o MEDEDEELINGSBLAD Orgaan van den Antwerpschen Diamantbewerkers Bond en der Federatie van Vakbonden De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHUNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administrai : Plantijnlei West, 66, Antwerpen Eenmaking Steun j In ons vorige nummer werd door J.V. M. reeds eenigszins in korfe trekken uiteen-gezetwat met de nieuwewijziging in den steun bedoeld wordt: eenmaking name-lijk voor aile «doppers» door het afschaf-{en van steun A. en een minimum voor allen van 4, 3 of 2 franken. Er is echter nog wat anders wat te gelijkertijd zou kunnen aangepakt wor-den ) eene andere eenmaking. Tôt hiertoe werden namelijk de ge-steunden verdeeld in twee groepen : de Doppers en de Schamele Armen. Hetzelfde klassenverschil dat steeds bestaan heeft in de wereld bleef tôt hiertoe ook in den steun zelfsvan toepassing. Men heeft minder en meer intéressante behoeftigen. Menschen waarvan men het wel en anderen waarvan men het niet weten mag dat zij gesuund worden. Menschen waarvan men beweert dat het gekend zijn hunner behoefte aan steun voor hen eene schande zou betee-kenen ; anderen die men verplicht het in het openbaar te komen ontvangen, van dewelke men meent dat openbaarheid hen niets maken niets deren kan. Gewoonlijk wordt de scheidingslijn ruwweg getrokken tusschen de handen-arbeiders eenerzijds en beambten en der-gelijke anderzijds, meer metpenenhoofd arbeidende. Deze heele laatstgenoemde groep wordt (meest door zichzelve) zoo maar gewoon-weg als intulectueelen betiteld. En dat enkel omdat zij wat langer de een of andere school hebben gevolgd. Wat na-tuwrlijk nog niet het minste bewijs levert voor de intelectualiteit. Want boeken-wijsheid toch brengt gewoonlijk, voor wieze in zijne bovenkamer niet behoor-lijk verwerken en bergenkan,nietanders mede dan eene goede dosis verwaand-heid en dat laatste is dikwijls het begin der ezelachtigheid. Als men nu toch eenmaal aan het een-maken van den steun begint zou het vol-gens ons maar het best zijn dat men ook over die scheidingslijn maar in eenen trek de spons vaagde. Den steun voor allen die werkelijk aan steun behoefte hebben dus nietalleen gelijk van bedrag, maar ook gelijk in zijne toepassing maakte. En waarom niet ? 1s steun ontvangen, wanneer men bui-ten zijne schuld in de miserie gekomen is, eene schande ? Zoo ja, waarom moet die schande den naarstigen, deftigen arbeider alleen dan epgelegd worden ? 1s een metser bijvoorbeeld welke de nijverheids-instellingen opbouwd, is dien als mensch minder dan de klerken welke op de bureelen daar de akten invullen of het boek houden ? 1s den hout- of metaalbewerker, den mijnwerker welke dagelijks zijn leven waagt om den menscheJijken haard de noodige warmte, de fabrieken, spoorwe-gen, enz.deonontbeerlijke beweegkracht te leveren, zijn die allen als mensch van lagere beteekenis dan de patroon van een boekwinkel, een mode-magazijn of andere dergelijke zaken ? Maar wij beweeren dat steun ontvangen, wanneer men aan de noodzakelijk-heid daartoe zelve geene schuld heeft, niets schandelijks inhoudjden gesteunde niet in het minst zedelijk kwetsen kan. En zeker nu niet ! En als er iets is waar werkelijk iets vernederends in gelegen is dan is het wel in de wijze waarop men den zooge-zegden de eer sparenden steun voor Schamele Armen moet zien machtig te worden. Dat ding toch wordt beheerd door slechts een paar menschen. Rechtstreeks daarheçn gaan als men ze niet persoonlijk kent helpt gewoonlijk niets. Men moet dan al beginnen met deze of gene om eene aanbeveling te ' gaan smeeken. Want dit is in de meeste gevallen de werkelijke benaming van zulk een stap. Dien persoon en soms nog anderen, zal dan eens probeeren. En wanneer men dan in de gratie valt, geen politiek of persoonlijk tegenstander is van dezen of hunne familie welke de Schamele lakens uitdeelen.... nu dan gaat het. Ge kunt dan ergens komen, in stilte om wat franken en..., na enkele weken weet alle-man het. Zoo gaat het heel dikwijls met den Steun voor Schamele Armen. Het is een niet gereglementeerde steun, laat dus het terrein vrij voor willekeur en eng-geestigheid.Daartegenover staat den gewonen steun, den zoogezegden «dop» dan in eene veel waardiger, onafhankelijker positie. Den gewonen officieelen steun toch is een recht. Het staat nauwkeurigomschre-ven wie hem toekomt. Wie werkelijk behoefte heeft om ge-steund te worden heeft daartoe niemand tevoet te vallen, geen familieleden of vriendjes der bestuurders in den arm te nemen. Men bied zich aan geeft gewoon-weg den staat van inkomsten en ont-vangt hetzelfde wat anderen verleend werdt. Geene de minste neerbuiging hoeft hier dus ; geen weigering kan opgeloo-pen worden als men werkelijk recht heeft. Wat van de Schamele Armen niet kan gezegd worden. Want dat is eene soort aalrnoes. Men kan er toch geen rechten doen op gelden, kan er enkel om vragen, hangt van den willekeur af van hen die het beheeren. Er bestaat dus volgens ons geene de minste reden die den toets der openbaarheid doorstaan kan, om den geheimen steun, voor de zoogezegde Schamele Armen, te doen blijven voortbestaan. Eri daar het nu toch eindelijk tôt eene gelijkmaking van steun komen zal, ware het maar wenschelijk dat ook de toepassing de regeling ervan een werd. De Nieuwe Steunregeling In ons vorig nummer heb ik een kort overzieht gegeven over het nieuwe ontwerp der steunregeling.Daarin hebben we gezien dat het Nationaal Comiteit ter beschikking voor het gezin eene som stelt van 4, 3 en 2 franken, naar gelang de ouderdom, en dat aan deze som kan bijgepasl worden, door het Provintiaal Comiteit en de lok3al Comiteiten. Ik heb ook aangetoond dat het noodzakelijk was, dat deze lichamen in plaats van kunnen, zouden moeten bijpassen, tôt een bedrag waar-door de gesteunden in de gelegenheid gesteld worden, ten minste in het leven te kunnen blijven. Ik heb dus nadrukkelijk er op gewezen dat de gerneenten verplicht moeten worden, het ontbre-kende bij te passen, maar ziedaar nu het kapitale punt, hoe zullen de gerneenten daarvoor kunnen gedwongen worden. Ik gebruik nadrukkelijk het woord gedwongen, omdat wij na drij jaren ondervinding weten, dat zij het uit vrijen wil niet zullen doen, tôt nu toe zijn er zelfs gerneenten die voor de gesteunden niets bijpassen, en wij kunnen gerust zeggen, dat de gerneenten die op het oogenblik het meeste geven, nog niet genoeg doen. Bij de verschillige stappen die wij bij de ge-meentebesturen in den loop van den oorlog gedaan hebben kregen wij steeds voor antwoord dat zij reeds meer deden dan zij konden, en dat hunne finantiën het niet toelieten nog meer te doen. Dat was het kluitje waarmede men ons in 't riet stuurde, nogthans weten wij beter, de gerneenten beschikken over een uitgebreid crediet, maar zij willen daar niet ten voile van genieten om later aan de viersternmer te kunnen aantoonen hoe zuinig zij ele gemeentegelden beheerd hebben. Zoo zien wij dat, terwijl men eenerzijds met miîliarden verwoest en vermorscht om te dooden, men anderzijds over eenige duizenden franken kibbelt om de menschen in het leven te hoaden. Om te bewijzen hetgeen ik over de schraap-zucht der gemeentebesturen zeg, wil ik hier een van de honderde staaltjes rnededeelen. In de gemeente Wijneghem krijgen de gesteunden, en dat sinds verscheidene weken, enkel om de twee dagen een rantsoen soep, alhoewel hunne soepkaart voor aile dagen van de week afgestem-pelt wordt, en de reden waarom zij maar om de andere dag soep krijgen is — omdat er geen waren aanwezig zijn zult ge misschien denken, neen mis — de reden welke door het Comiteit opgege-ven wordt is, dat de soep hen te duur kost, en dat gebeurt in het seizoen als er nog groenten en vleesch in overvloed te krijgen zijn, terwijl het hier loopt over het zoo bij uitstek geschikte volks-voedsel.Het Provintiaal Comiteit hetwelk van boven-genoemd feit op de hoogte is, doet niets of kan niets doen hetgeen voor de hongerige bevolking op hetzelfde neerkomt, om die gemeente te dwin-gen hare verplichtingen na te komen, en dan reisl veor ons de vraag op, wat zal er van de bepaling van het Nationaal Comiteit, hetwelk zegt dat de gerneenten kunnen bijpassen in huis komen, wij gelooven weinig of niets, en daarom moeten wij, ons niet meer alleen bepalen met een protest te sturen naar de gemeente of provintialeC«miteiten, maar wij allen hebben voor plieht in naam van de hongerlijdende bevolking ons tevens te wenden rechtstreeks tôt het Nationaal Comiteit, apdal deze met de hulp der regeering aan de slachtoffers van den oorlog, de middelen verschaft, om in hel leven te blijven. J. V. M. Diamanib&wepkersbelangen Conceniratie der Diamantnijverheid In Holland waar men het onder oogpunt van voeding ontegenzeggelij'k nog oneindig beter heefl dan hier — gedeeltelijk dank aan de onverzette-lijk zonder genade voor de enkelingen doorge-voerde maatregelen — in Holland staat men ei in zake brandstof nog minder goed voor dan wij, En ook daarmede grijpt de regering daar onge-nadig in. In ons vorig nummer haalden wij alreeds ter loopsaan : «dat in Amsterdam a//ediamantslijpe-rijen gesloten zijn van over maanden reeds en enkel de 22 grootste — die alla werklieden be-vatten kunnen — nog werkende zijn. In het Weekblad vinden wij nu een artikel waarin Henri Polak de diamantbewerkers en hunne patroons er kennelijk op voorbereid dat ze dezen winter nog wel wat aaders zullen te slik-ken krijgen. Wij laten hier het artikel in zijn geheel volgen: De Gasbesparing De nood, dien de oorlog ons brengt, doet zich op velerlei wijze gevoelen — men zie, bijvoorbeeld, de Mededeeling die de Regeering via de Centrale Comrnissie uit de Arbeidersbeweging voor de Levensmiddelenvuorziening ons heeft doen toekomen en die mon eiders in dii blad vinden kan. Hij doet zich ook gevoelen in onze industrie, niet alleen door werkloosheid en andere akeligheden, doch ook door inwerking op de gewone technische regelingen van het vak. Wij hebben dientengevolge reeds eenige malen moeten schikken en plooien — eenmaa! zelfs op zeer ingrijpende wijze, door de concentratie der werk-lieden op een zpo klein mogelijk aantal fabrieken — en wij hebben het dezer dagen opnieuw moeten doen. Er heerscht kolonnood in het land-.Onze Lim-burgsche mijnen leveren slechts ongeveer een derde van hetgeen het land voor industrieele, vervoers- en huishsudeiijkedoeleindenaanbrand-stoffen noodig heeft. De rest moet uit het buiten-land komen, met name uit Duitschland, Belgiê en Engeland. Het laatst-genoemde !and stuurt ons reeds sinds zeer langen tijd geen stukje steenkool meer. Duitschland (waaronder thans België be-grepen moet worden) staat ons veel minder af dan voorheen het geval was, zoodat er een belangrijk tekort bestaat en wellicht een nog belangrijker tekort te wachten is. Dientengevolge moet er bezuinigd worden. Ook op de productie van gas en electrielteit, die veel kolen vordert. Het te bezuinigen percentage van het verbruik werd dan ook reeds een lange poos geleden van overheidswege voorgeschreven. Nu is echter in de maand Juli in vele gerneenten. o.a. ook te .Amsterdam, deze van Regeeringswege gelaste besparing niet bereikt geworden, zoodat hetgeen toen teveel weid gebruikt, in de loopende maand, en wellicht ook nog in eene of meer vol-gende, zal moeten worden ingehaald. Ons Ge-meentebestuur heeft uit dezen hoofde scherpe maatregelen moeten nemen, om de nu volkomerc onvermijdelijke extra-bezuiniging te verkriigen. Het moest dat doen, wilde het niet de zeer groote kans looperi, van de stad voor geruimen tijd zoo goed als geheel vari gaskolen, dus van gas ver-stoken te zien. Welke deze maatregelen zijn, weet nu wel iedereen. Zij brengen o. a. met zich mede, dat op den Zondag gedurende een graot deel van den dag het gas niet onder druk staa+, hetgeen in de practijk zeggen wil, dat er geen gas ontstoken kan worden. Dientengevolge is het niet mogelijk, gedurende dien tijd diamant te verstellen, behalve in den mechanischen dop, en kan er derhalve ook geen diamant geslepen worden. De besturen der organisaties in onze nijverheid staken, zooals van zelf spreekt, de koppen bij elkander, ten einde de gerezen moeilijkheid zoo goed mogelijk te boven te k«men. ëepaald werd, dat op Zondag niet zal worden gewerkt en dat degenen, die daarbij betrokken zijn, vijf werkda-gen zullen hebben van negen en een half uur, zoodat slechts één half aur per week verloren gaat. Dit kan beteekenen eenig verlies voor de eigenkostenwerkers, alsmede voor de patroess, die op vast geld laten werken. Het kan dat beteekenen. Zeker is het geenszins. Het zal in elk geval moeten worden afgewacht, of het half uur minder arbeid ook een geëvenredigd verlies aan productie zal beteekenen, alvorens het de moeite waard zal zijn daaromtrent maatregelen te bera-men.Nadat deze dingen gepublieeerd waren, ver-scheen de mededeeling, dat de aanvankelijk door het gerneentebestuur vastgestelde regeling eene verandering had ondergaan en wel deze, dat op den Zondag véôr 12 uur 's middags wèl gas zou worden geleverd. De vraag rses toen, of het niet beter ware op den Zondag een halven dag te laten werken, waardosr dan voor de betrokken werklieden de vrqe Vrijdagmiddag behouden kaH

Er is geen OCR tekst voor deze krant.