DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende f f u Dit blad is VOOR DE BELGISGHE SQLDATEN bestemd ; ieclere compagnie, escadron, of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlaadsohe exemplaren. liji Eifalp lier Siit-Jiris (24, 25 en 26 Oktober 1914) Door Kommandant JACOBY. Den 24 Oktober 1914, in den namiddag, verliet het 2" bataljon van het 6e linie, gekantonneerd te Wulpen, waar het 'savonds te voren van Nieuw-poort was toegekomen, ijlirigs zijne kantonne-menten, ois zich ter beschikking van generaai-raajoor Drubbel, bevelhebber van de 5' gemengde brigade, te gaan stellen. Elke soldaat had, wat hem nog als uitrusting overbleef, opgepoetst en getorscht. Nagenoeg ailen, in stede \an den ransel uit dierenhuid, droegen den groven iinnen zak. Er waren daar veldflesschen van allen slag ; fless.chen, blikken kruifejes* kitten op veelvoudige wijzen aan den ibandelier gehaakl of gebonden. De uniformen waren ook verscheiden van kleur en fatsoen, daar men, zoo goed men kon, zich in de maga-zijnen van Nieuwpoort opnieuw had moeten uitrusten. De blootshoofd uit Antwerpen afge-trokken soldaten. droegen petten op het hoofd, enkelen, de uitHoliand ontvluchte manschappen, staken van kop tôt teen in een burgerspak ; velen volgden hinkend en hotsebotsend met klompen aan de voeten. Allen evenwel hadden noch ge-weer, noch den voorraad patrorien, dien zij te Antwerpengekregen hadden, onderwegegelaten. Majoor Galhausen, wien commandant Vannies-becq het in lompen geould bataljon voorstelde, vroeg : — Heeft men schoppen opgeëischt ? En de compagniecommandanten, op bunne beurt, stelden de Vraag : — Hoeveel schoppen in de compagnie ? Dat zij welke er eene hebben den vinger.... of de schop opsteken. In de 2/2, mijne compagnie, werden er drie schoppen omhoog gestoken ; drie schoppen met blad in vorm van schuppen aas en krommen steel. 1k stak de mijne ook omhoog, eene Linne-manschop, een zeldzaam stuk, dat ik uit Antwerpen meêgebracht en als een kostelijk iets had bewaard. Hoop en al : vier schoppen. Te zaam waren er in het bataljon, ailes samen-geteld, vijftien schoppen. Dat kon tellen, wan-neer men denkt dat in den gereedschapwagen | 's Konings fsist is Holland ! ; Het feest van den Ivoning heeft eens te meer den prachtigen geest aangetoond, die aile Belgen M ballingsehap bezield, in eene en dezelfde i gedachte : Voor het vaderland. In Holland beheerschte dit gevoeîen al de anderen. Een der belangrijkste Belgische bladen, bet Belgisch Dagblad, heeft het bewezen. Het Relgixch Dagblad, waaraan mannen van aile politieke zienswijze mede werken, heeft bij de gelegenheid van ' s Konings naamdag, een leestnummer uitgegeven, dat door zijn breeden blik, eene plaats in de geschiedenis van onze eendracht zal innemen. Wij vinden er welsprekende artikelen van de neeren Van de Walle, senator van Antwerpen, Arthur Buysse, volksvertegenwoordiger van «ent, Dr Modest Terwagne, volksvertegenwoordiger van Antwerpen en bestuurder van bet bjad, César Van Damme, volksvertegen woor-aiger van Dendermonde, Gyriel Buysse, de uekende Vlaamsche schrijver, generaal-majoor . Scliepper,pastoorHeynssens, van Rosendael, Umer Buysse, bestuurder van het onderwijs te tUissel, Fraîxs Wittemans, advokaat, Al. Her-P®ns"Auslo°s, baron Peers van Nieuwburg, . pemaeght, E. Preumont, Walter Vaes. De (|eer Léonce Du Castillon, boofdredakteur, heeft r6'1 .SeleSerilieidssonnet geschreven ; mevrouw °uise Du Castillon schreef een krachtige proep aan de moeders, opdat zij hunne zonen ■ a,ar | e'; front zouden zenden. Dit artikel heeft ?enitakt in Holland waar, schijnt bet, er Qog « embusqués » bevinden. et Belgisch Dagblad biedt aan zijne lezers, den We £e'e8enheid, een prachtig portret van 0 ^ors.' ~ klassiek geworden portret dat der genie, die in het begin van den slag ter beschikking werd gestcld van het 2= bataljon, om het bruggenlioofd van Nieuwpoort aan te leggen, er slechts zes schoppen met langen steel overbleven, en dat wij met dit half dozijn schoppen de Mo lien acht dagen te reke in bedwang hebben gehouden. Den 24 October, bezat dîis het 2e bataljon van het 6' linie vijltien schoppen en majoor Galhau-sen, tevreden over de ftinke toeren aan de Mof-fen gespeeld, niaakte heel stillekens, toen hij het commando <i Par ta 2" compagnie, les pele-tons à 30 mètres d'intervalle. Marche ! » gaf, de volgende berekening : « Zoo ik acht dagen te Nieuwpoort met zes schoppen heb weten weerstand te bieden, zal ik twee-en half maal langer, dat wil zeggen acht-tien dagen », kunneii weerstaan, en een glimlach verscheen op zi jn gelaat, bij het geda'cht aan dien vreesachtigen Duitschen generaal die maarbom-bardeerde en bleef bomibardeeren zonder dever-sehansingen te durven bestormen, die met zes schoppen waren aangelegd. Ik voerde bevel over het voorste peloton en volgde onmiddellijk den majoor, stilzwijgend, afgetrokken en zoo verstrooid dat ik soms tegen zijn paard kwarn aangebotst. Ik dacht ook aan mijne Linnemanseho, aan de schop die ik zwaaide ais het zinnebeeld van den oorlog die ging komen. 1k had gsenen sabeï meer, maar ik had eene schop die mij meer dan eens het leven had gered en ik liet ze aan elkcen, dien ik ont-mdette, als een statidaard zien. Mijne schop wTas het symbool van de nieuwe leer die ik aan mijne manschappen verkondde ; ik voorzegde, als een profeet, aen loopgravenoorlog. 1k had toen reeds eenen hoop benijders, ik wil zeggen aanhangers. Mijne manschappen benijden mij om mijne sclio'p, zooals men jaloersch aou zijn om eene flinke deerne, daar zij wisten wat een voortreffe-Iijk ding... ik wil zeggen tuig het was. Rond Nieuwpoort, dolf ik overal waar men staande hield, met inijne schop een mollengat waarin ik kroop, om mij tegen slecht weder en verrader-lijke kogels te beveiligen. Ikleende soms al eens mijne schop. zeggende : « Opgepast voor. mijne schop ! Ik verkies haar boven eenen malschep beefsteak. » Het woord beefsteak deed hun het water in den mond komen en herinnerde heu meteen dat ik, evenals zij, van « plata en klaar water » leefde, en dit sinds het begin van het belcg van Antwerpen. Aan het kruispunt van de kalsijde van Rams-cappelle, bleef majoor Galhausen stilstaan. Zijn adjudant-majoor, luitenant Harry, kwam hem daar vervoegen. En het vrij aardig uitgedost 2e bataljon defileerde, peloton na peloton, onder zijne oogen: De drie pelotons en de drie schoppen in vorm van schuppen aas van den commandant Vanniesbecq ; die drie pelotons en de vier schoppen van kapitein Paheau; de drie pelotons en de ■vier schoppen van kapitein Six ; de drie pelotons en de drie schoppen van kapitein Gils. Het bataljon trok als eene langen keten, naar de grootesteenbakkerij, de Duitsche vesting welke in 't geniep, zegde men, in vredestijd voor reus-achtige kanannen gebouwd werd. Rond 19 ure, beklauterden de pelotons, die bïi Effgslsoii Oîlieier in Beîgii vermosrd Eerst thans zijnbijzonderhedenbekend gewor-,den over den dood van den Engelsche marine-oflicier, luitenant Oswald Hanson, die verleden jaar te Antwerpenkrijgsgevangen gemaakt werd. De Times verklaart, dat de omstandigheden, waarorider Hanson stierf, gelijk staan met een gérechtelijken moord. Aanvankelijk geloofde men, dat Hanson te Halle overleden was, doch thans is gebleken dat bij daar nimmer als krijgsgevangen is geweest. Toen hij in den avond van den 10° October 1914, ziek en door koorts aangetast, vervoerd werd, verbeeldde hij zich Engelsche troepen te te zien naderen en begon hij te roepen, dat zij moesten gaan, omdat zich Duitschers in de nabij-heid bevonden. Voor deze in ijlenden toestand gesproken woorden werd hij door de Duitschers ter dood verroordeeld en den volgendcn morgen zich hadden verspreid om zich minder aan het artiilerievuur bloot te stelien, op verscheidena plaatsen en hooge glooiingen van de spoorbaan benoorden Ramscappelle en namen den loggeû vierkanten toren van Sint-Joris voor doel, waar, zegde men, de Duitschers hadden vasten voet ge» kregen, ondanks het heldhaftig verweer van het 14r linie. Het 2° bataljon moest, naar het ontvangeû commando, bij het vallen van den avond, een tegenaanval doen tegeh de stelliugen van Sint-Joris.Te oorJeelen naar het kanonvuur dat aan da vier hoeken der kim ijselijk woedde, kon men r»eds de inspAnning meten welke de onverhoed-schen aanval, die wij gingen wagen, zou vergen. De daken van Ramscappelle stortten in onder den gierenden hagel granaten en granaatkartet-sen. Aan onzen linkerkant, bood het in laaie vlatnmen staande Nieuwpoort, onder het ont-ploffen en geknal der reusachtige projectielen, een akelig schouwspel. De dikke ronde toren der Tempeliers stak boven de vlainmen uit als den arm van een wreker in don rooden gloed en, scheen de Duitsche projectielen te tarten, al zeggende : Ik ben uit steen van eene vroegera eeuw ; gij zult me* niet neerkrijgen. Slaat toe, slaat toe ! Snort en ratelt projectielen van 21, 28, 30. 38 en 42, ik trotseer u allen; zoolang ik zal blijven rechtstaan, za! er geen enkele Mofovei" de vijf bruggen van de oude vesting uit de tijden van Albert en îsabella geraken. Snort maar op! Wat verder, stond daar de St-Martenskerk, • van hare daken beroofd, en er wemelden als 't ware brandende toortsen in de drie beuken met ingestorte niuren. Granaten gingen sissend er over heen, andere monsters van zwaar kaliber kwamen als een aansnellenden trein aangeroefd; granaatkartetsen barstteh als bliksems boven de vlammende daken en groote rook- en stofwol-ken stegcn op bij elke granaat die op de' stad neerkwam. Ten Westen, heel in de verte, ver-lichtte ie zee zinh in een akeiigen gloed en loeida als een heïlepoei : De Engelsche vloot bombar-deerde Lombaertzijde. Vlakvoor onshoordemea in de veî'te het geknap van het musketvuur. En in dien onmetelijken gloed van vuur en vlainmen, teekenden de blauwe kanalen zich ia hunne onbeweeglijkbeid af. > ( Wordt voort.geset.) Ter eere van Miss Cavell Wij laten hier een nittreksel voîgen van prachtige redevôering uitgesproken, verleden Zondag te Parijs, ter gelegenheid der betooging geho iden ter eere van miss Edith Cavell, door den heer Painlevé, Franische minister van open« baar onderwijs : « 't Is vruchteloos dat Duitschland zij no inriebting van geweld en zijnen somberen hoog-moed tôt het uiterste drijft. De woeste godheid waaraan het, raaskallencl, ontelbare slachtoffers wijdt, is eene goâheid uit het verleden, welke reeds verdwijnt in den nacht. De moorderijen, de branden zijn de kenteekens van den oppersteu -doodstrijd zijner beschaving. Weldra zal een sti-alende dageraad herrijzen achter de rookwol-ken van de door de vlammen verteerde steden. Weldra zullen de diep geteisterde steden het einde van hun folteringen zien. Hun roem zal des te grooter zijn naar gelang het grootmoedig ver-, dragen van het geleden wee. Het heldhaftig België, het ontembaar Serviô, wier weerstand de bewondering van den were'.d afdwingt, zullen verlost worden en hersteld in hunne politischo en œconomische onafhankelijkheid.Zij zullen met meer luister herleven en meer bloeien dan ooit. Deze belofte werd hun, voor drie weken, van uit, de tribuun gedaan door liet hoofd der Franscha regeering, en is meteen de belofte van de naties, vereenigd voor de vrij heid der wereld, die, om hunne onuitputtelijke middelen, onoverwinbaar, zijn. Zij zullen enkel de wapens neerleggen wan-; neer die belofte zal verwezenlijkt zijn. a Dan zal in eenen tôt bedaren gekomen, wereld, in eenen wereld meer overeenkornstig met dien welke dit groot hart droomde, het beeld 2 December 1915 Nu m mer 19 4

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.