1© «Tnargaiijf. *WQ15NSDAO- O FKBRtTARÏ19ie N<^. 134 1B0NNEMENTEN. JPer 8 maandea voor Holland 12.50 franco per posfc. Lossè nuiiimers: Voor Holland 5 cent roor Buitenland 7Vî cent. Den Haag. Prinsegrachfc 69, Telef. Red. Adm. 7433. BELGISCH DAGBLAD Bestuurders: Dr. TERWAGNE — CH. HERB1ET. Hoofdredacteur : L. DU CASTILLON. AD VER TEN TIEN; Tau 1—5 regels f 1.50: elfc» regel meer f 0.30; RecWea 1—5 regels f 2.50: elko regel meer f O.èO. London : Dixon House Lloyda Avp.niiA "F! ' H HET ANTWOORD VAN A DEWINNE, Hootdredacteur van ,,Le Peuple'' (Brussel) aan de „Sociaal-democraten" van Denemarken. Wi© is verantwoordeltjk? Na zeventien maanden oorlog is „de Social-democraten" nog niet ingelicht over den oorsprong en de oorzaken van den geesel, welke Oostenrijk-Duitschland over Europa ontketend heeft. De ware plich-tigen zijn voor hem nog onbekend, hij zoekt nog immer en in afwachting trekt hij te velde tegen kapitalisme, koloniale poli-tiek en stelt al de oorlogvoerende landen verantwoordelijk, zelfs België inbegrepen, dat zich voorzeker aan dezen ezelstamp niet heeft verwacht. Deze wijze van redeueeren klopt misschien wondervol met de eehte, orthodoxe Marxis-tische leer, maar voor mij loopt zij mank door haar al te ver dragend en algemeen karakter; zij wordt toegepastopalleoorlogen, zoo kleine als groote. Juist daarom schijnt ze mij onvoldoende en te onbepaald. Ah ! ik weet wonderwel, dat de kapitalistische orga-nisatie der maatschappij in zich bevat bot-singen en oorlogen. Maar wanneer dit vast-gesteld is, is nog niet ailes gezegd. De Sociaal-demokraten welke, zooals ik, overtuigd zijn, dat het Duitschland is die dezen oorlog gewild heeft, beweren daarom niet dat het Dtiitsch kapitalisme alleen verantwoordelijk is. Ik twijfel zelfs grootelijks, dat het de hoofdschuldige wel is. Bij rijpelijk nadenken vraagt men zich af welk voordeel er in besloten lag voor het Duitsch kapitalisme dit onzaglijk conflict te doen ontstaan; hetwelk de nijverheid heeft ten onder gebracht, de voornaamste afzetgebieden en bijna gansch het koloniaal domein heeft doen verloren gaan; hetwelk eene verzwakking en uitputting voor lange jaren zâl doen intreden, zelfs wanneer Duitsch land zegevierend uit den strijd komt. Wanneer daar tegenover de Duitsche Nijverheid zonder gevaar, traag maar zeker wist in te dringen in al de landen van de wereld en alzoo stilaan zijne opperheerschappij over de weréldmarkt zag nadereu. rt—.•v4> L lu v\lu \liWiU V VIV4 TWX1V-11) wat er dan ook nog moge gebeuren. Zijn dan de vertegenwoordigers der Duitsche Nijverheid de kluts kwijt geraakt ? O ! neen. Zij hebben den invloed van hoogere krachten ondergaan, zoo o.a. van de Junkers-caste en de beroepsmilitaristen, welke behoefte gevoelden om hunne maatschappelijke nood-zakelijkheid te doen vaststellen ; van hunne intellectueelen wijsgeeren, geschiedschrijvers, economisten, letterkundigen, priesters en geleerden, die denken dat het Germaansche ras geroepen is om de wereld te hervormen en te beheerschen en die de regeeretide klasse | met de natie onder dien drnk hebben gebracht . 't Is daar, op dat terreiu, dat de wezenlijke verantwoordelijkheid vast te stellen is. Ik verwacht er mij aan dat „De Sociaal-demokraten" mij gaat behandelen als een droo-mer en misschien mij wel zal aanwrijven aan ketterij te doen. Men zal volhouden dat de krachten, waarvan ik spreek, slechts voort-vloeien uît den economischen toestand; dat ik geen ondersclieid maak tusschen de „opper-structuur" en de Stractuur der kapitalistische maatschappij. Ik verwar in 't geheel niets: Integendeel maak ik een ondersclieid en bestatig dat, indien -de economische factoren terugwerken op de moreele factoren ; deze op hunne beurt „werken" op de eerste in zooverre dat zij volgens mij van overwegenden invloed geweest zijn bij de tegenwoordige gebeurte-nisseii;Neen, 't is onwaar dat aile oorlogen een zuiveren economischen oorsprong hebben. 't Is een dogma, dat hoeft geschrapt te worden in ons Credo. De oorzaken. Ten andere onze Confrater van Kopeu-hagen schijnt het meerendeel der Duitsche thesissen voor eigen rekening te nemen. Wat zeggen op het feit, dat hij nog denkt dat de Russische mobilisatie de oorzaak is van deze katastrophe en dat uit vrees voor het tsarisme de Duitsche arbeidersklasse is te wapen geloopen voor de ,,volgens hem zoo bedreigde" vrijheid en Duitsche kultuur. Nochtans heeft men opgemerkt dat, onder voorwendsel zich te beschermen tegen een Russischen inval, het België was dat eerst aan de beurt kwam. En heeft die arbeidersklasse sindsdien dan nog niet ingezien, dat zij bedrogan is geworden door hare regeering? Bernstein, Haase en andere Sociaal-demokraten van de minderheid geven er zich heel wel rekenschap van. JDe Sociaal-demokraten, welke zeer klaar ziet uit beide oogen, moet toch wel zoo klaar in den toestand zien dan die Duitsche partijgenooten. Zoo niet zou men moeten veronderstellen dat er één oogie op Berliin gericht is. Onze Confrater, zooals zekere Duitsche Sociaal-demokraten, werpt ons het argument tusschen de beenen, dat wij verbond gesloten hebben met- Rusland. Is het onze schuld, dat Rusland debond-genoot is van Frankrijk, en onder voorwendsel dat het geen republiek is en dat het nog het autokratisch stelsel huldîgt, zouden de bondgenooten hunne liulp moeten geweigerd hebben tegen een Oostenrijksch-Duitschen aanval? Wanneer een reiziger in het woud 'vordt aangevallen door sluipmoo:denaars, eaat ,hiî zich dm eerst vereewissen over de gCVUVlVtia CU U\- geuavuwu rtvx* ArvàPp wil aanbieden? Ten andere de kwestie zit hem daar niet. Voor de sociaal-demokraten moet zij volgen-derwijze gesteld worden. Heeft de Soeiaal-demokratie belang bij de overwinning van het mihtaristische, imperialistische Duitschland op de liberale Europeesche natiën, zelfs met Rusland aan 't been? Dat onze kameraden van Denemarken deze vraag eens onder-werpen aan Plekhanoff en de Russische Sociaal-demokratèn die strijden op het Ooste-lijk front? De „Sociaal-demokrat" drukt zijn spijt uit dat de Fransche en Belgische Socialisten bij het begin der vijandelijkheden geweigerd hebben zich te ontmoeten met Duitsche partijgenooten te Den Haag. De vertegenwoordigers der Fransche en Belgische Socialistische partij hebben op dat oogenblik de beweegredens hunner onthou-ding doen kennen, welke volgens mij uit-muntend waren. Indien het Deensche Socialistische dagblad in plaats gedrukt te worden te Kopenhagen, in de maand Augustus 1914 verschenen was te Brussel of te Rijsel, en alzoo ooggetuige was geweest van den doortocht dezer Barbaar-sche horden, dan zou hij zich allicht rekenschap gegeven hebben van onzen afkeer en zou onze houding beter hebben verstaan. DE TOESTAND Van de verschiliende fronten is ei ûiets bijzonders te melden. De Fransche artillerie heeft de vijandelijke schansen yoor Steenstrate doelmatig beschoten. De Engelschen beschoten de vijande lijke l'oopgraven bij den spoorweg IJpe-ren-Roesselare.In Duitschland is het vertrouwen die: jnassa geslonken. Daarom moet Max Har den eens luid schreeuwen, daarom ool moet het vredespijpen aangeheven wor don. Het aantal gevangenen moet ook her innerd worden. Met dit ailes duurt^ d;< oorlog - voort en zal de oorlog blijven duren, jusqaau boutl Il ■! ■un ■m— Kardinaal Mercier. De Kardinaal hieeft aan Carry. den voar-zitler van de Associa tie der buiten 'a ndschs pers het volgende telegram gezonden ir antwoo.d op eea telegram hem bij gelegen heid van het doiotr de Belgische afgevaar-digden Veirmeersc-h, Desitrée en LoVand aan-geboden dejeuner door een groep Jtaliaan sohe en buâtenlandsohe journalistes toege-zonden:„Ik bedank aile opdertcekenaars vau he1 Coliectieve telegram voor h un vriendelijke gedachten. Hun sympathie heeft mij ter zeerste getroffen.' Het is sohoon journa listen van verschiliende naties vereenigd te aiea ia eenzelfde toewijding aan eer zaak, welke zij in mijn dierbaar vaderlanJ Kardinaal Mercier eu de Belgische kaiholieken. > Onze confrater, de heer Claes .bestuur-der der in Lopden verschijnende M e t r o-p oile had uit naam van de in Enge-. land geboren katiholieken het volgende telegram aan Kardinaal Mercier te Rame gestuurd : „Wij willen Uwe Eminentie ans vertrouwen in onze D.D. H.H de bisschoppen u van België uitdrukben en tevens onze onwriàbare trouw in ailes wat liet ge-loiof, de zedeteer en den gcdsdiensûge tucht uitspreken. > Wij bevestigen echter 016k ons besluit krachtdadig de verwaandheid der Duil-sche katlhoJieken te verstooten, dlo _ een werkdadige toenadering met de Belgische kathoiieken willen, alsmede het vast voer-nemen, met het kleinste vocrstel van piè-de te aanvaarden, zoolang een onkel Duitsche soldaat den grond van ons welbe-mind vaderland zal betredan." Kardinaal Mercier heeft in zijn ant-woord gezegd, dat hij de hulde der ge-loovige en vaderlandsche Belgen op prijs ■ stelt. hanne goedlceuring van eene _ geluk-kiglijk, gansch na,taurlijke houding in ons edelmoedig en oulembaar land, hunne _uit-drukking van vertrouwen in het ^elgiscli episcoipaat en volledig geloof i:i ailes wat onze moedor de H. Katliolieke oji ; Roomschc Kerk onde'rwijst. De Kardinaal neemt nota van de bc-vestigingen die het adres eindigen: „Wat den vrede betreft, is het noodig bij te voegen, dat geene enkele vrede vrijwillig kon goed geheeten woruen, zonder een volledige voldoening aan aile Aiop.f\on vnn rlA i*P^\hivn^rfKph{îifl ?" I Links en Redits. De Fransche dames en Koningin Elisabeth. Onze iioningin heeft een dejputatier Fransche dames oauvangen, namiemljk Mcvr. J. Kegfried, R. Viviani en Adoil'pii'Ej Brisson, Diiie dames waren ncUir die Panne geroisd 0m1 de Koiningin een kist van ivooij oud-zii ver en kostLbaar ho ut aan te biaden, het weik van de hetereà Ecalle en Bec.ker. Het kiistje bevatte een cheque van 30.000 tr., opbxengat der înteekenuig van de Annales. Mevr. Klobukousky heeft de cb-ia dames aa,n Koningin Elisabeth voorgesteld. De voii-sdin w,as zeer getrotfen door dit ge-scchejik en dankie in de hartehjkste termpn. België en Polen. Een poolecbe deprâtatiie, die eene aadiôû-tie bij kardiinaaJ M'arcier hid a^ngievryagd, werd dioor liem •oî.tvangeii i Nadat de kardinaal zijn oprechte sym-patthie voor Polen had te Kiennen gegeven, verzekerd# hij de deputalie, dat zijlne ge-voelens dooir het Belgische voik giedeeld werden- , In de Belgische keiken hadden de collectes vooir de ongelukkige Plolen 60.000 francs opgebracht. De deitegateie v/as diep bewogen door de fcuitengewone ontvangst, die' haar ten deeJ was gevallen en dcoir de vertoostende wooir-den, die cLoJ ikaidin'ial1 tôt luar geepirokeo. heeft. Laat ons hopen dat P0I011 uit dezm we-ieldoorlog zal verrijzen, doch niet ooa een satelliet van de Kultur te woxdeu. De Belgische kwestie. Zonneklaar blrjkt uit het artikel van Theo-doirWolff in het B erl. T agebj. waarvan wij ieeds gespreken hieuben, dat D-aitsciiiaud ex tee aanlegt een afzonderiijken vrele met België te sluiten op voorwaarde dat de beigen LuxeJûJj uigers van het Gt.oot Her- , togdom worden, in afwachting tôt Beieren en Saksers verîaagd te woncten. De Deutsche Tageztg., die lier artikel bespreiekt, eischt vo-or Duitschland ze-kerheid en waarborgen vooir de toekomst, on-mslitoir, politiek en economissch oogpunt op voorwaarde dat , ij, r^ëei zijiii. De K a t h 01 i e k e K ôl n V o 1 k s z t g. ce-aamit die meening. Voor het cogenbliK is niets anders noodig dan de noodzakeKjke îeëele waarborgen ©n zekerheden. In mander Siinfr taal uitgedrukt wil dit zeggen dat België nog mag bestaan op jonx-waaide dat ons liand in het Zoliveiein tiade, dat zijn léger door pinhelmen worde gedrild, net als het Tuxksche leger, en dat België opnieuw neutraal1 worde, dus verbod Jsrijg© e«n verbond te sluiten zelfs niet met We-derland!Meenen de Duitschers dat wij sedeit 18 maanden ons verdedlgen tegen nunne bar-baarschheid, tienduizenden soldaten hebben zien sneuvelen en gewond z;en worden, min-tehs zes duizend burgears vermoord te zien blceiende steden en dorpen verwoest vsn vér-nieid, onze cijveiheid stil gelegd, en hire geheimen ontstolen, onze handel verlamd, ons volk in bovenmenschelijk lijden gedom-ons leger aan den Yzer het laxtste bTokjo grond vasthouden — om in den sohoet van het Duitsche Rijk opgenomen te mogen worden. Is dit de „groote zegepiaal'?" Het Belgisch episcopaat. De Duitsche pers zoekt een misverstand, door te vertelleu, dat de bisschoppen van Brugge en Gent den beroemden brief aan het episcopaat van a Duitschland, Beieren en Oostenrijk-Hongarije niet heeft onderteekend. De publieke pers wil doen gelooven, dat beide bisschoppen zich onthouden hebben. De Duitsche bladen vergeten er bij te voegen. dat Brugge en Gent in het etappengebied liggen. De tekst hebben zij niet kunnen onder-teekenen, daar de koerier gevaar zou geloopen hebben uangphouden te worden. Het stuk zelf zou in d§ handen der Duit-schers gevallen zijn, Doch de voorloopige tekst was aan beide bisschoppen voorgelegd en door hen goedgekeurd. De zes belgiscne bisschoppen zijn het dus volkomen eens. Met reden tikt De XXe Siècle op de kneukels van den redacteur van D e T ij d die, zonder een woordje voorbeboud, een nieuwsje uit Duitschland overnam, waarin ge-logenstraft werd dat een priester door kardinaal Piffe van Weenen toegelaten was een ' onderzoek in België te doen. De logen-stralfing kwam van wege dien kardicaal. Weluu, nooit hebben de belgische bisschoppen geschreven dat de aartsbisschop van Weenen dien priester met een onderzoek had gelast. Er is enkel s,jraak van een priester die gc-accrediteerd is. Dit is iets anders. Hoe kinderachtig zijn de uitvluchten der Duitschers in zuike ernstige zaak ! Oorlog aan den oorlog. ]\T£ België, Servie en Rusland is het de beurt aan Japan. Volgens berichten uit Amerika zou Duitschland van plan zijn eene afzonder-lijko vrede met Japan trachten te "sluiten.Over de houding van Japan valt ei geen oogenblik te twijt'elen ; gezien deze mogendheid zich aangesloten heeft fci, do Overeenkomst, geteekend te Londen, welke aile afzonderlijke vrede uitsluit. . Hoe gering het op 't eerste zicht moge sehijnen, dit feit is beteekenisvol! Vrede zal er komen, maar vooraleer vrede komt moet het Duitsch militarisme den doodsteek toegebracht worden. Een Franschman over België. ,Uit De T ij d van haren Parijselien correspondent : De bekende Katholieke sohrijver Henri Joly, lidNvan het Instituut, bespreekt in een tijdsohriftartikel de Fransch.Belgigche samenwerking in de toekomst. Verstandige en voorzichtige Beigen, zoo sohrijft hij, zeiden op mijne desbetreffende vraag, dat de tijd voor een vraag over uitbreiding van Belgisch grondgebied, nog niet ge-koimen was; eerst, zoo meenden zij, rnoest de uitslag worden afgewacht van het suc-ces, en van de uitgebreidheid der ver-woestingen, die door de onrechtvaardige iinvallers zullen moeten vergoed worden ; daarna kan eerst dé vraag overwogen worden, welke waarborgen te eischén zyn voor een duurzamen vrede. Onder de Beigen, die de heer Joly raadpleegde, waren er die gevoelden voor een annexatie der Duitsche landen toit aan Moezel en R\jn. als vergoeding voor het aangedane onrecht en belooning voor den betoonden hsldemmoed. Andeie Beigen wezen er op. dat zulk een aanwinst voor België een „wespemnest" zou worden. Wèl achtte men enkele grensstrooken geschikt oui werkelijk één geheel met België te vor-men, zoinder dat de- bevolking dier stre-ken zich daârtiegen te zeer verzetten zou, Bepaaldelijk ten aanzien van het groother-togdom Luxemburg koestert men wel.eeni-ge verlangens; bijaldien de Grotofchertogin afstand deed van- hare kroon, zou Luxem-burg weer aan België moeten toevalien, zooals het dan ook in vroegere dagen één was met Bejgië. Vooral uit militair oogpunt zou het bezit van Luxemburg, als bolwerk ter beveiliging van België en Frankrijk, zeer veel waarde hebben. Het is wel merkwaardig, dat de heer Joly geen enkele Belgische stem ver-nam, dié annexatie van Zeeuwsch-Vlaan-deren verlangde, zooals sommigen in ons land zeiden vernomen te hebben I .Ook ovor de Vlaamsche kwestie nesie&attfiïg vàn" Uat vraagstuk aan de Beigen over; doch tevens verklaart hij, dat de Beigen van Fransche z ij d-o geen achterdochtige of baatzuchti'ge inmenging in deze kwestie te duchten hebben, te minder wijl het Vlaamsch-spre-kendo gedceite van België niet aan Duitschland gr-enst en een langzame. Duitsche infiltratie (zotoals in Duitsehsprekend Zwit-serland) dus minder te vreezen is- , Doch wat de handieJsbetrekkingen tusschen Beigiië en Frankrijk betreft, daar-over zou de heer Joly meer willen onder-handeld zien. Ook bij volledige onaJjhan-kelijkhedd zou België meer handelsrela'iies kunnen aanknoopen met Frankrijk can met Dusitschland, dat in de laatste jaien in den Belgischen handel een bevoiorrechto positie innaan. In de laatste tiân jaren is Frankrijk niet miser de eerste, wat in-voer handel in België betreft; se hier eik deir laatste jaren verbeterde Duitschland den vôôrsprong die het sinds 1907 op Frankrijk's Belgdschen handel had. Het kleine België heeft, hoewel niet go heel viijwillig, zekere handelsvoordee-len aan den Duiitscheh handel geschonken, om vooral Antwerpen te stemien in zijn ccrncur-rentiie tegen de Rotterdamsche haven- Zoo is langzamerhand de Antwerpsche handel voor een groot deel in Duitsche handen gekomen; eenige jaren geleden reeds waren op de 48 handelaars in wol 20 Diuditschers, op de 37 lederhandelaars 15, op de 42 handelaars in chemische sitof-fen 20, ep de 80 assuradeurs 33 Duiit-schers. Het verontrustte reeds vroeger het Belgische bestuur, dat buitenlandsche hui-zo.i zoo slerk den Beîg'schen handel be-invloeden. In 1913 blekcn op de 300,1)0' inwoners van Antwerpen zich niet imndei den 30.000 Duitschers te bevinden, enge rekend nog dé talrijke — grootenuéels fictieve — naturalisaties van Duit&chers Tegen dezen invloed kon België weinijj of niets doen; de bloei van Antwerpen's haven lag grootendeels in de handen van Duôtschland, dat verschiliende middélen had om den handel van Antwerpen ovei Rotterdam of Emden of Hamburg te lei. den, als men dat wilde. Dût ailes, zoo betoogt de h'eer Joly kafl na den vrede veranderen, als Fi-anlc rijk eu België op handelsgebied meer sa menwerking/ toonen door bijv. van weers zijden de spoorwegtarieven te verlaget en ook Fransche stoomvaartlijnen te Arff werpen te introducoeren. Dit is van belang voor hen die wan hopen van de Vlaamsche beweging ej de haven van Antwerpen. Nakende vrijlating van bur«emeestei' Max. O ' i Ui't Zurich is te Pirijs een telegram on vangen meldend dat de heer Max, buigomei-. mee-ster van Brussel, die reeds sedixt 2 September 1914 in Duitsche gevangenscha is, en thans te Celle is opgesioteu op h< punt is in vrijheid te worden gesteld 0 voorwaarde tôt het emde van den otorlv in, Zwiitserland te verblijvan. Vanflervelâe tepa een Toorbarifien vrefle. _ Een Zondag op een drukbezochto sor cialistischo vergadering in de arbeiders:-wijk van Parijs uitgesproken redevoe-ring, besloot minister Vandervelde al-< dus: ,.Indien iemand tegen u zegt, -dat ailes beter is dan den oorlog, dat meta moet toegeven, dat men den strijd moet opgeven, dat deze worsteling moet eindigen met Frankrijk besnoeid en BelgiS vermooi'd, dan geef ik u den raad slechtd een ding te antwoorden: Als wij thans vrede sluiten, zullen de lijken van hen, die gevallen en die begraven zijn na de veldslagen in B'elgië en in het Noordclijk deel van Frankrijk, dan sla-pen in een door den vijand bezet land. Wij willen niet, dat het zoo .zal zijn. Wij willen onze dooden heroveren. Zij zija gevallen voor ons en wij blijven strijden voor hen. Wij moeten volhouden tôt het einde, tôt hfct oogenblik, waairop Frankrijk vrij zal zijn en België tôt nieuw leven gewekt. Bedenkt, wat Europa zou zijn, als men thans vrede sloot. Wij zouoen getuige zijn van den meest dreigenden, meest beslisten en dm meest te duchten triomf van het militarisme. De Kaiser zou Europa beheerschen en rondom de overwinnaars zouden er kleine doode naties zijn, terwijl de groote democratische staten overheei'scht zoudeta worden en verminkt zouden zijn. Welnu, dat zal niet gebeuren eu daarom hebt gij hei nog kortgeleden op een congi'ea verklaard, dat gij vastbesloten zijt en dat wij vastbesloten zijn, om dezen oorlog te. voeren ,Jusqu'au bout !" Zooals men ziet heeft Vandervelde on-bewimpeld verklaard dat er geene spraak kan zijn van vrede voor het oogenblik is gekozen, d- h. zoolang Duitschland den vrede niet vraagt. Dit zal de groote overwinning zijn. Msiilifi ïïfiiteffptai ten opiie m leliie. Wij lezen in Le Temps van 3 Fe-bruari : Het is den Duitschers niet voldoendâ. door aile middelen — ve'rgeefs, het is waar — de bondgenooten te verdeelen. In Duitschland willen zij nog de illusie verwekken dat deze of gene bondgenoot een al'zonderlijken vrede verlangt te sluiten. Dit gekonltel is vooral onwaardig wanneer zij de houding van België willen doen verdenken, het België dat het beste van zijn bloed. heeft vergoten om zijne trouwe aan het gegeven woord ta betulon-. Nochtans naai- aanleddmg van de onlangs ingetreden veranderingen in» de Belgische Regeering, opperen d© Duitsche d-agbladen het gedacht, dat de aan-stelling van baron Beyens, als minister, van Buitenlandsche zaken, beteekenisvol is in dezen zin dat België zich stilaan voorbereidt tôt den vrede — vrede, welke baron Beyens, gewezen minister van België te Berlijn, speciaal moet klaar-maken. De heer Theodioor Wolff in da Berliner Tageblatt zet het Duitsche publiek op zijne hoede tegen-deze op'nie en bij deze gelegenheid her-innert hij aan het boek ,,L'Allemagne avant la guerre", waarin baron Beyenë de scherpste verwijten stuurt aan den Keizer. Het gekonkel is zoo plomp als schijnheilig. De benoeming van baron Beyens ala minister van buitenlandsche zaken is eene bekrachtiging van den toestand, doOr dewelke biren Beyens dit minister-ambt voorloopig waaruam tijdens de ziekte van den heer Davignon. Wat betreft de houding van België, welke niet afhankelijk is van de eene ot andere persoonlijkheid der Belgische regeering, maar wel van al de Kabinets-1 leden in volledige overeensitemming meti Koning Albert, deze blijft wat zij wau bij het ontstaan der vijandelijkheden. De Beigen kiTesteren maar een gedacht : strijd tôt het uiterste, tôt da de overwinning der bondgenooten; want zij weten dat alleen d®ze overwinning België kan%herstellen in zijne vroegere souvereiniteit en onalhankelijkheid- De Duitsche manoeuvers, incengezet 1 met oprechte?. kwa<l©" trouw, zuIJen ^er " nooit in gelukken de minste twijfel onde dit op zicht te doen ontstaan, want mets, ■ hoegenaamd niets, laat veronderstellen 1 dat de - hi'ldhaftige natie zou aange-tast zijn van wantrouwen en moedeloos-- heid, hetwelk voor de Beigen eene on-mogelijkheid is zoo lang hun vaderland niet gezuiverd is vàn dat vreemd gedoe. Hei Mta eu Belp. Aan Le Petit Pari -sien wirdt uit 6 Rome geseind. Het Vatikaan verklaart gjxascîjî p vreemd te zijn aaa het initiatieî yan zekere :t Duitsche kathoiieken die eene reis 'ifl Btel--p giëë hebben gemaakt om feene toenadering g met de Kaihmlieken, vaa dit laatste la^d te zoeken.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.