3e Jaargan Nr 29 - iO Maart 1918 Beheer en Redactie : Kerkstraat, 13, Antwerpen 15 Centiem HENRI K IBSEN. Schrijver van «Nora». Kon. Ned. Schoawburg 'KleineMenschen,, Het bestuur heeft ons dus andermaal eene her-i neming gegeven. «Kleine Menschen» van Van Waasdijk is ' jeugdwerk. De schrijver was nauwelijks 24 jaar toen zijn eersteling in 1894 te Rotterdam werd opgevoerd. Het st-uk werd door het publiek gun-stig aangenomen, maar door de meerderheid der ! critiek aifgewezen. Wat er ook van zij, het werk is niet meer van dezen tijd en in plaats van «Kleine Menschen» — de vertooningen van voor den oorlog en die van verleden jaar mochten volstaan — hadden we wel wat anders verwacht van een Nederland-| schen auteur. «^Van F Lardent van Top Naeff werd ons sedert lang beloofd, maar niet gegeven. Ook dees jaar komt van die vertooning niets in huis . Nog andere Nederlandsche dramaturgen wachten te vergeefs op hunne beurt: Mjevr, Simon s-Mees, Frederik van Eeden, Ina Boudier-Bakker, Marcellua Emants, Dekking, Dr Walch, Van Am-mers-Kuiler, Roelvink en zooveel andere, in de laatste jaren op het voorplan gekomen en. in eigen land zeer gewaardeerd. In plaats van «Het Zevende Gebod» «Op Hoop ' van Zegen» en «Ghetto» dat we reeds drie seizoe-nen te zien kregen, mocht er van Hijermans wel een nieuwigheid voor het voetlicht gekomen zijn. Van zijn mooie bewerking «Robert, Bertram en Co.» hooren we niets meer en die zal dus, alhoe-wel in 't begin van 't seizoen aangekondigd, in de kartons blijven rusten. Zijn prachtige st-ukken, als «Schakels», «Uitkomst», «Beschuit met Muis-jes» ,«De Meid», «Vreemde Jacht» enz. blijven | voor ons publiek, jammer genoeg, onbekenden. * * * We zeiden daar zoo even dat «Kleine Men-schen» niet meer van onzen tijd is. In Holland wordt het sedert jaren niet m'eer gespeeld. omdat er sindsdien veel beters op de planken gekomen is. Het werk heeft de kwaliteiten van het jeugdwerk: er is durf in, rechtvaardigheidszin, sympathie voor de verdrukten en miskenden, maar het is niet vrij te pleiten van verregaande eenzij-digheid. De toestanden en de karakters zijn niet objectief gezien en weergegeven. De schrijver heeft gehoor gegeven aan zijn sym-pathieën, zonder rekening te houden met tijd noch omstandigheden. Evenwicht en bezonkenlieid, onniisbaar voor eik compleet kunstwerk, ontbreken heelemaal en door dit gémis komt ook de tendenz te veel op het voorplan, wat natuur.lijk altijd schadelijk is voor el.ke kunsfcbetrachting Do personen in «Kleine Menschen» spreken al-len door den mond van den schrijver. Zij zijn dus geen levende menschen, maar poppen of an-tomaten. Psychologisch zij-n de karakters niet goed volgehouden en in dat ernstig bedoeld werk krijgen we eer karikatuur te zien dan ware wer-kelijkheid.Het zijn geen hanclelende en sprekende mer.-schen wier gevoelens en hartstochten in botaing komen, maar produkten uit de verbeeiding van i den auteur waarvan de hoeclanigheden te schoon f belicht, ocf de gebreken met de sombèrste kleuren ■ en schaduwen. gemaald zijn. De hatelijke zijden van de femelende liuiehe-laars van den kerkeraad zijn te~fel omlijnd, voor-! al hun fanatism en hebzucnt. Inzonderheid moet Van der Groef, in wiens huis de vergaderingen gehouden worden, het ont-gelden. Het is mogelijk dat er zulke zeemzoete geniepigaards en vrouwentirans bestaan, maar dan zuDen zij toch wel tôt de hoogst-uitzonderlij-i k>n behooren. Doch het publiek in zijne gewone neiging tôt generalizeeren, komt natuurlijk tôt de f conolusie dat van de tien kerkeraden er ten rnin-I ste negen zijn, samengestekl uit zulke collect.ie azijnbro'uwers en hartvreters. En dat is verkeerd. Onpartijdigheid en be-voegd'heid in de objectivitèit zijn twee factoren voor den schrijver en vooral voor den tooneel-schrijver die ons menschen op het tooneel wil îaten zien die werkelijk leven, apreken en hande-len.Er zijn daarenboven onwaarschijnlijkheden in xKLeine Menschen» die te veel in 't oog sprin-gen. Het wil er bij ons maar niet in dat de vrouw van den bullebak Van der Groef die altijd ( den mond vol heeft van de Schrift, zoo maar zonder omwegen, aan een jong meisje, dat ze voor de eerste mani ziet zou vertellen dat ze door liaar man mishandeld wordt. Ni'emand in de k.e:ne gemeente z on .y van die mishandelingen iets afweten ! Dat de huisgenoten nog gezwegen. heb-ben is aan te nemen, maar de meid zou die ook altijd een slot op haar mond gehad hebben?! En na 24 jaren huwelijk krijgt die ongelukkige suk-I kel van een echtgenoote eindelijk eens de occasie haar leed en jammer te kiagen aan het nichtje van den dominee, een meisje uit de stad. Niet aan te nemen. Ook Willem mag op de vergadering aanwezig i blijven, wanneer de huichelaars de gemeenste I gemeenheden comploteeren, zelfa nadat zijn va-I der in het eerste bedrijf reeds bekend gemnakt ' heeft <lat zijn zoon heel ander gedachten heeft | over den godsdienst dan hij zelf. Wat ook erger onwaarschijnlijk klinkfc is de eonfidencie over de geboorte van Suze, zij toch die reeds de twintig nabij is. Kog andere vergis-:~ingen en mistoestanden zouden aan te wijzen zijn, maar waartoe noodig'P Het publiek heett toegejuicht, alhoewel er m in der geestdrift was dan verleden jaar. De schrijver heeft wel bewezen dat hij zeer handig een effekt weet voor te bereiden en tel-kens voor het vallen van het doek komt er een pakkende scène als slot van het bedrijf. Vooral het eindtooneel van IV, heeft- geweldig ingesla-gen.* * * Het stuk was redelijk wel gekend. Heer Cau-wenberg heeft het leeuwenaandeel gehad van het succès. De gewetensvolle artist was buiten-gewoon op dreef en in de tooneelen met zijn va-der, zijn moeder, met Suze en met den dominee overheerschte hij het ensemble. Maar het summum bereikte hij in IV bij de ontmaskering van de' geniepige kwezelaars. Zijn spel en zijn voor-dracht waren waarachtig meesterlijk, krachtda-dig en toch niet overdreven, waartoe nogthans de lange tirade aanleiding kon geven. Hij werd lang en aanhoudend en zeer verdiend toegejuicht -m teruggeroepen. Met wat meer rolvastheid zou heer Piet Jans-sens een uitbeelding van den dominee gegeven hebben, di primo cartello. Wij kennen weinig acteurs die zoo'n wonderschoone mimiek hebben als onze eerste dramatische roi. Het spel zijner : zeer expressieve oogen, de beweging der neus-, vleugels, het diep ademhalen en het s'amenperseu der lipï>enr dat ailes weet hij zoo goe-d aan te ' wenden om zijn gemoedsaandoeningen te vertol-ken. In het verhaal aan Suze was hij zeer aan-doenlijk en klonk zijn schoon orgaan vol en ge-moedelijk.Heer Gorlé had het karakter van Van der Grcef zeer goed begrepen en weergegeven. Hij 1 schijnt om&en goeden raad van verleden week niet ) van de hand gewezen te hebben, want wij moch-i ten constateeren dat zijn spel veel soberder en dus ook veel artistieker was. Mej. Bertrijn was een recht lieve verschijning. Wij begrijpen heel goed dat Willem onmiddelijk op haar verliefd werd en 't was ons al heel zon- derling voorgekomen dat niet één jongen uit "de .stad waaa- zij zoolang woonde, haar niet opge-merkt liad. Klonk haar lach wel wat hard en gemaakt in het eerste bedrijf, in III daarentegen Vil het tooneel tusschen haar en. den dominee, »ij het ont^Luieren van het geheini harer geboork-, wa- zij wczenliik réélit teederlijk. Nog wat meei mimiek en het was de perfectie geweest. Mej.Ber-trijn werd met, bloemen gehuldigd. Mevr. Noterman had de roi van de. moeder werkéli'jk zeer goed opgevat en opperbe.-t gespeeld. Haar talent is uiterst geschikt om lij-ilensfigiuen uit te beelden. Denk maaj' eens aar. Kniertje. uit «Op Hoop van Zegen» en LQtte uit «Het Zevende Gebod» Mej Janssens mogen we ditmaal wel eomp: menteeren. Zij heeft de roi van de ionge kwezel Gozewina heel knap gespeeld, zonder overdnj-^dng.Mevr Hens was een zeer aardige irui. De hh. Van xle Putte, De Wachter en Bchmitz hadden ^emeend de belaclieîijke zijde van hun wedetrzijdsche personnages, die al zoo kankatu-raal Achetât zijn, ««g wat aan te «likken oui lift [>ul>liek in eene laohkistige steiummg t<> Ijrengen xM* in heel ernstig bedoeM» tooneelen-Zij zijn' npijtig genoeg, volkomen gelukt in hun poging. Vooral de twee eersten waren in aanklee-ïling en nitbeelding wc-1 wat al te potsierlijk. Over île l'egie zeggeri we liever niet?. ! ^ I n en om de Schou wburgen KON. NED. SCHOUWBURG. — Zaterdag 0, Zondag 7. Maandag 8 en Donderdag 11 April. «De laatste Vonk» blijspel in drie bedrirjven van O. Blumenthal en G. Kadelburg. — Verdeeling: Ciemens von Zechlin: hr. Bertrijn. — Angela, zij ne vrouw: Mev. Dilis. — Handelsraadsheer Hego-mann: hr. Gorlé. — Bruno, zijn zoon: hr. G. Cau-wenbeig. — Stepliy von Zechlin, Bruno's vrouw : Mej. J. Janssens. Lutz von Treiidelstein: heer B. Ruysbroeck. — Doktor Hempel: hr. R. Vin de Putte. — Lorenz, bediende: nr. R .Angenot. Vooraif: «Ik trouw met mijn dochter» bli-jspel in één bedrijf van A. J. Grosz .von TToekau. Verdeeling: Bai'on nés von Sassen: Mev. Ruysbroeck. — Otto von Sassen, ritmeester, haar zoon: hr. L. Bertrijn. — Alice von Sassen: Mej. Bertrijn. — Johan, oppasser van den Titmeester: hr. R. Angenot. — Een boodschapper: hr. J. Robijns. VERWACHT : «Medea». HIPPODROOM. — Laatste week der revue. Zondag en Maandag van Paschen Middagvertoo-ning om 3 1/2 u. T.U. Vrijdag geene vertooning wegens algemeene herhaiing van den «Armen Mil'jonair» le opvoering op Zaterdag 6 April. Met groote belangstelling wordt deze operette tegemoet gezien. Een nieuwigheid voor België beschikt dit werk over eene rijke mede&lepende parti tu ur met voile en kleurrijke orkestratie. Geen kosten werden gespaard. Nieuwe schermen van» Pierre en Lijnen zullen het eerste bedrijf opluisteren. PALATINAT — Hr Gustaaf Verschueren. me-debestuurder van den Palatinatschou/wburg, schrijft ons dat het niet dç H. H. Van Houte-ghem en Verschueren zijn die de Palatinat go-sloten houden, doch wel de Hr. Van Houteghem. Hr Verschueren verklaart verder dat hij heeft willen voortspelen, doch dat Hr Van Houteghem, op zijne verantwoordelijkheid de zaal ges>loten heeft. Waarvan akte. HEER ROBERT VAN AERT zal in de Alham-bra&chouwburg te Brussel debuteeren als «De Markies» in «De Klokken van Corneville», een zijner glansrollen. Gisteren, Vrijdag, trad hij nog op in den Beui's-schouwbuTg der hoofdstad in «Wintemachts-di-oom» van De Boeck. RIGOLETTO. — De eerste vertooning van de opéra van G. Verdi gaat beslist door op Vrijdag 12 April. Hoogstwaarschiinlijk zal zij worden gegeven ten voordeele van het koorpersoneel. MEJ. DORA NORDIERzal als a fscheid s vertooning «Carmen» geven op Vrijdag 26 April, DE TWEEDE VERTOONING van Rigole.to zal op Vrijdag 19 April plaats grijpen. MANON wordt Vrijdag a.s. voor de laatste ma al opgevoerd. ZIEHIER DE ROLVERDEELING van Rigo-letto: De Hertog van Mantoue: Hr Paul Scapus. — Rigoletto: Hr Georges ViLlier. — Spararucile: Hr Dils. — Monterone: Hr WTera. — Borsa: Hr Fabry. — Marcello: Hr Marcou. — Gilda: Mej. H. Krinkels. — Madeleine: Mej. Elly Vlieckx. -De Gravin van Ceprano: Mej. Troyard. De Idealisten VRIJBUITERS. En onder dit ailes smelt goed en kwaad te zamen lot een zacht clair-obscure, recht en onrecht balan-ceeren, deugd en zonde blijken zeer nauw aan eikaar verwant te zijn... Per Hallstrom. Toen Wagner voor de derde maal te Antwerpen afmonsterde was hij het beu in de kooJbunkers te werken en besloot hij aan wal te blijven. De dertigjarige trimmer, die overal had rondge-zworven, wou het hier probeeren. Naar zijn slaapstee bracht hij zijn matfO'zenzak, liet zich haar en baard een beetje knippen, nam een bad en in zijn proi>er plunje ging liij naar het Con-sulaat om zijn gage te ontvangen. Het was een lichtwazige zomermorgen. Vier diigen en vier nachten bleef hij op zwier, leerde Katinka kennen, en werd nuchter wakker op een bank van het Noorderterras. Zonder een penny op zak kon hij naar de slaapstee niet gaan!... Hij streek door zijn haar en kuierde « p goed geluk langs den havenkant. Aan de «Sai-Jorsrest» kreeg hij de ingeving daar zijn ontbijt te winnen. Een paar dagen hakte hij hier hout, kreeg zijn kost, slappen thee en wijzen raad. 's Avonds zong hij deemoedig mee met andere zondaars. De psalmen st^egen door de open ra-men, het harmonium kreunde en de oudste zeai-delinge vertoonde zeer groote tanden. De jong-ste zendelinge, een kleine, Deensche vrouw, nàd medelijden met den bleeken man wiens bmine oogen zoo Jevendig konden ki'jken. Zij wist zijn matrozenzak te lossen, een paar centen voor hem samen te bedelen en zoo kon Wagner zijn intrek nemen op een zoldérkamerken in het Spanjaard-straatje en zich als schoenpoetser uitrusten. 's Morgens stond hij .niet ver van het Consulaat, en 's middags was zijn kostje verdiend. coms liet hij zijn voetbankje en zijn borstels. in steek, fiïifde rnmoerig en aïs de centjes verteerd waren keerde hij ootmoedig tôt zijn beroep terug. Na enkele maandên gaf hij zijn zaak over aan een neger en begon een nieuw geschaft in krame-rijen, briefpapier, liemdsknoopjes, pommade, boksijzers, pijpen en smokkelwaar van verboden postkaarten en ander gerief. Nu kwani Katinka bij hem wonen, zorgde voor zijn eten en zijn onderhoud maar bleef in bediening. Waarom zij hun lot aan elkaar verbonden? Omdat de een-zaamheid zoo zwaar weegt, dat de armste man-. nen nog een hond houden en de ongelukkigste vTcuwen nog trachten.naar een kat of een vogel. Katinka vond het gezellig thuis, in de k amer waar het huurbed stond en haar kleederen hin-gen, waar een bleeke géranium voor het raam verkwijnde, ook een man te hebben om op te schelden of haar gemoed bij uit te storten. Wagner kon de dikke Katinka best lijden. Het verhief hem in zijn eigen oogen een dame in zijn bed te mogen ontvangen. Zijn leven was nu ge-keerd. 's Morgens s 1 iep hij een gat in den dag en pas na de middag sing hij er met zijn leur-berd op uit tôt soms laat in den nacht. Kwam er een kink in den kabel en ging hij op schoiï, dan ieurde hij een paar dagen latex zoo in^to-gen als te voren maar zijn gelaat vertoonde krab" ben of zijn oog was paars geslagen. Maar de krachtdadige Katinka kon wel remmen en straf-fen, maar beletten dat Wagner loskwam kon zij niet. Had hij een vrouw gevonden, hij won ook een vriend. Zekeren avond trof hij in «De gevonden Heilige» op den Driesch een gezelschap kaartspelers bij een. Terwijl zij speelden en kra-keelden stond een langharig artist met pofbroek hun silhouetten op te teekenen. In een vloek en een zucht waren de portretten klaar, de snel-teekenaar streek zegevierend zijn snor op «"^n zag het viertal en de herbergier puur stil van verbau wereerdheid. — Awel, Van Dijck, dat is fijn, jongen! — Dat kost een hali franksken, zei Van Dijck. — 't Is voor niet... De kunstminnaars betaalden hun portret.plooi-den het netjes in vieren en borgen het in hun zak. De kunstenaar sloot zijn teekenkrijt en zijn papier in een gehavende schildersdoos en wou plaats ruimen voor den leurder. Maar de dikke beenhouwer kreeg_ een gedacht ! — Artist, zei hij, ik geloof dat gij zoo wat van ailes kent... . — Jawel, zei de Artist zonder verpinken. — Kunt gij de kaart leggen? — Dat heb ik te Parijs geleerd, blufte Van Dijck, maar dan moet ik een nieuw spel kaarten hebben.... — Hier, pTesenteerde Wagner en streek de cen ten op. Van Dijck bestelde een borreltje, _ streek ue mouwen op, verkocht 'wat babbelguigjes, bedaclit zich meteen. 1 — Eerst betalen, Heeren, het kost niet duur-der dan uw portret, een haif franksken pea- kop. Terwijl hij de cens opstreek, fluisterde ieinan.l ( hem wat in net oor. En met zelfvertrouwen vroeg I hij wie eerst zijn toekomst wou voorspeld hebben.— Ikké, zei de Beenhouwer. De kaarten vlogen dooreen, gleden néer op de tafel, vielen in grillige hoopjes. — Mijnheer, orakelde Van Dijck plechtig, n is weduwnaar... — Ja, begot, erkende de man. — U verdient veel cent en.... de rijkdom staat ( ■u te wachten.... en een aardig blond je lieeft een I oogsken op u... maar ge moet oppassen voor uw 1 familie, want ge wordt bestolen !... $ Van Dijck kon niet verder de kaart lezen, want de. Beenhouwer was vloekend overeind ge-sprongen en gaf ziin broer, die tegenover hem zat, een vuistslàg dat hij achterover tuimelde. Maar deze was in een oogwemk zijn bedwelming meeater, sprong vooruit naar zijn aanvaller, ver-anderde van voornemen eu bedreigde de kaart-legger met een stoel. W'agnei-, die heel het avontunr had bijgewoon.l, wist plots wat hem te doen stond. Niemand iet-te op hem, hij xvenkte Van Dijck, nam zelf de schildersdoos op zijn berd, toog_ stillekens "ach-•teruit tôt aan den gasmeter terzijde van de deuv geplaatst. Het licht flapte uit, glazén rinkelden op den vloer, de Stoel :kwam krakend neer, maar Wagner en Van Dijck stonden veilig buiten te Kiistereîii naar het gevloek en getier . — Een van de mannen heeft het mij opge-stookt!...— Laat ze maar vechten, zei Wagner, ze zijn niet wijzerK.. Wij, menschen, moeten elkaar maar helpen. — Ik inviteer u, achtbare vriend, sprak de 1 snelteekenaai-, Om morgen met mij uit ri j den te gaan... Zoo wil ik u mijn dankbaarheid betui-gen.— Om wat uur, informeerde Wagner even ernstig.— Ik kom u afhalen, waarde, maar mag ik uw adxes kennen? — Ik ben Wagner en woon in de Spanjaard-straat.— Vereerd, zeer vereerd.. Ik vlei mij uw portret te mogen înaken, dat van uw vrouw en dat van uw zalig kroost... Tôt morgen, dappere ka-meraad...'s Anderendaags, Wagner lag nog onder de de-kens maar Katinka zorgde voor de koffie, klopte Van Dijck aan. — Frisschen morgen, Mevrouw, boog de kunstenaar- en kneep zi-jn flambard tegen zijn hart, is mijn hoogedele vriend bekomen van de ontr ie-ring ? — Och Jezus, schrikte Katinka, wat komt gij doen? — Wagner heeft mij het leven gered, Mevrouw, hij is nu meer dat mijn vleeschelijke broeder, ik zwoer hem eeuwige vriend schap. — Zoo, knikte Katinka, dat ise voor lang.... Wagner sta op... de koffie is klaar en uw vriend zal een kommetje liSten.... — Ja, en dan gaan we uit rijden... 't is tijd, Wagner, de koetsier kan niet wachten... — Ja, ik kom, riep Wagner. Aan tafel zat Van Dijck en vertelde Katinka zeer breedsprakig het avontuur. Maar de vrouw scheen onaardig van humeur, en Wagner keek maar oplettend naar zijn boterhammen en zei niks. De voorjaarszon poeierde gouden stuiflicht in de gore straten, en de lucht was mistig teer en klaar. — 't Is uitgelezen weer om uit rijden te gaan, overwoog Van Dijck. — Laat ons dan den tram nemen, stelde Wagner voor. — Mijn vriend, in geval ge prijs heeht aan onze vriendschap kom dan nooit meer met zoo'n proletenvoorstel op de proppen. — Maar een rijtuig is te duur, sta,melde Wagner die aan de hardhandige Katinka dacht, — Wat wij verkwisten is voor nîijn rekening, verklaarde Van Dijck terwijl hij een sigaret pre-senteerde.Op de Conscieneeplein, voor de Jeztiieten'kerk, stond een goudgesmukte lijkwagen en een hee.i î-ij voituren. Van Di'jck keek verteederd naar de klad duiven die in ae nissen van den kerkgevel hokten, en- tammetje3 tusschen de keien graan en broodkruimels kwamen zoeken. — Wie geelt die beesten eten, vroeg Wagner. Och, de geburen, zei Van Dijck, de kerk- meestérs hebben geen tijd om zich met wilde duiven bezig te houden.... — Fijne uierkens, prees Wagner, lekkei* eten! — Nu moeten wij toch event.jes in de kerk gaan,.. — Ach, waarom? — Kom, Wagner. De priester kwispelde juist het wijwater langs de baar toen zij binnen kwamen. Spoe^lig scho-vèn do lijkbidders het baarkleed samen, druk-ten de" schouders onder de kist, en de begrafenis-gangers kwamen in beweging om voorbij de familie te defileeren. Aan den staart van den stoet liepe-n Van Dijck en Wagner naar buiten. De rijtuigdeuren ploften dicht en de voituur rolde vooruit. Van Dijck telde nog twee rijtui-gen en zag nog enkele aarzelendo mamien staan. "Zoohaast de man met- den hoogen hoed tôt in-stappen praamde-, schoof een oud heerken vooruit, een manneken met grijze bakkebaa.rden, Van Dijck stapte hem zelfbewust na en Wagner volg-de gedwee. — 't Is compleet, zei dan het oude Rentenier-ken.De deur sloeg toe en de voituur schommelde de anderen na. — Rijden wij of rijden wij niet, fluisterde Van Dijck' zegevierend. . — Ja, erkende Wagner en vleide zich beha.çe-lijk tegen de kussens aan. — De Heeren zijn familie, informeerde de oude;— Neen, Bdele Heer, zei hofî'elijk Van Dijek en streek door zijn haren. — Vrienden van de familie? — Ja, Edele Heer, antwoordde hij genadig. — Mijnheer is zeker geen sinjoor, vischte de nieuwsgierige oud, wij kennen geen Edele Heeren!....— Dat is jammer, Edele Heer... — Ik ben niks edel, zei de onde gemoedelijk, ncem mij maar Rik... Van waar zijt gijP... — Mijn vriend komt- uit- Riga en i.k uit De Poort van GLeef... . — Zoo, zoo, sufte de oude, en ge zijt zoo alle-bei in Antwerpen verzeild... Een plezante stad, he? De plezantste stad van de wereld... Ik g a naar al de begrafenissen van mijn parochie 't is een tijdpasaeering... — Och, zuchtte Wagner die nog geen gebône-dijd woord gesproken had, 't is toch erg zoo te moeten sterven!... Hij zei het zoo meewarig dat de oude er van schrok en Van Dijck hem aankeek. — En zoo'n jong meisken nog, betreurde hij met een krop in de keel en een traan aan de wimpers. — Wat een jong meisken, riep de Oude vol verbazing uit. — Ja, een kind nog dat liefdo en levensvreug-de genieten ging, dweepte Van Dijck op zijn beurt. — Maar 't is begot 'n vent van acht-en-zestig jaar, gilde de Oude. — Dat kan niet, ontkendo Wagner. — Zijt ge wel zeker twijfelde Van Dijck. — Het is een man, hield de oude vol, 'k heb hem jaren voorbij mijn deur zien gaan... — Dan hebben wij ons vergist-, jammerde Van Dijck met een grafstem. — Zij werd misschien een half uur vroeger be-graven, snikte Wagner, en wij waren er niet bij.. — Ge moet mis zijn, Heeren troostte de Oude, er werd geen jong meisken begraven... ik lees aile dagen de gazet... en zou het weten... Men heeft u verkeerd ingelicht.. dat is meer gebeurd.. wie weet... de j'uffrouw leeft misschien nog... — Mocht God het zoo gewild hebben, bad Van Dijck vurig... mogen wij den Edelen Heer een pintje aanbieden voor zijn-troostrijke woorden?.. — Liever een borreltje, zei de Oude. — En dan rijden wij "terug naar de stad >m direct te hooren of Johanna nog leeft... — Zij leeft nog, verzekerde de Oude. Tusschen paarlen rouwkronen en immortellen dronken zij, en elk betaalde een rondeken. ■ — Op de gezondheid van Johanna, toastte W7agner melancholisch. — Is het een pront, meisken, pinkte de Oude, ik zie gaarne pronte meiskens... — Oude snoeper, verweet, Van Dijck en porde de oude in de heup. De koetsier stond aan den toog en dronk zijn rantsoen. Hij kwam hen waarschuwen dat de andere riijtuigen vertrokken waren. — Dan moeten wij ook gaan, besefte de Oude. Met een zware sigaar in den mond trok het trio in het rijtuig. — Rijden is toch plezant, bedacht Wagner. Aan het Groenkerkhof stapten Van Dijck en Wagner af. De oude lag uit het raamken gebo-gen en zei tôt Wagner: — En vooral vergeet niet mijn «omplimenten aan Johanna te doen. Ge kunt er op rekenen, belootde. \\ agner. — De onde Heer heeft ook ons <lrinkgeld.fiuis-erde Van Dijck tôt den koetsier, 't is daarbij -en joviale vent... De koetsier knikte en reed vveg. De oude wuif-le nog even met zijn hoed en schoot dan naai' )innen. De twee vrienden gingen naar de havenbuurt^ Kom dat avontuur moet ge a^m Katinlça ver" ellen, vei*zocht Wagner die haar liefst niet a!-een onder de oogen kwam. — Ik vergezel u, mij» dierbare vriend ! LODE BAEKELMANS. K ROOF nog altijdS&IiShS: ;iën aan hooge prijzen OUDh ® I -» Intu erpen, nevens den hoek der St-Jansplaals B H u!m van Oecasieju weeleii Kon. Ned. Schouwburg Zaterdag 30 Maart. Zondag 31 Maart, le Paaschdag, (Dag- en Avondvertooning), Maan-tag 1 April, 2e Paaschdag (buitengewone dag- en avondvertooning), en Donderdag 4 April, opvw-ring va5i: NORA (EEN POPPENHUIS), Tooneelspel in 3 bedrijven van H. Ibsen Verdçèling: Robert Heliner, bankbestuurd Hr. Oauwenberg STora, zijne vrouw .. .. Mev. Bertrijn Boh t .. . . J. hr. Noterman Krwin > hunne. kinderen .. .. J. juf. Van Gool îmrny ) .. .. J. juf. X Dokter Rank Hr Bertnjn jiinther H r Gorlé Mevrouw Linden M-ev. Noterman Marianne, oude voedster Mev. Ruysbroeck Hélène, kamermeid .. .. Mej. Janssens KoTte Inhoud: Nora is eene jonge, mooie vrouw, getrouwd met j-en bankbelieerder Helmer; zij heeft drie kinderen. Helmer bemint- haar, doch zooals men een mooie speelpop bemint, en zonder er naar te it-reven ook in innig zielsverband met haar te [even. Toen beiden pas getrouwd waren, werd Helmer zwaar ziek; om hem te redden was een ^-erblijf in het Zuiden noodzakelijk. Hem ont-bTaken echter daartoe de middelen. Nora, die hem ten aile prijze wilde redden, leent eene ta-melijk groote &om van een zekeren Gunther, ie-mand die in geen goeden naam staat, en zeifs wegens onbehoorlijke handelingen aan de kaak iverd gesteld. Hij wilde echter het geld niet ge-^•en zonder waarborg, de handteekening van No-L-a's vader, bijvoorbeeld. Deze lag echter op sterven, en de onervaren onnadenkende jonge vrouw iette een valsch handteeken op de schuildbeken-tenis. Zij hoopte met sparen en zuinigheid wel-ira de schuld te kunnen delgen. Gunther heeft wel gezien dat het handteeken valsch is; hij is bediende bii de bank waarvan Helmer bestuurder is, en als hij verneemt dat de-i>e hem wegzenden wil, eischt- hij van Nora, dat tàj al haar invloed op haar man zal gebruiken, om hem niet alleen zijn plaats te doen behouden, ioch zelfs eene hoogere te geven. Gebeurt dat niet, dan zal hij Helmer met ailes bekend ma-ken.Doch Nora heeft reeds eene vriend in aanbevo-len, eene weduwe Linden die haar komt bezoe-ken, en Helmer heeft besloten haar de plaats van Gunther te geven. Gunther verneemt dat-,en sendt zijn brief aan Helmer. Nora ziet hoe het. noodlottige briefstu-k in de bus valt. Zij weet fiaar man te bewegen om aile hinderlijke bureel-bezigheden uit te stellen. Zij moet immers daags nadien een gemaskerd bal bij wonen en daar eene tarentella dansen. Zoo wint zij nog dertig uren om te leven, want zij is besloten te sterven, als Helmer ailes moet vernemen, en het wonderbaar" lijke niet gebeurt, dat wil zeggen, een mirakel, waardoor Helmer uit liefde voor haar de schuld, die zij uit liefde voor hem op zich laadde, op zioh zou nemen en bekennen. Deze laatste ureu door-leeft Nora in een koortsige roes. Als Helmer eindelijk kennis neemt van den inhoud van Gun-ther's brietf, overlaadt hij Nora met verwijtingen: zijne ikzuc.ht neemt de overhand: hij klaagt dat hij zal te lijden hebben. Om zijn vrouw schijnt hij zich weinig te bekomineren. Nora's misstap wordt niet openbaar. In Mev. Linden heeft Gunther eene vriend in zijner jeugd teruggevonden, die hem bemint, en met wie hij zich verzoend. Hij zendt aan Nora hare schuldbekentenis terug met e«n brief waarin hij van verdeTe wraakne-ming afziet. Helmer verbrandt de bewijzen der schuld zijner vrouw, en wil vergiffenis' schenken. Doch in Nora is het bewustzijn van haar toe-stand ontwaakt: zij beseft dat zij nooit iets anders is geweest dan eene speelpoj-» voor haar man; dat haar huis niets meer was dan een poppen-huis; het wonderbaarlijke dat zij verwachtte, is niet gekomen en zij verlaat haar man, hare kinderen, om hare eigene opvoeding als vrouw <*n moeder zelf te herbeginnen. En als Helmer vraagt, of zij nooit wederkeeren zal, zegt zij dat dit misschien kan gebeuren, als een wonder ge-schiedt.«Een wonder?» vraagt Helmer zich af, als 't scherm valt, en hij eindelijk begint te begrijpen wat gebeurd is... . Het orkest onder ieiding van toondie-hter Ka-rel Candael, zal uitvoeren: Voor het le bedrij-f: Fakkeloptocht Jensen Voor het 2e bedrijf: Romance Tsohaikowsky Voor het 3e bedrijf: a1) Andante . R. Schumann cello solo heer H. Everaerts b) Menuet Lully Viool solo: heer J. Van der Linden. Bestuurder van VEHKOOPIXCJESi F»*ans IÏEYLOOS Begijnenvest, 57 Voorschotten — Geheimhouding — Spoedige bediening Nwe Operavereeniging ANVERS - PALACE. MANON. De tweede opvoering van «Manon» had plaats voor eene bomvolle zaal. Er wej'd zeer vlot, gespeeld en gezongen en het succès was compleet. De droom — met zooveel gevoel door H. Paul Scapus gezongen — werd nogmaals gebisseeTd; ook het tooneel van 8t Sulpilce werd terecht warm toégejuicht. Het orkest was goed, het. knor beter dan bij de eerste vertooning; het trio der vTuuwtjes in s-gelijks.SJotsomt eene goede vertooning. LAATSTE OPVOERING VAN WERTHER. De laatste opvoering van «Werther» had Woensdag 1.1. minder volk gelokt dan gevvoonte. De vertooning, die in het begin iets of wat kleur-loos was, verl>eterde gaandeweg om in III zeer goed te worden; Hr Paul Scapus en Mej. Valerie Bell y s kaapten hier het grootste deel ^•an het succès. Hr Georges Vil lier en Mej. Krinkels deel-den ruim in den bijval. De bijrollen werden zear gewetensvol'vertolkt door de HH.Dils, Fabry en Wera: Het koor vie! te prijzen en het orkest, onder de aandachtige Ieiding van heer Cluytens verdient een pluimpje. LAATSTE OPVOERING VAN MANON. Vrijdag a.s. 5 April laatste opvoering van «Manon»I^olverdeeling van «Manon» : Manon Lescaut, Mej. H. Krinkels. — Ridder des Grieux, heer P. Scapus. — Lescaut, hr GeorgesVillier. — Graaf Jes Grieux: heer Dils. — de Brétigny, heer Wera. — Guillot da Morfontain^-hçer Fabry. — de waard : heer Marcou. — Javotte, Mej. Ickx. — Poussette, Mej. Mattoye. Rosette, Mej. Troyard. Korte inhoud : Manon Lescaut — op weg naar liet klooster — ontmoet de jonge ridder des Grieux, die smoorlijk op haar verliefd geraakt en îaar verzoekt met hem naar Parijs te trekken... Daar leiden zij een armzalig bestaan. Terwijl des Srieux een brief aan zijn vader — waarin hij vraagt om met Manon te mogen trouwen — gaat wegzenden, komt de Bretigny aan Manon melden iat vader des Grieux zijn zoon zal doen schaken. I"n plaats van haar minnaar te vervvittigen laat rij hem ontvoeren door gemaskerde mannen, door les Grieux' vader çezonden. Manon is nu de maî-:resse van de Bretigny ge worden; — Ridder des Grieux wil abt worden. Hij moet zijn geloften af-eggen in St. Sulpice. Manôn verneemt dit uit den nond van graaf des Grieux zelf; zij laat zich on-niddellijk naar de kerk leiden waar de jonge abt îijn eerste sermoon houdt en gelukt er in hem rver te halen haar te volgen; zij vluchten. Door uiiperijen van een oude pierewaaier Guillot de Morfontaine wordt Manon, als lichtekooi, naar de *oloniën gevoerd. Op den weg koopt des Grieux ie geleiders van het konvooi om, om met Manon te kunnen vluchten, maar zij bezwijkt in zijne armen. Nieuwe Orkestvereeniging ANVERS - PALACE. Door onvoorziene omstandigeheden heeft deze .minstig gekende' vereeuiging tijdelijk hare Syin-fonische Conc-erten moeten stâken. Thans zijn le moeilijkheden uit den weg geruimd, en zoo zal zij dan ook hare werking hervatten. Op Zondag 14 April a.s. om 12 ureu T. U. 's morgens geeft zij haar 4e syniphonisch concert, en ditmaal met de medewerking van onzen stadsgenoot den hee'-L. Van den Broeck, Pianist. Naar men ons Yev-zekert is er voor een buitegewoon kunstprograjn-ina gezorgd. Toekf»mende week zid.len wij in le galegenhèid zijn het in zijn geheel op te geven. Van nu af kan men reeds kaarten bekomen op liet secret aria at, lange Gasthuisstraat, 15. T even s kan men plaatsen bespreken bij de Verschillende muziekhandelaar». Inkoop OCCASZJfc: Jt Verkoop F. KERCKHOVEN l, Anneesseustraat, 1 Goudsmid Horlogiemaker Diamantzetter Hippodroom «WAT VRAAGT HET VOLK???» Het succès der revue van onzen stadsgenoot heer R. Senten is lang niet uitgeput, niettegen-staande de vijfde week der voorstellingen ing-ing. Verleden' Zate-j-dag had een talrijk publiek er aan gehouden de eerste opvoering van het nieuw bedrijf bij te wonen en Zondag moest er publiek geweigerd worden. De bijkomende tafereelen zijn getiteld «Oor-logsfoor», «Kepelée», «Het oude Volksdeuntje», en «Nachtridders». In «Oorlogsfoor» komen menigvuldige smake-lijke uitdrukkingen en sappige toestanden voor en worden tegenwoordige verhoudingen onder eene scherpe ironie belicht. «Nachtridders» heeft de eigenschappen, waarvan wij in ons voorgaande verslag spraken: raak g<...:en en weergegeven. «Kepelee» is een vermakelijk tafereeltje, iets wat ctubbelzinnig, zonder overdrij ving. Er werd goed mode gelachen. Folkloristen zullen met genoegen «Het oude Volksdeuntje» weerzien. De schrijver dœt inder-daad heel wat lieve volksarias, gebruiken en kin-derspelen aanschouwelijk voor stellen. Als naar gewoonte werd de meeste zorg besteed aan de inkleeding, en schrikten de bestuurders voor geen onkosten terug. De monteering was effenaf prachtig. Mej. L. Vervoort en H. 't Seyen, Mev. L. Hae-sen, de heeren Van Thillo, Darden, Pierry, Van Eeckhoudt, Van den Branden, Van Atterdioven, en Bison brachten de typen tôt hun voile recht. Met de première liet de rolkennis, op zekere oo-genblikken, min of meer te wenschen, op de ver-dere vertooningen was daar echter niets meer van te l^espeuren. Ook Mej. Katicza en Nelly kaapten een deel van het succès weg, met hun sierlijke dansen. Het koor was zeer goed gestyleerd, evehals het uitmuntend orkest. Mej. Peenen ongesteld, werd op verdienstelijke w.ijze vervangen, door Mej. H. 't Seyen. Mej. .). Didier was zwaar verkouden, en een hevige hoest dwong haar, na het voordragen van het eerste lied, het tooneel te verlaten. Dank aan de tegen woord igheid van geest der H.H. Ne ut-gens en PieiTj% en aan het behendig spel \-an Mej. Katicza en Nelly verliep het voorspel zondej-dat de afwezigheid der commère een sterenden indruk naliet. 's Anderendaags was de lieve actrice al veel beter. De revue «Wat vraagt het volk? gaat nog maar voor enkele dagen. De achterblijvers, of zij die de schoone re\rue nog eens willen zien en die zijn talrijk, zullen zich dus moeten haasten. J.D.S. * * * Zaterdag 23 Februari 1918, en volgende dagen telkens om 8 uur T.U., Zondags in middagvertoo-ning, om 3 T. U. «Wat vraagt het volk», — groote Antvverpsche spektakelrevue, met een voorspel en twee bedrijven (16 tafereelen), door H. Senten. — Zes balletten geregeld door Mevr. Katicza. — Kostumen van de huizen Landolf (Parijs) en Ducheyne - Smits. — Pruiken van het huis F. Condès - yan Thillo. — Damenhoeden van liet huis Van Migerode. — Heerenhoeden van het- huis Van de Kerckhove. — Nieuwe schermen van Jos. Denis. VOORSPEL. — IN HET PATATTENLAND. — Tybaert de Kater, compère, heer V. Theunens. — De Aardappel, commère, Mev. J. Didier.— De Zuute, heer A. Darden. — Krombek, heer Pierry. — Den Blauwe, heer Van Attenhoven. — Baas Ganzendonck, heer Van den Branden. — Jef De Paus, heer A. Van Thillo. — Nie Carter, heer J. Bison. — Sherlock Holmes, heer Eeckhout. — Volksvrouw, Mevr. E. Haesen. — Eene zangster, Mej. M. Peenen. — Artist, heer Keyl. — Boeren-dachters, stadsvolk. — BALLET DER AARD-APPELS : eerste danseres : Mevr. Katicza. — Tweede danseres: Mej. Nelly. EERSTE BEDRIJF. — OORLOGSFOOR. — Peerdeforce, heer Van Attenhove. — Eikenhou-ten, hr Van den Branden. — Mariane, Mevr. L. Haesen, Charel, jonge boer, heer Pierry. — San-der, heer Eeckhoudt. — Fransoo, heer Bison. — Marie, jonge boerin, Mej. Vervoort. — Siska, Mej. 't Seyen. — Stiene, Mej. Peenen. — Barak-volk. Muzikanten. Kermisgasten. — CIRCUS -BALLET. KEPELEE:De scherpe agent, V. Thillo. OUDE VOLKSDEUNTJE. — BALLET VAN DE KINDERSPELEN. — NACHTRIDDERS : De Vlam, heer Pierry. — De Krabber, heer Eeckhout. — ONZE DOKKERS. De Dokker, heer A. Van Thillo. — HET FEEST VAN DEN ARBEID. — De Fee, Mej. Peenen. — De Land-bouw, de Koolmijnen, de Bouwnijverheid, de Ha-venarbeid. — APOTHEOSE : ARBEID ADELT ! De Bijenkorf. — BALLET DER BIJEN. TWEEDE BEDRIJF: IN HET DANSPALEIS. Charel, heer Van Thillo. — Flup, schipper, heer Pierry. — Knol, heer Darden. — Filleken, Mej. 't Seyen. Palpita, Mej. Vervoort. BALLET DER BARMEISJES EN SCHIPPERTJES. — IN DE VRIJE NATUUR : Liefdesideàal. — Compère en Commère. — TRAMBEPERKING : JUDASSE-RIJ (nieuw tooneel) : Mil heer Eeckhout. — Mina, Mevr. Haesen. MIDDEN NATUURSCHOON: Zoo sprak de wijze man : de Wijze man: heer A. Darden. — SPEL EN BALLET DER VOGEL-TJES EN DER BLOEMEN. — DE KLOD IN 'T LEER : Stan, schoenmaker, heer Van Thillo. — ytansken, Mejuffer Irma Vervoort.- — W7EER STROOMEN SCHATTEN TOE : Azië, Afrika, Oceanië, Amerika, Europa. APOTHEOSE : OPEN U, O SCHELDE!... * * * Verhuringsbureel voor liet Centrum «Galeries des Parfums», hoek Leys- en Jezustraten. Open van 11 tôt 6 torenuur. Gust Janssens, uitgever, Kerkstraat, 13, Antwerpent ELKE WEEK verschijnt bij mij rainstens één 1 vlaamsch hoek. Zooeven kwam van de pers : J. A. COMEN1US Zijn leven en zijne werken door Raph. G. Maudoux. Uitgave "Ped»rfogisch Magazijn,, — Prijs: fr. 0.50 Scala DE VODDENBARON. Van af Zaterdag 30 Maart, aile dagen om 8 1/2 T.U., opvoering van «De Voddenbaron» operette in drie bedrijven. Muziek van W. Kollo. Rolverdeeling: Drooglever: Hr. Toontje Janssens. — Hans Van Gaver: Hr. Pos&emiers. - -Hilda, zijn vrouw: Mevr. Angenot. — Windvlaag: Ht. .G. Van den Hoeck. — Mevr. Windvlaag: Mevr. J. Mertens. — Sophie, dochter van Hr. Windvlaag: Mevr. Lausanne. — Doddelzak: Hr. A. Kind. — Baron van Kernel :Hr. Aerts. — Frans: Hr J. Willemse. — De Burgemeester: Hr Peetermans. — De apotheker: Hr Asselbergs. — Wanda: Mej. Van Schoor. Korte Inhoud: Om met zijn vrouwtje, op hun eéntje, hun wittebroodsw&ken door te brengen heeft Hans Van Gaver een lolletje wij s gemaakt aan zijn schoonouders. Hij krijgt namelLjk het bezoek van zijn vriend den Baron Van Kemèl, heeft hij aan Mevr. Windvlaag geschreven. Deze laatste heeht hier geen geloof aan en komt Hans en zijne vrouw, op 't- onverwachts bezoeken. Om nu een Baron van Kernel te kunnen voorstellen nemen zij een landlooper, Drooglever, die de gek ste knepen uitsteekt. Het jonge koppel geraaKt in den hachelijksten toestahd, en moet, ten lange laatste, de list bekennen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.