Tweede Jaar. — Nr 52. Prijs : 10 Centiemen per Nummer. Zondag, 18 Februari 1917i ONS VLAANDEREN VERSGHIJNT ELKEN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS : VoorBclgiêenmnkrij^Vooreen^. .... f». 4.86 Voor drij maand .... » 1.25 Buiten Frankrijk : Voor een jaar ■ X ■ ■ ■ » 6.25 jj DOOR EENDRACHT STERK ——————-TiTTTnTTiamaMMrnMrMaifr^fifMgiirt'rTTfmrTrr^ii-T-i. ■ BUREELEN : TE GENT : 24, Wellinckstraat. TE PARUS 181, Rue de Charonne. Een Woordje tot De Ouders We leven in droeve tijden : 't is cen doodmoe deuntje. En voor menige ouders, en anderen, zijn het nog bange tijden er bij. Velen toch hebben op de vuurlijn een zoon, een man, een verloofde, een broe-der, een vriend staan, dag en nacht bloot-gesteld aan den dood. Velen sneuvelen, ja, velen echter zullen ook terugkomen, God-dank. Maar hoc zullen de eenen sneven ? Hoc de anderen weêrkeeren ? Zullen ze vader en moeder en geliefden tôt eere strek-ken ? Zullen ze de familie een bron van zegen zijn of.... van wat ? Zullen ze later kunnen meêwerken om België weer op te helpen, gelijk onze ouders en grootouders België ophielpen ? De mensch bestaat toch uit twee deelen : ziel en lichaam vergeten wij het niet. Iiij heeft twee levens, een zieleleven en een lichaamslevens. Het eerste is het bijzondèr-ste, het tweede krijgt maar zijn voile be-teekenis, zijn voile schoonheid door het eerstë. Voor beide dus moeten we zorgen, beider ontluiking maken den mensch en de samenleving welvarend. De ouders nu werden door God aange-steld om over beide levens te waken, om beide te ontwikkelen. « Ik geef u dit kind, sprak God eens tôt hen, gelijk de dochter van Pharao tôt de moeder van Mozes, voedt het voor mij op en ik zal u teruggeven wat ge er aan besteed hebt. » Te ouders moeten zorgen vcor de ontwikkeling van het kind, Van [zijn verstand en wil, van hecl zijn geest en ziel ; zij moeten ook zorgen voor de ontwikkeling van zijn lichamelijk leven. *t Is niet genoeg dat het kind loopen kunne, lezen en schrijven, niet genoeg zelfs dat het een stiel kenne, opdat de ouders van dezen plicht ontheven zijn. 't Is hun in België genoeg gezegd geweest : de opvoe-ding van een kind, bijzonderlijk voor wat zijn ziel betreft, is zelden- vôôr de 25 jaar voltrokken. En voor uw jongens die soldaat zijn, wat doet ge er nog voor ? Lichamelijk kunt ge niet veel. Maar wel nog kunt ge voor hun ziel zorgen. Zijt ge terecht benauwd voor hun lichamelijk leven, ook moet ge beang-stigd zijn voor hun ziel. Blijft uw zoon wel wat hij bij U was ? Dat is toch het minste wat men vragen kan, nu de dood hem elken oogenblik voor God brengen kan. Onderhoudt hij zijn kristelijke plichten ; hoort hij elken zondag Mis ? Gaat hij soms al eens te biecht en te communie ? Bekommert ge u daarover ? 't Is niet genoeg dat hij zegt van ja ; is het waar ? Hoe heet zijn aalmoezenier ? Wan-neer hoort deze biecht ? Of liever weet .hij dat de priester altijd en overal — op het front vooral — bereid is te helpen en te vergeven in Gods naam ? Veel soldaten zouden aarzelen bij zulke vragen. 't Is ei-genaardig hoe zooveel jongens van een katholiek land als België zich wel laten trekken en sleepen naar den biechtstoel, maar niet bewust genoeg zijn om zich zel-ven aan te bieden. Deze leemte wordt voordeelig door de ouders aangevuld : hunne stem wordt doorgaans goed aanhoord. Ouders, zegt ge uwen zoon dat de E . H. Aalmoezenier zijn pastoor vervangt en dat elke goede parochiaan zijnen pastoor kent, hem bij het aankomen in de parochie gaat groeten en voorts doet wat hij leert ? Zoudt ge bereid zijn desnoods uwen zoon den E. H. Aalmoezenier aan te bevelen, opdat hij een oogsken zou open houden °p uwen jongen. Die aanbeveling zou zooveel werk vergemakkelijken. Voor vele ouders is dit onmogelijk, omdat ze achter de vuurlijnen onder vreemd juk leven. Maar voor menige is het nog mogelijk. O, zegt toch aan uwzonen.gij die hetkunt.dat ze hun plicht goed zouden kwijten jegens het land, ja, maar ook jegens God en altijd gereed wezen om voor hem te verschijnen. Laat niet toe dat ze met hun ziel spelen. Leert hen toch de kostelijke les, die aile andere om zoo te zeggen behelst, namelijk van altijd in staat van genade te zijn, vrij van doodzonde. Dan alléén toch is men ware kristen. En voor het overige, bidt voor hen, bidt voor hun levensbehoud, zoo natuurlijk als bovennatuurlijk. Met aldus te handelen, geliefde Ouders, zult ge wel doen, het geluk van uw kinderen behartigen en er fiere verdedigers van Eer en Recht van maken. God, die het al geeft, zal u zegenen. AAN ONZE LEZERS Vriendelijk verzoeken wij onze Lezers wier abonnement in de maand Januari of Februari vervalt, ons den inschrijvingsprijs : 2.25 fr. voor zcs maand of 4.25 fr. voor een geheel jaar te willen opsturen in postman-daat, eu bij adresverandering een postzegel van x 5 ctm. te willen medezenden voor den onkost. Tôt ons spijt, moeten wij onze gëabon-neerden verwittigen dat wij voortaan geene postkwittanciën meer zullen aanbieden bij de vernieuwing der abonnementen ; de onkosten beloopen te hoog. — Per post doen wij nog enkel de jaarlijksche abonnementen ontvangen, op uitdrukkelijk ver-langen onzer lezers. Hieruit moeten onze lezers niet besluiten dat wij denken dat de ourlog nog een jaar of meer, duren zal. Neen ; maar, gelijk « Ons VLAANDEREN » vôôr den oorlog te Gent verscheen onder den naam van « Het Volk van Vlaanderen » zoo zal het, met Gods hulp, na den oorlog ook voort blijven bestaan, en lijk nu, bijzonder gewijd zijn aan de verdediging der belangen der uit-gewekenen. M SrlBlje vas den Beig. De verloven onzer soldaten. De simpele jassen, mogen dikwijls zes, tien, twaalf en nog weer maanden wachten eer ze op verlof mogen gaan. De Fran-schen gaan aile vier maand, de Belgen in theorie ook, maar in werkelijkheid !!! Onze jongens, die het verdienen, moeten regelmatig bij hunne ouders en vrienden komen. Dit is zooveel te noodzakelijker dat sinds eenige weken de gehuwde mannen bin-nen zijn. En de kostelooze reis onzer verlofgan-gers Brieven met de vleet, vol klachten over den nieuwen maatregel die de ri] ke belgische soldaten dwingt te betalen, wanneer de arme fransche en engelsche soldaten voor niets mogen op 't konvooi gaan, kwamen ons toe. Ja, ja ! Ons jongens die een weinig meer dan twee frank per week verdienen, die nooit geen pintje moeten pakken, want ze kri-jgen koffie, die nooit geen boter mogen koopen, want ze krijgen een pond vet per dag, moeten maar zien dat ze na vier maand de jo frank gespaard hebben om de oude moeder die met de allocatie in 't zuiden van Frankrijk leeft, te gaan omhelzen. Waarlijk, indien het een bureelrat is, die dat gevonden heeft, ze verdient.... of liever ik zal niet zeggen wat ze verdient. BELG. I . Âvondpraatje Jongens, ik heb hoofdpijn vandaag en dan gaat het niet goed. Die vervelende hoofdpijn ! En dat heb ik nog al dikwijls ! Over een drij ot vier jaar, had ik eens hoofdpijn en ik kwam juist Net Snuif tegen. « Pierke » zegt ze, « ge ziet er zoo aardig uit ? » « Ja, Net » zeg ik « ik heb hoofdpijn. » oNiks aan te doen » zegt Net. « Ge kunt niet beter doen dan uw hoofd te laten afzet-ten en een ander laten aanmaken. » Ik bekeek haar natuurlijk ongeloovig lachend. « Ha i » riep zij «gij lacht ? En waarom ? Maaktmen tegenwoordig geene Kaloetsjoewe beenen ? Kaloetsjoewe armen ? Maken ze geen valsche tanden, glaasdige oogen enz. Iioeveel loopen er niet met een perruque valsch haar ? Ha, gij denkt dat ze geen koppen kunnen maken ? Dan zijt ge nog niet slim, hoor ! » Ik heb haren raad niet gevolgd en : voilà ' Nu heb ik weer hoofdpijn ! * * * A propos ! Ik heb weer een koppel zegel-tjes bij, hoor ! 1k heb u laatst gesproken van de twee fransche zegels welke S. K. V. H. uitgeeft in zijne eerste serie. ■Ziehier de eerste r ""ÏVîT ï sPreu^ : 4 P°ur être | | i fort, sois pur » of « Om- j ( 3' \ ' sterk te zijn hoeft men ! i ] ! zuiver te leven » i-s niet iiu Mf< nieuw. Zijwerdt het eerst gezegd door den grooten *'( fO^T* M franschen geschiedsclirij-\ I sois PUR j ver Michelet. jfi® Z^ is cctller no& heel en aj yan onzen tijd. «Om sterk te zijn hoeft men rein te leven », wel dat is iets van aile dagen ! Daar moet ge geen geschiedschrijver of pastoor voor zijn, om dat te vinden ! Nemen wij b. v. een bokser, een gewich- tenwerker, een worstelaar, een baanlooper of een rijwielrenner, wel al die kerels houden zich van de ontucht af! Is het uit godsdienstige opvatting ? Zijn dat allemaal : pijpenkoppen ? Heelemaal niets van ! Maar zij weten dat « om sterk te zijn, zij zuiver moeten leven, » anders niet I Ik doe dus geen sermoon, als ik die kloeke mamen als voorbeeld neem, geloof ik ! En elkeen zal daar wel mee t' akkoord zijn ? ! Welnu, laat om dan ook zoo doen, niet omdat zoo iets op de propagandazegels staat van S. K, V. H. maar omdat het een bewezen feit is dat merç om sterk te zijn, zuiver moet leven ! Zoo b . v. dit : Restez dignes de fonder un foyer ! Blijf weerdig |||S|^ een familie te stichten ! Ziet eens midden dat zegeltje'een reine vlod- «j ût'j ende vliet.Het omliggende land is er door besproeid. ^ Landerijen en boom- rinm. gaarden wasschen weel-Yseï» 191s derig langs de boorden. Opden voorgrond een brugge, een overgang"! Hoe lief vind ik dat, als ik die beeld-spraak omzet in onze gewone volkstaal. Dan verbeelt mij dat klare water, de zuivere reine en echte liefde. Geene liefde die in den dag zich schuw wegstopt en 's avonds, zelfs 'snachts, langs de boulevards te koop loopt ! Geene lièfde die in het donker de eenzame hoekjes en kantjes opzoekt om daar een taal te spreken die niemand hooren mag ! Geene liefde die weet dat zij «mil en valsch is, anders had zij niet noodig zich te stoppen ! Neen, een echte een zuivere liefde die de borsten doet zwellen, de oogen doet glinsteren en onze jongens fier maakt. Dan zie ik die liefde in reine boezems leven en voort-leven, tôt dat zij eens, twee wezens voor het leven samenbrengt en uit wiens eerlijke en eerbare samenneiging, nieuwer leven opschiet zooals den plantengroei naast het vlietje ! En dan zie ik uit dat huwehjk, gesloten voor God en de menschen, kindertjes ont-spruiten en de goede jonge moeder en de waardige jonge vader, brengen dan in de hartjes hunner lievelingen, al het goede dat zij van hunne brave ouders ontvangen hebben. zij dienen dan als brugje als overgang, van de oudere naar de nieuwere ges-lachten ! Ik herhaal het : « Blijf weerdig een familie te stichten » Niet elkeen is daartoe in staat ! Ga gij zelve in die famiiië 1 waar vloeken en ketteren, tieren en lawaaien, 's morgends begint en maar eerst eindigt als vader 's avonds dooddronken, zijn nest in strompelt. Ga zien en hoor de ziekelijkeof misvormde kinderen die, ofwel in hunne onwetendheid, liefde gevoelen voor die wanschepsels wiens verderf zij uitboeten of, zoo zij weten, niet de minste iiefde of aantrek gevoelen voor dezen die .. hunne vader of hunne moeder zouden moeten zij n ! Ik zeg : zouden moeten zijn, omdat ik hen die heilige narnen onweerdig acht ! Maarkeer u dan ook tôt die familiën waar een reine lief je twee edele harten heeft vereenigd en waar gezonde kinderen liefde vol opwillen ! Daar vloekt en kettert men niet : daar spreekt men eerbiedig en liefdevol tôt el-kander. En gevoelen die menschen een lust om hoogere toonen aan te heffen : dan zingt men er ! Dan zingt men het schoone, het reine, het lieve of het mannelijke van wat in of om hen is. Daar zingt men omdat men daar mag zin-gen, maar ook ondat men daar kan zingen ! O! Gij die deze eenige regeltjes leest weet gij wel wat « jong zijn » is ? Weet gij wel dat gij binst uwe jeugd een heel leven te scheppen hebt ! Weet gij wel dat uit uw gedrag, uwe heele toekomst moet voort-spruiten ? Spaar u ! Spaar 11 ! Geld en al wat buiten u is, kunt gij ver-spelen en misschien terugwinnen maar ge-zondheid en al wat in u is : eens verloren, blijft het verloren ! Nog eens spaar u en blijf weerdig huis-vader te worden ! Nu ga ik weer opkramenwant het is tijd ! Toekomende keer kom ik u een nieuwe zegel toonen en als gij me dan nog niet moe zijt, kom ik nog eens een vertelske vertellen uit mijnen jongen tijd 1 Ja, ja, jongen tijd ! Of denkt ge dat ik altijd een kletskop gehad heb ? Alla ! tôt ziens ! Allemaal. Ne klauw en ne poot van. Pierke Gebuur. BEBICST aan de leden van de Franschmansgilde Door de omstandigheden gedwongen, zijn. wij genoodzaakt de Franschmansgilde tijdelijk op te schorsen tôt na den oorlog. De leden, die gewoon waren met den eersten maart hunne jaarlijksche bijdrage te betalen, zullen mits een post-mandaat van drij franken op te sturen, de gazet « Ons Vlaanderen » ontvangen tôt 1 Januari 1918. Zelfs indien de oorlog voor ait laatste tijdstip gedaan is, gelijk wij het met reden hopen, zullen zij Ons Vlaanderen in België voort ontvangen. Dit ons VadeHand. de werkdwang in westvlaanderen. — weer vernemen we ergerlijke bijzonderheden over den werkdwang, op Belgische burgers toe-gepast. De werlcloozen te Rousselaere in West-Vlaanderen, moeten aan het front werken . Elken morgen brengen trammen talrijke groepen er heen en op dagen, dat het bombardement niet hevig is, drijft men dergelijke weerlooze burgers zelfs tôt in de vuurlinie nabij Sint Julien en Thorbuntje, gehuchten bij Langemarck, dus tôt onder het vuur der Engelschen. De Duitschers verbloemen ginds dien toestand niet, want ze geven deze werklieden een kaart met de aanwijzing « Militaire arbeider ». En nog hatelijker is die maatregel, als men weet, dat te Rousselaere zelf in de talrijke werk-plaatsen honderden Duitsche burgers werk-zaam zijn gesteld, die dus niet de guurheid van het weer trotseeren, noch 't gevaa.r van de vuurlinie kennen . Een bewijs dus, hoe Duitschland zijn militaire arbeiders rekwireert onder de weerlooze bewoners van het afgesloten etappengebied. de toestand te brugge. — De economische toestand te Brugge is verschrikkelijk. De. winter maakt er dagelijks slachtoffers en het gebrek aan levensmiddelen verhoogt het lijden van een volk, reeds door allerlei ontberingen verzwakt. De inwoners beschikken thans nog per week en per persoon over 2 kgr. aardappe-len. De vrouwen van militairen ontvangen regelmatig hunne vergoeding van 75 centiemen daags, maar dit heîpt al weinig in den droeven toestand, waarin men thans verkeert. De gemeente-overheid heeft één middel gevonden om de vrouwen wier gedrag onberispbaar is, ter hulp te komen, door hen eene « blauwe kaart » toe te kennen waardoor zij eene buitengewone hulp kunnen bekomen. bu3gemeester max wordt sergent van de karabiniers. — Het Ie regiment karabiniers telde onder zijne hooggeplaatste vrienden, burgememeester Max en had hem daarom ook kaporaal der karabiniers genoemd. Een dezer dagen komt generaal Collijns hem sergent te noemen en zegde van hem : « Hij is de onze, hij die sedert meer dan twee jaar in de duitsche gevangenis zit te zuehten. 't Is een eer voor ons hem vandaag sergent te noemen van ons regiment ». het ravitaillement van leuven. — In den loop van het jaar i9i5 kwamen er te Leuven toe : 2.050.000 k. suiker ; 1.280.000 k. kolen ; 2I0.OOO k. melk ; 1O4.OOO k. boo-nen ; 79.727.000 k. bloem ; 61 -740.000 k. maïs ; I.I02.OOO k. vet ; 46o.000 1c. poe-dersuiker en 557.000 k. spek. negentig duizend brusselaars. — Men meldt dat de duitschers voornemen zijn 9o.000 mans uit Brussel naar Duitschland weg te voeren, om daar in de munietiefabrieken te arbeiden. zou het waar zijn ? — N iar verscheidene bronnen luideu, maar tôt hiertoe heeft men desaangaande geen de minste zekerheid, zouden talrijke belgische vakmannen naar Turkije verzonden zijn, om daar in de mu-nitiefabrieken te arbeiden. collegiegasten op weg. — Onze lezers weten dat de normaalschool van Bergen met pak en zak, naar Duitschland werd gevoerd. Zoo ook het collegie van Aerschot. Nu was het de beurt aan het collegie St Michiel te Brussel en laatst, aan het gesticht der broeders te Carlsbourg. hoe veel ? —■ Wij vernemen uit vaste bron, dat, voor wat de gemeenten Berchem en Borgerhout betreft, het aantal wegvoerin-gen tôt het kolossaal cijfer stijgt van 2i.000 Wat moet het dan zijn in Antwerpen en in andere groote steden ?

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.