Bureel : 21, RUSSELL SQUARE, LONDON, W.C. Téléphoné : Muséum 267. Stem, uit Belgie. Abonnement : 2sh. voor 3 maanden. Subscription : 2sh. for 3 months. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor Holîand : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.50 fr. Voor de soldaten : lsh. ^ of 1.50 fr. 4de Jaargang, Nr. 8. (Biiz. 1691- 1702.) Oplage : 11,200. VRIJDAG, NOVEMBÉR g, 1917. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. 1%. NOTA VAN DEN UITGEVER.—Om de redens in vorig nummer meegedeeîd kunnen we deze week nog geene gravuren geven. Een beetje geduld ! Oorlogsvoorbereidselen. (Na het procès Soekhomlinoff.) Dewijl Dir. Van de Perre m zijn opstel van 12 October den> "wensch" uitdrukt, om des-noods "door tegenspraak ingelicht ta worden," wil ik hem met aile bescheidenhedd dien lief-dedienst bewijzen. Ik dioe du des te gereeder, omdlat hij reeds vroeger m een artikel, diàt ik niet heb kunnen terugvinden, gewezen. heeft op de noodziakelijkheid om de oorlogsgebeur-tenissen te toetsen aan de watten der moraal. Hij geeft hier blijk een juisit besef te hebben van de onvruchtbdarbeid der redetwisten over sohuld en omschuld in dezen oorlog, zoo de twistenden geen steom zoeken in de gegevens der natu.u<rldjke zedianleer. Want zooiang man zich vergenoegt met persoonlijke gevoelens uit te dtrukken of zijin tegenstanders met don-derende uitviallen te bejege>n<en, kian men on-mogelijk bij een eerlijk oordeelenden man een ovrtuiging vastigen. Het is daji ook aan de hand onzer moreele begmselen, dat ik even een kantiteekening wilde plaatsen naast de voigendie regelen van den hieer Van de Perre : " Een autocraat, hoe vredeldevend ook, is ver-plicht zijn land te verdedigen, er de noodigie maatregelen toe te nemen in tijd van vrede. Welnu ook voor een autocraat is het zeer mioeiilijk te weten waoneer zij,n land bedreigd wordt. Zijn gebuur maakt groote voorbereid-selen tôt den oWlog, hij brangt zijn leger op oorlogsvoet. Zal de vredelievend© autocraat wacbten om oorlog te voeren? Is hij met verphcht te handelen vooraLeer zijn gebuur klaar is? Niet toch deze, die het eerste scihot schiet, is daarom zedelijk verantwoordelijk !" Voor den hier opgestelden twijfel komt het er weinig op aan, of het gezag bekleedt wordt dioor een autocraat of een ander staatshoofd. De vraag, zooals ik ze opvat, komt enkel hierop neer : Mag een Keizer, een Koning of Président eener republdek ten oorlog gaan, wiarmeer hij zijn gebuur groote voorbereidise-len ziet makein? Is hij verplicht te handelen voordat die gebuur klaar is? Of, om nog algemeener te spreken : " Wat wordt vereisdht om het recht te hebben den oorlog te verkla- ren en het eerstie scbot te schieten?" * * * Om dit vraagsituk op te lossen, is het niet raadlzaam zich te vergenioegen met het oordeel v>an den man op de straat. Dezes moraal is doorgaans wat al te rekbaar ! Voor herberg-klanten onder eene ruwe bevol'king wordt soms het bal'len van de vuisit een genoegzame bedreiging geacht, waarna zijn tegenstander gerechtigd meent te zijn om het mes te trek-ken ; maar elk redeliijk mensch zal toegeveii1, dat men niet zoo. lichtvaardig een oorlog mag aanleggien, of het eerste sohot schieten. De natuurwet leert voorzeker, dat een ongerech-tig aangerande zich mag verdedigen ; maar de moraal bepaalt duideldjk wat er veroischt is om zich in den toestand van aangerandie te mogem achten en het recht te hebben het wa-pen ter hajnd te nemen. Men mag niet voort-gaan op een bloot vermoeden ; men moet de moreele zekerheid hebben, dat men op dat oogenbldk te doen heeft met een vijand die u werkelijk bedlrei.gt. Zoo l'eerde de H. Alphon-sus de Liguori, waar hij de vraag bespreekt, of het geoorloofd is den slag van een vermoe-delijkan aanrander te voorkomien. "Heb ik het reoht," zoo vraagt hij, "mijn roer af te vuren op een man, die er uitziet als een inbreker, en heen en weer lioopt rondom mijn h'uis? " Er zijn er, die "ja" antwoorden, miaar hun gevoelen, voegt hij earbij, mag in de praktijk niet gevolgd worden, "om het gevaar van hallucinatie, waaraan men in die ■omstandigtheden zoo gemiakkelijk blootgest'eld is." (Tlhwl. Mor. 1. III, tr. 4, Nr. 387.) Indien mien niet zoo dadielijk mag vuren op een vermoedelijfeen aanrander, da-n is een Staat nog veel miinder gerechtigd Hchtvaardig de kainonnen te doen spreken, dewijl de ooriog zulke ontzaglijke offers vraagt van landgenoo-ten en vijanden. En hoe grooter die rampen zijn, hoe meer voorzichtigbeid en oordeel er moet aan den dag gelegd worden, vooirdat men een besluit neme. Mijn antwoord komt dais hierop neer : Is een Staat "verplioht te handelen," wann'eer zijn gebuur groote voorbereidselen maakit tôt den oorlog"? Zeker mag hij "handelen"; hij mag namelijk zich ook " voorbereidien " ; en het is selfs zijn plicht, wannoer hij vrees't "dat zijn land bedTeigd wordt." Maar daarom heeft h,ij nog niet het recht om "oorlog te voeren " en "het eerste schot te sdiieten." De voorbereidselen, welke hij bij den vijand ziet, zijn nog geen zetoer teeken, dat deïe den oorlog "wil " ; het is mogelijk dat deze enkel " voorzorgsmaatregelen " neemt. Er kan aan beide zijden wantrouwen bestaan, en daarom wordlt geëischt, alvorens den oorlog aan te leggen, dat merai beproeve. h«t gesohil op vresdzame wijze op te lossein. * # * Laten we die theorie nogmaals toelichten door de onrechtvaardige oorlogsverklaring van Duitscbland aan Rusland1; doch in korte woorden en voor zoover we kunnen oordeeien na de onvolledige bescheiden uitgegeven onder en na bat procès van Soekhomlinoff. Uit de ontbullingeii van dit procès heeft de Duitsche en pro-Duitscbe pers een acte van beschuldiging opgeateld t^en de z.g. mili-tair-politaiike kaite im Rugland en baar aan-sprakelijk gesteld voor het uitbreken vian den oorlog. Wïj kunnen gereedelijk aannemen, dat Rusland, ondanlks de waarschuwing dar Duitsche rqgeering, werkelijk eerst gemobili-seerd heeft niet enkel tegen Oositenrijk miaor ook op zijn Duitsoh front. Doch daarmee is het 'beelemaal niet uitgemaakt, dat Rusland den1 oorlog wilde. Allies duidit integendeel aan, dat de Russen in de verwarde dagen vôôr Augustus gestaddg tôt den oorlog werden gedreven door de dwaze actie der Duitsche regeering ; dat zdj altijd pogingen aanwend-d'en, doch vruohteloos, om een onherstelbaren stap te vermijden. De algemeene mobilisatie van het Russisch leger is te wijten aan' Duitschlands verwaand optreden. Den 2Ôn Juli overbandigd'e graaf Po-urtalès, die Duitsche gezant te Petrograd, aan Sazonof een geschreven nota, welke al-dus begint : " Voorbereidende militaire maat-regelen door Rusland ziullen oms noodzaken tôt tegenmiaatregelen, die bestaan zullen in de mobilisatie van het l'eger, doch mobilisatie beteekent oorlog." Heilloozer woorden werden in die dagen niet gesproken. Zij toonen, dat Duitsehland wilde doen verstaan aan. de Russische regeering, dat zelfs voorbereidiende en gedeeltelijke maatregelen van mobilisatie den oorlog zouden voortbrengen. Deze bedreiging werd wel niet ten uitvoer gebracht— op het Laatste oogenblik heeft Duitsehland zijn taktiek veranderd'—^maar zij werdan ber-haald den 29, en het was onmogelijk om dien invloed van die woorden op de Russische regeering tegian te houden. Zij hebben ver-hindierd, dat Ruistond met Oostenrijk tôt een vergelijk kwiam en zij heblben ook aanleiddng gegeven itot de Russische algemeene mobilisatie.Rusiland miocht geen voorziorgsmaatregelen nemen, terwijl Oostenrijk gewiapenderhand Serbië aanviel? Wa.t zat daar achter? Ein waarom dit verbod vanwege Duitsehland? Luister naar de red^en, dde dlaarvoor wordt aangevoerd: De burgerlijke gezagslieden in D'uitsclbliand waren and'ecs niiet bij machte hun eigan gan'aralen sitaf te beheerschen ! Om zich zelven te beschermen tegen hun eigen militaire partij, en om deze met de gelege<n-heid te verschaffan' waarnaar werd uitgezien1, stelden zij aan een anderen geJdjkberechtigd'en Staat den oingehoordem eisch, dat deze zijn plicht iniet zou vervullen en geen voorbereidselen ziou treffen. Daar ziet men de macht van de Duitsche militaire parti j, waarvobr ailes zwiohten moest, zelfs de gewone regels der internationale betrekkingan. En het is uit de ver-waandheid van dit Duitsche militarisme, welke onmogelijke eiseban stelde, dat de oorlog tegen Rusland, en ook later uit eane dergelijke reden, de oorlog tegen Engéland en de Vereenigde Staten, is ontsproten. L. M. O De Katholieke Missiën en Engeland. lhe Cathohc Missions. (96, Victoria Street, S.W.i.) Vôôr de Fransche Revolutie kwam de gell-delijke toestand der Buitenlandsche Missién maar ze'lden in 't gedrang. De stoffelij'ke middelen, die het missiewerk ten grondslag liggen, werden hun aan de hand gedaan, deels door de koloniale miogendheden en de chris-tene Staatrrorsten die in de missionarissen hun beste en krachtigiste medearbeiders er-kenden voor hun beschavingsondernemingen, deels door de Kerk- en Mdssiecongregaties zelve, die destijds over rijke hulpbronnen besch.ikten. De Fransche Otmiwenteling wierp dat alle-maal overhoop en zoo kwam er groote eliende over de M'issiën : vele missdeposten bleven onbezet en een giroot gedeelte van het katho-liek missiegebed verwdlderde van langs om meer. Uit aille hoeken van de wereld, waar heidenmissionarissen werkendte waren, gingen er noodschreeuwen op om hulp. Frankrijk dat toen nog oergezond en oerkatholiek was, luisterde gewillig : in 1822, vanuit Lyon, zette het een internationale mdssiebeweging aan gang, die heette : Missiegenootscbap tôt voortplainting des Geloofs. In den beginne had het niet veel om het lijf, maar Paus Gregorius XVI (1843) werkte het op tôt een algemeene Kerkinstelling en Léo XIII (1880) onderlegde het met de hecht-ste grondslagen, daar hij het missiewezen op de ideale hoogte bracht van een bij uitstek kerkelijke aangelegenheid. In 1825 trad België bij. In 1827 Duitsehland. In 1837 Engeland. # * * Lyon en Parijs blijven de boofdkwartieren ■van 't Genootschap, die al de gelden inzame-len en uitkeeren. In elk land is daarvan een Landebond gevestigd, dde zijn bisdiom-afdeeling heeft in elk bisdom van 't land en zijn parochiale oinderafdeeling in elke paro-cbie van 't bisdom. 't Is in dere parochie-bonden dat het groot werk wordt geleverd : gewoonlijk worden de leden in groepjes van tien ingedeeld/, -wa/arvam één de voorwerker is. Wat een lid moet doen : 1. Dagelijkis een Onze Vader, een Wees-gegroet en cens "H. Franciscus Xaverius, bid voor o-ns," zeggen. 2. Een gewoom lid stort een balfpenny per week. 3. Een buitengewoon lid een guinea. 4. Een levenslang-did, ^8. Ail deze bijdragen worden door de voor-werkers afgehaald en aan den bes-tuurder van den pearochiebond overhandïgd. Deze maakt ze over aan de bisdomafdeeling dde ze voort overmaakt aan den Landsbond. Van-hier uit wordt ailes naar de headquarters in Lyon en Parijs doorgezonden. * * * In elik dezer headquarters van Lyon en Parijs, zitten 12 priesters en leeken die te samen de verslagen van de missieoversten, bissohoppen, preïekten, enz., nauwgezet in-studeeren en de bulpgelden toemeten naar gelang de uitgestrekthedd en noodwenddghe-den van ellke missie, met inachtneming van des Parnzen inziohten en de gegevens van de Congregatie der Propaganda. ORGANEN IN ENGELAND: 1. "Annales of the Propagation of the Faith," een vertaldng van 't blad der Headquarters, dlat internationaal zijnde, brieven drukt uit aile missies en verslag geeft over de ingekoman gelden. 2. Een maandschrift "Ga.tholic Missions," dat specifiek-Engelsch is, en onder de leiding van Mise Vialils zal opgewerkt worden naar de hoogte vian " Die Kathodiseben Misionen " (Herder, Freiburg, i. B.), zoo ernstig-degelijk van inhoud ,en mooi geillustreerd. * * * Sedert 1910 staat Engeland, in deze, op een keerpunt. Bizonderlijk in Scotland is er roering en bedrijvigheid. Het ziat er uit alsof een missiebeweging op groote scbaal gaat ingeluid worden. Ook de Engelsohe kathioilieken beginnen in te zden dat de Kerk van Chris-tus uitdrukke-lijk gelast werd te wassen en zich over de heidensche wereld uit te breiden ; dat de zaak waaraan wij, heidenmdsionarissçn, ons leven en onze beste krachten wijden, de zaak is van de gansdhe Gbristenheid en van elk kiatholiek. Ook zij hebben het gedacht van zich af-geschud dat het arbeidsvelld van bat apos-tolaat uitsluitend in vreemde en verre heidensche landen is gelegen, dat het missiewerk een uitheemsche aangelegenheid is die hen niet aangaat. Het wordt hun nu duidelijk dat het staun-en zwaartepunt van het missiewerk in katho-liek Europa gelegen is, dat de uitkomste.n onder de heidenen sieohts die vruchten zijn van het missiewerk onder de katholieken in hun eigen werelddeel, m hun eigen land, in hun eigen bisdom, in hun eigen parochie —dezelfde verhouddng als tusschen de strij-ders in de vuurlijn en de munitiewerkers achteraan. * * * Er bestaan in Duitsehland, studiegringen voor geestelijken al over de bisdommen, om aan de hand van stof door heidenmissionarissen ingeleverd de bekeeringismetboden en allerhande praktische missieaangelegenhedien grondig in te studeeren. De rijpste studiën ervan verschijnen in het driemaandeldjksch "Zeitschrift fiir Katholiscbe Missionswissen-schaft " onder de leiddng van Dr. Schmidlin, Munster. Ik kan met zeggen hoe praktisch-nuttig dit tijdschri£t voor me was in Kongo. Wij zijn in de missies te overwerkt, te over-last om kalm-stil te kunnen nadenken ; wij gaan zoo op in het oogenblikkelijke, het on-middelijk-omigevende, dat we naar Europa moeten komen om onze mi'ssie eens van ver, van een hoogte in baar essentieele lijnen te kunnen aanstaren. Van hier uit zien wij veel k'Jaarder waar men naartoe moet en langs welken weg. Dienzelfden verruimendien bl k krijgt men uit tijdschriften, als het boven-genoemde : ze geven den misionaris ddeper en soherper inzicht in Missieorganisiatie. * * * Paolo Manna, een priester van MiTanen, met groote inrichtingsgaven, en de uitgever van "Le Missioni Cattoliche," heeft dat verstaan. Onder den oorlog heeft hij een "Unione Missionaria del Clero " tôt stand gebracht, dde reeds 50 kardinalen, aartsbis-schoppen en 700 priesters op haar ledenlijst heeft staan. Naar Padire Manna's bereke-ning zal er heel in t kort in ga.nsch Italdë geen enkel parochie meer ziin waar priester en parochianen zioh aan de buitenlandsche missdën ongetegen zullen laten. De parochianen zullen even-geestdriftig als hun priesters hun deel opnemen van 't missiewerk, want van uit den predikstoel zullen zij hoo-ren hoe zij ve'antwoordeïijk staan voor de 1,000 millioen heidenen die nog over de wereld zwerven ; jongens en meisjes zullen bij middel van missielessen, naar den aard van Dr. Herm. Ditscheid's "Die Heidenmission, 1911," en op den kansel "Die Mission auf der Kanzel und in Verein, Anton Huonder, 1910," in godsdienstonderricht, in school, en door wijdverspreide lichtb^eld-voordrachten, leeren hun zinnen zetten op wereldapostolaat waar de Kerk zoo grooten nood aan heeft. De Italiaanscbe geesteldjkheid wil zich zoo organiseeren dat missiepropaganda een es-sentieel bestanddeel van de parochdewerken worde. * * * Engeland voelde dat het achteruitstond. Miss Vialils in haar "C&tholic Missions," en Rev. Fr. Ross in zijn kruistocht-lezingen hebben heel wat gezonde opvattingen van 't missiewerk rondgestrooid, die sedert 1910 als zuurdeesems aan 't werken zijn, en de oorlog—die den Engelschman veel nader in voeling heeft gebracht met het katholiek ge-dachten- en gevoelsleven van 't vasteland— heeft den opgang der missiebeweging ver-spoed. Men ziet uit ook hier naar een orgta-niseeren van het missdewerk in aile paro-chiën, da#tr zonder vaste parochiale orga-nisatie geen actie mogelijk is. Indien de Engelsche katholieken het met hun organisatie zoover kunnen brengen als die Duitsche en Italiaansche, dan zal men wonderen zien. Want de Engelsche katholiek vioelt in de d'iepste sebuilhoeken van zijn jeugdig bekeetùingshiart een drang om zijn geloofsleven aan anderen mee te deeîen. Hij is aangewezen om de bt'keering der heidenen, te belpën uitwerken onder de menigvoudige rassen en stammen waar de British flag over wappert en dde als fellow-subjects of the British Empire hem rech-tstreeks aanbélangen. Indien een wijdvertakte Engelsche organisatie van het missiewerk—als een uitkjomst en nawerksel van den Anglo-Duitschen na-ijver—uit dezen oorlog fcon geboren worden dan ware het een zegen voor de heidenen en voor de kathoUeken zelf. Ferd. PEETERS. O.C. Miss. Kongo'. Ll Jongens, weest fier. Fierheid, zelfeerbied, besef van eigen-waarde, en van daar beleefdheid, welvoeglijk-heid, overtuiging, durfkracht, ziedaar wat hoeft te zfjn de levensleus, en het levens-programma van onze jongens in hun persoon-lijlc, en in bun volksleven. Bestaat dat niet? Neen, of ten minste het bestond niet, als een uitwendig teeken van een innerlijk wezen, vôôr dien oorlog. En ontwiaakte het ietwat binst dan oorlog, het is nog onbeduidend, vergeleken bij wat het zou kunnen, en bij wat het zou moeten zijn. Het' Vlaamsche voile is dus dood? Ja, en neen. Ja, zoo dood beduidt slaap, sluimering, be-weegloosheid, onbewustheid. Het is schijn-.dood. Het is een Jevend schoon en kent zich zelva niet. Het ligt ingekeerd op zich zelf, als een massa, maar het beschouwt zelf innerlijk zich zelf niet. Een schijndoode, een sla-per kan ontwaken. Het verrijze dan ! Hoe? Hoe ontwaakt een miensch? Door 't morgen-licht, door een donderslag, door een droom, door pijn, door een oproep. Neen, het is niet dood, zoo dood beduidt de scheiding van lichaam en ziel, de scheiding van geboortç-grond en aangeboren wezen, en aangeboren vertodking van dat wezen. ïoeh wel, zoo is 't dood bij enkelen. Zoo zouden enkelen het dood willen, maar men doodt geen ziel. Het bloed van dat volk stroomt nog door zijn stam en takken en blâren, al verjeudigt en verheerlijkit het zich met in. 't gevoel van zijn bloed. De oorkracht van dat volk is niet uitgepuit, gelijk een steengroef. Zijn levenskracht is niet uitgebluscht gelijk een aschhoop. Zijn levensgevoel is met ver-steend. Zijn levenswil, en derhalve zijn levensdraad is niet afgesneden. Het verdort niet ,het verschroippelt met, het slaapt. Het heeft de slaapziekte, niet de slaapziekte van het lichaam, maar de silaapziekte van de ziel, van de levensbewusitheid, van de zelffierheid. Gémis aan fierheid, deze is onze groote volksziekte. En het gémis aan fierheid heeft dit eigenaardigs in diat ons volk het natuur-wezenlijk begrip van fierheid verleerd heeft, en dat het holt en boit als een bezetene achter valsche en kunstmatige fierheid, in zijn ge-dachten, zijn gevoe'ens, zijn handel en wan-del, en het meest in zijn taal. Het heeft in zichzelf, in zijn zielkunde, m zijn geschiede-nis, in zijn kunst, in zijn godsdienst, in zijn , taal, in heel zijn volkswezen een voorwerpvan fierheid, en het loopt er van weg. Het loopt weg van zijn schoone .natuur. Maar zijn natuur loopt hem achterna, grijpt het bij de lurven, half en half vast en wreekt zich op hem met den spot van het misbakkene het halfslachtige, het nagebootste, het poesje-nellige. Ons volk vergroeit niet in een andier volk : zijin Vlaamsch wezen, ik wil zeggen zijn physisch wezen, zinlct niet weg, zelfs zijin psychisch wezen, spijts a lde kracht der na-aping, springt van tijd tôt tijd als een veer los. Ons volk wordt niet costnopolitisch Het is een ingesloten geheel en waar het ook gaat het diraagt dat ingesloten geheel mede. Het kan niet anders. Daar ds diat ander wonder :

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.