van den komenden winter. Ja, zei Kobe eindelijk, het is nog maar best er niet te veel aan te denken, er zijn er die er nog meer onder lijden dan ik en die wanhopen nog niet ! Maar Mijnheer, als ik er over nadenk dat er nog zoo veel geld verkwist wordt in een land waar duizenden honger lijden, dan vind ik toch dat onze beschaving nog heel wat weg af te leggen heeft eer ze de menschheid tôt eer kan strekken. Vrouwenhoeden van 50 frs, heerenjassen van 200 frs worden er nog aile dagen gekocht en verkocht. En nu zegt Mijnheer misschien dat de handelaars ook moeten leven, dat het als een geluk mag beschouwd worden dat naaisters en kleermakers nog werk vinden ? Dan antwoord ik hem dat die beschouwing met de vraag niets te maken heeft, of dragen al die mooie damen en al die groote heeren kostelijke hoeden en jassen om hunne even-menschen in het leven te houden ? En waar blijft nu de schoone vaderlandsliefde ? zelfs maar de eenvoudigste naastenliefde ? Wat is dan vaderlandsliefde ? Ik denk toch wel : liefde voor zijn medeburgers ? liefde voor al die menschen die samen met elk van ons lijden en strijden ? Als we zeggen dat het vaderland lijdt onder den oorlog, wil dat dan niet zeggen dat elk van ons lijdt ? Zijn wij dan het Vaderland niet ? wij die onze zonen er voor ten beste geven ? ✓ En waar is nu de liefde tôt ons ? Waar geld is voor jassen en hoeden, moet daar ook geen geld zijn voor weduwen en weezen ? En later ? Wie zal er van ganscher harte het geld van jassen en hoeden ten offer brengen voor ge-brekkige soldaten ? Vaderlandsliefde, Mijnheer ? Ik zoek !... En als om Koben gelijk te geven, kwam daar een jong heerschap voorbij,met een grijze broek juist in de plooi — een zwarten slipjas, een strooigeel hemd en... een rood dasje ! Vaderlandsliefde, dacht ik ! Vaderlandsliefde, zei Kobe, den veelkleuri-gen, drie en twintigjarigen kerel naziende en denkend aan zijnen oudsten zoon. IBO. Ged.acb.ten. — De waarheid is altijd leerzaam voor hem die ze aanhoort, doch ze schaadt meestal aan hem die ze spreekt. — De leugen vernedert altijd dengene die er zich aan schuldig maakt, niet hem die er het slachtoffer van wordt. — Onthoudt u van nuttelooze woorden en sluit uwe oor niet voor een nuttig gesprek. — De tijden veranderen en wij ook met hen. Een open pot, een open zak, Een open deur, een open pak, Een open mond, een open kist, Daar wordt gewoonlijk wat gemist. Een kleed van zij, een doek van kant, Veel gouden ringen aan de hand, Een tooi van louter diamant, Dit laat ik al te zâam Voor d'eenvoud van den goeden naam. — Wat waarlijk goed is, heeft geen lof-spraak noodig.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.