Op 22 april 1915 schrokken Franse en Britse troepen in de linies tussen Steenstrate en Langemark op van een gele wolk die naar hun linies toedreef. Toen de wolk de soldaten bereikte, kregen ze last van hevige en pijnlijke hoestaanvallen en brandende ogen.  Deze eerste grootschalige gasaanval met dodelijk gas zorgde voor een golf van paniek onder de soldaten. In de ochtend van die 22e april hadden de Duitsers 5.730 gascilinders met chloorgas opengetrokken. De wind deed de rest. De Duitse troepen – die zich tegen het gas beschermden door besprenkelde doekjes voor hun mond te binden- konden een bres slaan in de geallieerde linies van vier kilometer  breed. De Franse generaal Foch liet evenwel snel nieuwe troepen aanrukken, waardoor de Duitsers niet verder konden oprukken.
 
In het begin van de oorlog hadden zowel Duitse als Franse troepen traangasgranaten gebruikt om hun tegenstanders te verblinden. Dit had echter weinig effect. In 1915 stapten de Duitsers over op granaten met dodelijke gassen, de aanval van 22 april 1915 was de toon gezet en zouden beide partijen veelvuldig gifgas inzetten bij volgende aanvallen.
 

Britse slachtoffers van een gasaanval, 10/04/1918, Imperial War Museums, Q 11586, Thomas Keith Aitken